Yeni biri...

Hay uzun zamandır yanlız kalamamıştı ve kendini dinleyememişti. kafasını dinlemek için fısılsayan ağaç korosunun yerine doğru gitti.Orası nerdeyse bomboştu kimse yoktu Hay'dan başka ama bir kaç dakika sonra yanlız olmadığını anladı çünkü çevreden bir konuşşma duymuştu 3 sınıflardan bir kız ve erkek geziyordu Hay bir an onlara baktı ve kendine sık ağaçların arasında bir yer bulup oturdu ilk önce çevresini izlemeye başladı.Şuan onu tek mutlu edecek şey yanlız olduğunu zannediyordu ama yanılmıştı ilk kez bir arkadaş özlemi duyordu ama o arkadaşı bulması için okula dönmesi lazımdı ve bunu yapmak istemiyordu arkadaş bulmaktan vazgeçip çantasından bir kitap çıkardı vew okumaya başladı.En az 200 dakika o kitabı okudu ama artık okuduğundanda bir şey anlamıyordu etraf karanlıktı ve sessizdi Hay'ın şaun istediği son şeyler yani.Ama fazla geçmeden ona yaklaşan ayak sesleri duymaya başlamıştı bile.Hemn ayak seslerinin sahibini seçebilmem için gözlerini okuduğu kitaptan alıp sessin sahibine dikti.

Brooke sürekli gölde gezmekten sıkılmış, öylece dolanırken fısıldayan ağaç korusuna geldiğini farketti. Bir değişiklikti burada olması... Bir kaç dakika ağaçların yanında yürüyüp gecenin sessizliğinde yankılanan kendi ayak seslerini dinliyordu. Tam sıkılıp oradan gitmek üzereydi ki Gryffindor bina başkanı olduğunu bildiği kendisinden yaşça büyük olan kızı gördü. Bir an Şatoya geri dönüp dönmemek konusunda tereddüt ettiyse de sonunda kızın yanına gitmeye karar verdi. Zira kız da Brooke'un ayak seslerini farketmiş okuduğu kalın ciltli siyah kitaptan başını kaldırarak gözlerini ona dikmişti. Brooke hiç acele etmeden kızın yanına gitti ve yere oturdu.

"Merhaba..."

diye mırıldandı kıza bakarak. Ama ortalık o kadar sessizdi ki duyulmak için mırıldanması yaterliydi...

Hay ona yaklaşan kızın yüzüne bakınca kızın daha önce gördüğü Gryffindor'lu kız olduğunu fark etti.Kızın bir gryffindorlu olması içini rahatlatmıştı.ÇÜnkü şuan kavga edecek hali yoktu kız ona bakıyor Hay kızı süzüyordu gözüne güzel gelmişti kız ona bir sempati duymuştu nedense.Aynı anda kızı nerde görüğünüde hatırladı kızı Nicola ile kavga ettikleri gün kulübede görmüştü ama şuan fazla kafasına takması gereken bir konu değildi.Kız sakin bir şekilde gelip Hay'ın yanına oturdu Hay kızın yanına oturmasında dolayı mutluluk duymuştu çünkü en azından şimdi yanlız değildi.Dudaklarını aralayıp konuşacaktı ki kız odan önce davranıp söze başladı.

"Merhaba..."

Hay kızın sesini çok kısık söylemesine rağmen rahatlıkla duymuştu.Gülümseyerek kıza döndü ve cevap verdi.

"Merhaba-"bir an arkasına baktı kimsenin olmadığına kanaat getirdiğinde tekrar önüne döndü ve devam etti."-Ben Hayley...Sen?"

"Merhaba-"

Kız bir an arkasına dönüp etrafı kolaçan ettikten sonra konuşmaya devam etti. Brooke buna bir anlam veremese de sessiz kaldı. Kız oldukça güzeldi ve garip bir biçimde kendisine tanıdık geliyordu. Sınıf başkanı olmasının dışında... Sanki onu daha önce bir yerlerde görmüştü. Ama nerede? Kısa bir an yere bakarak kaşlarını çattı. Hatırlayamayınca uyduruyor olabileceğini düşündü. Sonuçta gecenin ilerleyen bir vaktiydi ve bugün oldukça çok şey yaşamıştı.

