Çimenlerin Üstü

Güzel bir gündü. Hava kararmak üzereydi; fakat David bunu göl kenarına gitmek için bir engel olarak görmüyordu. Ama yine de yanına asasını alıp almadğını kontrol etti. Asasının yanında olması ona gerçekten güven veriyordu. Hogwarts'tan dışarı adımını attığı gibi rüzgarın güzel esintisi suratını okşadı. Yavaş adımlarla göl kenarındaki çimlerin üstüne geldi ve oturdu. Gölü izlemeye koyulmuştu. Gölü izlerken düşündüğü tek bir şey vardı: Yalnızlık...

Evet yaşı küçüktü ama büyük sınıflar gibi bir sevgilisinin olmasını isterdi doğrusu. Bunları düşünerek gölü izlemeye devam etti.

Güneş batmak üzereydi.AvrıL bu anın tadını çıkartmak için göl kenarına gelmişti.
AvrıL'ın Hogwarts'da en sevdiği yer burasıydı.Göl,çimlerin kokusu ona huzur ve mutLuluk veriyordu.
Avrıl yavaş yavaş yürürken,çimlerin üzerinde oturan birini gördü.
Avrılin pek arkadaşı yoktu,oysa hiç yanLızlığı sevmezdi.
SıcakkanLı ve girişken olduğu için hızLı adımlarla çocuğun yanına gitti.Gülümseyerek:
Merhaba? Yanına oturabilir miyim ?

David başını kaldırdı gelenin kim olduğunu görmek için.

"Tabiki oturabilirsin. Adın ne?"

diye sordu karanlıkta bile çok güzel gözüken Gryffindorlu kıza.
Ama David Bu soruyu nasıl,ne amaçla sordğunu bilmeksizin sormuştu. Asıl amacı onunla tanışmaktı.
Gerçekten ondan etkilendim diye düşündü.

Avril çocuğun sıcak tavrını beğenmişti.Çimlerin üzerine oturdu ve çocuğa yönelerek konuşmaya başladı:
''Yanına oturmama izin verdiğin için çok teşekkür ederim.YanLızLıktan o kadar çok sıkıLdımki..Buraya geleli baya oldu,fakat neredeyse hiç arkadasım yok..
Ha bu arada;sen bana adımı sormuştun değiL mi ? Kusura bakma,adım AvrıL,ya senin adın ne ?''
dedi gülümseyerek.
Avrıl çocuğun formasından Gryffindorlu olduğunu anLamıştı.
Ama daha önce onu hiç görmemişti.

David Avril'in sorduğu sorusuna cvap vermek istediği halde ona kekelicekmiş gibi geldi ve bir müddet sonra cevap verdi:

" Benim de adım David. Ee nasılsın?"

dedi David heyecanla. Cevabını beklerken aklından bin bir türlü şeyler geçiyordu: Neden benimde sevgilim olmasın. Okula bşalamadan da olmuştu şimdi niye olmasın diye düşünüyordu.

Avrıl David'i dikkatle dinLiyordu.
Gözleriylede her hareketini inceliyordu.HeyecanLa:
''Aaa ?! David mi? Çok sevdiğim bir muggle arkadasımın ismi.''
Avrıl eski arkadaslarını biran akLına getirdi.Hüzünlenmişti.
Sonra onları kafasından atmaya çaLışarak,David'in sorusuna cevap vermeye çaLıstı:
''İyiyim,hemde çok iyi,burası çok güzel bir yer.
Yıllardır bu okulun hayaLini kuruyordum.Sonunda burdayım ve gerçekten çok mutLuyum''
Avrıl David'e gözlerini dikerek:
''Peki ya sen nasıLsın ? MutLu musun burada ?

David,Avril'in gözlerine bakarak:

" Ben de burda çok mutluyum."

dedi heyecanla ve gözlerini Avril'dan ayırmayarak.

" Avril benim gitmem lazım. Yarın tekrar görüşürüz aynı saatte aynı yerde. Lütfen..."

dedi ve oradan ayrıldı.

Avrıl sözlerini bitirince David'i inceLemeye başLadı.
Aslında gayet hoştu.David sözünü bitirince:

''Peki tamam öyLeyse gideLim,yarın yine görüşürüz''
dedi.David'le birdaha görüşecek olmaktan memnundu.
Avrıl göl kenarında biraz daha oyaLandıktan sonra hızlı adımlarla binasına yöneLdi.

...

Hava kararmaya doğru yola almıştı. David Avril ile anlaşmıtı ve şimdi göl kenarına gitmesi gerekiyordu. Hatta David bunu gerektiği için değil kendi isteği olduğu için yapıyordu. Şuan gerçekten mutluydu. Yavaş fakat heyecanlı adımlarla Hogwarts bahçesinden geçti ve göl kenarına ulaştı. çimlerin üstüne uzandı ve gölü izlemeye koyuldu.
Güneşin batışı uzandığı yerden çok güzel görünüyordu ve David Avril bir an önce gelse de Güneşin batışını beraber izlesek diye düşünüyordu.

Avrıl sabah uyandığında ilk akLına gelen David'le buluşmasıydı.
İçinde tereddütler vardı,ama yinede David'in gelmesini çok istiyordu.
Çok çabuk hazırlanarak binasından çıktı ve göl kenarına geldi.
Etrafına bakınarak yürüyordu.Ve sonunda David'i gördü.
Hızlı adımlarla David'in yanına gitti:
''SeLam,ben geldim.Bekletmedim değil mi ?
dedi gülümseyerek.

