Çalılardaki Çatırtı...

J.D. derslerin yoğunluğundan ve bulunduğu eğlenceli ama bir o kadar da gürültülü ortamdan çıkıp, düşünceleri ve duygularıyla başbaşa kalmak istemişti. Önce yatakhaneye gidip yatağına uzanmayı ve bir süre gözlerini dinlendirmeyi düşündü. Fakat kendini yorgun hissetmiyordu. Ereknden yattığında, tan ağarmadan uyanıyor sonra da derste uyukluyordu.

Daha sonra kütüphaneye gidip Eski Yazılar ödevini bitirmeyi düşündü. Ama bunun için Ann, Sy, Adrâs ve Ell -LS'e ktıldığından beri onunla da arkadaşlıkları ilermişti- söz vermişti. Ayrıca önce yatakhaneye gidip kitap ve parşömenlerini alması gerekirdi. Bu da gözüne çok yorucu bir iş gibi görünmüştü.

En sonunda Göl Kenarı'na gitmeye karar verdi. Orada okulun sitresinden ve gürültülü öğrencilerden uzakta olabilecei sakin yerler vardı. Gözlerden uzak ve kendisiyle başbaşa kalabilirdi. Büyük Salon'un önünden geçerken içerisinin sessiz olduğunu fark etmişti. Öğrenciler öğleden sonraki derslerine gitmek üzere ayrılmış olamalılardı. Birkaç öğrenci gördü masalarda oturan. J.D. 'nin öğleden sonrası boş olduğu için içi rahattı. Kapıdan çıkıp Göl Kenarı'na doğru yavaş yavaş ilerlemeye başladı. Birkaç öğrenci Göl'e taş atıyordu. Birkaçı da gruplar halinde sohbet ediyordu. J.D. hepsinden uzakta devrilmiş bir aacın üzerine oturdu. Eline aldığı bir dalı kırmaya başladı. Bir yandan dalmış gözlerle Göl'e doğru bakıyordu. Yüzünde efsunlu ve düşünceli bir ifade vardı. Bir noktaya odaklanmıştı ve gölzerini neredeyse hiç kırıpmıyordu. Derin konular düşündüğünde böyle yapardı. Düşünceleri o kadar yğun ve derin olurdu ki gözlerini kırpmak bile büyük bir iş haline gelirdi.

Hogwarts'a geldiğinden beri oldukça yeni şeyler fark etmeye başlamıştı. Kendisiyle ilgili, kardeşiyle ilgili, insanlarla ilgili...

" Aslında birbirimize pek benzemiyoruz. Yani tabii ki benziyoruz biz ikiziz. Zaten insanlar da çok benzediğimizi söylüyor ama ben sadece fiziksel olarak benzediğimizi düşünüyorum. Ann benden çok daha kötü,sinsi ve soğuk. Ben de öyleyim ama sanırım kalbimin derinliklerinde büyük bir merhamet ve acıma duygusu yatıyor. O abama çekmiş galiba. Ama annem de babam kadar kötüdür. Hatta bazen daha kötü... Evlatlık ya da gayri meşru bir çocuk muyum acaba? "diye düşündü elinde olmadan. Daha sonra 'saşmalama' dercesine kafasını salladı. Sıkıntılı ve hüzünlü bir biçimde derin derin içini çekti.

Yalnız kaldığı iyi olmuştu. Beyninin istemeden de olsa geriye ittiği düşünceler, kalbinin isteksizce derinlere gömdüğü duyguların ortaya çıkmasına vesile olmuştu bu yalnızlık. Göle takılı kalmış olan gözlerini, çalıların arkasından gelen bir çatırtı ile sesin geldiği tarafa çevirdi. Bulunduğu yer tehlikeli değildi fakat refleks haline gelmiş olacak ki cübbesinden asasını çıkardı. Birden karşısına olmayacal bir şey yaparsa ne yapacağını düşündü. Bir saattir takır yakır çalışan beyni sanki bir anda durmuştu.Olduğu yerde tedirgince kıpırdandı. Etrafta kimsenin olup olmadığına bakmak için kfasını çevirdi. Ortalıkta ondan başka bir öğrenci görünmüyordu. Hışımla kafasını çevirdi ve içinden:

"Sakin ol, sakin ol..."diye geçirdi. Çalıların arkasından kimin ya da neyin çıkacağını beklemeye koyuldu.

