Kışın Soğuğu

Vanessa derslerden sıkılmıştı. SBD'ler onu aşırı derecede yoruyordu. Artık rüyasında bile teorik bilgileri görüyordu. Biraz kafa dağıtmağa ihtiyacı vardı. Dışarıdaki soğuk havaya ihtiyacı vardı. Bahçeye çıktı. Bembeyaz karların için yürümeye başladı. Hava biraz soğuktu ama Vanessa'ya iyi geliyordu. Etrafında birkaç kişi kartopu oynuyordu. Birden içinden oynamak geldi. Ama sonra vazgeçti. Yürümeye devam etti. Elleri soğuktan kıpkırmızı olmuştu. Ama içindeki ses içeri girmemesini yürümeye devam etmesini söylüyordu.

Tom dolaşırken gözü Vanessa'ya ilişti. Onu daha önce bu kadar yorgun görmemişti. En iyisi gidip bi bakmak diye düşündü. Vanessa'ya iyice yaklaştı ve yerden kar alıp Vanessa'ya attı.

Vanessa'nın canı yanmış olması gerekirdi, çünkü çok sert yapmıştı kar topunu. Tom şimdi kıkır kıır gülüyordu. Hemen bir ağacın arkasına gizlendi. Vanessa artık onu göremezdi tabi gelip bakmadığı sürece. Bir kaç defa daha böle yaptı artık kendini tutamıyordu Vanessa'nın o hali çok komik geliyordu ona, üstü başı artık kar olmuştu.

Tom içinden 'umarım fark etmemiştir' dedi. Bir kortopu daha attı. Baştan aşağı kar duran Vanessa'yı birde yüksek izlemek istedi ve ağaca çıktı. Ağaçta iyi hareket edemiyordu normalde ederdi ama şimdi ağacın dalları buz tutmuştu.

Vanessa boş boş yürürken birden yanağında sert bir kartopu hissetti. Yanağı bayaa acımıştı ama fazla büyük bir tepki vermedi. Kartounun sahibini görebilmek için etrafına bakındı. Herkimse saklanmıştı. Bunu tom'dan başkası yapmazdı. Bu 3. oluyordu. Bunu bilmek için kahin olmaya gerek yoktu. Kesin bir ağacın arkasına saklanmıştı. Ağaçların arkasına bakarken bir darbe daha aldı. Ama bu kadarı yeterdi. Nereye saklandıysa çıkmalıydı artık. Kardan adama dönmüştü. Ağaçların arkasında bulamayınca üstlerine bkmaya karar verdi. İlk baktığı ağaçta Tom'u gördü. Kafasını kaldırdı ve:

"Bu sefer kaçamadın işte. Şu halime bak kardanadama döndüm resmen" dedi. Yerden biraz kar alıp ert bir top yaptı ve ağacın tepesine attı. Ama Tom'a isabet edip etmediğini göremiyordu. Eğer isabet ettiyse canının yanmış olmasını isterdi. Yanağı hala yanıyordu.

Vanessa, Tom'a kartopu fırlatmış ama Tom'un canını fazla yakmamıştı. "acımadıki. Kardan Vanessa" dedi. Vanessa'nın o hali onu çok komik yapıyordu Tom daha dayanamayıp gülmeye başladı.

Gülmez olsaydı, ağaçta dengesini kaybedip yere düştü. Canı bu sefer yanmıştı ağacın köküne çarpmıştı. Acılar içindeydi ama birdaha revire gitmek istemiyordu. Bir daha o şifacıyı beklemek istemiyordu.

Ayağı kalktı ama bileği çok acıyordu, mecburen oturdu. Vanessa'ya baktı şaşırmış şekilde ölece duruyordu, hiçbirşey yapmaması Tom'u kızdırdı. "Demek öle yanıma bile gelmiyorsun" dedi. Tom kendisine bireşy olunca çok agresif oluyordu. Geçen sefer ona göre ölümün eşiğinden dönmüştü ama bu sefer o kadar kötü bir durum yoktu, sadece bileği incinmişti.

