Kayboluş

Avril uzun zamandır bir düşünseli almak istiyordu.En sonunda ağabeyini diagon yoluna gitmeye ikna edebilmişti.
-''Haydi Ryan,gidelim'' dedi.
Ryan şöminenin yanına gitti.Kavanozun içindeki yeşil tozdan biraz aldı.Birkaç saniye sonra yeşil alevler belirmişti bile.Derin bir nefes aldı,şöminenin yanına gitti.Ancak küllere olan alejisinden dolayı bir öksürük krizi geldi.Kendini zar zor bastırabildi.

Bir avuç yeşil toz aldı.Hala öksürüyordu,kendine engel olsa ciğerleri patlayacakmış gibi oluyordu.Şöminenin içine girdi ve:-''Diagon yolu'' dedi öksürmesini bastırarak.Ancak yeşil alveler beliripte dönmeye başladığı zaman kendini tutamadı.Öksürdü,öksürdü ve bir avuç kül yuttu.Nefes alamaz oldu,telaşa kapılmıştı,aklına gelen ilk şey oradan çıkmak oldu.

Çıkmasına çıkmıştı da,son derece korkunç bir mekana çıkmıştı.Heryerde kurukafalar,duvarlarda kanlar.Avril öğürmesini güçlükle bastırarak mekandan çıktı.Çıktığı yer bir sokak değildi,bir arazi bile değildi.İçinden ''Ne garip bir yer'' diye düşünmeden edemedi.
Öyle korkmuştuki,nereye gittiğini bilmeden bir süre yol aldı.Bu sırada saçlarının renk değiştirip bembeyaz olduğunun farkında bile değildi.Sadece korku içinde koşyordu.

Nereye gittiğine bakmamıştı.Ancak yorulunca durmak zorunda kaldi.Nefes nefeseydi,bir yandan da nerede olabileceğini merak ediyordu.Etrafına göz gezdirdi,ancak bir faydası olmadı,burayı tanımıyordu.
İki adım ilerledikten sonra bir tabelayla karşılaştı
-''Knockturn yolu''
''Lanet olsun''dedi içinden.Diagon yolunu gösteren ne bir işaret,nede güvenip yol sorabileceği normal görünüşlü biri vardı.
Buranın neresi olduğunu bilmiyordu,ancak göz gezdirince tuhaf cadı ve büyücülerin ona baktığını fark etti.Sıkıntıyla kasıldı yüzü.Gamzeleri ortaya çıkmıştı.Tuhaf giyimli bir cadının ona doğru yaklaştığını görünce ne olur ne olmaz diye asasını çekti.Küçük yaştaki büyücülerin bile hayatları söz konusu olduğunda büyü yapmaya izni vardı. Ancak cadı ona sadece gülümsemek ve yaklaşmakla yetiniyordu.''Büyü yapacak gibi değil'' diye düşündü Avril.Ve tekrar koşmaya başladı.

Cadıyı atlatıktan sonra bir dükkanın duvarına yaslandı.Bir yandan ne yapabileceğini düşünüyor,bir yandan da ona bakan insanlara kötü kötü bakıyordu.O sırada yüzünü dükkanın camına çevirdi ve orda birkaç kişi olduğunu gördü.

Misafir

Linda, ona da gösterdiği küçük kızın yanına koşarak ilerlerken Elwina adımlarını hızlandırmakla yetindi. Lin, kıza "Bayan Smith!" diye seslenince zavallı kız tiz bir çığlık attı. Elwina sinir bozucu sesle yüzünü buruşuturarak ikisinin yanına ulaştı.

Kız onların Hogwarts profesörleri olduğunu farkedince rahatladığını gördü. "Ya Çok Özlü içmiş olsaydık?" diye düşündü. Kız oldukça dikkatsizdi. Linda merakla "Burda ne işiniz var, Bayan Smith?" diye sordu. Elwina soğuk gülümsemesiyle "Burda olmamanız gerekiyor Bayan Smith. Sizin gibi biri için burası..."

Eliyle etrafı gösterirken, kelime arıyormuşçasına durakladı: "...burası fazla karanlık, ve kötü büyücülerle dolu." dedi, kötü kelimesini vurgulayarak.

