//.ßüyük Meşe.//

"Ablacım,ablacım.Aptal ablacım.Beni bırakıp gitmenin cezasını sana ödeteceğim"
"Hayır kızlar bana karışmayın.John hayatıma girerse tüm bunları unuturum diye düşünmüştüm ama John bir an bile yanımda değil"

Avril kaynaşma partisinde nasıl olduğunu hatırladı.Sertçe kolunu çekip aşağıya oturtturdu.
-''Sakin ol.Olmazsan sana bir petrificus yaparım zorla sakinleşirsin.''
Onun iyiliği için yapıyordu.Kaşları çatılmıştı ve ablasıyla ne olduğunu merak ediyordu
-''Ne olmuş ablana'' dedi kzın kolunu bırakırken.Sakinleşmiş görünüyordu.Avril gözlerini ondan ayırmadan elini Vitt'e uzattı ve asayı geri istedi.Ne olur ne olmazdı.

Alice Avril'ın sert tavrına karşılık yavaşça sakinleşmeye başladı. "Kızlar özür dilerim kendimi kaybettim.Ablam gittiğinden beri sık yaşadığım bir olay."Elleri titriyordu ve de kendisini boğuluyormuş gibi hissediyordu.Hemen "Kızlar..Ben...benn iyi değilim"dedi.

Sonra gözlerini yavaşça kapattı.Hayatı şerit gibi önünden hızla geçiyordu.Kendini kaybetmiş gibiydi,hayal görmekten bıkmıştı adeta.Her zaman kötü bir şey oalcakmış gibi hissdiyordu.

Avril de bazen kendini kaybederdi.Özellikle de o ilk yıl,cehennem.....
Avril endişeyle yutkundu.Boğazında düğüm varmış gibi geliyordu.Asayı Alice'ye uzattı
-''Al şunu ve bubbligeon de.Çıkan baloncuklar beni herzaman rahatlattırmıştır.Belki senide rahatlatır.En azından içini açar yani'' dedi asayı kızın canını acıtacak kadar etine dürterek.Ayakları bağdaş biçimdeydi ve gözleriyle göle bakıyordu.Aklına kötü şeyler gelmişti,acı....
-''Hayır'' dedi gözlerini yumarak
-''O yıl hiç yaşanmadı,yaşanmadı'' diyerek kendini kandırmaya çalıştı.Yoksa gece uyuyamıyacağını biliyordu.Gözünden bir damla yaş gelmişti.

Alice asayı alıp hemen Avril'ın dediğini yaptı.Çıkan baloncuklar onu rahatlatsada içindeki acıya dur diyemiyordu.Kendisini sıkıyordu.Vitt'e baktı ve "Özür dilerim Vitt,beni yaptığım için affet"dedi.Hemen koşarak göl kenarından uzaklaştı.Avril ve Vitt'in şaşkın bakışları arasında kaybolup gitti.

Bu saçma kötü kız oyunundan kendiside sıkılmıştı.Ama o ağlak biri değildi ve de hayatta hep mücadele vermişti.

"Özür dilerim Vitt,beni yaptığım için affet"
Kız koşmaya başlamıştı.Avril Vitt'e döndü ve
-''Peşinden gitmeliyim.Sen kal.Ben onu anlayabilirm.Ortak salonda geri veririm asanı merak etme'' dedi kalkarken.Alice'yi anlayabileceğini düşünüyordu.Koşmaya başladı.Am nereye gideceğini bilmiyordu.Biraz daha yürüyünce onu gördü
-''Hey Alice,dur'' dedi koşmakta olan kıza.

Alice in aniden gelen üzüntüsünden dolayı Vitt in içindeki mutluluk başının üstünden süzülen baloncuklar gibi kaybolmuştu adeta. Anlam veremeden başını Avirl ve Vitt arasında yönlendiriyordu.Bu durumlarda ne yapması gerektiği bilmiyordu bildiği tek şey üzülmemesini söylemekti ama bu da onu ne kadar sakinleştirirdi ki?

Avril in önerisini dinleyen Alice bir süre balonlar ile sakinleşsede sonra tekrar eski halini aldı.Ablası onu nasıl bu kadar üzebilirdi? Vitt bunu sormak için hareketlendiğinde bunun için doğru zaman olmadığını anladı ve elini alice in elinin üstüne koyarak:

''Üzülme..Her ne olduysa geride kalmış'' dedi.Alice in hıçkırık sessleri arasında onu duyduğuna ihitmal vermiyordu ama bir şekilde onu mutlu görmek istiyordu.

