Daria Faith

Gina yavaşça pelerinin eteklerini sol eliyle toplayıp heykelin arkasındaki minicik bölmede huzursuzca kıpırdandı. Uzaktan gelen ayak seslerini hala duyabiliyordu, hararetle tartışan bakanlık çalışanları yaklaşırken, saklanmaya devam ederek, hafifçe sağa kaydı ve ikisininde yüzünü görebildi. Eski ve ünlü seherbazlar Vincent Groll ve Larissa Tunkim. Geçen hafta, Büyük Salonda huzurla kahvaltı ederken Gelecek Postası'nda girdikleri çatışmayla ilgili haberi okumuştu. Kevin'la birlikteydi. Quidditch maçı için ne kadar endişeli olduğunu anlatırken Gina Onu dinlemiyordu. Sinirlenip erkenden sahaya gitmiş, Gina tirübünlerde aşırı dikkat çekici büyülü-tezahuratlarını yapınca tekrar konuşmaya başlamışlardı. Keşke herşey o haftaki gibi olsaydı.. Yaslandığı taş duvarın soğukluğunu kalın cübbesi ve kışlık pelerinine rağmen hissedebiliyordu. Hafifçe öne doğru eğildi. Hala alnından aşağıya akan ılık kanı elinin tersiyle sildi ve kalkmaya yeltendi. Kendini bitkin, güçsüz hissediyordu. Ne yapması gerektiği hakkında en ufak bir fikri yoktu.. Kevin'ın tam olarak nerede olduğu bilmiyordu, yukarıda bir yerlerdeydi, diğer ölümyiyenlerle ve ölmemiş olmasını diliyordu, her ne kadar bundan emin olsada. Eline sildiği kanı heykele bulaştırarak, ne olduğunu anlayamadığı taş yaratığın koluna tutundu ve ayağa kalktı. Sendeleyerek duvarla heykel arasındaki minik aralıktan geçip koridora çıktığı an, iki seherbaz durmuş, en az kendileri kadar şaşkın ve korkmuş kızı incelemeye başlamıştı. Kız gözlerini kırpıştırıp elini tekrar kanın aktığı yere bastırdı ve topallayarak Groll ve Tunkim'e doğru yürümeye başladı. Başı iyice dönmeye başlamıştı, güveneceği birilerini bulabildiğini umuyordu. Aynı anda korkudan tir tir titriyordu. Alt kısmı yırtılan cübbesi yerleri süpürürken, uzun kızıl saçları kan yüzünden her zamankinden daha kızıl görünüyordu. Gece yarısı buraya geldikleri andan itibaren, yaşadığı şok yüzünden her an bir ölümyiyen çıkabileceği korkusuyla etrafını kontrol ediyordu bir yandan. Ama devasa taş koridorda korkudan bembeyaz olan kız ve iki orta yaşlı seherbaz dışında kimse yoktu. Gözlerini iki büyücünün üzerinde sabitleyip yavaşladı. Groll şüpheyle asasını çekti.

" Sende kimsin ? "

Gina gözyaşlarını elinden geldiğince bastırarak pelerinini kenara çekti ve kanlı Gryffindor armasını gösterdi. Eğer konuşmaya başlarsa, gözyaşlarını daha fazla tutamayacaktı ve basit bir ufaklık gibi görünmek istemiyordu, yada sadace kendisini öyle görmek istemiyordu. Bir sürü soru soracaklardı, Kevin'ı.. Kim bilir neredeydi. Zihnine yaklaşık 4-5 saat öncesinin görüntüleri akmaya başlayınca, acıyla gözlerini kapattı. Kahrolası bakanlığa neden gelmişlerdi ? Zindan katındaki karmaşa sona erdikten sonra, geçici müdür ve bina sorumluları Josteen Kevin ve Gina'yla konuşmak istediğinde odasına gitmişlerdi. Daha sonra beraber dışarı çıktıklarını hatırlıyordu. Josteen büyüleri etkisik hale getirdikten sonra kapıyı açmış ve ikisine yatakhanelerine dönmelerini söyledikten sonra gözden kaybolmuştu. Kevin! Onun aptal merakı yüzünden peşinden gitmişlerdi. Kevin, müdürün Üç Süpürge'ye gidip biraz içeceğinden ve diğer Profesörlerle laflayacağından emin olduğunu söylemişti. Bu arada kendileride biraz kaymakbirası yürütebileceklerdi. Ustaca, hissettirmeden uzun süre takip etmişlerdi Onu. Ancak, cisimlenirken kendisine tutunduklarında Josteen onları farketmişti. Bakanlığa geldiklerinde ise çok geçti. Atriyumda, devasa havuzun yanında belirdikleri anda kendilerine ve aynı anda oraya cisimlenen bir sürü seherbaza korkunç lanetler gönderek ölümyiyenlerle burun buruna gelmişlerdi. Tamamen gereksiz, aptal bir nedenden dolayı bu haldeydi ve en yakın arkadaşının öldüğünden neredeyse emindi; bu konuda ise hiçbir şey hissetmiyordu. Ayakta duramayacağını hissederek elini kendisinden bir kaç cm kısa Tunkim'in omzuna koydu. Topladığı pelerinini yere bırakarak yüzünü örten kızıl saçlarını geriye çekti, aklına kendisini zar zor heykelin arkasına atmadan önce olanlar geldi. Malfoy'un ifadesini hala hatırlıyordu. " Hollister, arkadaşına veda et ! " Ardından insanın beynine kazınan mide bulandırıcı kahkası.. Bunu duyduğunda yaptığı gibi tırnaklarını kendi koluna geçirdi, midesi kasılırken o pisliğin kendisine yollayacağı lanetten kaçışı olmadığını biliyordu.. Ve yere düşmeden önce zor duyulur bir şekilde mırıldandı.

" Onu yukarı götürüyorlardı, asansör. "