Üçlü yolun ortasında durmuş dar sokağı neredeyse tıkarken, insanlar onları umursamadan etraflarından geçip gidiyordu. Elwina kenara geçmelerini işaret etti.

Avril ''Bayan Smith'' sesiyle irkildi ve kendini tutamadan bir çığlık attı.Yüreği çok kötü bir şekilde atıyordu.Dizlerinin bağı çözülmüştü.
Arkasını döndüğünde bağıran kişinin hogwarts profesörleri Bayan Miller ve Bayan Malfoy olduğunu gördü.Rahatlamıştı.

"Burda ne işiniz var, Bayan Smith?" diye sordu Profesör Miller.

Profesör Malfoy soğuk gülümsemesiyle
"Burda olmamanız gerekiyor Bayan Smith. Sizin gibi biri için burası...burası fazla karanlık, ve kötü büyücülerle dolu."
Avril nefes alışını düzene sokamamıştı.Ama yinede aynı gülümsemeyle yanıt vererek
-''İnanın profesör,buranın isminden başka neresi olduğu hakkında bir fikrim yok.Olsa gelirmiydim'' dedi.Eliyle etraftaki büyücüleri gösterdi.
Hala duvara yaslı duruyordu.
Bakışları buz gibiydi.Karşısındakinden nefret etmiyordu,ama niye böyle bir soğuklıuk hissettiği konusunda en ufak bir fikri yoktu.
Az önce çıkarttığı asasını tekrar cebine koyarak düz ve duygusuz tutmaya çalıştığı bir sesle ekledi:
-''Diagon yoluna gidecektik.Ama ben...kayboldum ve nasıl gideceğim konusunda bir fikrim yok'' dedi ve daha çok kendini rahatlatmak istercesine gülümsedi.
Etrafına göz gezdirdi.Daha bir saniye önce ona bakan büyücüler şimdi işleriyle ilgileniyorlardı.

"Sizin gibilere şu uçuç tozunu kullandırtmamak lazım."
Avril soğuk soğuk ona baktı.Küllere alerjisi vardı,kullanmamalıydı ancak başka bir yol bilmiyordu.
-''Pardon ama ,anahtar kullanamazken İspanyadan Londra'ya nasıl gelebilirdik?Süpürgem bile yok ne yapsakydık,uçan halıylamı gelseydik'' dedi ters ters

Linda Avril'in kolunu sertçe tuttu ve sürüklemeye başladı,kızın canı yanıyordu ama taş sokaklarla sürüklenirken gıkını çıkartmadı.
Şimdi de gözlerine yaşlar dolmuştu acıdan.
Kızı Diagon Yolu'nun girişine bırakarak "Bir dahaki sefere daha dikkatli olun, Bayan Smith! Burası sizin için hiç ama hiç uygun bir yer değil. Bu seferlik şanslıydınız."

Avril arkalarından bakakaldı.Kendi kendine:
-''Bu neydi şimdi'' dedi.Kolunu ovalıyordu bir yandan da.
-''Heyy Avi,Av!''
Ryan yanına gelmişti.Avril'in gözleri ıslaktı hala.
Ağabeyi tam ona birşey diyecekkenm ıslak gözlerini ve ovuşturduğu kolunu gördü.Asasını çıkarrtı ve Avril'in koluna doğru birşeyler mırıldandı.Acısı anında yok olmuştu.
-''Gel buraya'' dedi Avril'in elini tutarak.''Bir daha kaybolmanı istemiyorum''
El ele yürümeye başladılar.Avril ona sarılarak yürüyordu,korkmuştu,hemde çok.Ama şimdi yanında güvenebileceği birinin olması ona huzur veriyordu.Ryan'a baktı.Ryan bir saniyeliğine gözlerini maviye çevirdi.Bu onlar arasında bir duygu haberleşmesiydi.Avril de ona aynı şekilde cevap verdi.
Bir süre sonra sessizlikten sıkıldı ve neler olduğunu anlattı.Bu süre içinde sadece yürümeye devam ediyorlardı.Burası çok kalabalıktı,gelen geçen onlara çarpıyordu.
-'' Eee'' dedi Ryan Avril konuşmasını itirince.''Düşünseli mi alalım önce Tüy kalemmi?''