Yalnızlık...

Konu: Yalnızlık... Cuma 14 Mart 2008, 22:54

Hava soğuk gibiydi.Hafiften bir rüzgar esiyordu sadece...Etrafta kimseler yoktu.Angelina yalnız başına göl kenarına gelmişti.Yalnız gelmeyip,kiminle gelebilirdi ki zaten...Hiçkimsesi yoktu Hogwarts'ta.Ne bir arkadaşı...Arkadaşı da geçmişti bir tanıdığı bile yoktu.Bunun yalnızlığını oldukça çok çekiyordu.

Gölün kenarına doğru yavaş adımlarla yaklaştı.Kocaman sert bir kayanın üstüne ceketini attı.Biraz nemli gibiydi sanki...Üzerine oturup,gölü izleyerek düşüncelere dalmaya başladı.

Ailesini düşünüyordu.Hogwarts'ta onlarsız geçen günler onun canını sıkmasına yetiyordu zaten...Niye herkez gibi arkadaşlarıyla falan takılamıyordu ki...Tabi arkadaşlarının hepsi muggledı.Hogwarts'ta olamazdılar ki...Bir büyücü ailesi neden Mugglelarla yaşamak isterdi ki...Tamam Muggleları küçümsemiyordu ama düştüğü bu duruma üzülmüyorda değildi...

"Of..."dedi sessizce...Gerçi yüksek sesle söylese de farketmezdi.Kimse yoktu ortalıkta zaten...

Kayanın kenarına attığı çantasını kucağına koydu.Çantayı açtı ve içindekileri karıştırmaya başladı.Eline bir paket çikolata gelmişti.Paketi almaya çalışırken eline küçük bir kağıt parçası geçti...Geçenhafta ailesinden gelen mektutu bu...

Eline aldı ve gülümsedi.Birde bir fotoğraf koymuşları mektubun yanına.Fotoğrafa baktı...Ona gülümseyen iki çift surat içini ısıtmaya yetmişti zaten...

Fotoğrafa dalmış düşünürken ani bir rüzgar esti.Herşeyi savurdu geçti sanki.Elindeki mektubuda uçurmuştu.Mektup gölün üzerine düşüp,ıslanmış ve gölün üzerinde yüzüyordu...

"Lanet olası rüzgar!"dedi yüksek sesle...Niye böyle şeyler hep onu bulurdu ki.Herşey ters gidiyordu.Yalnızdı burada yapayalnız.Elindeki son teselliyide düşürmüştü.O da gitmişti işte...Kayanın üzerine kendini bırakırcasına oturdu.Yanındaki çikolatayı da sinirle göle fırlattı.Başını ellerinin arasına koyup,düşünmeye başlamıştı şimdi...Biraz olsun sakinleşmek istiyordu...

Misafir

Hogwarts'da ilk günler.. Birinci sınıfların çoğu için eğlence ve keşif kaynağı olan günler.. Onlardan birinde, akşam havasının berabarinde getirdiği rüzgar ile birlikte ağırdan alarak göl kenarında, elleri cebinde yürüyordu James.. Yavaş yavaş üzerine çöken akşam havası, geride sadece turuncumsu bir kırmızı olan güneşin son demlerini gösteriyordu. Ortamın bu görüntüsü huzurlu olmasına yetiyordu James'in.. Derin bir iç çektikten sonra geniş bir göbeği olan, yaşlı bir ağacın önünden döndü. Gölün kıyısındaydı şimdi..

Döner dönmez gözüne birşey çarpmıştı. Küçük bir kayalığın üzerine oturan, sarı saçları rüzgarda uçuşan bir kız.. Karanlıkta zorla seçtiği minik elinden fırlayan ve gölün şeffaf suyu üzerine düşen bir kağıt parçası, ardından kızın öteki elinden fırlayan küçük bir nesne.. Duygusal bir şok? O olmasa bile bir hüzün seziyordu sanki.. Üzerindeki Gryffindor cüppesinin ıslanmasına aldırmadan adımlarını göle çevirdi. İlk başta derin bir titreme getiren soğuk suya birkaç saniye içinde alışmıştı. Nesnelerin yanyana yüzdüğü yere geldiğinde yavaşça eğildi ve onları eline aldı. Bir çikolata parçası ve bir büyücü fotoğrafı.. Fotoğrafın içindekiler kendisine gülümseyerek el sallıyordu. Yetişkin görünen, beyaz tenli bir çift... Fotoğrafı göğsündeki süvetere götürerek basitçe kuruladı ve bir parmağıyla resmi okşadı. Bunun nedenini kavrayamamıştı o an...

