||.Göl kıyısı . ||

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Perş. 27 Mart 2008, 18:22

'Oldukça iyi bir gözlemcisin. Fakat yeteri kadar değil. Rahatsızlığım, Vitt senin adını bahşetmeden önceydi. Asil bir Black olduğunu duyduktan sonra ise duygularım yerini şaşkınlığa bıraktı sadece. Nasıl bir Hufflepuff olabilirsin diye? Açıkçası safkanlığını inkar ettiğini düşündüm önce. Fakat, binalar hakkında söylediğine katılmadığımı belirtmek isterim. Slytherin'e şimdiye kadar hiç bir bulanığın alınmaması da bunun kanıtı.. Bazen gerçekten soya göre binaları değerlendirmek gerekebilir fakat bu yoldan şaşmayan tek bina Slytherin'dir. Diğer binaların bu konuda ödün verebileceğinin kanıtı da sensin zaten.'

Kız hemen hemen tüm Slyhterin'liler gibiydi. Soğuk ve alaya alan bir yapısı vardı. Vanessa bu konuşmadan oldukça rahatsız olmuştu ki yerinde rahatsız bir şekilde kıpırdandı. Biraz önyargılı davranmıştı. Bir yandan sessizce karşısındaki küçük kızı dinliyor, bir yandan da vereceği cevabı kafasında tasarlıyordu. Kesinlikle soğuk davranmamaya çalışacaktı. Hatta oldukça içten bir şekilde konuştu.

"Seçmen şapka Hufflepuff diye bağırdığında bende çok şaşırmıştım. Hep Slytherin'de olmayı beklemiştim. Sanırım soyla alakalı olduğu kadar genetikle de alakası olabilir. Başarılı bir büyücü olan teyzem huff mezunudur" dedi kısa bir açıklamayla. Bu konunun daha fazla uzamasını istemiyordu. Şu okuldan mezun olmak istemesinin tek nedeni de buydu zaten. Her tanıştığı kişiye ailesiyle ilgili kısa bir açıklama yapıyordu. Sıkılmıştı. O sırada Vitt araya girdi. ''ßir diğer kanıtıda ben olmalıyım..Karakterim slytherin özelliği taşıyor ama kitaplara olan sevgim beni ravenclaw a taşıdı'' dedi. Artık bu konu kapanmalıydı. Ortam geriliyordu sanki. Yanlarındaki Japon kızın halinden birşeyleri anlamadığı belliydi. Ki zaten bunu sözlü olarak da dile getirmişti. Vanessa binalarla ilgili kısa bir bilgi vermek isterdi o an ama konu JD'nin yanlarına gelmesiyle kapandı. Vanessa bu kızla geçen dönem tanışmıştı. Bu aralarda Dayrnt'le aralarında geçenler konuşuluyordu etrafta. Kız Vanessa'yı hatırlıyordu ki " Vanessa değil mi? Dayrnt' ın kuzenisin.. Seninle geçen yıl tanışmıştık.." dedi. Vanessa onaylayan bakışlarla kafasını salladı. Zaten kız oldukça büyük bir ilgiyle İtami'ye çevirmişti bakışlarını.

Ortam iyice kalabalıklaşıyordu. Şimdi de yanlarına cüppesinden Ravenclaw olduğu belli olan 1.sınıf birileri geldi. Ama davranışlarından Vanessa'yı farketmiş olmadığı belliydi. Zaten bu da Vanessa'nın umrunda değildi. Sessizce konuşulanları dinliyordu. Muhabbet pek açmamıştı onu. Belki de orda daha fazla durmasına gerek yoktu. Ama birden ağaçların altından kahverengi saçlarını sala sala küçük kardeşi geldi. Vanessa onu görmüyordu uzn zamandır. Hatta en son seçmen şapkanın seçiminde görmüştü. Anlaşılan o ki kardeşi sadece Vanessa'nın son dediklerini duymuştu. Hemen ablasını savunmaya geçti. Tam konu kapanmışken Lily tekrar açmıştı.

“Peki neden soylara göre ? Sadece kişiliğe göre sınıflandırmak yanlış mı olur ? Yani bilmiyorum kişiliğe göre sınıflandırılsa sen kesinlikle bir Slytherin olurdun.O yüzden şimdi öyle olmadığı kesin.Soylara göre ayrılırsak eğer.. Slytherin binasında büyük yığılma olurdu.Şimdiye kadar başarıyla adil olduğunu gizlemediysen tabi..” Vanessa hafifçe gülümsedi. Ama konunun tekrar açılıp ortamın gerilmesini istemediği için anında konuyu değiştirmeye çalıştı.

"Hoşgeldin canım kardeşim. Biz o konuyu kapatmıştık. Boşver karıştırma daha fazla. Önemli olan zaten benim binam değil kişiliğim." dedi Lily'e bakarak. "Nasılsın bakalım. Memnun musun okuldan" dedi bir abla edasıyla.

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Perş. 27 Mart 2008, 21:04

Hoşgeldin canım kardeşim. Biz o konuyu kapatmıştık. Boşver karıştırma daha fazla. Önemli olan zaten benim binam değil kişiliğim."

Ablası ona dönmüştü.Lily söylediğinin yüzünde bir gülümseme oluşturduğunu fark etti.Slytherin kısmı herhalde.

"Nasılsın bakalım. Memnun musun okuldan"

Sesindeki büyük olduğunu belirten tonu fark etmemek imkansızdı ama sonuçta 6 yaş vardı aralarında.Doğaldı bu.Ablasının yanında J.D.'yi gördü.Geçen yıl pek ısınamamıştı ona nedense.Sarah ve aa Keiran'da oradaydı.Biraz kalabalıktı sanki göl kenarı bugün.Ablasının sorusuna hala cevap vermemişti.

"İyi,sayılır.Memnun olup olmadığıma gelince.Bir yıl oldu geleli memnun olmasam sabredebileceğimi sanmıyorum.Gerçi ben senin gibi memnun kalmadığımda kaçma daha doğrusu çekip gitme yöntemine başvuramıyorum ama.."

