Karanlığın Sırrı...

Ashley şarmaşık klübeden koştuğu gibi büyük meşe ağacının dibine oturdu.Elleriyle yüzünü kapatıp hıçkırarak ağlamaya devam etti.Gecenin karanlığı çökmüştü göle ki,şırıltısı dinmişti.Haykey'in bunları dediğine inanamıyordu,tahmin bile edemezdi.Ölüm yiyen olmanın bu kadar çok şeyi değiştireceğini bilmiyordu,bilemezdi de zaten.

Hayley belki haklı olabilirdi,ama bu bir taraf polemiği yüzünden arkadaşından nefret etmesi demek değildi.Ashley sinirle,hüzünle ve de yaşadığı tüm şeylerin hıncıyla ağlamaya devam ederken şarmaşık klübenin tarafından gelen bir hışırtı sesi duydu.Elini cübbesine atıp göz yaşlarını sildi.Boğuk ve titrek bir sesle

-Err...Kim var orada?

dedi.Sesin geldiği yöne doğru bakıp asasını çıkarttı.

Başı inanılmaz derecede ağırıyordu. Herşeyden o kadar sıkılmıştı ki arkadaşları olmasa yaşamak bile istemezdi belki de. Derslerin ve sınıf başkanlığının ağırlığı yetmiyormuş gibi birde Tom ve Eragon derdi vardı başında. Hele aklına Tom'un onu sevmediğini söylediği sözleri geldikçe, başındaki ağrı kat kat artıyordu sanki. Onu unutmaya çalışıyordu -ne kadar zor olsada-.

Biraz hava almak, sıkıntılarından az da olsa kurtulmak için kendini bahçeye attı. Ayaklarını sürüye sürüye yürüyordu. Gölün temiz havası onu rahatlatıyordu. Gece olması ise gölün manzarasına daha da muhteşem bir hava katıyordu. Yürürken birden boynundan birşeyin yere düştüğünü hissetti. Elleriye zarifçe boynunu yoklarken annesinin ona hediye olarak verdiği akrep şeklindeki kolyesinin yerinde olmadığını farketti. Yere eğilip kolyesini ararken kendi kendine söyleniyordu. Fazla ses çıkarmıştı galiba. Çünkü kafasını kaldırdığında kendine bir asanın doğrultuğunu hissetti.

-Err...Kim var orada? Karanlıkta göremiyordu ama sesin sahibini tanıyordu. Nicole'du bu kişi. Umursamadan beş dakika boyunca kolyesini aradı ve onu bulunca ayağa kalktı. Kolyesini cebine attıktan sonra kendisine merakla bakan kıza:

"Ahh ben Vanessa. O asayı indirmelisin bence" dedi kendinden emin bir şekilde. Kızın kendisini tanımaması ve bir lanet yollaması ihtimaline karşı asasını cüppesinden çıkardı ve sıkıca eliyle kavradı.

Kız ufak bir sessizliğin sonunda sonunda konuşmuştu.Ashley gergince ama kasarak asasını kavramışken birden kızın sesiyle irkildi.

-Ahh ben Vanessa. O asayı indirmelisin bence..

Ashley kızı görene dek asasını indirmedi.Vanessa,aynı binayı paylaşıyorlardı ama pek görüştükleri söylenemezdi.Asasını kasmayı bırakıp elini serbest bıraktı.Vanessa cübbesinden asasını çıkartıp savunmaya geçermiş gibi Ashley'e yaklaştı.Vanessa'nın yüzü aydınlanınca

-Aaa..Sen miydin?Kusura bakma Vanessa diyince sen olduğunu anlayamadım.Err..Birden irkildim...

dedi ve ağladığını belli etmemek için perçemiyle gözlerini kapattı.Sonra büyük meşenin yanındaki taşa oturup Vanessa'ya baktı.Elinde tuttuğu asasını cübbesine koydu ve etrafına bakınmaya başladı.

-Aaa..Sen miydin? Kusura bakma Vanessa diyince sen olduğunu anlayamadım. Err..Birden irkildim...

