||.Göl kıyısı . ||

Konu: ||.Göl kıyısı . || Ptsi 24 Mart 2008, 21:41

Vittoria ders çıkışında fazla bunaldığı için biraz dolaşmak istemişti.Hava güzel görünüyordu.Elinde hala düzenli bir biçimde kitapları vardı.Düzenli olmak huyu olmadığı halde son bir kaç aydır takıntı haline gelmişti.İnsanlar çabuk değişiyor diye geçirdi içinden.

Biraz dolaştıktan sonra gölün kıyısına doğru ilerledi.Biraz ilerde cılız otlar vardı.Onları görünce yönünü değiştirdi.Bu tür şeylerden hoşlanmazdı.Sezon yorucu bir şekilde başlamış ve öylede devam ediyordu.Bu sezon herkesle tanışmak istiyordu.Bu istediğin başkan olmasınında etkisi byük olabilirdi.Partidede yeni kişilerle tanışsada henüz istediği listeyi elde edememişti.

Biraz daha ilerledi ve düşünceli bir şekilde gölü izlemeye başladı.Sonunda oturarak kitaplarını elinden bırakmıştı.

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Ptsi 24 Mart 2008, 21:51

Bedenini yavaşça savuruyor, omzuna dökülen sarı saçları ile endamlı görünümü dikkat çekiyordu. Parmaklarıyla nazikçe cüppesinin kırışan kısımlarını düzeltirken, göz bebekleri gölün kıyısına oturmuş düşünceli tavırlarla manzarayı seyreden Vittoria'yı inceliyordu. Adras ve Ash'le aralarında kan bağı olduğunu ve Ravenclaw'da olan bu kızın okulda oldukça popüler olduğunu biliyordu sadece. Black'lerden olduğunu duyduğu anda onunla tanışmak için kabaran duyguları ile zihninde oluşan kareler arasında gidip geliyor, adımlarını yavaşça, nemli çimlere sürte sürte atıyordu. Şehvetle, grinin en koyu tonlarından birine bürüyen gözlerini kısarak güneşin parlak ışığından korunmaya çalışıyor, neredeyse salına salına yürüyordu bedenini rahat bırakarak. Okula geldiğinden beri izlediği arkadaşlık, safkanlık politikası yüzünden çoğu kişi nefret ediyordu Ell'den. Hatta adını bile bilmediği birkaç kızın o geçerken yüzlerini buruşturarak fısıldaşmalarından anladığı kadarıyla oldukça düşman edinmişti daha ilk seneden. Zihninde oluşan düşüncelere yoğunlaşmış, mimiklerine oturttuğu memnun ifade ile sonunda gelebilmiş olduğu göl kıyısına bakıyordu zarafetle. Bedenini olabildiğine rahat bir tavırla çimlere -Vittoria'nın yanına- atarken, kurumuş dudaklarından dökülen kelimeler bölmüştü sessizliği;

'Selam Vittoria.'

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Ptsi 24 Mart 2008, 22:21

Rüzgarın göl üzerinde oluşturduğu dalgalanmalar giderek artıyordu.Ama durup sadece onları izlemek çok zevksiz ve gereksizdi.Evet hayli gereksiz.
Gitmekte istemiyordu.Değişik düşünceler içinde beklerken sarı saçları ile dikkat çeken okulda tanınmış kişiler üzerinde etkileyici bir duygu yaratan Ell 'i farketti. Yeğenlerinden dolayı tanıyordu onu ama karşılıklı olarak tanışamamıştı.Gelmesine sevinmişti.

'Selam Vittoria.'

Vittoria aynı ifade ile:

''Selam Ell'' ona diğerleri gibi hitap etmesi doğrumuydu acaba? sonuçta yeni tanışıyorlardı.Biraz çekinerek ekledi.

''Nasılsın?''

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Ptsi 24 Mart 2008, 22:34

Bu sıcak karşılamaya mimiklerine yayılan tebessümle cevap verdi Ell. Vittoria'nın da onu sima olarak tanıdığını tahmin ediyordu fakat böylesine yakın bir hitap ile karşılaşacağını pek düşünmezdi. Bu tanışmadan oldukça memnun olan Ell, sarı saçlarının yanaklarına dökülen kısımlarını kibarca kulak arkasına çektikten sonra zümrüt yeşiline dönen göz bebeklerini iri iri açarak Vitt'e döndü;

'Derslerin yoğunluğundan dolayı yorgunum biraz, onun dışında iyi. Sen nasılsın, sonunda tanışabildik.'

Sağ elini zarifçe kıza uzatarak çehresine oturttuğu tatminkar ve bir o kadar da memnuniyet dolu ifade ile kıza çevirdi bakışlarını tekrar. Bembeyaz tenine tezat siyah saçları ve zeytin karası gözleriyle oldukça çekiciydi. On beş yaşının vermiş olduğu dolgunlukla, yüz ve vücut hatları oldukça belirgin, etkileyeci derecede nazik bir fiziğe sahipti. Göz bebekleri tekrar kızın gözlerine odaklanırken, yüzünde ki tebessüm hala silinmemişti.

Misafir

Beyaz kahküllerin ardında parlayan kızıl gözler neşeliydi bugün. Itami, hâlâ beş yaşındaki bir çocuğun görüntüsüne sahip yüzüne kocaman bir gülümseme yerleştirmişti. Etrafında konuşulan herşeyi sihirli bir şekilde anlıyordu ve anladığı her kelime onu daha da neşelendiriyordu. Koridorlarda dolaşırken insanların bu olağandışı neşeye verdiği tepki umrunda değildi.

Kucağında taşıdığı smokinli iskeletine, Tsubaki'ye, daha da sıkı sarıldı. Çok küçükken ona hediye edilmiş bu oyuncak onun favorisiydi, her zaman en iyi arkadaşı olmuştu. Ama bir gün bu kadar işe yarayacağını hiç düşünmemişti.

Hoplaya zıplaya okul koridorlarında ilerlerken birden büyük bir kapıya rastladı. Bir anda zihninde canlanan görüntüyle kapıyı hatırladı, bu okula ilk geldiğinde içinden geçtiği kapı olmalıydı. Gece karanlığında dışarıdan daha farklı görünüyordu. Acaba dışarısı nasıldı? Süpürgeyle üzerinden uçarken muhteşem görünüyordu.

Birden vücuduna dolan hevesle kıkırdadı ve kapıya doğru koşturdu. Kapı, daha Itami ona dokunmadan onun geçeceği kadar aralandığında içeri dolan beyaz ışık, Itami'nin gözlerini kırpıştırmasına sebep oldu. Itami gözlerini kısarak bahçeye kendini attı.

"Vaaaaaaaaaaayyyy...."

Aşağıdan bu kadar güzel görüneceğini tahmin etmiyordu. Dersi olmayan yüzlerce öğrenci, daha önce görmediği yeşillikte, uçsuz bucaksız çimenlere yayılmış, sohbet ediyordu. Bahçenin çeşitli yerlerinde yükselen ağaçlar onlara ev olurken, gölün kenarında bazı kayalıklar göle doğru uzanıyordu.

Göl... Öylesine güzeldi ki, Itami'nin içi kıpır kıpır oldu. Pürüzsüz su yüzeyine yansıyan mavi, pamuk saçılmışçasına bulutlara sahip gökyüzü, öylesine güzel bir ambiyans oluşturuyordu ki bu insanın başını döndürebilirdi.