Vanessa iç çekerek ilerliyordu.Diğer sınıf başkanları ve o, hava karardığı halde hala okul arazisinde olan öğrencileri şatoya yönlendirmeleri için görevlendirilmişlerdi ama Vanessa kendini hiç eğlenen insanlara ortak salonlarına dönmelerini çünkü profosörlerin ve koydukları kurallarının böyle istediğini söyleyecek bir modda hissetmiyordu.

Çok geçmeden teftiş bahanesiyle diğerlerinden ayrıldı ve daha tehna taraflara doğru yürümeye başladı.Nereye gittiği önemli değildi sadece uzaklaşmak istiyordu.Zaten beyni başka düşüncelerle o kadar doluydu ki nereye gittiğinin farkında bile değildi ama bayağı uzaklaşmış olmalıydı artık öğrencilerin seslerini duymuyordu. Hatta yürürken ezdiği kuru dalların çıtırtısı ve rüzgarın gölün üstünde gezinmesinin yarattığı hafif ses dışında başka bir ses duymuyordu.

Duyduğu hafif su sesi içinde göle doğru gitme isteği uyandırmıştı.Zaten kendini bildi bileli su onu rahatlatır, sakinleştirirdi.Küçükken her canı sıkkın olduğunda malikanelerinin yakınındaki nehre giderdi.Şimdi Hogwarts içindeki bu göl aynı görevi görüyordu.
Etrafına bakınıp yakınlarda biryerlerde göle giden kestirme bir yol olduğunu hatırladı.Gerçi çalılarla kaplıydı ama ''Olsun'' diye düşündü. ''Fazladan birkaç çizik canımı o kadar da yakmaz.''Çalılarla kaplı olan yeri geçmeye çalışırken ise önce çalılıklara sonra çalılar olduğunu bildiği halde buradan gitmeye karar veren kendine sövüyordu. Çalılıklardan kurtulmayı başardığında kendisini bekleyen göl manzarasıyla ödüllendirileceğini sanarak başını kaldırdı.Oysa gördüğü hafifçe titreyen ellerle tuttuğu asasını ona doğru kaldırmış olan bir kızdı.

Vanessa tuzağa düştüğünü sanarak asasını çekti.Karşısında duran kızın okuldaki bulanıklara yaptıklarından intikam almaya çalışacak birisi olduğundan hemen hemen emin gibiydi.Kıza delici bir bakış attı ve ''Benimle başa çıkabilmek için tek başına seni gönderdilerse o bulanık arkadaşların sahiden çok salak olmalı.'' dedi yüzünde alaycı bir gülümsemeyle. Sonra gözleri kızın armasına takıldı ve yüz ifadesi değişti. ''Ama sen Slyhterin'densin?'' dedi şaşırmış bir halde.

''Benimle başa çıkabilmek için tek başına seni gönderdilerse o bulanık arkadaşların sahiden çok salak olmalı.'' J.D. bu laflara hiçbir anlam verememişti. Ama kızın delici bakışlarına alay eden bakışlarla cevap verdi tam konuşacaktı ki o önce davrandı.

''Ama sen Slyhterin'densin?''

Kızın bu lafı üzerine J.D. suratına daha dikkatli baktı. Bu kızı tanıyordu. Slytherin Sınıf Başkanı Vanessa Malfoy'du. Onun birkaç kez Büyük Salon da ve Ortak Salon'da görmüştü. Onun kim olduğunu Sy'dan biliyordu. Asasını yavaşça aşağı indirdi.