Vanessa kızın sakinleştiğini görünce asasını yavaş yavaş indirdi. Fazla bir muhabbetleri yoktu kızla. Hatta konuşmalarından çok kavgaları olmuştu. Şu anda havasında olsaydı yeni bir kavgaya hayır demezdi. Ama o kadar derdin sıkıntının içinde birde ceza almayı istemiyordu. Zaten mezun olacaktı. Şunun şurasında ne kadar kalmıştı ki? Kavgaya hiç gerek yoktu. Kızın yanındaki kayaya oturdu. Gözlerinin önündeki perçem bir an kaymıştı Nicole'un ve gözlerindeki yaşlar gecenin karanlığında parlamıştı. Onunda dertleri vardı anlaşılan. Sormakla sormamak arasında kalmıştı şimdi. Kendi dertlerinin üstüne yeni sıkıntılar eklemek istemiyordu. Ama içindeki meraka yenik düştü yine.

"Ağlıyor musun sen? Bir sıkıntın varsa anlatabilirsin" dedi fazla meraklı gözükmemeye çalışarajç

Vanessa

-Ağlıyor musun sen? Bir sıkıntın varsa anlatabilirsin.

dedi.Ashley göz yaşlarını silip ağlamıyormuş numarası yapmaya çalıştı ama olmadı.Ağladı apaçık ortadaydı.

-Aynı binayı paylaştığımıza göre anlatmamda bir sakınca yok sanırım.Ben..ben John'dan ayrıldım.Beni başka birini sevdiğimle suçladı ve bende suratına bir tokat patlatıp ilişkimizin bittiğini söyledim.Biliyorsundur,ben artık Ölüm yiyenler tarafındayım.İşte sorunda bu,eski ZAY arkadaşlarımın bazıları benden nefret ediyor.Takmamakda elde değil,Sarmaşık Klübeden geliyorum.Hayley'le çok kötü atıştık,hala onun etkisindeyim açıkcası...

dedi.Sonra başını eğip iç çekti.

-Aynı binayı paylaştığımıza göre anlatmamda bir sakınca yok sanırım.Ben..ben John'dan ayrıldım.Beni başka birini sevdiğimle suçladı ve bende suratına bir tokat patlatıp ilişkimizin bittiğini söyledim. *Geç buraları kızım. Herkes sevgilisinden ayrılıyor bu aralar. Üzülmeye değmez. Bak ben üzüldüm de ne oldu?* diye geçirdi içinden. Biliyorsundur, ben artık Ölüm yiyenler tarafındayım. *Ha ne? Ölüm yiyen mi? Sen mi? Yapma Nicole? Hayatta inanmam buna.* buna inanması çok zordu. İşte sorunda bu, eski ZAY arkadaşlarımın bazıları benden nefret ediyor. Takmamakda elde değil, Sarmaşık Klübeden geliyorum. Hayley'le çok kötü atıştık, hala onun etkisindeyim açıkcası... E haklılardı ama! Hayley'in yerinde olsaydı daha beterini yapardı Eva. Hala duyduklarına inanamaıyordu. İki gün öncesine kadar bulanık diye dalga geçtiği kız ÖY olamazdı. Nasıl güvenebilirdi ki? Belki de casustu. Tek kaşını kaldırdı. Gözlerini hafiften kısarak kıza baktı şaşkınlıkla.

"Ölüm yiyen mi oldun? Emin misin?" dedi minik dudaklarını kıvırarak. Arkadaşları hakkında birşeyler söylemesi gerekiyordu. Bu onu pek ilgilendirmiyordu açıkçası. "Takmamaya çalış, boşver!" dedi. Hala kulaklarında Biliyorsundur, ben artık Ölüm yiyenler tarafındayım. sözleri çınlıyordu. Hangi ara olmuştu bu?