"Özür dilerim Vitt,beni yaptığım için affet"

Alice ani bir hareketle yanından kalkmış uzaklaşıyordu.Ağacı geçtiğinde hıçkırık sesleri hala duyulabiliyordu.Vitt onu ne için affedecekti? Feci şaşırmış olan Vitt arkasından seslenip:

''Ne?..Niçin?..Err..Affederim merak etme..'' O kadar şaşkındı ki kurduğu cümleler ifritlerin bile anlayabilecekleri türdendi.Şaşkınca Avril e baktı oda Vitt in burda kalmasını söyledi ve Alice kadar aceleyce oradan uzaklaştı.Vitt biraz üzgün,biraz şaşkın ve sinirli bir şekilde:

''Ahh.. Beklerim zaten sorun olmaz'' dedi. Onun şu an Alice in yanında olması gerekiyordu.Ama nerde olacağını bilmiyordu.Bu durumlarda en iyisi yanlız bırakmaktı.

Vitt onların arkasından bakarken asasının Avril de olduğunu farketti.

''işte bu çok güzel '' dedi derin bir iç çekiş sesiyle.

J.D. uzun ve yorucu derslerine kısa bir ara verip göl kenarında yürüyüşe çıkmıştı.Ann'e haber vermediği için kendini biraz suçlu hissediyordu.Ama yalnız kalmaya da ihtiyacı vardı.Yeni geldiği bu yer ve yeni yeni tanımaya başladığı insanlar ne kadar ilgi çekici gelse de evini,odasını,piyanosunu ve hatta büyükannesini özlemekten kendini alamıyordu.Bir an büyükannesinin emreden sesi kulaklarında çınladı.Yüzüne hafif bir tebessüm yayıldı.Düşüncelerinden sıyrılığ etrafına baktığında başladığı yerden oldukça ileride olduğunu fark etti.Biraz ilersinde büyük bir meşe aacının altında bir kız duruyordu.Yanında koşarak ayrılmış başka bir kızın arkasndan bakıyordu.J.D. biraz daha ilerleyip kızın yanına geldi.Yüzüne dikkatli baktığın da Rewanclaw'dan olduğunu fark etti.Onu daha önce Büyük Salon da görmüş olmalıydı.Yüzünde hafif bir tebessümle:

"Selam..!"dedi.

Alice in üzgünlüğü ,yanında asasının olmayışı Vitt de dinlemek için geldiği bu meşe ağcında ona yorgunluk vermişti.Asası olmadan kendini biraz garip hissetti.Hatta belki savunmasız.

Derin bir nefes aldı.Etrafta sadece rüzgarın etkisiyle çınlayan meşe dalları ve uzaklaşan bir kaç adım sesi vardı.Vitt yanlız kaldığını hissetti.Ellerini her zaman olduğu gibi başında birleştirip arkasına yaslandı.Elini alışılmış bir hareket yapar gibi cübbesinin cebine daldırdı.Aradığı asasıydı.Kendi kendine bu kadar takmamalıyım onu sonra Avril den alırım dedi ve yaklaşan ayak sesleri ile ellerini başından çekti.Gelen kişi rüzgarda dalgalanan saçları arasında renkli gözlerinin görünümüyle dikkat çekiyordu.Vitt onu bir yerden hatırlıyor gibiydi.

''Selam..!"

Vitt yüzünde oluşan gülümsemeyle oturduğu yerden biraz kayarak:

''Merhaba...Ben Vittoria Brightside.Oturmazmısın?'' dedi.

''Merhaba...Ben Vittoria Brightside.Oturmazmısın?''

J.D. bu güzel karşılanmadan oldukça memnun kalmıştı.Etrafta onun gibi çok fazla insan olmadığı için çok fazla arkadaş edinememişti.Belki de Vittoria kendisi gibi çıkardı.Yanına oturup gülümseyerek elini uzattı.

"Memnun oldum Vittoria.Ben de Janice Dylan Lovett.Ama sen bana J.D. diyebilirsin.Herkes böyle der...!Rewanclaw'sın değil mi?"diye sordu.Bu muhabbetin git gide güzel bir hal aldığını düşünüyordu.