Son cümlesi sırasında yüzündeki gülümsemenin nedenini ancak ablası anlayabilirdi herhalde.Babasıyla kavga ettiğinden malikaneye gelmeyen,hep Black malikanesinde kalan oydu sonuçta.Söylediklerini duyan ablasının yüzünde beliren tebessümde tahminini doğruluyordu.'Canım kardeşim' bu kısmı biraz garipti işte.Canım sözcüğü oraya genelde ablası ondan bir şey isteyeceğinde gelirdi.Bu yüzden biraz yadırgamıştı.Ama çevresindekiler nedeniyle bir şey söylemedi.Bir yandan tanıdıkları ve tanımadıklarını ayırıyordu.Kalabalık bir yer seçseymişim hani gelmek için.Düşüncesi kafasında yankılanırken arkasında duran bir süre arkasında beklemiş olduğu ağaca yaslandı.Esneyerek birinin konuşmasını,bir şeyler söylenmesini beklemeye başladı...

Misafir

"Diyorum sana, bu iyi bir fikir değil."
"Denemekten zarar gelmez, tamam mı?"
"Hayır gelir."
"Öff Sarah!"
"Bir daha sesini yükseltirsen sana uğursuzluk büyüsü yaparım Keiran.. Hah, işte Vitt de orada."

Keiran Sarah'ı ikna etmekten yorulmuştu. Ama sonunda ikna oldu ve söyledikleirni uygulamak için Vittoria'ya sorularını soracaktı, şimdi de bahçede onu arıyorlardı. Bir kızlar grubu içinde onu gördüklerinde Sarah onu çekiştirerek o yöne sürükledi. Keiran da kuzu gibi onu takip etti. Konuşmaları beceremediği için Sarah'tan istemişti. Eh, o da kabul ettiğine göre peşi sıra gidecekti. Kaçarı yoktu. Ama işin komiği kızların yanında geçen gün Büyük Salon'da karşılaştığı Japon kızın da olması idi. O komik bez bebeği ile kızların yanında da sanki maç izler gibi şaşkın bir ona bir buna bakıyordu. Sarah'ın kıza olan bakışı ise tek kelimeyle muhteşemdi. Keiran kendini zor tutuyordu kahkahayı basmamak için..

"Sevimli, öyle değil mi?" Sarah ise sanki durumdan hiç hoşnut değil gibi sıkıntılı bir iç geçirmeyle ona cevap verirken dirseğini de Kerian'ın böğrüne doğru kıvrak darbe atmayı ihmal etmemişti."Ya, evet. Nedense bana tavşanları hatırlattı. Normallerini tabi ki, ağzından ateş çıkaran o yaratıkları değil." Bu esnada grubun yanına varmışlardı, Keiran diğer kızlara bakmak yerine minik yeni dostunu selamlamayı tercih etti. "M-merhaba... Ben de Itami... Farkettiğimi sanmıyorum, özür dilerim. Gerçekten şaşkın bir gündü, kimsenin farkında değilim!"

Keiran onun uyum sağlama çabalarına diğerlerinin tavırını biraz tuhaf bulmuştu. her biri birşeyleri ölçüp biçiyor gibiydiler. Sarah'sa her zamanki havasından hiçbir taviz vermeden Keiran'ı bileğinden çekerek kızları selamladı. "Merhaba; Vittoria, JD." Keiran onun bu kızları ne zaman tanıştığını merak etse de sormayı hiç düşünmedi. Sarah onun bileğini serbest bırakarak tüm asilliğini sergileyen zarif bir şekilde otların üstüne oturdu. Onun bu havalı hali Keiran'ı hasta ediyordu. Hayatında onun kadar zarif ama havalı birini tanımadığı aklına geliyordu. İlk tanıştıkları günkü rahat halleri gözünün önünden gitmiyordu. Hastayım işte var mı ya? Sarah sana hastayım... İçimden gelen gülümseme kendi yüzüne yansımıştı.

"Sarah Ainsworth." Japon kıza bakışında bir an kararsızlık gölgesi gözlerine yansısa da o güven perdelenmeden geri gelmişti. "Aa, ve sen de İtami sanırım. Japon, ha? Çok şeker." İtami ise Keiran'ın tanıdığı o geceki çoşkusundna hiçbir şey kaybetmeden devam ediyordu. Sarah diğerlerine kendi gücünü sunuyordu. Zarif ve kedi gibi... İnanılmazdı ama Keiran ona baktıkça sanki bir jaguar görüyor gibiydi... "Nasılsınız?" Bu arada İtami Keiran'ı selamlıyordu. Hababam öne arkaya eğilip duruyordu, Keiran da bir kere öne eğildi. Ama kafaları tokuşunca geri çekilmenin daha doğru olduğunu düşündü. Kızların içinde kendini ormanlardaki uzun çınarlar gibi hissediyordu. O yüzden ayakta mı dursun yoksa otursun mu bilemedi. Sarah'ın hemen yanına çöktü, gövdesinin uzunluğunu saklamak ona mantıklı gelmişti.

Kızlardan sarışın ama davranışları sanki kırılgan bir kelebek gibi olan ise Sarah'ı inceden inceye süzüyordu. Keiran acaba gözleri mi bozuk, diye düşündü. Belki ona da benim gibi gözlük lazımdır. Sonra dikkatini Vitt'le konuşmaya çalışan Sarah'a verdi. Ama İtami'de ona oyuncağını gösterip duruyordu. Keiran ona gülümsedi, ama oyuncakla oynacak yaşı geçtiğinden İtami'ye bunu nasıl anlatması gerektiğini düşündü. Aman, boşver, kızcağız cicisini gösteriyor işte diye iç geçirdi. Kızsa içinden geldiği gibi davranıyor ve hızlı hızlı konuşuyordu. Bu arada grubun diğer ucunda oturan Hufflepufflı olduğu kıyafetli öğrencinin yanına oturan Lily'i gördü ama onun o kızla hararetli hararetli konuştuğunu görünce onları boşverdi, dikkatini Vitt ve Sarah'a verdi. Bu arada bu sarışının gözleri ciddi bozuktu galiba. Keiran gözlerini kısarak kıza baktı. Merlin adına neyi inceliyor bu? diye iç geçirdi. Ellerini dizlerinin önünde kavuşturmuş gruptakilere bakarken rüzgardan dağılan saçlarını itekledi.

