Yemek Salonu

Malikanenin en güzel döşenmiş odalarındadır; bordo renk ağırlıklıdır. Yemek öncesi sohbet için ayrılmış köşede geniş, rahat koltuklar yer almaktadır, birkaç basamakla geçilen asıl yemek odasında ise geniş dikdörtgen bir masa ve etrafında ahşap sandalyeler bulunur. Yemek zamanlarında, ev cinlerinin hazırladığı muhteşem yemekler yenir.Tüm aile ferdlerinin biraraya geldiği nadir odalardan biridir.

Marguerite odasında hazırlanıyordu. Hogwarts'ta çalışmaya başladığından beri, doğru dürüst malikaneye uğrayamıyordu. Dırdırcı Yayın Merkezi'ne yakın bir yerde kendisine daire tutmuş, boş zamanlarında oraya gidiyordu. Babası da bunda bir sakınca görmeyip onun emri altına bir ev cini yollamıştı. Annesi hayatta olduğu sürece buna karşı çıkmıştı gerçi; ama Marguerite'e laf dinletmek mümkün müydü? Ona kalırsa bütün aile hergün birarada olacak, yemekleri beraber yiyecekti. Tuhaf... Herkesin işi gücü vardı ve kimse Mrs. Snape'in düzenine ayak uydurmak zorunda değildi.

Marguerite bunları düşününce tuhaf bir titreme geçti bedeninden. "Keşke şimdi hayatta olsa da çok az uğradığım için bana kızsa..." diye düşündü. Birkaç dakika boyunca aynadaki yansımasına baktı kıpırdamadan. Sonra, tüm bu iç ürpertici düşünceleri kafasından attı ve hazırlanmak için çok az vakti oldğunu hatırlayıp, giydiği zümrüt yeşili cüppesine uygun, hafif bir makyaj yaptı. Babası Mr. Snape tüm aileyi birlikte görmek istediğini söylemişti. Marguerite Hogwarts'ta öğrenci olan kardeşi Vittoria ile kuzenleri Ash, Adrâs ve Darch'ı getirmekle yükümlüydü. Anne babaları da Mr. Snape'in verdiği saate göre malikanede olacaktı. Besbelli ki yapmak istediği şey; Juliette Charlotte Snape'in ölümünün ardından, tüm aileyi biraraya toplamaktı.

Margue son hazırlıklarını yaptı ve beline kadar uzanan düz saçlarını eliyle arkaya attı. Daha biraz önce zamanında yemek salonunda olmayacağına hayıflanırken, şimdi yemek saatine yarım saat daha olduğunu görünce sıkıntıyla iç geçirdi. Her zaman erken hazırlanırdı zaten. Umursamazca odasının kapısını örttü ve yemek salonuna giden merdivenlere yöneldi. İçten içe babasının neler söyleyeceğini merak ederek, salon kapısını açtı ve ilk gelenin kendisi olduğunu görerek gülümsedi. Yemek masası muhteşem yemeklerle doluydu, birkaç ev cini kendisine korku dolu gözlerle baktı ve hemen işlerine devam etti. O da sehpadan o günün Gelecek Postası'nı aldı ve kendini bir koltuğa attı.

Kuzeni ile Hogwarts'tan ayrılmış malikaneye gelmişti.Şimdi en üst kattaki odasında resmi okul cübbesini çıkartmış,yatağının ucuna oturup karşısındaki büyülü ormanı seyrediyordu.Bu tür toplanmalardan hoşlanmazdı,hiç bir zaman hoşlanmamıştı, ancak kendi bile kabul etmese de çok nadiren gördüğü babası ve annesini görme imkanı olduğundan belli etmese dahi sevinerek gelmişti.Tembelce ayağa kalktı ve giysi dolabına yöneldi.Şimdi okuldaki ortak salonda kızlarla konuşmamak tuhaf geliyordu.Hogwarts'a bu kadar çabuk mu alışmıştı?

Üzerindeki yeşil okul giysilerini çıkartıp düzgünce ütülenip askıya asılmış ,boyu çok uzun olmayan ipek ve sade elbiseyi alıp çok kısa bir sürede giyiverdi.Ona uygun ayakkabıları da halettikten sonra diğer askıya yönelip oldukça koyu bir renkteki yeşil cübbeyi giydi.Sıkıca toplanmış gümişi sarı saçlarınıdaki tokuayı çekip çıkardı ve aynanın karşısındaki masada duran üzerinde yılan motifleri bulunduran tarakla düzeltti.Saate baktığında henüz erken olduğunu gördü.Her zaman geç kalan Ash nasıl olmuştu da erkenden hazırlanıvermişti,bilmiyordu.

Merdivenlerden zarafetle inip yemek salonuna ulaştığında bir tek kuzeni oradaydı.Ev cinleri masayı hazırlamakla ilgilenyorlardı.Onun oturduğu koltuğun çaprazına oturdu.Okulda profesör diye hitap ettiği kuzenine şimdi profesör dememek için kendisini öylesine sıkıyordu ki!
''Merhaba.''

Mystére malikanenin kapısından içeri girerken Margue'nin onu neden çağırıdğını düşünüyordu. Aile toplantıları olmayalı uzun zaman olmuştu. Herkes kendi haline birbirlerinin ne yaptıklarından haberi olmadan bir yaşam sürüyordu. Yeğeni onu çağırdığında açıklama yapmamıştı, sadece yemek salonunda toplanacaklarını söylemişti.

Malikanenin merdivenlerini çıkarken kızının ne zaman geleceğini düşünüyordu. Hogwartsta olması gerekiyordu. Bekline Mr. Snape kızını ve kuzenlerini getirmenin bir yolunu bulmuştu. Her ne olursa olsun aile toplantısının bir amacı vardı besbelli.

