Ravenclaw Binası Erkekler Yatakhanesi

Misafir

"Sağol." O günkü dersleri bitirip daha yeni yatakhaneye adımını atmış olan Keiran, Johnny'nin ona girer girmez ne demeye bunu dediğini anlamadan baktı. Bir yandan da sırt çantasını omuzdan indirip yatağını kenarına bıraktı. "Sağol... da. Neye sağ oluyorum anlamadım." Bir yandan Johnny bakarken üstündeki cübbesini çıkarıp yatağın başındaki askıya astı. Elleriyle yüzünü ovuşturup ilk günkü derslerini düşündü. Ne yoğun bir gündü. İlk asa kullanmalar, bir sürü şey... Daha saatin 7 olmasına çok vardı. Ödevleri de yoktu. Bunu düşünüp akşam yemeğine kadar biraz kesirmek istedi. Ancak Johnny onunla konuşuyordu, onu dinlemeye devam ederken ayağındaki ayakkabısının sol tekini çıkarmak için yatağının üzerine oturdu. Sonra öbür tekini de çıkarınca üstündeki ceketide çıkarıp yatağın yanındaki sandalyeye fırlattı. Boylu boyunca yatağa uzandı. Elleri başının altına alıp, sırt üstü bir süre tavana baktıktan sonra yan dönerek Johnny'e baktı.

Misafir

Johnny'nin neden bahsettiğini duymadı ama yere düşenler onun ilgisini ona yöneltti. Oğlan utanmıştı herhalde.. Anlayamadı. Çok yorgun hissediyordu kendini. Sadece yorgun da değil, karmakarışık... Yataktan öylece yan yatmış bakıp durdu. Johnny'nin kafasını kaldırıp kendisine olan bakışı görünce boş ver gibisinden el salladı, sonra da o kolu kukla gibi yatağa düştü. Yatakta geriye doğru kaykılıp sırt üstü yattı gene... Tavana bakıp boş boş odadaki sesleri dinliyordu. Johnny'nin topladıklarını ne yaptığını bilmedi, ilgisini de çekmiyordu. Aklı zaten başka yerdeydi. Devamlı düşündüğü şeyi kendine itiraf edemedi. Salaktı, aptaldı, şapşaldı. Gram aklı yoktu.... Kesin. Derin derin iç geçirdi. Sonra baktığı tavanın görüntüsüne Johnny'nin yüzü girdi.

Başına dikilmiş merakla ona bakıyordu. "Senin neyin var? Çok keyifsiz... Tuhaf halin var?" Keiran ona doğru doğruldu. Ne söylecekti ya da söylemesini istiyordu, bilemedi. Ne denirdi... Ne demeliydi. Aklına hiç bişi gelmedi.
"Yorgunum sadece. O kadar." Johnny'e arkasını dönerek yatağa yüzü koyun yattı. Uzun siyah saçları yüzüne doğru yığılmıştı, onların halini bile umursamadı. Kolları yataktan aşağı sarkmış, bakışları yandaki pencereden görünen kararmaya başlamış gökyüzüne daldı.

Konu: Geri: Ravenclaw Binası Erkekler Yatakhanesi Ptsi 24 Mart 2008, 23:52

Lucienda o gün olanları duymuştu.Aslında 2 gündür olanları.Lily yatakhanede mutsuz ve gergin bir şekilde oturmuş,tek kelime bile etmemişti.Gerçi çok konuştuğundan değil normal zamanlarda.Ancak bu sefer sürekli tavana bakmış,gece boyunca üfleyip durmuş,sonunda Lucienda bunun hıçkırık seslerini bastırmak için olduğunu anlayınca da perdelerini kapamıştı.Dayanamamıştı Lucienda.Normalde başkalarının işlerine karışmaktan nefret ederdi,başklarının da kendi işlerine karışmasından.Ancak bu okul onları öyle bir havaya sokmuştu ki sanki hepsi Ravenclaw oldukları için kardeştiler ve Lucienda Lily'i diğerlerinin arasında nedense farklı bir yere koymuştu.Ondan belki biraz daha büyüktü ancak yine de o sessizliğinin altında kırılgan birinin olduğu açıktı.Sırları olan,ancak kırılgan biri.Sonunda dayanamamış Lily'nin perdesini o itiraz etsede açmıştı.

