Üzüntülü bir gün

Avril o gün derslerden sonra göl kenarına gitmişti.Her zamnki gibi....Düşünmek için.
Bu gün çok üzgündü.Galiba bir ilişkiyi mahvetmişti.Avril bunu hiç ama hiç istemeden yapmıştı,çok üzgündü.Yürüken gözyaşlarına engel olamıyordu.
Her zamanki bankına oturdu.Başını öne eğmiş hıçkırarak ağlıyordu.Düşünüyordu.
''Sevmek suçmu?O zaman büyük bir suç işledim.''
Ayaklarını altına almıştı.Eliyle,ses çıkarmamak için ağzına bastırmıştı.Saçları ha bire renk değiştiriyordu.Bir sarı,bir kahve,bir kırmızı,bir yeşil..Ama fark etmiyordu.Bu gerçekten çok üzüldüğünde olurdu
-''Kime ağlıyorum ben?Kendime mi,mahvettiğim ilişkiyemi?Ne kadar aptalım,ne kadar...''

Tom Vanessa'ya çok güzel çiçekler verdi. Vanessa çiçekleri koklayıp tom'a "Çok tatlısın" dedi ve onu öptü. Yürürlerken "Şurda biri ağlıya gel yanına gidelim" dedi Tom. Vanessa biraz daha dikkatli bakınca ordakinin Avril olduğunu gördü. "İşte şimdi zamanı" dedi mırıldanarak. Sonra Avril'in yanına gittiler ve Vanessa kendini tutamayarak:

"Nasıl yaparsın böyle birşeyi ha, nasıl? Senden hiç beklemezdim. Ama üzgünüm canım Tom beni seviyor beni!" dedi bağırarak. Sonra elindeki çiçekleri Avril'in gözlerine önünde tutup salladı:

"Bak bunları Tom verdi. Gördün mü? Nasıl aramıza girmeye kalkarsın ya" diye bağırdı. Kendini tutamıyordu. Hayatında bu kadar sinirli oldğunu hatırlamıyordu Vanessa.

Avril Vanessa'nın bağırması üzerine kalktı ve bağırmaya başladı:
-''Sen ne diyorsun,Tom'un kimi sevdiğini bilmediğimimi sanıyorsun.Nasıl kendimden utandığımı,nefret ettiğimi,hatta..hatta'' burada durakladı işte.Nefes nefeseydi,ağlıyordu.
-''Hatta intiharı düşlündüğümü biliyormusun?Aaah'' dedi ve dizlerinin kendini tutamadığını fark edip az önce kalktığı banka tekrar oturdu.Çok utanıyordu kendinden,çok.Başını kollarının arasına aldı ve ağlamasına devam etti.Sonra hıçkırıklar içinde:
-''Seni seviyorum Tom,ilk gördüğüm günden beri.Hemde çok.Kimi sevdiğin umurumda değil,en sevdiğim arkadaşlarımdan biri bile olsa.''

Tom şimdi umutsuzdu asıl şimid onun için kıyamet başlıyordu.

"Nasıl yaparsın böyle birşeyi ha, nasıl? Senden hiç beklemezdim. Ama üzgünüm canım Tom beni seviyor beni!" dedi Vanessa. Tom Avril'inde boş durmayacağını, karşılık vereceğini tahmin ediyordu.

-''Sen ne diyorsun,Tom'un kimi sevdiğini bilmediğimimi sanıyorsun.Nasıl kendimden utandığımı,nefret ettiğimi,hatta..hatta'' dedi Avril şimdi ağlıyordu. Tom içinden "demek gerçekten seviyor sevmeseydi ağlarmıydıki?"dedi. Bu arada Avril devam ediyordu. "''Hatta intiharı düşlündüğümü biliyormusun? Aaah'' dedi
Avril. Dediklerinden pek bişe anlaşılmıyordu ağlarken konuşuyordu çünkü. 'Seni seviyorum
Tom,ilk gördüğüm günden beri.Hemde çok.Kimi sevdiğin umurumda değil,en
sevdiğim arkadaşlarımdan biri bile olsa.''