Misafir

Itami ciddi ciddi muhabbeti kaçırdığını düşünmeye başlamıştı. Ya okul tahmin ettiğinden çok daha küçük ve tenhaydı, ya da oldukça popüler bir grubun içine düşmüştü. Zira kim var kim yok etrafında toplanmış gibi hissediyordu. Birkaç mavili insan daha yanlarına yaklaşırken saymaktan kendini alamadı. Bir, iki, üç, dört, beş... Birden şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırdı. Okula ilk geldiği gece ona yardım eden çocuk da oradaydı, görünüşe göre gülmemek için kendini zor tutuyordu.

"Aaaaa....."

Kıkırdayarak sıçradı. Ona kendini çok yakın hissetmişti o gece, bu yüzden tanıdık eski bir dostu görmenin sevincini andıran bir mutluluk yayıldı vücuduna. Çocuk diğerlerini hiç umursamadan direk gelip ona selam vermişti. Itami neşeyle sıçradı.

"Merhabaaaaaaaa!!!"

O sırada diğer kız çocuğu kolundan çekerek diğerleriyle tanıştırıyordu. Itami kıkırdayarak onları izledi. Öylesine canlı ve eğlenceliydi ki burası, İngiltere'ye geldiğinde hissettiği ilk üzüntü şimdi oldukça aptalca geliyordu ona. Özellikle de şu çocuğun tepkileri mükemmeldi. Yüzündeki şaşkınlıkla karışık garip muziplik ifadesi, diğerlerinden oldukça farklıydı; eğlenceli görünüyordu.

Itami, onu selamlamak üzere eğildi. Ama birden başında hissettiği acıyla küçük bir çığlık attı ve refleks olarak Tsubaki'yi başına çarpan kütleye doğru savurdu.

"Tai tai tai taiiii...."

Başını ovalayarak bakışlarını yukarı kaldırdığında aynı şeyi çocuğun yaptığını da farketmişti. Mahçup bir şekilde gülmeye başladı.

Sonunda herkes birbiriyle muhabbete dalmıştı. Sadece Itami tek başına ve ayakta gibi görünüyordu. Gülümseyerek grubu seyretti. Öylesine canlı ve sıcak görünüyordu ki, Itami'ye rüya gibi gelmişti bunlar. Bir an, az ötedeki ormanın, çimenlerin ve gölüm kokusunu getiren rüzgarla beraber gözlerini kapattı ve saçlarını savurmasına izin verdi. Tartışmakta olan kızların sesleri tatlı bir şarkı gibiydi.

Tsubaki'yi tekrar göğsüne kaldırarak iki eliyle onu sardı ve sarıldı. Yüzündeki gülümseme kocaman bir sırıtışa dönüşmüştü o farketmeden. Sonra aklına gelen bir soru karşısında sözlerini açtı. Tam karşısında oturan çocuğa baktı.

"Ben senin adını bilmiyorum." dedi birden, sırıtarak.

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Cuma 28 Mart 2008, 19:46

"İyi,sayılır.Memnun olup olmadığıma gelince.Bir yıl oldu geleli memnun olmasam sabredebileceğimi sanmıyorum.Gerçi ben senin gibi memnun kalmadığımda kaçma daha doğrusu çekip gitme yöntemine başvuramıyorum ama.."

Vanessa Lily'nin neyi kasteddiğini anlamıştı. Yüzündeki gülümseme silindi birden. Babasıyla kavgaları gelmişti aklına. Ya da babasının üvey annesiyle evlenmesi. Hep o kadından nefret etmişti. Zaten bu yüzden de hiçbir zaman onların yanında kalmamıştır. Black malikanesi ona daha yuva hissi veriyordu. Düşüncelerinden İtami'nin bağırmasıyla sıyrıldı. Kardeşiyle konuşmasına geri döndü. Zaten diğerleri arasında tanışma faslı geçiyordu.

"O konuları açma istersen. Babama olan nefretim...Her neyse kapatalım bu konuyu. Burdakiler kimler? 1.sınıfların hiçbirini tanımıyorum. Sen Ravenclawdan olanları tanıyorsundur" dedi gözleriyle yeni gelenleri göstererek. Şu anda ortamda sadece o iki Raven'ı tanımıyordu.

Misafir

"Muhteşem, siz?"

Elizabeth'in yeterince nazik ve makul düzeyde ilgili cevabından sonra Sarah benzer bir biçimde yanıtladı onu: "Gayet iyi aslında, teşekkürler."

Yüzünde, annesinin gülümsemesini andıran şık bir tebessüm vardı. O esnada İtami, yüzünde muhtemelen sabahtan beri korumakta olduğu ve Sarah'nın hayatı boyunca birisine gösterebileceğinden üzüntüyle şüphe duyduğu, inanılmayacak derecede candan bir gülüşle Keiran'a bakıyordu. "Ben senin adını bilmiyorum." demişti ona. Sarah, İtami'den hoşlanmıştı nedense. Onun göründüğü kadar masum olmayabileceğini düşünndü, yine de oldukça sevimli bir kızdı. Sarah, etrafındakilere onun kadar içten davranabilmeyi diledi, sonra da bundan vazgeçti.

Biraz ötelerinde Lily'le, ona çok benzeyen bir kız sohbet ediyorlardı. "...O konuları açma istersen. Babama olan nefretim... Her neyse kapatalım bu konuyu. Burdakiler kimler? 1.sınıfların hiçbirini tanımıyorum. Sen Ravenclawdan olanları tanıyorsundur."

Sarah, kızın konuşmasının ne kadarını yakaladığını bilmiyordu, kulak misafiri olmamış gibi görünmeye çalıştı. Onların olduğu tarafa bakarken aynı anda, göğsünde sınıf başkanı rozeti olan kız da başını kaldırıp Keiran ve Sarah'ya bakmıştı, göz göze geldiler. Sarah yüzüne yakıştığını bildiği bir tebessüm kondurdu hemen. Hiçbir çaba harcamadan güzel olduğunu biliyordu. Annesi bunun biraz kibirlice olduğunu düşünse de Sarah bunu umursamamıştı hiç. Bundan sonra da umursamaya niyetli değildi. Lily'nin hayli benzeri olan kıza doğru konuştu: "Merhaba. Sarah Ainsworth." dedi sade bir şekilde. Keiran'ın kendini tanıtıp tanıtmayacağını bir an için merak etmişti ama onun dikkati Lily'de değil gibiydi o an, üstünde durmadı...

