Ölü Gibi

Misafir

Clem ruhsuz ruhsuz girdi "boş sınıf"a. Büyü çalışacağı falan yoktu aslında. Ama yapacak daha iyi bir şeyi de yoktu. Bacağı iyice iyileşmeye başlamıştı. Eragon hakkındaki hisleri ise git gide daha da kararıyor, daha da nefretle doluyordu. Bir de bir kız çıkmıştı ortaya. Ne umuyordu Clem'in acı çekmesini mi? Tek bir arkadaşı yoktu. hayatı hep yalnız geçmişti geçmesine ama herkes gruplar alinde takılırken mutsuz ve huysuz dolanmaz etrafta gerçekten fena bir şeydi. Sınıfın en köşesine ilerledi ve şap diye yere oturdu. "Herkes ve her şeyden nefret ediyorum. Tüm bu düzenden" diye inledi. DO olmasaydı çoktn ölmüştü. Onun da ikinci toplantısı hala gelmemişti. Silik bir ruhtu hogwarts için kimsenin gözünde bir anlamı yoktu. Yalnız ve kendi halinde bir ruh. Clementine Grace Mantegna bu değildi!

Daff'ın canı sıkılmıştı.Sadece bahçeye çıkmakla yetinmişti ama sıkıntısı geçmemişti.Okulun koridorlarında öylesine amaçsızca dolanıyordu.Bir yerlere gitmek istiyordu ama kendisi okulda dönüp duruyordu.En sonunda aklına ikizi Adelina gelmişti.İçinden ''Off,Adelina neredesin,artık okulun içinde dolaşmaktan vazgeç'' diye mırıldandı sinirlice.Adel'i en son dün görmüştü.Her zaman dolaşacağım der sonra gelirdi.Daff bu duruma sıkılırdı.Sonra ''Nasıl olsa dünmüştür'' diye mırıldandı sakince.Tam koridorda hızlıca yürürken boş sınıfın yanından geçtiğini farketti.Bir yere gitmeyi planlamamıştı hemen boş sınıfa girdi.İçeride oturan bir kız vardı.Kızı okulda birkaç kez görmüştü.Hemen kızın yanına giderek;''Merhaba,Adım Daffodil ama Daff diyebilirsin,ya senin adın ne?'' diye sordu hafifçe bir tebessüm ederek.

Ne yapacağını bilmeden öylece dolanıyordu. Nereye bakması gerekiyordu şimdi? Daha önce başına hiç böyle bir şey gelmemişti ki! Kendisini hayatında ilk kez çok yalnız ve kaybolmuş hissediyordu.Anne babası öldüğünde bile hissetmediği kadar çok...

Yanaklarının alev alev yandığını ve gözlerinin dolduğunu gördü portredeki yansımasından..Kapısı açık duran sınıfı başını yansımasından çevirdiği anda farketti. İçeride bir ya da iki kere gördüğü iki kız vardı. Aslında tanımadığı insanlarla konuşmak pek adeti değildi ama buna mecburdu. En azından bu kez... Yavaş adımlarla içeriye girdi, kızlar henüz onu farketmemişlerdi.

-"Bi... Bir yılan... Bir yılan gördünüz mü hiç?" kontrol edemediğinden sesi acınası bir tonda çıkmıştı. Biraz toparlanarak.

-"Kırmızı. Çok uzun değil, iki ya da iki buçuk metre kadar. Sabahtan beri kayıp!" her ne kadar cümleye sakin bir ses tonuyla başlamış olsa da sonuna doğru renk vermişti. Sorgulayan gözlerle salondaki iki kıza baktı.

Başlık uzun zamandır inaktif olduğu için kilit+arşiv

» ~Eskisi Gibi~
» Masallardaki Gibi