"Acımadıki. Kardan Vanessa" dedi Tom. Vanessa'da kendi haline bakıp gülmeye başladı. Gerçekten komik gözüküyordu. Eliyle üstündeki karları temizledi. Tam o anda bir ses duydu. Kafasını kaldırıp baktığına Tom'u yerde gördü. Bu sefer gülme sırası Vanessa'da idi. Uzakta durmuş onu izliyordu. Bir yandan da gülüyordu. Tom'un canının yanmış olacağını düşünmemişti. Gülerek:

"Oh olsun. Bana gülersen olacağı oydu" dedi. Ama Tom beklediği gibi bir tepki vermedi. Sinirle "Demek öle yanıma bile gelmiyorsun" dedi. Vanessa'nın yüüzndeki gülümseme silindi. Canı acınmıştı galiba. Vanessa Tom'un yanına koştu. Bileğini tutuyordu tom. Vanessa tatlılıkla:

"Çok mu acıdı? Öpeyim de geçsin" dedi ve Tom'un yanağına bir öpücük kondurdu. Yüzüne baktı ve "Ehh hala acımıyor değil mi? Eğer durum vahimse revire gidelim" dedi.

Vanessa'nın Tom'u öpmesi üzerine Tom yüzünde acı dolu bir gülümseme oluştu acıdan istediği gibi gülemiyordu. Tom içinden ''umarım revir e gitmemizi istemez'' dedi.

"Ehh hala acımıyor değil mi? Eğer durum vahimse revire gidelim" dedi. Tom'un istemediği olumştu hemen ayağı kalktı ve yürüemye başladı acıdan yanıyordu ama revir'e gitmemek için elinden geleni yapcaktı. "İyiyim iyiyim. Birdaha beni oraya hiçbir güç getiremez." dedi ama gitmesi gerektiğini oda biliyordu, gidecektide ne olacaktı onca saat şifacıyı bekliyecekti orda yine.

Yere eğildi ve Vanessa'ya göstermeden kar alıp yanına gitti. "Demek bana gülersin he! al sana ozaman" dedi ve karları Vanessa'nın yüzüne attı. Vanessa onu yakalamadan yanından gitmeliydi. Vanessa'yı kızdırarak onun etrafında dolanmaya başladı. Artık Vanessa'nın ayağa kalkmasını bekliyordu. Ayağı acıyordu ama takmıyordu eğlenmek onun en çok istediği şeydi.

"İyiyim iyiyim. Birdaha beni oraya hiçbir güç getiremez." dedi Tom. Vanessa Tom'un bileğinin ağrıdığı farkedebiliyordu ama üstüne gitmedi. İnadı tuttmuştu ve vazgeçmezdi. Tom ayağa kalkmış geziyordu. Bileğinin çok fazla acıdığı belliydi. Vanessa şu anda onunla kartupu savaşı yapmayı çok isterdi ama onu düşünüyordu. Ama Tom'un yüzüne attığı kardan sonra kendini tutamadı ve ayağa fırladı. Gülerek yerden kar aldı ve top yapıp Tom'un peşinden koştu. Ama Tom acıyan bileğine rağmen oldukça hızlı koşuyordu. Vanessa yetişemediği gibi koşarken karlardan dolayı yerdeki taşı görmedi ve taşa takılıp karların arasına düştü. Vanessa artık iyice komik gözüküyordu. Karların arasına boylu boyunca uzanmıştı. Gülerek yattığı yerden kalktı ve oraya oturdu. Tamamen ıslanmıştı. Bağdaş kurdu ve Tom'a "Ben düştüm sen hala kaçıyorsun. Gelsene buraya" diye bağırdı. Karların arasında oturmak çok güzeldi soğuğa rağmen.

Vanessa gülerek Tom'un peşinden geliyordu. Tom arasıra yerden kar alıp arkasına bakmadan atıyordu. Bir şeyden emindi Vanessa'nın da hoşlandığı. "Yakalayamassın" diye bağırıyordu.

