..::Avril Delacour'un Odası::..

"Sana da hak veriyorum Avril." dedi Fleur, kıza bakarak. "Senden babanı anlamanı bekleyemem ayrıca. Ama inan asla kötü bir niyeti yok. Ayrıca İngiliz ve Fransız olayına bu kadar taktığını bilmiyordum. Damarlarında akan kana bu kadar önem veriyorsan bil ki sen de yarı yarıya da olsa bir Fransızsın. Ve de aynı soyadını taşıdığın bu insanlaı milletlerine göre ayırıp kendin gibi olmamakla suçluyorsun.

Amcamla konuşup birkaç hafta sonra İspanya'ya gitmeni sağlayacağım. Madem ki bu kadar istiyorsun,halledebilirim. Ama biraz mutlu olmaya çalışmazsan bu öfke her sene böyle sürüp gider. Bil ki bu evdeki insanlar senin akrabaların ve özellikle kuzenlerin seni aralarına almaya hazırlar. Şimdi lütfen yüzünü yıka, aşağıya inerken de Daff, Vanessa ve Hayley'e yemeğe inmelerini söyler misin?"


Avril inanamaz bakışlarla Fleur'a baktı
-''G-Gerçekten yaparmısın?İspanyaya gitmemi sağlarmısın?Ah ne kadar iyi gelir bilemezsin.Ama,sanırım daha kuzenlerimle konuşabilecek kadar iyi değilim.Gözlerim çok kırmızı,fark ederler''

dedi gözlerini silerek.Kendini şimdi daha iyi hissediyordu.Bir kaç haftalığna bile olsa gitmek mükemmel olurdu.Ama,akrabalarının hiç birini kendisi gibi olmamakla suçlamıyordu ki.Bir telaş Fleur'a açıklamaya girişti:



-''Bak,sizi kötülüyor felan değilim.İster saf kan Fransız,ister yarı Fransız olun,hepiniz benim için aynısınız.Ben sadece doğup büyüdüğüm ülkede bir kaç hafta geçireceğim diye aylardır sabırsızlanıyordum.Sana ters davranmam o yüzden'' dedi.Bitirdiğinde soluk soluğa kalmıştı,ama artık daha rahattı.

"Peki...Yarın amcama bir baykuş yolluyorum. Ama seni birkaç hafta burada tutacağımızı da yazıyorum. Bu onu da memnun edecektir. Sonra İspanya'ya kavuşursun. Yanlız unutma, bu birkaç haftada kuzenlerinle biraz daha yakın olmaya çalış, en azından okulda olduğunuz kadar. Ev cinleri bu akşam da yemeğini odana getirsinler, ama yemekten sonra kızarıklığı geçmiş gözlerinle Daff, Vanessa ve Hayley'le konuşursun. Ben şimdi yemeğe iniyorum. Biraz daha uyumlu olmaya çalış Avril,lütfen."


Avril sessizce başını salladı.Şu an Fleur'a sonsuz bir minnet besliyordu.Rahatlamış bir şekilde arkasına yaslandı.Fleur da ona çıkmadan bir bakış attı.Muhtemelen rengi yerine gelmişti.Sadece gülümsedi.O çıkınca,elini anlına götürdü.Başı ağrıyordu.Ama bu bile tOm'u düşünmesine engel olamıyordu.Asıl üzüntüyü Fleur'dan saklamayı becerebilmişti,ama ya geri kalan süre boyunca ne yapacaktı?Birşeyleri atsa,kırsa,parçalasa rahatlayacaktı sanki.Yatağın yanındaki abajuru aldığı gibi yere fırlattı.Fleur'un duyduğuna emindi,ama artık umursamıyordu.Biraz olsun rahatlamıştı.İspanya'yı görecek olmak,biraz mutlu olmasına sebep oluyordu.Yerdeki kırık parçalara baktı.Ayağı ile onları masanın altına geri itti.Asası çantasındaydı

Çok kasvetli bir gündü.Havada yağmur ve gök gürültülerinin sesleri kulağında yankılanıyordu.Ellerine minik yağmur damlaları değiyordu.Yağmur damlaları kadar elleri de çok minikti.Tam malikanelerinin önündeyken pelerinli iki siluet gördü.Çok korkunçlardı.Galiba karanlık taraftaydılar.Ama malikanelerinin önlerinde ne işleri vardı.Birşeyler konuşuyorlardı.İri yarı,uzun saçlı erkek küçük boylu,kısa saçlı,vucüdü oransız olana:

"Galiba gitsek iyi olacak buralarda yok"

dedi.Birden irkildi.Bunlar neyin peşindeydi.Ama daha fazla kulak misafiri olamadı.Çünkü birden cisimlenmişlerdi.Aniden ortalıktan kaybolmuşlardı.Büyük ihtimalle o iğrenç malikanelerine gitmişlerdi.Jo arkalarından bağırırmışçasına-ki onu duyamazlardı-:

"Sizi gidi aşağılıklar yine neyin peşindesiniz"

dedi.Ardından sinirle,rüzgar narince yanağına deye deye malikanelerinden içeri girdi.Çok geniş bir malikaneydi.Duvarlarda aile büyüklerinin hareketli portleri ve bazı boş tuvaller vardı.Bazıları ise doluydu.Boş olanlardakiler büyük ihtimalle başka bir odadaki portlerine çekilmişlerdi.Tavanda neredeyse yere değecek kadar büyük bir lamba vardı.Etrafından,ince,beyaz,çok parlak kristaller sarkıyordu.Portlerin gözü ona dönmüştü.Ama onlara aldırmayarak ablası Avril'in odasına yürüdü.Kapıyı tıkladı.Cevap gelmesini beklemeden içeri girdi.Büyük,kırmızı bir pufa oturdu.Bir güzel soluklandı ve hemen:

"Merhaba ablacım nasılsın"

dedi.Kasvet gitmişti.Dha doğrusu dışarıdaki gibi değildi.Ablası tam cevap verecekken Johnny onun lafını böldüğünü farketmeden:

"Dışarıda iki tane ölüm yiyen vardı"

dedi gözleri fırıldak gibi yerinde dönerken...

