"Karanlık" Devamı... Artık Daha Aydınlık...

Misafir

Clem Eragon'un koluna girmiş halde revire kadar yürümüştü. Canı artık gerçekten çok yanıyordu ama asıl canını yakan, Eragon'un onu kandırıyor olabilme ihtimaliydi. Clem "Yine de buna değer..." diye düşündü. Bugüne kadar kimseye güvenmemişti. Ama ilk defa bu kadar uzak, bu kadar güvenilmez birine güvenmek geliyordu içinden ve her zamanki gibi içinden geleni yapacaktı, güvenecekti Eragon'a pahası ne olursa olsun. Revire varmışlardı. Usulca içeri girdiler, görünürde kimse yoktu. Clementine bir yatağı işaret ederek "Şuraya götürür müsün beni?" dedi. Ve o yatağa doğru sürüklendi Eragon'la beraber. Yatağa uzandı. Ve gözlerini Eragon'un gözlerine dikti. "Bak Eragon.. Kimseye güvenmem ben hem de kimseye. İlk defa hayatımda ilk defa sana güvenmeyi seçtim. Biliyorum mantıksız ama ilk defa mantık aramıyorum bir şeyde... ilk defa kalbim ve beynim farklı şeyler söylüyor ve ben kontrol edemiyorum... Sana güveniyorum ama bu güven boşa çıkarsa eğer, eğer beni üzerse, gerçekten üzülen sen olursun." Derin bir nefes aldı ve konuşmaya devam etti. "Bunu kimseden saklamayan bir DO üyesiyim ve müstakbel bir Zümrüdüanka Yoldaşlığı Üyesi... Biliyorum sen de müstakbel bir Ölüm Yiyensin. İşte bu yüzden bu çok tehlikeli. Ama güzel hiç şüphen olmasın ki güzel.. Tehlikeden korkmam ben, tehlike içinde büyüdüm. Ama tehlikeye karşı iyi direnirim. O yüzden eğer yalansan, şimdi çek git buradan, canın yanmaz o zaman. Ama yemin ederim yalan olsuğun halde kalırsan bu senin sonun olur. Seni bitirişim olur Eragon James Black..." Nefes nefeseydi hala görünürde revir görevlisi yoktu.

Eragon kızın söylediklerine aldırış etmiyormuş gibi bir hali vardı.Eragonun kızı sevdiğini kızda biliyordu Eragonda ama bir türlü ikisde kabul edemiyorlardı.Eragon kızın ağznı eliyle kapayarak ''şşş...'' dedi ve yavaşça kızın dudağına yapıştı.Bu duygularını apaçık ortaya dökmüştü.BUndan daha açık ne olabilridi ki...Herşey ortadaydı.Kızda bunu anlıyordu.Onu çok seviyordu.Öpüşmeleri hala dürüyordu.Eragonun bırakmaya niyeti yoktu.

Misafir

Clem dudağındaki dudağın ne anlama geldiğini anlamıştı. Bunu bu kadar çabuk kabul etmesi garip gelmişti, nasıl kabul etmişti bu kadar kolay? Ama kendi düşüncelerini susturdu Clem "Üzümünü ye bağını sorma..." diye düşündü. Heralde bir on dakikadır öpüşüyorlardı ki. Bir öksürük duyuldu. Revir görevlisi kaşlarını çatmış onlara bakıyordu. Clem kulaklarına kadar kızardı. "Şeyy... Ben merdivenlerden düştüm. Sanırım bacağım kırıldı" diye mırıldandı. Kadın Clem'in bacağına doğru ilerledi ve kaşları hala çatık pantolonu sıyırdı. "Merdvenlerden düşen bir pantolon için fazla çamurlu..." diye mırıldandı bir yandan. Sonra biraz daha sesli konuşmaya başladı. "Kırık bir tane değil tatlım... Bu gece burada kalman gerek" Clem gözlerini mahcubiyet içinde Eragon'a çevirdi.

