Banklar ve Söğüt Ağacı

" Sana kaç defa söylemem lazım lanet olası, hayır dedim! "

Ailesinden birine söylediği son sözler bunlardı, ve o şimdi burda tek başına yürürken hiç de normal olmayan bir şekilde pişmandı. Ona yakışan bir hareket değildi ona göre, ama şu anda kuzeni Wendy onsuz ilk doğumgününü geçiriyordu. Ne kadar çabuk büyümüştü. Teyzesi Wendy'yi doğurduğunda neler düşündüğünü iyi hatırlıyordu. İlgi gören tek kişi olmamak onu fecî rahatsız etmişti. Bir süre sonra geçse de ona karşı içinde hep bir kin vardı. Çocukça olsa da kurtulamamıştı işte, ve şimdi onu özlüyordu. Yanından geçen Bulanıklara gözü takılınca hep burdan kurtulmayı düşlemişti. İğrenç ve Bulanıklarla dolu bir pislik yuvasıydı ona göre burası. Daha tek bir düzgün kişi bile görememesi de bunu tetikliyordu. Derin bir nefes alıp etrafına bakındı. Birkaç tane bank olan yer dikkatini çekti.

Kimse yoktu, tam da onun istediği gibi. Bir Bulanık şu anda ona yanaşsa bildiği tüm büyüleri onun üstünde deneyebilecek kadar kızgın ve kırgındı. Rüzgârdan dolayı yüzüne yapışan saçları yüzünden çekip büyük, güzel bir Söğüt ağacının altındaki banka oturdu. Bir Slytherinli -yani düzgün biri- gelseydi onunla konuşurdu belki, ama sadece belki. Kimseye daha tanışmadan ve ona güvenmeden sıcak davranmayacak bir yapısı vardı. Çantası yanındaydı, sırtından çıkartıp eline aldı ve içini açtı. Kitabını yanında getirmemişti, sinirle mırıldandı ve çantasını yanına sert bir şekilde bıraktı. Yanındaki çalılıktan birkaç yaprak koparıp küçük parçalara bölmeye başladı. Sıkılmıştı, hava çok soğuktu ve daha kimseyle tanışmamıştı. Bu onun için tam anlamıyla bir felaketti.

Sy oldukça yorgun olmasına rağmen kendini göl kenarına atmıştı. Tüm gün kapalı alanda olmak içini bayıltmıştı. Biraz hava almalıydı. Ayrıca da can sıkıntısından ölebilridi. Aksiyon yaşayacak durumda değildi. elini kaldıracak hali yoktu ama yine de sıklımıştı. Arkasında ise sevdiği kedisi Faust vardı. Miyavlıyarak kendisini takip ediyordu. Beraber bir süre yürüdüler, daha doğrusu Sy yürüdü, Faust takip etti.

İlerde tek başına duran bir kız gördü, aynı sınıfta olmalarına rağmen hiç konuşmamışlardı. Morali bozuk gibiydi, yüzü asıktı kızın. Yanına gitti, önce tek kalması daha iyi diye düşünse de vazgeçip gitmişti.

'' Selam.. ''

Adreâ dalgın bir şekilde göle bakarken yakınından gelen bir sesle irkildi. Arkasına yaslanıp başını sesin geldiği yöne doğru çevirdi. Daha önce gördüğünden emin olduğu bir kız karşısında duruyordu. Sonradan aklına geldi, aynı sınıftalardı. Gözlerini kıza dikip pek de güçlü olmayan bir sesle cevap verdi.

" Selam. "

İçten içe birisini gördüğüne ve bu kişinin o Bulanıklardan olmadığına sevinmişti. Derin bir nefes alıp elinde durmaktan renkleri az da olsa değişmiş olan yaprak parçalarını yere attı. Eli bir ölçüde yeşil olmuştu. Sıkıntılı bir şekilde elini pelerininin cebinden çıkardığı bir mendille sildi. Sonra buz mavisi gözlerini tekrar kıza dikti. İyi birisine benziyordu, en azından tartışmak isteyeceği birisi değildi Adreâ'ya göre.