Üst kata çıktığında yemek salonuna gitmek için yeniden alt kata inmesi gerektiğini tamamen unutmuştu. Odasına giderek üstünü değiştirecekti ve vakit bulursa biraz da dinlenecekti. Kıyafet dolabından siyah hafif işlemeli sade bir elbise seçip üzerine giydi. Ayaklarına da evde giymek için aldığı gri ayakkabılarını. Saçını topladıktan sonra makyaj mazemelerinin bulunduğu aynalı masanın önüne doğru yürüdü. Yaklaşık onbeş dakika sonra tamamen haırlanmıştı.

Yemek salonuna indiğinde içeride sadece iki kişi vardı. Biri yeğeni Marguerite, diğeriyse Dixyqué’lerden Ashleydi. Kızlara soğuk bir gülümsemeyle baktıktan sonra gözünü saate çevirdi. Ashley gelmişti, belki Darch ve diğerleride. Yemeğin başlamasına daha zaman vardı, Mystére de yemek salonundaki bir koltuğa oturdu. Bugün eve yorgun dönmüştü, işleri her zamankinden daha yoğundu. Bir hafta boyunca sıkı bir çalışmaya gireceklerdi. Ondan sonra izin almayı düşünüyordu.

Gözleriyle saati takip etmeyi bıraktığında yeğenine döndü. Daha hiç kimse gelmemişti yemek salonuna. Mystére ise kızını merak ediyordu.

" Marguerite burada toplanma amacımız hakkında bir fikrin var mı?"

Marguerite Gelecek Postası'nın daha sabah okuduğu sayfalarını sıkıntıyla karıştırıyordu. Muggle'lara eziyet edenler yine iki - üç sayfayı doldurmuştu. Arka sayfalarda, babasının bölümüyle ilgil bir haber yer alıyordu. Uluslararası Hukuk Mahkemesi önemli bir davaya el atacaktı o günlerde. Tabii babası da bu olayın önemli tanıklarındandı. O günlerde malikaneye neredeyse hiç uğramıyor, bakanlıktaki ofisinde sabahlıyordu. Margue babasını tanırdı; her zaman çalışmaya düşkün, işkolik bir adam olmuştu. Zaten annesi de hep bu yönünden yakınırdı eşinin: işini ailesinden daha çok seviyordu. Müthiş bir kariyer hırsıyla çalışır, tuttuğunu koparırdı. Ve hedefine ulaşmak için de önüne çıkan hiçbir engeli umursamaz, engelleri fırsat olarak görürdü.

Kapı açıldı ve kuzeni Ashley zarafetle içeri girdi. Omuzlarına dökülen saçları ve üzerindeki sade elbiseyle oldukça şık görünüyordu. Çaprazındaki koltuğa oturdu ve tereddütle:

"Merhaba." dedi. Marguerite gülümsedi. "Selam. Hogwarts'a başlamadan önce daha samimiydik sanki, ne dersin?"

Tam o sırada aniden açılan kapı konuşmalarını böldü.Siyah bir elbise giymiş olan teyzesi Mystère D. VanCamp, içeri gitmişti.

"Marguerite burada toplanma amacımız hakkında bir fikrin var mı?"

"Bilmiyorum teyze. Ama annemin ölümüyle ilgili olduğu kesin..." Artık annesinin ölümüne alışmış olmasına karşın, yine de hatırlamak ona acı veriyordu. Onu bir daha göremeyeceğini, onunla konuşamayacağını, hatta onun saçma öğütlerini dinleyemeyeceğini bilmek... İçi burkuldu.

Misafir

Baykuş Postası ile kendisine ulaşan haber sonucu Bakanlıktan erken ayrılmış malikaneye cisimlenmişti.Şimdi odasının arka bahçeye açılan balkonunda öylece dikilmiş zamanın gelmesini bekliyordu.Simsiyah cübbesi esen hafif rüzgarla saçlarıyla beraber uçuşuyordu.Bembeyaz ellerini balkonun şık korkuluklara dayamış etrafı inceliyordu.

Toplantı hakkında bazı ufak tepek tahminler yürütebiliyordu belki ama aynı diğerleri gibi kesin bir bilgisi yoktu.Bay Snape her zamanki gibi gizemliliğini korumaya niyetliydi anlaşılan.Karanlık gökyüzünde zarafetle uçan rengarenk bir kuşta sabitlendi kapkara gözleri.Asasını öyle bir hızla çekti ki o anın görünebilmesi imkasızdı adeta.Kuş asa ona döndüğü anda kaskatı kesildi ve yere doğru hızlıca düşüverdi.Cübbesine geri koyup balkondan ayrıldı ve yemek salonuna giden koridorda sık adımlarla ilerlemeye başladı.

Oraya vardğında neredeyse her şey hazır sayılırdı.Ev cinleri son hazırlıklarını yapıyor gibiydi.Kızı Ashley her zamanki güzelliğiyle bir koltuğa kurulmuş,Margue elindeki Cadı Gündemini başından aşağıya indirmiş Mystère ile konuşuyor gibiydi.Her zamanki rahatlığıyla kızının yanındaki koltuğa oturdu ve bacaklarını katladı.

''Merhaba Ash,Margue ve Mystère-' yarım bıraktığı sözlerinin ardından gözleriyle etrafı taradı.Birini arıyor gibiydi.'-Adras nerede tatlım?''

Ash'e hitaben söylediği bu sözlerin ardından bakışlarını girişe çevirdi.Ne zaman başlayacaktı bu toplantı ve kızı neredeydi?