Konuşmak istemeyen Lily,o an Luciendanın sorgulayan yüzünü görünce sanki gerçekten kzıkardeşi gibi ona sarılmıştı.Uzun zamandan beri Lucienda ilk defa böyle bir yakınlık görmüştü ancak ona sarılıp hıçkıran Lily'e o da sarılmış,avutmuş.Sonunda da anlatması için onu teşfik etmeye çalışmıştı.Ancak Lily zaten pek konuşkan değildi.Şimdi ise hıçkırıkların arasında Luciendanın anlayabildiği şeyler kısıtlıydı.İlk önce "Keiran" demişti.Lucienda ise sorunun günlerdir beraber gezdiği ve nedense birkaç günde fazla yakınlaşmış olduğu Keiranla ilgili olduğunu anlamıştı.Ondan sonrası ise biraz karışıktı.Anladığı kadarıyla Lily yanlışlıkla Keiran'ı göle düşürmüş,Keiran ise yaralanıp Profesörlerden biri tarafından Hastane Kanadına götürülmüştü.Ertesi gün ise çıkmıştı ancak Lily hala biraz pişmanlık hissediyor gibiydi.Ve o gün de Keiran ve kavga ile ilgili birşeyler olmuş olmalıydı.Yalnız kelimelerin arası o kadar açıktı ki Lucienda anlayamıyordu.Anladığı tek şey bu sefer de cezaya kalmış olduğuydu.Muggle Bilimleri Profesörü tarafından cezaya bırakılmış olduğu.Her ne kadar Lily Keiran'ı kesinlikle suçluyor gibi gözükmese de Luciendanın siniri tepesine çıkmıştı.Bu kadar şeyin üst üste Lily gibi bir kıza yapılmaya hakkı yoktu.Üstelik bu Keiran kendini ne zannediyordu.Lily'i neden ve hangi hakla böyle üzüyordu.

Sabaha kadar Lily'i teselli eden ve sabah olur olmaz kendi yatakhanesinden çıkan Lucienda soluğu Erkekler Yatakhanesinde aldı.Üzerinde siyah pijamlarıyla oldukça ilginç gözüküyor olmalıydı.Buraya girip giremeyeceğinden emin değildi,üstelik sabah yeni oluyor güneş yeni doğuyordu.Ancak kolay kolay sinirlenmeyen,soğukkanlılığını yitirmeyen Lucienda'nın siniri tepesine geldiğinde onu durdurmak mümkün değildi zaten.Yatakhanenin kapısına gelip kapıyı dahi çalmadan içeri daldı.İçerisi uyuyan,kimisi yarı çıplak erkeklerle doluydu ancak Luciendanın umrunda bile değildi.Görmüyordu da zaten.Birinci sınıfların olduğu yerdeki yataklara yöneldi ve baktığı zaman yatağın birinin önündeki sandıktan normale göre uzun bir cübbe çıktığını gördü.En küçüklerden de olsa Keiran gelir gelmez Binanın en uzunu olduğunu kanıtlamıştı.Zaten hafif uzun saçları da yatağın kenarından çıkmıştı.Sinirle tepesine dikilen Lucienda Keiran'a bakarak

"Hemen kalkıyorsun!Keiran!!"Kalk ve adam gibi açıkla çünkü beni o kadaar kolay susturamazsın!!

diye bağırdı.Yatakhanede çok fazla insan bunu duyarak homurdanmış,bazısı kim olduğuna bakmak için ayaklanmış ancak Luciendanın kızgın ifadesini görünce yataklarına dönüp yorganları başlarına çekiyorlardı.Bu sırada Lucienda yeni uyanmaya başlayan Keiran'I daha çabuk kendine getirmek için yorganı çekmeye başladı.Keiran ise direniyordu.

Misafir

"Hemen kalkıyorsun! Keiran!! Kalk ve adam gibi açıkla çünkü beni o kadaar kolay susturamazsın!!"