Pek konuşkan biri değil, diye geçirdi içinden. Sormadan kızın yanına oturdu ve az önce onun yaptığı gibi yerden aldığı ağaç dallarını parçalara ayırmaya başladı. Göl batan güneşin kırmızılığını yansıyordu, su mavimsi renkten çok uzaktaydı. Sessizlik her yanını sardı, ne bir yaprak düşüyordu ne de bir ses çıkıyordu. Rüzgar olmasına rağmen gölün yüzeyi çarşaf gibi dümdüzdü.

'' Adrâsteia, di mi? ''

Adreâ açıkçası kızın onun adını bilmesine şaşırmıştı. Kıza doğru dönüp hafifçe gülümsedi. Birisiyle ilk tanışmam sırasında fazla sessizim sanırım, diye geçirdi içinden. Normalde böyle değildi, fakat buraya geldiğinden beri değişmişti. Az bir zaman olsa da alışık değildi böyle yerlerde olmaya sonuçta.

" Ah, evet. Sen de Sycorax olmalısın sanırım. Memnun oldum. "

Dudağını ısırıp ismini doğru söylediğini umdu. Çünkü pek emin değildi, sadece duymuştu.

" Ah, evet. Sen de Sycorax olmalısın sanırım. Memnun oldum. "

'' Ben de. '' Sonuçta onun gibi bir Slytherin'liydi, aynı düşüncelere sahip olmalıydılar. İyi anlaşamamaları için bir sebep göremiyordu. Yavaş yavaş belli bir arkadaş çevresi oluşuyordu, her gün bir öncekinden daha eğlenceli geçer olmuştu. Faust kucağına atlamıştı, yeni tanıştığı Adrâsteia'ya bakıp miyavladı. Bu iyiye işaretti, demek ki ondan rahatsz olmuyordu. Kedi gerçekten çok garipti, birini sevmedin mi hiç rahat vermiyordu ne Sy'a ne de o kişiye.Kıza bakıp gülümseyerek '' Ortak Salon'daki halıda kocaman bir yanık vardı sabah, gördün mü? '' dedi, ateş yaratmaya çalışırken yakmıştı. Sohbet konusu açmak için de sormuştu.

" Evet, aslında pek bilinçsiz yapılmış birşeymiş gibi gelmemişti bana. Tabii kim yaptı, onu bilemem. "

Kızın kucağına atlayan kediyi görünce hafif bir şaşkınlık geçirdi. Kendi kedisine çok fazla benziyordu. Şu anda kedisi Yatakhanede olsa da bir an burda olduğunu bile düşünmüştü. Halıdaki yanık izi de onu pek ilgilendirmemişti, fakat yine de merak etmişti ne olduğunu. Bu yüzden sabah okuldan çıkardan yanığı incelemişti. Kollarını kavuşturup göle bakmaya başladı. Sonra kedinin mivaylamasını duyup başını tekrar kıza doğru çevirdi.

"Ah, çok tatlı. Adı ne?

"Ah, çok tatlı. Adı ne?

Sen onu başka açken gör, dedi içinden. Geçenlerde yatak örtüsü, perdeler yetmiyormuş gibi birde kendisini tırmalamıştı sırf geç beslediği için. Üstelik verdiği yemekler dışında kendisi çıkıp avlanıyordu da.

'' Adı Faust, biraz saldırgandır. Dikkat etmeni öneririm.. '' dedi ve yerdeki böceğe bile o anda hırlamaya çalışan hayvanı hafifçe iterek kolunu sıyırdı. Derin tımık izleri açık bir şekilde belli oluyordu. '' Çiğ etle besliyorum, ev cinim özel olarak getiriyor. '' Sonra ger kolunu kapatıp burnunu çekti. Hasta olacaktı anlaşılan, gözleri de hafifçe sulanmıştı. '' Senin hayvanın var mı? ''

Loré dikkatli ve yavaş bir şekilde elini kediye doğru uzatıp başına dokundu. Sonra elini geri çekti ve kıza baktı. Aslında gitmek istemiyordu fakat çok üşümüştü, gitmesi lazımdı.

" Evet, bir kedi. Adı.. Wendy. Her neyse benim gitmem lazım, burası çok soğudu. Sonra görüşürüz.

Sonra ayağa kalktı ve çantasını aldı. Saçının bir tutamını parmağına doladı ve sonra yavaş adımlarla ordan ayrıldı.