Tom artık bunu anlamıştı gerçekten sevdiğini. Hüngür hüngür ağlıyordu çünkü. Tom araya girmek istemiyordu. "Ben aranıza girmeyeceğim kimi sevdiğim, düşüncelerimi sölemeyeceğim. Eğer konuşursam ikinizdne birini elbet kıracağım." dedi ve ikişer çiçek daha çıkarıp Avril'le, Vanessa'ya verdi.

"Peki rufus ne olacak" dedi ve Vanessaya dönüp göz kırptı.

Avril Tom'un verdiği çiçekleri eline aldı.Ama bir soruyla irkildi:

"Peki rufus ne olacak" dedi.Vanessa'ya göz kırptığını gördü Avril.Vanessa'nın Rufus'u bir koruma olarak gördüğünü biliyordu.
Avril uzun zamandır onunla görüşmediğini anımsadı
-''Biz..Biz artık görüşmüyoruz,yani biz sevgili bile değildik.Sadece dans partneriydik.'' dedi.Ve son korumayıda -aslında hiç olmamış bir korumayı- yıktığını düşünerek sevindi.
-''Gizli gizli yaşamaktansa,dışarı vurup seni sevdiğimi söylemenin daha mantıklı olduğuna anladım.İçimde büyütüp,içimde bir zehir besleyip,bu zehri size akıtsaydım aramız şu an olduğundan daha iyi oldacağını hiç sanmıyorum.Tom bana bak,allah aşkına bana bak.İki hafta içinde ne kadar çok değiştiğimni göremiyecek kadar aptalsın değilmi!''
Saçları tekrar ha bire renk değiştirmeye başladı.Hem sinirliydi,hem üzgün.

Tom ben karışmıycam demişti ama yine iş dönüp dolanıp ona gelmişti.''Gizli gizli
yaşamaktansa,dışarı vurup seni sevdiğimi söylemenin daha mantıklı
olduğuna anladım.İçimde büyütüp,içimde bir zehir besleyip,bu zehri size
akıtsaydım aramız şu an olduğundan daha iyi oldacağını hiç
sanmıyorum.Tom bana bak,allah aşkına bana bak.İki hafta içinde ne kadar
çok değiştiğimni göremiyecek kadar aptalsın değilmi!' Tom bunun hemen hemen farkındaydı aslında Vanessayı çok seviyordu o yüzden konuşmak istemiyordu, yanlış birşey sölerse Vanessayı kırabilir.

"Ben bunun farkındayım ama beni sevdiğini bilmiyordum. Keşke olduğumuz yerde kalsaydık. Gerçi elinde sonunda konuşacaktınız"dedi Tom.

"Son kez sölüyorum birdaha beni buna dedirtmeyin. Bana işi balamayın ben ynalış birşey sölersem ikinizdne biri kırılcak o yüzden bana bağlamayın işi, kendi aranızda halledin" dedi. Bu sırada gıdıklama büyüsünü düşünyordu bir türlü aklına glemiyordu.

''Gizli gizli yaşamaktansa,dışarı vurup seni sevdiğimi söylemenin daha mantıklı olduğuna anladım.İçimde büyütüp,içimde bir zehir besleyip,bu zehri size akıtsaydım aramız şu an olduğundan daha iyi oldacağını hiç sanmıyorum.Tom bana bak,allah aşkına bana bak.İki hafta içinde ne kadar çok değiştiğimni göremiyecek kadar aptalsın değilmi!'' dedi Avril. Tom'da "Son kez sölüyorum birdaha beni buna dedirtmeyin. Bana işi balamayın ben ynalış birşey sölersem ikinizdne biri kırılcak o yüzden bana bağlamayın işi, kendi aranızda halledin" dedi. Vanessa Tom'un vurdumduymazlığı karşısında deli oluyordu. Avril'in ise ağlayarak kendini acındırması Vanessa'yı iyice çıldırtıyordu. Daha fazla dayanamayarak araya girdi:

"Keşke hiç söylemeseydin Avril. Madem Tom'u seviyordun neden benimle iyi arkadaş oldun ha. Beni daha fazla üzmek için mi? Hala Tom'u sevdiğini söylüyorsun ya. Bu kadar yüzsüz olduğunu bilmiyordum" dedi bağırarak. Sonra Tom'a dönüp:

"Ya sana ne demeli Tom! "Ben aranıza girmeyeceğim kimi sevdiğim, düşüncelerimi sölemeyeceğim." de ne demek? Sen iki dakika önce bana beni sevdiğini söylemiyor muydun? Şimdi ne diyorsun. Ya inanamıyorum şu olanlara ya!. Bir de aranızda halledin diyorsun. Sana biz Avril'le analştık Avril sana kaldı desem kimbilir belki de yeni sevgilin o olur dimi? Bu kadar umursamazsın işte" dedi bağırarak. Gözleri dolmuştu. Tom ellerinden bir sabun gibi kayıyordu. Hem de bir hiç uğruna!

Avril gerçekten çok üzülmüştü Vanessa'nın öfke patlayışına.Ama kendini tutamadı:
-''Az önce dedim ya Vanessa,giderek zehrimi akıtmaya başlıyordum,bu da size kavga nedeni yaratıyordu.Ama ben daha fazla yaşayamazdım bununla tamammı?'' dedi eliyle Tom'u göstererek.
-''Ne kadar bencil olduğunun farkında değilsin Vanessa.Anlamıyormusun,Tom beni kırmamak için neler kıvırıyor.Ama varsa yoksa sen değilmi?Tom böyle davranmamalı,çünkü ben üzülürüm,Tom şunu yapmalı çünkü o zaman sevinirim,değil mi?Yalansa yalan de.Oğlan seni üzmemek için böyle yapıyor,ben zaten siz-sen- üzülme diye kendimi ateşe atıyorum ama varsa yoksa sen değilmi.?
Müthiş bir öfke boşalışıydı.Nefes nefese kalmıştı.Hem gözünden yaşlar akıyor,hemde öfkeyle bağırıyordu.Sinirleri çok bozulmuştu.Tekrar ayağa kalktı.Birşey dikkatini çekmişti.Olduğu yerde durdu.Bir şey okudu.Vanessa ve Tom diye yazıyordu.

İkiside Avrilin neyi okuduğunun farkına varmamış,konuşuyordu.[color=darkred]Avril artık ağlamıyordu.[/color]

''Ne kadar bencil olduğunun farkında değilsin Vanessa.Anlamıyormusun,Tom beni kırmamak için neler kıvırıyor.Ama varsa yoksa sen değilmi?Tom böyle davranmamalı,çünkü ben üzülürüm,Tom şunu yapmalı çünkü o zaman sevinirim,değil mi?Yalansa yalan de.Oğlan seni üzmemek için böyle yapıyor,ben zaten siz-sen- üzülme diye kendimi ateşe atıyorum ama varsa yoksa sen değilmi.?" demişti Avril. Gözlerindeki öfke çok net belliydi. Ama Vanessa da çok öfkeliydi.

"Ben mi bencilim? İyi o zaman ben gideyim de Tom da daha rahat konuşsun. O zaman ikimizi de kırmamak için çabalamaz. Size iyi konuşmalar" dedi ve Tom'a göz ucuyla bakıp gitmek için arkasını döndü. Yavaş yavaş yürümeye başladı. Yürürken ağlıyordu. Tam mutlu oldum derken birden bire ne kadar da kötü bir duruma düşmüştü.

