Serin Bir Gün...

Konu: Serin Bir Gün... C.tesi 22 Mart 2008, 19:31

Sonbahar gelmişti. Hogwarts Bahçesi sarı yapraklarla doluydu. Son günlerde Ann'in en büyük zevklerinden biri Bahçeye inip yapraklarla oynamak olmuştu. Tabii Septimus ile beraber. O gün son ders birinci ve ikinci sınıflar için ortak dersti. Böylece Septimus ve Ann ders çıkışı bahçeye inip biraz oyalanmaya karar verdiler. Ann çanta kullanma alışkanlığı olmadığı için kolları kitaplarla doluydu. Bu kitaplarla hareket etmenin zorluğu onun önce ortak salona gidip sonra bahçeye inme kararını almasına neden oldu. Dersten çıkmış Ortak Salona doğru yürüyorlardı uzun ve geniş Hogwarts Koridorlarında. Kalabalık koridorda ikisinin kahkahaları tüm sesleri bastırıyordu. Zaten Ann artık gece yarısına kadar ortak salonda kalmaya başlamıştı. Uykudan gözleri kapanana kadar Septimusla sohbet ediyordu. Her geceki gülücükler, kahkahalar bu sefer koridorlarda dolaşıyordu. Yanlarından geçen herkes onlara onaylamaz gözlerle bakıyordu. Ann en büyük kahkahasını attı tam o anda.

"Sen hiç bir şey yapmamışsın...Tabi canım!"

Septimus ona çocukluk muzurluklarını anlatıyor. Ann ise alaycı alaycı konuşuyordu. Tam o sırada omzuna çarkan kol tüm kitapların yere yığılmasına neden oldu. Ann haykırdı.

"Siz koftiler önünüze bakmayı bilmez misiniz hiç?"

Yere eğildi ve kitapları toplamaya başladı.

Out: Lütfen mesaj yazmayın bir kurgu var..

Misafir

Lily ile beraber dersten çıkmış, ortak salonda bir soluklanmak istiyorlardı, bu amaçla koridorun kalabalığında kendilerini yaya trafiğinin içinde yol bulmaya çalışıyorlardı. Önlerinde bir yerdeki bir kızın bağırışı onlara kadar geldi. "Siz koftiler önünüze bakmayı bilmez misiniz hiç?" Keiran o sırada yere düşmüş ve milletin ayağı altındaki bir kitabı almak için eğildi. Göğsünün sol tarafı hala arada sancıyordu. Derin bir nefes alıp kitabı sahibi olduğunu düşündüğü, Slytherinden yüzü aşina gelen kıza vermek için o yöne ilerledi. Kızın omzuna dokunup ilgisini çekmeye çalışırken arkadan Lily'nin iç çekişini duydu. Ne olduğunu anlamak için eli o kızın omuzunda kalmış olarak Lily'e baktı.

Tam o sırada diğer elindeki kitabın hızla çekildiğini hissetti. Bu hareket yüzünden kitapla dolu sırt çantası omzundan çıkmış, göğsünün sol tarafına ani bir sancı girmesini sağlayacak şekilde çarpmıştı. Keiran bir anlığına öne doğru kasılarak eğildi, göldeki maceranın izleri hemen geçmemişti. Lily'nin elinin omzunda hissetti. Ama yapılan sert hareketten dolayı hoplayan siniri, kanını şakaklarına zorlayan bir baskı yapmasına sebep olmuştu. Alnındaki bir damarın kalbiyle aynı hızlı ritimde attığını hissediyordu. Önüne dökülmüş uzun saçlarını arkaya savurup, ona kimin bunu neden yaptığını anlamak için baktığında sert ve sinirle bakan bir çift göz gördü. Keiran'da ona aynı şeklde cevap vermek için sinirle bakmaya devam etti. Lily ise Keiran'ın arkasından ona fısıldıyordu. "N'olur bırak... Bırak gidelim hadi..."