Durdu ve arkasına döndü. Vanessa artık arkasında yoktu bir yerden Vanessa'nın sesi geldi, "Ben düştüm sen hala kaçıyorsun. Gelsene buraya" Tom sesin geldiği yöne baktı. Vanessa yerdeydi Tom gülmeye başlayıp yanına koşmaya başladı. Yanında gittiğinde Vanessa bağdaş kurmuş oturuyordu.

Vanessa mutlu görünüyordu. Oda onun yanına oturdu. "Bir yerin incindimi istersen revire gidelim" dedi ve sırıtmaya başladı. Tom karların üstüne uzanıp gülmeye başladı. Hogwarts a gelmeden önce yaptığı ve sevdiği sayılı işlerden biriydi karda oynamak. Vanessa'yı kızdırcaktı ama nasıl diye düşünüyordu. "Senin burda benden sonra en sevmediğin kişi kim" dedi. Artık Vanessa'nın Tom'a alışmış olması gerekirdi o böle hoşlanıyordu bu şekilde eğleniyordu.

Tom Vanessa'nın yanına gülerek geldi ve "Bir yerin incindimi istersen revire gidelim" dedi. Vanessa alayla "Ahh sen çok gittin ya sanki. Bir de bana diyor. Yok ben iyiyim" dedi. Sonra Tom yanına uzandı. Vanessa'da Tom'un yanına uzandı. Biraz soğuktu ama buna değerdi. Gerçekten çok mutluydu Vanessa. SBD'lerin stresinden eser kalmamıştı.

Sonra birden Tom "Senin burda benden sonra en sevmediğin kişi kim" dedi. Vanessa Tom'un yine kendisini kızdırdığını anladı ve bozuntuya vermeden "Senden sonra mı? Bu okulda bir tek seni sevmiyorum ben" dedi. Sonra bu verdiği cevaba içi elvermedi. Şakasına bile olsa Tom'a seni sevmiyorum demek çok zor geliyordu. Vanessa kafasını Tom'a çevirdi ve:

"Bu okulda nefret edeceğim en son kişisin. Ben seni çok seviyorum. Ama sen bundan şüphe duyuyorsun galiba" dedi.

"Bu okulda nefret edeceğim en son kişisin. Ben seni çok seviyorum. Ama sen bundan şüphe duyuyorsun galiba" dedi Vanessa. Tom başarılı olduğunu düşündü. "Evet hemde çok" dedi. "Şaka yapıyorum her zamanki gibi yutmuşa benziyorsun" dedi.

Tom'un canı sıkılıyordu. Ne yapabilirdiki her yer bembayaz bir örtüyle kaplıydı. Kartopu oynamaktan başka bir seçenek gelmiyordu aklına. "Benim canım çok sıkılıyor. Hiç birşey olmuyor tanıdığım tek sen varsın sanki. Kuzenin bizim binadaydı değil mi?" dedi. Artık deminki gibi gülmüyordu neşeli hali kaçmıştı. Sıkılıdığını düşündükçe gidip dolaşmak istiyordu tek başına. Ama Vanessa'yı arkada bırakamazdı.

Vanessa tek kaşını kaldırdı ve "Ahh hayır yutmadım tabiki de. Eğer yutsaydım şu anda yanında olmazdım" dedi. Vanessa'nın sırtı bayaa ıslanmıştı. Böyle yatmak çok güzeldi. Hele tom'da yanındayken. Ama Tom galiba sıkılmıştı. Vanessa:

"Evet Bill sizin binadaydı" dedi ve bir anda yerinden kalktı. Tom'un elinden tuttu ve onu kaldırdı. Elele karlarda yürümeye başladılar. Gerçekten yapacak birşey yoktu. Ama Vanessa bir ömür boyu Tom'la yürüyebilirdi. Ama Tom sıkılmışa benziyordu. Birden durdu ve "Benleyken çok sıkılıyorsun galiba. Sıkıldıysan..." dedi ve cümleyi burda bıraktı. Devamına getirecek birşey bulamamıştı. Bulmak da istemiyordu. Şu anda sadece Tom'a bakıyordu. Aklında sadece o vardı.

