Göl Kenarı

Avril herzamanki bankına oturup yeni gelen asasını incelemeye başladı.Öbüründen bir farkı olmadığını görünce gülümsedi:
-''Bi deneme,bubbligeon!'' dedi.Asadan anında küçük,güzel baloncuklar çıkmaya başlamıştı.Başını havaya doğru kaldararak gülümsedi.Baloncuklar gökyüzüne doğru gitmeye başlamıştı.

Ama aklına birisi gelmişti.Bütün keyfi kaçıverdi.Yutkunarak şunları mırıldandı kendi kendine:
-''Kalbim dur.İmkansız olduğunu bile bile erime bu kadar.Beynime söz geçirdim ama sen,sen dinlemiyorsun'' dedi.

Onu unutmaya başlamıştı bile.Kabullenmişti,imkansız olduğunu.Asasını indirdi ve cebine koyarken mırıldandı:
-''Maybe I'm just of my mind*''
Bu çok sevdiği bir şarkının sözüydü.Şu anki durumuna uydurmuştu.Aslında bu günlerdeki tüm şarkıları durumuna uygun bulurdu.
-''Benmi hüznüme uyduruyorum şarkıları yoksa hüznmümü şarkılara uyduruyorum'' dedi kendi kendine.
Düşünceleri kovmak istercesine başını iki yana salladı.Artık bu tür şeyler düşümke istemiyordu.Mutlu olmak,başkalarını sevmek,başka şeyler düşünmek istiyordu.

*Belkide kafayı yedim.

Tom, göl kenarında son günlerde olan olayları düşünerek dolaşıyordu. Herşeyi topluyordu bir türlü bir sonuç çıkaramıyordu. Etrafına bakındı ve Avrili gördü ona kızgındı yanına gitmeye başladı.

Avril'in yanına gelince durdu, çok sinirlenmişti baloncuklar çıkardığını gördü. "Demek son günler yaptıkların seni çok mutlu etti" dedi sakince aslında çok kızgındı ama sakin olmayı tercih ederdi. Konuştuktan sonra Avril'den uzak biryere geçip oturdu.

Şimdi sadece ona bakıyordu ama öpüştükleri zaman ona karşı bir sevgi kabarcığı oluşmuşdu içinde ona bağırmasını azda olsa engelliyordu. Şu anda onla birkez daha öpüşmek isterdi ama Vanessa aklına gelince bu düşünceler hemen aklından siliniyordu.

Tom gelmişti:
"Demek son günler yaptıkların seni çok mutlu etti"

Avril onun bu sinirli çıkışına bir anlam verememişti:
-''Son günlerde çok şey oldu Tom,neden bahsettiğini anlayamadım'' dedi karşısındakini çıldırtan o sakin sesiyle.Asasını indirdi ve ondan uzak bir yere oturmuş olan Tom'a baktı.Tam gözlerinin içine baktı.Tom da aynı bakışı ona iade ediyordu.Avril onu ne kadar çok sevdiğini düşünde ve olamaz dercesine gözlerini kapattı.Ellerini ensesinde birleştirip oflayarak arkasına yaslandı.
-''Herşey başa döndü'' diye geçirdi içinden.Sonra Tom'a döndü
-''Neden geldin'' dedi üzgün bir edayla.
-''Hem ben artık seni sevmiyorum,biliyorsun değilmi?'' dedi.Bu doğru değildi,ama Avril gerçekçi bir edayla bunu söyledi.Tom'un yutacağına emindi.

Tom Avril konuşmasını beklerken asasını çıkardı her ihtimale karşı asasını hazır tutmak istiyordu. "[b]Son günlerde çok şey oldu Tom,neden bahsettiğini anlayamadım'' dedi Tom şimdi dahda sinirlenmeye başlmaıştı adeta eğleniyordu sanki. "Sen ne demek istediğimi iyi biliyorsun" dedi sakin sakin.

''Neden geldin''dedi Avril. Tom şaşırmıştı sanki onun orda olduğunu bilecektide gelecekti. "Korkma sana özel gelmedim buraya gelmemde. Sadece dinlenmek için gelmiştim son günlerde yaptıkların beni yormuştu"dedi Tom.

