Yanlızlık paylaşılmaz...paylaşılırsa adı yanlızlık olmaz...

Liz okuldaydı bütün gün...bir yanlışlığı düzeltmek için koşturup durmuştu...
Gitmeden önce birini de ziyaret etmeliyim diye düşündü...Daha önceden de bildiği ama şimdiye kadar onu kırmak korkusuyla hiç konuşamadığı MRTYLE...
Tuvaletin kapısına geldiğinde' öhöm..öhhöm...ooo...tamam..sakin ol...onu kırmamalısın...eveeet...işte böyle...' dedi kendi kendine...
Bütün cesaretini topladı ve yavaşça kapıyı aralayıp içeriye doğru bir adım attı.'kimse yok mu???Mrtyle...Ben Liz...Gelebilir miyiiiiim?...'desede cevap alamamıştı.buna çok üzülmüştü...
Beklemeye karar verdi...İlk görüşte kötü bir izlenim bırakmamak için uzun,kahvarengi,dalga dalga saçlarını lavabonun aynasında düzeltip,perçemlerini gözlerinin önünden çekti...kendini baştan ayağa süzdü.
daha sonra yorulup oradaki mermerin üstüne oturdu ve beklemeye başladı.bir yandan da kendi kendine kayna kazanım şarkısını mırıldanıyordu...

Mrytle tuvaletinde en sevdiği bölüme geçmiş oturmuş ve kapısını da kapamıştı, bi anda ayak sesleri geldi sonra da bi kız sesi "kimse yok mu???Mrtyle...Ben Liz...Gelebilir miyiiiiim?..." dedi.
Mrytle kimin onla konuşmak istediğini bilmediği için hemen cevap vermedi. Kapıdaki kız bi anda uzaklaştı ve anlaşılan onu beklemeye başladı. Mrytle başta biraz çekindi ama sonra sırf merakı için çıkması gerektiğini düşündü.
Kapıyı gıcırtıyla açıp lavaboların olduğu tarafa doğru ilerledi, gerçekten de kız onu orda bekliyodu. Kıza doğru yaklaşıp "Sen de kimsin?" dedi, içinden de belli ki bi öğrenci diye düşünüyordu. "Burda ne arıyorsun, şu anda derste olman gerekmiyo muydu?" diye sordu ve cevabını beklemeye başladı.

Onun cevap vermesiyle beraber Liz çok şaşırmış ve de heyecanlanmıştı.Hemen ayağı kalktı ve derin bir gülümsemeyle ' merhaba...Ben Liz...Şifacıyım.Okulda işim vardı.Eğer rahatsız ettiysem gidebilirim.Amacım sadece biraz sohbet etmekti...'dedi.kapıya doğru yöneldi...onu rahatsız etmek isteyeceği en son şeydi...

Mrytle çok şaşırmıştı, çünkü karşısındaki cadı çok küçük görünüyodu ve Mrytle onun bi öğrenci olması gerektiğini düşünmüştü, ama belli ki yanılmıştı.
Liz kapıya doğru yönelmişti ama Mrytle onun neden burda olduğunu çok merak ediyordu. Hemen Liz'i durdurdu ve "Madem öğrenci değilsin, benim tuvaletime neden geldin?" diye sordu, biraz kaba olmuştu, ama Mrytle bunu pek umursamadı, tek bilmek istediği cevaptı, çünkü merak etmeye başlamıştı, ne de olsa bilinen bi gerçekti; bu tuvalete pek fazla yetişkin gelmezdi ve de gelen öğrenciler de genellikle pek kibar davranmazdı. Oysa bu cadı hem çok kibardı hem de dediğine göre bi yetişkindi.

'sadece seninle konuşmak ve dertleşmekti amacım...' dedi Liz.Onu geri çevirmesi çok hoşuna gitmişti...'istersen tabii...' dedi Liz.Onunla çok iyi arkadaş olabileceklerini düşündü.'okuldayım çünkü müdürle görüşmem gerekiyordu Mrtyle...Revirde şifacı olma talebinde bulunmuştum da...' dedi ve ona bakıp içtenlikle gülümsedi....

Mrytle ona bi yetişkinin bu kadar ii davranmasına şaşırmıştı ama belli ki Liz samimiydi. Dertleşmek diye düşündü ve hemen "Tabii ki isterim, sen tuvaletime bu sene gelen ilk cadısın, hem de yetişkinsin hem de bana gerçekten ii davranıyosun, tabii ki seninle dertleşmek isterim" dedi. "Madem dertleşmek istiyosun, ilk sen başla madem, sonra ben" dedi ve Lizin başlamasını bekledi.

