Yağmur yağarken..

Hava her zaman Eylül aylarında olduğu gibi yağmurluydu.Yatakhaneye uğrayıp bir güzel ısınıp dinlendikten sonra dışarıdaki manzarayı görüp etkilenerek çıkmak istemişti.Tabi baya bir kalın giyinmesi gerekiyordu.Öylede olmuştu başlıklı cübbesini giydi süeteri ile beraber..Geniş tabanlı ayakkabısı ile ilerleyerek alana doğru adımını atıp ilerlemeye başladı.

Etkisini giderek yitiren günışığında ağaçlar karanlık,korkutucu şekiller çizerek birbirlerinin üzerine kapanıyormuş gibiydi.Islanmamak için büyük ve dalları kalın olan ağaçların altından ilerliyordu.Elleri ceblerinde hızla ilerleyerek kalın ve yere çok az yağmur dökülmesini sağlayan bir ağacın gövdesine sığındı.Etrafta pek fazla öğrenci görülemiyordu bu havada..Hasta olması doğaldı ama kalın giysiler içini sıcak tutuyordu.Islak olan çimenlere oturdu ve başını ağaç gövdesine dayayıp, yağan yağmurun seslerini dinlemeye başladı.

David, sabah kalktığından beri yağmur yağmasına şaşıyordu. Aslında yağmurda yürümeyi çok severdi. "Keşke Hayley'in işi olmasa da benle beraber olsa" diye geçirdi içinden. Yapıcak bir şey yoktu. David yağmurda yürümeden duramazdı. Hemen seyahat pelerinini giydi ve Gryffindor Ortak Salonu'ndan çıktı.

Büyük Salon'un önünden geçip, bahçeye indi. Göl kenarına gitmeyi düşünüyordu. Göl kenarına geldi ve orda Sy'ı gördü. Ağacın altındaydı. Yanına gitti ve onun gibi, David da oraya oturdu.

"Eee, nabersin? Yağmur ne kadar da güzel yağıyor değil mi?"

diye sordu.

Sy her damlası içine akar gibi yağan yağmuru izlerken ayak sesleri duymuştu. Yerler çamurlu olduğu için sesleri çok yakına gelene kadar farketmemişti. Başını çevirdiğinde yanına bir çocuk oturmuş ona bakıyordu.

" Eee, nabersin? Yağmur ne kadar da güzel yağıyor değil mi? "

Gelen David'di, Sy dünki davranışına karşı aralarının bozulmasına sevinmişti. Gülümseyerek '' Fena değil.. Bu havada dışarı çıkmış bunalım takılıyorum. Nasıl olmamı beklersin? Neyse beni boşver.. Sen? '' dedi. Bu sırada yerde bulduğu küçük ağaç dalını elinde parçalara ayırıyordu.

David bir müddet Sy'ın cevabını bekledi. Sy şöyle cevap vermişti:

'' Fena değil.. Bu havada dışarı çıkmış bunalım takılıyorum. Nasıl olmamı beklersin? Neyse beni boşver.. Sen? ''

dedi. David cevap verdi:

"Ben de fena değilim işte. Yağmurda dolaşmayı, yürümeyi çok severim. Zatende bu yüzden dışarı çıktım. Eee, sen niye üzgün gibi görünüyorsun ki?"

dedi. Sy, biraz üzgün görünüyordu. Yada David'e öyle gelmişti. Ama David emindi, Sy'da bir haller vardı. Sessizce Sy'ın cevabını beklemeye koyuldu. Bu sırada yerden bulduğu bir dal parçasını aynı Sy gibi kopartmaya başlamıştı.

" Ben de fena değilim işte. Yağmurda dolaşmayı, yürümeyi çok severim. Zatende bu yüzden dışarı çıktım. Eee, sen niye üzgün gibi görünüyorsun ki? "

O kadar belli oluyor muydu? Sy duyguların saklamayı asla beceremiyordu, ne kadar zayıftı böyle.. Hemen yıkılıyordu, oysa taşıması gerek bir soyadı vardı. Acaba David'e söyleyebilir miydi? Hayır, ona güvenemezdi, kesin D.O. üyesiydi. Evet böyle bir grubun varlığını Eragon'dan öğrenmişlerdi. Yine de ağzından bir kaç cümle döküldü.

