yalnızlık

Tom, bu gün çok yorulmuştu. Slytherin ortak salonunda sıkılmış, biraz hava almak istiyordu.Ona göre hava almak için en güzel yer göl kenarıydı.'oraya gidecekdim, ama orda ne yapacaktım' diye düşünüyordu. Ortak Salondan çıkmış göl kenarına gelmişti, oturacak bir bank arıyordu. Sonunda güzel ferah bir banka oturmuştu. Oturduğu yerde rüzgar çok güzel esiyordu, gökyüzünde çok yıldız vardı. Bu havaya bakınca Vanessa ile ilk konuştukları yer aklına geldi ama oraya gitmek biraz kötü olurdu, orası bu kadar serin değildi. Tom bank üstüne uzanmış, gökyüzüne bakıyordu. İçinden 'keşke Vanessa veya Severus burda olsa' diye düşünüyordu. Ama daha çok Severusun burda olmasını isterdi çünkü onla herşeyini paylaşabiliyordu, Vanessa'ylada paylaşıyordu ama onla olunca sanki dili tutuluyordu, konuşacak bir şey bulmuyordu heycanından onla oturmak yetiyordu ona ama Vanessanın böle düşünmediğini tahmin ediyordu.

Vanessa bütün gün sıkılmıştı. Hele aritmansi dersi onu oldukça sıkmıştı. Biraz hava almak için bahçeye çıktı. Bankta oturan biri vardı. Biraz daha yaklaşnca onun Tom olduğunu farketti. Arkasından yavaşça gitti ve yanağına bir öpücük kondurdu.

"Nasılsın bakalım" dedi ve yanına oturdu. Uzun zamandır yalnız kalmamışlardı. Bu anın tadını çıkarmak istiyordu Vanessa. Hava çok güzeldi. Gökyüzü ise muhteşem gözüküyordu. Göl de harikaydı. Daha ne isterdi ki Vanessa.

Tom öylece oturmuş gökyüzüne bakıyordu. Tom hiç beklemediği bir anda biri tarafından öpüldü, kim bu diye dönüp bakamadan Vanessa yanına oturdu.Tom hemen doğruldu.Vanessa"Nasılsın bakalım"]dedi Tom'a. Tom'un yine her zamanki gibi dili tutulmuştu."Şeeey iyiyim sen nasılsın".Tom çok mutlu olmuştu sonunda istediği olmuştu, Vanessa ile yalnızdılar. Tom kolunu Vanessa omzuna attı ."Biliyormusun ben uzun zamandır senle yalnız baş başa kalmayı bekliyordum."Tom büyük bir oh çekip Vanessa'nın yanağına, Tom a yaptığı gibi bir öpücük kondurdu. Tom şimdi Vanessa'ya takılacaktı . İçinden 'boşver bu yalnızlığın tadını çıkar. Elbet biri gelir o zaman takılırım.' Tom asasını çıkarıp onunla oynamaya başladı asasının ucundan ışık çıkartıp, söndürüyordu.

"Şeeey iyiyim sen nasılsın" demişti Tom. Vanessa hemen:

"Seni gördüm daha iyi oldum" dedi tatlı bir tonla. Tom elini Vanessa'nın omzuna atmıştı. Vanessa'da Tom'a iyice sokuldu. Tom:

"Biliyormusun ben uzun zamandır senle yalnız baş başa kalmayı bekliyordum."

dedi. Vanessa Tom'a dönüp:

"Ee kaldık şimdi başbaşa. Mutlu musun" dedi gülümseyerek. Kendini çok mutlu hissediyordu.

Tom Vanessaya bakıyor, bir yandanda ona gülümsüyordu. "Ee kaldık şimdi başbaşa. Mutlu musun"dedi Vanessa Tom'a . Tom biraz kırıldı ama sorna Vanessanın güldüğünü fark etti, içinden 'yine beni kızdırmaya çalışıyordur'dedi."Evet daha mutluyum. Yine beni kızdırmaya çalışıyorsun dimi"dedi ve güldü. Tom etrafına bakıyor kimse geliyormu diye kolluyordu. "Benim burda olduğumu nerden anladın"dedi.Tom hemen bank ın altındaki çiçekleri topladı ve bir bir yapraklarını yonmaya başladı. Diğer birdeğişle papatya falı bakıyordu. Biraz sesli bir şekilde seviyor, sevmiyor sölüyordu. Vanessa bunu farketmiştiki ona bakmıştı.

"Evet daha mutluyum. Yine beni kızdırmaya çalışıyorsun dimi" dedi tom. Vanessa gülümsyerek:

"Yoo...nasılsa artık kızmıyorsun. " dedi.