Ardından ağır adımlarla göl suyundan dışarı çıktı. Tatlı tatlı esen rüzgar dizinden altını üşütmeye başlamıştı. Ama kimin umrunda.. Kayalığın üzerinde oturan kızın yanına ilerledi ve sarı saçların tam arkasında durduğunda konuşmaya başladı.

"Öhööm.. Şey, bunlar senin olmalı.." diyerek fotoğrafı ve çikolata paketini kıza uzattı. Çikolatanın jelatinin üzerinden damlayan son birkaç damla kızın eline düşmüştü. Yüzüne bir gülümseme kondurarak kıza sorgulayan bir ifade takındı.

"Neler oluyor?" diye çekinmeden sormuştu. Rüzgar dolayısıyla gözlerinin önüne düşen turuncu saç tutamlarını arkaya attı ve kızın o havada bile belli olan mavi gözlerine dikti gözlerini...

Konu: Geri: Yalnızlık... C.tesi 15 Mart 2008, 14:42

Angelina başı hala ellerinin arasındayken ağlamak üzereydi neredeyse...Niye hiçbir şey yolunda gitmiyordu ki burda.Geldiğinden beri onu tek teselli eden şey Gryffindor'a seçilmesiydi.

Yanaklarında gözyaşlarının sıcaklığını hissedebiliyordu.Resmen ağlamaya başlamıştı...Oysa ki güçlü olması gerekiyordu.Sonuçta burda aynı şeyleri hisseden tek o değildi...Bunu çok iyi biliyordu.Yatakhanede her gece ağlayan küçük esmer bir kız daha vardı.En azından ondan iyi sayılırdı...İster istemez gülümsedi...

"Deliriyor olmalıyım..."dedi sesszice kendi kendine.Bir yandan ağlarken arada bir gülmek hoşuna da gitmemiş değildi.

Başı hala ellerinin arasındayken eline birşeyler damladığını farketti.Soğuk gibiydi...İlk önce yağmur olduğunu sansada kafasını kaldırmasıyla bunun nereden geldiğini anlamış bulundu...Çikolata ve fotoğraf daha önce şölende Gryffindor masasında gördüğü çocuğun elinde duruyordu...Islanmıştı da...

"Ahh... Ben çok teşekür ederim.Gerçekten çok iyisin..."dedi gülümseyerek...

Keyfi yerine gelmişti gelen çocukla birlikte.Yalnız kalmaktan hiçbir zaman hoşlanmazdı.Biriyle konuşmak ona gerçekten de çok iyi gelecekti.Çocukta dinlemeye hazır görünüyordu zaten...

"Şey...Otursana..."dedi çocuğun elinden çikolatayı ve fotoğrafı alırken...

Sonra anlatmaya başladı...

"Aslında rüzgar fotoğrafın elimden uçmasına sebep oldu...Ailemden bu hafta bir mektup aldım...Ve...Ve şu an onlarsız kendimi çok yalnız hissediyorum.Onları çok özledim ve onlardan kalan tek şey buydu bana...Elimden düşürünce doğal olarak biraz sinirlendim..."dedi gülümseyerek.Çocuğu inceliyordu ister istemez...

Misafir

Akşam havasının getirdiği turuncumsu güzellik içine yavaştan bir huzur akıntısının birikmesine neden olmaya başlamıştı ki o da bunun hoşnutluğunda göl kenarında yürümeye başlamış, hangi binadan olduğunu kestiremediği bu kıza yardım etmeye çalışmıştı.

Kızın teşekkürü üzerine nazikçe gülümsemeye çalıştı. Yaptığı şeyi büyütmüyor, önemsemiyordu. Sadece üşüdüğünü hissediyordu..

''Şey.. Bunun bir önemi yoktu, gerçekten.. Benim için bir değeri olmayan, ancak senin için önemli olduğunu düşündüğüm nesneler..'' dedikten sonra uzattığı nesnelerin elinden kaydığını hissetti. Ardından kızın yanına oturuverdi. Artık olanları anlatmayacak mıydı? Soran gözlerle kıza bakarken bir yandanda düşünmeye başladı..

O resimdekiler... Tahminince kızın ailesi olmalıydı. Kıza bakıyordu da, ağlamaya başlamıştı. Göz yaşları, kızın elinden uçup giden fotoğraf, ardından kasten fırlatılan bir çikolata.. Birşeyler olduğu apaçıktı. Tam ağzını açıp, olan biteni anlamaya başladığını ifade edecekti ki kız anlatmaya başlamıştı. Yaptıklarında haklı sayılırdı. Duygu ve düşüncelerinde..

