Sanatçı Alımları

~ KIZLAR YATAKHANESİ ~

Dışarıda soğuk ve esintili bir hava bulunmaktaydı. Jasmine o sıralarda mışıl mışıl uyuyordu. Saatin " zırrr " diye ötmesi ile uyandı. Hiç de kalkmak istemiyordu biraz yorgun bir hali vardı. Çünkü o hafta Jasmine için çok yorucu ve sıkıcı bir gün olmuştu. Gerek dersler gerekse arkadaşlarıyla yaşadığı problemler açısındandı. Saati kontrol etti. Saatin daha erken olduğunu görünce yorganını tekrar kafasına doğru geçirdi. Bir kaç dakika sonra uyuyamadığını farketti. Yatakhanede ki öğrenciler hala uyuyorlardı. Jasmine biraz daha uyumak istedi ama bulutlardan sızan güneş ışınları tam da gözüne geldiği için o an da tüm uykusu alt üst olmuştu. Zaten fazla uyusaydı derse geç de kalabilirdi. Bir yandan da iyi olmuştu aslında. Yatağından uykulu gözlerle kalktı. Adımlarını lavaboya doğru atmaya başladı. Bir yandan da belirsiz bir şekilde esniyordu. Elini ağzına götürdü. Elini, yüzünü yıkayınca bir an olsa kendine gelmişti. O sırada Jennifer uyanmış aynada kendine bakmakla meşguldü. Ona gülümseyen yüzüyle selam verdi. " Günaydın Jennifer' cım. " Sonra Jennifer da gülümseyerek ona başıyla selam verdi. Bir kaç dakika sonra karnı guruldamaya başlamıştı. Karnı acıkmışa benziyordu. Biraz daha beklemeliydi çünkü giyindikten sonra büyük salona iner orada karnını doyurur oradan doğru dersliğe gitmeyi planlıyordu. Bir bir yukarı çıkmak istemiyordu. Zaten derslikte Büyük salona yakındı hemen gidebilirdi. Hemen dolabını açarak gömleğini ve pantolonunu aldı. Kendinden uzat tutarak kirli olup olmadığına baktı. İkisinin de temiz olduğunu görünce ilk olarak üzerinde ki geceliğini çıkartarak gömleğini giydi. Bir kaç dakika da düğmelerini ilikledikten sonra pantalonunu giydi. Jennifer da giyiniyordu. Onun da dersi olduğunu anlamıştı. Jennifer, Jasmine'dan 2 yaş büyük olduğu için dersleri farklı oluyordu. Yani ders saatleri. Ama bazen de aynı oluyordu. Jasmine cüppesini giyerken Jennifer'ın yanına giderek sordu. " Canım senin bugünkü dersin ne Sihir tarihi mi? " Aslında girip girmediğini bilebilirdi ama bazen karışıklık oluyor ve Jasmine'nın kafası karman çorman olduğu için sormayı uygun gördü. Belki aynı derse gireceklerse birlikte giderler diye sormuştu Jasmine. Jennifer gömleğinin düğmelerini ilikledikten sonra cevap verdi. " Evet canım Sihir tarihi dersi için hazırlanıyorum. " Jasmine de onun sihir tarihi dersi için hazırlandığını duyunca mutlu olmuştu. Jasmine birlikte giderler diye umuduyla hızlı hızlı giyinmeye başladı. Tek başına gitmektense Jennifer ile gitmek daha mantıklı olurdu. Jasmine gülümseyen gözlerle söze başladı. " Aaa ne kadar güzel bende Sihir tarihi dersi için hazırlanıyorum. O zaman birlikte gideriz değil mi? " Sonra gülümseyerek Jennifer' a bakmaya başladı. Jennifer' ın yüzü birden değişmişti. Neden olduğunu Jasmine hiç anlamamıştı. Üzerine cübbesini giyerken Jasmine baktı ve söze başladı. " Hmm iyi olurdu canım ama şuan benim çok işim erken gitmem gerekiyor. Sonra artık. " Yüzünde bir anlık mahçupluk vardı. Jasmine' nin de o gülümsemesi yerini suratının eğilmesine bırakmıştı. Biraz üzülmüştü Jasmine ama nasıl olsa aynı derse gireceklerdi sonuçta orada da buluşa bilirlerdi. Jasmine o kadar da kafasına takmamıştı. Giyinmeye devam etti. Jasmine bir kaç dakika sonra giyinmişti hazır olmuştu. Jennifer, Jasmine'den önce çıktığı için o günlük derse kendi gidecekti. Biraz sıkılacaktı ama yalnız kalması birazda onun için iyi olacaktı. Hemen çantasına uygun eşyalarını koydu ve yatakhaneden ayrılarak dersliğe doğru yol aldı.