"Şeyy... Ben merdivenlerden düştüm. Sanırım bacağım kırıldı" diye mırıldandı. Kadın Clem'in bacağına doğru ilerledi ve kaşları hala çatık pantolonu sıyırdı. "Merdvenlerden düşen bir pantolon için fazla çamurlu..." diye mırıldandı bir yandan. Sonra biraz daha sesli konuşmaya başladı. "Kırık bir tane değil tatlım... Bu gece burada kalman gerek" Clem gözlerini mahcubiyet içinde Eragon'a çevirdi.

Eragonda onun elini tutu bir şey olamayacak manasında kadın ona bir kaç ilaç getirdi ve oradan gittiğinde Eragon biraz rahatlamışcasına

''-burada kalacağım seni bırakamam ben yaptım çünkü...'' dedi ona gülümsedi.

Misafir

Clem gülümsedi ve parmaklarını Eragonun dudağına götürdü. "Sus duyacak şimdi.. Başının belaya girmesine gerek yok." Mutluluktan başı dönüyordu sanki. Ağrısını sızısını unutmuştu. Eragon'un kulağına doğru eğildi. "Bunu söylemekte ne kadar erken olduğunu biliyorum Eragon ama bunu söylemessem rahat edemezdim." Şimdi daha da daha kısık sesle konuşuyordu. "Seni seviyorum..." Sonra diğer ikisine nazaran oldukça kısa bir öpücük kondurdu dudaklarına.

Clem gülümsedi ve parmaklarını Eragonun dudağına götürdü. "Sus duyacak şimdi.. Başının belaya girmesine gerek yok." Eragon'un kulağına doğru eğildi. "Bunu söylemekte ne kadar erken olduğunu biliyorum Eragon ama bunu söylemessem rahat edemezdim." Şimdi daha da daha kısık sesle konuşuyordu. "Seni seviyorum..." Sonra diğer ikisine nazaran oldukça kısa bir öpücük kondurdu dudaklarına.

Eragon gülümsedi.Ve oda onun kulağına sessizce yaklaştı ve '' bende seni seviyorum aşkım...'' dedi ve yanağıdnan öptü.Boynu ağrışımtı.Biraz fazla yorulmuştu o gün...Boynunu kıtlattı ve Aşkına göz kırptı.

Misafir

Clem utangaç utangaç gülümsedi. Tüm bu sürat başını çok döndürmüştü. Sonra Eragon'a baktı yorulduğu görünüşünden belliydi. "Lütfen tatlım böyle yapma. Ortak Salona dön ve dinlen. Sana da bana da biraz uyku lazım ayrıca."dedi Eragon'a gerçekten gözlerinden uyku akıyordu. Ve Eragon da öyleye benziyordu. O yarınki birkaç dersi kaçırsa da bir şey olmazdı. Ama Eragon için yarın yoğun bir gün olacaktı. Bu kadar bencil davranmak ona göre değildi. Tam o anda revir görevlisi içeri girdi. "Çabuk dışarı... Bu kızın işi zor. Bu iksirin de !" diye bağırdı Eragon'a. Ama Clem söze atıldı. "Ne? Nasıl yani? Ben, ben iksir istemiyorum. Muggle'lar gibi alçıya alıp kaynamasını bekleyemez miyiz?" Tüm yaşamı iksirlerle geçmişti artık oldukça iğreniyordu. Görevli Clem'e deliymiş gibi baktı ve şaşkın şaşkın konuşmaya başladı. "Sen bilirsin ama bir iki ay sürer kaynaması." Clem korku içinde "Olsun..." dedi.

