Albert Sven Hallstad'ın Ofisi

Albert'ın ofisi tiyatronun kuzey cephesine bakar. Mobilyalar 18. yüzyıldan tiyatronun eski sahibinden kalmadır. Ancak Albert'ın zevkine tamamen uygundur. Gün boyu güneş alan, tabandan tavana pencereleri ve bir balkonu vardır. Duvarların tümünde ünlü bilimadamlarının, ressamların, müzisyenlerin, aktör ve aktrislerin portreleri asılıdır. Bir duvarda Albert'ın kendi piyanosu ve onun tam karşısında kitaplığı vardır.

Spoiler:

"Yabancı, ne gizliyorsun karanlık gözlerinin ardında benden?" Albert perdeleri kapadı ve çellonun arkasındaki koltuğa oturdu. Yayı çellonun gergin telleri üzerine koydu ve gözlerini kapadı. Yayı hareket edince gizemli bir yolculuk başlamıştı. Avrupa'nın doğusundan, Tarnsilvanya doruklarından biri çılgınca şarkı söylüyordu sanki. Fin göllerinde yankılanıyordu yayın gerginliği. İtalyan saraylarında primadonnalar sahnedeydi sanki. Şimdi yay gergin teller üzerinde o kadar hızlı ve öfkeli hareket ediyordu ki İspanyol arenalarında boğalar gibiydi, kızgın. Atlılar Macaristan ovalarında koşuşturuyordu. Sonra sakinleşti. Volga Nehri'nin üzerinde kayıkla geziyordu. Akropolde binlerce insanın karşısındaydı, ya da Eiffel'in tepesinde, ne fark eder? Son kez yayı kaldırdı ve buğulu sesini ortaya çıkardı: Norveç'in fiyortlarından yükseliyordu Caruso "Te vojo bene assai. Ma tanto tanto bene sai, è una catena ormai. Che scioglie il sangue dinte vene sai"

Albert sonunda gözlerini açtı. Nefes nefeseydi. Bir süre hiç kalkmadan çellonun başında oturdu. Sonunda derin bir nefes aldı ve çellonun ardından çekildi. Onu özenle, adeta bir ayinmiş gibi koruyucu kabına koydu ve ortalıktan kaldırdı. Derin düşüncelere daldı. Uzun zamandır Magnus'u görmemişti. İngiltereye döndüğünü öğrendiğinde tepkisi ne olacaktı acaba? Mektubuna cevap vermesini sabırsızlıkla bekliyordu. Bir yandan da İngilteredeki yeni yaşamında ona yardımcı olmasını umuyordu. Zira İngiltereye son geldiğinde 5 yaşındaydı. O zaman her şey çok farklı görünüyordu gözüne. Yanından hızla geçen bir araba onu ıslatmıştı. Magnus da cebinden asasını çıkarıp arabaya doğrultmuştu. Tam eksiltme laneti yapacakken babası onu durdurmuştu. Albert gülümsedi. Birlikte bulmaya çalıştıkları yeni büyüler, saçma karışımlarla icat etmeye uğraştıkları yeni iksirler...

Albert dışarıdan gelen bir sesle düşüncelerinden sıyrıldı. Birini beklemiyordu. Asasını masanın üstünden aldı. Grönland düzlüklerinde geçirdiği günler ona tetikte olmayı öğretmişti. Temkinli bir şekildekapıya doğru ilerledi.

"Tak, tak!" Magnus kapıyı çalarak kapıdan içeri başını uzattı. "Girebilir miyim?" Cevabı beklemeden kardeşinin odasına daldı. Onu göz ucuyla süzmeye başladı. Tam 2,5 yıl Yılların yalnızca kendisini yaşlandırdığını düşündü. Gençler hep genç kalıyordu. Gerçi kendisinin de o kadar yaşlı olduğu söylenemezdi. Gözlerinin dolmaya başladıuğını hissetti Bu da ne böyle? Kendine hakim olarak konuyu değiştirmeye çalıştı. "Gel buraya Al!" Kardeşine doğru kollarını açarak ilerledi ve onu kucakladı.Onu görmeyeli çok olmuştu ancak o, İngiltereye döndüğünü yalnızca bir mektupla haber veriyordu. Tam da ona yaraşır bir hareketti. "Anlat bakalım. Kuzeyde neler olup bitiyor? Kutup ayıları halen vahşi mi?. Yoksa eskimolarla Laponlar onların hakkından gelmiş mi?" Kardeşini soru yağmuruna tutarken gülümsüyordu. Onu uzun zamandır böyle neşeli görmemişti. "Sen nasılsın? Carola nasıl?" Kardeşinin yüzünün değiştiğini görünce pot kırdığını anladı. Telaşlanarak konuyu başka yere çekmeye çalıştı. Kardeşine şöyle bir baktığında gömleğinin kollarının sıyrılmış olduğunu, alnının terlediğini, ceketinin bir kenara fırlatılmış olduğunu gördü. "Sanırım çello gösterisini kaçırdım. Neyse, konsere çok az zaman kaldı ve sen hala hazır değilsin. Şu haline bir bak. Hallstad kardeşlere alıcı gözüyle baksalar beni götüreceklerinden eminim. Merlin'in sarkık donundan bile daha pejmürde görünüyorsun. Hazırlanmaya başlasan iyi edersin genç adam. Zira bu akşam ikimizden birinin damat olma ihtimali çok yüksek."
Magnus yakındaki dolapların birinden kardeşinin takımını çıkardı ve ona uzattı.

