/Gülümseyen Güneş/

Allen Hogwarts'ın güzel bahçesini görmek üzere ünlü olan göl kenarına gitti.Gerçekten büyüleyici olduğunu sadece kitaplardaki yazılarda ve resimlerde görmüştü.Ama Allen görmeden hiç bişiye inanmazdı.Bu nedenle gelmişken ve daha çok gelicekken ilk kez gelmek istedi.Arkadaş edinirdi.Artık arkadaş bulucaktı bu ilk kararıydı.Çünkü kendisini çok yalnız ve dışlanmış görüyordu.Allen öyle böyle bir şekilde dışarı çıktı.Yeşillikler arasında ilerlerken.Gözleri fal taşı gibi açıltı.

olamaz!!

diyip şaşırdı.Gerçekten muhteşemdi.Kuşlar uçuşuyor, cıvıldıyordu.Karıncalar güneşten kaçıyordu.Güneş gülüyordu.Gerçekten bir harikaydı.Allen bir köşe bulup oturmak üzere harekete geçti.Bir ağaç bulup altına oturdu gerçekten ağaç bile kocaman ve büyüktü.Allen böyle şeyleri ilk defa görüyordu.Kitap okumasına rağmen görmek daha güzeldi.Eee nede olsa geçmişe gidip eski şeyleri göremiyordu.Fırsat varken yaşayabileceklerini şimdi yaşıyordu.Allen,

"ne kadar güzel..."

sayıklıyordu.(out: gittim ben!)

Ellen son derside atlatmanın mutluluğuyla yürüyordu. Yürüdüğü yer gerçekten çok güzeldi. Masmavi gökyüzünün süsü olan güneş bütün göz alıcılığıyla parlıyordu. Ellen başını kaldırıp güneşe baktı. Bir süre baktıktan sonra gözleri yaşarmaya başladı ve ani bir refleksle hapşırdı... Bu hep oluyordu. Ne zaman güneşe baksa aynı şeyi yaşıyordu. Ama bunu bir tek o yaşamıyordu. Gözleirndeki yaşları silip yola devam etti. Etrafta Gryffindor'lu Hufflepufflu ve Slytherinli kızlar turluyorlardı. Hepsi birbirine hararetle bir şey anlatıyordu. Ellen bir ara dikkatle onlarabaktı. "Bu kadar konuşacak ne olabilirdi ki" diye düşünmekten kendini alamıyordu. O bunları düşünürken bir Gryffindorlu kız dönüp ona baktı. Sanki oun yalnızlığıyla alay eder gibi gülmeye başladı. Sonra yanındaki kızı dürttü oda gülmeye başlayınca Ellen arkasını döndü. En yakın dönemçten yürümeye devam etti.
- Salaklar
diye tekrarlıyordu. Yavaş yavaş geldiği yolları hızlı hızlı dönüyordu. Bir An durdu. "Neden gidiyordu ki.O değil öbürleri gitmeliydi". Tam arkasını dönüp gidecekken ileride Slytherinli bir çocuk gördü. Çocuğun sadece 1. sınıfta olduğunu biliyordu. Şimdiki gidip o kızlarla tartışacağına gidip bu çocukla arkadaş olmayı yeğlerdi. Çocuğa doğru yaklaştı. Çocuk çok dalgındı. Bir şeyler mırıldanıyordu. Ellen biraz daha dikkatli dinlemeye başladı.
"ne kadar güzel..."
Ellen bir an yavaşladı. Devam etmeli miydi yoksa durmalı mıydı? kara veremedi. Ancak kendine engel olamadan çocuğa seslendi.
- Merhaba...

Out: Burdan sonra Kırmızı Papatyalara gelebilirsin...
İn: - Merhaba...
Allen kızın cevabını almıştı kızın.Allen,
"merhaba nasılsın?"
dedi yavaşça.Gerçekten gezmek onun hobisi olmuştu.İyice yerleri inceledikten sonra.Başını bir sağa bir sola çevirip durdu.Kırmızı papatyaların olduğu yeri görmüştü.Allen,
"aman tanrım!!"
diye şaşırmıştı.Allen kıza,
"şu kırmızı papatyaların olduğu yere gelirmisin?"
dedi ve oraya doğru yavaş adımlarla ilerledi.

"merhaba nasılsın?"
Ellen gülümsemeye devam etti " sağol iyiyim" Ancak çocuğun aklı başka yerdeydi ve birden bağırdı. "aman tanrım!!" Ellen yerinde zıpladığını istedi ne olduğunu görmek için çocuğun gösterdiği yere baktı. Çocuk kırmızımsı papatyaların olduğu bir bölgeyi gösteriyordu. Baktığın yerin doğru olup olumadığını anlamak için sormaya karar verdi. "Ne oldu?" Çocuk ise şaşkın bir biçimde yine aynı noktayı işaret ediyordu. "şu kırmızı papatyaların olduğu yere gelirmisin?" dedi. Daha kızın cevabını beklemeden önden gitmeye başladı. " tabi gelirim." dedi. Çocuksa papatyaların etkisiyle kendinden geçmişti.

Çocuğun arkasına giderken bir ağacın köküne takıldı. Biraz sendeledikten sonra kendini toparladı." Bir bu eksikti" dedi. Bu sırada çarpma sonucunda ağırmaya başlayan bileğini tutuyordu. Sonra önde giden çocuğa yetişemeye çalıştı. " Acelesi ne ki" diye söylenmeden edemiyordu. Çocuğun hızına yetişmek mümkün değildi. Ellen bir ara nefes nefese kaldığını hissetti. Çocuğa seslenmeyi düşündü. Ancak çocuğun adını henüz öğrenmemişti ki. Daha hızlı yürüdü. Ancak bu yürümeden çok koşmaya benziyordu. "Beni bekler misin?" diye seslendi. Çocuk olduğu yerde durdu. Onu beklemeye başladı. " Benim adım Ellen... Ellen Ahslee Woods... Seninkini öğrenebilir miyim?" Bunalrı nefes nefese söylemişti. Çocuğun anlayıp anlamadığına emin değildi.

Allen kızın konuşmasını iyice dinledi.Onu biraz yormuştu.Allen geri dönerek,

"merhaba bende David Justin Allen'ım"

dedi ve o papatyaların olduğu yere geldi.Gerçekten muhteşemdi. Gözlerini kırparak şaşırdı. Allen bir buket alarak kontrole başladı. Çok güzellerdi.

"merhaba bende David Justin Allen'ım"
Ellen biraz olsun dinlenmişti. Kalp atışı eskisinden daha yavaştı. Terden ıslak yüzüne yapışmış saçlarını arkaya attı. "Memnun oldum" dedi Gülümseyerek...
Justin yürümeye devam etti. Ancak bu sefer daha yavaş yürüyordu. Ellen'ın yetişmesi kolaydı. Ellen yürürken yere bakyıordu yine bir ağaç köküne takılıp düşmek istmeiyordu. Bileği hala sızlıyordu. Arada toplallıyordu. Bir süre daha yürüdüler. Ancak bu sür içeriisnde hiç konuşmadılar. Ellen cüppesinin cebinden çıkardı muggle icadı tokayla saçlarını topladı. Şimdi terler daha çabuk kuruyacaktı.

Out: Ellen dediğim yere gelebilirsin. -Admin- burayı kilitleyebilir. Olay bitmiştir...