Yatağının üstünde uzanmış, kitap okurken düşünceleri bir anda toplantıya kaymıştı. Hiçbir zaman böyle toplaşmalarsan hazzetmemişti. Ama söz konusu annesi ve babasının olduğu bir toplantıysa, çok seveceği kesindi. Ayağa kalkıp kitabını birçok eski, tozlu kitabın bulunduğu dolaba özenle kaldırdı. Teyzesi ve Ash ile Hogwarts'tan ayrılıp, Malikaneye geldiklerine o kadar sevinmişti ki! Çarpan bir kapı sesi, ve babasının konuşmasını duyunca elinden geldiğince hızlı bir şekilde bembeyaz, şık ve dizlerinin biraz üstünde biten elbisesini giydi. Siyah ve hafif topuklu ayakkabılarını, şık bir şekilde yeşit zümrütler eşliğinde dağınıkça topuz yapılmış olan saçlarını gölgelemesi muhtemel olan, ciddiyet simgesi olarak görülen cüppelerinden birini giymeyi istemiyordu.

Ucunda küçük, yeşil bir taş bulunan kolyesini takıp büyük aynadaki yansımasına baktı. Suluca dilini çıkartıp yansımasına göz kırptı. Artık hazırdı. Yıldırım hızıyla merdivenleri inip, bir eli eşikte durdu. Babası, kardeşi, teyzesi ve diğerleri. Mutlu aile tablosu. Tabii bir de annesinin işi olmasaydı ve o da burda olsaydı, tablo tamamlanacaktı. Hızla babasına doğru ilerleyip ona gevşekçe sarıldı. Resmiyetten. Fazla sevecen görünmek istemezdi, bunu babası da bildiğinden aslında onu ne kadar sevdiğini anlamış olmalıydı.

" Burda, baba. "

Yüzünde hafif bir gülümsemeyle, Ash'in cevap vermesine fırsat bırakmadan konuşmuştu. Aileyi bu şekilde bir arada görmeye hiç alışık değildi doğrusu. Hafifçe çektiği siyah göz kalemi akmaya başlamamalıydı, gözünden süzülmek üzere olan şeffaf gözyaşlarını derin bir nefes alıp tekrar ait oldukları yere gönderdi. Gri gözleri, sevecen bir ifadeyle her aile bireyinin üstünde geziniyordu.

Jacqueline odasının ortasında oturuyordu. Kıyafetlerinin hepsi odanın dört bir yanına saçılmıştı. Hala ne giyeceğine karar verememişti. Saatlerdir olduğu yerde durup kıyafetlerini seyrediyordu. Vakitin azaldığını biliyordu, bir tanesine karar vermeliydi. Beş dakika kadar sonra altına kot pantolon üstüneyse siyah bir tunik giymişti. Eşyalarını toplamasının uzun süreceğini biliyordu, bu işe hiç girişmeden yemek salonuna inecekti. Kıyafetlerini ayağıyla bir kenara iterek odasından çıktı.

Uzun zamandır aile toplantısı yapılmamıştı, Jac'in katıldığı sadece bir aile toplantısı vardı zaten. O toplantının da ne zaman yapıldığını hatırlamıyordu. Yemek salonuna girdiğinde ailedeki çoğu kişi gelmişti. Annesi de yemek salonunun bir köşesindeki koltuğa oturmuş dinleniyordu. Etrafındaki diğer aile üyelerine aldırmayarak annesinin yanına yürüdü. Onu çok özlemişti.

" Merhaba anne. "

Babasının gelemeyeceğini biliyordu, onun işleri vardı. Yine de annesine soran gözlerle bakmayı unutmadı. Ne olursa olsun babasının nerede olduğunu öğrenmek istiyordu çünkü annesi ona bir açıklama yapmamıştı. Etrafta oturacak bir yer bulmak için etrafına bakındı. Kuzeni Margueritenin bulunduğu tarafta boş bir oturacak yer vardı. Aile üyelerini tek tek süzdükten sonra boş yere oturdu. Annesi hala birşey dememişti.

Kısa bir süre sonra Marguerite'in amcası Mr. Dixyqué'de onlara katıldı.'Merhaba Ash, Margue ve Mystère-' yarım bıraktığı sözlerinin ardından gözleriyle etrafı taradı.Birini arıyor gibiydi."Adras nerede tatlım?''

Adrâs babasına ilerledi ve ona sarıldı. "Burada, baba." dedi. Bir baba - kız ilişkisinin çok daha samimi olması gerekirdi aslında. Ama Snape ailesinde genel olarak bir resmiyet, bir ciddiyet havası vardı. O sırada kuzeni Jacqueline salona girdi ve annesine doğru ilerledi. "Merhaba anne." Annesiyle sessizce konuştular, herkes kendi halindeydi. Margue kuzenine Mr. VanCamp'ın nerede olduğunu sordu, ve gelemeyeceğini öğrendi. Bu hiçte iyi bir haber değildi... Mr. Snape bunu hoş karşılamayacaktı, ne de olsa kırk yılda bir tüm ailenin toplanmasını istemişti. Margue saatine baktı. Babası neredeyse gelirdi... Ev cinlerinden birine seslendi:

"Fulmo, buraya gel." Ev cini korku dolu gözlerle baktı ona ve hızlı adımlarla ilerledi. "Her şey hazır değil mi? Bir eksik yok?" diye sordu Margue. Babası geldiğinde her şeyin eksiksiz olmasını istiyordu. Zaten geldiklerinden beri malikanede denetim yapıyor, gereken temizliğin ve yemeklerin listesini çıkarıyordu. "Evet efendimiz, her şey hazır." Neredeyse çenesi yere değecekti reverans yapacakken. "Tamam o halde... Gidebilirsin." Ev cini hemen uzaklaştı ve diğerleriyle beraber salondan çıktı.

Amedeus yoğun ve yorucu bir günün ardından malikaneye döndü. Ne yazık ki dinlenmeye fırsatı olmayacaktı, tüm aile ferdleri toplanacaktı çünkü. Severus bunu özellikle istemişti. Eşi Juliette'nin ölümünden sonra aile bir kere bile biraraya gelememişti. Şimdi, herkesi toparlamak ona düşüyordu. Yemek saatine çok az kalmıştı; hızla takım elbisesini giydi ve dışarı çıktı. Salona girdiğinde, neredeyse herkes oradaydı. Mystère'nin eşinin gelemeyeceğini biliyordu, gerçekten işi çıkmıştı. Severus bunu pek hoş karşılamasa da, boyun eğme durumunda kalmıştı.