''Haklısın.Onlar ölüm yiyenlerdi.Az önce buradan izledim''

-''Az önce cisimlendiler.Ne konuştular,duyabildinmi?


-''Belki yine gelirler''

dedi ablası.Johnny hemen:

"Hmm tam dinleyemedim ama bir laflarını duymuştum.Şöyle dedi birisi:

"Galiba gitsek iyi olacak buralarda yok"

demişti.Herhalde birisini arıyorlar"

dedi...

''Beni arıyorlardır belkide.Şu aptal Vanessa ve arkadaşları şaka olsun diye itlerini üzerime salmışlardır.''

-''E-eyvah J-Johnny,geldiler''

Aşağıya baktı.İki arkadaş onlara doğru sırıtıyordu.Johnny hemen:

"Ne yapmamız lazım aşağıya inelim birşeyler yapalım"

dedi...

Johnny durumun farkına daha yeni varıyordu.Çok korkmuştu.Neden gelmişti bunlar.Yada ablasına birşey olursa kim yardım edecekti.Johnny daha doğru düzgün bir büyü bilmiyordu.Ama Hogwarts'a gelmeden önce ailesinden öğrendiği birkaç basit büyüyü hatırladı.Ablası ona:

''Johnny,anlamadınmı'' -''Bunlar fazlasıyla avanak.Az önce bizi gösterip güldüler.Akıllı bir insan bunu neden yapsın.Ah,onlar ya çok zekiler,başka bir planları var,ya da fazla avanaklar!''

Johnny hemen:

"Hayır olamaz ya gelirlerse?"

dedi.Avril Johnny'nin kolundan sımsıkı tuttu ve onu aşağı indirdi.Mutfağa gelmişlerdi.Johnny saçlarını çekiştirdi.Açık mutfak kapısında iki ölüm yiyeni gördü.Bunlar az önce dışarıdaki ölüm yiyenlerdi.Uzun boylu,zayıf olanı Avril asasını çıkarırken ondan önce davrandı ve hemen:

"Crucio"

diye bağırdı.Bu ne büyüsüydü ki.Ablası birden yere yığıldı.İki ölüm yiyen kahkalarla gülüyordu.Ablası yerde acılar içindeydi.Ya çok acı çekiyordu ya da deliriyordu.Johnny mutfağın dolaplarında sert cisimler aramaya başladı.İlginç birşey eline geçmişti.Bir tanesini kısa boylu olana fırlattı.Kanlar içinde yerlerde kalmıştı.Diğeri Johnny tam fırlatacakken asasını kaldırdı.Johnny elindekini fırlattı.Adamı sıyırıp geçmişti.Fırsattan ziyade ablasını tüm yüküyle kucakladı ve hemen mutfaktaki gizli geçitten salona çıktı.Ablasına:

"Abla ne oluyor bunun bir karşı laneti var mı?"

diye sordu...

"Bombarda"

Büyük bir patlama gerçekleşmişti.Johnny bu büyüyü ilk defa duymuştu.İki ölüm yiyende yere yığılmıştı.Sonra domuz ipleriyle iki avanağı bağladılar.Hemen ablası:

''Çak bi tane,kardeş.Fazla avanak ölüm yiyenleri nakavt ettik''

dedi.Johnny bu lafın üstüne biraz güldü.Onları öldürmüş olamazlardı.Sadece bayılmışlardı.Johnny şaşkınlıkla ablasına:

"Errr... burası ne olacak"

dedi.Burası çok fena dağılmıştı.Duvardan tozlar akıyordu.

"Errr... burası ne olacak"

Avril,reparo büyüsünü biliyordu,ama işe yararmıydı onu bilmiyordu.Ama önce başka bir büyüyü yapmalıydı.
Asasını geniş bir daire çizdirerek:
-''Aklapakla''
dedi.Bütün tozlar yok olmuştu.Sonra kapıya döndü:
-''Hmm,belki bu işe yarayabilir.Reparo''
dedi.Ancak kapı sadece kırıklarını onarabilmişti.Eski yerinde değildi.
Avril,ne yapabileceğini düşünürken,yavaşka kapıyı yerden aldı.Takması gayet kolay olmuştu.Sonra Johnny'e döndü:
-''Şu iki ölüm yiyen'i ne yapalım,az sonra ayılırlar''
dedi endişeli endişeli.

Telaş içinde beklerken ablası onun bilmediği bir büyü ile etrafı güzelce topladı.Ardından kapıya gitti ve reparo diye bir büyü yaptı.Kapı kırıklarını onardı.Ama ne yazık ki yerine oturmadı.Ablası telaşla:

''Şu iki ölüm yiyen'i ne yapalım,az sonra ayılırlar''

dedi.Johnny başıyla onayladı.Biraz bekledikten sonra bir ölüm yiyenin elinin hareketlendiğini gördü.Nasıl olmuştu da birden uyanmıştı.Ama tam olarak uyanmış sayılmazdı.Ablasına dönerek:

"Birisi uyandı sanırsam"

dedi...