Merak

out:banada yer vardır umarım


Elindeki dırdırcıya yere fırlattı.Çünkü babası ile ilgili yalan bir haber daha.Babası ölüm yiyenmiş.Yok canım daha neler.Böyle birşey olamazdı.Öyle bir fırlatmıştı ki yere ortak salondaki büyücü satrancı düşmüştü.Onu yerden aldı.Neyseki kırılmamıştı.O an kızgınlıkla göl kenarına oradan ağaçlığa oradan ise fısıldayan ağaç korosunda ilerledi.Yanında birisinin olmasını istemiyordu.Rüzgar uzun saçlarını yalıyordu.Ağaçlar birbirleri ile konuşuyordu sanki.Yapraklarının hışırtısı her taraftan duyuluyordu.Johnny arkasını ani bir şekilde döndü.Karşısında aralarında konuşan iki gryffindorlu gördü.Birden yerinden hopladı.Onlara gayet çekingen bir bakış attı.Ardından yere düşen parşömenini aldı.Aklına babası geldi.Ne kadar büyücülüğü reddetmiş olsa bile yine de onun hakkında yalan haber yapılması fikrine dayanamıyordu.Delacour ailesinin zümrüdüanka yoldaşlığından olduğunu bilmeyen yoktur herhalde.Ama nasıl oluyorda hangi cesaretle dırdırcı denen o dergi böyle bir haber yapıyordu.O kızgınlıkla biri uzun boylu ve yakışıklı,diğeri ise yaşından küçük gösteren ve biraz daha tıfıl gryffindorluyu unutarak oradaki yaprakları ağaçlarından söktü.Ağaçlar Johnny'nin yerine ağlıyor gibiydi.Tepesinin tası artmıştı artık.Onlara birşey yapmanın zamanı gelmişti.Yere çömeldi.Yerde gezinen böceklere baktı ve sonra birazcık gözleri yaşlandı.Damla damla yaş geliyordu...

Aslında o kadar bir kızgınlık vardı ki içinde yanındaki iki çocuğu parçalayabilirdi.Ne demekti bu?Babası hakkında yalan haber.O haberi duyar duymaz kulaklarında bir esneme meydana gelmişti.Gözleri iri iri açılmıştı.Ayrıca göz kapakları düşmüştü.Bunun etkisinden kurtulması biraz zor olabilirdi.Çünkü hala o olayın şokundaydı.Babasını ne zamandır göremiyordu.Çünkü Hogwarts'a gelmiyordu babası.Reddediyordu büyücülüğü.Yüzünü bile hatırlamıyordu.Çünkü yaklaşık bir sene olmuştu görüşmeyeli.Onu pek özlemese de biraz özlemiş sayılırdı.Babasına benzeyen Severus'a baktı.Adını söylemişti.Ama yarım yamalak duymuştu.Severus olmayabilirdi.Çünkü kulaklarında bir sorun varmış gibiydi.O haberler ona sesli okunmuştu sanki.O anda kulaklarına dolan sesler kadar kötü sesler olamazdı.O sesleri beyninden ayıklayıp bir köşeye atmak için neler vermezdi?Babasının aynısı gibi duran Severus onun iyiliğinden şüphe etmiş gözlerle etrafı süzüyordu.Hafif korkmuş ve meraklanmış gibiydi.Severus'a tip tip baktıktan sonra biraz öfflemeye çekti kendini.Sürekli siyah saçlarıyla oynayıp göz kapaklarını açıp kapatarak ofluyordu.Bu oflamanın sonu yok gibiydi sanki.Severus'a ve Johnny'e aynı anda bakan ve babasına benzeyen Ned ise biraz daha sakindi.Şu sıralar herkesi babasına benzetiyordu ve karşısındaki Gryffindor cüppeli iki çocuğa "baba" diye hitap edebilirdi.Artık Severus'un sorduğu soruya cevap vermeliydi.Kafasındaki o deli dolu düşünceleri yok etmek istermişçesine konuştu:

"Pek iyi sayılmam"

dedi biraz gözleri dolmuş bir halle.

