İlk Kavga

Hayley o gün derslerin çok yoğun olmaması nedeniyle güzel görünen göl kenarında David'le bulaşacaktı.Yavaş adımlarla yatakhaneye çıktı orda üzerine bulduğu ilk turuncu badiyive pantolanu geçirip.Kapıya yöneldi geçerken hava soğuk olur diye yanına siyah montunu aldı ve yatakhaneden ayrıldı.Ortak salon nerdeyse tıka basa doluydu kalabalığı yararak zar zor kendini koridora attı.
Bu sefer hızlanmaya başlamış çünkü hava gittikçe kararmaya başlıyordu.Sonunda son kapıdan geçti ve göl kenarına ulaştı Dvdi henüz gelmemişti ona soracak o kadar sorusu vardı ki özellikle Sy hakkında.Yere oturdu kuru göründüğü için.Etrafı izlemeye başladı göl çok güzel göründüğü halde içinde büyük bir öfke vardı.

David, derslerin yoğun olmamasını fırsat bilerek Hayley ile bulaşacaktı. "Nasıl olsa ödevim de yok, Hayley ile buluşmamız iyi oldu." diye geçirdi içinden ve altına hafif düşük bel pantolonunu geçirip, üstüne de çok sevidği Rock gruplarından birinin olduğu t-sihrt'ünü giyerek yatakhanenin kapısna yöneldi. Ortak Salon biraz kalabalıktı, David belki Hayley'e rastlarım diye gözüyle etrafı taradı; fakat Haley ortalıklarda görünmüyordu. David sorun yapmayarak kendini koridora attı. Merdivenlerden indi ve nihayet bahçeye ulaştı.

Bugün hava pek fena değildi. Ama bulutlar girmsi bir renkteydi ve David'ın üstünde t-shirt'ten başka hiç bir şey yoktu. "Umarım üşümem." diye geçirdi içinden ve göle doğru yürümeye başladı. Biraz hızlı yürüyordu; çünü Hayley Ortak Salon'da olmadığı için göle kenarında kendisini beklediğini düşünüyordu ki, göle vardığında yanılmadığını anladı. Yavaşça Hayley'in arkasına geçti ve gözlerini kapatıp:

"Ben kimim?"

diye sordu. Yaptığı şey çocukçaydı; ama bundan zevk alıyordu. Zaten Hayley'in cevabını beklemeyerek hemen yanına oturdu ve Hayley'in yanağına bir öpücük kondurarak:

"Selam. Nasılsın?"

diye sordu.

"Ben kimim?"
Hayley gülümsememek için kendini zor tutmuştu ama buraya gelmesinin nedeni çok başka bir şeydi.David yanına otururken yananığana bir öpücük kondurdu Hayley şaşırmadı ama kendini biraz geri çekti.Konuşmaları gereken konu yakın olmalarını hiç mi hiç gerektirmiyrdu.
"Selam. Nasılsın?"
Hayley yüzünde hala olan ve galiba uzun bir süre silinmeyecek olan öfke duygusunu bastırmaya çalıştı ama hiç başarılı olduğu söylenemzdi aksine daha fazla belli etmeye başlamıştı.Ondan beklenmeyecek bir şekilde ayağıya kalktı:
"İyiyim sen nasılsın" dedi biraz yüksek sesle.Ama bnları söylerken içinden gidip Sy'i boğmak geliyordu.Ama şuan yanında David vardı ve ona vurmak hiç mi hiç içinden gelmiyorrdu.

David Hayley'in gülmemesine, ona soğuk davranmasına şaşıyordu. Hayley bugün bir tuhaftı. Sanki David'a çok kızmız gibi bir hali vardı ve bu her halinden de belli oluyordu. Öfkeden yüzü bile değişmişti. Tabi David bunu görünce neşeli yüzü falan gitmişti. Hayley'in ki kadar öfkeli bir hali olmasa da, gülümsemesi silinmişti. Hele de Hayley'in:

"İyiyim sen nasılsın"

diyip, ayağa kalkması üzerine David şok geçirdi. Ne yaptığının bilmiyordu ve Hayley'in sinirine bir anlam vermeye çalışıyordu. Onu daha önce hiç böyle görmemişti. Üstündeki tüm mutluluk emilmiş, gitmiş gibiydi. David onu böyle görünce, tüm mutluluğu gitmişti tabi, doğal olarak. David buna bir anlam vermeye çalışarak:

"Ben de iyiyim... Hayley... senin neyin var? Bilmeden seni mi kırdım? Bu öfkenin nedeni de ne?"

dedi sakince. David hemen herşeye sinirlenen biri değildi; ama sinirlenince de kimseyi tanımaz ve herkesi ezip geçebilecek bir tipi vardı. Büyük bir merakla Hayley'in cevabını beklemeye koyuldu.

"Ben de iyiyim... Hayley... senin neyin var? Bilmeden seni mi kırdım? Bu öfkenin nedeni de ne?"
Şaşırmış olduğu belliydi onundu bu davranışı üzerine ama Hayley hiç yüz ifadesi bozmadı.Bu kadar kolay sinirlenmesine anlam veremiyordu neden içinden bir ses bu sorusunun cevabını kafasına kaka cevap verdi "kızım sen onu seviyorsun ve kıskanıyorsun" dedi Hayley tekrar içinde bir umut kabarıp aynı hızla söndü yüzündeki öfke dahada dağıltı ve konuşmaya başladı.
"Ben öfkelimiyim neden acaba nedenini sana sormalı?" dadi bir takım olayı anlatmak istercesine el hareketleri yaptı.Ama onun suçu yok bütün mesele o salak Slytherinli Malfoydu.Tam David ağzını açacakken Hayley yüksek ama olabildiğince sakin şekilde "Malfoy" dedi

David Hayley'in bu sinirli tavrına anlam veremeyerek, onu izlemeye koyuldu. neden sinirli olduğunu hiç ama hiç bilmiyordu. Onu inceticek bir şey yaptığını da sanmıyordu; çünkü onu kırması için hayatında başka bir kız olması gerekirdi ki, böyle bir kız da yoktu ortalıklarda. David beynini hızlı hızlı çalıştırarak cevap aramaya çalışsa da hiç bir şey dulamıyordu; ama Hayley zaten konuşmaya başlamıştı:

"Ben öfkelimiyim neden acaba nedenini sana sormalı?"

dedi. David, şok ardına şok geçiriyordu. Büyük bir soğukkanlılık göstererek sinirlerine hakim olmuştu. Netice de o kız arkadaşıyıd ve onu kırmak istemezdi. İllaki bir nedeni vardı; ama neden nedir, diye sormak için ağzını tam açmıştı ki Hayley:

"Malfoy"

dedi. David, duyduklarına inanamıyordu. Malfoy mu? Yani Sy mı? Onunla ne ilgisi var ki? Heleki David ile? David büyük bir sabırla biraz bekledi. Aslında Hayley'in bir açıklama yapmasını bekliyordu; fakat belli ki Hayley'de aynı şeyi ondan bekliyordu. Bunun üzerine David:

"Hayley, bak, ne olduğunu anlamıyorum tamam mı? Ne yani? Sy'a sinirlendin de, hıncını benden mi alıyorsun? Hem benimle ilgili sanıyordum. Bunun benle ne ilgisi var ki?"

dedi anlamsız bakışlarla Hayley'e bakarak. Artık David da ayağa kalkmıştı. Resmen tartışıyorladı ve bu onların ilk tartışmasıydı.

Hayley bir açıklama bekliyordu ama sanki David.2e ondan bir açıklama bekliyormuş gibiydi.Konuşmamaya eğilimli şekilde havaya bakmaya başladı sonunda sessizliği David konuşarak bozmuştu.
"Hayley, bak, ne olduğunu anlamıyorum tamam mı? Ne yani? Sy'a sinirlendin de, hıncını benden mi alıyorsun? Hem benimle ilgili sanıyordum. Bunun benle ne ilgisi var ki?"
konuşurken David'in yüzündeki bütün bütün sevgi tomurcukları koyboldu gitmişti saki yerine sabırsız sinirlenmeye başlamış bir hava vardı.Yeni fark etmişti ilk kavgalarını ediyorlardı belkide son kim bir diye ggeçirdi aklından ama hemen bu düşünceyi beyninden sildi onsuz olamazdı asla yapamazdı.
Büyük bir sahne geldi gözünün önüne gerçekten onu öfkeden öldürecek bir sahneydi bu sonunda başladı konuşmaya:
"Evet sinirlendim Malfoy'a ayrıca sanada.Ama hıncımı senden alıyorum diye birşeyde yok.Seninle ilgiside var evet.Sizi gördü burda yağmur yağıyordu.Pek yakın görünüyordunuz."dedi. son cüleyi söylediğine o kadar pişman olduki son bir kaç saniyede nerdeyse yerin dibi geçmek isted nasıl söylemişti bunları.