Itami kendini alamayarak göl kenarına doğru koşturmaya başladı. İri görünen rugan ayakkabıları *pat pat* sesler çıkarak yere vururken neşeyle sırıttı. Bu bakçe olağanüstüydü, Japon bahçeleri kadar güzel ama onlardan çok daha büyük ve sadeydi.

"Muhteşeeeeeeem!!" diye inledi sonunda, göl kenarına vardığında. Bazı balkların su üzerine çıkarak hafif dalgalanmalar yarattığını görebiliyordu. Kendi kendine konuşmaya devam ederken Tsubaki'yi bir kenara bıraktı ve eğilip suya baktı.

"Harik---iiiiii!!! Subarashi desu neeeeeeee!!!!! Shinjirarenaiii!!"

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Ptsi 24 Mart 2008, 23:24

Gözlerini sabitlediği kızdan gelecek yanıtı beklerken, arkasında duyduğu tiz bir ses ile irkilmiş, omzunun üzerinden çevirdiği bakışları sesin sahibine sabitlenince ise göz bebekleri irice açılmıştı. Japon olduğu her halinden belli olan beyaz saçlı, ve *o da ne?* kırmızımsı gözlere sahip olan minyon tipli bu cadı, bedeninde hareket etmesi mümkün olan her yerini neşeyle çırpıyor, bir yandan da Japonca haykıyordu. Mimiklerine yansıyan şaşkınlıkla dolu yüz ifadesiyle önce Vitt'e, sonra Japon kıza çevirdi bakışlarını. Yeşili koyulaşan göz bebekleri, kızın Slytherin armalı cüppesine ilişince ince, sarı kaşlarını çatarak gizlemekten vazgeçtiği duygularını açığa çıkarırmışçasına bir el haraketiyle kıza döndü;

'Ne dediğini anlamıyoruz?'

Sanki anlama ihtimali daha fazla olacakmış gibi yüksek bir ses tonu ile bağırmış, tane tane dudaklarından dökülen kelimeler ile bütünleşmişti bakışları. Birkaç yabancı yüz onlara dönünce, takınabildiği en soğuk ve ciddi tavrı takınarak tekrar konuştu Ell; 'İşinize baksanıza siz!'

Misafir

Itami hayretler içinde gölü seyrederken birden arkasından gelen sesle dünyaya geri döndü adeta. Arkasını dönüp kıza baktığında ona kaşlarını çatmış bakan bir kız gördü. Dudağını ısırıp hafifçe başını eğdi, onu-ve az ilerde dördüğü, kendine bakmakta olan arkadaşını-rahatsız etmiş olmalıydı. Ama engelleyemediği gülümsemesi dudaklarını hâlâ kıvırıyordu.

"Go-gomen..."

Eğilip yerden Tsubaki'yi tekrar eline aldı. İskeleti sırtına alıp uzun kollarını kendi boynuna doladı, iki eliyle de onu tutarak bağıran kıza baktı. Tıpkı Itami gibi onun da cüppesi yeşil ağırlıklıydı ve üzerinde bir yılan arması taşıyordu. Itami ilk geldiğinde bu renk ve armaların anlamını kavrayamamıştı. Ne zaman ki diğer yeşil armalılarla beraber bir salona ve yatakhanelere sürüklendiğinde, bunların bir çeşit "sınıf" olduğunu fark etmişti, çünkü buralara şifreler ile giriliyordu ve herkes aynı renk, aynı armayı taşıyordu.

Kızın ilk dediklerini anlamasa da şimdi birbirlerini anlayacaklarını biliyordu. Kızıl, çekik gözlerini kıza dikerken tekrar gülümsedi ve paytak adımlarla onlara doğru yürümeye başladı.

"Merhaba!"

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Ptsi 24 Mart 2008, 23:50

Kızın dikkatini çekebilmeyi başarmış olan Ell, iskelete benzer oyuncağını boynuna asarak onlara doğru yürümesini izliyor, keskin bakışlarıyla kavramakta zorlandığı bu cadının hareketlerini ezberlemek istermişçesine süzüyordu. Sarı saçlarını dalgalandırarak, zarif bir hareketle ona doğru gelen kıza karşılık vermek için bedeni doğrulttu ve kurumuş dudaklarını ıslatarak, ritmik bir tonda karşılık verdi. Kız, az önce ki tiz ses tonunun aksine, sihirli bir yansıma eşliğinde çıkan Japon aksanlı İngilizcesi ile kırmızı gözlerini Ell'inkilere dikmişti.

'Merhaba.' Elini zarafet dolu bir hareket ile kıza doğru uzatırken, soğuk tebessümü ile devam etti; 'İngilizce biliyorsun demek?'

Bedenini tekrar çimlere doğru atarken, kızın da oturması için sığacağını düşündüğü küçük bir yer açmış, çehresine yayılan sahte mimikleriyle Vitt'e sırıtıyor, bir yandansa yaşıtı olmasına karşın ona oldukça şirin görünen bu Japon kıza bakıyordu merakla. Kültürlerini ve dillerini pek bilmiyor olacak ki, etrafa verdiği *tamamen bir Japon* görünümüyle dikkatleri üzerine çekmeyi oldukça iyi beceriyordu. Ell'in az önce ki tavrına tekrar uğramamak isteyen ama meraklarına yenik düşen birkaç sima, ürkekçe onları süzüyor, Ell ise bundan memnun ama habersizmişçesine tebessümü ile kızın cevabını bekliyordu hala.

Misafir

'Merhaba.'
Itami kızın tavrına hayran kalmıştı. Kesinlikle kendinden büük görünüyordu ama tahminen, aynı yaştaydılar. Öylesine zarifti ki, Itami ağzının açık kaldığını sandı bir an. Kendisinin asla öyle olamayacağını biliyordu... Tipine yakışmazdı...

Ona uzatılan eli sıkması gerektiği son anda aklına geldi. Fazla geç kalmadığını umarak mahçıp bir şekilde gülümsedi. Japonya'da işler böyle gitmiyordu... Alışması zaman alacaktı.

Daha sonra dönüp kızın yanındaki arkadaşına baktı. En az onun kadar güzel ve zarifti kız. Kuzgunlar gibi simsiyah saçları vardı, tıpkı annesininki gibi. Ve aynı karalıkta parlayan gözler...

Ama bu kız onlardan büyük ve maviliydi. Yine de bu etkileyiciliğini değiştirmiyordu. Itami gülümseyerek ona da selam verdi, bu kez alışık olduğu gibi hafifçe eğilerek yapmıştı bunu.

'İngilizce biliyorsun demek?'

Itami, yaşıtı olan sarışın kız tekrar konuştuğunda dikkatini diğer kızdan kopardı ve ona döndü. Profesörün yaptığı büyünün bu kadar etkili ve şaşırtıcı olduğunu tahmin etmemişti.

"Aslına bakarsan hayır, tek kelime bile bilmiyorum!" dedi sırıtarak. Daha sonra sırtına yerleştirdiği, Itami'nin omzundan başının düştüğü Tsubaki'yi işaret etti.

"Profesör, ilk geldiğimde kimsenin beni anlamaması sebebiyle Tsubaki'ye bir büyü yaptı. O sayede ben sizi, siz de beni anlıyorsunuz... Süper, değil mi?"