"Herkese merhaba." dedi ciddi bir ses tonuyla. Yüzünden resmiyet okunuyordu. Zaten ne zaman ciddi olmadığı görülmüştü ki?.. Salondakiler hepsi ona karşılık verdi, birkaç dakika sohbet edildi.Severus'la Edmund, Bakanlıktaki gelişmeler üzerine konuşuyorlar, diğerleri ise Hogwarts'taki durumları gözden geçiriyorlardı. Nihayet, sofraya geçtiler. Gerçekten mükemmeldi, sadece kuş sütü eksik gibi görünüyordu. İlk on beş dakikayı yemeklerini yiyerek ve sohbet ederek geçirdiler, sonra Severus boğazını temizledi ve konuşmaya başladı:

"Her ne kadar size toplanma sebebimizi söylemesem de, tahmin ettiğinizi düşünüyorum. Hepimiz, eşim Juliette Charlette Snape'in ölümü sebebiyle buradayız." Sofradaki sıcak ortam birdenbire bozuldu ve masanın üzerine bir gerginlik havası çöktü. Kimse konuşmuyor, hatta kıpırdamıyordu. Severus derin bir nefes alıp devam etti.

"Juliette, neden bilinmeyen bir şekilde intihar etti. Odasında uyuyorken ölü bulundu." Masanın etrafındakiler nefesini tuttu. Kimse bunu beklemiyordu.İntihar... Bunun nedeni ne olabilirdi ki? Severus başını kızı Marguerite'e çevirdi. Hiç tepkisiz oturuyordu. Birdenbire, diğer kızının; Vittoria'nın masada bulunmadığını fark etti. Öyle ya; Margue daha önce haber vermişti.Vitt'in biraz başı ağrıyordu ve aralarına sonra katılacaktı, ya da hiç gelemeyebilirdi de. "Bu sırlı ölümü herkesten saklamayı başardım. Eş dost, bu ölüm üzerine bir yemek bile vermememizi tuhaf buldu. Bu yüzden, en yakın zamanda Juliette'nin anısı adına malikanede bir yemek vereceğiz."

Kimse bir şey söylemedi. Büyük sessizliği, sadece şöminede yanan odunların çıtırtısı bozuyordu. "Bu yüzden herkesin elinden geleni yapacağını ve malikanedeki tüm eksikleri gidereceğini umuyorum. Yemeğe bir davetli listesi hazırlamamız gerekecek... Tabii ki, ilk olarak Malfoy'lar ve Miller'lar. Black'lerden bazıları... Herkes aklına gelenleri söylesin, bir davetiye hazırlayıp gönderelim."

Babasının salona girişinin üzerine, normal olmayan bir şekilde herkes birbirine daha sıcak davranmaya başladı. Gülüşmeler eşliğinde masaya oturdular ve yemeği yiyerek sohbete devam ettiler. Yaklaşık on beş yirmi dakika sonra, Mr. Snape boğazını temizledi; masadaki tüm konuşamalar, gülüşmeler kesildi. Masaya mesal tatlısı ve onun gibi birkaç şekerleme servisi yapan ev cinleri, Marguerite'in sert bakışı üzerine anında salondan yok oldular.

"Her ne kadar size toplanma sebebimizi söylemesem de, tahmin ettiğinizi düşünüyorum. Hepimiz, eşim Juliette Chorlette Snape'in ölümü sebebiyle buradayız." Sofradaki sıcak ortam birdenbire bozuldu ve masanın üzerine bir gerginlik havası çöktü. Kimse konuşmuyor, hatta kıpırdamıyordu. Juliette, daima ailede sevilen, sayılan biri olmuştu. Soğuk bir kadın değildi, ama sfazlasıyla safkan takıntısı vardı. Özellikle eşinin ve kendisinin yeğenleri ile çok iyi anlaşırdı, belki de çocukların dilinden anlıyordu. Ancak Margue büyüdükçe evden kopmuş, bu da onu rahatsız etmişti. Son zamanlarda bu yüzden çok kavga ediyorlardı... Severus derin bir nefes alıp devam etti.

"Juliette, nedeni bilinmeyen bir şekilde intihar etti. Odasında uyuyorken ölü bulundu." Marguerite de dahil olmak üzere masanın etrafındakiler nefesini tuttu. Annesinin intihar etmesi ona çok garip gelmekle birlikte; tuhaf bir hisse kapılmıştı Margue: Annesi yine özel bir şey yapmıştı. Sanki ölümünü kendisinin seçmiş olması, eceliyle ölmesinden daha iyiydi, sonuçta ölmeyi kendisi istemiş, yaşamına kendisi son vermişti. Acı da çekmemişti... Ama anlayamıyordu. Böylesine mutlu, eksiksiz bir yaşam sürerken onu intihara sürükleyen sebebplerin ne olduğunu içten içe merak ediyordu. Acaba babasının umursamaz ve işkolik tavırları kendisini yalnız hissetmesine mi sebep olmuştu? Bilmiyordu, bilmiyordu...

"Bu sırlı ölümü herkesten saklamayı başardım. Eş dost, bu ölüm üzerine bir yemek bile vermememizi tuhaf buldu. Bu yüzden, en yakın zamanda Juliette'nin anısı adına malikanede bir yemek vereceğiz.Bu yüzden herkesin elinden geleni yapacağını ve malikanedeki tüm eksikleri gidereceğini umuyorum. Yemeğe bir davetli listesi hazırlamamız gerekecek... Tabii ki, ilk olarak Malfoy'lar ve Miller'lar. Black'lerden bazıları... Herkes aklına gelenleri söylesin, bir davetiye hazırlayıp gönderelim." Babasının sesinde en ufak bir üzüntü belirtisi yoktu. Juliette'in ölümünün verdiği acıyı en çabuk atlatan da, yine o olmuştu belki de.

