\\... Yeni Başlangıçlar...//

JD sükûnetle devrilmiş meşede oturuyordu. Elindeki Bitkibilim kitabına dalmış, boş gözlerle defterin aynı noktasına bakıyordu. Sözde sakin ve sessiz bir ortamda ders çalışmak için gelmişti ama bu sessizlik onu düşüncülerine yoğunlaştırmış; dersleri unutmasına neden olmuştu. Kafası doluydu ki o an önemli olan şeyin Bitkbilim tanışmak olduğunu bile unutmuştu. ilk yılında o dersi almamıştı fakat 2. sınfıta almaya karar verdiğinde sırtına nasıl ağır bir yük aldığını fark edememişti. Şimdi ona yoğunlaşmak zorundaydı ama kafası çok başka yerlerdeydi.

Tam bir şeye konsantre olmuşken annesinin sesi yankılanıyordu kulaklarında:

" Janice, tatlım, başıma bir şey gelirse diye diyorum beni seviyorsun öyle değil mi? "

JD sürekli kafasında türlü senaryolar uyduruyordu; annesi zümrüdüankadan birini mi öldürmüştü? Ya da babasını mı aldatmıştı? Cinayet mi işlemişti? JD 'nin kafası soru işaretleri doluyken sinirle kafasını kaldırıp göle baktı. Dudakları kinle büzüşmüş, gözü seğiriyordu. Sonra elindeki kitabı hışımla yere fırlatıp yüzünü ellerinin arasına aldı. Sinirli sinirli soluduktan sonra kafasını eski soğukkanlılığıyla kaldırdı. O kadar soğukkanlı ve ciddi görünüyordu ki yanağından süzülen birkaç damla yaşın farkına bile varmazdınız. Birden yüz hatları yumuşadı; uykuya dalacak küçük bir çocuk gibi göz kapakları yavaş yavaş inip kalkıyordu. Gözlerinden seller gibi yaşlar boşanıyordu. Hayatında ilk defa başına böyle bir şey geliyordu ve onu hazırlıksız yakalamıştı...

Dayrnt'ın canı biraz sıkılmıştı.Sevdiği birinin içini sıkıntı sarmış gibi hissediyordu.Buda hiç hoşuna gitmediği ve emin olamadığı için tedirgin tedirgin dolaşıyordu.İçindeki ses her zaman Dayrnt'a doğru şeyleri döylemişti.Vitt'i kurtardığındada aynı şeyi hissetmişti.Ama bu seferki şey kötülük değil,sıkıntıydı.Bu sıkıntı çok ağır olduğu için Dayrnt ölü gibi geziniyordu.Görenler ona şaşkın gözlerle bakıyorlardı.Genelde Dayrnt her zaman farklı bir ruh halinde olurdu ama şimdi ölü gibiydi.Hiçbir ifade yoktu suratında.Sanki İmperius Laneti ile büyülenmiş ve birinin kontrolü altına girmiş gibi dolaşıyordu.

Bir an sessiz ve kimsesiz bir yere geldiğini fark etti.Neresi olduğunu tam olarak bilmiyordu ama geri dönemiyordu.Ayakları tüm kontrolü almıştı ve yürümeye devam ediyordu.Dayrnt biraz tırsmıştı ama ne yapacağını biliyordu.Kötü birşeye karşılık vermeyi unutmayacaktı ve sonuna kadar mücadele edecekti.Birden karşısında yıkılmış bir ağaç üzerinde oturan tanıdık kişilerden birini gördü.Yarıya kadar kapalı olan gözlerini sonuna kadar açınca bunun J.D. olduğunu gördü.Yerde bitkibilim kitabı vardı ve J.D. ağlıyordu.İşte sırrı çözmüştü!İşte üzüntü buydu.Kafasını salladı ve hızlı adımlarla J.D.'ye yaklaştı.

"Hey J.D. sakin ola tamam üzülmene gerek yok.Tabii ne olduğunu bilmiyorum ama!Hşş,sen sakın üzülme tamam mı!"

ded ve J.D.'yi hafifçe sarstı.Kendine gelmezse ağlamaya devam edeceği çok belli bir durumdu çünkü!

"Hey J.D. sakin ola tamam üzülmene gerek yok.Tabii ne olduğunu bilmiyorum ama!Hşş,sen sakın üzülme tamam mı!"