Konu: Geri: Serin Bir Gün... C.tesi 22 Mart 2008, 20:28

Ann 'in yanında olmasının verdiği mutlulukla ona çocukken yaptığı muzurlukları anlatıyordu

''Bir keresinde babamın yeni aldığı nimbus 2000 'in arka kısmını bizim salonun şöminesinde yakmıştım.Aslında bunda kuzeniminde payı vardı ama azarı yiyen ben oldum '' anllattığı şeyler Ann 'in hoşuna gidiyordu.Bu da onu muylu ediyordu.Kız her yönüyle onu büyülüyordu sanki.Hogwartsteki en iyi arkadaşı ve en hoşlandığı kişi Ann 'di.Bir şeyler daha anlatmak istiyordu.Tam bir şeyler anlatmak için ağzını açmıştıki Ann ' e çarpan çocuk yüzünden lafı ağzına tıkandı.Ann ' in her zamanki sinirli tavırlarıyla ona çarpan kişiye laflar savuruyordu.Septimus sinirli sinirli bakarak Ann 'e kitaplarını toplamasına yardım ediyorduki Ann ' e doğru kitap uzatan siyah uzun saçlı mavi gözlü çocuğu fark etti.Ann kitabı almadan önce çocuğun elindeki kitabı hızla çekti.Çocuğun yaptığı kasılma hareketlerine bir mana verememişti ama çoçuğa karşı nedense aşırı sinirlenmişti.Kendi binasından olmayan bu çocuğun Ann ' e yardım etmeye hakkı yoktu.İri kahverengi gözlerini bürüyen kin ile çocuğa bakıyordu.Karşısındaki çocukta ona sinirle bakıyordu.Siyah uzun saçlı çocuğun arkasındaki kız çocuğun omzunu tutmuş beklerken Septimus çocuğa biraz daha yaklaştı ve eliyle çoçuğun göğsüne bastırarak çekilmesi için onu itti

''Çekil şurdan seni kanı bozuk ,bulanık Rawenclawlı ''

Konu: Geri: Serin Bir Gün... C.tesi 22 Mart 2008, 20:34

Ann kitaplarken Septimus da ona yardım ediyordu. Tam o sırada omzunda bir el hissettti ve hızla arkasına döndü. Haşin bir hareketle eli omzundan aşağı savuracaktı ki Septimus çocuğu göğsüne dirsek attı. Çocuğun canı ayndığı her halinden belli oluyordu. Aslında Septimus o kadar da sert değidli. Çocuğun orada daha önceden de bir yarası olmalıydı. Ann Septimus'u sakinleştirmek için ona döndü.

"Yavaş ol biraz!

Sonra çocuğa döndü ve onu her zamanki haliyle azarlamaya koyuldu.

"Hey sen! bir daha tanımadığın insanların omzuna elini falan koyma. Asil bir Lovett'ın omzuna koymak için fazla pis bir elin var."

Ölümcül bakışlar fırlattı ve tekrar Septimus'a döndü. O hala sinirliydi. Bu oğlan bunu haketmişti ama Slytherinin başına dert açılsın istemiyordu.

Misafir

"Çekil şurdan seni kanı bozuk, bulanık Rawenclawlı." Bu sersem ona ne demişti? BULANIK!.. Keiran onu tutmak için duran Lily'nin elini sertçe omzundan silkip attı. "Keiran sakın! Yapma lütfen!" Lily'nin yalvaran tondaki fısıltısını Slytherinli siyah saçlı kızın lafıyla bastırıldı. "Hey sen! bir daha tanımadığın insanların omzuna elini falan koyma. Asil bir Lovett'ın omzuna koymak için fazla pis bir elin var." Keiran'ın siniri, hani tepesinde bir ateş halinde olsa tüttüğü felan düşünülebilirdi. Lily'den endişe dolu uyarılara hiç bakmıyordu. Siyah saçlı kızı, derslerin bazılarında gördüğü, hatta KSKS dersindeki havasını hatırlamakta Keiran'ın sinirlerine pek yaramadığını söylemek lazımdı. Kızın kendisinden birkaç santim kısa olmasının avantajından yararlanmak aklına gelmese de kızın üstünde etkisi oldu. "Koydum... N'oldu?" Keiran'ın sert, baskın ve bir ergen için bayağı erken bariton olmuş olan sesi koridorda çınladı. Onları izleyenler umurunda değildi.