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Cuma 28 Mart 2008, 21:52

Vanessa gözlerini Ravenclaw'daki tanımadığı kıza bakarken, kız da aynı anda kafasını kaldırıp onlara baktı. Bir an göz göze geldiler. Kızın yüzünden ona yakışan bir gülümseme vardı. Tekdüze bir sesle kendini tanıttı "Merhaba. Sarah Ainsworth." diyerek. Vanessa da hemen yüzüne memnun olduğuna dair bir gülümseme kondurdu.

"Vanessa Black" dedi net bir sesle. Bir an gözleri yanlarındaki tek erkek olan birinci sınıfa kaydı. Acaba o kimdi? Daha önce sadece şölende görmüştü çocuğu. Bakışlarını çocuğu daha fazla rahatsız etmemesi için Lily'e çevirdi.

Misafir

Sarah diğerlerine kendini tanıtma faslına devam ediyordu. "Muhteşem, siz?" Onlara bakan kızın konuştuğunu duydu. Ama Itami onun dikkatini dağıttı. "Watashi wa namae..." Keiran neden kızın sesini sanki tuhaf bir ekolu olarak duyuyordu? "..shirimasen?" Aynı anda hem tuhaf ekolu bir İngilizce hem de onun Japonca konuşan sesini duyunca kızın ne dediğini anlayamadı. Japon kızın yüzüne aptalca bir ifade ile bakıp durdukça Itami'nin suratındaki mimikler oynayıp duruyordu. Keiran afallayıp kafayı şöyle bir silkeledi. “Keiran O’Dwayne.” Kız kendisinin ne dediğini anlamak için uğraşıyor gibiydi. “Kairan…Kayran O-Dıvan.” Keiran eliyle hayır anlamında iki yana salladı. “Hayır. Hayır… Ke-iii-rrraann…” Kız gözlerini kocaman açtı. Keiran’ın ona neden bu kadar gayretle ne anlatmaya çalıştığını anlamakla uğraştı. Kız da aynen Keiran gibi gözlerini kocaman açıp yüzüyle komik mimikler eşliğinde kendi gayretini sergiledi. “Kiran..” Keiran’ın olumsuz bakışını gördükçe onun adının bir sürü şekilde telaffuzunu saymaya başladı, Keiran da her seferinde kendi ismini söyleyip durdu.

Keiran ona bunu nasıl öğreteceğini düşünüp Sarah’a baktı. Sarah’sa onların haline yüzünde kocaman bir sırıtışla bakıyordu. "Vanessa Black." Lily’nin yanındaki kızın adı buydu demek. Bir Black daha. Gruptaki diğer kızların hepsinin onlara baktığını fark etti. Etti de, kendini aptal gibi hissediyordu işte. Sarah’tan yeterli desteği bulamayacağını anladığında, sayesinde adının Itami olduğunu öğrendiği çekik gözlü kıza döndü. “Bi dakika. Dur bak… eee… Sen en iyisi bana Kei-san de olsun bitsin. Ne dersin?.... Kei-san?” Kızın kabulleneceğini düşünüyordu. Itami bir an parmağı çenesinde düşündü. “Ariemasu.” “Olabilir.” Kızın yüzü aydınlanmış, rahatlamıştı. Gene bir sürü şey söyledi durdu. Oyuncağını gösterdi. “Tsubaki..” Keiran halsizce ona güldü. Yandım…

Keiran o profesörün büyüsünün iyi bir büyü ama kendisi için sorun yaratacak bir şey olduğunu o an anladı. Aynı anda iki ses duyacaktı anlaşılan. İçindeki soluğunu dışarı yavaşça koyup Sarah’a halsizce sırıttı. Diğer kızların ona hâlâ baktığını o zaman fark etti. “Eee, anladınız sanırım.. Ben de Keiran O’Dwayne… Merhaba… Nasılsınız…” Sağ elini havaya kaldırıp onları selamlarken son kelimesi fısıltıya dönüşmüştü. Sonra kızların arasında oturan Lily’e el salladı. “Selam.” Lily’nin yanındaki kızın onlara… neden dikkatli baktığını bir anlığına düşündü. Kızın Lily’e olan benzerliğini ve aynı soyadını paylaşmaları tesadüf müydü? Akraba? Lily hiç ailesinden bahsetmemişti. Diğerlerinin yanında sessizce oturup onlara bakan bina arkadaşları Vitt’e de el salladı. O da sırıtıyordu.

Grubun maskarası olduk iyi mi? Ardından da kendisi hala oturduğu yerde dururken, gövdesinin üst kısmını sanki yana yatırır gibi Sarah’ın arkasına atarak kendini saklayan bir hareket yaptı, yattığı çimenlikten de onun sırtına doğru fısıldadı. “Sor artık n’olur… Olmadı Vitt’la başka yerde konuşalım. Yoksa seni ben yiyeceğim..” Son cümlesine aldığı şey burnuna gelen bir ince kemikli bir dirsek oldu. Sarah’ın arkasına saklamakta güvenli değildi anlaşılan. Burnunu ovuştururken kızların onu görmemesine memnundu. Bu esnada Itami tepesine dikilmiş onun ne yaptığına bakıyordu. Her zamanki gibi kocaman açılmış kırmızı gözleriyle. Hakikaten de tavşana benziyor bu haliyle, diye iç geçirdi. Hala burnunu ovuşturuyordu. Bu gidişle okula geldiği günkü burnunun yerine yeni şekilde bir burunla mezun olacaktı..

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || C.tesi 29 Mart 2008, 17:57

''Selam kızlar... Ell, Vitt nasılsınız bakalım? "

Vittoria arkasından gelen sesin hoşnutluğuyla irkildi ve JD yi görünce mutluluğu ikiye katlandı.Sevdiği kişiler arasındaydı JD.Aynı dönemde başkanlık yapıyorlardı.JD ve Ell in çok iyi arkdaş olduğunu biliyordu.İkiside LS üyesiydi.Vitt JD nin oturması için Vanessa ya doğru biraz ilerledi.Ve JD ye bakarak:

'' Ah selam JD..Seni görmek ne hoş! '' dedi içtenlikle.