Vanessa ile Avril tartışıyorlardı. "Ben mi bencilim? İyi o zaman ben
gideyim de Tom da daha rahat konuşsun. O zaman ikimizi de kırmamak için
çabalamaz. Size iyi konuşmalar"dedi Vanessa. Tom şaşırdı Vanessa gidiyor, Tom birşey diyemiyordu. Tom Avril'e dönüp "Sen ne yaptın beğendinmi yaptığını ben" diye bağırdı.

Tom koşarak Vanessa'nın peşinden gidiyordu. "Vanessa bekle" dedi Tom. Ona yetişince Vanessa'nın ağladığını duydu. Ağlamasını istemiyordu. "Boşver ağlama"dedi ve ona sarıldı. "Şimdi niye ağlıyorsun. Belki bu halin onu daha mutlu edebilir. Ben senden ayrıldımmı benim ona kaldığımı düşünebilir" dedi bunları sölerken sadece Vanessanın duyabildiği kadar söledi. Elini sımsıkı tuttu. "Sana sevgimi nasıl gösterebilirm bana bunu söle"dedi.

"Vanessa bekle" dedi Tom. "Boşver ağlama"dedi ve ona sarıldı. "Şimdi niye ağlıyorsun. Belki bu halin onu daha mutlu edebilir. Ben senden ayrıldımmı benim ona kaldığımı düşünebilir" dedi bunları sadece Vanessa duyabilmişti. Vanessa'nın elini sımsıkı tuttu. "Sana sevgimi nasıl gösterebilirm bana bunu söle"dedi. Vanessa hala ağlıyordu. Kendini tutamıyordu. Herşey biranda olmuştu. Şaşkınlığı ve kızgınlığı hala geçmemişti. Kafasını önüne eğdi. Tom'un gözlerine bakmamaya kararlıydı.

"Neden böyle yaptığını anlamıyorum. Avril'i kırmamak için onun yanında beni sevdiğini söylemiyorsun. Düşüncelerini bile söylemiyorsun. Sen böyle yaparsan bu sorun nasıl çözülecek söyler misin bana?" dedi sessizce. Bağıracak gücü kalmamıştı.

Vanessa kafasını öne eğmişti, Tom'un gözlerine bakmayacak gibi görünüyordu. "Neden böyle yaptığını anlamıyorum.
Avril'i kırmamak için onun yanında beni sevdiğini söylemiyorsun.
Düşüncelerini bile söylemiyorsun. Sen böyle yaparsan bu sorun nasıl
çözülecek söyler misin bana?" Vanessa bunları sölerken çok sessizdi.

Tom Vanessayı yakındaki bir ağacın altına çekti. Artık Avril onları göremiyordu, rahat rahat konuşabilirlerdi. "Bilmem. Ben sadece... Tamam söliyecem seni sevdiğimi ona ama inşllah sakin olur bu aralar kendimi biraz zor kontrol ediyorum. Düşüncelerime hakim olamıyorum" dedi Tom sakin tavrını koruyarak. Tom neyapacağını bilmiyordu iki kız arasında kalmıştı, ama sadece Vanessa'yı seviyordu. "Benim orda sakin olduğuma bakma. Sana bağırdıktan sonra bende çok kızdım sen gitmeseydin...."

"Bilmem. Ben sadece... Tamam söliyecem seni sevdiğimi ona ama inşllah sakin olur bu aralar kendimi biraz zor kontrol ediyorum. Düşüncelerime hakim olamıyorum" dedi Tom "Benim orda sakin olduğuma bakma. Sana bağırdıktan sonra bende çok kızdım sen gitmeseydin...." Vanessa biraz sakinleşmişti. Tom ne yaparsa yapsın Vanessa hemen sakinleşiyordu onun sözlerinden sonra.

"Tamam o zaman hadi gidip konuş. Ben ağzımı bile açmıyacağım. Yoksa dayanamıyorum. Bağırıyorum. Tamam mı?" dedi ciddi bir ifadeyle. Sonra da Avril'in yanına döndüler. Vanessa tom'un elini sıkı sıkı tuttu. Bunun tom'a cesaret vermesini umuyordu.