JD yanına gelenin kim olduğunu fark edemeycek kadar sarsılmıştı. Bu davetsiz misafir- göz yaşları- onu derinden etkilemişti. Birkaç dakika daha hıçkırıklarla ağladıktan sonra sakinlemişti. Sanki içindeki dertler gözyaşları ve hıçkırıklarla birlikte terk ediyordu bedenini. Onlardan kısmen kurtulmuş olsa bile kendibi yorgun ve halsiz hissediyordu. Elleri yüzünde bir süre sessiz kaldıktan sonra bir elini cebine atıp bir mendil çıkardı. Kafasını kaldırıp sırılsıklam olmuş gözlerini kuruladı.

Gözlerini karşısında oturan çocuğa çevirdi hızlıca. Dayrnt'dı bu! JD kısa süreli bi şaşkınlıktan sonra kendini toplayıp Dayrnt'ın gözlerine dikti yeşil gözlerini. Hala ağlamaklı olan bir ifadeyle konuşmaya başladı.

" Burda ne işin var? "

" Burda ne işin var? "

demişti J.D. ona kendini toparlayınca.Dayrnt bir an için ne işi olduğunu düşündü ve mantıklı bir açıklama bulamadı.Tekrar düşünmek için kafasını kaşıdı fakat yine bir açıklama bulamadı.Tek bildiği şey ayaklarının onu buraya getirmiş olmasıydı ve neden getirdiğinide bilmiyordu.O durumda kafasından birsürü düşünce geçmişti ama şimdi hiçbirini hatırlamıyordu.

"İnanırmısın bilmiyorum ama bende neden burda olduğumu bilmiyorum!Belkide senin içindir!"

dedi ve J.D.'ye tatlı tatlı gülümsedi.Ağladıktan sonra J.D.'nin gözleri çok güzel oluyordu.Aynı elmas gibi parıl parıl parlıyordu.Hatta bazen gözünü bile alabiliyordu ondan yansıyan ışık.Dayrnt J.D.'nin ağlarken gözlerinin nasıl olduğunu çok merak etmişti fakat hiç ağlamayacağından emin olduğu için bu imkansız merakın cevabından mahrum kalmıştı.Birden aklına neden ağladığı takıldı.Bildiği J.D. tüm güçlüklere dayanabilirdi ama neden ağlamıştı!?Hiç durmaksızın:

"Peki sen neden ağladın!"

dedi.Bu soruyu biraz yargılayıcı sormuştu aslında.Kaşlarınıda çatmıştı.Cevabı sabırsızlıkla bekliyordu.

"İnanırmısın bende neden burda olduğumu bilmiyorum!Belkide senin içindir!"

JD, Dayrnt' ın bu sözleri üzerine kafasını kaldırıp ona baktı. Yüzündeki tatlı gülümseme bir an için bile olsa JD' ye kaymakbirası içmiş gibi bir his vermişti. Sanki içinde acıtarak yerleşen buzlar erimeye yüz tutmuş bir hâl almaya başlıyordu. Elinde olmadan onunda yüzüne bir gülümseme yayıldı. Sanki Dayrnt, Dünya; o da Ay'mış gibi bir çekim kuvvetinin etksinde hissediyordu kendini. İçindeki şüphleri yokedebilseydi onu sevebilirdi. Sadece biraz daha kolay güvenebilmesi gerekiyordu. Belki bir Gryffindor ve Hufflepuff olsaydı şimdiye kadar çoktan Dayrnt için yanıp tutuşuyor olurdu. Yardımsever tavırları ve çkeici gülümseyişi çoktan boynununa atlamasına sebep olabilirdi. Ama o Slytherin'di ve böyle bir şey söz konusu olamazdı....

" Peki sen neden ağladın ! "

JD derin derin iç geçirdi. Dayrnt' a ya da başka birlerine bunu anlatmayı ne kadar da isterdi.

" Hiç... " -dedi omuz silkerek-" Hani için kararır ve açık denizler bile sana dört duvar arası kadar boğucu gelir. Öyle bir şey işte... Sıkıntı ve gerginlik...."