Marguerite kendisinden beklemediği bir cesaretle konuştu.Halbuki aldığı haber üzerine bundan sonra hiç ses çıkaramayacağını düşünmüştü. "Tabii ki, Angelina, Fleur ve Emmeline'i de çağıracağız baba. Her ne kadar çevremin sadece bizim taraftan oluşmasını istesen de... Onlar benim en yakınlarım oldu her zaman."

Margue'ye karşılık olarak yüzünde hafif bir tebessüm ile karşılık verdi.Malikane ile okulu birbirine karıştırmamak için hayli uğraş veriyordu.Kısa süre sonra babası gelmiş,aileye selam verip yanına oturmuştu.Gelir gelmez ona sarılan Ash'in yanına oturmuş kızkardeşini soruyordu.Ash tam ağzını açmış cevaplayacak iken merdivenlerden inip yanlarına gelen Adras buna fırsat vermemişti.Mutlu aile tablosu,keşke annesi de şimdi burada olsaydı.Eksikliği öylesine belli oluyordu ki!Kuzeni her zamanki mükemmeliyetçiliğini burada da göztererek ev cinini çağırıp eksik olmamasını istediğini söyledi.
Bu tavrı karşısında yüzünde bir gülümseme oluştu.Okulda da böyleydi Margue,disiplinli ve bir aksaklık olmasını istemeyen biri.

Biraz sonra sessizliği bozan Bay Snape'nin gelişi olmuştu.Ash onu fazlasıyla ciddi bulurdu.Onun yanında bulunduğu sürelerde elinden geldiğince az hata yapmaya çalışırdı ve bu çabaları çoğunlukla olumlu sonuçlar verirdi.Zaten kusursuz bir eğitim almıştı ve başka bir şey de beklenemezdi.Babası ile Bay Snape Bakanlık'taki gelişmeler üzerine konuşurken-ki Ash birazını dinlemiş olmasına rağmen pek bir şey anlayamamıştı- diğerleri Hogwarts üzerine kurulu bir sohbet ortamı yaratmışlardı.

Vakit geldiğinde masaya oturdular.Gerçekten iştah açıcı bir sofraydı ve Büyük Salondaki akşam yemeklerinden kat kat güzeldi.Yapımında gümüş kullanılan zarif tabağına biraz salata alırken Bay Snape yeniden konuşmaya başlamıştı.

"Her ne kadar size toplanma sebebimizi söylemesem de, tahmin ettiğinizi düşünüyorum. Hepimiz, eşim Juliette Chorlette Snape'in ölümü sebebiyle buradayız."

Birden çatalıyla oynamayı bıraktı ve aynı diğerleri gibi dondurucu bakışlarını amcasına çevirdi.Yürüttüğü tahmin doğru çıkmıştı.Juliette ile gerçekten çok iyi anlaşırdı ve onun kaybı tüm aileyi üzmüştü.

"Juliette, neden bilinmeyen bir şekilde intihar etti. Odasında uyuyorken ölü bulundu."

Bu haber üzerine nefes almayı kesen Ash bir an hiç bir yaşam belirtisi göstermedi.Bunu bilmiyordu.Öldüğünü evet öğrenmişti belki ama intihar,hayır,bunu kesinlikle bilmiyordu.Neden böyle bir şey yapmıştı ki?!Konuşmaya devam eden amcası yemek verileceğini ve bir liste hazırlanacağını söylemişti.Malfoy'lar elbette davet edilecekti ki bunu amcası da özellikle belirtmişti.Miller'ler ve bazı Black'ler..Birden konuşmaya başlayan Margue'nin söylediği isimlerden yalnızca birinin dersine giriyordu ve bu da Muggle Araştırmaları profesörüydü.Her ne kadar tarafı ve işlediği ders hoşuna gitmese de cadıyı sevmişti.Kuzeninin yakın bir dostu olduğunu bilmiyordu tabiki..

Bir an için konuşmak için ufak bir hamle yaptı ancak hemen yarıda kesti.Henüz okulda yeniydi ve kimseyi tanımıyordu.Okul dışı zamanlarındaysa odasından hiç çıkmadığından şu anda söyleyebileceği bir isim yoktu.Kulüpten olan Lovett'ler,evet onlar gelmeliydi.Ell zaten bir Malfoydu ve gelecekti.Bunların dışında aklına gelen herhangi bir isim yoktu ve sessizliği korumaya devam etti.

Yağmurda ıslanmasının sonucumuydu bu çekilmez ağrı? Yoksa işlerin verdiği yoğunluktan dolayı mı? Onu çok fazla yoracak bir iş yapmadığı için ilk seçeneği daha mantıklı buldu.Annesi olsa oda aynı şeyi söylerdi.Bir an karşısında annesini görüp onun yağmurda kalmasını azarlayacağı izlenimine katıldı.Ölümünü kabullensede içinden ve bilinç altından bunu silemiyordu.Bunu düşününce ilk duyduğu anda yaşadığı acının bir benzerini ve içindeki sonsuz boşluk duygusunu yine hissetti.

Fayans merdivenleri ağır ağır inerken belkide çoktan yemeğe başlamışlardı.Vitt'in orada olmama sebebini bildikleri için onlara açıklama gereği duymayan Vitt daha rahattı.Yemek salonunun kapısına geldiğinde yavaşça durdu ve içeriden gelen tabak seslerinin gelmediğini anlayınca bir ihtimal olarak geç kalmadığını düşündü.Ama ardından gelen babasının her zamanki ciddi ve iktidarlı sesi bu düşüncesini sildi.Kapıyı araladığında Snape ailesine özgü tavır ve ciddiyet ile babasının bir şeyler açıkladığını gördü.Ve son cümleleri tam olmasada duydu.

