~ Bar 3 ~

Out: Barda ben varım. Buna dikkat ederek Rp'lerinizi yapabilirsiniz. Ayrı ayrı bar başlıkları vardır. Karışıklık olmasın diye biri burada Rp yaparken başkaları da diğer başlıklarda yapabilir.

O gün hava oldukça yağmurluydu. Hava raporu veren sunucular bu gün kasırga ve fırtına olacağını söylüyorlardı. Bulutların hain morluğu ise bunu belli ediyordu. Bardaktan boşalırcasına akan yağmurda, sadece siyah topuklu ayakkabılarının kibar müziğiyle le Dahlia Noir'e geliyordu Franciés. Bu gün siyah renklere ağırlık vermişti. Ceketi, incecik parmaklarını soğuktan, cilt çatlaklarından koruyan deri eldivenleri ve o narik ellerde siyah bir şemsiyeyle bu bara geldi. Hava henüz kararmamıştı ancak akşam olmuştu. Yaz mevsiminin bazı etkeleri de bunlardı işte. Franciés, etrafına bakınıp içeri girdi. Burası yine loş bir ortamdı. Şemsiyesini kapıda kapatıp boş bir masaya geçti. Şapkasını çıkarıp sarı, kahküllü saçlarını görücüye çıkardı. Elleri ise deri eldivenler yüzünden yapış yapıştı. Masadan bir peçete alarak ellerini sildi. "Dahlia?" Bar sahibini Balkabağı Suyu almak için yanına çağırıyordu. Etrafına bakındı ve kulak kesildi. İçeriden ayak sesleri geliyordu. Sonunda siyah kapıdan göründü Dahlia. Saçları kahverengi ile kızıl renklerinin karışımından oluşmuştu ve oldukça özel bir renkti bu. Perçemlerini yine arkadan toplamıştı Dahlia. Franciés, bu güzel bayana gülümsedi ve başını hafifçe eğerek selam verdi. "Merhaba Dahlia," diye başladı cümlesine ve bayan da o bebeksi yüzüne küçük bir gülüş kondurdu. "Setten yeni çıktım ve senin Balkabağı Suyu'ndan daha iyisi olamaz diye düşündüm ve hemen buraya geldim." Dahlia'nın Balkabağı Suyu, ndense diğer dükkanlardakinde daha güzeldi. Tadı daha lezizdi, ayrı bir havası vardı. Ve Franciés ne zaman bu Balkabağı Suyu'ndan içse gücünü toplardı. Çekimlerden sonraki yorgunluğu atmak için birebirdi bu içki.

Daffodil her zamanki gibi Knockturn Yolu'ndaydı yine. Her zaman hatta neredeyse hergün buraya uğramadan bir günü geçmezdi. Restoranını bile bir saatliğine yanındakilere devreder, buraya gelirdi. Saçmaydı ama yine de bu onu mutlu ediyordu. Gelmişti ama hiçbir sebebi yoktu, hep böyle dolaşacak mıydı ? Yağmur hafifçe çiselemeye başlamıştı. Yağmurda yürümek ne kadar da hoş olurdu . Birden aklına Constance ile yaptığı kısa yürüyüşler gelmişti. Onu ne kadar da çok özlemişti, uzun zamandır görüşmemişlerdi ve iki kardeşin bu duruma gelmesi nedendi. Gözlerinden ılık yaşlar akmaya başlamıştı. Bu istemsiz bir davranıştı ama kendini tutamıyordu. En kısa zamanda Yunanistan'a gitmek istiyordu. Çevresine anlamsızca bakınıyordu. Birkaç gün önce de tam burada Célia ile karşılaşmışlardı. Bu onu öylesine mutlu etmişti ki, hiç ummadığı bir anda en yakın dostu karşısına gelmişti. Değişik bir duygu olsa gerekti bu. Ve Gaven ona dersini verdiğini düşünüyordu ama peşlerini bırakmayacağından da emindi. En ufak bir korku hissetmiyordu. Onun gibi iradesiz ve dengesiz olmadığından ötürü kendisine güveniyordu. Ama yine de Gaven 'in ne yapacağı hiç belli olmazdı. Öylesine dalmıştı ki bir anda kendisine çarpan çocuğu birkaç dakika sonra farkedebilmişti. '' Dikkatli olsana biraz . '' Çocuğun yüzüne dikkatle baktığında ekşimsi bir surattan başka birşey görmemişti. Bu da kimdi böyle ? Tıpkı bir Muggle'a benziyordu ve Knockturn Yolu'nda ne işi vardı ? Çocuğun kendisinden az da olsa korktuğunu anlayan Daffodil daha fazla uzatmak istemedi ve yoluna devam etti. O sırada Le Dahlia Noir 'in önünden geçiyordu. Önce ayakları onu ileri götürse de içeri girmesi uzun sürmedi. Yine her zamanki orjinalliğiyle karşısındaydı bu güzel bar. İçeri de çok fazla kişi yoktu. Gözleri Dahlia 'yı aradı , ileride birileriyle konuşuyordu galiba. '' Merhaba Dahlia . '' En sonunda tam da yandaki masada oturan Franciés 'i gördü. Onunla uzun zamandır görüşmemişti, neler yaptığını merak ediyordu aslında . Yavaşça yanına giderek hafifçe bir tebessüm etti. '' Merhaba Franciés, görüşmeyeli oldukça uzun zaman oldu . Nasılsın ? '' Bir yandan da Dahlia'ya bakıyordu fakat ortada görünmüyordu. Bir Kırmızı Kuş Üzümü Romu ne kadar da iyi olurdu .

Dahlia oradan ayrıldıktan sonra Franciés, kendi kendine bir şarkı mırıldanmaya başladı. Kapının açıldığını duydu ama hiç istifini bozmadan mırıldanmaya devam etti. Ayak sesleri ona doğru yaklaştıkça yakaşıyordu. Franciés, genç bayanı sesinden tanıdı. "Merhaba Dahlia," demişti bayan. Kafasını kaldırıp bebeksi yüzünde ufak bir tebessüm yerleştirdi. Daffodil ise onu farkeder farketmez bir ayna gibi hareket etmişti. Daffodil çok güzel bir kızdı, saçları hergün farklı bir şekle girerdi, ona her kıyafet, saçına taktığı her toka yakışırdı. "Merhaba Franciés, görüşmeyeli uzun zaman oldu. Nasılsın?" diye sordu Daffodil, Fraciés'e. Franciés, ipeksi bir sesle cevap verdi. "Sana da merhaba Duff. İyiyim. Tek farkım, artık içimdeki Duff boşluğu kapandı," diyerek kıkırdadı Franciés. Ne kadar özlemişti biricik arkadaşını. Onsuz günler, Ay'sız gecelere, Güneş'siz göklere benzerdi. Hiçbir anlamı yoktu.