Sesinin çatlamaya başladığını hissediyordu. Yeniden ağlamaya başlyacak gibi oldu ama kendini o kadar yorgun hissediyordu ki ağlamaya mecali yoktu. Sözlerini henüz bitirmemişken kafasını yavaşça Dayrnt'ın omzun yasladı. O an bir dayanağa her şeyden çok ihtiyacı vardı.

" Hiç... " -dedi omuz silkerek-" Hani için kararır ve açık denizler bile sana dört duvar arası kadar boğucu gelir. Öyle bir şey işte... Sıkıntı ve gerginlik...."

dedi J.D. ve kafasını Dayrnt'ın omzuna dayadı.Dayrnt böyle birşey beklemiyordu ama şaşırmışda değildi.Kolunu J.D.'ye doladı ve başını eğerek çevresini izlemeye başladı.O durumda çok mutluydu Dayrnt.İstediği şeylerden biri gerçekleşmişti.Normalde kendi deyimiyle çok 'sevindirik' olması gerekirdi ama şimdi aksine romantikti.Tek istediği şey J.D. ile biraz daha vakit geçirmekti.

"Hani ortak salonda konuşuyorduk ve biri kimi sevdiğimi sormuştu.Hatırlıyor musun?Hatta ben cevap verememiştim.Sebebi senin orda olmandı.Çünkü bir an için utandım ve kendimi ifade edemedim.Ama şimdi hiç çekinmeden söylüyorum.Aslında ben seni seviyorum Janice!Tek gerçek bu.Şimdi sana soruyorum;'Benimle çıkmak ister misin?' "

dedi Dayrnt sakin bir sesle.Sonunda duygularını sözlere dökebilmişti.J.D.'nin ne diyeceğini çok merak ediyordu aslında ama cevap önemli değildi.Cevap ne olursa olsun Dayrnt onu sevmeye devam edecekti.Bu günün kötü geçmesine izin vermeyecekti.

"Hani ortak salonda konuşuyorduk ve biri kimi sevdiğimi sormuştu.Hatırlıyor musun?Hatta ben cevap verememiştim.Sebebi senin orda olmandı.Çünkü bir an için utandım ve kendimi ifade edemedim.Ama şimdi hiç çekinmeden söylüyorum.Aslında ben seni seviyorum Janice!Tek gerçek bu.Şimdi sana soruyorum;'Benimle çıkmak ister misin?' "

JD, kafasını Dayrnt'ın omzundan kaldırmadan yavaşça başını yana çevirip Dayrnt'ın gözlerinin içine baktı. Bir an neden bahsettiğini anlayamamıştı. Gerçekten ilan- î aşk mı ediyordu? Yoksa dalga mı geçiyordu? Oğlanın gözlerine baktı JD dikkatle. Yeşil ile ela karışımı gözleri vardı; JD' nin içinde boğulmak isteyebileceği birer okyanus gibi görünüyorlardı. Gözlerini Dayrnt'ın gölzerinden ayırmadan konuştu.

" Sen ciddi misin? "

Gözlerinden ciddi olduğu ne kadar belli oluyorsa bile teyit etmek istemişti yalnızca. Bir süre daha Dayrnt' ın cevap vermesini bekledi. Dışarıdan ne kadar sakin görünse de içi içine sığımıyordu o an. Yüzüne mutlu ve muzip bir gülümseme yayıldı. Elinde olmadan kafasın biraz kaldırıp Dayrnt'ı dudaklarından öptü. Bu bir erkeği ilk öpüşüydü. Her yanına ateş bastığını hissediyordu. Ona yıllar gelen bir süreden sonra dudaklarını Dayrnt'ınkiler ayırdı ve hiç rahatsız olmamış bir tavırla yüzünü Göl'e çevirdi tekrar.

" Sanırım bu yeterli bir cevaptır."dedi. Sesinde sanki hiçbir şey omamış gibi bir hava vardı.

Dayrnt bu sözleri söyledikten sonra biraz telaşlanmışsa da belli etmedi ve sakinliğini sürdürerek cevabı bekledi.Yavaş yavaş terlemeye başlamıştı.Artık utanç değil merak onu boğuyordu.J.D. kafasını çevirip gözlerinin içine baktığı anda Dayrnt için tüm dünya değişti.Evet!İşte bu gözlere tüm dünya bedeldi.

