Korku(İsteyen gelebilir)

Öyle bir karanlık vardı ki göz gözü görmüyordu. Orman uğulduyordu. Orman kapkara bir duvar gibi karanlığa gerilmişti. Ta uzakta, dağın doruğunda yakın yerde, ipil ipil bir ateş yanıyormuş gibiydi. Ağaçlara çarpa çarpa el yordamıyla yürüyorlarmış gibi oluyordu melezler. Ama çok gürültüsüz...
Allen o kadar çok sıkılmıştı ki ne yapıcağını bilememekte kaybolmuşa benziyordu. Allen birisinin onu bulmasıyla bir ağacın altına oturdu. Orman çok uzakta idi ama çok yakın gözüküyordu. Allen'ın yüzü bin tebessüm hissediyordu. Soğuk yüzünden bir damla göz yaşı damladı. Birisinin onu bulması umuduyla bekledi.

Johnny dışarıdan uğultular duyuyor gibiydi.Öyle korkunç bir uğultuydu ki dışarıya merakla baktı.Gizlice ortak salonlarından aşağı indi.Yavaş yavaş inerken kendini ele vermemek için ayaklarını yere çok hafif bir şekilde vuruyordu.Okul hademesi meşe kapıyı açık unutmuştu.Buna sevinerek hemen dışarı çıktı.Dışarıda bir kasvet vardı.Hava soğuktu.Batıdan serin ve şiddetli bir rüzgar esiyordu.Bu rüzgar Johnny'nin uzun saçlarını yalıyordu.

Johnny hemen kara göle ilerledi.Kara gölün içi öylesine karanlıktı ki gözükmüyordu.İçeride yine o büyük mürekkep balığı kıpırdanıyordu.Johnny saçlarını ve kravatını düzeltti.Ardından bir ağacın altına oturdu.Ağaçtan yapraklar teker teker dökülüyordu.Karşıda büyük bir dağ vardı.Johnny bu dağı daha önce çok görmüştü.Dağın üzerinde bir teş yanıyordu.Devler diye düşündü içinden.Bunlar devler olmalıydı.

Oturalı on dakika olmamıştı ki korku dolu sesler duydu.Bunlar nefes sesiydi.Sonra bir kurt uluması bu sesi bastırdı.Sesin yerini aklında tutan Johnny hemen sese doğru ilerledi.Ses bir birinci sınıfa ait olmalıydı.Her ne kadar rüzgar onu geri itmeye zorlasa da Johnny sesin kaynağını buldu.Bir Slytherin öğrencisi olmalıydı.Ve sese göre birinci sınıftı.Yaşına göre uzun ve kısa saçlı birisiydi.Üstünde cüppesi vardı.

Johnny çocuğu süzerken o da ona korku dolu gözler ile bakıyordu.Johnny'nin kafası dağlara çevrildi.Herhalde o ateşten korkmuştu.Ardından ona yumuşak ve içten bir sesle:"Korkmana gerek yok devler o dağdakiler"dedi.Devler kelimesi ile çocuğun gözleri birden açıldı ve derin derin soluk almaya başladı.Gerçekten korkmuşa benziyordu.Ona baktı.Ardından o korkunç ateşin yandığı dağa.Ateş daha fazla büyümeden öylece kalıyordu.Bu şiddetli rüzgar bile cayır cayır yanan ateşi söndüremiyordu.Devler bir parti veriyor olmalıydı.Bir yiyecek partisi.Herhalde kendilerine ağızlarına layık bir yemek bulmuşlardı...

Out: İşi devlere bağlaman iyi oldu. Saol bende o ateşe ne diyeceğimi bilemiyordum.
İn:
Allen belli etmesede gerçekten korkuyordu. Yağmur bastıyordu. Lodos artık rüzgarla birlikte uçuruyordu. Ağaçların yaprakları uzun saçlar gibi dalgalanıyordu. Allen gerçekten iyiydi. Yalnızlık onun için iyiydi ama birisinin gelmesi iyi olurdu. Yalnızlık sadece düşünmesi için iyiydi ama başında onca dert yoktu.

Kurt uluması Allen'ı tiksindirdi. Kurtları severdi. Kurtlar insancıl değilseler bile kurtlardan korkmazdı Allen. Ama biraz tiksindi. Cübbesini biraz aşağıya çekerek bekledi. Dağlar gerçekten korkunç gözüküyordu. Gölgesi altında kaldığı yer bir vahim haldeydi. Ağaçlar biraz kaba idi. Ama Allen aldırış etmedi.

Allen biraz soğumuştu. Hava biraz soğuktu. Allen'ın tüğleri ürperdi. Biraz gerildi ama nafile. Üşümesi sürüyordu. Aldırış etmedi soğuktan korkmamalıydı. Allen ağaçlar arasından bir çıtırtı duydu. Ağzını sıkarak soğuk kanlılığını gösterdi. Hareket etmeden bekledi. Allen ateşten biraz tiksiniyordu ama bişiy olmuyordu. Yüzündeki tebessüm korkuya dönüştü.

"Korkmana gerek yok devler o dağdakiler" dedi arkalardan bir çocuk. Demekki gelen kişi oymuş. Neyseki RavenClaw cübbesi olan birisiy. Allen'ın yüz ifadesinden korktuğunu anlamışa benziyordu çocuk. Allen'a gayet sıcak kanlı davrandı.