~ SİHİR TARİHİ DERSLİĞİ ~

İçeriye girdiğinde derslik her zaman ki gibi pırıl pırıldı. Bunu sadece Profesör Rosita yapabilirdi. Çünkü o pislikten hiç hoşlanmazdı. Çok tatlı ve çok cana yakın bir bayandı. Jasmine kendini onun yanında çok huzurlu hissediyordu. Profesöre gülümseyerek Jennifer' ın yanına doğru oturdu. Gerekli eşyalarını sırasının üzerine koyarken dikkat etmediği bir şey vardı. Sırasının üzerinde bir cincüce resmi vardı. Jasmine bir an Profesör Rosita'nın cincüceleri işleyeceğini düşündü. Eşyalarını tekrar çantasının içine koydu ve diğer öğrencilerin gelmesini herkes gibi beklemeye başladı. Bir kaç dakika sonra sınıf dolup taşmıştı. Profesör Rosita herkesin geldiğini görünce öğrencilerin karşısına doğru geçti ve ilk cümleleri dudaklarından dökülmeye başladı. " Evet arkadaşlar bugün ki ders konumuz cincüceler. Gördüğünüz gibi her birinizin sırasında , daha önce görmüş olsanız da bir cincüce resmi var. Sizden resimlere bakıp , hayatınızda ilk olarak ne zaman bir cincüce gördüğünüzü söylemenizi istiyorum. " Sonra sıraların arasında gezinmeye başladı. Tüm öğrenciler ilk kez ne zaman gördüklerini söylemeye başladılar söz alarak. Jasmine de aklında ne zaman gördüğünü anımsaya başladı. Çünkü uzun zamandır cincüce görmüyordu. Bir kaç dakika sonra sıra Jasmine' ye gelmişti ve aklında ne zaman gördüğünü hatırladı ve ayağa kalkarak söze başladı. " Ihmm sanırım ilk olarak Gringotts Büyücü Bankasına gittiğimde görmüş olmalıyım. " Gülümseyerek yerine oturdu. Jasmine sözlerinin doğru olmasını umuyordu. Profesör Rosita herkesin söylemesini bitirdiğini anlayınca öğrencilerin arasında gezinmeyi bırakarak bir an duraksadı ve tekrardan konuşmaya başladı. " Çoğunuzun söylediği gibi cincüceler , genelde büyücülere hizmet verirler. Gerek evlerimizde , gerek bankalarda , gerek ise Hogwarts'ta. Hepinizin bildiğini sanıyorum ki Hogwarts'ın mutfağında bir çok cincüce hizmet vermektedir. Biraz daha detaylı bilgi verecek olursam , şunları söyleyebilirim. Cincüceler silah yapımında ustadırlar. Gryffindor'un Kılıcı'nı da yüzyıllar önce cincüceler yapmıştır. Silahlara sadece onların yapabilecekleri birtakım özellikler katarlar. Cincüce yapımı silahların temizlenmesi gerekmez, çünkü onların kullandıkları gümüş dünyevi kirleri uzak tutar sadece ona güç veren şeyleri emer.Cincüceler asasız sihir yapabilirler. Asa taşıma hakkı, uzun zamandır büyücüler ile cincüceler arasında çekişme konusu olmuştur. Büyücüler bu usta asa yapımcılarının asa ilminin sırlarını onlarla paylaşıp güçlerini arttırmalarını istememektedirler. Aynı zamanda cicüceler de kendi yaptıkları silahların yapım sırlarını büyücülerle paylaşmamaktadırlar." Jasmine bu söylenilenlerin hepsini kelimesi kelimesine parşömenine kaydediyordu. Çünkü bu söylenilenler onun için çok önemli olabilirdi. Bir yandan yazarken bir yandan da profesör Rosita' yı can kulağıyla dinliyordu. " Cincücelerin mülkiyet, ödeme ve geri ödeme fikirleri, büyücülerinkiyle aynı değildir. Bu yüzden de büyücülerle cincüceler arasındaki iş ilişkileri yüzyıllardır rahatsızlık verici olmuştur.Cincüce yapımı nesnelerin muhafaza edilmesini, daha fazla ödeme yapmadan büyücüden büyücüye geçirilmesini hırsızlık sayarlar. Bütün bunlar nedeniyle de cincücelerle anlaşma yapılırken son derece dikkatli olmak gerekir. " Jasmine yetişmek için hızlı yazıyordu. Bir yandan da unutmamak için içinden tekrar ediyordu. Sonun da hepsini yazmayı bitirmişti. Profesör Rosita bazı öğrencilerin yazamadıklarını görünce biraz duraksadı ve tekrar söze başladı. " Yetiştiremeyenler için tekrar ediyorum , dikkatli dinleyin. Cincüce yapımı nesnelerin muhafaza edilmesini , daha fazla ödeme yapmadan büyücüden büyücüye geçirilmesini hırsızlık sayarlar. Bütün bunlar nedeniyle de cincücelerle anlaşma yapılırken son derece dikkatli olmak gerekir. Sanırım bugünlük bu kadar yeterli. Ders bitmiştir." dedi ve eşyalarını toparlayarak Jennifer' dan önce ortak salona doğru yöneldi.

