Ashley uzun ve sessiz Hogwarts koridorlarında ilerlerken içinde ufacık bile olsa bir korku yoktu.Ama yine de içinde küçük bir sızlama ve ağrı hissediyordu.Başı dönüyordu ve de halsizdi.Boş koridorda kimsecikler yoktu ve de -karanlık- gittikçe dibe çöküyordu.
Kendisini diz çöküp merdivenin başına attı.Ayakta zorlukla duruyordu,merdiven başına sıkıca tutundu.Göz kapakları ağırlaşmıştı...Beyninin içinde garip sesler duyuyordu.Korkutucu seslere daha fazla dayanamayarak....
-Yeter!
diye haykırdı ve ayağa kalkıp zorla yürümeye çalıştı.Bir kaç adım attıktan sonra yine yere düşüp dizlerini kıvırdı.Gözlerinden akan yaşları silerek kendisini bir an olsun toparlamaya çalıştı.Daha öncede böyle bir şey yaşamıştı.Çok ama çok küçükken...
Ama bu daha da farklıydı,ona eski günleri hatırlatan bir sinemadaydı sanki.Gözlerini kapattığı anda hayatı bir şerit gibi geçiyordu hızlıca.Neden böyle bir şey olduğunu anlayamamıştı.Belki strestendi ya da üzüntüden...
-Bir an olsun herşey yolunda gidemez mi Tanrım?Yaşama sorunum ortadan kalkamaz mı?
dedi bağararak.Sonra uzaktan Ned'in geldiğini görünce biraz toparlandı.Başını öne eğdi,konuşmak istemez gibiydi.Kendisini koridorun ortasına atmış zavallı biriydi şu anda.Ne yapacağı ise tam bir karmaşaydı...