''Anlaşıldı.. Sinirlenmen doğaldır tabii. Neyse o resmi iyi saklarsın artık.Bende senin gibi özlüyorum ailemi.. Her neyse.. Ben James. James Lorgoff..'' diyerek kıza elini uzattı. Her zaman dert dinlerdi ama yorumlarda ve acıları, üzüntüleri hafifletmekte olağanüstü olduğu söylenemezdi. Bu yüzden kısa keserek tanışma faslına atlamıştı. Sarı saçlar, mavi gözler, duygusallık.. Hoş bir.. arkadaş ediniyordu...

Konu: Geri: Yalnızlık... Paz 16 Mart 2008, 14:26

Rüzgar hâlâ esiyordu hafifçe.Angelina ister istemez üşümüştü biraz...Çocuğa baktı.Fazlasıyla çok ıslanmıştı zaten.Kimbilir o nasıl üşüyordu...Bu yüzden kendini suçluyor,koca bir aptal olduğunu düşünüyordu...Hafif esen bir rüzgardan dolayı elindekileri uçurmuş onda sonrada küçük çocuklar gibi ağlamaya başlamıştı.Çocuğun karşısında çok rezil hissediyordu kendini...İlkgünden bir olay çıkarmayı başarmıştı...

"Kabul et...Çok aptalsın Angie..."dedi içinden kendi kendine...

Ama bir yandan da işe yaradığını düşünmüyor da değildi...Sonunda Hogwarts'ta biriyle konuşmuştu hatta tanışmak üzereydi...Aslında hiçte tanımıyor değildi...Fakat onun hakkında bildiği tek şey onun gibi Gryffindor'lu olmasıydı...Cesur bir Gryffindor'lu...

"Sana ne kadar teşekkür etsem azdır...Bunlar benim için çok önemli...Çikolatadan bahsetmiyorum tabiki..."dedi gülümseyerek...Saçmalamaya başladığını farketti.Bir yerlerden toparlamaya çalışıyordu...Neyse ki çocuk kendini tanıtmaya başlamıştı.

Rüzgarla birlikte yüzünü kapatan sarı,uzun saçlarını geriye doğru attırdı.Hala elinde olan fotoğrafı ufak tefek çantasının içine düzgünce yerleştirdi...Çünkü her an bir rüzgarla daha uçurabilirdi.Gülümsedi kendi kendine...Sonra çikolatanın paketini yırtarcasına açtı.Yarısını kendi aldı diğer yarısınıda isminin James olduğunu öğrendiği yanında oturan çocuğa verdi.İsmini öğrenmişti fakat kendini tanıtmayı unutmuştu...Yine beyninin içinde kendisiyle savaşırcasına birşeyler söylemeye başladı...

"Eee...Bende Krystal...Aslına bakarsan Angelina...Ya da sen hangisini söylersen işte..."dedi James'e gülümseyerek...

Sonra devam etti.

"Ben Gryffindor'luyum...Sanırım sende öylesin.Çünkü seni Büyük Şölen'de Gryffindor masasında görmüştüm...Yani yanlış hatırlamıyorsam,gördüğüm sensen eğer..."dedi.Aslında çok iyi hatırlıyordu.Gördüğü James'ti.Bundan fazlasıyla emindi.Fakat muhabbet açmk istercesine yine de sormuştu.Mavi gözlerini cevap beklercesine James'in gözlerine dikti....

Misafir

Gündüzden kalma güneşin kırmızılığı giderek kayboluyor, etraflarında biraz da olsa kendini gösteren ışık huzmeleri uykuya dalıyordu. Kendini göstermeye başlayan gece havası, doğa ile dans eden rüzgarın eşliğinde üzerlerine çökmeye başlıyordu. Üşümesinin tek olumsuz yanı, bir kızla yanyana otururken burnunu çekmesi olan James, pantolonundaki ıslaklığa aldırmamaya çalışarak kızı dinliyordu. Bir teşekkür daha..

''Dedim ya, aldırma. Küçük birşey..'' diye neredeyse mırıldanarak söylendi. Kendisine göre önemsiz birşeyin büyütülmesinden hoşlanmazdı pek.. Bu yüzden başka konulara değinerek bu teşekkürün ve olayın üzerine örtmeye karar vermişti ki kız çikolata pakedini açarak kendisine o şekerli 'abur cuburu' ikram etmişti. James'in pek sevdiği bu yiyecek, biraz fazla yediğinden -ki gün içinde dörtten fazla yediğini saymıştı- evlerinde yasaklanmıştı. Özlemini duyduğu yiyeceği hemen eline almıştı. Koca bir ısırık aldıktan sonra dudaklarının kenarının çikolata olmasının farkında bile değildi. Kıza gülümseyerek ''Asıl sana teşekkürler! Ne büyük bi iyilik!'' demeyi eksik etmemişti.