"Benim burda olduğumu nerden anladın" dedi Tom. Vanessa sadece:

"Sadece tesadüf..." dedi gülümseyrek. Tom yerden papatya toplayıp yapraklarını yoluyordu. Vanessa şaşkınlıkla ona baktı. Böyle birşeyi daha önce görmemişti.

"O yaptığın şey de ne öyle" dedi. Muggle işi olmalıydı. Hİç böyle birşey görmemişti daha önce.

"Hem niye seviyor, sevmiyor diyorsun" dedi şaşkınlıkla.

Tom Vanessa'nın baktığı papatya falını bilmemesine çok şaşırmıştı, Gerçi o mugglelar büyümemişti, bilmemesi doğaldı. "Bende tam olarak ne olduğunu bilmiyorum, okula gelmeden önce muggle olan birinden görmüştüm papatya falımı öle birşey diyorlar. Zaman geçiriyom işte eğer son yaprak seviyor çıkarsa sen beni seviyorsun, sevmiyor çıkarsa sevmiyorsun. Sende al yap"dedi ve papatya falına devam etti. Kendini küçük düşmüş gibi hisseti sonuçta oda muggleları sevmiyor ama onların adetlerini biliyordu. Tom Vanessa'ya baktı, Vanessa hala onu şaşkınlıkla izliyordu. Tom içinden 'alışır elbet birazda ben onu kızdırıyım'dedi.

"Bende tam olarak ne olduğunu bilmiyorum, okula gelmeden önce muggle olan birinden görmüştüm papatya falımı öle birşey diyorlar. Zaman geçiriyom işte eğer son yaprak seviyor çıkarsa sen beni seviyorsun, sevmiyor çıkarsa sevmiyorsun. Sende al yap"

dedi tom. Bu şey değişik gibi gözüksede hoş gibiydi. Vanessa yerden bir tane papatya aldı ve yapraklarını tek tek koparmaya başladı. "Seviyor-sevmiyor....-sevmiyor" Sevmiyor çıkmıştı. Vanessa sinirle papatyayı yere fırlattı ve

"Muggle işi değil mi? Tamamen saçmalık. Senin benii çok sevdiğine inannıyorum ben. Papatya falıymış peh!" dedi Tom'a bakarak. Fazla ani bir tepki vermişti. Tom'un ne diyeceğini merak ediyordu Vanessa.

Scorpius okul bahçesinde yanlız başına gezerken iki çocuk gördü ve yaptıklarına anlam vermek istedi ama veremedi.Yerdeki çiçeklerden koparıp yapraklarını teker teker yoluyorlardı.Yanlarına gidip sormak istedi ama içinden birses onları yanlız bırakmalarını söylüyordu.İçindeki sesi bir bulabilse onunla arkadaşlık edicekti ama bulamıyordu.Artık aramayıda bırakmıştı zaten günlüğünü çıkardı ve herzamanki gibi yazmaya başladı.Şimdi yanından bir gurup öğrenci konuşa konuşa yasak ormanın kıyısına geldiler.Gerçi bu ormanın adı değiştirilmeliydi öğrenciler meraklarına dayanamayıp genelde bu ormana giriyorlardı.İçindeki ses''onların yanına git kardeşim onlar slytherin senin binandan'' dedi.Scorpius yine sesi dinledi ve ilerlemeye başladı.

Tom çiçeğin yapraklarını bir bir yonarken, Vanesssa elindeki çiçekleri yere atıp, sinirli bir şekildek onuşmaya başladı."Muggle işi değil mi? Tamamen saçmalık. Senin benii çok sevdiğine inannıyorum ben. Papatya falıymış peh!"dedi Vanessa. Tom şaşırmıştı onu sevdiğini biliyordu. Niye boşuna bu kadar sinirlenmişti acaba. "Bendede seviyor çıktı ne olacak şimdi"dedi ve güldü. Avril ona dediğinin şokundaydı hala şimdi bu falıda onun için bakacaktı."Seviyor...Sevmiyor" en sonunda sevmiyor çıktı. Bu onu mutlu etti.

Hala Avrile ne diyeceği düşünüyordu. Çünkü onuda incitmek istemiyordu. İçinden "oda bir safkandı,ama olsun sonuçta o yoldaşlıktandı" Avril e acaba bunu nasıl açıklayacaktı.

"Bendede seviyor çıktı ne olacak şimdi" dedi Tom gülerek. Vanessa'da gülerek:

"Doğru çıkmış seni çok seviyorum ben" dedi. Sonra Vanessa'nın aklına Tom'un kehanet dersinde söyledikleri geldi. Kalbi çarpmaya başladı birden. Tom'a baktı ve:

"Kehanet dersinde söylediklerin vardı ya hani. Lütfen onların şaka olduğunu söyle bana" dedi somurtarak. Avirl'in böyle birşey yapacağına asla inanmıyordu.