"Lütfen tatlım böyle yapma. Ortak Salona dön ve dinlen. Sana da bana da biraz uyku lazım ayrıca."dedi Eragon'aTam o anda revir görevlisi içeri girdi. "Çabuk dışarı... Bu kızın işi zor. Bu iksirin de !" diye bağırdı Eragon'a. Ama Clem söze atıldı. "Ne? Nasıl yani? Ben, ben iksir istemiyorum. Muggle'lar gibi alçıya alıp kaynamasını bekleyemez miyiz?" Görevli Clem'e deliymiş gibi baktı ve şaşkın şaşkın konuşmaya başladı. "Sen bilirsin ama bir iki ay sürer kaynaması." Clem korku içinde "Olsun..." dedi.Eragon sinirli bir şekilde söze girdi. ''-ne mugglelar mı yapma bunu yapma bunu saçmalama lütfen...Bayan Lütfen ona iksiri verinde çabuk iyileşsin...Sende bir daha mugglelar demem ıyk...'' dedi mugglelardan gerçekten iğreniyordu.Sevgilisi de onlardan bahsedince birde iyi yönde bahsedince tepesi atmıştı.Ayrıca özel olarak onunla bir şey konuşacaktı.Ama görevli gider mi onu merak ediyordu.Kadın iksiri Eragona uzattı ve karanlık pelerini savura savura oradan uzaklaştı.Eragon biraz sinirlenmiş ce Cleme baktı ardından hemen iksirin mantardan olan ve açık kahverengi olan tıpasını açıp ona uzattı tabii almak istemedi ama Eragon ona zorla vermişti.Aslında kötü bir niyeti yoktu ama onun için endişelendiği için bunu yapmak zorunda hissetti kendini bu yüzden de iksiri ona içirdi.İlk önce biraz tiksinmiş gibi görünüyordu ama sonuç olarak içmişti ve çabucak iyileşecekti.Eğer bacağının alçıya alınıp da birkaç ay bekledikten sonra onun yürüdüğünü göreceğini sanıyorsa yanılıyordu.Çünkü Eragon bunu istemiyordu.Sevdiğinin daima yanında olmasını istiyordu.Bu yüzden zaten iksiri ona içirdi ve onu dudağından seve seve zevkle öptü…O hafta gerçekten çok yoğundu kadın gittiğinde 10 – 15 dakika sonra konuşmaya başlamışlardı.10-15Dakikalık bir sürede odanın içinde sadece yanan sobanın içindeki közlerin sesi ve dışarıdan fazla net duyulmayan birkaç tane baykuşun sesi geliyordu.Eragon konuşmaya başlamadan kurumuş olan dudağını fark etti.Hemen onu yalayarak temizlemişcesine ısladı.Gerçektende çok kurumuştu.Ama onda çare tükenmediği için mutluydu.Eragon şuanda neler düşündüğünün farkında bile değildi.Artık kelebek görse mutlu oluyordu.Ona ne olduğunu bilmiyordu.Aşık olmuştu ama Eragon ne olursa olsun kötülüğünü yitirmemeliydi.Biraz daha bekledikten sonra artık zamanı geldiğini düşündüğü için söze girdi.’’Sen D.O dada varsın değil mi…Neler yapıyorsunuz orada…İstemiyorum senin o David denenen çömezle arkadaşlık kurmanı…’’ dedi sert bir şekilde….ppeşlerine yılanını taktığını öğrenmemsi gerekirdi.Zaten böyle bir bilgiyi sadece kulüptekilere söylemişti.Onlarda asla dışarıya bir şeyler söylemezler…