Vanessa Tom'un önerisini kaubllenmişe benziyordu.[b]"Tamam o zaman hadi gidip konuş. Ben ağzımı bile açmıyacağım. Yoksa dayanamıyorum. Bağırıyorum. Tamam mı?" dedi Vanessa. Tom'un düşüncelirnin kanıt oldu bu. Tom ve Vanessa el ele Avril'in yanına geldi.

Tom konuşmaya başlıyacaktı ama içi el vermiyordu. " Avril, Ben ben" diyemiyordu Tom Vanessa'ya doğru "yapamayacağım, söliyemiyeceğim, utanıyorum" dedi. Vanessa sinirlenmişe benziyordu. Tom çok kötü durumdaydı artık keşke hiç Vanessa veya Avril'le tanışmış olmasaydı. Tom düşündüklerini sölemesse bu iş kötüye gidecekti. " Avril ben ben Vanessa'yı" yine beceremedi.

''Avril ben ben Vanessa'yı"
devamını getiremedi.Her sözcüğü Avril'in kalbine ok gibi batıyordu.Buna bir son vermeliydi.

Avril ne yaptığın,neden yaptığını bilmeden ayağa kalktı.Tom'a doğru yaklaştı ve:
-''Kimin olursan ol,kimi seversen sev,tek birşeyi iyi bil.'' dedi.Çok yaklaşmıştı,gereğinden daha çok.Elleriyle onun kollarını kavradı ve
kafasını biraz daha uzattı ve onu öptü.Vanessa ordaymış,değilmiş,hiç umrunda değildi.Sanki dünyada ikisi kalmış gibiydi.
Vanessa'nın hıçkırdığını ve ayak sesleri duydu.
Tom şaşırıp kalmıştı,ama o da karşılık veriyordu.Demekki istiyordu.

Avril kafasını geri çekti ve Tom'un gözlerinin içine baktı.Tom da Avril'e baktı.
Vanessa kaybolmuştu.Tom da orda,ne yaptığını bilmiyor gibi duruyordu.Kafasını kaldırdı ve Avril'e baktı.

Avril ayağa kalmıştı Tom a doğru yaklaşıyordu. Tom şaşırmıştı acaba ne yapacaktı. ''Kimin olursan ol,kimi seversen sev,tek birşeyi iyi bil.'' dedi Avril. Tom cevap veremeden Avril onu öpmeye başlamıştı. Tom'un ilk deneyimiydi.Tom'da sımsıkı öpüyordu onu, Avrili bırakmıyordu.

En sonunda Tom kendine geldi. Etrafına baktı Vanessa yoktu. Tom "Kahretsin. Yaptığını beğendinmi." dedi.

Şimdide oturmuş Vanessa'nın gelmesini bekliyordu. Yanında ona tesseli olacak kimse yoktu. Yanında birtek Avril vardı ama onlada konuşmak istemiyordu daha çok çok kötü birşey yapmıştı hayatını mahvetmişti ama Tom'un içindede Avril e karşı sevgi oluşmaya başlamıştı.

"Kahretsin. Yaptığını beğendinmi." dedi Tom kızgınlıkla.Avril başını yana çevirdi ve:
-''Eğer seni seviyorsa gelecektir merak etme'' dedi.

Çok,çok üzüldüğü zamanlarda fiziği tamamen değişrdi.Bunu konrtol edemezdi.Ama hissedebilirdi.
Yine öyle olmuştu,Sarışın,güzel yüzlü bir kıza dönüştüğünü hissedebiliyordu.Yine Tôm'un gözlerinin içine baktı.Onun şaşkın bir şekilde kendisine baktığını gördü.Sinirli bir şekilde
-''Bak'' dedi elleiyle kendini göstererek.''Bunun olması için nasıl büyük bir duygu yoğunluğu gerekir biliyormusun?Sıradan üzüntülerde sadece saç ve göz rengi değişir.Anlayabildinmi'' dedi.Ağacın dibine tekrar çöktü ve bir daha Vanessa ile aralarının eskisi gibi olamayacağını düşündü.Tekrar ağlamaya başladı.