Dayrnt'ın biraz canı sıkılmıştı.O yüzden tanıdık bir yüz görmek için göl kenarına gitti.Tüm olaylar burada başlamıştı ve birkaç tanıdığın burada olacağından neredeyse emindi.Çünkü bu okulda sıkılan tek kişi o değildi.Arkadaşını bulamasa bile başka biriyle tanışırdı.

Kafasını yerden kaldırıp etrafa baktığı zaman birkaç kızın büyük bir meşenin altında toplandığını gördü.Aralarından birçak kişiyi seçebiliyordu.Evet!Vitt oradaydı.Sonunda tanıdık bir yüz görmüştü Dayrnt.

Hiç düşünmeden hızlı adımlarla ona doğru ilerlemeye başladı.Yaklaştıkça birkaç kişiyide seçebiliyordu.Birden yanından iki kız geçti.Biri Hufflepuff'lu bir kızdı.Diğeride arkasından koşan Avril'di.

"Selam Vitt,naber?"

dedi Dayrnt ve ağaza yaslanarak önünde duran kıza baktı.

"Bu arada ben Dayrnt Bill Black!"

dedi ve gülümsedi.

Vanessa okuldan ve derslerden çok sıkılmıştı. Biraz hava almak iyi gelecekti. Bahçeye attı kendini. Tom ortalarda gözükmüyordu. Etrafına bakındı tanıdık bir yüz görme umuduyla. Ama kimse yoktu. İleride konuşan iki Sly. bir de Rav. vardı. Avril ise koşarak ordan uzaklaşıyordu. Avril'in uzaklaştığını görünce onlara doğru yürüdü. Onlara yaklaştıkça birinin kuzeni olduğunu gördü. Bill'di bu.

"Selam kuzen" dedi ve diğer kızlara dönerek:

"Merhaba herkese. Ben Vanessa"

dedi gülümseyerek. Yeni birileriyle tanışmak ona iyi gelecekti. Fazla arkadaşı yoktu.

Alice kafasını biraz olsun dinlemiş ve de arkadaşlarına ihtiyacı olduğunu anlayınca büyük meşeye geri döndü.Vitt'e uzaktan bakmak istemişti ama sanki o gitmiş bi sürü kişi gelmişti Vitt'in yanına.Yavaş yavaş büyük meşenin altına sığındı.Hemen Vitt'e "Özür dilerim Vitt.Bırakıp gitmemeliydim.Ama inan bana gerçekten ne yapabileceğimi bilmiyordum.Eğer burada sizinle kalsaydım daha kötü mü yoksa daha iyi mi olacak bilmiyordum."dedi.

Sonra büyük meşenin altındaki başka arkadaşlaırnı gördü.Bu yüzler ona hiç yabancı gelmiyordu. "Merhaba arkadaşlar.Hoşgeldiniz"dedi.Vitt ona çok yumuşak bir ifadeyle bakıyordu.

Avril Alice'nin ardından soluk soluğa geri döndü.Yeni insanlar gelmişti.
Soluk soluğaydı.Vitt'in yanına çoktü ve Alice'ye sinirle
-''Ne demeye kürkçü dükkanı misali yapıyorsun.Sırf seni yakalamak için soluk soluğa kaldım.''
Burnundan soluyordu.Çok öfkelenmişti.Gözlerinden öfke saçarak Alice'ye bakıyordu.Alnının terini eliyle sildi ve bakmaya devam etti.Bir açıklama istiyordu.

Dayrnt birden birinin yaklaştığını gördü.Tanıdık biriydi bu.Dikkatle baktığında bunun Venessa olduğunu fark etti.Venessa'ya gülümseyerek baktı.

"Selam kuzen"

dedi Venessa.Dayrnt'da gülümsiyerek:

"Sanada selam kuzen!"

dedi ve Venessa'nın yeni sözlerini dinledi:

"Merhaba herkese. Ben Vanessa"

demişti.Kendini tanıtmasına gerek yoktu aslında.Cüppesindeki başkan rozetinden kim olduğu anlaşılabilidi.Ama yinede incelikte bulunup söylemişti.Kuzeni çok kibardı.O yüzden kendini tanıtma gereği duymuştu.Dayrnt'da gittiği her yerde bunu yapardı -eğer onu tanımıyorlarsa tabii-.