" Sen ciddi misin? "

dedi J.D. sakin sakin.Dayrnt bir an için onun inanmadığını düşündü.İşte bu olanaksız bir durumdu.Öyle olursa bu işin içinden asla çıkamazdı.O yüzden kendini sakinleştirmeye çalıştı.Ağzını henüz aralamış cevap verecekti ki kendi dudaklarında birinin dudaklarını hissetti.Gözlerini açıp bakınca bunun J.D. olduğunu gördü ve hiç karşı koymaksızın J.D.'nin cevabına akrşılık verdi.Unutulmaz ve bitmek bilmeyen o anların ardından J.D. gözlerini göle çevirdi ve:

" Sanırım bu yeterli bir cevaptır."

dedi.Dayrnt bir an için havalarda uçmak istedi fakat bunu yapamayacağını anladı.Çünkü J.D. ona yaslanmıştı ve bu durumu hiç bozmak istemiyordu.Sonunda sevdiği kişiyi bulmuştu.Geçen sene çok aptallık yapmıştı ama bu sene çok güzel geçiyordu.Kendine göre biride vardı artık yanında.Hiçbir zaman yalnızım diye ert yanamayacaktı.

"Şeyy...aslında benden ne zaman hoşlanmaya başladığını merak ediyorum Janice!Bunu söylermisin?Soruyu sakın yalnış anlama!"

dedi ve sırıtarak J.D.'nin yüzüne baktı.Bu gün gerçekten güzeldi!!!

"Şeyy...aslında benden ne zaman hoşlanmaya başladığını merak ediyorum Janice!Bunu söylermisin?Soruyu sakın yalnış anlama!"

JD muzipçe gülümsedi. Şimdi Dayrnt'ın paltosunun düğmeleriyle oynuyordu ve hayatında hiç olmadığı kadar mutluydu. Dayrnt'ın kollarında olmak tatlı bir huzur vermişti ona. Kendisini bile inanadıramamıştı henüz az önce yaptığı şeye. Bir an için Dayrnt' ın rahatsız olabileceğini düşündü. Ama bu yersiz düşünce kafasından kanatlanıp uçmuştu artık. Sadece bir anlık yanılgıydı. Sakince konuşmaya başladı.

" Hmm... Sanırım bana ortak salonda göz kırptığından beri... Yani bilemiyorum. O gün aramızda bir elektirklenme olduğunu hissetmiştim sanırım. Peki sen ? "

Olanları Ann' e ve diğerlerine anlatmak için sabırsızlanıyordu. Adrâs' ın tahmin ettiğini düşünüyordu. Ortak Salonda Dayrnt, o ve JD otururlarken anlamıştı bunu ikisi de. Bu öpücük ve bu sözler sadece teyit etmişti aralarında ki sözlere dökülemeyecek duyguları. Tayin etmek kimse için zor olmayacaktı. JD ve Dayrnt birbirlerini tamamalıyor gibiydiler...

Dayrnt J.D.'nin muzipçe gülüşünü kaçırmadı.Paltosunun düğmelerinde bir hareketlenme hissediyordu.Göz ucuyla baktığında J.D.'in onlarla oynadığını gördü.Dayrnt gülümsedi ve derin bir nefes aldı.

" Hmm... Sanırım bana ortak salonda göz kırptığından beri... Yani bilemiyorum. O gün aramızda bir elektirklenme olduğunu hissetmiştim sanırım. Peki sen ? "

dedi Janice.Dayrnt tam olarak ne diyeceğini bilemedi.İlk olarak gölde tanışmışlardı.Orda sadece güzel bir kız olduğunu düşünmüştü ama ortak salon!Orda gerçektende birşeyler olmuştu ve Dayrnt bile bile göz kırpmıştı.Genelde boş yere bile göz kırpardı ama o zaman..!Kendini tanıyordu Dayrnt.Ama bu okula geldiğinden beri herkesde olan ama kendinde olmayan birşey bulmuştu ve bu ona rahatsızlık veriyordu.Herkesin -en yakın arkadaşı olsun- kendisini tamamlayan biri yoktu.Bu okula geldiğinden beri bu böyleydi ama J.D. farklıydı.Gerçektende birbirlerini tamamlıyorlardı.