'' Dün gece uyku tutmamıştı beni.. Bende yürümek için bahçeye çıktım, yani biliyorum yasak ama.. Sonra Yasak Orman'da buldum kendimi. '' David'in yüzünün değiştiğini görebiliyordu, aldırmadan devam etti. '' Orda.. Annemi gördüm.. '' Yutkundu, cümlenin gerisi boğazına takılmıştı sanki, gelmiyordu.

David Sy'ı dinlemeye koyulmuştu. Sy:

'' Dün gece uyku tutmamıştı beni.. Bende yürümek için bahçeye çıktım, yani biliyorum yasak ama.. Sonra Yasak Orman'da buldum kendimi. ''

dedi. David'ın yüz ifadesi değişmişti. Buna inanamıyordu. Ama Sy, aldırmadan devam etti:

'' Orda.. Annemi gördüm.. ''

dedi. David inanamamıştı. Sy'a döndü ve:

"Sy, sana inanamıyorum. Yoksa... Yoksa sen ölüm yiyen mi oldun? Lütfen böyle bir şey yapmadığını söyle."

dedi David. Sy'ı arkadaşı olarak gerçekten seviyordu David ve onun kötü işlere bulaşmasını istemezdi.

" Sy, sana inanamıyorum. Yoksa... Yoksa sen ölüm yiyen mi oldun? Lütfen böyle bir şey yapmadığını söyle. "

David'in tepkisini tabiki de bekliyordu. Annesi bir ölümyiyendi, ancak Azkabanda geçirdiği seneler onu yormuştu. Hastalanmış ve 7 sene önce ölmüştü. O zaman Sy'ın dün gördüğü, konuştuğu kimdi? Deliriyor muydu acaba?

'' Bak, benim annem çoktan öldü David.. '' diyebildi zorla. Ona delirmiş olduğunu söyleyeceğini biliyordu. Yine de birilerine söylemesi gerekiyordu. Ölüm yiyen olup olmadığını da sormuştu çocuk. Ancak bunu yanıtlayamazdı Sy.

David Sy'ın cevabını bekliyordu. Sy'ın çok tuhaf duygularda olduğunu anlamıştı; ama annesinin Hogwarts'a gelebilmesine de şaşırmıştı doğrusu. David bunları düşünürken Sy cevap verdi:

'' Bak, benim annem çoktan öldü David.. ''

dedi. David inanamıyordu. O zaman Sy'ın konuştuğu nasıl annesi olabilirdi ki. David bu duruma çok şaşırarak:

"Nasıl yani Sy? Şey... Ben aslında annenin ölmüş olmasına üzüldüm ve... O zaman seninle kim konuşmuş olabilir ki? Aslında aklıma bir şeyler geliyor; ama bunları gerçekten söylemek istemiyorum. Aklıma gelen şeyler gerçekten çok... Çok kötü ve sonuçlarının ağır oolarak sonuçlanacağı şeyler. Ben galiba düşünemiyorum böyle bir şeyi."

dedi David şaşırarak.

" Nasıl yani Sy? Şey... Ben aslında annenin ölmüş olmasına üzüldüm ve... O zaman seninle kim konuşmuş olabilir ki? Aslında aklıma bir şeyler geliyor; ama bunları gerçekten söylemek istemiyorum. Aklıma gelen şeyler gerçekten çok... Çok kötü ve sonuçlarının ağır oolarak sonuçlanacağı şeyler. Ben galiba düşünemiyorum böyle bir şeyi. "

Sy onaylar bir şekilde başını salladı. David'in söyledikleri doğru olabilirdi, onun da aklına kötü şeyler geliyordu. '' Sorun da bu, ben de ne olduğunu bilmiyorum. Kime söylemeliyim, yoksa susup unutmalımıyım? Belki o değildi, başkaıs benimle konuştu.. Off bilmiyorum.. Benim için üzülme David. Annem de babam da kendi ecelleriyle ölmediler... '' Doğruydu, ikisi de kanlı elleriyle gitmişlerdi. Sy da onlar gibi olacaktı, kaderi buydu.