Tom "Avril ben ben Vanessa'yı" dedi ve orda kaldı. Vanessa içinden "Ahh hadi Tom, bitir şu işi" diyordu. Ama birden ne olduğunu anlamadan Avril Tom'un dudaklarına atladı. Vanessa bir an şok oldu. Tom'un geri çekileceğini sanıyordu. Ama yanılmıştı. Tom bırak geri çekilmeyi iyice yapışmıştı kızın dudaklarına. Vanessa'nın gözleri yaşlarla doldu ve bir damla yaş aktı yüzüne. Vanessa sadece kekeleyerek:

"Sa-sana ina-inanamıyorum Tom. Bi-bir dadaha ASLA yüzüme bakma" dedi ve arkasını döndü. Hızlı hızlı yürümeye başladı. Tom iki dakika nce onu sevdiğini söylüyordu. Şimdi ise... Buna dayanamazdı Vanessa. Kendini çok iğrenç hissediyordu.

Tom Vanessa'nın gittiğini görünce peşinden gitmek istedi. Ama önce Avril'e söylemesi gerekenler vardı. "Bunu nasıl yaptın, senin gibi adisini hiç görmemiştim. Ben, ben daha Vanessa'yı öpmedim sen nasıl olurda" dedi ve sustu. Avril'i şu anda öldürmek istiyordu."Nası olurda böle bişey yaptı, zayıf noktamı buldu" dedi içinden. Şimdi bunları Avril'e sölerdi ama bu sefer Vanessa'nın önünde yine yapabilirdi. "Bak Avril seni sevmiyorum. Zorla güzellik olmaz" dedi."Umarım şimdi anlamışdır" dedi içinden Şimdi Vanessa'nın peşinden gidebilirdi. Artık kim olursa olsun kız, erkek farketmez gerekirse kıracaktı. Tom ayağa kalkıp Vanessa'nın peşinden gitmeye başladı.

"Bunu nasıl yaptın, senin gibi adisini hiç görmemiştim. Ben, ben daha Vanessa'yı öpmedim sen nasıl olurda"
Bak Avril seni sevmiyorum. Zorla güzellik olmaz" dedi."Umarım şimdi anlamışdır"

Avril zaten Tomun kimi sevdiğini biliyordu.Tom gidecek gibi görünüyordu
-''Tom'' dedi yutkunarak ''Gitme,gidersen seni daha çok kıracak.Hem,merak etme,senin kimi sevdiğini başından beri biliyorum.Ama....Ama sende karşılık verdin! İstemeseydin,beni itseydin,kendinden uzaklaştırsaydın Vanessa belkide gitmeyecekti'' Yerinden kalkmıştı.
-''Sakın gitme,sıcağı sıcağına.Bana değil sana öfkeli'' Hala ağlıyordu.Sinirlenmişti.Erkekler nasıl bu kadar anlayışsız oluyorlardı?

Vanessa öyle boş boş yürüyordu. Onlardan oldukça uzaktaydı ama konuştuklarını duyabiliyordu. Tom "Bak Avril seni sevmiyorum. Zorla güzellik olmaz" demişti.

Vanessa içinden "Çok geç Tom, çok geç. Onu kızı öpmeden önce düşünecektin" diye geçirdi. Şimdi daha çok ağlıyordu. Sonra Avril'in "Bana değil sana öfkeli'' lafını duydu. Vanessa sadece Tom'a değil ikisine de öfkeliydi. Hele Avril nasıl olurda böyle birşey yapardı.

Vanessa yürürken kendi isimlerinin yazdığı ağacı gördü. Ağacın yanına gitti ve bir tekme attı. "Lanet olsun Tom, neden yaptın bunu" dedi mırıldanarak. Sonra ağacın altına oturdu ve dizlerini karnına çekti. Elleriyle yüzünü kapattı ve hüngür hüngür ağlamaya devam etti.