Kıkırdayarak gülmeye başladı.

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Salı 25 Mart 2008, 00:14

Japon'lara özel olduğunu tahmin ettiği, alışagelmiş bir hareketle eğilerek Vitt'e selam veren kızı yüzünden bir türlü silinip gitmeyen tebessümü ile izlerken, oldukça renkli bir kişiliği olduğunu düşünüyordu. Asil soylu İngiliz -aslen Fransız göçmeni- Malfoy'ların aksine, belki de orada bu şekilde yetiştiriliyordu safkanlar, kim bilir? Dünya üzerinde oldukça farklı kültürler ve birbirine tezat öylesine değerler vardı ki, okuma alışkanlığının verdiği yeti ile hakkında birçok şey bildiği bu konuyu geçiriyordu zihninden. Kız, Ell'in az önce ki sorusu üzerine heyecanla boynunda ki oyuncağını göstererek açıklama yaparken, Ell ise belli belirsiz bir mırıldanma ile kendini tutamamıştı;

'Tsu-ne?'

Konuşmasını bitirmiş olan cadı, kıkırdamaya başlarken, o da soğuk ve zarif ama içten olduğu anlaşılır bir tavır ile gülümsemiş, kibarca düzelttiği sarı saçlarından yanağına dökülen bir tel ile oynamaya başlamıştı. Kızın berrak, bembeyaz saçlarına takılan göz bebekleri ile, güneş ışığında parıldayan ıslak dudakları oynamaya başladı;

'Evet, gerçekten de oldukça akıllı bir büyü. Bu arada adın?' dedi soran gözlerle, devam etmeden önce birkaç saniye duraksayarak; 'Ben Elizabéth, arkadaşımda Vittoria.' Daha yeni tanışmış olduğu Vitt'i arkadaşı olarak nitelendirmesi kızın hoşuna gidermiydi bilmiyordu fakat dudaklarından bir anda dökülen bu kelimeler, belki de Ell'in gerçekte hissettiklerini belli ediyor, ona karşı ısındığını açıklıyordu.

Misafir

"Tsubakiii!!" diye isyan etti Itami, kız onun dediğini anlmayınca. Sırıtarak sırtındaki oyuncağın sallanmasına sebep olacak biçimde vücudunu sağa sola döndürdü. "Benim en cici arkadaşım, Tsubaki!"

Itami, hareketlerinin buradakilere farklı geldiğini biliyordu. Kızın yeşil gözlerinden belli oluyordu bu. Zaten etrafındaki herkesin de garip bir şekilde dikkatini çekmeyi başarıyordu. Ana yurdunda dile değişik gelirdi insanlara. Fazla neşeliydi Itami, fazla neşeli ve hareketli. Belki de hiperaktif. Ama sadece mutlu olduğunda...

"Adım Itami. Itami Akarui!"

Kız, kendini ve arkadaşını tanıtırken başını salladı hafifçe. Vittoria ve Elizabéth... Hatırlamak için kendi kendine tekrar etti, bu isimler okulda ilk tanıştığı insanların adlarıydı ve bir daha unutmaya niyeti yoktu.

"Memnun oldum, Elizabéth ve Vittoria" dedi gülümseyerek. Sonra düşünceli bir tavırla başını hafifçe gökyüzüne kaldırdı ve dudaklarını büzdü.

"Siz İngilizlerin değişik isimleri var... Öğrendiğim ilk isimler sizinkiler..." dedi çocuksu bir tavırla, düşünceli düşünceli.

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Salı 25 Mart 2008, 01:09

Vanessa derslerin yoğunluğundan çok sıkılmıştı. Hele ki daha ilk haftadan. Dennise dışında hiç bir arkadaşını görmemişti. Sosyal bir hayatı kalmamıştı resmen. Belki birilerini görme umuduyla kendini bahçeye attı. Sınav stresinden uzak 1.sınıflar oldukça neşeli gözüküyordu. Vanessa içinden *Ben sizi 3.sınıfta görüceğim* diye düşündü. Gözleriyle etrafı araştırıyordu. Bir tanıdık görme umuduyla. Birden gözleri ilerde duran simsiyah saçlı Vitt'e takıldı. Özlemişti arkadaşını. Adımlarını hızlandırarak yanına gitti. Yanında daha önce sadece şeçmen şapkada gördüğü iki Slytherin'li kız vardı. Vanessa gülümseyerek "Selam herkese" dedi.

Bakışlarını Vitt'e çevirip "Arkadaşları tanıştırmayacak mısın şeker?" dedi gülerek. Bugün diğer günlerin aksine neşesi yerindeydi.

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Salı 25 Mart 2008, 18:27

''Derslerin yoğunluğundan dolayı yorgunum biraz, onun dışında iyi. Sen nasılsın, sonunda tanışabildik.'''

Tanışma istediğinin tek taraflı olmadığını anlayan Vitt şimdi daha samimi ve güven verici bir şekilde gülümsüyordu.Oda elini uzattı ve birbirlerine gülümsediler.Ell o kadar içten ve sıcak birisiydi.Etkileyici bir yanı vardı.Vitt her zaman onu soğuk ve kararlı bir biçimde tanımıştı.Belkide bu ilk dakikalardan itibaren onu sevmesini sağlayan en büyük etken bu olmalıydı. Vittoria her zaman zerafetten ve gizemden hoşlanan birisi olmuştu.Ell de bu hoşnutluklarının somut kanıtıydı.Daha fazla geçiktirmeden :

''Ah evet dersler'' dedi sitem dolu ifadeyle ve ekledi:

''Başından beri tanışmak istiyordum.Bu güzel oldu '' dedi aynı gülümsemeyle.

Gölün kıyısında olmalı ortamın daha fazla soğuk olmasını sağlıyordu.Bunun için rüzgar daha sert ve etkiliydi.Rüzgarın hızıyla saçları ahenk içinde dans ediyor ve mimikleri usta bir biçimde gülümsüyordu.Konuşmak için ağzını açtığında Ell'in bir şey farkederek arkasına döndüğünü gördü.Evet Vitt inde duyduğu anlamını bilmediği kelimelerden oluşan tiz bir ses..Oda arkasına döndü.Gelen kişi uzun sarı saçlı ve şaşılacak bir durumda kızıl gözleri vardı.Ell de şaşırmış olmalıydı ki aynı ifadeyle Vitt e baktı.Vitt durumu anlamadığını belirten bir ifadeyle karşılık verdi. Bu gelen kimdi?

Gelen kişi sonunda anlayabilecekleri türden nazik bir biçimde Merhaba demişti.Ell ondan önce davrandı ve Vitt in aklından geçen soruyu sordu.

'İngilizce biliyorsun demek?'

Kız görünüşünden ve konuşma tarzından japon olduğunu her zerresine kadar hissettiriyordu.Ell in sorusu karşısında Vitt de onaylar biçimde gülümsedi.Cevabı merak ediyordu.

"Aslına bakarsan hayır, tek kelime bile bilmiyorum!"

Vitt şaşırma sınırlarını zorluyordu.Nasıl olurda bilmeden onu anlayabilmişlerdi.Ell de ayı durumda şaşkın olmalıydı.Dikkatini daha fazla kıza vererek devam etmesini bekledi.Evet bir açıklaması olmalıydı.