Vanessa tek kaşı kalkıp bir halde Ash'a bakarken aniden

-Ölüm yiyen mi oldun? Emin misin?

dedi.Ash kafasını sallayarak gözlerini kapattı.Sonra Vanessa arkadaş konusuna gelince

-Takmamaya çalış, boşver!

dedi.Ash,ellerini yüzüne koyarak aniden gözlerini açtı.Hayley arkasından gelmişti,ama hala ortalıklara gözükmüyordu.Gözü büyük meşeni arkasındaki çalılıklarda kaldı.Uzun uzun baktıktan sonra kafasını tekrar Vanessa'ya çevirip

-İnanılmayacak gibi bir şey aslında,ama kendimi pek farklı hissetmiyorum ben.Değişen tek şey John'a olan düşmanlığım...

dedi gülerek.

Ncole sanki birini bekliyormuş gibi arkasına bakıp duruyordu. Kimi beklediği o kadar sorun değildi ama buraya birisi gelecekse düzgün birinin gelmesini isterdi. Kavga havasında değildi. Aman her neyse bunları niye düşünüyorsa!

-İnanılmayacak gibi bir şey aslında, ama kendimi pek farklı hissetmiyorum ben. Değişen tek şey John'a olan düşmanlığım...

Ne bekliyordu ki? ÖY olunca ne değişecekti ki sanki! Hala inanamıyor, ona bu fikir çok saçma geliyordu. Hep iyi olarak tanıdığı kızın karşısına geçip sizin tarafınızdanım demesi oldukça garipti.

"Bilemiyorum Nicole. Yani senin karanlık tarafı seçmen açıkçası pek inandırıcı gelmiyor. Neden yaptın ki böyle birşeyi" dedi. Karşısındaki kız Karanlık Lady bile olsa ona güvenemezdi. Bu onun yaısında yoktu!

Vanessa şaşkın şaşkın ve olanlara inanamıyormuş gibi bakarak

-Bilemiyorum Nicole. Yani senin karanlık tarafı seçmen açıkçası pek inandırıcı gelmiyor. Neden yaptın ki böyle birşeyi?

dedi.Ashley bu muhabbetten sıkılmıştı açıkcası.Konu ona banel geliyordu ya da düşündükçe kalbi sızlıyordu.Ash her zaman iyi tarafta rol almış o sevimli küçük kız rolündeydi ya şimdi...Kollarını vücudunda ovalayarak

-Bırr...Sence de soğuk olmadı mı burası?Geç oldu zaten,ablam burada olduğumu görürse çok kızar...

dedi.Konuyu başka bir konuya saptırtmak için demişti bunu.Yoksa ablası neden kızsın ki...

"Bırr... Sence de soğuk olmadı mı burası? Geç oldu zaten, ablam burada olduğumu görürse çok kızar."

Anlaşılan kız bu baskılardan çok sıkılmıştı. Konuyu değiştirmek, ortamdan ayrılmak istiyordu. Eva umarsızca omzu silkti. Karşısındaki kızın problemleri onu ilgilendirmiyordu. Tek istediği okuldaki haberlerden uzak kalmamaktı. Hava gerçekten de soğumuştu. Zaten kızın yatakhaneye, kendisininde koridorlarda devriyeye gitmesi lazımdı. Yüzüne sahte bir gülümseme kondurarak konuşmaya başladı.

"Ablandan önce ben kızacağım. Unuttun mu sınıf başkanıyım ben ve bu saatte burada olman yasak güzelim. Hadi kalk gidelim" dedi. Oturduğu yerde yavaşça doğrularak ayağa kalktı. Nicole'e -hadi- der gibi bir işaret yaptı. Yavaşça yürümeye başladı..

-Ablandan önce ben kızacağım. Unuttun mu sınıf başkanıyım ben ve bu saatte burada olman yasak güzelim. Hadi kalk gidelim...

dedi ve oturduğu yerden yavaşça kalkarak Nicole'e -hadi-der gibi işaret yaptı.Nicole hemen ayağa kalktı ve üstünü silkeledi.Vanessa'ya bakıp gülümsedi.Sonra mutlu bir sesle

-Hoşçakal,ablam beni yakalamadan malikaneme gitsem iyi olur.Seninle konuşmak iyiydi,tekrar sağol.Kendine iyi bak,sihirli geceler...

dedi ve çalıların arkasından görünen malikanesine doğru koştu.Hava git gide kararıyordu,baykuş sesleride cabasıydı tabi.