"-Ben Hayley...Sen?"

Cevap vermeden önce kıza gülümsedi ve

"Brooke..."

dedi kısaca. Hala içinde kızı bir yerde gördüğü izlenimi vardı. Çok yakın bir zamanda... Kafasını salladı. Bırakmalıydı artık. Bir süre sessiz kaldı. Hayley'in birşeyler söylemesini beklemeye karar verdi.

"Brooke..."

Hay hızlıca düşünmeye başladı sanki bu isim ona bir şeyler hatırlatıyordu ama bir türlü nerden hatırladığını çıkaramıyordu.Ayrıca bu saat burda ne yaptığınıda merak etmiyor değildi.Ama şuan oda burda olduğu için fazla sorun yoktu.Ama kız hakkında bildiği kesin olan bilgi bir Queens Of Burlesque üyesi olduğuydu bu bilgiyide o gün kulübeye geldiği zaman kesinleştiriyordu kızın ona bir şeyler demesini gerektiği şekilde bakması üzerine Hay kafasını biraz yana yatırdır ve çevresine göz attı neden böyle bir şey yaptığınıda kendisi bile bilmiyordu biraz bekledikten sonra kıza dönüp hafif bir gülümsemeyle konuştu.

"Hogwarts'ta ailenden biri varmı?-"biraz garip bir soru olduğunu kendiside biliyordu ama öğrenmese çatlayacaktı.Zaten kızın yüzündede şaşkın bir ifade vardı Hay işi kolaylaştırmak için" Merak ettimde."

"Hogwarts'ta ailenden biri varmı?-"

Bu, değişik bir soruydu ve Brooke daha normal bir soru beklediği için şaşkındı. Kızın da aynen kendisi gibi sanki onu daha önce bir yerde görmüş gibi hissettiğini zannediyordu. Tam cevap vermek için ağzını açmıştı ki Hayley devam etti.

"Merak ettimde."

Brooke sessizce kıza gözlerini dikerek kafasını salladı ve yavaş ama net ve duyulur bir biçimde konuşmaya başladı.

"Ben bir Dumbledore'um..."

Bunun yeterli olacağını umuyordu çünkü ailenin tümünün isimlerini saymak bir hayli yorucu olacaktı aksi takdirde... Kısa bir süre durakladıktan sonra devam etti;

"Birini nüyük ihtimelle tanıyor olmalısın...Nicole'ü, yani kuzenimi..."

Aniden derin bir nefes aldı, işte hatırlamıştı, kızı gerçekten de bir yerde görmüştü... Uydurmuyordu. Geçen gece kulübede kuzeniyle kavga ederken gördüğü kızdı bu. Kızın konuşmasını merakla beklemeye başladı. Acaba ne diyecekti?

"Ben bir Dumbledore'um...Birini nüyük ihtimelle tanıyor olmalısın...Nicole'ü, yani kuzenimi..."

Hay derin bir nefes aldı.Karşısında eskiden en iyi arkadaşı olan Nicola'nın kuzeni duruyordu.N eyapacağını yada ne diyeceğini bilmiyordu hava karanlıktı ayağa kalkkıp gitmeyi düşündü bir ana ma akızı burda bırakamazdı başına bir ley gelme ihtimali çok yüksekti.Hem o bir sınıf başkanıydı.Diğer bir taraftan ise kıza bir sürü şeyler sormak istiyordu Nicola ile ilgili.Ama nasıl açıklayacağınıda bilmiyordu elindeki büyük syah ciltli kitabı çantasına attı.Ve tekrar derin bir nefes almaya çalıştı.Ama almadan geri bıraktı gözlerini kıza verip konuştu.

"Kuzenin Nicola eskiden çok iyi bir arkadaşımdı-"

"Kuzenin Nicola eskiden çok iyi bir arkadaşımdı-"

Eskiden... 'Eskiden'in tam olarak ne zaman olduğunu tahmin etmek zor değildi. Nicole ölüm yiyenlerin tarafına geçmeden öncesiydi 'eskiden'.