"Kehanet dersinde söylediklerin vardı ya hani. Lütfen onların şaka olduğunu söyle bana" dedi Vanessa, Tom'a.

Tom'un yüzündeki gülme ifadersi birden somurttu. Vanessanın dediği laf yüzünden olsa gerek. Tom nası diyeceğini bilmiyordu. Vanessa ile Avrilin kavga etmesinden hoşlanmazdı. "Malisef doğru dediklerim. Sana olanları baştan anlatmak isterdim ama Avrille kavga edeceksiniz diye korkuyorum." Tom bunları dedikten sonra çiçekleri yonmaktan tamamen vazgeçti. Ordan kalkıp gitmek istiyordu ama bu seferde Vanessa yanlış anlar diye korkuyordu. İçinden "umarım benim ne dediğimi dememi istemez. Ona karşı yalan konuşmayacağımı biliyor."Tom ne yapsa diye düşünüyordu iki kişinin arasında kalmak çok zordu, erkekleri kolayca ezebilirdi, kızları ezemiyordu ama. Bu onun en zayıf noktasıydı.

"Malisef doğru dediklerim. Sana olanları baştan anlatmak isterdim ama Avrille kavga edeceksiniz diye korkuyorum." dedi Tom. Vanessa şaşkınlıkla Tom'a bakıyordu şimdi. Bu bir şaka olmalıydı. Avril nasıl böyle bir şey yapardı. Üstelik Vanessa'nın Tom'u bu kadar sevdiğini bilmesine rağmen. Vanessa kekeleyerek:

"Pe...peki sen ne de...dedin" dedi. Bu sorunun cevabını çok merak ediyordu. Tom'un olulu bir cevap vermesini kesinlikle beklemiyordu ama yine de kalbi sıkışıyor gibiydi. Avril'le gerçekten iyi arkadaş olduğunu sanmıştı. Ama Avril onun arkasından işler çeviriyordu. Vanessa bunu kabullenemezdi.

"Pe...peki sen ne de...dedin" dedi Vanessa Tom'a. Tom'un sormasını beklediği, ama sormasını istemediği soruyu sormuştu. Başını öne eğip konuşmaya başladı. "Ben, ben. Bunu düşünmem gerektiğini söledim." Tom şimdi çok üzgündü Avril i kırmayayım diye Vanessa kırmıştı. Ne yapacaktı şimdi açıklaması vardı ama Vanessaya şu anda açıklıyamazdı, Vanessanın mantıklı düşünüp düşünmeğeceni bilmiyordu. "Off! Off! Avril neler açtın başıma keşke o gün yanınıza gelmez olsaydım. Senide tanımazdım bu iş biterdi. Off!" gözünden yaş geldi ve içindne konuşmaya devam etti. "Tom kendine gel bir Slytherinli ağlamaz." En azından başı dizlerinin arasındaydı ağladığını kimse görmemişti, hemen gözyaşların silip Vanessanın gözlerinin içine baktı.

"Ben, ben. Bunu düşünmem gerektiğini söledim." dedi Tom. Vanessa tam bir hayal kırıklığına uğramıştı. Böyle bir cevabı kesinlikle beklemiyordu. KAlbinde birşeyler olmuştu sanki. Ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Tom önce kafasını dizlerinin arasına koydu. Belli ki düşnüüyordu. Sonra da kafasını kaldırdı ve Vanessa'nın gözlerine baktı. Vanessa'nın gözleri dolmuştu.

"Bö-böyle birşeyi nasıl söyleyebilirsin. Sen hep bana seni seviyorum demezmiydin. Bu kadar eminsen neden düşüneceğini söyledin. Se-seni anlayamıyorum Tom. Bel-belki de papatya falı doğru söyledi ama ben iannmak istemedim" dedi. Sonra da gözlerinden bir yaş damlası yavaş yavaş süzüldü. Vanessa ağladığını görmemesi için gözlerini Tom'un gözlerinden kaçırarak göle baktı.