Demek olayın kaynağı bir büyüydü.Gerçekten akıllıca ve etkileyiciydi.Çok renkli bir karaktere sahip olmasına karşın asil ve rahat tavırlarıyla Vitt in beğenisini kazanmıştı.

'Ben Elizabéth, arkadaşımda Vittoria.'

Kız geldiğinden bu yana hiç konuşmayan Vitt biraz mahçup bir şekilde elini uzattı.Ell in ondan arkdaşım diye bahsetmesi çok hoşuna gitmişti.Minnetkar bir şekilde gülümsemeyi ihmal etmedi.

"Adım Itami. Itami Akarui!"

Vitt bu değişik isimdede kızda olduğu gibi bir asalet sezdi.Ama ismi doğru telafuz edebileceğinden şüpheliydi.Anlaşılan Itami yede onların ismi garip gelmişti.Vitt gülümseyerek:

''Alışırız zamanla ...Bana Vitt diyebilirsin inan senin için daha kolay olabilir'' dedi eğlenceli bir tavırla.Kızda olan pozitif enerji onada yayılmıştı anlaşılan.

Arkadan sezon tatilinde tanıştığı ve gerçekten değer vediği arkadaşı Vanessa nın sesini duydu ve mutlu bir tavırla oturması için yer açtı. Vanessa yanındakileri tanımıyordu anlaşılan Vitt hemen atılarak:

''Tabi.. Yanımdaki Elizabéth , slytherin..Ve Ell in yanındaki ise Itami.oda slytherin'' İsimleri söylerken zarif bir şekilde gülümsemeyide ihmal etmemişti. Ell ve Itami ye dönerek: '' Vanessa Black '' dedi aynı zariflikle.

Eskiden ortamın sessizliğinden şikayet ederdi.Yanlızlığı sevdiğini söylerdi.Ama bir zaman sonra zevki kalmadığını anlaması gerekliydi. Şimdi yanında bulunduğu kişiler eski düşüncesinin ne kadar mantıksız olduğunu nitelendiriyordu.Vitt , arkdaşlar listesine böyle önemli kişileride eklediği için muyluydu..

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Salı 25 Mart 2008, 18:48

Vanessa Vitt'in açtığı yere oturdu. Vitt hemen konuşmaya yanındaki kızları tanıtarak başladı.

''Tabi.. Yanımdaki Elizabéth , slytherin..Ve Ell in yanındaki ise Itami.oda slytherin'' dedi. Her ikisi de Slytherin'di. Bu aralar ne kadar çok Slytherin vardı. Vanessa ister istemez kendini onların yanında değişik hissediyordu. Birinci sınıfta belki de o da slytherin'e seçilecekti. Ama Huff'a uygun bulmuştu onu seçmen şapka. Vanessa hala bunun nedenini merak ediyordu. Aklına gelen tek çözüm ise annesinin binasının Huff olmasıydı.

Düşüncelerini bir kenara bırakıp kızları incelemeye koyuldu. İkisi de gerçekten güzel kızlardı. Birisinin gözlerinin kızıl olması dikkatini çekmişti Vanessa'nın ki uzun uzun İtami'ye baktı. Bakışlarının bir süre sonra rahatsız edici olduğunu farketti ve göle çevirdi. Vitt bu sırada Vanessa'yı Elizabeth ve Itami ye tanıştırdı. İsimlerini öğrenme faslı bitmişti. Vanessa kızlara teker teker elini uzattı ve içten bir gülümsemeyle:

"Memnun oldum. Daha önce sizi görmediğime göre birinci sınıf olmalısınız değil mi?" diye ekledi sonra da. Birden İtami'nin ismindeki farklılığı farketti. Bu isim hiç te İngiliz veya Fransız ismi değildi. Basbaya Japon ismiydi. Japon muydu bı kız şimdi? Güneşte iyice mavileşen gözlerini kıza dikti.

"Japonsun sanırım değil mi?" dedi merakla.

Misafir

out: arkadaşlar benim saçlarım sarı değil beyaz, albino'yum ben, aklınızda bulunsun yani Razz

"Vitt... Kesinlikle daha kolay!" dedi Itami kıkırdayarak. Sonra Elizabéth'e döndü. "Sana da Eli diyebilir miyim? Ya da Beth?"

Tam o sorusunu sorarke bir başka kız da yanlarına gelerek selam vermişti. Anlaşılan Vittoria'nın arkadaşıydı. Itami, etrafın daha da kalabalıklaşmasından hoşnut gibiydi. Bu kez yeni gelen kızdaki sarı-turuncu ağırlıklı cüppe dikkatini çekmişti. Bu sınıfları ve özelliklerini, özellikle de isimlerini öğrenmeyi aklının bir köşesine yazdı.

"Merhaba!" dedi yeni gelen kıza gülümseyerek. Nereden geldiği belli olmayan bir enerjiyle yerinde duramayarak ayakları üzerinde yaylanıyordu. "Ben-"

Daha Itami kendini tanıştırmadan Vitt atılarak onu tanıştırmıştı bile. Ne kadar sazan olduğu konusunda içinden kendi kendini azarlarken bunu dışarıdakilere belli etmemeye çalıştı. Belki de hiçbiri duymamış, ya da dikkat etmemişti.

"Memnun oldum Vanessa!"

Gülümseyerek kızın elini sıktı. Bir an kızın yüzüne bakmak için başını kaldırdığında aklına gelen şey, onların arasında ne kadar komik göründüğü oldu. Hepsi Itami'ye tepeden bakıyor gibi görünüyordu. Vanessa ve Vittoria'nın ondan büyük olduğu kesindi, ama Elizabéth bile ondan oldukça uzun ve büyük görünümlüydü.

Belki de Itami fazla kısa ve çocuksuydu.

Amaan, ne fark ederdi sanki? Sonuçta ikisi de aynı şeydi.

Kendi kendine bunları konuşurken omuz silkti.

"Evet, yani en azından ben birinci sınıfım..."

Vanessa ona garip bir şekilde bakıyordu. Tıpkı az önce Vitt'in ona baktığı gibi. Acaba Vanessa'nın ilgisini ne çekmişti. Garip konuşma şivesi mi, kırmızı gözler mi, beyaz saçlar mı yoksa oyuncak Tsubaki mi? Belki sadece ne kadar kısa boylu olduğuydu.

"Japonsun sanırım, değil mi?"

Soruyla beraber hafifçe kıkırdadı Itami. Bu aklından geçen seçenekler arasında yoktu.

"Evet!" dedi gülüşmelerinin arasından. "Sanırım kendimi fazla belli ediyorum, ha?"