David sabırsızca cevap vermişti ve yine sabırsızca Hayley'İn cevap vermesini bekliyordu. David, yavaş yavaş sinirlenmeye başlamıştı, kendini zor tutuyordu, her an çok bağırabilir, öfkelenebilirdi. Bri de buna sabırsızlık katılınca, iş gerçekten çekilmez oluyordu ki, Hayley konuşmaya başladı:

"Evet sinirlendim Malfoy'a ayrıca sanada.Ama hıncımı senden alıyorum diye birşeyde yok.Seninle ilgiside var evet.Sizi gördü burda yağmur yağıyordu.Pek yakın görünüyordunuz."

dedi.David çok zor bir durumdaydı; ama nedeni nasıl cevap vermesi gerektiği değil, sinirlerine nasıl hakim olmaya çalışmasıydı. Bunu nasıl derdi? Bunu David'dan nasıl beklerdi? Hemde bu olayın üstünden kaç gün geçmiş olmasına karşılık. David kendini zor zapteder bir tavırla; fakat yine de sakin görünmeye çalışarak:

"Bak Hayley, bazı şeyler göründüğü gibi değildir ki, senin gördüğün şeyde göründüü gibi değil. Hem bunu nasıl söylersin? Bu olay üstüne kaç gün geçti şimdi mi patladın? Anlamıyorum doğrusu. Bu olaydan sonra biz senle kaç kez buluştuk. Ama tamam, açıklamamı istiyorsun. Al sana açıklama o zaman:

O gün seni ortalarda göremedim. Canım sıkılıyordu. Zaten de senle yeni çıkmaya başlamıştık ve seni ilk günden rahatsız etmek istemiyordum. Sende ortalarda görünmeyince bende bahçeye çıktım. Hava almaya çıkmıştım. Göl kenarına işte gördüğün şu ağacın altında Sy'ı gördüm."

dedi bir yandan da eli ile ağacı göstererek. Sonra hemen devam etti:

"Tek başınaydı. hava zaten yağmurluydu. Dışarda da ondan benden başka kimse yoktu. Yanına gittim. Bir derdinin olduğunu söyledi. İçini bana döktü. Beraberce sorununa çağre aradık ve elimden geldiğince, ona yardım etmeye çalıştım, BİR ARKADAŞ GİBİ!!!"

dedi. Son kelimeleri bağırarak söylemişti. ARtık kendini zor zaptediyordu. Yağmur da hafif çiselemeye başlamıştı. Burada durmasının daha büyük kavgalara neden olacağını düşündü ve Hayley'e bir bakış atarak, arkasına bakmadan yürümeye başladı.

Üşüyordu... yağmur şiddetini arttırmıştı ve David üstünde yalnızca ince bir t-shirt ile yürüyordu. Islana ıslana...