Bu soru üzerine Johnny'nin gözleri iri iri açıldı.Kendini ağaçların o şefkatli kollarına atmak istiyordu.Sanki ağaçlar aralarında konuşuyordu.Etrafta korkunç fısıltılar vardı.Bunlar kesinlikle çok korkunçtu.Fısıltılar kulaklarını fena halde tırmalıyor gibiydi.Bunun geçmesi için göl kenarına gitmeyi istiyordu.Ama onu burada tutan çok acayip bir güç vardı.


Aklına tekrar babası geldi.Birazdan yanındaki çocuğa açıklayacaktı gerçekleri.Babası hakkında nasıl yalan haber uydurulduğunu.Dırdırcıyı davaya vermeyi düşünüyordu.Ama bu yaşta gerçekten zor bir olaydı.Ağaçları sanki babasına benzetti.Hiçbir benzerlik yoktu.Ama sanki o gibiydi.Kollarını açmış onu bekliyordu.Ağacın dibine kendini feci derecede atmak istiyordu.Ama o ne babası ne de başka birşeydi.Küçük ama dalları uzamış bir ağaçtı ve diğer ağaçlarla fısıldaşıyordu.


Gözleri kanlanmış ve ağlamaklı bir şekilde adını bile bilmediği uzun boylu,üzerinde cüppesi olan çocuğa baktı.Ona kızgınlıkla-ona kızmamıştı-:"Neler yokki.Şu dırdırcı diye bir dergi varya işte o babam hakkında yalan haber yapmış"dedi.Ağzından birtek bu laflar çıkabilmişti.

"Saldırıya uğrayamaz derken?"

Gerçekten çok karışık birşey söyleyen Johnny'i karşısındaki çocuk anlamamıştı.Ona tam cevap verecekken kulağına dolan fısıltılar onu ragatsız ediyordu.Hemde çok rahatsız ediyordu.Bu fısıltılardan kurtulmayı beklerken daha da artmaya başladı.Fısıldayan Ağaçlar diye demiyorlardı buraya boşuna.Fısıltılar can alıcı derecede rahatsız ediciydi.


Ama birazdan bu rahatsızlık yerini hafif ve güzel esen rüzgara bıraktı.Fısıltılardan kurtulan Johnny biraz rahatlamış bir sesle:


"Benim babam büyücü olmasına rağmen büyücülüğü ve safkanlığı reddetti"

dedi.Çocuğun göz kapaklarının yukarıya kalkması gözlerininde iri iri açılmasına sebep olmuştu.

"Bu utanılacak bir şey değil. Bir ailede herkes büyücü olacak diye bir şart yok."

Hafif bir şekilde sinirlenen Johnny Severus'a burnundan soluyarak baktı.Bir ailede herkes büyücü olacak diye bir şart olması gerektiğini biliyordu.Babası muggle olsa onun için birşey değişmezdi.Ama büyücüydü.Safkandı.Bunları reddediyordu.Safkanlık Delacour ailesinde pek önemsenmez ama reddedilmez de.Hele birde büyücülük asla!Johnny asla safkanlığı takıntı haline getirmemişti.Sadece babasının bu muggle davranışalrı onu biraz sıkıyordu.

Kendini bir ağacın dibinde serbest bırakan Severus hafif bir şarkı mırıldanıyor gibiydi.Ona biraz daha kızgınlığı geçmiş bir şekilde baktı.Ardından:

"Biliyorum olabilir ama bu muggle değil"

dedi biraz bağırarak.

"Seni anlayabiliyorum. Ama bunları kafana takarak yaşayamazsın."

Severus Johnny'i yatıştırmak amacı ile elinden geleni yapıyordu.Ama Johnny bunu kafasına takmıştı ve herhangi birisi babasını zihninden alamazdı.Babasının yaptığı bu reddi asla ve asla!


Sevrus'a tip tip bakışlarıyla baktı.Ardından onun kalktığı ağacın şefkatli kollarına kendini boşluğa bırakırmışçasına attı.Ardından babasını düşünmeye başladı.Gerçekten iyiydi.Ama bu hatayı yapmamalıydı...