Kız irkilmiş ve ona tedirgin bir bakış atıp, yüzünü yanındaki esmer çocuğa çevirdi. Keiran'da onu takip etti. Çocuk kendiyle aynı sınıfta ders girdiğini hatırlıyordu. Adı Septimas ya da ona benzer birşeydi. Dudakları gergin halde, çenesindeki kasların zıpladığı belli oluyordu. "Sen ne dedin?"
"Koydum. N'oldu?" diye aynı şekilde tekrar ederken arkasındaki Lily'nin inlemesini duydu, ama önemsemedi. Lily'i onun sol elini tutmaya çalışınca Keiran omzundan düşmüş olan çantayı ona doğru geriye attı. Karşısındaki çocuk ise sinirle Kerian'ın üzerine gelmeye çalıştı. Yanındaki kız ise onun kolunu tuttu. "Bir pisliğe bulaşma, değmez."

"Neden.. siz pislikleri sadece böyle mi ezebiliyorsunuz? Pek bir soylu Lovett'lara dokunduğum için asıl ben pislendim!" Bunu tükürür gibi söyledi. O kız ve onun gibilerden nefret ediyordu. Asilmiş! Peh, asıl soyu bozuk züppeler onlardı!

Konu: Geri: Serin Bir Gün... C.tesi 22 Mart 2008, 21:54

Sadece bir kaç göre gördüğü bu çocuk ona sinirli sinirli bakmaya devam ediyordu.Anlaşılan Septimus 'un ve Ann 'in söylediği sözlere fena halde bozulmuştu.Septimusun onu itmesi üzerine Ann ve Septimusun üzerine biraz daha gelerek

"Koydum... N'oldu?" demesi kolay kolay sinirlenmeyen Septimus 'u öfkeye boğmuştu.Çünkü söz konusu Ann ' di ve ona kimse laf söyleyemezdi.Kanı bozuk birinin ona değil yardım etmeye dokunmaya bile hakkı yoktu.Çocuğun sesi koridorda yankılanarak ilerliyordu.Septimusın dudakların hafif alaylı ve şaşırmış bir kıvrım belirek
''Sen ne dedin '' dedi.Çocuktan gelen cevap yeniden koridoru sarmıştı.Septimus daha önce hiç sinirlenmediği kadar sinirlenmişti.Koridorda yürüyen öğrenciler öylece durmuş hiç karışmadan sessizce onları izliyordu.Koridora sadece onların sesleri hakimdi.Çocuk onlara doğru yürürken siyah saçlı çocuğun arkasındaki kız onu engellemeye çalışırmışcasına siyah uzun saçlı çocuğa bir şeyler söylüyordu.

"Neden.. siz pislikleri sadece böyle mi ezebiliyorsunuz? Pek bir soylu Lovett'lara dokunduğum için asıl ben pislendim!"

Çocuğun söylediği sözler Septimusun damarlarındaki siniri iğneleyerek dışarı vurmasına neden olmuştu.Sağ elini yumruk şekline getirerek iyice sıkmaya başlamıştı.Kahverengi gözleriyle çocuğa dik dik bakmaya devam ederken dudakları hareket etmeye başladı

''Senin gibi bir bulanığın ona asla söz etmeye hakkı yok '' diye haykırarak çocuğun burnuna doğru bir yumruk savurdu.

Misafir

"Senin gibi bir bulanığın ona asla söz etmeye hakkı yok." Esmer oğlanın haykırarak bunları söylerken yumruk haline getirdiği sağ eli havayı yararak Keiran'a doğru geliyordu. Keiran istediği kadar hızlı olamamış, ymruk çenesi yerine burnuna geldi. Lily'den bir çığlık yükseld. Burnundan aşağı birden boşalan ıslaklığın kanı olduğunu anladı. Ağzına bir anda dolan kanın buruk tadını tattı.. Burnundan yükselen acıyı umursamıyordu. Çocuğun ona söylediği şey yumruktan daha çok canını yakıyordu.

"Sen.. SEN BANA BULANIK....... DİYEMEZSİN!" Keiran öfkeden gözü dönmüş olarak sıkıp yumruk yaptığı elini hızla kaldırırken aynı anda ani olarak çocuğun üstüne doğru hamletti. Yumruğu çocuğun çenesine geldi. Ama bu karşındaki oğlanı durdurmadı. O da Keiran'a vurmaya başladığından birbirlerini iterek birlikte yere yıkıldılar. Kolları ve yumrukları sanki hızla gidip geliyordu. Etraflarındaki kalabalıktan tempo tutanlar olduğu gibi, bağırıp durmalarını söyleyenlerde vardı. Keiran bunları hiç duymuyordu.