"Bö-böyle birşeyi nasıl
söyleyebilirsin. Sen hep bana seni seviyorum demezmiydin. Bu kadar
eminsen neden düşüneceğini söyledin. Se-seni anlayamıyorum Tom.
Bel-belki de papatya falı doğru söyledi ama ben iannmak istemedim"dedi Vanessa. Sesindende belli olduğu gibi kırılmışa benziyordu. "Ben sadece o fazla incinmesin diye böle birşey söledim, o nası böle birşey dedi bende anlamadım o an olayın şokundaydım."dedi. Vanessa gözlerini Tom'dan çevirmiş göl e bakıyordu.Tom'da başın yine dizlerinin arasına alıp konuşmaya başladı. "Ben senin incineceğini o anda düşünemedim, bende o anda şaşırmış durumdayım sadece ona düşünmem lazım değip oradan uzaklaştım. Ders e girdikten sonra incinebileceğin aklıma geldi."dedi .

"Ben sadece o fazla incinmesin diye böle birşey söledim, o nası böle birşey dedi bende anlamadım o an olayın şokundaydım." dedi Tom. "Ben senin incineceğini o anda düşünemedim, bende o anda şaşırmış durumdayım sadece ona düşünmem lazım değip oradan uzaklaştım. Ders e girdikten sonra incinebileceğin aklıma geldi." Vanessa sakinleşmişti biraz. Tom'un kafasını kaldırdı ve gözlerinin içine bakarak:

"Avril'in yaptığı şey yüzünden onu asla affetmeyeceğim. Önemli olan senin düşüncelerin zaten. Şimdi söyle bana beni gerçekten seviyor musun? Eğer seviyorsan sorun yok. Ama sevmiyorsan şimdi çekip gideceğim ve bir daha asla karşı karşıya gelmeyeceğiz" dedi üzgünce.

Vanessa sakinleşmişti sanki. Tom'un kafasını kaldırıp konuşmaya başladı. "Avril'in yaptığı şey yüzünden onu
asla affetmeyeceğim. Önemli olan senin düşüncelerin zaten. Şimdi söyle
bana beni gerçekten seviyor musun? Eğer seviyorsan sorun yok. Ama
sevmiyorsan şimdi çekip gideceğim ve bir daha asla karşı karşıya
gelmeyeceğiz" dedi Vanessa Tom'a biraz sesli bir şekilde "tabiki seni seviyorum, eğer bunu hala anlamadıysan." dedi ve Vanessaya sarıldı "ama bunu Avril e sölemiyelim olurmu" dedi. Şimdi yerden taş alıp göle atmaya başladı. Vanessa'yıda yanına çağırdı. Şimdi Tom pantolunun paçalarını sıyırdı ve suya girdi su çok güzle geliyordu ona Vanessayada aynısını yapmasını söledi.

"tabiki seni seviyorum, eğer bunu hala anlamadıysan." dedi ve Vanessaya sarıldı "ama bunu Avril e sölemiyelim olurmu" dedi ve göle girdi. Vanessa sinirlenerek bankta oturmaya devam etti ve havaya bakıp ıslık çalmaya başladı. Bir yandan da söyleniyordu.

"Tabii, Avril'e söylemeyelim. Umutlansın kız. Sonra da peşinden ayrılmasın değil mi? Beyefendiye bak! Egonu mu tatmin etmye çalışıyorsun sen"

diye bağırdı. Bir yandan da Tom'a bakmamaya çalışıyordu. Hali oldukça komikti. Ona bakrsa bütün ciddiyeti bozulabilirdi.

"Tabii, Avril'e söylemeyelim.
Umutlansın kız. Sonra da peşinden ayrılmasın değil mi? Beyefendiye bak!
Egonu mu tatmin etmye çalışıyorsun sen" dedi Vanessa, Tom'a. Tom biraz düşndükten sonra Vanessa'nın doğru sölediğini anladı. Tom, Vanessa'ya döndü ve konuşmaya başladı. "Doğru söylüyorsun. Ben olaya hiç o yönden bakmadım. Peki kim söliyecek" dedi Tom. Tom ne yapacağını şaşırmış, ayakları gölde ölece duruyor, taş atmayıda bırakmış, üzüntülü bir hali vardı."Ben ne yaptım, niye hiç düşünmeden konuşuyorum. Gerekmediğinde ama düşünüpte konuşurum." Tom gölden çıkıp Vanessanın yanına geldi. "Biraz sakin ol, lütfen" dedi.

"Doğru söylüyorsun. Ben olaya hiç o yönden bakmadım. Peki kim söliyecek" dedi Tom ve gölden çıkıp Vanessa'nın yanına geldi. Vanessa tek kaşını kaldırdı ve:

"İstersen ben söyleyeyim. Ama ben söylersem çok ağır konuşurum haberin olsun" dedi ters ters. Sonra Tom:

"Biraz sakin ol, lütfen" dedi. Vanessa ona şaşkınlıkla baktı ve:

"Nasıl sakin olmamı beklersin Tom, Avril yoldaşlıktan olmasına rağmen onunla çok iyi arkadaştım. Ama o ne yaptı? Beni arkamdan vurdu. Ondan böyle birşeyi asla beklemezdim, asla" dedi sinirle. Ne kadar sakin olmaya çalışsa da olamıyordu. Konuşurken Tom'un yüzüne de bakmamaya kararlı gibiydi.