JD nin Vanessa ve Itami ile konuşmasını ellerini kavuşturarak ilgi ile dinledi.Ortam giderek çoğalıyor yeni kişiler tanıyor yada daha fazla tanıma imkanı buluyordu.Buna pişman olduğu söylenemezdi.
Gölün manzarasıda ayrı bir güzellikti.Rüzgar hafiflemişti ama yinede gölde küçük dalgalanmalar oluşturmaya yetiyordu.Soğuk ve sert bir görüntü içeren göl Vitt kadar Ell'ide etkilemiş olmalıydı.Çünkü oda aynı ifade ile gölü izliyordu.Ell in baktığı tarafa bakınca iki kişinin daha onların bulunduğu yöne gelmekte olduğunu gördü.Tanıyordu onları ama çıkartamamıştı.Yanlarına biraz daha yaklaşınca o kişilerin Sarah ve Keiran olduğunu anladı.Yüzüne yayılan gülümseme ile gelmelerini izledi.

"Merhaba; Vittoria, JD."

Keiran sarah ın arkasındaydı ama yinede görünebiliyordu.Biraz geride durmasına anlam verememişti.Saraha gülümseyerek:

''Merhaba..'' dedi.Keiran a bakmak için hafif eğilmişti.

Itamı diğer herkesin olduğu gibi Sarah ında dikkatini çekmiş olmalıydı ki Sarah gözlerini hemen oraya kilitledi ve konuşmaya başladılar.Sarah sorduğu soruya Vitt cevap veriyordu ki Ell ondn önce davrandı Vitt meşhur gülümsemesi ile onaylrcasına mırıldandı.

Lily nin gelişi ile Vanessa yerinden biraz ilerlemişti.Lily nin Vanessanın kardeşi olduğunu öğrendiğinde şaşırmış ama aynı binada oldukları için bundan memnun kalmıştı.Lily nin selamını ayı zerafetle yanıt vererek Keiran ile Sarah ın bir şeyler konuşması dikkatini çekmişti.Onları izliyordu.

“Eee, anladınız sanırım.. Ben de Keiran O’Dwayne… Merhaba… Nasılsınız…” dedi sağ elini havaya kaldırarak.Vitt aynı ifade ile zarif bir şekilde elini kaldırdı ve merhaba demek istermişcesine gülümsedi

'' Çok iyi denilebilir.Siz''

Sarah Keiran nı bir şeyler için zorluyor gibiydi yada yapması gerekeni yapmasını istiyor gibiydi.En azından Vitt böyle anlamıştı

Misafir

Keiran İtami'den gözlerini alıp olduğu yerden doğruldu. Sarah konuşmayacaktı anladığı.. Onu sinirlendirdim, o da sustu işte. İç geçirip diğer kızlara baktı. Ne düşündüklerini anlamıyordu. Kızlar sanki başka kazandan üremeydi ona göre... İksirleri farklıydı kesin. Belki de içlerinde biraz adamotu vardı.. Keiran kendi kendine gülünce Sarah'ta hadi görelim bakalım nasılmış bakışıyla karşılaştı, bu yüzden kendine olan güvenin az olan hali d euçamaya meyletti, morali sıfıra inmesine az kaldı. Kızlarla bir arada bu kadar çok kalmak, hem de sayıca fazla sayıda iken ona fazla zor oluyor ve bu gerilime gelemiyordu.

Vittoria'ya bakıp sonunda ağzındaki baklayı hafiften göstermek istedi. "Vittoria mümkün se... seninle konuşabilir miyiz.." Hah ne güzel giriş bu böyle.. yesinler seni. Yerinden kalkıp pantolunun üst arka kısmını silkeledi. Ona bakarak konuş maya devam etti. "Benim bir sorunum var da?" Aman da aman... ne güzel soru bu? Sorunum var... Sorulacak başka şey mi kalmadı... Keiran kendini aptal gibi hissediyordu. Ve bu hissiyatı şu andan gırtlağından yukarı hızla tepeye doğru ilerliyordu.

Vittoria şaşırdıysa da nazik ve kibarca gülümsemesine devam etti. Keiran he rdangalak erkek gibi ortamdaki havayı değiştirdiğini fark etmedi. Sadece aklı o sırada Vittoria'ya acaba fazla mı abuk sordum sorusuyla meşguldu. Keiran diğer kızlardan yükselen merak kokusunun veya fısıldaşmaları fark etmedi. Aklındakleri nasıl kelimelere dökmesi gereğine takılmıştı. Saçlarını arkasına itti, Sarah'ı orada bırakıp ilerdeki bir ağacın gölgesine doğru ilerledi. Oraya ulaştığında da Vittoria'yı beklemeye başladı. Vittoria ise bir iki kişiye birşeyler söylüyordu, ama sonra kalkıp Keiran'ın yanına merak dolu bakışlarla geldi.

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Paz 30 Mart 2008, 16:22

Vitt Vanessa ile Lily hakkında konuşuyorlardı.Kardeşi olduğunu bilmediğini ve kardeşi ile aynı binada olduklarına sevindiğini söyleyen Vitt aynı anda Lily ye bakıp gülümsüyordu.

Etrafı tanıdığı ve tanıştığı kişilerden oluşuyordu.Yeni sezonun bu kadar eğlenceli geçeceiğini düşünmezdi sonuçta SBD yılındaydılar her ne kadar Vitt buna kulak asmada.Ell ve JD konuşuyorlardı.Ell in konuşurken kullandığı mimikler Vitt in hoşuna gitmişti.Sadece Keiran da garip bir durum hissetmişti
Yakında anlarım umuduyla Itami ye çevirildi.Herkes ona sorular soruyordu çok mu üzerine gidiliyordu? Bunları bir kenara bırakıp.:

''Okulu nasıl buldun Itami? Bizim binada japon birinin olduğunu görmüştüm. Belki tanıyorsundur? Ama ismini tam hatırlayamadım.'' düşünceli bir edayla elini çenesine götürdü ve biraz bekleyerek :

'' Akimato gibi bir şeyler olması gerek.Her neyse belki ilerde tanırsın'' dedi. Niye böyle bir şey söyleme gereği duymuştu ki? Bazen gereğinden fazla dengesiz davranıyordu.

Keiranın konuşmaya başlamasıyla dikkatini o yöne verdi.

"Vittoria mümkün se... seninle konuşabilir miyiz.."