"Gel Buraya Al!" Magnus'un kendisini bekleyen açık kollarına sarıldı. "Seni çok özlemişim Mag. Mektubumu almışsın. Onun için özür dilerim. Jamelia Bastet'te bir masa ayarlamaya çalıştım ama olmadı. Çok meşgulüm. Aurora Boulevard kıskanç bir kadın. İlgisizliğe tahammülü yok. İşler hiç bitmedi. Şimdi hem Magnusun hem de kendisinin gözlerinin içinin güldüğünü hissediyordu. Magnus biraz kilo almış gibiydi. Gözlerinin kenarlarında da hafif kırışıklıklar göze çarpıyordu. Ancak bunları ona söylememeye karar verdi. Magnus bu konuda çok takıntılıydı.
"Anlat bakalım. Kuzeyde neler olup bitiyor? Kutup ayıları halen vahşi mi?. Yoksa eskimolarla Laponlar onların hakkından gelmiş mi?" Bildiğin gibi; Soğuk
"Sen nasılsın? Carola nasıl?" Albert yüzünün değiştiğini anladı. İfadesine hakim olamamıştı. Sonra da Magnusun yüzünün değiştiğini gördü. Onu telaşlandırmıştı. Ayrılalı bir yıl kadar oluyor. Pek de hoş bir son değildi. Albert daha da ciddileştiğini farketti. Magnus da sessizleşmişti. Neyse! Zaten Hallstad ailesine layık bir kız değildi." Bu konuda daha fazla konuşmak istemediğini Magnus'un sezmiş olmasını umuyordu.
"Sanırım çello gösterisini kaçırdım. Neyse, konsere çok az zaman kaldı ve sen hala hazır değilsin. Şu haline bir bak. Hallstad kardeşlere alıcı gözüyle baksalar beni götüreceklerinden eminim. Merlin'in sarkık donundan bile daha pejmürde görünüyorsun. Hazırlanmaya başlasan iyi edersin genç adam. Zira bu akşam ikimizden birinin damat olma ihtimali çok yüksek." Magnusun konuyu değiştirmesine sevinmişti. Uzattığı takımı alıp paravanın arkasına geçti. Bir yandan takımı giyiyor, bir yandan da Magnus ile sohbet ediyordu. Sıra sende. Valencia ile görüştüğünü duydum doğru mu?" Magnusu vevap verirken dinledi. Kesndisinin aksine o, bu konuda oldukça rahattı. Geçmişten sıkılan Albert Neyse ne! Geçmişi bırakalım. Bir ricam olacaktı. Açılışta benimle çalar mısındedi. Magnus ile ayağa kalkıp çıkışa ilerlemeye başlamışlardı.

"Sıra sende. Valencia ile görüştüğünü duydum doğru mu?" Magnus ifadesinin değişmesine izin vermedi. Onu hala arıyordu, bu doğruydu. Ancak olan olmuş ve Valencia başkasının kollarına varmıştı. Yine de bu konuda rahattı. Anlamlıca bir ıslık çaldı ve cevap verdi "Onun üzerinden geçeli çok oluyor. Ama iyidir herhalde. Seni özlediğini söylemişti bir keresinde." Magnus kardeşine şöyle bir göz attı. Yüz ifadesi savunmaya çekilmiş gibiydi. "Gerçi çok tanıştığınızı sanmıyorum ama. Neyse... Ondan sonra bil bakalım nerden biriyle takıldım? KNOCTURN! Buna inanabiliyor musun? Knockturn ve ben! Aşkın gücünü küçümsememelisinufaklık. İnsana çok şeyler yaptırabiliyor." Kardeşinin bu konudan giderek rahatsız olmaya başladığını farketti ve üzerine gitmeyi bıraktı. Geçmişi eşelemek genelde sadece zarar verirdi çünkü.

Birden kardeşi hiç beklemediği bir soru sordu. "Neyse ne! Geçmişi bırakalım. Bir ricam olacaktı. Açılışta benimle çalar mısın?" Magnus şaşırdı. Yani çocukluktanm beri Albert'la bir şleyler çalar söylerdi ama bu sadece aile arasında, küçük eğlencelerde olurdu. Düşündü. Tüm İngiltere sosyetesinin ve hatta diğer ülkelerden bunun için geleceklerin önüne çıkmak... Magnus bugün pervasız günündeydi. " Tabii ki! Sen istersin de ben bunu yapmaz mıyım? Hem zaten bu büyük zevk olur benim için. Ama şimdiden özür diliyorum. Tüm kızların gözü benim üzerimde olacak!" Gülümsedi, eski günlerdeki gibi. Magnus oturduğu koltuktan kalkıp ceketini aldı ve kolunu kardeşinin omzuna attı. Çıkışa doğru ilerlemeye başlamışlardı.