İlk söylediklerinde sonuna kadar haklıydı ama Hayley nasıl bir cevap vereceğini bilmiyordu.Aklında fikirler dolaşıp duruyordu.David sakin görünmeye çalışsada pek beceremiyordu.Patlayacak bir volkan gibiydi.Hayley onun yüzünden patlamasını asla istemez.
"Tek başınaydı. hava zaten yağmurluydu. Dışarda da ondan benden başka kimse yoktu. Yanına gittim. Bir derdinin olduğunu söyledi. İçini bana döktü. Beraberce sorununa çağre aradık ve elimden geldiğince, ona yardım etmeye çalıştım, BİR ARKADAŞ GİBİ!!!"
son kelimeleri büyük bir vurguyla söylemişti Hayley anlıyordu büyük bir hata yapmıştı ama konuşmak itiraz etmek hiç içinden gelmiyordu.Yağmur artık yağmaya başlamıştı.David'in üzerinde sadece bir ince t-shirt vardı.Hayley gözlerinin içine bakıyordu David'in. David ise Hayley'e bir bakış atarak arkasına bakmadan yürümeye başlamıştı.Yapmur artık çiselemeyi bırakmış sesli bir şekilde yağıyordu.Yürüyüşüne bakılırsada David üşümeye başlamıştı.
Hayley olduğu yerde kaldı bu ne demekti gitmişti onu bırakmıştı ama bu kadar kolay bitemezdi hayır olamaz diye düşündü içinden David'in arkasından yağmuru başlatacak yüksek sesle bağırdı:
"GİTME...ÖZÜR DİLERİM....GİTME..."dedi david'in arkasından koşmaya başladı sonunda David'e ulaştığında onu küçük bir hamle ile kendine döndürdü baya üşümüş görünüyordu.
"Gitme...Seni Seviyorum...Gitme"dedi ellerini tuttu.Ondan gelecek herhalgi ters tepki burda bayılmasına neden olabilirdi.

David yağmur altında yürüyordu yavaş adımlarla. Çok üşüdüğü gayet açık ve net belli oluyordu. Bahçe de Hay ve kendisinin dışında kimse kalmamıştı. Yavaş adımlarla yürürken Hayley'in:

"GİTME...ÖZÜR DİLERİM....GİTME..."

dediğini duydu. Ama yürümesini kesmedi. Onu seviyorsa peşinden gelmesi gerekirdi. En azından David'a göre. Bir müddet sonra arkasında ayak sesleri gelmeye beşlamıştı. Yağmurun doldurduğu çukurlardan sular ağlarcası fırlıyordu. David fikirlerinde yanılmamıştı. Hay yanına gelip kendisinin ona çevirmiş ve ona:

"Gitme...Seni Seviyorum...Gitme"

dedi. David'ın cevabı açıktı:

"Sevmek mi? Ben sana sırılsıklam aşığım görmüyor musun?"

diye bağırdı ve bekledi. Artık üşümesi azalmış gibiydi; ama sırılsıklam olmuştu.

Hayley David'in ellerini tutmuş ondan gelecek olumlu bir cevap bekliyordu.Yağmurda artık hızlanıştı bahçede tek onlar vardı.David artık titremese bile sırılsıklam olmuştu daha fazla beklemeye olmadan David hemen söze girdi.
"Sevmek mi? Ben sana sırılsıklam aşığım görmüyor musun?"
Hayley o an içinde sadece sevinç duygusu vardı ne diyeeceğinin bilmiyordu onu severiyordu ayrılmayacaklardı.Hiç düşünmeden kendini David'in kollarına attı.Ondan ayrılmak yapmak istediği son şeydi bunu aklının bir kenarına yazdı.David'i bıraktığında ikiside gölden çıkmış balık gibi olmuşlardı. Hayley sırıtarak demin söylediği cümlenin cevabını verdi:
Evet belli olur dedi David'in t-shirt tünü göstererek.Bir daha ve hızlı bir şekilde David'e sarıldı.Dvid'in kulağına "Beni sakın bırakma" dedi ve gülümsedi.

David titreyerek Hayley'in birşeyler demesini bekliyordu. Artık ne cevap vereceğini kestiremiyordu. Bunları sevgilisine söyleyen biri, şuan herşeyi diyebilirdi. David soğukta bekliyordu. Ama Hayley konuşmamıştı. Direk kendini David'ın kollarına atmıştı. David Hayley'in boynuna sarılması üzerine onu sımsıkı kucakladı. Onu gerçekten çok seviyordu. Böyle şeyler için birbirlerini kırmamalıydılar.

Kısa bir zaman sonra Hayley, David'ı daha sıkıca kucaklayarak:

"Beni sakın bırakma"

dedi. David da:

"Bu yapıcağım en son şeylerden biri, en azından şuan için."

dedi ve Hayley ile birlikte Hogwarts'a doğru yol aldılar.

» Kavga