Vitt meraklı ifadesi ile onaylarcasına başını salladı ve:

''Tabi olur'' dedi.Keiranın yerinden kalkması ile oda kalktı.Eliyle cübbesinin eteklerini savuşturdu aynı anda onu dinliyordu.

"Benim bir sorunum var da?"

Vitt şaşırdığını açıkca belli eden bir ifade ile bakıyordu.Sonra hemen toparlandı ve nazik her zamanki tavrı olan asil bir gülümseme ile dinlediğini belirtti.Keiran ilerleyince Vitt geride duran arkdaşlarına birazdan geleceğine dair bir şeyler söylüyordu.Keiranın beklediğini görünce daha fazla bekletmemek için yanına gitti ve onun düşünceli yüzüne bakıp:

''Dinliyorum Keiran..Sorun nedir? '' dedi halden anlar bir tavırla.Sesindeki merak farkededilir türdendi.

Misafir

Kızı gelmiş yanında dikiliyordu, Keiran da elindeki kurumuş yaprak parçasıyla oynamaya devam etti. Ne diyecem şimdi ben ya? Konu boğazında düğümlendi, kaldı. Kız ona bakıyor, Keiran kıza.. Aklına sabah kahvaltıda konuşan iki çocuğun lafı geldi ve can simdi gibi o konuya daldı. "Şey.. Öncelikle şey çocuklar konuşuyorlardı. Oradan duydum da... Bir parti düzenlenecek miymiş neymiş... eee bu konuda yardım mı ister misin?" Acaba daha sonraki konuşması için iyi bir zemin olur muydu bu? Saçma ama dene işte. "Yani okulu pek bilmesem de istersen sana yardım ederim... Ve daha önceki gibi bina da mı yapacaksınız... Yani bizler... 1. sınıflar katılacak mıyız?"

Vitt onu süzdüğüne göre bu konuyu belki de duymamsı mı gerekiyordu acaba? Bilmiyorum. Belki de iyicene işi bozdum.. Pekala o zaman taktik değiştir. Evet. "Eee şey neyse... diğer konuda eee... bak biliyorum bunu bitkibilim hocasına sormam gerek belki. Ama ben ona soracak cesaretim.. yokta... bana uygun göründü. Yani... eee..."

Kız suratına kaşlarını hafif çatılmış olarak baktığına göre derdini de anlatamıyordu. Vittoria kollarını önünde kavuşturmuş Keiran'ı inceliyordu. Bu iyiye işaret edildi. "Şimdi ben bazen çalışacağım, eee.. bir yer arıyorum. Ama okulu da pek bilmiyorum ve.. eee yani kütüphane veya ortak salon yerine daha rahat bir yer. Hani bazen büyü çalışmak.. veya ödev felan yapmak için.. Ama ben" Off be bu iş ne zor ya? "şey düşündüm de acaba şu boş bekçi kulubesinde bazen çalışmama izin verirler mi?" Ne güzel bir açıklama... Bu arada Vitt, Keiran'ın ne demeye çalıştığını anlamaktan bir şey anlamamış şeklindeki bir bakışı gözlerine kondurmuştu.

Keiran arkasındaki ağaç gövdesine sırtını dayayıp güç almaya çalışması da pek işe yaramıyordu. Vitt'in arkasındaki diğer kızların onlara taraf olan bakışlarını görüyordu.. Gerildim gerildim. kes gerilmeyi.. "Yani orada yandaki yerde bir kaç bitkibilim konusunda deneyi gibi şeylr yapmak için uygun da? Yani ben bina başkanını tanımıyorum acaba o buna ne der? Veya orası için nasıl izin alınması... Yani sen..." En sonunda omuzlarını yere doğru salladı, elindeki yaprağı da attı. "Ya ben ne saçmalıyorum değil mi? Uff boşver sorduğumu bile unut." Elleriyle yüzünü ovuşturdu. İçinden kendine bir güzel sövdü. Keiran oğlum sen harbi dangalağın hassısın. Kız kimbilir hakkında ne düşünüyor şimdi... Offf Merlin'İn sakalı. Vitt'in konuştuğunu duyunca elleriyle saçlarını geriye fırlatıp ona baktı.

Konu: Geri: ||.Göl kıyısı . || Paz 30 Mart 2008, 18:28

Keiranın elindeki kurumuş yaprağı izlemeye başladı.Keiranın konuşmasını bekliyordu.Keiran nın konuşmaya başlamasıyla her zaman ki davranışı olaraktan ona baktı ve dinlemeye başladı.Çocuklardan parti fikrini duyduğunu söyleyince biraz hayal kırıklığına uğradı.Sarah,Lucy,lily ve Keiran a o haber vermek isterdi.Hatta yardım için istemesi gerekenler vardı.Keiranın yardım fikrine sevindiği o anda yüzüne yerleşen gülümsemede olduğu gibi açıktı.

''Yani okulu pek bilmesem de istersen sana yardım ederim... Ve daha önceki gibi bina da mı yapacaksınız... Yani bizler... 1. sınıflar katılacak mıyız?"

Vitt ihtişamlı bir hareketle saçını iler attırdı ve keskin ifadesi ile :

''Tabiki 1.sınıflarda katılıyor.Yardım fikri çok iyi olur açıkcası.Aslında bende tam böyle düşünüyordum..Mekan konusuna gelince nerede yapacağımız hakkında bir kaç düşüncelerimiz var..2.kattadaki kullanılmayan kızlar tuvaleti gibi mesela'' dedi matrak bir tavırla.Tamam bir erkek için kulağa pek hoş gelmeyebilirdi ama çok iyi bir yer olduğu kesindi.

Keiranın yüzündeki ifade tek sorunun bu olmadığını gösteriyordu.Bir şeyler daha vardı.Vitt devam etmesini bekledi.

''Eee şey neyse... diğer konuda eee... bak biliyorum bunu bitkibilim hocasına sormam gerek belki. Ama ben ona soracak cesaretim.. yokta... bana uygun göründü. Yani... eee..."

Vitt anlamsız bir ifade ile bakıyordu.Hiç bir şey anlamamıştı.Bitkibilim hocasına sorması gereken neydi? Vitt in aklına olur olmaz şeyler takılmıştı.İstemeden Sy ile Eragonun barıştığını düşündü.Yoksa Sy olanlardan dolayı Vitt e kızmışmıydı.Hayır olamaz diye geçirirken ellerini kavuşturup Keiranın devam etmesini sabırsızlıkla bekledi.