"Özür dilerim Vitt.Bırakıp gitmemeliydim.Ama inan bana gerçekten ne yapabileceğimi bilmiyordum.Eğer burada sizinle kalsaydım daha kötü mü yoksa daha iyi mi olacak bilmiyordum."

dedi yeni gelen Hufflepuff'lu bir kız.Dayrnt birden bu kızı tanıdı.Bu yanından hızla koşup giden kızdı.Ama Avril aha dönmemişti.Acaba izini nasıl kaybettirmişti?Birden kız onlara dönerek:

"Merhaba arkadaşlar.Hoşgeldiniz"

demişti.Dayrnt gülümsedi ve onaylarcasına başını öne eğdi.Daha sonra etrafına bakıp Avril'ın nereye kaybolduğuna bakmaya başladır.

''Ne demeye kürkçü dükkanı misali yapıyorsun.Sırf seni yakalamak için soluk soluğa kaldım.''

dedi Avril soluk soluğa gelerek.Dayrnt bir an merakını yendi.Gülümseyerek Avril'a baktı ve kafasını tekrar göle çevirdi.Birkaç çocuk bu soğuk havada göle atlamak için cesaretlerini toplamaya çalışıyorlardı.Dayrnt kısa bir "hıh" çekti ve kuzenine bakıp göz kırptı.

Bill ona sevecen bir şekilde "Sanada selam kuzen!" dedi. Vanessa gülümsemekle yetindi. Sonra ağzını açıp tam nasılsın diyecekti ki yanlarına soluk soluğa kalmış Alice geldi. Vanessa neler olduğunu anlamaya çalışırken Alice:

"Özür dilerim Vitt.Bırakıp gitmemeliydim.Ama inan bana gerçekten ne yapabileceğimi bilmiyordum.Eğer burada sizinle kalsaydım daha kötü mü yoksa daha iyi mi olacak bilmiyordum." dedi. Ne demekti şimdi bu. Acaba neler olmuştu. Ama sonra merakı gitti. Bir bulanığın hayatından ona neydi. Alice'e sadece aynı binadan oldukları için iyi davranıyordu.

"Merhaba arkadaşlar.Hoşgeldiniz" dedi Alice. Vanessa gülümsedi sadece. Soluk soluğa biri daha geldi. Ahh hayır olamaz bu Avril'dı.

''Ne demeye kürkçü dükkanı misali yapıyorsun.Sırf seni yakalamak için soluk soluğa kaldım.'' dedi. Vanessa kafasını kaldırıp kötü bir bakış attı sadece. Onunla muhatap olmak istemiyordu. Kafasını kuzenine çevirdi. Göle atlamaya çalışan birkaç çocuğa bakıyordu. Vanessa alaycı bir şekilde güldü sadece. Kuzeninin ona göz kırpmasına gülümseyerek karşılık verdi.

Dayrnt kuzeninin durumunun biraz kötüleştiğini fark etti.Anlaşılan Avril yüzünden biraz sinirlenmişti.Yüzündeki o tiksinti ifadesini hiçbirşey açıklayamazdı.Kimse bilmiyordu ama aslında Bill'de Avril'dan fazla hoşlanmıyordu.Çok sıkıcı bir kızdı.Konuşmaya başladığı zaman susturmak imkansız gibiydi.Bir cümlesinin içinde 3-4 tane soru yer alıyordu.

"Nasılsın kuzen?Tom'la mutlusunuzdur umarım!?"

dedi ve yüzündeki gülümsemesini iyice yaydı.Tom'u öyle vurgulamıştı gölün önündeki çocuklar bile etraflarında Tom'u aramaya başlamışlardı.Kendini tutamadan kıkırdadı ve bir kuzene birde Avril'a baktı.Daha sonra Alice'in devam etmesini bekledi.

"Nasılsın kuzen?Tom'la mutlusunuzdur umarım!?" dedi pis pis sırıtarak. Vanessa kuzenini işte bu yüzden çok seviyordu. Duygularını sözle ifade etmediği zamanlar Bill onu anlayabiliyordu. Vanessa göz ucuyla avril'e baktı ve:

"Ahh evet çok mutluyuz. Aradaki pürüzlere rağmen" dedi gülerek. Pürüz lafını Avril'e kötü bir bakış atarak söylemişti. Sonra bakışlarını kuzenine çevirdi ve:

"Sen nasılsın kuzen? Aslında pek de iyi şeyler duymadım. Eragon ve Sy ile aranızda kötü birşeyler mi oldu?" dedi tedirgilikle. Böyle bir söylenti duymuştu ama emin değildi. Eğer duydukları doğruysa büyük ihtimalle pot kırmıştı. Ama laf ağzından çıkmıştı birkere. Geri dönüşü yoktu.