"Hem ben artık seni sevmiyorum,biliyorsun değilmi?'' dedi Avril. Avril bu sözleri söğlerken Tom'un yüzünde gülümseme, üzüntü karışımı bir ifade çıktı ortaya. "Bunu bana demekle hata yapıyorsun bunu sevdiğin kişiye söğlemelisin" dedi karşısındaki kızdıracak sözleri seçmeye çalışıyordu.

"Bunu bana demekle hata yapıyorsun bunu sevdiğin kişiye söğlemelisin"

Avril gülümsedi:
-''Sevdiğim kişi artık seni sevmediğimi biliyor merak etme'' dedi.Laf altında kalmayı hiç sevmezdi.
Yüzünü sonsuz bir hüzün kapladı:
-''Ne yapıyorum ben?Seni kızdırınca elime birşey geçmezki'' dedi.
-''Sen Vanessa'yı seçtin ve bu konuda burada kapandı tamam mı?'' Tom'un gözlerine bakmamak için başını eğdi.Gözünden bir damla yaş yanağına doğru süzüldü ve toprağa düştü.Şu anda gitmek,ona sarılıp öpmek istiyordu,ama bunu yapmazdı,yapamazdı..

Tom Vanessa'yı düşünüyordu ama şimdi gidip onu çağıramazdı o kıza arkasını dönmek istemiyordu. ''Sevdiğim kişi artık seni sevmediğimi biliyor merak etme'' dedi Avril. Tom şimdi sırıtmaya başladı bunları ondan duymak daha güzeldi en azından daha ona yaklaşmayacağının kanıtıydı.

''Ne yapıyorum ben?Seni kızdırınca elime birşey geçmezki'' Tom bunu şimdi anladığına üzülmüştü Tom kolay kolay birşeye kızmazdı ama damarına basılınca çok sinirleniyordu. ''Sen Vanessa'yı seçtin ve bu konuda burada kapandı tamam mı?'' Tom şimdi kahkaha atamaya başladı. "Demek sevmiyorsun öğlem bir dediğin bir dediğini tutmuyor" dedi ve kahkaha atmaya devam etti.

"Demek sevmiyorsun öğlem bir dediğin bir dediğini tutmuyor" dedi ve kahkaha atmaya başladı
Avril kaşlarını çattı.

-''Sen Vanessayı seçtin ve konuda orda kapandı,madem sen beni sevmiyorsun ben seni niye seveyim diye düşündüm ve başka birisiyle çıkmaya başladım'' dedi hafif gururlu bir edayla saçlarını geriye atarak
-''İnsan güzel olunca peşinden talipleri eksilmiyor,bunu en iyi sen bilirsin'' dedi sakin sakin.Ellerini kavuşturdu ve gözlerini kısarak Tom'a baktı.Işık gözlerini yakıyordu. Onu hala seviyordu,kimseyle çıkmak da istemiyor ve çıkmıyordu.Ölene kadar onu seveceğini ve hiç kimseyle çıkmayacağını biliyordu.

Vanessa biraz kafa dağıtmak için bahçeye çıktı. Göl kenarına geldi. Biraz yürüdükten sonra ilerde Tom'la Avril'i gördü. Merlin'in pantolonu adına Tom hala bu kızla konuşacak ne buluyordu. Yüzünü ekşitti ve onların yanına gitti sessizce. Avril'in ''Sen Vanessayı seçtin ve konuda orda kapandı,madem sen beni sevmiyorsun ben seni niye seveyim diye düşündüm ve başka birisiyle çıkmaya başladım. İnsan güzel olunca peşinden talipleri eksilmiyor,bunu en iyi sen bilirsin'' dediğini duydu. Vanessa çok sinir edici bir edayla öksürdü ve Tom!un yanına gidip elini tuttu. Tom'a:

"Canım sorar mısın arkadaşa, onunla kim çıkmak istiyormuş. Çok merak ettim de o şansız çocuğu" dedi alaycı bir tavırla.

"Canım sorar mısın arkadaşa, onunla kim çıkmak istiyormuş. Çok merak ettim de o şansız çocuğu"

Avril Vanessa'nın gelmesine şaşırmıştı
-''Ne kadar alakadar ediyor seni Vanessa,ortamıza güm diye dalacağına önce bir selam vermeyi ailen sana öğretmedimi'' dedi diş gösterir bir tavırla.
-''Şanssız olarak görüyorsan sen bilirsin.Ama o dünyanın en şanslısı olduğunu düşünüyor.Tom'la konuşuyorduk,ne demeye geldin'' dedi sinirli sinirli

''Ne kadar alakadar ediyor seni Vanessa,ortamıza güm diye dalacağına önce bir selam vermeyi ailen sana öğretmedimi'' dedi ''Şanssız olarak görüyorsan sen bilirsin.Ama o dünyanın en şanslısı olduğunu düşünüyor. Tom'la konuşuyorduk, ne demeye geldin'' dedi sinirle.