Biri erkekler yatakhanesisinin kapısını duvara toslatıp küt bir ses çıkartmasına sebep olurken sanki yırtıcı bir sesde ona eşlik ediyordu. "N'oluyor be!" Keiran onu yerinden zıplatan o ince insanın içini yırtacak kadar tiz çığlığı duyarak uykusundan sıçradı. Nerdeydi? Ne var? Kim? Yorganın altındaki loştukta aval aval gözlerini aralayıp yastığın burnunu dibindeki kumaşa baktı. "KEIIIRANNNN!!!!!!!" Ejderhalar aşkına bu nasıl bir sesti? Acayip bir şey! Kulaklarının içinde sanki birşeyler yırtılıyordu...

Keiran kafasını korkuyla ani bir şekilde kaldırıp etrafa baktığında karşısında siyah pijamaları içinde Lucy'i görünce afalladı. "Bağıran o olamazdı canım? Bu küçük bedenden bu ses nasıl çıkardı ki?" diye düşünürken o ses yeniden çınladı. "KALK DEDİM SANA!!!" Lucy bir yandan üstüne doğru gelmiş yorganı çekip duruyordu. Keiran panikle yorgana asılmaya kalktı, ama tutamadı, elinden kaçırmıştı. Yorganın üstünden çekildiğini ve serin bir havayla temas eden teninin üpermesini hissetti. Yorgan sanki uçarak Lucy'e doğru gidiyordu. Yataktan kalkıp onu tutmak istedi. Diğer oda arkadaşlarının ne yaptığının bile farkında değildi, yorganın Lucy'nin önünde yığılırken onun irileşen gözlerle değişen bakışını görünce yorgana uzanıp yerden kaparcasına aldı ve bedenini örttü.

"Sen ne yaptığını sanıyorsun? Böyle mi odaya dalınır? Böyle mi....?" gerisini getirmemişti. Elini havaya anlamsız bir şekilde salladı. Kelime bulamıyordu. Ayakta dikilirken bir yandan da bedenine sardığı yorganı düzeltip duruyordu.. Ayrıca o sonbahar sabahında, daha odanın sobası bile yanmadığından üşüyordu. Sıcacık yatağından ne demeye kaldırmıştı ki bu kız onu?

Konu: Geri: Ravenclaw Binası Erkekler Yatakhanesi Salı 25 Mart 2008, 00:51

Lucienda sinirle ne yaptığının farkında değildi.Ya da kimi uyandırdığı.Hala Keiran'ı uyandırmaya uğraşıyordu ve Keiran inatla uyanmıyordu.Nerdeyse bütün yatakhane uyanmıştı.Sonunda üstündeki yorganı çekmeye kalkınca tepki vermişti.Öyle olsundu o zaman.Madem üşümeyi istemiyordu onu bu şekilde uyandırırdı.Ancak yorgan tamamen eline geldiğinde gözleri şokla irileşti.Ve o an Keiranın neden yorgana fazlasıyla sarıldığı çok açıktı.Ancak Lucienda yüzü kızarsa da sanki onu iççamaşırı içinde görmemiş gibi davranıyordu.Bu sırada Keiran yorganı çekip iyice sarınmıştı.Ki bu arada Lucienda ikisi de gayet normal bir yerde karşılıklı sohbet ediyorlarmışçasına bir havayla Kerianın gözlerine bakıp

"İlk olarak konuşmamız lazım!Yaptığın şeylerin ne kadar sorumsuzca olduğunun farkında mısın!!Ve rahat ederim sanıyorsun öyle mi!!"dedi.Bu sırada hala bağırdığının farkında değildi.Homurdanan kafalar yorganların altına giriyor,Keiranın yanı başındaki yatakta Luciendanın 'Johnny' olarak bildiği bir çocuk tip tip bakıyordu.Sonunda Lucienda bunu herkesin ortasında konuşmanın gereksiz olduğunun farkına varmıştı.Keiranın rezil olması değildi onu düşündüren,ancak Lily'i ilgilendiren bir konuydu ve herkesin ortasında konuşulması başta onu kırardı.Sonunda parmaklarını Keiranın yarı açıkta göğsüne bastırmayı ve onu sindirmeye çalışmayı kesti.Zaten çocuk ondan oldukça uzundu.Ancak Lucienda sinirlenince büyüyormuş gibiydi.Elini çektiğinde kızarıklığı görünce hiçde suçluluk duygusu hissetmedi.