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Çarş. 26 Mart 2008, 00:11

Beyaz saçları dalgalanarak çırpınan kızın oyuncağını göstererek *Tsubakiii* nidalarıyla haykırmasını izliyor, bedenini ağaca yaslarken, hala silinmeyen tebessümü ile Vitt'e sırıtıyordu muzipçe. Adının Itami olduğunu söyleyen bu kızın, Japon aksanıyla Ell ve Vitt'in isimlerini dile getirme çabası yüzünden mimiklerine yansıyan ve, zorlandığını anlatan ifadesi, ne zamandır eğlenmediğini hatırlatmıştı ona. Yanlarına gelip cevap verdiği andan beri Ell'in çehresine sabitlenmişçesine kalan o mimikler, Itami'nin bitmek tükenmek bilmeyen enerjisi ile her saniye tazeleniyordu sanki. Zihninde beliren düşünceler arasından, yanlarına doğru yaklaşmakta olan Hufflepuff'lı kızı anca fark edebilmiş, bedeni, kızın sarı armasını gördüğü an titreyerek baştan aşağı sarsılmaya başlamıştı. Göz bebekleri iri iri açılarak, grinin en koyu tonlarından birine dönerken, kurumuş dudaklarına titrek bir gülümseme bürümüştü. Neredeyse yanlarına vardığında, yaşının kendinden oldukça büyük olduğunu fark ederek kasılan mimiklerine daha da tatminkar bir ifade katmıştı. Hufflepuff'lı cadı, gülerek Vitt'e bir şeyler söylerken Ell ise şaşkınlıktan donakalmış bir sima ile onlara bakıyordu. Vitt gerçekten bu Hufflepuff'lı kızla tanışıyor muydu? Yoksa Ell'in kulakları artık işlevini mi yitirmiş, ters mi algılıyordu olanları? Kısa bir sohbetin ardından, Vitt ritmik ses tonuyla Ell ve Itami'yi tanıtırken, belli belirsiz duyduğu isim ise ince kaşlarını hızla kaldırmasına neden olmuştu? *Vanessa Black? Bir Black ve Hufflepuff* İsteksizce konuşurken, zihninde hala dolaşan düşünceler ile boğuşuyordu;

'Memnun oldum...'

Seçmen şapkanın şimdiye kadar hata yaptığını hiç görmemişti fakat bu kadarı da imkansızdı. Black gibi soylu bir aileden gelme bir cadı nasıl olurda Hufflepuff'a düşerdi ki? Acaba asilliğini ve safkanlığını mı inkar ediyordu? Sarı saçlarını yavaşça yanaklarından çekerken, duyduğu canlı ve aksanlı ses getirmişti onu kendine. Soğuk tebessümü ile Itami'ye cevap verirken, aklında ki düşünceleri de kovmaya çalışıyordu zihninden tamamen;

'Tabii Itami. Eli diyebilirsin.'

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Çarş. 26 Mart 2008, 12:36

Hava gittikçe ısınıyordu. Vanessa'yı bunalmıştı bu sıcaktık. Dağınık olan saçları ona iyice zahmet veriyordu. Cebinden kurukafalı bir toka çıkardı ve saçlarını topladı. Daha sonra gittikçe ilerleyen sohbete döndü. Ama bir sorun vardı. Elizabeth adlı kız Vanessa'ya oldukça tuhaf bakmıştı. Davranışlarından Vanessa'yı takmadığı belliydi. Vanessa sorunun ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Bu değişik bakışlardan rahatsız olmuştu ki kıza tam soracakken İtami oldukça sıcak bir gülümsemeyle:

"Evet!" dedi. "Sanırım kendimi fazla belli ediyorum, ha?"

Vanessa hafifçe gülümsedi. Kız Elizabeth'e göre oldukça sıcak kanlıydı. Vanessa'nın aklı kızn davranışlarında kalmıştı. Kız soğuk bir gülümsemeyle "Memnun oldum..." dedi. Neden bu kadar garip davranıyor olabilirdi ki? Çok mu çirkin gözüküyordu? Yoo ne alakası vardı ki? Vitt soyadını söylemişti. Bir bulanık bile değildi ki bu garip bakışlara maruz kalıyordu. Birden Vanessa'nın beyninde bir şimsek çaktı. Davranışlarının nedenini şimdi daha iyi anlayabiliyordu. Sorun üstündeki Huff cüppesiydi. Şu okula geldiğinden beri nefret ettiği tek şeydi. Binası yüzünden garip bakışlara maruz kalmak. Tam binasına alışmışken tekrar soğumak istemiyordu. Onun ne suçu olabilirdi ki annesi Huff'ta okudu diye. Kıza aynı soğuklukta cevap verdi:

"Bu garip bakışlara sırf binam yüzümden maruz kalıyorum sanırım. Ama bence insanları binalarıyla ayırmak oldukça yanlış bir davranış. Bir Slytherin'de olmak belki size gurur veriyor ama ben asla binam yüzümden kendimi kötü hissetmedim. Bence insanları binalarına göre değil de soylarına göre ayırmak ya da sınflandırmak daha mantıklı" dedi. Belki de saçmalamıştı. Ama binası yüzünden kendisi hakkında kötü düşünülmesine izin veremezdi. O da her Black gibiydi. Bir farkı yoktu.

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Çarş. 26 Mart 2008, 18:42

Rahatsızlığını fazlasıyla belli etmiş olacaktı ki, Vanessa'nın sözlerine karşılık çehresinde beliren soğuk tebessümü tekrar yerleşti mimiklerine. Kıza cevap vermeden önce, zarif parmaklarıyla cüppesinin kırışık kısımlarını düzeltiyor, diğer yandansa zümrüt yeşiline dönen gözleri ile Vanessa denen kızın rahatsızlığına cevaben birkaç cümle söylemek için hazırlanıyordu. Bedenini dayadığı ağacın sivri kısımlarından rahatsız olarak doğruldu ve sarı saçlarını zarafetle dalgalandırarak kurumuş dudaklarını hareket ettirdi;

'Oldukça iyi bir gözlemcisin.' dedi öncelikle, tek kaşını kaldırarak. Devam etmeden önce ıslattığı dudakları tatminkar bir ifade ile bükülerek mimiklerine sahtelik katıyordu. 'Fakat yeteri kadar değil. Rahatsızlığım, Vitt senin adını bahşetmeden önceydi. Asil bir Black olduğunu duyduktan sonra ise duygularım yerini şaşkınlığa bıraktı sadece. Nasıl bir Hufflepuff olabilirsin diye?' Gözleri şehvetle kısılırken, çehresi kasılmıştı. Kıza alaycı bir bakış atarak, durduk yere girdiği kompleksinin aslen Slytherin olamamaktan kaynaklandığı fikri zihninde canlanırken, bedenini rahatsızca kıpırdatarak devam etti; 'Açıkçası safkanlığını inkar ettiğini düşündüm önce. Fakat, binalar hakkında söylediğine katılmadığımı belirtmek isterim. Slytherin'e şimdiye kadar hiç bir bulanığın alınmaması da bunun kanıtı.. Bazen gerçekten soya göre binaları değerlendirmek gerekebilir fakat bu yoldan şaşmayan tek bina Slytherin'dir. Diğer binaların bu konuda ödün verebileceğinin kanıtı da sensin zaten.'

Göz bebeklerini iri iri açarak soran gözlerle kıza bakıyor, Vitt'i utandırabilmiş olmanın verdiği gerginlikle ise daha ileri gitmemeye çalışıyordu fakat çoğu zamanın aksine bu sefer dilini tutmayı beceren Ell'i dürten, Vanessa adlı kız olmuştu. Düşündüklerini kafasında öylesine büyütmüş olacak ki *Ell'in onun Black olduğunu duyduğu anda* değişen ifadesine pek dikkat etmemişti anlaşılan. Önce vücudunda kabarmaya başlayan kin duygusu, yerini şaşkınlığa bırakmıştı sadece. Belki bu yüzden, belki de her yerde Hufflepuff olduğu için aşağılanmaktan bıkmış olduğundan -ki bundan emindi-, saçma bir tepki veren Vanessa'ya grimsi bir tona bürünen gözleriyle bakıyor, çehresinden hala silinip gitmeyen tatminkar ifadesi ve ödün vermediği kibarlığı ile bedenini çimlere daha da bir yayarak sarı saçlarıyla oynuyordu.