Başka bir sitede başka bir üyeliğimle yaptığım rp'dir.
~ Yatakhane ~

"Tanrı aşkına..! Uyumak istiyorum!"

O belirgin aksanıyla sanki birisine küfür ediyorcasına kısık seste söylenmişti. Lycia gözlerini yavaşça ovuşturdu. Neredeyse gece üçten beri ödevi yapmaya çalışıyordu. Elindeki kalemi hızlıca kağıdın kenarına koydu. Saat beş buçuk olmuştu ama hala Lycia uyuma çabalarına girmemişti. Kan çanağına dönmüş gözlerini yatakhanede gezdirdi. Bütün kızlar horul horul uyuyordu; Lycia dışında. Önünde duran muma doğru hafifçe üfleyerek söndürdü. Zaten artık güneş yüzünü göstermeye başlamıştı. Hafifçe aydınlanmış havaya gözlerini kaydırdı. Güneş bulutların arasından artık kendini göstermeye başlamıştı bile. Yatağının en köşede olmasının mutluluğuyla önündeki kağıtları eline aldı. Yatağının sağına doğru hafifçe eğilerek kağıtları baş ucuna doğru hafifçe bıraktı. Kağıtlar tam istediği gibi en köşede durdular. Lycia yüzündeki soğuk ifadeyle hızla yorganını kaldırıp içine girdi. Ölmek istiyordu. Ölene kadar uyumak. Başını yavaşça yastığa koyup kendini uykunun ellerine bıraktı. En azından saat dokuza kadar uyumak istiyordu...

~~~

Lycia gözlerini hafifçe araladı. Yaklaşık on dakikadan beri birisi onu sırtının tam ortasından adını söyleyerek dürtüklüyordu. Homurdanarak sağ tarafına döndü. Gözlerinin altı şişmişti. Yvonne dik dik Lycia'ya bakıyordu. Ne var dercesini gözlerini Yvonne'nin gözlerine dikti. Ne yapmaya çalışıyordu bu. Yvonne afallamış bir ifadeyle yatakhaneyi göstermişti. Lycia boş olan yatakhaneye hafifçe gözlerini gezdir. Yaklaşık beş dakika kadar yatakhaneyi süzdü. Son anda başına dank etti. Hızla yatağında doğrulup sinirle gözlerini Yvonne'ye çevirdi. Hızla yatağından aşağıya atladı. Yanındaki dolaptan hızlıca dar bir t-shirt ve dar bir kot çıkartıp hızlıca giyinmeye başladı. T-shirtünün içine giren saçlarını bir el hareketiyle çıkartıp yavaşça aynanın karşısına doğru ilerledi. Pembe tarağıyla dağınık saçlarını yavaşça taramaya başladı. Tarağını sertçe başucuna bırakıp önündeki tel tokalarla saçını dağınık toğuz yapıp kendine son bir kez aynada baktı.

Turuncu t-shirtü altındaki koyu mor dar pantolonuna çok yakışmıştı. Bu gün düz giyinmek istemişti. Aslında ne çıkardıysa onları giymişti. Hızlıca bileğinden dirseğine kadar düzenli bir şekilde ipler bağladı. Hepsi farklı cins olduğu için güzel duruyordu. Yvonne'nin bileğinden tutup hızlıca çekiştirerek yatakhanesine doğru koşmaya başladı. Yatakhanenin kapısına doğru yaklaştığında hafif sesli bir şekilde "Bu arada dzień dobry!" diye bağırarak koridora çıktı. İlk dersin "İleri Düzeyde Güç Kullanımı" olduğunu biliyordu. Kahvaltı bile yapmadan hızla dersliğe doğru Yvonne'yle koşturdu.

~ Derslik ~

İçeri hızla girdiğinde büyük bir şok yaşamıştı. Sınıf neredeyse dolmuştu ve Lycia daha yeni derse giriyordu. En sondaki sırayı gözüne kestirmişti. Nefes nefese sıraya doğru yürümeye başladı. Bir yandanda göz ucuyla etrafına bakınıyordu. *Bunlarda ne böyle? Hepsi dır dır konuşuyorlar. Acaba ağızlarına kağıt tıkasam susarlar mı? Saçmalama Lycia! Kendine gel! Asıl salak olan sensin! Derse geç kalıyordun seni aptal!* Düşünceler beynini kurcalarken önündeki çocuğun arkasını dönüp iplerine dokunmasıyla irkildi. Gözlerini çocuğun gözlerine dikip sinirle bakmaya başladı. Yeşil gözlü çocuk afallamış bir ifadeyle Lycia'ya bakarken sakince konuşmaya başladı.