Avril Vanesa'nın kendisine doğru bakıp bişeyler söylemesine çok kızmıştı
-''Ne var?Pürüzler kovalasın seni,adi insan.Biraz kendinde kusur arayacağına,hep diğerlerine bakıyorsun,bayan mükemmel'' dedi öfkeyle.Çok sinirlenmişti.Üzerine gelirse çok kötü şeyler yapabilirdi.Avril bir kere sinirlendimi çok yıkıcı olurdu,herşeyi yapabilirdi.Öfkesi çok can yakıcı olurdu,kimseleri gözü görmezdi.Bu huyundan biraz ölüm yiyenlere benziyordu.

''Ne var?Pürüzler kovalasın seni,adi insan.Biraz kendinde kusur arayacağına,hep diğerlerine bakıyorsun,bayan mükemmel'' dedi Avril öfkeyle.

Vanessa Avril'in sinirlenmesini çok seviyordu. Hiç istifini bozmadan:

"Benim ne kusurum varmış. Yoksa karşımda sevgilimi öpen birine iyi davranmam mı gerekiyordu seni pis bulanık"

dedi gülerek. Böyle davranarak Avril'i daha çok sinir ediyordu. Umursamaz bir tavır takınmaya çalışıyordu. Çünkü Avril onun umrunda bile değildi. Sonra saçlarını havalı bir edayla arkasına savurdu ve:

"Evet mükemmelim. En azından senin gibi önüme geleni öpmüyorum" dedi.

-''Ah tabi nasıl unutmuşum,o da bana karşılık vermedi.Ne o,eskisi gibi sevmiyormu yoksa?'' dedi ayağa kalkmıştı.
' -''Ah tabi,sen daha Tom'u bile öpmemişken kimi öpersinki?Daha doğrusu kim senin gibi birini öperki?Ben biriyle çıkmıyorum ama hiç olmazsa deneyimim 12 yaşındaki bir çocuk kadar değil.' Ayağa kalkmıştı.
-''Ve eğer bir daha benim bulunduğum mekanlara girersen,ve bana böyle davranırsan,gerçekten sana dünyanın kaç bucak olduğunu gösteririm.Sen benim öfkeli halimi bilmiyorsun.'' dedi.Derin bir nefes aldı
-''Anlaşılna kuzenlerden kuzenlere zekalar el değiştiriyor.Daha kendi dilindeki sözcükleri bilemeyecek kadar aptallar.'' dedi sinirlibir tavırla.Gözleri bir ölününkü gibiydi.Sinir olmamıştı,sadece bu sabah başka şeylere öfkeliydi ve sinirini başkalarından çıkartmak ona öyle iyi geliyorduki...

Anlaşılan burada tanınmayan tek kişi J.D. idi.O yeni gelen Slytherin'li çocuğa cevap veremeden başkaları da gelmiş ve anında bir sohbete başlamışlar.J.D. bir an Dayrnt denen çocuğun, kuzeni olduğunu iddia ettiği kıza göz kırptığını fark etti.Aradından ukala ama çekingen bir tavırla:

"Tartışmanızı bölmek istemem bayanlar fakat bir erkek için birbirinize girmenize değer mi bilemiyorum.Ama tabii benim üzerime vazife değil.Her neyse siz ben burda yokmuşum gibi davranın..."dedi ve eline aldığı bir dal parçasıyla oynamaya başladı bir yandan hafiften bir ıslık çalıyordu.Buranın hiç de evde anlatıldığı gibi bir yer olmadığını düşünüyordu.Demek Hufflepuff ya da Gryffindor 'lar ile takılan Slytherin'liler dışlanmıyordu.Oldukça ilginçti doğrusu.J.D. elindeki son dal parçasını da uzağa fırlatıp kafası Dayrnt'a çevirdi.

"Bu arada ben J.D."elini uzattı ve yüzüne de umursamaz bir gülümseme yerleştirdi.