Misafir

Clem oldukça sinirlenmişti. Nasıl olup da Eragon onun adına karar verebilirdi? Tiksinti içinde Eragon'un ona zorla içirdiği iksiri yere tükürdü ve suratında aynı tiksinti ifadesiyle konuşmaya başladı. "Bak Eragon zor bir hayatım var benim. Ailem beni öldürmek çabası içinde oradan oraya koşturuyor. Hogwarts'a gelene kadar beni hayatta tutan bir şey varsa o da iksirlerdi. Ve ben bir şeye bağımlı yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim. Bu iksirin içmeyeceğim ve tüm büyücü ve cadılardan daha yüce ve zeki olduklarına inandığım Muggle'ların yöntemini kullanacağım." İçerdeki revir görevlisine alçıyı hazırlamasını söyledi. Revir görevlisinden bıkkın bir ses geldi ama alçıyı hazırlamaya koyuldu. Clem tekrar Eragon'a döndü. "Ayrıca David benim "dostum". Senden önce vardı ve senden sonra da olacak. DO ise benim hayatım. Kötülükten ve kötülerden hep nefret ettim Eragon. Sen bir ilksin benim için. Öyle kalmak istiyorsan beni anlamaya çalışırsın. Zaten anlaybileceğine eminim. Eğer beni iddia ettiğin kadar seviyorsan kötü değilsindir. Gerçekten kötü biri sevgiden uzaktır... İyilik sevginin temelidir. Ya kötü değilsin ya da yalancısın. Benim kim olduğumun farkında ol Eragon. Ben Eragon James Black'in sevgilisi olmadan önce DO kurucu yardımcısıydım ve eğer birinden vazgeçeceksem bu sen olursun. Çünkü DO ben demek, kişiliğim ve hayatım. Kendimden vazgeçeceğime senden vazgeçerim. Kafanda yarattığın birine aşık olma Eragon. Olacaksan "bana" ol." Revir görevlisi gelmişti. Clem artık sustu. Kadının elinde bir kutu alçı vardı. Clem bacağının ne kadar acıdığını farketti. Kadın Clem'in bacağını alçıya aldı ve asasının bir hareketiyle. Ayağı tavana bir iple bağlandı. Sonra kadın tekrar gözden kayboldu ve Clem konuşmasına devam etti. "Ayrıca Muggle'ları sevmemin nedeni ne biliyor musun? Çünkü yaşamak için bizim gibi kuru bir tahta parçasına muhtaç değiller. Onlkar beyinleri ile yaşıyorlar. Yeter Eragon, kararını şimdi ver. Karanlığı ya da beni seç böyle olacaksa ama böyle olmayacağına söz vereceksen şimdi gitmeni istemeliyim senden çünkü sana inanıp inanmayacağıma karar vermem lazım." Clem'in gözlerinden birer damla yaş süzüldü. Kafasını ERagon'dan öbür tarafa çevirdi.

Clem oldukça sinirlenmişti.Tiksinti içinde Eragon'un ona zorla içirdiği iksiri yere tükürdü ve suratında aynı tiksinti ifadesiyle konuşmaya başladı. "Bak Eragon zor bir hayatım var benim. Ailem beni öldürmek çabası içinde oradan oraya koşturuyor. Hogwarts'a gelene kadar beni hayatta tutan bir şey varsa o da iksirlerdi. Ve ben bir şeye bağımlı yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim. Bu iksirin içmeyeceğim ve tüm büyücü ve cadılardan daha yüce ve zeki olduklarına inandığım Muggle'ların yöntemini kullanacağım." İçerdeki revir görevlisine alçıyı hazırlamasını söyledi. Revir görevlisinden bıkkın bir ses geldi ama alçıyı hazırlamaya koyuldu. Clem tekrar Eragon'a döndü. "Ayrıca David benim "dostum". Senden önce vardı ve senden sonra da olacak. DO ise benim hayatım. Kötülükten ve kötülerden hep nefret ettim Eragon. Sen bir ilksin benim için. Öyle kalmak istiyorsan beni anlamaya çalışırsın. Zaten anlaybileceğine eminim. Eğer beni iddia ettiğin kadar seviyorsan kötü değilsindir. Gerçekten kötü biri sevgiden uzaktır... İyilik sevginin temelidir. Ya kötü değilsin ya da yalancısın. Benim kim olduğumun farkında ol Eragon. Ben Eragon James Black'in sevgilisi olmadan önce DO kurucu yardımcısıydım ve eğer birinden vazgeçeceksem bu sen olursun. Çünkü DO ben demek, kişiliğim ve hayatım. Kendimden vazgeçeceğime senden vazgeçerim. Kafanda yarattığın birine aşık olma Eragon. Olacaksan "bana" ol." Revir görevlisi gelmişti. Clem artık sustu. Kadının elinde bir kutu alçı vardı. Clem bacağının ne kadar acıdığını farketti. Kadın Clem'in bacağını alçıya aldı ve asasının bir hareketiyle. Ayağı tavana bir iple bağlandı. Sonra kadın tekrar gözden kayboldu ve Clem konuşmasına devam etti. "Ayrıca Muggle'ları sevmemin nedeni ne biliyor musun? Çünkü yaşamak için bizim gibi kuru bir tahta parçasına muhtaç değiller. Onlkar beyinleri ile yaşıyorlar. Yeter Eragon, kararını şimdi ver. Karanlığı ya da beni seç böyle olacaksa ama böyle olmayacağına söz vereceksen şimdi gitmeni istemeliyim senden çünkü sana inanıp inanmayacağıma karar vermem lazım." Clem'in gözlerinden birer damla yaş süzüldü. Kafasını ERagon'dan öbür tarafa çevirdi.