"Şimdi ben bazen çalışacağım, eee.. bir yer arıyorum. Ama okulu da pek bilmiyorum ve.. eee yani kütüphane veya ortak salon yerine daha rahat bir yer. Hani bazen büyü çalışmak.. veya ödev felan yapmak için..'' Vitt biraz rahatlamış bir şekilde Keiranın cümlesine devam ettirmesini bekledi.

"şey düşündüm de acaba şu boş bekçi kulubesinde bazen çalışmama izin verirler mi?"

Vitt derin bir ohh çekti ve minnettr bir şekilde Keirana baktı.Beklediği olay gerçekleşmemişti.Bu duydukları onu memnun etmişti.Ama Keiran ondan cevap bekliyordu.Kendi sorunları bir kenara bırakıp onun söylediği hakkında düşünmeliydi.Bekçi kulübesine baktı ve orda çalışmanın herhangi bir sorun yaraktamayacağını düşündü.Ne olabilirdi ki? Çalışmak isteyen bir öğrenciye bir şey söyleyemezlerdi.Ellerini indirdi ve:

'' Hayır,sorun olacağını düşünmüyorum.İstediğin kadar çalışabilirsin.Yinede bina sorumlusuna söylebilirim.Haberi olsun'' Bina sorumlusunun herşeyden haberdar olması Vitt i sevindirmiyordu.Sonuçta gizli işlere baylırdı ama Bundan dolayı azar yemek en son istediği olaydı.

''Yani orada yandaki yerde bir kaç bitkibilim konusunda deneyi gibi şeylr yapmak için uygun da? Yani ben bina başkanını tanımıyorum acaba o buna ne der? Veya orası için nasıl izin alınması... Yani sen..."

Vitt son derece güven verici ses tonu ile :

''Gerçekten uygun bir yer.Ben bina başkanı ile konuşurum.Sen çalışmalarına başlayabilirsin bile.'' dedi ve fısıltı şeklinde:
''Bina başkanını tam olarak ben bile tanımıyorum'' diye ekledi.Gerçekten çok sık karşılaşmıyorlardı.

Keiran saçmaladığını düşünüyordu Vitt sanki onu ilk kez görüyormuş gibi tipik bir bakış attıktan sonra:

''Asıl şimdi saçmalıyorsun.Bu söylediklerin gayet mantıklı'' dedi.

Misafir

"Tabiî ki 1.sınıflarda katılıyor. Yardım fikri çok iyi olur açıkçası. Aslında bende tam böyle düşünüyordum.. Mekan konusuna gelince nerede yapacağımız hakkında bir kaç düşüncemiz var.. 2. kattaki kullanılmayan kızlar tuvaleti gibi mesela.” Vay anasını! Bu sınıf başkanları da parti düzenlenecek acayip yerler konusunda uzmandılar, bu kesin… Vittoria’nın ona eskisi kadar gergin olmayan bakışlarını gördüğünde ise söyledikleri gene Keiran’a kuş şakıması gibi geldi.

"Hayır, sorun olacağını düşünmüyorum. İstediğin kadar çalışabilirsin. Yine de bina sorumlusuna söyleyebilirim. Haberi olsun. Gerçekten uygun bir yer. Ben bina başkanı ile konuşurum. Sen çalışmalarına başlayabilirsin bile.” Bunları söylediğinde Keiran’ın yüreği ılık ılık bir rahatlama sardı ki, Vitt’e aptal ve boş bir sırıtışla baktığını fark etmedi. Ama onun fısıldadığı şeyi pek anlamıştı. Kimi tanımıyor? Beni mi? Eh, o da doğru. Benim için kendisi izin alırsa eğer… Hım, ona güvence vermelisin yahu, diye düşünürken bir yandan da bir sorunun artık ortadan kakmak üzere gibi olduğunu düşünüyordu. Onun söylediği son şeyi son anda duydu.

“Bu söylediklerin gayet mantıklı.” Keiran onun sözleir üzerine sağ elini uzatıp konuştu. “Peki o zaman başkanım, sen ne zaman dersen bu parti için kızlarla konuşacağım. Bir şey iste, bizde yapalım. Sen ne zaman dersen.” Sonra ona doğru eğilip kısık sesle… “Ama bunu bina başkanı veya profesörlerin sanırım bilmemesi gerek galiba, değil mi? Yanlış anlamadıysam…” Vitt’in gülümsemesi zaten cevabı otomatikman onaylıyordu. Anlaşılan okuldakiler Cadılar Gecesi’nde eğlenmeyi seviyorlardı. “Pekala, sen ne istediğini söyle. Biz de elimizden geleni yapalım. Ama biz sizin kadar daha büyü filan bilmiyoruz. Sizinki gibi süslemeler filan yapamam söyleyeyim.” Keiran Vitt’e gülümserken ikisi birlikte bir yandan grubun olduğu yere geri döndüler.

Misafir

Itami, şaşkın şaşkın çocuğun ona cevap verirken takındığı ifadeleri seyrediyordu. Neden ona Japonca cevap vermeye çalışmıştı ki? Bir kucağındaki Tsubaki'ye, bir de Keiran'a baktı. Büyü mü bozulmuştu acaba?

"Ke... Keyi... Keii.."

Çok zor bir ismi vardı. Kaşlarını çatıp dudaklarını büzdü-kızdığında her zaman yaptığı gibi.

"Keiilan... Kaiiran..."

Soyadı daha da zordu. Nasıl söylemişti onu? O-birşylerdi... O-dıvay? O-dibiilili? Belli ki Keiran da kendi adının söylenememesine kızmıştı, çünkü o da çok uğraşıyordu Itami'nin anlaması için. Çocuğun yüzündeki ifadeye bakınca, Itami kendisinden nefret ettiğini hissetti. Neden bu kadar başa belaydı ki sanki?

"Bühüüü..."

Ağlamaya yakın bir ifadeyle olduğu yere çöktü. Başını önüne eğip çimenleri incelemeye başladı. Bir yandan da sessizce kendi kendine ismi söylemeye çalışıyordu. Keiilan, Kayran... Kızların adı neydi ki? Eliza...Elizabettu? Vitt-too-rii...Vittoria. Vanessa... Olamaz! Diğerlerinin adını unutmuştu! Başını kaldırarak kızlara teker teker baktı ve hepsinin ismini hatırlamaya çalıştı.