''Bu yüzden herkesin elinden geleni yapacağını ve malikanedeki tüm eksikleri gidereceğini umuyorum. Yemeğe bir davetli listesi hazırlamamız gerekecek... Tabii ki, ilk olarak Malfoy'lar ve Miller'lar. Black'lerden bazıları... Herkes aklına gelenleri söylesin, bir davetiye hazırlayıp gönderelim."

Vitt konudan uzak kaldığını anladı.Yemek ne içindi? Annesinin ölümü ile ilgisi olduğunun farkındaydı.Malikanede bir yemek verilecekti demek ki. İçeri zarif bir adım atarak kapıyı sonuna dek açtı.İlk olarak konuşmakta olan ablasını ve onu dinleyen babasını gördü.Ardından Darch ve aynı ifadedeki annesini gözüne çarptı.Onlara gülümseyerek yanlarında oturan Adras,Ash ve babasına bakıp gülümsedi.Ablasının yanındaki boş sandalyeye doğru ilerledi.Sandalyesini geri çekip uygun bir ses tonu ile:

'' Rahatsızlığımdan dolayı zamansız gelişim için üzgünüm..KOnuşmayıda böldüm sanırım affedersiniz..Bu arada hoşgeldiniz.'' dedi zarifçe selamlayarak.Yerine otururken ablası ve babasına hoş bir gülümseme ile karşılık verdi.

"Tabii ki; Angelina, Fleur ve Emmeline'i de çağıracağız baba. Her ne kadar çevremin sadece bizim taraftan oluşmasını istesen de... Onlar benim en yakınlarım oldu her zaman."

Snape ailesinin tüm üyeleri, gergin bir şekilde, kıpırtısız oturuyorlardı. Mr. Snape; Marguerite'in son sözlerine karşılık vermemiş, düşünceli bir şekilde ellerini önünde birleştirmişti. Kuzenlerinin yüzünden ne kadar şaşırdıkları okunabiliyordu. Mrs. Snape'in kardeşi Mystère D. VanCamp'ın yüzü ifadesizdi. Niye intihar etmişti ki? Sebep neydi? Onu; kardeşinin ölümünden çok bu haber yıkmıştı besbelli. Ölüm haberini aldığında, "en azından yaşadığı müddetçe hep mutlu oldu." diye avutmuştu kendisini. Ama şimdi, onu intihara sürükleyen oldukça ciddi birtakım nedenler olduğunu fark ediyor, içten içe üzülüyordu.

O sırada şiddetli baş ağrısı yüzünden aralarına katılamayacağını bildiren kardeşi Vittoria; aralık kapıdan içeri girdi ve reverans yaparak, aile üyelerini selamladı. Asilce yürüdü ve yemek masasında kendisine ayrılmış olan boş sandalyeye oturdu.

"Rahatsızlığımdan dolayı zamansız gelişim için üzgünüm. Konuşmayı da böldüm sanırım, affedersiniz. Bu arada hoşgeldiniz."Marguerite kardeşine gülümsedi ve göz kırptı. Belki de onu hayata bağlayan, en değer verdiği, en sevdiği varlık Vitt'ti. Ve en sıcak davrandığı... Vitt'de ona karşılık verdi, aynı şekilde babasını da selamladı. Ve Margue; birdenbire anladı: Vitt annesinin intihar ederek öldüğünü bilmiyordu. Kim söyleyecekti? Babası... Babası tekrar söyleyebilir miydi? Margue'ın bunu kardeşine söylemeye yetecek kadar cesareti var mıydı ki? Evet, vardı. Olmalıydı. Bu haberi, babasının resmiyet dolu, hiçbir duygu ifade etmeyen sesinden dinlemektense, kendisiyle aynı durumda olan ablasından duymak, belki de Vitt'e iyi gelecekti.

"Vitt... Sana söylememiz gereken bir şey var." Masadakiler uzunca bir zaman sonra kıpırdandılar, Vitt ise merakla gözlerini açtı. "Annemizin nasıl öldüğüyle ilgili.Bizim de az önce öğrendiğimiz bu haber, seni de sarsacak eminim ki..." Durakladı ve derin bir nefes alıp devam etti: "Annem intihar etmiş Vitt... Ölümünü kendi seçmiş."

Vittoria ifadesiz gözlerle baktı ablasına. Ne demek istiyordu o? Annesi... İntihar... Olur muydu hiç öyle şey?.. Olamazdı tabii... Ne kadar da hayat dolu, tatlı bir kadındı o. Hayır, hayır, yanılıyorlardı. Belki bir kazaya kurban gitmişti, ya da... Ya da, ya da bilmiyordu işte! Ama intihar etmiş olamazdı! Olamazdı...

Gergin bir şekilde sessizliği bozacak kişiyi bekliyordu Severus. Kimse ne konuşuyor, ne de hareket ediyordu. Derin bir nefes aldı ve karısını özlediğini düşündü. Her şeye rağmen, ona ihtiyacı olmuştu her zaman. Yaşadığı sürece, ona çokta fazla değer vermemişti. Ama şimdi anlıyordu ki, Juliette'in yokluğu onda büyük boşluklara yol açmış, büyük yaralar oluşturmuştu. Varlığını pek önemsemediği karısının yokluğu, her ne kadar dışarıya göstermese de, çok dokunmuştu ona. Belki de duygularının önüne bir duvar koyması, onun daha da içine kapanmasına yol açıyordu. Ama elinde değildi. Kimsenin zaaflarını bilmesini istemiyordu. O ne yaşayacaksa, içinde yaşayacaktı. Kendi kendisine yeterdi. Kızı Vittoria'nın içeri girmesi, sessizliği bozdu. Severus derin derin iç geçirdi ve gecikmesine ses çıkarmama kararı aldı. Zaten az sonra öğrenecekleri, yeterince üzecekti onu.