Eragon sinirle kafasını diğer tarafa döndüren Cleme baktı sonra oda kafasını diğer tarafa çevirdi.Nasıl iksii arasında ayrıl yapacaktı ama eğer o ikimizden birini seçmiş olsaydı D.O yu seçermiş.İşte bu harika canındna çok sevdiğin kişi gidip D.O yu seviyor.İşte buna sinir olyurdou.Ama daha yapacakları bitmemişti.Ama eğer ayrılırlarsa ki zaten çıkmadılar fazla Eragon onun peşini bırakmayacaktı.En azından onu çıldırtasıya kadar veya kendini öldürtmesini Eragona yalvarana kadar.İşte yine kötülük damarları kabarmıştı.Ama Eragon kendini tutuyordu.Birden sinirli bir şekilde loşluğun içinde ağzını açtı ve ‘’ eğer bende karanlı ile senin aranda bir seçim yapmış olsam karanlığı seçerdim…Beni anla sen nasıl o bulanıkların girdiği zavallı D.O yu seviyorsun ve bırakamıyorsun bende karanlığı bırakamıyordum…Sen D.O başkan yardımcısısın çok iyi bende Karanlık Büyücüler kulübü başkanıyım analdın mı…’’ dedi.Sesini yükseltmişti kapıdan dehşet içinde revir görevlisi içeriye daldı.Eragon bir şey yok anlamında kafasını salladı.Kadın uykudan uyanmış olacakki gözlerini ovuşturuyordu.Eragon sinirini kimseden çıkartmak istemiyordu.Ama bulanıklardan çıkartmak güzel oluyordu.Yolda giderken bir Gryffindorluya rastlayacaktı elbet.İşte o zaman sinirlerini ondan alacaktı.Nasıl böyle bir şey istemişti o anlamadan cevap vermişti bütün sorulara ama sinirleri gergin olasaydı belk ibrieaz daha sakin karşılayabilridi ama şimdi tamda sinirli olduğu zamana denk geldiği içni sonuçta bunların oalcağını bilmekdaha iyi olrudu ama kzı nereden bilecekti Eragonun içini o hiç sevmemiştiki onu …’’Sen beni hiç sevmedin tabii bende boşuna ümit ettim…’’ dedi asasını cebine soktu ve cüppesini düzeltip gitmek için hazırlandı.Kız ona bakmıyordu.İyiki de bakmıyordu.Eragonun gözünden bir damla yaş düştü.Ardından Eragon yaşı sildi görmesin diye hafiften arkasına döndü…