Vanessa Tom'u kaldırmış, yürümeye başlamışlardı. Tom'un sıkkın yüzü birden silindi. Bu pek uzun sürmedi ama Vanessa'nın söylediği "Benleyken çok sıkılıyorsun galiba. Sıkıldıysan..." Tom'u kızdırmıştı.

Tom bıkmıştı ona sevgisini göstermekten "Sana sevgimi daha önce göstermedim mi?" Tom sinirlerini yatıştırmaya çalışıyordu ama yapamıyordu her buluştuklarında aynı tür şeyleri duymaktan sıkılmıştı. "Eğerki sen sala inanmadıysan başka birini bulmalısın" dedi.

Tom şimdi etrafına bakındı ama kimse yoktu. Vanessa'nın elini bırakıp ordan uzaklaşmaya başladı. "Yetti artık bıktım ona sevgimi göstermekten" dedi içinden. Tom Vanessa'nın tepkisini merak ediyordu. Ama önemi artık yoktu.

"Sana sevgimi daha önce göstermedim mi?" dedi Tom sinirle "Eğerki sen sala inanmadıysan başka birini bulmalısın"

Vanessa bu tepkiyi beklemiyordu. Tom'un bu kadar kızıcağını bilseydi öyle demezdi. Şimdi pişman olmuştu. Hatasını nasıl telafi edeceğini düşünüyordu. Tom'un fazla üstüne gitmişti. Bunun farkındaydı. Ama gözünün önünde Avril'ı öpmesini hazmedemiyordu. Gerçi olan olmuştu. Yapacak birşey yoktu ve Tom'da hatasını anlamıştı. Şimdi telafi sırası Vanessa idi.

Tom hızlı hızlı yürümeye başladı. Vanessa koşar adımlarla arkasından yürüdü. Kolundan tuttu ve kendine çevirdi. Dudaklarını onun dudaklarına yaklaştırdı. Sonunda dudakları kavuştu. Şimdi sadece Tom vardı sadece...

Arkadan biri Tom'un kolunu tutmuş kendisine çevirmişti. Tom'un kolunu tutan Vanessa'ydı. Birden Tom'la Vanessa'nın dudakları birbirine kenetlenmişti. Tom şaşırmıştı ama hiç tepki vermiyordu. Ama bir yerde kesmeleri gerektiğinide biliyordu.

Tom Vanessa'yı itti. "Demek şimdi bunu düşünmek geldi aklına" dedi. Tom elini Vanessa'nın omzuna attı ve yakındaki bir banka gidip oturdular. "Şeyy! Hoşuma gitti" dedi. "Acaba Vanessa böle birşey yapma gereği neden duymuşyu" diye düşünüyordu. Tom kendini şimid Vanessa'dan biraz soğuk hissediyordu ama şu anda bunları düşünmemesi gerekirdi.

Vanessa ile Tom bir süre dudak dudağa kaldılar. Vanessa Tom'un tepki vermesine sevinmişti. En azından olumsuz birşey yapmamıştı. Bir süre sonra Tom Vanessa'ı itmiş ve bir banka oturmuşlardı. Tom "Demek şimdi bunu düşünmek geldi aklına" dedi. Tom elini Vanessa'nın omzuna attı. "Şeyy! Hoşuma gitti" dedi.

Vanessa soğuktan olayı biraz üşümüştü. Tom'a iyice sokuldu ve başının onun omzuna koydu. Böyle daha sıcak oluyordu. Gülerek:

"Barıştık mı şimdi?" diye sordu. Ters bir cevap almaktan korkuyordu. Ama Tom onu gerçekten seviyorsa ters bir cevap vermezdi. Vanessa bu aralar fazla duygusaldı. Ters bir cevap herşeyi mahvedebilirdi.

Vanessa'nın "Barıştık mı şimdi?" demesi üzerine Tom'un dili kitlenmişti sanki, ne diyebilirdiki ona kalsa barışmazdı ama bu durumda barıştık demek zorunda hissediyordu kendini. "Evet barıştık" dedi güldü. Vanessa Tom'a iyice sokulmuş, başını omzuna yaslamıştı. Tom, Vanessa'ya baktı ve daha sıkı sarılmaya başladı ona. Tepkisini tahmin edebiliyordu hiçbirşey yapmıyacağını, onun Tom'a sokulmasını bekliyordu.