Vanessa Avril'in sinirlenmesinden büyük zevk duyuyordu. Artık karar vermişti. Avril yüzünden ne üzülecek ne de sinirlenecekti.

"Ailem bana değer verdiğin insanlara selam vermeyi öğretti canım senin gibilere değil. Hem ben seninle konuşmaya gelmedim. Tom'la konuşmaya geldim. Umrumda değilsin hala anlamadın mı?" dedi alayla. Vanessa bu muhabbetten sıkılmıştı.

"Hem senin çıktığın çocuktan banane. 2günde yeni birini bulduğuna göre ettiğimiz kavgalar gerçekten gereksizmiş." dedi gülerek ve Tom'a dönüp:

"Bak gördün mü öptüğün kızı ne kadar değiyormuş!" dedi ifadesiz bir şekilde.

-''Biz sadece Tom'la konuşuyorduk,birşeyleri sonlandıracaktık belkide ,sen gelmeseydin'' dedi sakin sakin.Artık Vanessa umrunda değildi.Sadece artık üzülmek istemiyordu
Yerinde huzursuz huzursuz kıpırdandı.Vanessa nasıl olsa bir laf çarpıtmayı seviyordu

-''Bakalım'' dedi kendi kendine içinden kıs kıs gülerek.Vanessa'nın nasıl kıskançlık yaptığını tahmin etmemek elde değildi.

''Biz sadece Tom'la konuşuyorduk,birşeyleri sonlandıracaktık belkide ,sen gelmeseydin'' dedi sakin sakin Avril. Vanessa da sakin bir tavırla:

"İyi o zaman siz konuşun. Birşeyleri sonlandırınca yanıma gelirsin Tom. Bahçe de olacağım. Burda biraz daha durursam kötü şeyler olabilir"

dedi Tom'a. Avril'le aynı ortamda bulunmak istemiyordu. Sakince kafasını dinlemek istiyordu artık. Hergün kavga hergün kavga. Bıkmıştı artık Vanessa. Bundan sonra Avril'le muhatap olmamaya karar verdi. Tom'a gülümseyerek bir göz kırptı ve ordan yavaşça ayrıldı.

Vanessa yanlarındaydı artık ama durum istediği gibi değildi. Avril'le tartışıyor gibi görünüyorlardı. "İyi o zaman siz konuşun. Birşeyleri
sonlandırınca yanıma gelirsin Tom. Bahçe de olacağım. Burda biraz daha
durursam kötü şeyler olabilir" dedi Vanessa ve oradan uzaklaşmaya başladı.

Tom Vanessa'nın onları duyamayacak kadar uzaklaşmasını bekliyordu. "Evet neymiş o sonlandıracağımız şeyler sölermisin" dedi ve Avril'e döndü. Tom şimdi meraklanmaya başladı. Neyi sonlandıracakdılar, Avril'in Tom'u sevdiğini mi? yoksa başka birşeymi. "Biraz acele edelim Vanessa'nın yanına gitmem gerek" dedi.

"Evet neymiş o sonlandıracağımız şeyler sölermisin"

Avril gözlerini olduğu yerden ayırmadan
-''Neyi olacak,benim artık seni sevmediğimi zaten biliyorsun,yorgan gitti madem,kavganın da bitmesi gerek.Ben size benimle barışın demiyorum,artık kavga istemiyorum sadece.Sözlü bile olsa'' dedi başını kaldırarak.Sonra geri başını arkaya iterek soğuk bir sesle:
-''Hadi Vanessa beklemesin.'' dedi''git'' der gibi bir tavırla.Bir anlık nefret uyanmıştı içinde,herkese,herşeye,en çok da Tom'a karşı.
-''Hadi git,görmek istemiyorum sizi artık,gidn ya gidin,yeter'' diye için için çığlık atıyordu ama ifadesi kıpırdamamıştı bile.Ayağa kalktı ve arkasına bile bakmadan şatoya girdi.