Misafir

Clem başını ümitsizce iki yana salladı. Eragon'un onu anlamasını beklemiyordu. Anlamamıştı da zaten. Az önce söylediklerinin en can alıcı kısmını kaçırmıştı Eragon, en işe yarın kısmını. Buna tekrar dikkat çekmek için ağzını açmıştı bu sefer Clem. "Sana söyledim Eragon. Sana DO'yu niçin bırakamayacağımı söyledim. Çünkü DO demek ben demek. Ben buyum. Sana aşık oldum belki, evet. Ama seni tanıyorum. Sana aşık oldum çünkü dışardan göründüğü kadar aşık değilsin karanlığa. Yoksa beni nasıl sevebilirdin ki? Beni sevmeyi bırak. İddia ettiğin kadar karanlık ruhlu olsan birini nasıl severdin. Niye bu konuşma gözlerini yaşartacaktı o kadar kötü oolsan. Her insanın içinde kötülük vardır. Önemli olan ne tarafı seçtiğindir. İkimiz de bir Ravenlaw'ız mantığımız gönlendirir bizi ama bu duygularımız olmadığı anlamına gelmez." Derin bir nefes aldı. Eragon'a açıklamalıydı. Niçin kötülüğüyle şanlı Mantegna'ların kızı Yoldaşlık için canını verebilecek kadar iyi olabilirdi ki? İşte Eragon'un bunu anlaması gerekiyordu. "Mantegna'ları bilirsin sevgilim. Herkes bilir. Benim ailemin yarısı Azkaban'da. Küçük bir kızdım. Çok küçüktüm sanırım dört - beş yaşlarındaydım. Ama her şeyi hatırlıyorum. Evimiz oldukça büyüktür. Zemin katta ise sürekli kilitli tutulan bir bodrum vardır. Bana hep on beş yaşımdan önce oraya diremeyeceğimi söylerlerdi. Bu gizlilik merak uyandırmıştı ben de ve tabiki kuzenlerimde. Ben gözcüleri oldum. Merdiven altındaki dolaba saklandım. Tam o sırada büyükannemin ayak sesleri duyuldu ve kuzenlerim kaçmaya başladı. Onlar bir azarla kurtuldu ama ben olduğum yerde sindim kaldım. Kuzenlerimin hepsini odalarına yolladı. Ve ardından bir adamı sürükleyerek bodrumdaki odaya soktu. Adamın dehşet içinde çığlıklarını dinledim saatlerce. Büyükannemin ise hain kahkahalarını. Bir insana bunu yapmak için nasıl bir suç işlemiş olmalı ki diye düşündüm. Tam bunun üzerine duyduğum ses beni dehşete düşürdü: "Geber aşağılık, Avada Kedavra" Gizlice dolaptan çıktım. Birkaç dakika sonra da büyükannem geldi. "Onu öldürdün" diye bağırmaya başladım evin ortasında. Büyükannem inkar etti ama suratında hayin bir gülümseme vardı. Sonraları hergün aşağı inip o dolaba saklandım. Babam, annem, büyükbabam, halam, amcam hepsi hergün başka birini getirip önce işkence edip sonra öldürdüler. İğrendim hepsinden. Dokuz yaşıma geldiğimde birgün halamı ihbar ettim şimdi Azkaban'da. O günden sonra evden hiç dışarı çıkmadım. Beni odama kilitlediler. Yemek verdiler sadece. Annem ve babam birçok kere beni zehirlemeye çalıştı ama büyükannem için vermedi ve bir iksir hazırlayıp yemeklerdeki zehiri kontrol etmemi söyledi. Ben karanlığın içinde büyüdüm. Tüm ailem benden nefret eder. Benim ailem DO artık Eragon. Sevginin olduğu bir yer yardımlaşmanın. Sevgiyi ilk o zaman hissettim ben. David ve diğerleri ile tanıştığımda. Bana mücadele etmeyi öğrettiler. Sevgi için mücadele etmeyi. Eğer karanlık taraftaysan orayı sevdiğin içindir ve sevgi hisseden kimse karanlık olamaz. Bu yüzden ben inanmam kötülüğe. Kimse kötü değildir. Sadece bağlanacak bir şeyleri oladığı için karanlığa bağlananlar vardır. Senin bağlanacak bir şeyin var Eragon. Karanlıktan vazgeç. İşte bu yüzden beni ben yapan sevgi olduğu için vazgeçemem DO'dan." Yeterince açık olduğunu düşünüyordu Clementine. Her şeyi anlatmıştı. Eragon'un onu anlayacağına inanıyordu.