Tom Vanessa'nın peşinden gittikten sonra her ağacın altına bakıyordu. Bakmamış ağaç bırakmamıştı sadece isimlerinin yazılı olduğu ağaca bakmamıştı oraya gitmez diye düşünyordu. Tom o ağacın altından bir ses duydu.

"Lanet olsun Tom, neden yaptın bunu" bu Vanessa'nın sesiydi. Ağacın yanına gitti Vanessa oradaydı. "Vanessa özür dilerim. Biliyorum yapmamalıydım ama oldu bir kere geri dönüşü yok. Bu hatada düzeltilecek bir şey değil" dedi Tom. Hatasının çok büyük olduğunu biliyordu. Tom Vanessa'ya yaklaşacaktı ama onu tersliğeceni biliyordu. O yüzden gidip karşısına oturdu. "Eğer istersen açıklama yapmaya çalışabilirim"dedi ve kafasını öne eğip beklemeye başladı.

Vanessa orda ağlarken bir ses duydu. Baktığında Tom'un geldiğini gördü. "Vanessa özür dilerim. Biliyorum yapmamalıydım ama oldu bir kere geri dönüşü yok. Bu hatada düzeltilecek bir şey değil" dedi ve karşısına oturdu Vanessa'nın. "Eğer istersen açıklama yapmaya çalışabilirim"

Vanessa gözyaşlarını eliyle sildi ve "Açıklamaya gerek yok Tom. Ben görüceğimi gördüm. Artık çok geç" dedi. Tom'un gözlerine bakmamaya çalışıyordu. Şu anda Tom'u affetmek, ona sarılmayı o kadar çok istiyordu ki ama yapamazdı. Onunda bir gruru vardı. Gözlerinin önünden öpüşmeleri gitmiyordu. Gözlerinden bir damla yaş aktı yine.

Vanessa "Açıklamaya gerek yok Tom. Ben görüceğimi gördüm. Artık çok geç " Tom'da geç olduğunu biliyordu o görüntüleri Tom görseydi Tom'da konuşmazdı. Tom şimdi ne yapcaktı. Geri dönse Avril onu sevdiğini düşünebilir, Vanessa ondan vazgeçtiğini düşünebilirdi. Tom içinden "her türlü batıyoz nerden öptüm onu" dedi ve duraksadı aklına fikir gelmişti

"Şimdi Vanessa'yı aynı şekilde öpsem belki aramız düzelirdi hem istediğimde olurdu, en sonunda onu öperdim" diye düşünüyordu. Tom ayağa kalktı Vanessa'yı da ayağa kaldırdı. "Ben tek seni seviyorum" dedi ve dudakların daldı. Tom şu anda herşeyi unutmuştu sadece Vanessa'yı düşünüyordu. 5 dakidadır onu öpüyordu Vanessa daha terslemimişti.

Tom birden ayağa kalktı. Galiba gidecekti. Ama Vanessa'nın düşündüğü gibi olmamıştı. Vanessa'yı da ayağa kaldırmıştı. "Ben tek seni seviyorum" dedi ve Vanessa'yı öpmeye başladı. Vanessa ne ters tepki vermişti ne de olumlu bir tepki. Kendini Tom'a bırakmıştı sadece. Vanessa da Tom'u çok seviyordu. Ama hala onu affedemiyordu. Bir süre sonra kendini geri çekti ve

"Sana nasıl güveneceğim. Söylesene Tom. Yarın başka biri gelip dudaklarına yapışınca da kendini geri çekmeyeceğine nasıl inanacağım" dedi ve devam etti sesindeki titremeyi önleyemeyerek "Ben de seni seviyorum. Ama sevgi güvene dayalıdır. Sana güvenemezsem bu ilişki nasıl gidecek" dedi. Tom'a güvenmeyi çok istiyordu ama korkuyordu. Yine aynı şeyi yaşamaktan çok korkuyordu.