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Çarş. 26 Mart 2008, 19:15

Ell yanına biraz daha yaklaşınca onun aseletini ve gözlerindeli etkileyici bakışı farkeden Vitt ister istemez daha fazla ısındı ona.Yeğenlerinin bahsettiği kadar olacağını biliyordu ama görmek bir başkaydı..

İtami Vitt kısaltmasının kolay olacağını söyleyince Vitt de ondan aldığı -yada öyle sandığı- pozitif enerji ile gülümseyerek:

''ßende öyle düşünmüştüm.'' dedi içtenik dolu bir ses tonuyla.

Vanessa diğerlerine bakıyor belli belirsiz izlenim kazanmaya çalışıyordu.İlk tanıştıkları günde böyle baktığını görmüştü Vitt.Vanessa nın Hufflepuff binasında olduğunu duyunca şaşırmıştı ama annesinin o binada olduğunu duyunca şaşkınlığı zamanla yerini sevgiye bıraktı.Gerçekten Vitt in istediği gbi biriydi.Black ailesinin istisnalarından ve safkan oluşu cezbetmişti Vitt i.

Ell de şaşkın görünüyordu.Vitt bunu doğal karşıladı ama Vanessa non aynı fikirde olmayacağını düşünememişti.Vanessa konuşmaya başlayınca sustu ve dinlemek için biraz öne eğildi.

''Bu garip bakışlara sırf binam yüzümden maruz kalıyorum sanırım. Ama bence insanları binalarıyla ayırmak oldukça yanlış bir davranış. Bir Slytherin'de olmak belki size gurur veriyor ama ben asla binam yüzümden kendimi kötü hissetmedim. Bence insanları binalarına göre değil de soylarına göre ayırmak ya da sınflandırmak daha mantıklı"

Vitt neredeyse ifadesiz bir tavırla yanındaki Ell e baktı.Farklı düşünebilirdi.Sonuçta Vitt de farklı düşünüyordu.Ama binasını sevdiğini saklayamazdı.Ell in doğrulduğunu ve zerafet dolu bir biçimde konuşmaya hazırlandığını görünce sustu ve ne diyeceğini merak ederek beklemeye başladı.

Vanessa gerçektende iyi bir gözlemciydi.Vitt olsa bunu farketmezdi bile.

''Açıkçası safkanlığını inkar ettiğini düşündüm önce. Fakat, binalar hakkında söylediğine katılmadığımı belirtmek isterim. Slytherin'e şimdiye kadar hiç bir bulanığın alınmaması da bunun kanıtı.. Bazen gerçekten soya göre binaları değerlendirmek gerekebilir fakat bu yoldan şaşmayan tek bina Slytherin'dir. Diğer binaların bu konuda ödün verebileceğinin kanıtı da sensin zaten.'

Vitt onaylarcasına mırıldandı.Çünkü bir diğer kanıtıyda oydu.Karakterinin aksine ravenclawsa yer alıyordu.Zeki oluşu istediği binadan ödün vermesine sebep olmuştu.Ell huzursuzca Vitt e bakınca Vitt ona güven verircesine gülümsedi ve rahat olması gerektiğini belli etmeye çalıştı.Biraz daha öne çıkarak:

''ßir diğer kanıtıda ben olmalıyım..Karakterim slytherin özelliği taşıyor ama kitaplara olan sevgim beni ravenclaw a taşıdı'' dedi gülümser bir tavırla.

Misafir

Itami ise etrafın aniden gerilmesini ve soğuklaşmasını, bahsi geçen binalar ile isimler hakkında hiçbirşey bilmemesinin etkisiyle izliyordu şaşkın bakışlarla. Bir Quidditch maçında snitch'i takip etmeye çalışıyormuş gibi hissediyordu kendini, her konuşmacı değiştiğinde donüp o tarafa bakıyor, konuşulanları anlamaya çalışıyordu. Slytherin, Ravenclaw, Hufflepuff, bu isimler ona oldukça yabancıydı.

İsimlerin ona yabancılığının yarattığı şaşkınlığın etkisiyle hafif utangaç bir tavırla ufak ufak Elizabéth'e yaklaştı ve onun yanında dikilerek sırtını ağaca verdi. Bu cüppe renklerinin yarattığı karışıklık ve tartışma onu biraz tedirgin etmiş gibiydi. Tıpkı Itami gibi yeşillere bürünmüş olan tek kişi de Elizabéth'ti.

Itami düşünceli düşünceli omzundan Tsubaki'yi indirdi, iskeletin elinden tuttu ve aşağı doğru sallandırdı. Ayakları belli belirsiz yere dokunan peluş iskelet adeta onun yanında, elini tutmuş minyatür bir arkadaşa benziyordu bu şekilde.

"Şey... Bir şey sorabilir miyim?" dedi sonunda dayanamayarak, öğretmeninden izin isteyen bir öğrenci gibi boştaki elini havaya kaldırdı. Dikkatler ona çevrildiğinde yanakları kızardı ve hafifçe kıkırdadı. Aptal göründüğünün farkındaydı ama eskiden dedikleri gibi, bilmemek değil öğrenmemek ayıp.

Şaşkın bir çocuk gibi dudaklarını büzdü ve tek tek etrafındaki kızlara baktı.
"Siz nelerden bahsediyorsunuz?"

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Çarş. 26 Mart 2008, 21:56

JD hızlı geçen bir Muggle Bilimleri dersinden sonra karnını birkaç hafif şeyle doyurmuş; diğer dersin başlamasına daha vakit olduğunu fark edince de Göl Kenarı'na inmeye karar vermişti. Öğle yemeğinde içtiği kaymakbirası yanaklarını birer elma gibi kızartmıştı. Eline aldığı bir kitabı içine düşecek gibi okuyordu. O sırada kitap ona çarpan bir 1. Sınıf Hufflepuff öğrencisi sayesinde elinden uçmuştu. Tek kaşı havada, kollarını göğsünde kavuşturup sinirle çocuğa baktı.

" Nereye gittiğine dikkat et seni küçük Bulanık! Yoksa seni Profesör Snape' e şikayet ederim! Çabuk o kitabı bana ver! " diye bağırdı. Çocuk eli ayağı titreyerek yerden aldığı kitabı JD 'ye uzattı. Arkasına bile bakmadan koşmaya başladı. JD ise yüzünde muzip ve muzaffer bir gülmsemeyle arkasından baktı. Bir süre daha yürüdükten sonra ileride tanıdık simalar gördü. Rüzgarda uçuşan altın sarısı saçlardan anladığı kadarıyla biri Ell idi. LS' ten birini daha doğrusu Ell' i görmek ona iyi gelmişti. Yüzünde asil bir gülümsemeyle onlara yaklaşırken, kızlardan bir diğerinin de Vitt olduğunu gördü. Diğeri ise Dayrnt' ın kuzeni Vanessa idi. Tam yanlarına gelmiş selam verecekken Büyük Şölen'de olay olan Japon kızı gördü. Onu hatırlıyordu - ki beyaz saçlı, kırmızı gözlü birini hatırlamak pek de zor değildi.