"BANA BULANIK.... Diyemezsin! BEN SAFKANIM! SAF ANLADIN MI?" Keiran kavga anında söylediği sözlere oğlanın verdiği cevaba dikkat bile etmedi. Tek bildiği o vurdukça hatta vurmasını bile bazen beklemeden ona vurmak için yumruklarını salladığı idi. "SENDEN BİLE DAHA ARİ KANDANIM!"

Lily'nin onu arkasından çekmesi işe yaramıyordu. O da Keiran'ı durdurmak için birşeyler yaparken birden onun ellerini artık sırtında hissetmedi. Sonra bir kız çığlığı duyunca "LILY!!!" diye bağırıp geri dönmeye çalıştı. O sırada hissettiği ani ve keskin acı soluğunu kesti ve nefes alamadı bir an... Öne doğru, başının üzerine yığılırken acıyı bastırmak ve bunu yapana yeniden saldırmak için ayağa kalkmaya hamletti.

Konu: Geri: Serin Bir Gün... C.tesi 22 Mart 2008, 23:32

Lily birden ne olduğunu anlamadan geri savrulmuştu.Ne oluyor ya? Elindeki çantada onun gibi savrulmuş elinden uçmuştu.Çantasından düşen bir şişenin sesini duydu.Mürekkebi.Ama hiç umursamadı.Öfkeyle soluyordu.Tek gördüğü şey bir çift bacaktı şimdi.Büyü mü yumruk mu itmişti onu anlamamıştı ama canı yanmış sayılmazdı.Yani Büyü.Yine de öfkelenmiş ve cüppesinin cebindeki asasını öyle bir kavramıştı ki sağ elli sıkmaktan bembeyaz olmuştu.Asasını çıkarmayı ve bir de böyle kavga etmeyi isterdi ama..Profesörlerin gazabına uğramayada meraklı değildi.Öfkeyle düşünürken Farkında olmadan mırıldanmıştı.

"Ödeşeceğiz."

Alaycı bir ses duyarak başını kaldırdı.

"Pehhh.Sen öyle san..."

Kız bir şeyler daha söylemişti ama Lily ilgilenmiyordu.Ayağa kalkmıştı ve eğer çok istiyorlarsa kavgaya hazır bir biçimde dikleşmişti.Kavga çıkartmazdı.Ama madem bu kadar uğraşacaklar.Ayrıca gerçekten hakaret dolu cümlelerde Lily'nin kafasında dönüyordu.Bulanık ha ? Kendileriyle karıştırıyor olmalılar.

Misafir

Angelina, derslikten çıktıktan sonra, odasına gitmek için merdivenlere hamle etmişti ki koridordan gelen sesleri duydu. Adımlarını gürültünün geldiği tarafa doğru çevirerek ilerledi. İlerledikçe gözlerine ve kulakalarına inanamıyordu. Büyük bir kalabalık ya tempo tutuyor ya da çığlık atıyordu. Angelina, daha iyi görebilmek için daire oluşturmuş grubu yararak geçti. Sonunda tam olarak görebildiğinde ise birkaç dakika hiçbir şey söyleyemedi. Ravenclaw birinci sınıf bir oğlan ile, Slytherin birinci sınıf bir oğlan yerde yuvarlanmış, birbirlerinin yetişebildikleri her yerlerine vuruyorlardı. Üstleri başları kan içindeydi. Yanlarında kendileri ile yanı binalardan iki kız vardı. Angelina kızlardan birinin Lovett ikizlerinde Annwyl olduğunu gördü. Çevik bir hareketle asasını çıkardı. Zarif bir bilek hareketinin ardından oğlanlar birbirlerinden ayrılmış, ayağa kalkmaya uğraşıyorlardı. Kalabalıktan artık çıt çıkmıyor, herkes pür dikkat onun söyleyeceklerini bekliyordu.

- "Umarım burada olan rezilliğin mantıklı bir açıklaması vardır."

Sessizlik bir çığ gibi büyürken, cevap beklercesine baktı hepsinin yüzüne. Çocuklar birbirlerine nefretle bakmaktan başka bir şey yapmayınca önce Slytherinlere sonra da hepsine dönerek, konuşmaya devam etti.

- "Safkanlığıyla övünen Slytherin'ler bir muggle düellosu sunmaya karar verdi galiba. Şu halinize bakın. Merlin'e şükredin ki bina puanlarınız sıfır. Yoksa büyük bir düşüş yaşayacaklardı."