"Rahatsızlığımdan dolayı zamansız gelişim için üzgünüm. Konuşmayı da böldüm sanırım, affedersiniz. Bu arada hoşgeldiniz." Severus başını hafifçe kırarak, selamladı kızını. Daha fazlasını da yapmadı. Ne bir sevgi sözcüğü, ne de bir gülümseme... Severus, haberi kendisinin vermesi gerektiğini biliyordu, bunu ondan başkası yapamazdı zaten. Sandalyesine iyice dayandı ve konuşmak için hazırlandı. Tam o sırada; hiç beklemediği bir şey oldu: Kızı Marguerite; kardeşine döndü ve konuşmaya başladı:

"Vitt... Sana söylememiz gereken bir şey var." Masadakiler uzunca bir zaman sonra kıpırdandılar, Vitt ise merakla gözlerini açtı. "Annemizin nasıl öldüğüyle ilgili.Bizim de az önce öğrendiğimiz bu haber, seni de sarsacak eminim ki..." Durakladı ve derin bir nefes alıp devam etti:"Annem intihar etmiş Vitt... Ölümünü kendi seçmiş."

Vitt'in gözleri ifadesizdi. Sessiz kalmayı yeğledi. Masadaki herkes, soluklarını tutmuş, ailenin en küçüklerinden biri olan Vitt'in tepkisini bekliyordu.

Misafir

Severus'un gelmesiyle birlikte diğerleri gibi onun da mavi gözleri adama çevrildi.Ne gecikmiş,ne erken gelmişti.Her zamanki gibi tam vaktinde olması gereken yerdeydi.Başıyla hafifçe selam verip karşısındaki koltuğa oturması için eliyle minik bir hareket yaptı.Bir süre Bakanlıktan konuştular ki bu sohbetin sonu gelmeyeceğini fark ettiklerinde ikisi de enfes görülen masaya oturdular.Burada çok fazla yemek yemezdi.Hatta özel zamanlar ve aile toplantıları dışında pek uğramazdı da ancak mutfakta çalışan en cinlerinin bu konuda bir numara olduğunu kabul etmeliydi.
Parmakları ile kavradığı kıvrımlı bardaktan bir yudum şarap içerken Severus konuşmaya,toplantının amacını açıklamaya karar vermiş gibi görünüyordu.Ed'in toplantı yönündeki tahminleri doğru çıkmıştı.Juliette'nin ölümü hakkında konuşmak için toplanmışlardı.

"Juliette, neden bilinmeyen bir şekilde intihar etti. Odasında uyuyorken ölü bulundu."

Diğerleri gibi iri iri açılan gözlerini Severus'a yöneltmek yerine herhangi bir ifade göstermeksizin,hiç bir şey anlaşılmayan bir şekilde masadaki yüzlerde gezdirdi tek tek bakışlarını.Yemekten bahsediyordu şimdi Severus.Aile dostlarına verilecek,sadece soylu bir kökene sahip safkan ailelerin davet edileceği bir yemek.Margue'nin çağırmayı düşündüğü kişileri tanımadığındansa herhangi bir yorum yapmadan durmayı tercih etti Vitt gelene kadar.Geç kalmıştı ama bunu sormaya niyeti yoktu diğerleri gibi.

"Rahatsızlığımdan dolayı zamansız gelişim için üzgünüm. Konuşmayı da böldüm sanırım, affedersiniz. Bu arada hoşgeldiniz."

Kızın neşesinden babasının verdiği haberden bir bilgisi olmadığı belli oluyordu.Babasının kıza olan bu soğuk davranışlarınaysa bir anlam veremedi.Severus'un sert biri olduğunu bilirdi ama kızlarına karşı biraz daha sevecen olması gerektiğini düşünmüştü hep.Yüzünü hafifçe ekşiten Ed şarabından bir yudum daha aldı.Bu onu ilgilendirmeyen bir konuydu ancak kız bundan haberdar edilirken bile orada bulunmak hoşuna gitmiyordu ki haberi veren kişinin yerinde olmayı hiç istemezdi.Severus'tan beklerken ani bir şekilde bunu söyleyen Margue olmuştu.Cadının bu olağanüstü cesaretinden ötürü onu tebrik etmeliydi.İfadesizce ona bakan Vitt'e ise hiç bir şey söylememeye karar verdi.Belki bir kaç teselli sözcüğü kullanabilirdi,bu nezaket için yapılması gereken bir şeydi ancak şu durumda pek bir etkisi olmazdı..

Sandalyesine aynı ifade ile oturdu ve ellerini önünde kavuşturarak herkesin yüzünde açıkca belli olan ciddiyet ve birazda şok ifadesi dikkatini çekti.Kimse ondan herhangi bir açıklama yapmasını istememişti babası bile.Ablası olayı söylemiş olmalıydı.Olayı merak ediyordu ama sormadı.Zaten annesinin ölümü ile yeterince sarsılmıştı tekrar aynı duyguları yaşamak ve elinde olmadan aile bireylerinin önünde duygularına hakim olamama gibi bir durumla karşılaşmak istemiyordu.

Babası etkili bir konuşma yapmış olmalıydı.Masadaki bu ciddiyet birazda olsa onu kuşkulandırmıştı.Düzen içinde yerleştirilmiş olan masa göz kamaştırıyordu.Vitt etrafını izlerken ablasının konuşmasıyla yönünü ona çevirdi ve dinlemeye başladı.

"Vitt... Sana söylememiz gereken bir şey var."