" Afedersin ben birden sesler duymaya başlayınca... Her neyse... Sen SLytherin Sınıf Başkanı'sın değil mi? Ben J.D. 1. sınıfım...dedi yüzünde sinir bozucu bir gülümsemeyle. Daha sonra ağacın üzerine tekrar oturdu. Meraklı gözlerle hala orada dikilmekte olan Vanessa'ya baktı.

"Oturmaz mısın?"

" Afedersin ben birden sesler duymaya başlayınca... Her neyse... Sen SLytherin Sınıf Başkanı'sın değil mi? Ben J.D. 1. sınıfım...''

Vanessa bu sözler üzerine yatışmış birşekilde gülümsedi. ''Önemli değil ben de birden üzerime çekilmiş bir asa görünce D.O'dan biri fln zannettim.'' dedi ve sonra yüzünü buruşturarak devam etti. ''Biliyorsundur bu aralar yeni misyonlar edindiler kendilerine. Bulanıkları korumaya çalışmak, onlara zarar verenlerden intikam almak falan gibi. Onlarla aynı şatoda kalmak zorunda olmamıza inanamıyorum.''
Bunları söylerken yüzünde açıkça belli olan bir tiksinti ifadesi vardı.Karşısındaki kızın ''Oturmaz mısın?'' demesi üzerine gölün karşısındaki genişçe bir kayanın üzerine oturdu. J.D. fena birine benzemiyordu ama emin olmadan önce kızı biraz daha tanımalıydı. Ona sıcak bir gülücük attı ve ''Neyse ya bunlardan konuşmayalım.Zaten hergün karşılaşmak zorundayız.Ee anlat bakalım.Nerdensin? Kimlerdensin? Arkadaşlarınla vakit geçirmek yerine göl kenarında tek başına ne yapıyorsun?'' dedi neşeli bir tavırla.

Rp out: Kusura bakma geciktirdim biraz ama hafta içi nete giremedim doğru dürüst.

JD Vanesssa'nın şaşırma sebebini öğrenince ona hak vermeden edemedi. Son günlerde bu da onun gözüne çarpıyordu. Bu insnlara bir dur demek gerekiyordu. Her şey o David denen çocuğun başının altından çıkıyordu ve JD bu konuda ne yapacağını çok iyi biliyordu.

''Neyse ya bunlardan konuşmayalım.Zaten hergün karşılaşmak zorundayız.Ee anlat bakalım.Nerdensin? Kimlerdensin? Arkadaşlarınla vakit geçirmek yerine göl kenarında tek başına ne yapıyorsun?''

JD, Vanessa'nın bir Malfoy olduğunun farkındaydı fakat bu ona her şeyini anlatması için bir neden olamazdı. Kafasında uçuşan sbep ve görüntüleri dağıtmaya çalışırken gülümseyerek Vanessa'ya döndü.

" Bir Lovett'ım... İkizimi biliyorsundur: Ann... LS... Neden burda olduğum hakkında ise en ufak bir fikrim yok... Sanırım biraz kafa dağıtmak bilirsin... Ama bugün benden bahsetmek istemiyorum... Sen? Sen ne arıyorsun burda? "

Yüzünde alışıla gelmiş bir ukalılık ve merak vardı. Vanessa'nın cevabını beklemye koyuldu.

" Bir Lovett'ım... İkizimi biliyorsundur: Ann... LS... Neden burda olduğum hakkında ise en ufak bir fikrim yok... Sanırım biraz kafa dağıtmak bilirsin... Ama bugün benden bahsetmek istemiyorum... Sen? Sen ne arıyorsun burda? "

J.D sorularına üstü kapalı bir şekilde cevap vermiş ve topu Vanessa'ya geri atmıştı.Vanessa '' Tam bir Slyhterin'' diye geçirdi içinden. Herhalde binalarına özgü bir özellikti bu hiç kimse içindekileri tamamen dışarı vurmazdı.

