Kışın Soğuğu

"Evetbu dönem çok çabuk bitti. Nasıl geçti anlayamadım. Ama bence
büyücülerin tek yenemeyeceği zaman değil. Ölüm de var eninde sonunda gelip bizi bulacak olan" Vanessa'nın bunları demesi üzerine Tom kendini tutamayıp kahkaha atmaya başladı. "Ölümü yenemezmiyiz. Felsefe taşı ve unicorn kanı nelik duruyor sölermisin" dedi ve gülmeye devam etti. "Hiç bu konuda araştırma yapmadığın belli oluyor. Birde zekiyim diye dolanıyorsun. Ferdi olduğun ailenin adını suya düşürdün" dedi ve hala gülüyordu ama bu seferki ilk gülmesine göre biraz hafif bir gülmeydi. "Bir daha birşey konuşurken ne dediğine dikkat et" dedi Tom artık gülmüyor Vanessa'ya bakıyordu. Onu küçük düşürdüğünü farketmişti.

"Ölümü yenemezmiyiz. Felsefe taşı ve unicorn kanı nelik duruyor sölermisin. Hiç bu konuda araştırma yapmadığın belli oluyor. Birde zekiyim diye dolanıyorsun. Ferdi olduğun ailenin adını suya düşürdün. Bir daha birşey konuşurken ne dediğine dikkat et" dedi Tom biraz alayla biraz ciddi bir ifadeyle.

Vanessa sinirlenmişti. Kalbi kırılmıştı. Tom'un dediklerini zaten biliyordu. O anda aklına gelmemiş ağzından çıkıvermişti. Soğuk bir biçimde kafasını Tom'un omzundan kaldırdı. Birazcık ondan uzaklaştı. Tom bir de niye herseferinde kavga ediyoruz diyordu. Al işte neden apaçık ortadaydı.

"Asıl sen sözlerine dikkat etsen iyi olur." dedi mırıldanarak. Bunu çok sessiz söylemişti ama Tom kesinlikle duymuş olmalıydı.

"Özür dilerim bay çok bilmiş. Zaten hata bendeki seninle konuşuyorum. Sen çok zekisin heralde" dedi ters ters. Kalbi kırılmıştı. Tom'a sırtını döntü oturduğu bankta.

"Asıl sen sözlerine dikkat etsen iyi olur" dedi Vanessa, sessiz bir şekilde. Tom zar zor duymuştu ama anlamıştı ne dediğini. "Ne dedim şimdi ben" dedi sakince. Sakin olmalıydı sakin oldumu karşısındaki kızardı. İçinden konuştuğunu sanıyordu sinirden ne dediğinin farkında değildi bu sözler mırıldanma şeklinde çıktı dudaklarından. "Keşke o gün Avril'in yanında kalsaydım o böle sorunlar çıkarmazdı belki" dedi.

"Özür dilerim bay çok bilmiş. Zaten hata bendeki seninle konuşuyorum. Sen çok zekisin heralde" dedi Vanessa. Kalbi kırılmışa benziyordu sırtını Tom'a dönmüştü ilk kez böle birşey yapıyordu. "Ben senin kaprislerini çekemem. Konuşmasaydın ozaman ve ben zekiyim gibi laflar sölemedim. Bay duygusal"dedi ve ordan uzaklaşmaya başladı.

"Ne dedim şimdi ben" dedi sakince Tom. "Keşke o gün Avril'in yanında kalsaydım o böle sorunlar çıkarmazdı belki" Vanessa Tom'a arkasını dönmüştü. Bu yüzden yüzü gözükmüyordu. Bu sözlerden sonra kalbine bir ok saplandı sanki. Büyük bir darbe yemiş gibiydi. Gözleri doldu. Hem sinirlenmiş hem de kırılmıştı. Arkasını döndü Tom'a bir söylemek için. Ama Tom ondan önce davrandı.

"Ben senin kaprislerini çekemem. Konuşmasaydın ozaman ve ben zekiyim gibi laflar sölemedim. Bay duygusal" dedi ve çekti gitti. Vanessa sinirle arkasından bağırdı.

"Lanet olsun. Ne halin varsa gör. Cehenneme kadar yolun var. Hatta git Avril seni anlar belki." dedi çok yüksek bir sesle. Kalbi tam tersini söylüyordu ama Tom'a bu sefer çok darılmıştı. Avril'le öpüştüğünde bile hemen özür dilemişti. Şimdi ise hem suçlu hem de güçlüydü. Zeytinyağı gibi üste çıkmıştı. Vanessa bunu hazmedemiyordu. Saat bayaa ilerlemişti. Havada soğumuştu ama umrunda değildi. Bankın üstünde dizlerini karnına çekti ve sessizce ağlamaya başladı. Yine kavga etmişlerdi ama bu sefer kesinlikle geri adımı atacak kişi Vanessa değildi. Biraz oturduktan sonra o da ordan yavaş yavaş yürüyerek ayrıldı.