David Sy'ın üzülmesini hiç istemiyordu. Sy'ın çok büyük yükler altında olduğunu düşünüyordu. Bunları düşünerek Sy'ın cevabını beklerken Sy, konuşmaya başladı:

'' Sorun da bu, ben de ne olduğunu bilmiyorum. Kime söylemeliyim, yoksa susup unutmalımıyım? Belki o değildi, başkaıs benimle konuştu.. Off bilmiyorum.. Benim için üzülme David. Annem de babam da kendi ecelleriyle ölmediler... ''

dedi. David üzülüyordu ama. hemen cevap vermeye koyuldu:

"Bak Sy. Aslında bence dün senle konuşan annen falan değildi. Aslında bence o... Neyse yada ya. Senle ne konuştu o kimse artık? Bence bu işin peşini bırakmamalısın ve bence yakınlarda bu olaya benzer bir şey daha olucak. Neyse. Senle ne konuştu o kişi? tabi özel değilse."

dedi David zorlukla gülümseyerek.

" Bak Sy. Aslında bence dün senle konuşan annen falan değildi. Aslında bence o... Neyse yada ya. Senle ne konuştu o kimse artık? Bence bu işin peşini bırakmamalısın ve bence yakınlarda bu olaya benzer bir şey daha olucak. Neyse. Senle ne konuştu o kişi? tabi özel değilse. "

David onunla ilgilenmeye çalışıyordu, onu yargılamıyor sadece yardım etmek istiyordu. Sy'ın çevresinde böyle insanlar yoktu ki. Ona güvenmeyi deneyebilirdi.

'' Benimle çok az konuştu, yaşamayı özlediğini söyledi. Beni hiç özlememiş gibiydi. Öylece ormanın güzelliğindne falan bahsetti. Sonra bana yıllar önce babam ölünce amcama yazdığı bir mektubu verip ortadan kayboldu. Üstelik mektubu getiren onun baykuşu Knox'tu. Küçükken hatırladığım ender şeylerden biri o baykuş.. Bilmiyorum, bana ne anlatmaya çalıştı. Mektupta önemli birşey yoktu, sadece ölmek üzere olan bir kadının sonz sözleri gibi. Annem bu kadar soğuk biri miydi? Onu tanımadığım için bazen seviniyorum.. ''

Sy hep merak etmişti neden diğer insanlar gibi bir ailesi olmadığını. Gördüğü tüm rüyalarında mutlu bir ailesi vardı. Safkan olduğu için gurur duyuyor ve muggleları küçük götüyordu. Ancak onların ölmesini istemek.. Bu kadar kötü insanlar onun ailesiydi ve aynısını çok yakında ondan bekleyeceklerdi.

David Sy'ı anlamaya çalışıyordu. Tabi bunu tam anlamıyla yapması beklenemezdi; çünkü David Sy'ın ailesini tanımıyordu ki bunları doğru düzgün yorumlasın; ama yine de Sy'a destek vermeye çalışacaktı. Sy'ın söylediklerini dinledi önce:

'' Benimle çok az konuştu, yaşamayı özlediğini söyledi. Beni hiç özlememiş gibiydi. Öylece ormanın güzelliğindne falan bahsetti. Sonra bana yıllar önce babam ölünce amcama yazdığı bir mektubu cerip ortadan kayboldu. Üstelik mektubu getiren onun baykuşu Knox'tu. Küçükken hatırladığım ender şeylerden biri o baykuş.. Bilmiyorum, bana ne anlatmaya çalıştı. Mektupta önemli birşey yoktu, sadece ölmek üzere olan bir kadının sonz sözleri gibi. Annem bu kadar soğuk biri miydi? Onu tanımadığım için bazen seviniyorum.. ''

dedi Sy. David bir türlü yorum yapamıyordu. Gerçekten çok karışıktı. Elde olanları bir kenara topladı: mektup, Sy'ın ölen annesi, Yasak Orman ve uykusuzluk. Bunlardan bir şeyler çıkarmaya çalışıyordu David. Ama bundan ne çıkarılabilirdi ki.
David bir şeyler söylemeye çalıştı:

"Bak Sy, aslında biraz tuhaf ; ama seninle konuşan kişi annen olamaz. Kimse Diriltme Taşı olmadan ölüleri geri getiremez. Bence belli ki o kişi başka biriydi. Anneni çok iyi tanıyan biri. Hatta baya da güçlü biri olmalı ki annenin Azkaban'daki mektubunu ele geçirebilmiş. Bilmiyorum, sen nasıl yorumluyorsun; ama bence işin aslı bu ve dediğim gibi: böyle bir olay yine olucak ve senden o kişi annenin intikamını almanı istiyerek seni yola getirmeye çalışıcak. Ve, yine bence ; hatta senden ölüm yiyen olmanı bile isteyecek."

dedi David zorlukla. Kendi kafasında yorumları böyleydi ve hepsini Sy'a söylemişti David. Şimdi Sy'a bakıyordu ve onun ne diyeceğini merak ediyordu.