" Selam kızlar... Ell, Vitt nasılsınız bakalım? "- dedi ve Vanessa' ya döndü- " Vanessa değil mi? Dayrnt' ın kuzenisin.. Seninle geçen yıl tanışmıştık.."- daha sonra kafasını büyük bir ilgiyle Japon kıza çevirdi -" Merhaba, JD ben... Büyük Şölen' de karşılaşmıştık fakat o karışıklıkta beni fark ettiği sanmıyorum.. "

Misafir

Itami tam sorusunu sormuşken bahçenin biraz ilersindeki hareketlenme dikkatini çekmişti. Yine yeşillere bürünmüş bir kızın-o da kendinden büyük gibiydi-başka bir öğrenciyi azarladığını gördü. Kızın sesi hayal meyal kulağına geliyordu ve tınısına bakılırsa pek de dost canlısı değildi. Itami ister istemez omuzlarını kendine çekti, zira az önceki ufaklığı azarlayan kız, şimdi onların grubuna doğru ilerliyordu.

Itami, kız gelirken tedirgin bir şekilde onu inceledi. Kar kadar beyaz, pürüzsüz teniyle yüzü bir porselen bebeği andırmıştı Itami'ye. Bu güzel yüze bir de hafif dağınık ve-Itami'nin gözleri bir kez daha hayranlık ve kıskançlıkla parladı-simsiyah saçlar da eklendiğinde muhteşem bir obi maskesini andırıyordu kız. Itami her zaman siyah saçlılara hayran olmuştu, ne vardı sanki tıpkı annesininki gibi simsiyah saçları olsa? Annesi, gecenin karanlığını yansıtan karaklık bir şelale gibi dökülen saçlarını tararken Itami hayranlıkla izlerdi onu...

Kendi saçları ile sadece bir "beyaz fare" idi.

Kızın yanlarına gelirken yüzüne yerleştirdiği asalet ve zafer dolu gülümseme, Itami'nin ondan çekinmesi konusunda bir değişiklik yaratmamıştı. Itami kızın görüntüsü ile kıskançlıkla büyülenme arasında gidip gelirken ağacın arkasına doğru tedirgin bir adım attı. Kız ona bakmıyordu, belli ki diğerlerinin arkadaşıydı ve onlarla konuşmak için geliyordu.

Yanılmadı da. Kız arkadaşları ile konuşmaya başlamışken sesinde az önceki bağırışının tınısını bulmamak bir nebze de olsa rahatlatmıştı kızı. Ancak hitap ona döndüğünde, hafifçe yerinden sıçradı.

"Merhaba, JD ben... Büyük Şölen' de karşılaşmıştık fakat o karışıklıkta beni fark ettiği sanmıyorum.."

"M-merhaba... Ben de Itami..." diye kekeledi. Kıza elinden geldiğince gülümsemeye çalıştı, başarmış olduğunu umuyordu. Kızıl gözleri kızın yüzüne bakarken düşünce doluydu, acaba gerçekten onu görmüş olabilir miydi?

Okula gelişi tam bir karmaşaydı... Onu profesörlere götüren çocuk dışında pek de kimseyi hatırlamıyordu.

"Farkettiğimi sanmıyorum, özür dilerim." dedi mahçup bir şekilde, yanaklarının yanında topladığı saçlarını bükerek. "Gerçekten şaşkın bir gündü, kimsenin farkında değilim!"

Misafir

"Diyorum sana, bu iyi bir fikir değil."
"Denemekten zarar gelmez, tamam mı?"
"Hayır gelir."
"Öff Sarah!"
"Bir daha sesini yükseltirsen sana uğursuzluk büyüsü yaparım Keiran.. Hah, işte Vitt de orada."

Parlak bir sonbahar günüydü. Güneşin kırık ışınları ortalığı hala ısıtırken, yüzünü ışıktan korumak için ellerini siper etmiş Sarah, göl kıyısında birkaç kişiyle birlikte sohbet eden-ya da öyle görünen- Vittoria'yı görünce Keiran'ı peşi sıra çekiştirdi.

Vittoria haricinde daha önce görmediği, soyulmuş muz rengi saçları olan güzel bir kız vardı. Gözlerinde eğlenir bir bakışla beyaz saçlı ve kızıl gözlü bir kızı süzüyordu. Diğer kızın kucağında oyuncağı andıran tuhaf bir şey vardı. Keiran yüzünde gevşek bir gülüşle çekik gözlü kıza bakıp Sarah'ya döndü: "Sevimli, öyle değil mi?" Sarah, ince burnunu kırıştırdı. Rüzgar, gür çikolata rengi saçlarını şöyle bir dağıtmıştı. Onları yüzünden çekerken kibar ve nükteli bir sesle söylendi: "Ya, evet. Nedense bana tavşanları hatırlattı. Normallerini tabi ki, ağzından ateş çıkaran o yaratıkları değil."

Konuşa konuşa üçlünün yanına gelmişlerdi, o esnada Sarah'nın gözüne JD çarptı. Her zamanki dimdik duruşuyla çekik gözlü kıza bir şeyle söylemişti. Gerçi onunla yeni tanışmıştı Sarah, ama yine de JD'nin oldukça hoş birisi olduğunu düşüüyordu. Yanlarına ulaştıklarında diğer kız cevap verecek gücü ancak toparlamış gibiydi: "M-merhaba... Ben de Itami... Farkettiğimi sanmıyorum, özür dilerim. Gerçekten şaşkın bir gündü, kimsenin farkında değilim!"

Bir yandan da saçlarını parmağına doluyordu. Neden bu kadar tutuk davrandığını merak etti Sarah ama üstünde durmaksızın, bir adım gerisinde duran Keiran'ı çekerek onlara yaklaştı: "Merhaba; Vittoria, JD."

İki kıza fevkalade özgüvenli bir selam verdikten sonra, tüy gibi bir hareketle eteğinin rüzgardan havalanan pilesini indirip diğer sarışın kıza döndü: "Sarah Ainsworth." diyerek kısaca kendini tanıttı. İtami'ye, nece konuşması gerektiğine karar veremiyormuş gibi bir süre baktı, her zamanki bakışıyla. Sakin, sabit ifadeli ve biraz rahatsız edici bir şekilde. Keiran ise kıza hoş bir selam verip sessizce yanında dikilmeye devam ediyordu. Sonunda başka bir dil bilmediğinden de olacak berrak bir sesle konuştu: "Aa, ve sen de İtami sanırım. Japon, ha? Çok şeker."

Ciddi olup olmadığını kimsenin anlayamadığı samimi bir ifad ve düz bir sesle söylemişti. Nedense kızın kendinden çok daha küçük olduğunu dşünmüştü ama elbette ki aynı yaştalardı. Diğerlerine dönüp zarif bir gülüşle sordu: "Nasılsınız?"