Clem başını ümitsizce iki yana salladı.Clem ağzını açtı. "Sana söyledim Eragon. Sana DO'yu niçin bırakamayacağımı söyledim. Çünkü DO demek ben demek. Ben buyum. Sana aşık oldum belki, evet. Ama seni tanıyorum. Sana aşık oldum çünkü dışardan göründüğü kadar aşık değilsin karanlığa. Yoksa beni nasıl sevebilirdin ki? Beni sevmeyi bırak. İddia ettiğin kadar karanlık ruhlu olsan birini nasıl severdin. Niye bu konuşma gözlerini yaşartacaktı o kadar kötü oolsan. Her insanın içinde kötülük vardır. Önemli olan ne tarafı seçtiğindir. İkimiz de bir Ravenlaw'ız mantığımız gönlendirir bizi ama bu duygularımız olmadığı anlamına gelmez." Derin bir nefes aldı ve."Mantegna'ları bilirsin sevgilim. Herkes bilir. Benim ailemin yarısı Azkaban'da. Küçük bir kızdım. Çok küçüktüm sanırım dört - beş yaşlarındaydım. Ama her şeyi hatırlıyorum. Evimiz oldukça büyüktür. Zemin katta ise sürekli kilitli tutulan bir bodrum vardır. Bana hep on beş yaşımdan önce oraya diremeyeceğimi söylerlerdi. Bu gizlilik merak uyandırmıştı ben de ve tabiki kuzenlerimde. Ben gözcüleri oldum. Merdiven altındaki dolaba saklandım. Tam o sırada büyükannemin ayak sesleri duyuldu ve kuzenlerim kaçmaya başladı. Onlar bir azarla kurtuldu ama ben olduğum yerde sindim kaldım. Kuzenlerimin hepsini odalarına yolladı. Ve ardından bir adamı sürükleyerek bodrumdaki odaya soktu. Adamın dehşet içinde çığlıklarını dinledim saatlerce. Büyükannemin ise hain kahkahalarını. Bir insana bunu yapmak için nasıl bir suç işlemiş olmalı ki diye düşündüm. Tam bunun üzerine duyduğum ses beni dehşete düşürdü: "Geber aşağılık, Avada Kedavra" Gizlice dolaptan çıktım. Birkaç dakika sonra da büyükannem geldi. "Onu öldürdün" diye bağırmaya başladım evin ortasında. Büyükannem inkar etti ama suratında hayin bir gülümseme vardı. Sonraları hergün aşağı inip o dolaba saklandım. Babam, annem, büyükbabam, halam, amcam hepsi hergün başka birini getirip önce işkence edip sonra öldürdüler. İğrendim hepsinden. Dokuz yaşıma geldiğimde birgün halamı ihbar ettim şimdi Azkaban'da. O günden sonra evden hiç dışarı çıkmadım. Beni odama kilitlediler. Yemek verdiler sadece. Annem ve babam birçok kere beni zehirlemeye çalıştı ama büyükannem için vermedi ve bir iksir hazırlayıp yemeklerdeki zehiri kontrol etmemi söyledi. Ben karanlığın içinde büyüdüm. Tüm ailem benden nefret eder. Benim ailem DO artık Eragon. Sevginin olduğu bir yer yardımlaşmanın. Sevgiyi ilk o zaman hissettim ben. David ve diğerleri ile tanıştığımda. Bana mücadele etmeyi öğrettiler. Sevgi için mücadele etmeyi. Eğer karanlık taraftaysan orayı sevdiğin içindir ve sevgi hisseden kimse karanlık olamaz. Bu yüzden ben inanmam kötülüğe. Kimse kötü değildir. Sadece bağlanacak bir şeyleri oladığı için karanlığa bağlananlar vardır. Senin bağlanacak bir şeyin var Eragon. Karanlıktan vazgeç. İşte bu yüzden beni ben yapan sevgi olduğu için vazgeçemem DO'dan." Yeterince açık olduğunu düşünüyordu Clementine. Her şeyi anlatmıştı. Eragon'un onu anlayacağına inanıyordu.