David'in söyledikleri beyninde zonkluyordu adeta.. Kesinlikle haklı olabilrdi, bu konuşmayı unutmayacaktı. Teşekkür etmek isterdi, onu dinlediği ve akıl veridği için. Ama böyle bir yapısı yoktu ne yazık ki..

'' Haklısın.. Konuştuklarımız aramızda kalsın Dave.. '' Onaylama beklercesine çocuğun gözlerinin içine bakıyordu. Sonra kendini zorlayarak şen şakrak bir sesle '' Ee bu kadar yeter, hep benden konuştuk. Sıktım seni yha.. Sen de bir şeyler varmı? '' dedi.

David Sy'ın:

'' Haklısın.. Konuştuklarımız aramızda kalsın Dave.. ''

dyip gözlerine bakması üzerine David gözünü kırptı ve :

"Tabi ki."

dedi. Daha sonra Sy devam etti:

'' Ee bu kadar yeter, hep benden konuştuk. Sıktım seni yha.. Sen de bir şeyler varmı? ''

dedi. David düşünüyordu. David'ın başına bu sıralar hiç tuhaf bir şey gelmemişti. Cevap vermek için konuşmaya başladı:

"Hayır ya, bende bir şey yok. En azından ilginç bir şeyler."

dedi David gülümseyerek.

David konuştuklarının aralarında sır olarak kalacağını temin etmişti. Ardından sıradan bir sesle konuşmuştu.

" Hayır ya, bende bir şey yok. En azından ilginç bir şeyler. "

'' Hadi ama herkesin bir olayı vardır.. '' Aslında yeni arkadaşını fazla zorlamak istemiyordu ama elinde değildi. '' Dersler, arkadaşlar, aşk... '' Muzurca göz kıptı, biraz daha uğraşırsa Deavid'in ona anlatacak bir şeyler bulacağına emindi.

David Sy'ın:

'' Hadi ama herkesin bir olayı vardır.. ''

demesi üzerine aklına bir şeyler getirmişti ve Sy'ın:

'' Dersler, arkadaşlar, aşk... ''

demesi üzerine David:

"Evet, var tabi onlar."

dedi gülümseyerek ve ekledi:

"Nasıl laf alınır biliyorsun. Bende senin gıcık olduğun Hayley ile çıkıyorum işte. Ama daha yeni çıkmaya başladık. Artık neler olur bilemem."

dedi muzipçe ve gülümseyerek.

" Evet, var tabi onlar... Nasıl laf alınır biliyorsun. Bende senin gıcık olduğun Hayley ile çıkıyorum işte. Ama daha yeni çıkmaya başladık. Artık neler olur bilemem. "

Sy elini yavaşça çocuğun sırtına koydu; '' Gerisi senin elinde.. Bir şey olursa, bana söyle. Elimden geleni yaparım. '' Sonra tekrar gökyüzüne baktı. Yağmur dinicek gibi değildi, güneş de batmak üzereydi. Hava kararınca soğuk olacağı kesindi. Zaten uzun zmaandır burda, bu ağacın altında oturuyorlardı. İkisi de yeterince ıslanmıştı.

'' Geri dönelim mi? ''

David Sy'ı dinliyordu. Sy konuşmaya başlamıştı:

'' Gerisi senin elinde.. Bir şey olursa, bana söyle. Elimden geleni yaparım. ''

dedi. David hemen:

"Teşekkürler Sy."

dedi.Sy devam etti:

'' Geri dönelim mi? ''

dedi. David:

"Bence de iyi olur. Zaten bay da ıslandık."

dedi gülümseyerek ve ikisi de oradan birlikte ayrıldılar.

Misafir

Rp ortamı boşaldığından dolayı başlık, kilit.