Tom artık Vanessa'ya takılmama kararı almıştı kendi kendine. Bir daha böle birşey olmasını istemiyordu. "Vanessa farkındamısın her buluşmamızda birşeyler oluyor, her seferinde kavga ediyoruz" dedi.

"Evet barıştık" dedi Tom. Vanessa derin bir "Ohh" çekti. Çok korkuyordu herşey bitecek diye. Tom'da birşeylerden rahatsız gibiydi sanki. Sonra nedenini anladı. Vanessa gibi her seferinde kavga etmelerinden rahatsızdı. Vanessa da çok sıkılmıştı artık. Her defasında birbirlerinin sevgisinden emin olamıyorlardı. Vanessa karar verdi. Artık bu konuyu kurcalamayacaktı. Tom'un onun sevdiğini düşünüyordu. Ama yalansa... Yok yalan değildir. Tom yapmazdı bunu. İçiyle dışı bir biriydi. Yalan söylemezdi.

Vanessa Tom'un yanağına bir öpücük kondurdu.

"Sana söz veriyorum. Bir daha senin sevginden şüphe duymayacağım. Ama sen de bana bir söz ver. Sen de aynı şeyi yapmayacaksın. Tamam mı?"

Vanessa Tom'un yanağına bir öpücük kondurdu. Bu Tom'un hoşuna gitmişti. "Demekki Vanessa asla ayrılmak istemiyordu" dedi içinden. "Sana söz veriyorum. Bir daha senin sevginden şüphe duymayacağım. Ama sen debana bir söz ver. Sen de aynı şeyi yapmayacaksın. Tamam mı?" dedi Vanessa. Tom tam olarak Vanessa'nın dediğini anlamamıştı. Şüphe duymasını mı yoksa Avril'i öpmesinimi kast etmişti.

Tom'un diyeceği tek bir cevap vardı, onu sölemek zorundaydı. "Tamam, anlaştık" dedi ve güldü. "Tamam kabul ettim ama neyi tam olarak açık konuşmadın. Bir daha sevgimizi ölçmeyimi yoksa başka birini..." dedi ve sustu devamını getirirse Vanessa'nın üzülebileceğini hissetti.

"Tamam, anlaştık" dedi ve güldü. "Tamam kabul ettim ama neyi tam olarak açık konuşmadın. Bir daha sevgimizi ölçmeyimi yoksa başka birini..."

Vanessa cümlenin kalanını aklından tamamladı. *Başka birinin dudaklarına yapışmamayı mı* Ama bunu dışından söylemedi. İkinci bir kavga istemiyordu. Üstelik daha yeni barışmışlarken.

"Aslında önce birinciyi kastetmiştim ama sen söyleyince buna ikinci de dahil oldu. Hala sözün geçerli mi?" dedi muzipçe. Hala sözünün geçerli olmasını umuyordu.

Tom Vanessa'nın "Aslında önce birinciyi kastetmiştim ama sen söyleyince buna ikinci de dahil oldu. Hala sözün geçerli mi?" demesi üzerine gülmeye başladı. Bu ona saçma gelmişti başka birini bir daha öpmek. "Bir daha biriyle neden öpüşüyimki onun nedenini sana açıkladığımı hatırlayırum" dedi normal bir ses tonuyla Vanessa'nın kızdığını sandığını düşünmesini istemiyordu.

Tom artık bunları konuşmak istemiyordu. İkisinden birinin kırıla bileceğini düşünüyordu. "Başka birşeylerden konuşalım" dedi. Tom ne konuşsalar diye düşünüyordu. "En iyisi biz burda ayrılalım bir kaç gün birbirimizi görmiyelim ama eğersen yok dersen senle sabaha kadar dururum, bu bana sorun olur ama bir profesöre yakalanırsam" dedi.

"En iyisi biz burda ayrılalım bir kaç gün birbirimizi görmiyelim ama eğersen yok dersen senle sabaha kadar dururum, bu bana sorun olur ama bir profesöre yakalanırsam" dedi Tom.