Brooke derin bir nefes aldı. Bu konuda daha fazla konuşmak istemiyordu. İçinde, devam ederse kızın kaçıp gideceği gibi bir his vardı. Hayley sınıf başkanıydı falan ama bu onu zorlayınca öylece yürüyüp gidemeyeceği anlamına gelmiyordu.

Gözlerini yerden kaldırmadan kızın sözünü başıyla onayladı. Aklında konuşabileceği tek bir şey yoktu. Belki de sessiz kalmak en iyisiydi. Arkasındaki geniş göveli ağaca yaslandı ve kadife gökyüzündeki minik pırıltıları seyretti.

Konuşmalı mıydı? Evet, belkide... Ama ne konuşabilirdi ki? Sonunda sıkkın bir tavırla iç çekti. Bu gibi zor durumlardan nefret ediyordu. Ağzını açtı sonra tekrar kapadı. Aptal gibi görünüyor olmalıydı.

"Ya sen,"dedi uzunca bir süreden sonra nihayet."Ya senin ailenden kimse var mı okuldan?"

Hay kızın ne zaman konuşacağını bilmiyordu dediği şey çok kötü olsaa konuşmalı diye düşünmüştü ama aklında soru işaretleri dolaşıyordu hala ve bu soru işaretlerinin temelini Nicola oluşturuyordu.Ama bu konu hakkında çok kafa yormuştu hatta geçen gece bütün gün bunu düşünmüştü.Ama hiç bir sonuca varamamış uyuduğunda haal yerdeydi.Artık kafasına takmaması gerektiğinine inandığı için gözlerini yerden alıp biraz uzaktaki ağaçlara verdi sanki bir şeyley kıpırdanıyorduoralarda Hay kesin bir kaç kuştur diye düşünsede içinde ki merak duygusu onu yanıltıyordu biraz daha dikkatli baktı ama karanlıkta hiç bi şey olmadığını fark edip Brooke'e döndü kız biraz uzun susmultu ama sonund akonuştu.

"Ya sen,ya senin ailenden kimse var mı okuldan?"

Isabéllâ konunun değişmesinden gayet mutluydu.En azından kafasını dağıtmıştı.Kızı bakıp gülmsedi.Ama artık konuşması gerekiyordu bir kez daha o karanlık yere baktı ama bir değişim yoktu tekrar Brooke'e döndü.

"Tanıyor olmalısın aritmansi profesörü Emm benim ablam olur!!"

Brooke kızın yüzüne bakınca konuyu değiştirmenin akıllıca olduğunu düşündü. Çünkü Hayley de rahatlamış görünüyordu ve Brooke bütün gece aynı konuya takılıp kalmak istemezdi. Göz ucuyla kızın ağaçlıklara baktığını gördü. Kızın baktığı yere baktığında karanlıktan başka bir şey görememişti. Hayley de hemen konuya dönmüştü zaten...

"Tanıyor olmalısın aritmansi profesörü Emm benim ablam olur!!"

Aritmansi... Brooke bu dersi almadığı için profesörü çok iyi tanımıyordu ama onunla sık sık koridorlarda karşılaşmıştı. Bunun tam olarak 'tanımaya'
girip girmediğini bilmiyordu ama Hayley'in sözünü başıyla onayladı ve kısaca

"Tanıyorum..."

dedi. İşte şimdi yeniden bir konu bulması gerekecekti. Ama bunu yapabileceğini zannetmiyordu. Yaratıcılığı ilerleyen saatle birlikte paslanıyordu.

Yorgunluktan olsa gerek, etraftan çeşitli seslerin geldiğini duyuyor gibiydi. Bu sesler, ayak seslerinin yankısıydı. Gerçekten saçmalıyordu galiba. Kendini konuşmaya odaklamaya çalıştı ama başarısız oldu. Aklından sesleri çıkaramıyordu ki herhengi bir konu bulabilsin. Sessizce beklemeye karar verdi. Konuşup da kendini rezil etmek istemiyordu -sesler hakkında-. Sesleri duymamaya çalışarak oturduğu yerde yere baktı.

» Yeni insanlar...
» Yeni Bir Dost