'' Hımm ismini Sy'den duymuştum yakın arkadaş olmalısınız. Ama daha önce malikanede düzenlenen yemeklerde filan karşılaşmamıştık değil mi? Yoksa kim olduğunu hatırlardım. '' dedi. Sonra da hafifçe omzunu silkerek '' Daha önce tanışmadıysak bile şuan tanışmış olduk.Demek ki şu sıkıcı devriye olayını ekmem iyi olmuş. Hiç olmazsa buaralar adını çok sık duymaya başladığım bir binadaşımla tanışmış oldum. '' diye ekledi yüzünde ne anlam çıkarılması gerektiği pek anlaşılmayan bir ifadeyle.

"...Demek ki şu sıkıcı devriye olayını ekmem iyi olmuş. Hiç olmazsa buaralar adını çok sık duymaya başladığım bir binadaşımla tanışmış oldum. ''

JD yüzünde hoş bir gülümsemeyle Vanessa'ya baktı. Onunla tanıştığı iyi olmuştu. Yeni insanlar kafasını dağıtmaya çok yardımcı oluyorlardı. Bazen bu küçük tanışıklıklar daha sonraları sıkı bir arkadaşlığa dönüşebiliyordu. "Aynı Sy, Adrâs ve Ell'de olduğu gibi"diye geçirdi içinden. Daha sonra cevap verdi.

" Hayır tanışmış olamayız... Biz; yani Ann ve ben pek yemeklere falan gitmeyiz. Genelde evde bir şey çevirmekle meşgul oluruz... Ama büyükannemi mutlaka görmüşsündür... O haftada 4 kez Malfoy Malikanesi'ne gider... "

" Hayır tanışmış olamayız... Biz; yani Ann ve ben pek yemeklere falan gitmeyiz. Genelde evde bir şey çevirmekle meşgul oluruz... Ama büyükannemi mutlaka görmüşsündür... O haftada 4 kez Malfoy Malikanesi'ne gider... "

Vanessa iç çekerek '' Evet bende hiç sevmiyorum yemekleri, eğlenceden çok görev gibi geliyor. Konuklara selam ver Vanessa, Sıkılmış gözükenlere malikaneyi gezdir Vanessa, Nazik ol Vanessa resmen malikanedeki yaşamımdan soğutuyorlar beni. Ömrüm boyunca Hogwarts'ta yaşayasım geliyor. '' dedi ve yüzünü buruşturdu.Herzaman bir Malfoy olmaktan gurur duymuş ve sağladığı imkanlardan sonuna kadar yararlanmıştı ama malikanede geçirdiği zamanın yarısı annesinin onu çeşitli davetlerde giyeceği kıyafetlerin provasına ve sonrada davetlerin kendisine sürüklemekle geçmese daha iyi bir hayatı olacağını düşünüyordu.

Sonra J.D.'nin '' Ama büyükannemi mutlaka görmüşsündür... O haftada 4 kez Malfoy Malikanesi'ne gider... " sözleri üzerine '' Evet onunla sık sık karşılaşıyoruz . Onun genlerini aldığın için çok şanslısın. Yaşına göre hala çok güzel ve bakımlı bir kadın. Umarım yaşlanınca bende öyle olabilirim. '' dedi havai bir tavırla.

'' Evet onunla sık sık karşılaşıyoruz . Onun genlerini aldığın için çok şanslısın. Yaşına göre hala çok güzel ve bakımlı bir kadın. Umarım yaşlanınca bende öyle olabilirim. ''

" Hah. Sen onu bir de bana sor. Güzel bakımlı olduğu kadar; dişli ve cazgırdır aynı zamanda. Arada sırada gördüğünde muhteşem biri olabiliyor fakat onunla yaşıyorsan işler değişir. Piyano çaldığım için çok kızıyor. neredeyse Muggle Aşığı olduğumu söyleyecek."

JD'nin ağzından kelimeler elinde olmadan dökülmüştü. Ama kendini rahatlamış hissediyordu. Büyük annesi Ann'i hep daha fazla sevmişti. JD bu yüzden Ann'in babasına benzediğini düşünüyordu.

"Senin kardeşin falan var mı?" diye sordu JD. Kendisi ve ailesinden bahsetmek istemiyordu daha fazla.