Liz Mrtyle ın ona yakın davranmasına çok sevinmişti...İçini kemiren bi derdi vardı ve bunu güvenipde anlatacak kimsesi yoktu.Mrtyle hariç...
'ben 1 yıl kadar önce St.MUNGO da çalışıyordum Mrtyle...Orada birçok hastam vardı ve hepsinde olağan üstü gelişme görülüyordu...Bir gün hastalarımdan birisi büyük bi saldırıya uğramış olarak odasında bulundu.Ben bunun bir ölüm yiyen işi olduğuna emindim.Çok şey yaşadım...Sanki benim suçummuş gibi vicdan azabı çektim ve 1 yıldır işime ara verdim.Başarılı ve işini seven bir şifacıyım.Ama 1 yıl sonra yine içimde tedirginlik ve korku var...' dedi Liz.Anlatırken ağlamaya başlamıştı...
Hıçkırıkları boğazını kilitliyor,kelimeler güçlükle çıkyordu ağzından.Mrtyleında gözleri iyice sulanmış,ağlamaya yüz tutmuştu...Onu üzdüğü için pişman oldu bir an Liz ama dertleşmek ona çok iyi gelmişti...
Daha sonra kendini toparlamaya çalıştı.Gözlerinin yaşını sildi...kafasını dik tutup 'bir daha bunun olmasına asla izin vermeyeceğim Mrtyle.Burada sana söz veriyorum ki bir daha asla olmayacak...' dedi ve yine gözlerini sildi.akan yaşları bir türlü engelleyemiyordu.

Mrytle bu yaşta genç ve yetişkin bi cadınının bu kadar yıpranmış olmasına çok üzülmüştü, ve de pek anlamamıştı neden kendisinin hatası olmayan bişey yüzünden bu kadar üzüldüğünü; sormaya karar verdi "Peki ama niye bile bile kendini yıpratıyosun, yani sen biliyosun di mi onun bi ölüm yiyen tarafından öldürüldüğünü, o zaman niye??"

rp yi başlığa taşıdım

Liz Mrtyleın onun sorunlarıyla bu kadar yakından ilgilenmesi ve onu anlamaya çalışmasından çok mutlu olmuştu.Ogerçekten çok duygusal ve bir o kadar da iyi bir hayaletti.Çok iyi iki dost olabileceklerini düşünürken Liz,anlatmanın ona ne kadar da iyi geldiğini farketti.Ancak Mrtyle hala ona meraklı gözlerle bakıyordu.'anlatmalıyım...içimdeki zehri kusmalıyım...' diye düşündü...
Geçmişi hatırlayan insanların simasıyla ileriye doğru bakarak anlatmaya başladı...'Mrtyle ben hastalarımla arkadaş hatta kardeş gibiydim.Hepsiyle yaşanmış bir çok anım vardı.Saldırıya uğrayan hastamlada bi geçmişim vardı.Ben hepsine ayrı ayrı özen gösterir ve geceleri bile hastanede kalıp başlarında beklerdim...' dedi.Derin bi nefes alıp içini çekdikten sonra devam etti;'Sadece bir gün ben hastaneden izin alıp biriyle yemeğe çıktığım gece hastalarımdan birinin saldırıya uğradığını duyunca kahroldum.Bu bir ihmal değildi.Ben hiç izin kullanmayan bir şifacıydım ve bu yemek de benim için çok önemliydi Mrtyle...Ama yinede içten içe kendimde görüyorum suçu ve bu yüzden 1 yıl ara verdim unuttmak için ama olmadı...Ölüm yiyenlerden intikamlarını almak için seherbaz oldum.Bir daha böyle birşeyin olmasına asla izin vermeyeceğim.Sadece hastalarımı değil herkesi koruyacağım Mryle.Herkesi....' dedi ve bunu söylerken yüzündeki hırsı Mrtyle bile farketmişti...

rp out:değerli arkadaşlar burada düzgünce rp yapıyoruz araya siz de girince saçma oluyo lütfen kendi rp lerinizi başka bir başlık açarak yapınız...

Mrytle çok çok üzülmüştü bi anda gözleri doldu -zaten her zaman ağlardı-, ama Liz'i daha fazla üzmemek için kendini tuttu, "Benim gitmem lazım, eminim sen etrafındaki herkesi kurtarabilirsin" dedi ve "Daha sonra lütfen yine gel, ama şimdi git" diye ekledi sonra da kendini holün en sonundaki tuvalet kabinine attı, ve kendini bıraktı, hüngür hüngür ağladı...
İçi çok acımıştı, 'herkesin Liz gibi birilerine ihtiyacı var' diye düşündü, sonra yine ağladı...

Rp out: Emmeline ve Angelina lütfen aradaki rplerinizi silip ayrı bi başlık açın

Liz Mrtyleın bir anda böyle tepki vermesine bir anlam veremese de çok mutluydu.Çok iyi bir dost kazanmıştı çünkü...Tuvaletin kapısına doğru yöneldi ve ordan çıktı.Çıkarken de Mrtyleın tiz çığlıkları kulağına geliyordu.Kapının önünde sessizce 'yine geleceğim Mrtyle...Söz...'dedi ve okulun çıkışına doğru yürümeye başladı...St.mungoya gidecekti.Bu ona ne kadar acı versede....