David Avril'ı görünce çok sevindi ve Avril'a cevap verdi:

"Merhaba, hayır çok bekletmedin, bende gün batışını izliyordum."

dedi Avril'ı da gün batışına davet edercesine.
David Avril'ın ne diyeceğini bir yandan merak ederken bir yandan da kabul edeceğini düşünüyordu. Zaten kabul etmezse benden dün hiç etkilenmeiş demektir diye düşünüyordu. Fakat dün kendisi nasıl Avril'dan etkilendiyse onun da kendsinden etkilendiğini düşünüyordu.

Avrıl David'in yanına oturdu ona bakarak:
''Bende gün batışını çok severim.Hele burdan o kadar güzel gözüküyorki..
Avrıl David gibi gün batışını izlemeye başladı.
Güneş kaybolmak üzereydi.
Avrıl çantasından annesinin ona yolladığı kurabiyelerden çıkardı.
David'e uzatarak:''İster misin ? Çok lezzetLidir''
dedi.

David bu ikramı reddetmiyecekti nede olsa Avril ona ikram ediyordu.

"Teşekkürler."

dedi David bir tane kurabiye alarak ve sonra Avril'a sordu:

"Avril, Quidditch'le aran nasıl? Ben Quidditch oynamayı çok severim; hatta başarılı olduğu da düşünüyorum."

dedi ve Avril'ın cevabını bekledi.

Avrıl kurabiyesini yemeyi bitirince:
''Yani aslında severim,ama pek iyi olduğum söylenemez.
Deniyorum,fakat pek başaramıyorum galiba.''
dedi kıkırdayarak.
Avrıl David'den gözlerini kaçırarak:
''Eee sen bana öğretirsin artık ''

David Avril'ın bunu demesine çok sevinmişti ve şöyle cevap verdi:

"Tabiki öğretirim."

dedi hafifçe gülümseyerek ve ekledi:

"Desene biz daha çok zaman geçiricez birbirimizle."

diye ekledi ve Avril'a göz kırptı. David aralarının iyi gittiğini düşünüyordu. Yoksa bana mı öyle geliyor diye de düşünmeden edemese de Avril'ında kendisinden ektilendiğini düşünüyordu.

David bir müddet sonra Avril'a sordu:

"Avril nasıl sorulur ; hatta sorulur mu bilimiyorum ama erkek arkadaşın var mı?"

diye sordu David gözlerini Avril'dan kaçırarak.

AvrıL Davidîn kendisine öğretecek olmasından dolayı çok mutLu oldu.
''Çok teşekkürLer,umarım seni uğraştırmam'' dedi muzip bir gülümsemesiyle.
Hilary David'in sorduğu soruya pek de anlam verememişti.
David'den gözlerini kaçırarak:
''Yani yok sevgiLim,neden sordun ki ?
dedi sessizce.

David bu sefer çekinmeden söyleyecekti çünkü zaten olmazsa şimdiden olmasın ki ona göre ayağımı denk aliyim diye düşünüyordu ve Avril'a cevap verdi:

"Avril aslına bakarsan...Şeyy.... Aslına bakarsan biraz ani oldu ama ben senden galiba hoşlanıyorum."

dedi David. Ama bunları bir çırpıda söylemişti ve kendine hayret etmişti doğrusu. İlk kez kendini bu kadar tuhaf hissetmişti ve Avril'ın cevabını merak ederken bir yandan da iyi yaptığını düşünüyordu. Nede olsa boşa yürek çekmekten ve kendini boşuna oyalamaktan daha mantıklıydı bu yaptığı.

Avrıl,David'in söylediklerine çok şaşırmıştı.
Gerçektende biraz ani olduğunu düşünüyordu.
David iyi biriydi,Avril onu sevmişti,fakat daha da yeni tanışmışlardı.
AvrıL,ne söyLiyeceğini bilemez haLde:
''Sen,sen çok iyi birisin,aslında bende senden...''
Hilary derin bir nefes aLdı,fakat cümlenin devamını getiremedi.
Şuan yapıcağı en iyi şeyin buradan gitmek olduğunu düşündü.
David'den gözlerini kaçırarak:
''Benim gitmem Lazım,David.Hoşçakal.''
dedi ve hızlı adımlarla binasına yol aldı.

David bir an için heyecanlanmıştı.Benden hoşlanıyor,benden hoşlanıyor diyordu kedni içinden.
fakat şimdi yapması gereken şey Avril'a yetişmekti. Ama Avril adate cisimlenmiş gibiydi ; çünkü orada yoktu.
Bunu üzerine David her ne kadar Avril'ın da ondan hoşlandığını artık bilse de Avril'ın onu gördüğünde kaçmasından korkuyordu.
Ama niye diyordu kendi içinden. Niye böyle çekip gitti ki diyordu kendi içinden binasına doğru yavaş adımlarla yol alırken. Bu düşünce Avril'ı bir daha görüşüne kadar geçecek sürede aklını kurcalıyacak gibiydi.

Misafir

David ve Avril henüz okula başlamadığı için bu başlığı arşive yolluyorum. Kilit.