"Neden bakıyorsun ki?"
"İplerime dokunduğun için."
"İyide neden bu kadar sinirlendin?"

Lycia gözlerini hızla yuvalarında döndürdü. Kolunu çocuğun elelrinden kendine doğru çekerek hafifçe iplerinin kendiliğinden gevşemesini izledi. Tam iyice gevşecekken gözlerine çocuğun r-shirtünün kenarındaki ipler ilişti. Hızla kolundaki ipler tekrar sıkılmıştı. Sanki birisi dokunduğu anda Lycia'nın derisini kesecek kadar keskin duruyordu. Lycia gözlerini çocuğun koluna doğru kaydırıp açıp olan elini hızlıca kapattı. Çocuğun t-shirtünün kolu hızla sıkılmıştı. Gözlerini çocuğa çevirip tam konuşacakken profesörün içeri girmesiyle ipleri bırakıp ayağa kalktı. Sınıftaki bütün uğultu kesilmişti. Siyah gözleriyle profesörün masasına doğru ilerleyip öğrencilere dönene kadar ayakta kaldı.

Oldukça genç görünüyordu. Lycia alıcı gözlerle profesörü süzmeye başladı. Uzun ve inceydi. Uçuk bir renkte sarı saçları vardı. Gözlerinin rengini pek kestiremesede mavi veya yeşil olduğu hakkında düşünceleri vardı. *Çok güzel! Ayrıca genç!* Gene kendi kendine konuşmaya başlamıştı. O sırada profesör kendini tanıtıyordu. Demek adı buydu. Anjela..! Fransız olduğu adından anlaşılıyordu. Bunları söyledikten sonra dersi anlatmaya başladı. Demek çok önemli bir dersti. O zaman zor bir ders olacaktı. Pür dikkat Profesör Bordéaux'u dinlemeye devam ediyordu. Aniden siyah ve beyaz renklere sahip bir kediye dönüştü. Gözlerini kocaman açıp profesöre baktı. Hayvan kılığına gireibliyordu. Ne kadar iyi bir güçtü. Gözlerini yavaşça bileğindeki iplere kaydırdı. Gücünü söyleme ve kendini tanıtma sırası Lycia'ya gelene kadar iplerine bakıp derin düşüncelere daldı. Yvonne'de adını söyleyip gücünü söyleyince sıranın kendine geldiğini anlamıştı. Sessiz bir şekilde homurdanarak yerinden kalktı. Derin bir nefes alıp gözlerini profesörün gözlerine dikti.

"Adım, Lycia Sonia Lonyttå. Gücüm ise, İp Hakimiyeti-" O sırada gözlerini hızla önünde oturan çocuğa kaydırıp tekrar profesöree çevirerek "-İyi kullandığımı düşnüyorum. Ailemdeki herkeste bu yetenek olduğu için küçüklüğümden beri iyi yetiştiriliyorum Profesör Bor-Bordéaux."

Her zaman k gibi garip aksanıyla konuşmuştu. Etrafındakiler Lycia'ya garip garip bakmaya başlamışlardı. Sakince sırasına oturup profesörün önüne koyduğu kitaba baktı. Alıcı gözlerle kitaba bakmaya başladı. O sırada önündeki çocuk tam Lycia'ya bir şey söyleyecekti ki vaz geçip tekrar önüne dönmüştü. Lycia artık profesörün 'çıkın' demesini bekliyordu. Derin bir nefes alıp gözlerini tekrar profesöre dikti. Acıkmıştı, bunalmıştı, uyumak istiyordu. Acaba ilk hangisini yapcaktı. Yemek mi yiyecekti yoksa uyuyacak mıydı? Şikayetçi bir şekilde homurdandığı anda profesör "Çıkın." demişti. Yüzüne aniden bir tebessüm yerleştirip Yvonne'yi orda unutup hızla sınıftan çıktı. Nereye gideceğini şeşırmış bir halde koridorlara doğru inmeye başladı.