''...Piyano çaldığım için çok kızıyor. neredeyse Muggle Aşığı olduğumu söyleyecek."

Bu sözler Vanessa'ya annesinin, odasındaki plak koleksiyonu içinde birkaç muggle plağıyla karşılaştı diye yaygara çıkarttığı günü hatırlatmıştı. Oysa Vanessa'ya göre bir insanın büyü yapamaması düzgün müzik yapamayacağı anlamına gelmiyordu. Yinede şimdilik bu düşüncelerini kendisine saklamaya karar verdi. J.D.'yi sevmişti eğlenceli birisine benziyordu ve vakit geçirmek için iyiydi ama insanlara hemen güvenmemesi gerektiği ona küçüklüğünden beri öğretilen birşeydi.

"Senin kardeşin falan var mı?''
O bunları düşünürken uzun bir sessizlik olmuş olmalıydı ki J.D. konuyu değiştirmişti.

''Evet bir ablam var. Mutlaka karşılaşmışsındır . Sihirli yaratıkların bakımı profesörü. Aynı zamanda da annemle babamın ilk göz ağrıları, biricik Lily'leri'' dedi gözlerini devirerek. Annesiyle babasının Lily'e aşırı düşkün olduklarını düşünürdü hep.

''Evet bir ablam var. Mutlaka karşılaşmışsındır . Sihirli yaratıkların bakımı profesörü. Aynı zamanda da annemle babamın ilk göz ağrıları, biricik Lily'leri''

JD, Vanessa'nın bu lafı üzerine göl doğru bir kaç saniye hülyalı hülyalı baktı.Daha sonra yüzünde alaycı bir gülümsemeyle Vanessa'ya döndü tekrar:

" Demek sende de aynı şey var öyle mi!? "-küçük bir 'hıh' sesi çıkarttı-" Hep iki kardeşi de eşit sevdiklerini söylerler ama her zaman biri daha çok sevilir. Büyükannem sivri dilli olmadığı için Ann'e bayılıyor. Ama ben..."

Derin derin iç geçirdi ve Vanessa'nın bir şeyler demesini beklemeye koyuldu.

" Hep iki kardeşi de eşit sevdiklerini söylerler ama her zaman biri daha çok sevilir. Büyükannem sivri dilli olmadığı için Ann'e bayılıyor. Ama ben..."

Vanessa J.D'nin sözlerine katıldığını belirtmek için şiddetle başını salladı. '' Bende sadece bizim aileye özgü bir durum sanıyordum bunu. Demek sizinkilerde öyleler.Bazen Sy'nin çok şanslı olduğunu düşünüyorum. Ne de olsa o tek çocuk. Aslında ablamı da çok seviyorum.Yani hiç bir zaman o olmasa ne güzel olurdu diye düşünmedim ama yine de... '' dedi buruk bir ses tonuyla ve devamını getiremedi. Söyledikleri aslında çelişkili şeylerdi Vanessa farkındaydı. Ama J.D.'nin anlatmak istediğini anlayacağını düşünüyordu.

'' Bende sadece bizim aileye özgü bir durum sanıyordum bunu. Demek sizinkilerde öyleler.Bazen Sy'nin çok şanslı olduğunu düşünüyorum. Ne de olsa o tek çocuk. Aslında ablamı da çok seviyorum.Yani hiç bir zaman o olmasa ne güzel olurdu diye düşünmedim ama yine de... ''

" Emin ol bu her ailede yaşanan bir şey..."dedi umutsuzca kafasını sallayarak. Her ailenin kendine has sorunları vardı ama her çocuğun sorunu kardeşinin daha fazla sevilmesiydi..ya da öyle gözükmesi. Aklına Dayrnt geldi. O da Eragon için böyle düşünüyordu.

" Ben Ann'siz bir hayat düşünemiyorum doğrusu... Bizim malikane sessiz ve ıssızdır. O da olmasa kafayı yerdim herhalde..."dedi aklına Ann'le yaptıkları yaramazlıklar geliyordu.