"Aslına bakarsan ben gölde senin güzel bir kız olduğunu düşündüm.Ortak salonda karşılaşmamızda ise gerçekten farklı biri olduğunu anladım.Belki fark etmişsindir;ben bazen boş yere göz kırparım!Ama ortak salonda sana göz kırpmamın kesinlikle bir anlamı vardı.Belkide Adrâs'ın farketme nedeni buydu ama emin değilim!Bu arada birbirimizi tamamladığımızı fark ettin mi?"

dedi Dayrnt sırıtarak.Bir yandan J.D.'ye bakmak istiyordu ama J.D.'nin ona yaslanmasından dolayı göremiyordu.Olsun...Dayrnt yinede mutluydu!!!

Bir sürü ders arasında en sonunda dolaşağı boş zamanı bulabilmişti. Bir gözünü kapatan perçemini düzeltip etrafa bakındı. Tanıdık hiç kimseyi göremiyordu. Ne JD, ne Ell, ne Ann, ne de Drizzt. Bu günlerde hiç kimseyle konuşmuyordu neredeyse. Kendi içine kapanmış, sadece derslere yoğunlaşıyordu. Gözlerini kısıp başını yukarı kaldırdı. Çok sert esen rüzgara rağmen hiç üşümüyordu. Belki biraz, ama yine de eskisi kadar değil. Yüzünde hafif bir tebessümle sakince yürüyordu. O sırada gözüne JD ve Dayrnt takılmıştı. Evet, tahmin ettiği şey doğru çıkmış gibi gözüküyordu. Sırıtarak onlara doğru sessizce ilerleyip konuştu. Rahatsız etmemiş olmayı umuyordu.

" Ehm. Selam. " [/i]

" Ehm. Selam. "

JD ağzını açmış Dayrnt' a cevap vercekken arkasından gelen; aşina olduğu bir sesle irkildi. Kafasını Dayrnt' ın omzundan kaldırıp olduğu yerde sesin geldiği tarafa döndü. Karşısında Adrâs' ı görmek onu biraz şaşırtmıştı. Daha çok utandırmıştı. Yanaklarının kızardığını hissediyordu. Adrâs' ın yüzündeki muzip gülümseme ise vücuduna ateş basmasına sbep olmuştu. Dayrnt' ın gözlerine bakmamaya çalışarak konuşmaya başladı. Sesinin titrememesini umuyordu.

" Selam... "- ne diyeceğini bilemeden durakladı. - " Biz de Dayrnt' la oturuyorduk.Bize katılmak ister misin? dedi. Sesinde ki telaşı gizlemeye çalışarak Dayrnt' tan birkaç milim uzaklaştı. Neden utandığını bilmiyordu fakat Dayrnt bir şey söylemeden o da söylemyecekti.

Dayrnt sakin ve mutlu bir şekilde J.D.'nin yanıt vermesini bekliyordu.Mutluydu ama biraz tedirgindi.Derin bir nefes almıştı ki J.D.'nin olmayan ama tanıdık bir ses:

" Ehm. Selam. "

dedi.Dayrnt başını kaldırdığında kimi göreceğini biliyordu.Tahmini doğru çıktıda.Karşısında duran kişi Adrâs'dı.Dayrnt gülümsedi.Dayrnt yanıtını vereceği sırada J.D.'nin utandığını fark etti.Aynı Adrâs gibi sırıtıyordu şimdi Dayrnt.J.D. başını Dayrnt'ın omsundan kaldırmıştı ve Dayrnt'dan biraz uzaklaşmıştı.Birazda olsa Dayrnt kırıldı.Tamam,utanmıştı!Fakat Adrâs zaten başında böyle birşeyin olacağını biliyordu.

" Selam... "- ne diyeceğini bilemeden durakladı J.D. ve - " Biz de Dayrnt' la oturuyorduk.Bize katılmak ister misin?"

dedi.Dayrnt'da J.D.'nin yaptığı hareketi tekrarladı ve J.D.'den biraz uzaklaştı.Sonra Adrâs'a baktı ve:

"Hep bu yanıtı bekliyorsun di mi?Hadi otur sende şuraya!"

dedi Dayrnt ve çaktırmadan kırılmış bir bakışla J.D.'ye baktı ve kafasını yere doğru çevirdi.