Elinde sıkı sıkı tuttuğu asasını oğlanların üzerine doğrulttu. "Aklapakla." Kanlar yok olmuştu. Yeniden doğrulttuğunda ise ikisinin de kanaması dinmişti.

- "Dördünüz de sesinizi çıkarmadan beni takip edin."

Toplanmış öğrencilere dönerek bağırdı.

- "Herkes sınıfına! Kimsenin koridorlarda dolaştığını görmek istemiyorum."

Kalabalık dağılırken, Angelina da arkasında dört yeniyetmeyle odasına doğru ilerlemeye başladı. Hala çok sinirliydi.

__________________
out: Devamı için; http://hogwartsekspresi.com/muggle-aratyrmalary-profesorunun-odasy-f94/ceza-t2900.htm#134756

Misafir

O çocuğun sol böğründeki hassas noktasına vurmasının acısını çıkarmak için saldırdığında onu neyin çekip geri çektiğini anlayamadı. Lily bu kadar kuvvetli değildi.

- "Umarım burada olan rezilliğin mantıklı bir açıklaması vardır." Keiran nefesini düzene sokmak için uğraşırken, Profesöre kızgınlıktan kararmış olan yüzünü göstermek istemedi. Kafasını yan çevirmiş, uzun perçemleriyle sakladığı bakışlarını başka noktaya dikmeye çalışırken, kolunun yeniyle akan burnunu sildi. Üstünün ne halde olduğunu az buz tahmin etse de, gram önemli değildi onun için. Diğer insanların ona nasıl acıyarak baktığı veya ne de dedikleri umurunda değildi. Tek istediği hala o çocuğa istediği gibi içindeki öfkeyi kusamamış olduğu idi... Onun yüzüne baktığında aynı tip bir bakışı gördü. O da onu öldürmek istiyor olması hiç gözünü korkutmuyordu. Birbirlerini süzerken Porfesörün sözleri üzerine başka yerlere baktılar. Keiran o zaman Lily ve diğer kızında birbirleriyle pek hoş olmayan hallerini gördü.

- "Safkanlığıyla övünen Slytherin'ler bir muggle düellosu sunmaya karar verdi galiba. Şu halinize bakın. Merlin'e şükredinki bina puanlarınız sıfır. Yoksa büyük bir düşüş yaşayacaklardı." Profesörün ne dediğini düşünmek hala beyninin red etmeye çalıştığı bir şey olsa da, babasının öfkeli yüzü birden gözünün önüne gelmişti. Öfkesi parladığı gibi söndü. Babası bundan hiç hoşlanmayacaktı. "Aklapakla." Üzerindeki kıyafet ve yüzündeki kanların kaybolduğunu hissetti ama bu ona hala babası konusunda köşeye sıkışmış olmaktan başka bir şey getirmiyordu.

- "Dördünüz de sesinizi çıkarmadan beni takip edin." Parofesörün sert ve taviz vermez sesini duyunca ona doğru baktı. "Herkes sınıfına! Kimsenin koridorlarda dolaştığını görmek istemiyorum." Kalabalık mırıldanarak dağılıyordu. Bu arada Keiran Lily'i fark etti. Çantasını eline tutuşturmuştu, ama onun yüzüne bakmıyordu. Keiran içinen Lily'i kırdığını ve kaybettiğini düşündü. "Düşünmeden adım attın ve şimdi cezasını çekeceksin. Lanet olun!" diye iç geçirip sert bir hareketle omzuna asmaya çalıştığı sırt çantası yüzünden acıyan sol göğüs kafesine rağmen acısını dışarı vurmadı. Profesörün peşinden gitti, diğerleriyle birlikte.

Konu: Geri: Serin Bir Gün... Paz 23 Mart 2008, 02:01

Çocuğun ona attığı yumrukla yere devrilmişti ve ikiside birbirine yumruklar savurmaya başlamışlardı.Yumruğuyla çocuğun sol göğüs kafesine doğru vurduğunda çocuk biraz geri çekilip ayağa kalkıp tam yeniden saldıracaktıki arkalarında beliren Profesör Johnson onu engellemişti.Eliyle patlamış dudağından akan kanları temizliyordu.Bu arada professör onlara bir kaç gereksiz cümle saymaktaydıki profesörün söylediği bir söz onun pekte hoşuna gitmemişti.