"Tartışmanızı bölmek istemem bayanlar fakat bir erkek için birbirinize girmenize değer mi bilemiyorum.Ama tabii benim üzerime vazife değil.Her neyse siz ben burda yokmuşum gibi davranın..."

Avril kıza döndü ve üzgün bir sesle:
-''Erkek kavgası olmaktan çıktı artık.Kaç defa yelkenleri suya indirsem hep kavga çıkartıyor.Bilmem farkındamısınız ama hep kavgaları o çıkartıyor.Kaç defa özür dilemenin eşiğine geldim,kavga çıkarttı,ne zaman af dileyecek olsam beni üzdü.Bu gün de onu görünce özür dilemeye karar verdim ama sanırım artık olmaz.''
Küt diye olduğu yerre oturdu.Başı dönmeye başlamıştı.Sonra
-''Benim başım dönüyor.Yapmam gereken ödevler de vardı.Şimdi gitmeliyim'' dedi Vitt'e ve neşeyle koşarak uzaklaştı.

Sy ilerde Dayrnt'ı görmüştü ve tabi daha fazlasını da. Vitt, Alice, Avril ve Vanessa (!) son olarak da yeni tanışdığı J.D. ordaydı. Yanlarına gitmeye karar verdi, Avril ve Vanessa'nın Tom için olan tartışmaları çok hoşuna gidiyordu. Aslında Alice ve Avril'i hiç sevmezdi ancak madem Sly'lardan bir kaçı ordaydı, o da gidevbilirdi. Dayrnt'ın sırtına bir tane patlatıp '' Selaaam, ben de geldim. Yoksa yeni bir grup mu oluşuyor? '' dedi yüksek sesle. Sorarken Vitt'e bakıyordu, onu böyle bilmezdi. Bu sırada Avril yere oturmuştu. Zavallı diye geçirdi içinden.

''Erkek kavgası olmaktan çıktı artık.Kaç defa yelkenleri suya indirsem hep kavga çıkartıyor.Bilmem farkındamısınız ama hep kavgaları o çıkartıyor.Kaç defa özür dilemenin eşiğine geldim,kavga çıkarttı,ne zaman af dileyecek olsam beni üzdü.Bu gün de onu görünce özür dilemeye karar verdim ama sanırım artık olmaz.''

"Peki,öyle diyorsan öyle olsun..."J.D. sadece ortamı yumuşatmaya çalışmıştı ama bu tartışma çok da umrunda değildi.Daha sonra gözü uzaktan gelen tanıdık bi yüze takıldı.Bu tablonun önünde kardeşinin tanışırdığı Sy'dı.

'' Selaaam, ben de geldim. Yoksa yeni bir grup mu oluşuyor? ''dedi neşeli bir edayla.Ama J.D. , Sy'ın Avril'den hiç hoşlanmadığını hatta oaradaki Sly'lerden başka kimseden hoşlanmadığını düşündü.Hafif bir fısıltıyla:

"Yaa ne grup ama...!!"dedi ve ardından Sy'a dönüp devam etti:

"Hoşgeldin...Nasıl gidiyor?"

"Yaa ne grup ama...!!"

Sözlerine katıldığını belli edercesine başını salladı. Hem J.d. hem Ann gördüğü kadarıyla tam onlu kızlardı. Sonunda kafa dengi birilerine rastlamak güzeldi. Tabi kuzenler Vanessa ve Ash vardı, ayrrıca Dennise.. Bu sene son senesi olan Quilla, evet ona bir veda partisi yapmak lazımdı. Ama yaşıt değillerdi ki, kendi sınıfından birileri olamsı da güzeldi.

"Hoşgeldin...Nasıl gidiyor?"

'' Fena değil, senin? ''

Biri ona nasıl olduğunu sorduğunda iyiyim demek ona çok yapmacık geliyordu. Kalıplaşmış bir sözcük yerine kendi laflarını söylemeyi yeğliyordu. Sonra Avril'e bir bakıl atarak J.D.'nin kulağına eğildi; '' Olayları biliyorsun değil mi? Kız arkadaşının önünde Tom'u öpmüş, inanabiliyor musun? '' Önceleri Eragon'a biraz karşı çıksa da şimdi neden bu kızla uğraşıtığını anlyabiliyordu.