Sonunda Keiran'ın kolundan çekip aşağı,ortak salona indirmeye karar verdi.Ancak Keiran bir eliyle yorganı tutuyor,aynı zamanda direniyordu.Bu sırada onun "E kıyafetler!"dediğini farketti.Kendi üstüne baktı.Hala pijamalarıylaydı.Sonunda onun da üstünü değiştirmesi gerektiğinin farkına vardı.Bu sırada Keiran kendi durumunu önemsemiyor gibiydi.Lucienda'nın pijamalarıyla okulda dolşamasını eğlenceli buluyorcasına direnmeyi kesmişti.Sonunda Lucienda durdu ve sinirinde en ufak bir azalma olmadan tehdit edercesine Keiran'ın üstüne yürüdü.

"1 dakika!Sadece 1 dakikan var!Ve sonra aşağı adam gibi inmezsen,o yorganla inersin!"Sonra ani bi ilhamla ekledi"Hatta yorgan bile olmadan!"dedi ve kapıya yöneldi.Saçı başı dağılmış oldukça korkutucu gözüküyor olmalıydı.

Misafir

"İlk olarak konuşmamız lazım! Yaptığın şeylerin ne kadar sorumsuzca olduğunun farkında mısın!!Ve rahat ederim sanıyorsun öyle mi!!"
Bu kızın nesi vardı? Ne demeye Keiran'a çatıyordu ki? Oğlum Keiran ne halt ettin gene? diyen içsesini bastırdı. Lucy işaret parmağıyla göğsünü oymak için sanki vurdukça bu kızın bu basit hareketle nasıl can yakıcı olduğunu düşündü. Kendisinden kısa, hani onu eliyle hafiften itse uçacak kadar hafif gibi görünen biriydi. Onun kendisini bütün yatakhane önünde rezil durumuna düşürmesi ayrı bir sorundu. Kızın gözlerindense resmen kızıl alevler fışkırıyordu. Onu hiç böyle deli gibi bağırırken, saçları dağılmış görmemişti. Keiran onun parmağıyla iğnelemeyi kestiğinde kendi göğsündeki noktayı eliyle ovuştururken kıza bakmaya devam etti. Onun bir anda hamledip kolundan sürüklemeye kalması ise zaten şoktu. N'apıyordu bu ya! Bir yandan yorganı tutmaya çalışıp bir yandna dengesini sağlamaya çalıştı.

"E kıyafetler!" dediğinde ise onun kendi üstündekilere bakıp sonra çenesini hızla kaldırdığını görünce Keiran bir adım geri gitti. Ama komik olan pijamalarıyla dolaştığının farkında değil diye düşündü. Sonra onun kendi bakışlarına verdiği sert tepkiyi görünce "yooo" diye iç geçirdi. Kendisini de mi böyle dolaştıracaktı. "1 dakika! Sadece 1 dakikan var! Ve sonra aşağı adam gibi inmezsen, o yorganla inersin!" "Ne!" diye şaşkınlıkla afalladı Keiran ama kız devam etti. "Hatta yorgan bile olmadan!" Açık kapıdan fırlamıştı. Keiran onun söylediklerinde ciddi olduğunu anladığında deli gibi yorganı atıp hemen sandalyede duran kendi pantolunu alıp bacaklarına geçirmeye çalıştı. Bu sırada bu yüzden dengesini kaybedip yeri boylu boyunca boylasa da umurunda değildi. Sol yanına düşmemişti ya önemli değildi.. Lucy delirmişti... Dünden kalma bir çorabı da yerden kapıp ayağına geçirirken bir çığlık duyunca panikle kapıya baktı. Bütün binayı ayağa kaldıracaktı... Hemen ayağına yerdeki botlarını geçirip yatağın başındaki cübbesini kaptı. Deli gibi kapıdan fırlarken arkasından ona bakanları düşünmedi bile.

devamı