Eragon duygularına hakim olamıyordu.Ne yapsa kar etmeyecekti.Tek yaptığı şey gözünden akan yaşları silmek oldu.Sen kötü olamazsın gibi şeyler söyleyince bir de üstüne üstün Davidden bahsedince sinirleri tepesin çıktı ve ayağa kalktı bu anlık bir şeydi.Kalktığında ‘’_bana bak…’’ diye bağırdı.Sonradan ona nasıl olurda ona bağıracağını düşündü.İçindeki ses ne diyorsa onu yapıyordu beyni.Kafasını kontrol edemiyordu.Gözlerinden kırmızı bir alev çıkıyormuş gibi oldu ama ateş gibi değil gözleri kıp kırmızı olmuştu.Sanki clem’den ona doğru tutulmuş bir pervane varmış gibiydi.Pelerini uçuşuyordu.Ona ne olduğunu bilmiyordu.Ama sinirlendiğinde böyle olduğunu ilk defa görmüştü.Nasıl olmuştu bu. ‘’-ben iyi değilim…BEN İYİ DEĞİLİM…’’ dedi.Sesi git gide daha da yükselmeye başlamıştı.Kendine hakim olamıyordu.’’-Ravenclawlı olabilirim o binadan nefret ediyorum zekiyiz ama Slytherin olmam gerekiyordu o lanet olası şapka hiçbir şey bilmiyor…’’ dedi sinsi kırmızı gözleri pencereden dışarıya baktı.Pervanenin gücü sanki yavaşlamış gibiydi.Gözlerindeki ateşimsi kırmızılıkta biraz olsun dinmişti ama tamamen kaybolmadı.Eragon neler olduğuna anlam veremez olmuştu artık tabii bu biraz hoşuna gitmişti bunu herkes yapamazdı Eragon un bir başka özelliği de ortaya çıkmıştı ama bu özellik neydi.Sinirlendiğinde mi böyle olacaktı hiç anlamamıştı. ''-bana biraz zaman ver gitmeliyim...'' dedi ve oradan gitti.

Misafir

Clem kendine gelmişti. Sanki boş bir ümide katılmış olduğunu yeni anlıyordu. Gerçekler acıydı ve aşk da... Yorulmuştu uyumak istiyordu. Eragon'un arkasından yaşlı gözlerle baktı. Bir gece içinde hem bir sevgilisi hem de bir ayrılığı olmuştu. Aşkın ağırlığuını kaldırabileceğini düşünmüştü ve tabi karanlığı da kaldırabileceğini. Ama yapamımıştı işte. Zayıflığı da her şeyi bir anda kaybetmiş gibi hissedişi de onu gerçekten üzüyordu. Şimdi arkasını dönmüş uyumaya çalışırken inledi beyninin içindeki bir ses "Güçlüyüm, ben olmalıyım. Kimse bu kadar etkilememeli beni." Anlamaya başlamıştı Clem, Eragon ona göre değildi ve hiç olmayacaktı. Arkasını döndü ve uykuya daldı.