Vanessa sölemekte gönüllü olmuştu, ama ağır konuşabilirdi. O yüzden kimin söliyeceğini bulmalıydılar. "Nasıl sakin olmamı beklersin
Tom, Avril yoldaşlıktan olmasına rağmen onunla çok iyi arkadaştım. Ama
o ne yaptı? Beni arkamdan vurdu. Ondan böyle birşeyi asla beklemezdim,
asla" dedi Vanessa. Haklıydıda, belkide en iyi arkadaşı tarafından arkadan vurulmuştu. Sesinden kendine hakim olamadığı belliydi. "Bak sakin olmassan mantıklı düşünemessin bende sinirliydim ama kendimi toparladım. Tamam Avril böle birşey yapmamalıydı ama oldu işte söledi geri dönüşü yok bu işin." dedi Tom. Tom yine Vanessaya sarılıp onu sakinleştirmeye çalışıyordu, nası sakinleştireceğini bilmiyordu. İçinden " belki Avrille onu karşı karşıya getirsem anlaşabilirlerdi."dedi Tom. "İstersen Avrille konuşmayı dene belki sakinleşirsin." dedi ve yeniden göle taş atmaya başladı.

"Bak sakin olmassan mantıklı düşünemessin bende sinirliydim ama kendimi toparladım. Tamam Avril böle birşey yapmamalıydı ama oldu işte söledi geri dönüşü yok bu işin." dedi tom. Evet geri dönüşü yoktu. Vanessa artık Avril'le eskisi gibi olacağını hiç sanmıyordu. "İstersen Avrille konuşmayı dene belki sakinleşirsin." dedi Tom.

"Bimiyorum Tom. Gerçekten çok ağır konuşabilirm. Hem sakin olacağımı da hiç sanmıyorum. Aksine daha beter olurum. İstersen birlikte gidelim. Sen konuş. Olur mu?" dedi. Ne yapacağını bilmiyordu. Ama bu işi en kısa sürede halletmeliydi.

"Bimiyorum Tom. Gerçekten çok ağır
konuşabilirm. Hem sakin olacağımı da hiç sanmıyorum. Aksine daha beter
olurum. İstersen birlikte gidelim. Sen konuş. Olur mu?" dedi Vanessa Tom'a. Olabilirdi ama bu sefer Tom avril kırabilirdi, Avril'i kırmak istemiyordu. En iyisi Avrili buraya çağırıp onla konuşmaktı. "Bak şöle yapalım. Avril'i buraya çağıralım konuşalım. Ama sen onla teke tek konuşacaksın eğer kötü bir durum olursa ben araya girerim.Sizin kendi aranızda anlaşmanızı istiyorum ben"dedi Tom. Tom Vanessa'yı seviyordu ama böle kötü davranması gerekmiyordu. "Bak ben avril'i sadece arkadaş olarak görüyorum. Bak sadece kısa bir süre sakin olacaksın sonra o gider biz yalnız kalırız sinirini geçirecek birşeyler buluruz."dedi ve Vanessaya bir gülücük attı.

"Bak şöle yapalım. Avril'i buraya çağıralım konuşalım. Ama sen onla teke tek konuşacaksın eğer kötü bir durum olursa ben araya girerim.Sizin kendi aranızda anlaşmanızı istiyorum ben"dedi Tom. "Bak ben avril'i sadece arkadaş olarak görüyorum. Bak sadece kısa bir süre sakin olacaksın sonra o gider biz yalnız kalırız sinirini geçirecek birşeyler buluruz." Vanessa biraz düşündü. Tom haklıydı. Sinirlenmemeye çalışacaktı. Ama olmuyordu. Elinde değildi.

"Tamam Avril'i buraya çağırıp konuşalım. Ama anlaşabileceğimizi pek sanmıyorum. Tabii Avril'e bağlı herşey." dedi ve ekledi "Sana söz veremem ama sakin olmaya çalışacağım." dedi gülümseyerek. "Acaba Avril nerlerde? Bulsak da konuşsak. Şu iş de bitse." dedi. Vanessa'nın aklına Avril'in dondurmacıdaki davranışları geldi irden. Neden öyle davrandığı anlaşılmıştı Avril'in. Vanessa Avril'le konuşuren nasıl davranacağın bilmiyordu.