Masadakilerin ani hareketlenmesi Darch ın yüzünü diğer yöne çevirmesi Vitt de iyi izlenim yaratmadı.Merakla bakışlarını babasına kaydırdı.Ve ablası tekrar konuşmaya başladığında onun sıcak bakışlarına karışlık şaşkın bir ifade ile bekledi.

"Annemizin nasıl öldüğüyle ilgili.Bizim de az önce öğrendiğimiz bu haber, seni de sarsacak eminim ki..."

Vitt içindeki boşluk hissini kapsayan bir merak ve endişe ile sadece bakıyordu.Bakışları solgun ve anlamsızdı.Annesi uyuyorken odasında ölü olarak bulunmuştu.Hayır,yoksa bu böyle değilmiydi? Endişe bedenini daha da kapsıyor gözlerinde beliren endişe herkes tarafından farkediliyordu.

"Annem intihar etmiş Vitt... Ölümünü kendi seçmiş.''

''Ne?..Hayır..''

O an hissettiği üzüntü ve dehşet çığlığı ağzından hiç çıkmadı.Ama yüzündeki ifade her şeyi açıklıyordu.Neden böyle bir şey yapmıştı? O kadar neşeli ve hayattan zevk alan,üzüntülü günlerde onlara moral veren biri bunu nasıl yapardı? Hayır böyle bir şey olamazdı.Onay beklermişcesine babasına baktı ama sessizliğini koruyordu. Sonra annesinin kardeşi Mystère D. VanCamp'a çevirdi bakışlarını.Onaylar bir biçimde oda başını salladı.Masadaki herkes sessizdi.Vitt çaresizce son bir kez ablasına baktı.Gözleri sisli gibiydi.Konuşurken sesinin titrediğinin farkına varamayacak kadar üzgündü.Yeni geçmiş bağ ağrısının yerine şimdi daha büyük bir ağrı oluşmuştu.Hemde tüm vucüdunda hissediyordu bu acıyı.

''Nasıl olur? Neden peki? ''

Belki fazla tepki vermişti.Ama kabullenemiyordu.Son bir kez babasına baktı açıklama bekliyor gibiydi ama daha fazlası bildiğine emin değildi.

"Herkese merhaba."

Darchelle yemeğin başladığını fark ettiğinde hafifçe kızarıp masada boş bir yere oturmuştu. Kendini sorumsuz ve aptal gibi hissediyordu, yemeğin başladığını bile geç fark etmişti. Masadaki ciddi havadan etkilenerek yanaklarındaki kızarıklık yavaşça yerini soğuk bir donukluğa bıraktı. Ortama uyum sağlamalıydı, aileden bir ölen olmuştu sonuçta. Babasının burada olmasının iyi olacağını biliyordu, annesi babası kadar cana yakın bir insan değildi. En azından babası dışarıya karşı oldukça soğuk olsa da onbir yaşındaki Darch için sıcak bir babaydı. "Her ne kadar size toplanma sebebimizi söylemesem de, tahmin ettiğinizi düşünüyorum. Hepimiz, eşim Juliette Charlette Snape'in ölümü sebebiyle buradayız." Bunu Margue’nin de söylediğini hatırlayarak hafifçe başını salladı. Aile toplantısının yapmasını gerektirecek daha önemli bir şey olmamıştı çünkü. "Juliette, neden bilinmeyen bir şekilde intihar etti. Odasında uyuyorken ölü bulundu." Masadaki şaşkınlık Darch’ın üstünde de etkisini göstermişti. Ailede bir intihar! Nedeni ise bilinmiyor gibiydi. Aile içinde ve dışında bir sorun olmadığını biliyordu aslında ama teyzesinin mutluka ölmek için bir sebebi olmalıydı. "Bu sırlı ölümü herkesten saklamayı başardım. Eş dost, bu ölüm üzerine bir yemek bile vermememizi tuhaf buldu. Bu yüzden, en yakın zamanda Juliette'nin anısı adına malikanede bir yemek vereceğiz." Bir yemek… Ölen bir kişinin arkasından düzenlenen bir kutlama gibi olmaz mıydı bu? Darch’ın kişisel görüşleri kimseyi ilgilendirmese de ne düşündüğünü annesi anlamış gibi ona bakmıştı. "Bu yüzden herkesin elinden geleni yapacağını ve malikanedeki tüm eksikleri gidereceğini umuyorum. Yemeğe bir davetli listesi hazırlamamız gerekecek... Tabii ki, ilk olarak Malfoy'lar ve Miller'lar. Black'lerden bazıları... Herkes aklına gelenleri söylesin, bir davetiye hazırlayıp gönderelim." Delacourlar da gelebilirdi belki. Aklına gelen başka kimse yoktu. Yakın arkadaşları Goddess oF Dark’tandı. Kızların soyadlarını hatırlamaya çalışırken hafifçe yüzünü buruşturdu. “ Vanessa Black, Marietta Black, Cassandra Miller, Vanessa Malfoy, Ashley Michelle Malfoy, Lourdés Baileé Dumbledore…” Arkadaşları saymakla bitmiyordu ama gelecekler belliydi onun için. Millerlar, Blackler ve Malfoylar. Dikkatini arkadaşlarına yoğunlaştırdığı sırada içeri giren Vitt’i fark etmemişti. Marguerite ona gereken açıklamayı yaparken gözlerini devirdi Darch. Bütün arkadaşlarını davet edemezdi. ''Ne?..Hayır..'' Vitt’in sözleri düşüncelerinden sıyrılıp kendine gelmesini sağlamıştı. Annesi ölmüştü. Ölmemişti intahar etmişti! Bu kuzeni için çok korkunçtu ama gerçekti. Vitt’e üzgün bir bakış attıktan sonra kendi düşüncelerine geri döndü…

» Yemek Salonu
» Delacour Malikanesi Salonu
» Ravenclaw Ortak Salonu
» Hufflepuff Ortak Salonu