"Safkanlığıyla övünen Slytherin'ler bir muggle düellosu sunmaya karar verdi galiba. Şu halinize bakın. Merlin'e şükredinki bina puanlarınız sıfır. Yoksa büyük bir düşüş yaşayacaklardı."

''Sen ne anlarsın ki safkanlıktan '' demeyi çok isterdi ama okuldan atılacağını düşünerek sesini çıkarmadı.Professörün yaptığı bir büyüyle üstleri temizlenmişti ama dudağı hala kanıyordu.Siyah uzun saçlı çocuğa hala kibirli bakışlar atıyordu.Ailesi bunu duysa ona biraz kızardı ama çok ileri gitmezlerdi.Çünkü Septimus ' a hak vereceklerini düşünüyordu.

Hala kinle dolu bakışlar atarken profesörün sözü üzerine diğerleriyle birlikte professörün peşinden gitti.

Konu: Geri: Serin Bir Gün... Paz 23 Mart 2008, 12:57

- "Umarım burada olan rezilliğin mantıklı bir açıklaması vardır."

- "Safkanlığıyla övünen Slytherin'ler bir muggle düellosu sunmaya karar verdi galiba. Şu halinize bakın. Merlin'e şükredinki bina puanlarınız sıfır. Yoksa büyük bir düşüş yaşayacaklardı."

Lily o ana kadar fark etmediği ama kim bilir kaç dakikadır orada olan Profesörün sesiyle irkildi.İyiki bir iki saniye sonra konuşmamıştı.Lily'nin eli cebinde asasını çıkarmaya hazırlanıyordu çünkü.Binasından puan düşülme şansı olmaması onu biraz rahatlatmıştı.Daha puan kazandırmadan kaybettirse binadan kimse yüzlerine bakmazdı haklı olarak herhalde.Madem puan kırılmayacaktı cezaları ne olacaktı o zaman ? Lily cezasız kurtulamayacağını tahmin ediyordu.Ailesinin duyması hiç umrunda değildi.Onlar da beni hayal kırıklığına uğratmışlardı..Bu düşünceler içinde beklerken profesörün konuştuğunu duydu.

"Dördünüz de sesinizi çıkarmadan beni takip edin."

Lily yerde duran çantasını kaldırıp omzuna astığında yanında Keiran'ında aynısını yaptığını fark etti.Ama konuşası yoktu ve bu durumda konuşmanın ne kadar yararına olacağından emin değildi.Bu yüzden bakışları iğrenirmiş gibi bir ifadeyle Slytherin'lilere çevrilmişti.

"Herkes sınıfına! Kimsenin koridorlarda dolaştığını görmek istemiyorum."

Etraflarındaki kalabalık dağılırken Lily'de diğerleriyle birlikte Profesörün peşinden gitti...

Konu: Geri: Serin Bir Gün... Ptsi 24 Mart 2008, 23:01

Ann dehşet içinde Profesör'e ve Raveclaw'lı çocuklara bakıyordu. Bir avuç Ravenclaw'lu için saçma bir ceza alacak ve azar yiyecekti. Tek kaşı yukarıda isterik bir havada ayağını yere vuruyordu. İşte bu berbat olmuştu. Şimdi saygısızca elini omzuna koyan bir kanı bozuk için azar işitecek daha da beteri zaten zorlandığı Muggle Araştırmalarında bu Profesör'ün tavrını etkileyecekti. Normalde onun gözüne girmek gibi bir derdi yokru ama bu derse gerçekten zamanının çoğunu ayırıyordu ne kadra mide bulandırıcı olsa da.

"Safkanlığıyla övünen Slytherin'ler bir muggle düellosu sunmaya karar verdi galiba. Şu halinize bakın. Merlin'e şükredin ki bina puanlarınız sıfır. Yoksa büyük bir düşüş yaşayacaklardı."

Profesör haddi olmadığını düşünebilir ama Ann'in bu mevzuda sessiz kalmaya hiç mi hiç hakkı yoktu.

"Kusura bakamyın Profesör ama bu aptal bir Muggle düellosu değil.. Bu gerçek bir asalet meselesi."

Kaşları hala yukarıda o ukala ifadesiyle PRofesör'ün peşinden onun odasına doğru yürümeye başladı.

Ortam boşaltıldığından dolayı kilit.