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Perş. 27 Mart 2008, 16:53

Vitt'in onaylarcasına konuşmasından, kasılmış mimikleri birazda olsa gevşemiş, bedeni hafif esen rüzgarı her hissettiğinde ürperiyor, nahoş bir duygu tattırıyordu ona. Zümrüt yeşiline dönen gözleriyle bakışlarını çevirdiği göl, hafif dalgalanmalarla büyüleyici güzelliğini tüm çıplaklığıyla onlara açıyor, çehresine yansıyan parlak güneş ışıltılarından elleriyle nazikçe korunmaya çalışırken, birkaç dakikalığına da olsa göz bebeklerine yansıyan dalgalanmalar eşliğinde seyrediyordu manzarayı. Her zamanki neşeli ses tonunu işittiği Itami, Ell'i manzaradan kopararak dikkatini ona vermesine neden olmuştu. Mimiklerine yerleştirdiği küçük bir tebessüm eşliğinde kıza bakarken, ıslak dudakları hafifçe oynamıştı;

'Hogwarts'ta bulunan dört ayrı binadan bahsediyoruz. Safkanları ve bununla övünenleri bünyesinde barındıran ve seninde mensubu olduğun Slytherin, cesareti kendine ana tema işlemiş olan Gryffindor, Zekaya önem veren Ravenclaw ve herkese kucak açan, bir diğer tabirle şefkatli insanları bulunduran Hufflepuff.' Devam etmeden önce keskin bakışları Vanessa ve Vitt arasında gidip gelmişti. 'Tabi istisnalar olabiliyor bazen.'

O sırada duyduğu tiz bir ses, başını öne doğru eğmesine neden olmuş, tüm endamı ile salınarak onlara doğru gelen ve her saniyesinde Ell'in yüz hatlarını daha da kestirebildiği JD, az önce ki azarından ötürü mimiklerine oturttuğu zafer gülümseyişiyle sırıtıyordu. JD'yi görür görmez zihninde beliren minnettarlık duygusu, kalp atışlarının hızlanması ile kendini belli ederek dürtüyordu Ell'i. Uzun zamandır görmediği dostunu ne kadar özlediğini anlarken, çehresine yerleştirdiği muzip ifadesiyle parıldıyordu gri bir tona dönen göz bebekleri. Elleriyle zarifçe cüppesini düzeltirken, sarı saçları salınarak kendini belli ediyor, ince dudaklarında beliren kıpırtı, konuşmaya hazırlandığını gösteriyordu;

'Açıkçası seni görünce daha iyi oldum JD. Gel şöyle, otursana.' Bedenini yavaşça ağaca paralel olarak kaydırırken, gözlerini ayıramadığı JD'ye bakıyordu hala. Nedendir bilinmez, LS üyeleri artık eskisi kadar görüşemiyor, birbirlerine rastladıkları her an adına Merlin'e şükrediyorlardı. JD ve Ann ikinci sınıf olmuştu fakat Ell ve Adras derse olan ilgisizliklerinden dolayı başaramamışlardı bunu. Belki de bu yoğun tempodan birbirlerine zaman ayıramıyorlardı ama ne olursa olsun, Ell'in onları kaybetme gibi bir lüksü olamazdı asla. Sağ elini yavaşça sol omzunun hemen altında ki LS dövmesine götürürken, Knockturn Yolu ile ilgili yapmayı düşündükleri plan belirmişti zihninde. Uygun bir anda, bunu JD'ye söylemek üzere zihnine kazırken, ileride, Hogwarts Şatosunun bahçeye çıkan devasa büyüklükte ki kapısının hemen önünde, onlara doğru ilerlemekte olan bir çifti farkederek kaşlarını kaldırdı şaşkınlıkla. Göz bebekleri ikiliyi takip ederken, Ravenclaw armalı olan kızın yine aynı ambleme sahip cüppesiyle yürümeye çabalayan çoçuğu çekiştirdiğini görüyor, birbirleriyle didişerek onlara doğru yaklaşmalarını gözlüyordu. Yanlarına vardıklarında, Ravenclaw'lı kız, nazikçe ve özgüveni mimiklerine kuvvetlice yerleşmiş bir ifadeyle önce Vitt ve JD'ye selam vermiş, daha sonra aynı zarafetle kendine dönmüştü.

'Memnun oldum. Bende Elizabéth Adrianna Malfoy.' Kıza cevap verirken, aynı zamanda, zihninde beliren *Ainsworth?* soyunu hafızasında yoklamaya çalışıyor, fakat olumlu bir sonuç alamıyordu. İkili bakışlarını Itami'ye doğrulturken, Ell'de çehresini tekrar gölün manzarasına çevirmiş, parıldayan gözlerle inceliyordu. Saniyeler sonra, Sarah'ın herkese hitaben ortaya attığı soruya cevap vermek için konuşurken, sarı saçları hafif esen rüzgar eşliğinde dalgalanıyordu;

'Muhteşem. Siz?'

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Perş. 27 Mart 2008, 17:45

Lily kafası dolu olduğunda yaptığı gibi göl kenarında dolaşıyordu.Karamsar bir gündeydi.Ceza,dersler,kavga ..biraz üst üste gelmişti sanki.Biraz uzakta Vitt’i görünce yanına gitmek istedi.Yanında bir,iki Slytherin’li kız ve..Aaa..Ablası vardı.Okula başladığından beri görmemişti onu.Hatırladığından daha mı uzunda sanki.Gülümseyerek yasak ormanın kıyısında olduğundan iki ağacın arkasına geçerek onların hizasına geldi.O sırada ablasının konuştuğunu duydu.Söyledikleri biraz..Garipti.

"Bu garip bakışlara sırf binam yüzümden maruz kalıyorum sanırım. Ama bence insanları binalarıyla ayırmak oldukça yanlış bir davranış. Bir Slytherin'de olmak belki size gurur veriyor ama ben asla binam yüzümden kendimi kötü hissetmedim. Bence insanları binalarına göre değil de soylarına göre ayırmak ya da sınflandırmak daha mantıklı"

Tam bir Slytherin olabilirdi.Diye düşündü.Adil biri değil çok çalışkan sayılmaz yanılmıyorsam.Seçmen şapkanın ilk hatası oydu sanki.Belki genetikti.Sonuçta teyzesi büyük bir büyücüydü ve Hufflepuff mezunuydu.Adalettense eser yoktu onda.Tanıdığı 11 yılda görmemişti varsa da.Ormanın derinliklerindeki bir ulumayla kendine geldi.Sadece bir ağacın gölgesinde olsa bile yanlarına gitmeyi tercih ederdi.Bu yüzden fare gibi sessiz bir şekilde ağacın gölgesinde kalarak biraz yaklaştı ve en son duyduğu şeye karşılık vermek için konuştu;

“Peki neden soylara göre ? Sadece kişiliğe göre sınıflandırmak yanlış mı olur ? Yani bilmiyorum kişiliğe göre sınıflandırılsa sen kesinlikle bir Slytherin olurdun.O yüzden şimdi öyle olmadığı kesin.Soylara göre ayrılırsak eğer..Slytherin binasında büyük yığılma olurdu.Şimdiye kadar başarıyla adil olduğunu gizlemediysen tabi..”

Gülümseyerek bunu söylediğinde ağacın gölgesinden de çıkmış yanların bir iki adım atmıştı.Bir yandan neredeyse bir-iki yıldır görmediği ablasını bir yandan kendi döneminden iki slytherin’i süzüyordu…Vitt’e başıyla acele bir eslam vermişti konuşurken.Şimdide üç ayrı yere bakmaya çalışıyordu.O bunu söyledikten sonra bir yanıt gelene kadar Sarah'ıda orada görmüş bir kişininde adını öğrenmişti.