Keiran'ın yeniden onunla konuşmasıyla dikkatini ona çevirdi. Kei-san? Tabii, kısatmalar her zaman daha iyiydi. Üstelik "Kei" bir Japon ismiydi aynı zamanda. Ama "-san" fazla resmi olurdu. Itami annesine ve babasına bile "-san" demezdi.

Neşeyle ellerini çırparak yumruğunu havaya kaldırdı.

"KEİ-CHAAAAN!!!"

Kıkırdayarak tekrar ellerini aşağı indirdi. Etrafındaki sessizliği farketmesi uzun sürememişti. Gülümseyerek konuşmalarını kesip ona bakan diğerlerine baktı. Belki de fazla bağırmıştı.

"Özür dilerim!" dedi mahçup bir şekilde saçlarını karıştırarak. Sonra Kucağındaki Tsubaki'yi Keiran'a uzatarak gösterdi ve kıkırdadı.

"Bak! Tsubaki-chaan!"

O kıkır kıkır gülerken diğer bir kız-adı Vittoria mıydı?-ona birşeyler söylemişti. Okulu güzel bulup bulmadığını sormuştu. Okul kesinlikle muhteşemdi! Tam aklından geçeni sözlemek üzere ağzını açmıştı ki öylece donakaldı. Bir Japon...

"Binada bir Japon daha mı var?!?!!!" dedi şaşkınlıkla, gözlerini ardına kadar açarak. Sonra duraksadı. Vitt bir mavi'ydi. Kendisiyse yeşil. Demekki aynı binada değillerdi. Ama olsun, sonuçta biri daha vardı okulda. Belki de başı sıkııştığında ondan yardım isteyebilirdi? İngilizce biliyor muydu acaba... Belki Itami'ye öğretmeyi kabul ederdi?

O bunları düşünürken Keiran ve Vittoria kalkarak birşeyler konuşmaya gitmişti. Birkaç saniye için onlara baktı, sonra tekrar başını gruba çevirdi. Oturduğu zaman bile onlardan ufak görünüyordu. Eteğinin kenarını bükmeye başladı.

"Siz mi çok popülersiniz yoksa okul mu çok küçük?" diye sordu sonunda, ortalıktaki meraklı havayı dağıtmak için.

out: ya ben yokken çok mesaj atılınca ben hiçbişey yazamıyorum hühüü...

"...O konuları açma istersen. Babama olan nefretim... Her neyse kapatalım bu konuyu. Burdakiler kimler? 1.sınıfların hiçbirini tanımıyorum. Sen Ravenclawdan olanları tanıyorsundur."

"Eh sana haksız olduğunu söyleyemem ama dediğim gibi ben senin gibi olamam herhalde.."

Böyle düşünmesinin bir çok sebebi vardı.Gerçekten ablasına hiç benzemiyordu.Birbirlerine son derece zıt ilerleseler de babasına benziyordu o.Lily'se annesine.Soruyla irkildi.Buradakiler kimler ? Ah tamam Sarah ve Keiran'dan bahsediyor olmalıydı.Lily cevap vermek için ağzını açmıştı ki Sarah kendini tanıttı.Hızlı..Onun ve Keiran'ın bakışları Lily'ye bir şey düşündürmüştü.Garip gelmiş olmalı..Black..Pek ailemi anlatan biri de sayılmam.Gülümsedi.O sırada Keiran'da adını söylemişti.Bir süre sessiz kalmayı tercih eden Lily Vitt,Sarah ve Keiran ağırlıklı olarak konuşmaları dinliyordu.Keiran Sarah'tan sert bir dirsek yemişti burnuna.Ne oldu acaba ? Keiran ve Vitt bir şey konuşmak için biraz uzaklaşmışlardı.Meraklı bir şekilde konuştukları yöne bakan Lily dudak okumada başarılı olmadığını öğrendi sadece.Onlar yokken konuşmalar biraz duraklamıştı.

"Siz mi çok popülersiniz yoksa okul mu çok küçük?"

Guruptan biraz uzaklaşmış olan Lily soruyla tekrar yanlarına geldi.Popüler ? Eh mesela Vitt öyleydi.J.D.'ninde Slytherin'de öyle olduğunu sanıyordu.Ama soruyu unutmuştu.Yeni fark ettiği kızın göz ve saç rengine şaşırmıştı.Daha hiç görmemişti.Aaa..yok dur görmüştü.Büyük Salonda şölende görmüştü.Çekik gözleri ve o akşam duyduklarında Japon olduğunu da öğrenmişti.Uzayan sessizliğin bozulması ve Vitt'le ne konuştuklarını merak ederek Keiran'a baktı.Genelde hiç karışmazdı ama merak...

"Eh sana haksız olduğunu söyleyemem ama dediğim gibi ben senin gibi olamam herhalde.." dedi Lily. Vanessa hafifçe gülümsedi. Gerçekten kardeşi hiçbir zaman Vanessa'ya benzememişti. Lily'e bakınca annesini hatırlardı hep. Kendisi ise istemesede babasına benziyordu. Gerçi bir zamanlar bununla gurur duyardı. Şimdi ise... Düşüncelerini Ravenclaw'dan olan diğer çocuk kendini tanıtmasıyla böldü. Vanessa çocuğa cevap verene kadar Keiran Vitt'le özel bir konuşma içersine girdi. Bakışlarını tekrar ortama çevirdi Vanessa. Muhabbet pek bir koptuktu. Herkes kendi arasında konuşuyordu. Japon kızın sorduğu soruyla kendine geldi.

"Siz mi çok popülersiniz yoksa okul mu çok küçük?"

Vanessa burda kalıp muhabbete eşlik etmek isterdi ama yapması gereken ödevler vardı. Vitt'le isminin Keiran olduğunu öğrendiği çocuk geri dönmüşlerdi. Vanessa genele hitaben:

"Hepinizle konuşmak güzeldi. Yapmam gereken ödevler var. Sonra görüşürüz" dedi. Güzel bir gün olmuştu. Şölende dikkatini çeken kızla tanışıp, merakını gidermişti. Kafasında az önceki konuşmaları tartarken ordan yavaşça uzaklaştı.