Allen bir Slytherin'liye yakışır biçimde soğukluğunu ortaya korktu. Allen, "korkmuyorum sadece biraz ürperiyorum" "dedi ve ellerini cübbesini çekmek için kullanarak oturdu. Sıcak kanlı olarak, "oturmak istemezmisin?" dedi çocuk iyi birisine benziyordu. Allen, "niye bu saatte buradasın merak ettim?" dedi.

Allen gerçekten biraz değil, fazlasıyla ama çok abartılı meraklıydı. Bişiy sormazsa olamıcakmış gibisinden. Herzaman sormanın iyi olmadığını biliyordu ama bu artık onun için bir fobi olmuştu. Merak ve sabırsızlıktan nefret ediyordu ama elinde olan bişiy de olamaması çok kötüydü.

Johnny'nin aslında çocuğa söyleyeceği birkaç önemli şeyler vardı.Bunlar devler hakkındaydı.Ama o buna fırsat vermedi.Dağa korkuyal ve gözucuyla baktı.Devler lafını duyunca biraz şaşırmış gibi oldu.Devler,şaşılacak bir kelkimeydi.Herkes devlerden korkardı.Johnny devlerin buraya gelmesini istemezdi.Birden şiddetli bir rüzgar esti.Hem slytherinli çocuğun hem de Johnny'nin saçları ve pelerini hışırtılar arasında uçuştu.Saat biraz geç gibiydi.Eğer hademe onları yakalarsa bir ceza verebilirdi.Hademe var mı diye gözucuyla baktı.Ama yoktu.Şiddetli rüzgar hala etkisini sürdürüyordu.Ağaçların yaprakları,dallarda uçuşuyordu.Sanki acı içinde kıvranan ve savunmasız bir çocuk gibi.Nihayet rüzgar bitince Johnny tekrar ateşe baktı.Sanki biraz daha sönmüştü.Ateşten korlar havaya fışkırıyordu ve rüzgar ateşi bir sağa,bir sola dans ettiriyordu.Devler azıcık olsa bile gözüküyordu.Ateş etrafında bir parti veriyorlardı sanki.Bir yiyecek partisi olmalıydı.Yeni avlarıyla tıka basa doyuyorlardı.Karşısındaki çocuk tekrar eteşe baktı ve Johnny'e:"korkmuyorum sadece biraz ürperiyorum"Bu bir yalandı.Korktuğu yüzünün her hatlarından anlaşılıyordu.Ona oturmasını söyleyince Johnny hemen oturdu.Ardından etrafına bakındı.Gerçekten ürpertici bir hava vardı...

Hector sezon başlayalı hiç gelmemişti Göl denen yere. Diğer öğrencilerden duyuyordu ve çok merak etmişti. Yolu iyice öğrendi. En kestirme yollar, en uzun yollar, tehlikeli taraflar, Yasak orman... ne varsa öğrenmişti çünkü Hogwarts'ın güzelliği kadar tehtidlerinin olduğunu biliyordu.
Bu yüzden sağına soluna bakına bakına, geçtiği yerleri unutmamak için yoğun çaba sarfederek ilerledi. Fakat attığı her adımda içi titriyordu adeta çünkü karşı dağlarda büyük bir ateş yanıyordu ve ordan felaket sesler geliyordu. '' Keşke tek başıma gelmeseydim.'' dedi kendi kendine. Çok geçmeden de gölü buldu.
Göl kapkaraydı. İçerisinde hiç bir şey göremiyordu Acillius. Başını kaldırdı bir dağa bir göle baktı. '' Yanlış zaman sanırım'' dedi. Etrafına bakınmaya başladı. Bir ağacın altında oturmuş iki oğlan gördü. Hızlı adımlarla oraya ilerledi. Çocuklardan biri Slytherin diğeri Ravenclaw'dı. '' Merhabalar'' dedi küçük bir tebessümle.

Yanındaki kişiden hiçbir cevap gelmeyince Johnny kara gölün derinliklerine daldı.Kesinlikle çok güzeldi.İçeride binbir çeşit varlık yaşıyordu.O varlıklarla ilgili teker teker araştırmalar yapmıştı ama hiçbir şey anlamamıştı.Kara gölde garkenezler olmak üzere birçok canlı yaşıyordu.Bu canlılar gece uykuya çekilmiş olmalıydı.Çünkü gölde herhangi bir kıpırdama yoktu.Sadece dalgaların o serin ve güzel sesi içini okşuyordu.Çocuk ise hala dağdaki ateşe bakıyordu.Kulaklara dolan ses birden ikisininde yerinden sıçramasına neden oldu.Dağdan bir patırtı geliyordu.Devler öyle büyük bir hararetle savaşıyordu ki savaşan ikisi de sağ çıkamazdı.Birbirlerinin göğüslerine vuruşu o zifiri karanlıkta bile apaçık kendini belirginleştiriyordu.Birisi kocaman olanın itişi üzerine dağdan aşağı doğru sert ve sivri kayalıklara doğru yuvarlandı.Orada can vermiş olmalıydı.Diğeri ise kahramanlık taslarmışçasına devam eden partinin yanıbaşındaki büyük ve korların yükseldiği ateşin kenarına oturdu.Üçü birden bunu korkuyla izliyordu.Üçü birdendi.Çünkü bir öğrenci daha gelmişti yanlarına.Biraz meraklı bir şekilde onlara selam vermişti.Tam Johnny ona tepki verecekken işte bu olay meydana geldi.Devin başı ateşe eğrilince Johnny:

"Merhaba ben Johnny"

dedi.

» Korku