Vanessa Tom'u görmemeye dayanamazdı. Bir kaç günde olsa bu zaman fazla gelirdi ona. Zaten okul kapanmak üzereydi. Uzun bir süre görüşemeyebilirlerdi. Bu anın tadını çıkarmalıydılar.

"Hayır bence burada kalmalıyız. Belki bütün gece değil ama biraz daha durabiliriz. Zaten okul tatile giriyor. Tatilde görüşebilecek miyiz ki?" dedi. Hava çok soğuktu ama Tom onu ısıtıyordu.

"Hayır bence burada kalmalıyız. Belki bütün gece değil ama biraz daha durabiliriz. Zaten okul tatile giriyor. Tatilde görüşebilecek miyiz ki?" dedi Vanessa. Vanessa'nın bu sözleri Tom'u şaşırmıştı ama bir yöndende mutlu etmişti. Vanessa daha önce Tom'un istediği bir karara karşı çıkmamıştı.

Vanessa Tom'un nerde kaldığını bilmiyordu ailesi olmadığı için çatlak kazanda kalıyordu. "Aslında birbirmizi görme olasılığımız yüksek. Ben Çatlak Kazanda kalıyorum" dedi. Bu durum onun acısını biraz daha katlamıştı. Ailesinin olmadığını söleyince çok üzlüyordu. Tom başını öne eğdi ve sustu uzun bir süre azını açmadı...

"Aslında birbirmizi görme olasılığımız yüksek. Ben Çatlak Kazanda kalıyorum" dedi Tom. Vanessa birden üzüldü. Tom'un ailesinin olmadığı geldi aklına birden. Konunun buraya geleceğini düşünseydi sormazdı o soruyu. Konuyu değiştirmeye çalıştı. Ama beceremiyordu.

"Şey, özür dilerim." dedi kafasını öne eğerek. Onu üzmek istememişti. Ama olan olmuştu birden.

"Bakarsın bende gelirim tatilin sonlarına doğru. Birlikte Londra'yı turlarız. Çok eğlenceli olur" dedi konuyu değiştirmeye çalışarak.

Vanessa Tom'un üzüldüğünü farketmiş olması lazım ki özür diledi. Tom özürünü kabul ettiğini göstermek için başını salladı. "Bakarsın bende gelirim tatilin sonlarına doğru. Birlikte Londra'yı turlarız. Çok eğlenceli olur" dedi Vanessa. Tom muggle görmek istemiyordu. Ancak büyücü ortamlarına girerdi bunu Vanessa'ya sölemeliydi yoksa onu alıp mugglerla dolu bir yere gidebilirdi. "Ben muggle toplumlarına girmem beni sadece büyücü toplumlarına götür" dedi ve güldü.

Tom Vanessa'nın konuyu dağıtmak istediğini düşünüyordu. İyiki yapmıştı yoksa Tom dahada üzülecekti veya Vanessa'yı üzecekti. "Bir dönem daha bitti zaman çok hızlı. Bence biz büyücülerin yenemiyeceği tek şey zaman" dedi sakin bir şekilde.

"Ben muggle toplumlarına girmem beni sadece büyücü toplumlarına götür" dedi Tom gülerek. Vanessa böyle birşeyi aklından bile geçirmemişti. Zaten az bir zaman olan tatillerini de pis muglle'ların içinde geçirecek dğeildiler ya.

"Ne muggle'ı be. Ne işim olur onların yanında. Diagon yolunda falan yaparız bişiler" dedi mutlulukla. Tatilin gelmesini bir an önce istedi bir an. Ama aklına bir dahaki sene gireceği FYBS'ler gelince bu mutluğu uzun sürmedi. Bu seneki SBD'lere bu kadar çalışınca FYBS'ler kimbilir ne kadar zor olacaktı.

"Evet bu dönem çok çabuk bitti. Nasıl geçti anlayamadım. Ama bence büyücülerin tek yenemeyeceği zaman değil. Ölüm de var eninde sonunda gelip bizi bulacak olan" dedi kasvetli kasvetli.