Ardından kız kendi adından ve binalarından bahsetmişti. Krystal ve Angelina.. Angel, Ange.. Ang.. Angel kulağına daha hoş gelmişti. İkisininde aynı binadan olması güzel bir rastlantıydı. Gerçi daha önceleri kızın yüzünü gördüğünü hatırlar gibiydi. Ama nerde? Ortak salon? Hayır.. Geldiği gün direk uyumuştu. Peki ya neresi? Evet! Şapka kendisini seçtikten ve kadim şey, kafasından kaldırıldıktan sonra ilk gözüne çarpan büyücüydü o. Kendisi, çoktan binasına yerleşmiş, sırıtarak alkış tutuyordu. Hafızası kuvvetli James.. Ardından bir yandan kızı dinleyip, diğer yandan büyükçe ısırıklar aldığı çikolatasını bitirmiş, ağzının kenarlarının kaşınmaya başladığını hissetmişti. Peçete? Yanında peçete taşımazdı ki.. Şimdi titizliğin sırası olmadığına karar vererek konuşmaya başladı..

''Örm.. Angel desem? Kulağa daha hoş geliyor.. Ve evet. Bende bir Gryffindor'um.. Hatta seçim günü büyük salonda gözüme çarpan ilk Gryffindor'da sensin. Neyse.. Memnun oldum. İyi birer.. Şey, arkadaş olabileceğimize emin olabilirsin..'' dedi ve kızın tam kıvamında, mavi gözlerine bakmaya, cevap beklemeye başladı...

Konu: Geri: Yalnızlık... Perş. 20 Mart 2008, 19:27

Hava gittikçe soğumaya başlamıştı.Güneş sarp dağların ardından kaybolmak üzereydi.Rüzgar hala eski kuvvetiyle esiyordu.Kayanın üzerinde soğuktan büzüşmüş gibi oturuyordu.O kadar üşüyorsa,James'in nasıl üşüdüğünü hayal bile edemiyordu.Hepsi kendi salaklığı sayesinde gerçekleşmişti.

"Bazen salaklıkta işe yarıyor..."dedi içinden...Hafif gülümsemesine engel olamıyordu.Sadece James'in onu bir kaçık sanmasından korkuyordu.İlk günlerde ilk tanıştığı kişiye kendini böyle tanıtmak istemezdi.

Ama onun da bir farkı yok gibi görünüyordu.Ağzının kenarındaki çikolata taneciklerine aldırmadan konuşmaya ve gülmeye devam ediyordu.Angelina farkında olmadığını düşündü.Söylemeye de niyeti yoktu zaten...Böyle oldukça şirin görünüyordu.Fakat yine de arada bir gülmesine engel olamıyordu.

James'in,

''Örm.. Angel desem? Kulağa daha hoş geliyor.. Ve evet. Bende bir Gryffindor'um.. Hatta seçim günü büyük salonda gözüme çarpan ilk Gryffindor'da sensin. Neyse.. Memnun oldum. İyi birer.. Şey, arkadaş olabileceğimize emin olabilirsin..'' demesi üzerine kendini toparlamaya çalıştı.Dikkati iyice dağılmış hatta arada bir göle bakıp dalıp gidiyor ve bir süre sonra kendini tutamayıp,anlaşılmasın diye kafasını eğip,sessizce gülüyordu.

"Ahh...Sen nasıl istersen.Benim için sorun oluşturmaz...Bu arada Gryffindor olmana sevindim...Zaten iyi birer arkadaş olacağımıza eminim...Bundan şüpem yok..."dedi gülümseyerek.Aslında biraz kızarmıştı da...Seçim günü ilk gözüne çarpan Gryffindorlu...James'in ne demek istediğini tam da anlamış değildi...Dikkat çeken biri olduğunu hiç düşünmemişti...Aslında hoşuna gitmişti bile...

Rüzgarla birlikte yüzüne gelen saçlarını bir hışımla geriye itti.Hava gittikçe soğuyordu...Bunun için arada bir dişlerinin takırtısı hissedebiliyordu...

"Şey...Aslında bakarsan sen benim Hogwarts'taki ilk arkadaşımsın..."dedi James'e dönerek...