-Martin'in Ardından-

Fleur, Zümrüdüanka Yoldaşlığı olarak son zamanlarda verdikleri ağır kayıpların üzüntüsüyle Hogsmeade'e cisimlenip görünmezlik pelerini içinde karargaha doğru yürümeye başladı. Son birkaç haftadır bir anlamda kılıçlar çekimiş, Yoldaşlık da Ölüm Yiyenler de güçlerinin son damlasına kadar savaşmaya ve mücadele etmeye başlamışlardı. İki grup da artık bu savaşı bitirmek ve mutlak hakimiyet elde etmeye çalışıyorlardı.

Son olarak Yoldaş Martin'i kaybetmek, Zümrüdüanka Yoldaşlığı üyelerini oldukça sarsmış ama daha güçle ve hırsla savaşmalarına neden olmuştu. Martin, Fransa Karargahı'nın Ölüm Yiyenler tarafından basılmasıyla çıkan çatışmada lanetlenerek öldürülmüş, oldukça yakın bir arkadaşlarıydı. Ayrıca ölümüne bazı tedbirsizliklerin neden olduğunu bilmek, Fleur'u daha da üzmüştü. Bu gece karargahta bunlar konuşulacaktı.

Eşi Lamar'la uzun süredir görüşemiyordu Fleur. Evlendiklerinden beri, özellikle Muggle'ları hedef almaya başlayan karşıt güçlerin varlığı Lamar'ı daha çok çalışmaya itmişti. Onları korumak adına Vincent'la birlikte devamlı savaşıyor, büyüyle iç içe olmayı bile umursamıyordu artık. Fleur için bir direnç abidesiydi Lamar... Yıkılmaz, yenilmez ve kaybetmezdi. Ondan uzak olmasına rağmen güven duygusunu hiç kaybetmiyordu.

Yaklaşık bir saat sonra Angelina, Emmeline ve diğer üst düzey Yoldaşlık üyeleriyle karargahta buluşacaklardı. Hatta yetişebilirlerse Lamar ve Vincent bile aralarına katılabilirdi.

Bol yıldızlı, sessiz ve oldukça garip bir geceydi bu. Hogsmeade'de herkes evlerine çekilmiş, köy tamamen terkedilmiş bir görünüm almıştı. Son zamanlardaki olaylar halkı da çok etkilemişti anlaşılan.. Gerginlik ve heyecanla adımlarını hızlandırdı Fleur da. Yaklaşık on dakika sonra karargah olarak kullandıkları eski ve metruk Muggle konağına varmıştı. Bu konak, yüzyıllar önce Muggle'ların da yaşadıkları köyün çıkışında yapılmış, Fidelius Büyüsü'yle korunan (yani Angelina'nın şifreyi söylemediği hiç kimse evi göremezdi), zamanının oldukça büyük ve görkemli bir konağıydı. Yoldaşlık üyeleri tarafından sihirle iyice düzenlenmiş ve tam da ihtiyaçlarını karşılayabilecek hale getirilmişti.

Her zaman yaptığı gibi "Lumos Maxima!" yla etrafı aydınlatmadı. Artık çok daha dikkatlilerdi. Ev cinleri Bory bile artık karargahta kalmıyor, Johnson Köşkü'nde Angelina'yla yaşıyordu. Koruma büyülerini tek tek çözmeye başladı. Yaklaşık beş dakika durmadan büyülü sözleri fısıldayıp girişi kendi için açmayı başardı. Henüz hiçbir arkadaşı gelmemiş olmalıydı. Yavaşça kapıyı aralayıp karanlık karargaha adım attı ve sabırsızlıkla diğer Yoldaşlık üyelerini beklemeye başladı.

Sophia, yıldızların bol olduğu, sessiz bir gecede yürüyordu. Bir yandan da bu aralar verdikleri ağır kayıpları düşünüyordu. Özellikle Martin'in gitmesi yoldaşlığı çok yaralamıştı. Yıllardır yoldaşlık için savaşan,eşsiz bir büyücüydü Martin. Ama ölüm yiyenler de artık kılıçlarını çekmişti...

Bu düşüncelerle yürürken karargaha vardı. Son kayıplardan sonra koruma daha da arttırılmıştı. En iyi büyücülerin bile bu korumaları geçmesi oldukça zaman alıcıydı. 5-10 dakika koruma büyülerini çözmekle uğraştıktan sonra, yoldaşlık kapısını aralamayı başardı.

İçeride hafif bir ışık vardı." Üyelerden biri gelmiş olmalı" diye düşündü. Hızlı adımlarla toplantı salonuna doğru ilerledi. Tam içeri girdiğinde Fleur'u karşısında görünce çok sevindi. Uzun süredir onunla konuşamamıştı ve çok özlemişti.

Yüksek sesle: Hey Fleur,nasılsın ? dedi ve Fleur'un oturduğu koltuğun karşısındaki koltuğa kendini bıraktı...

Misafir

Büyük Salon'dan, dikkatleri üzerine çekmemek için, yavaş adımlarla çıkarken içindeki huzursuzluk onu yiyip bitiriyordu. Bahçeye çıkmasıyla beraber saçlarını uçurmaya başlayan sert rüzgara aldırmadan yürümeye devam etti. Fleur'u gün boyunca hiç görmemişti. Onun çoktan gitmiş olmasını umuyordu. Kafası karmakarışık, on dakika sonra Hogwrats sınırını geçmişti. Gözünü kapatı ve anında yok oldu. Kimsenin onu görmediğini umuyordu. Ayakları yere yeniden değdiğinde kendini Hogsmeade'de buldu. Etrafına bir göz attı önce. Sokak ıssız görünüyordu. Kimse yoktu. Bir süre daha sessizce ilerledi karanlık sokakta. Aralarında hafif bir boşluk bulunan iki evin önünde durdu. Pelerinin cebinden asasını çıkarıp mırıldandı. "Lumos Maxima." Asasından çıkan ışık demetinin yardımıyla bir kez daha gözden geçirdi sokağı. Artık yanlız olduğundan emindi. Sessizce bir kaç kelime fısıldadıktan sonra iki ev arasından beliren konağın kapısından içeriye girdi. Yavaş adımlarla toplantı odasına doğru ilerledi. Bir elinde sıkı sıkı tuttuğu asasıyla içeriye girdi. Uzun masanın etrafında Fleur ve Sophia oturuyorlardı. Angelina onlara belli belirsiz gülümsedi. Daha sonra ikisine de teker teker sarıldı ve masanın başındaki yerine geçti. Acil bir toplantı olduğu için daha fazla kişinin geleceğini sanmıyordu. Zaten birçok kişiye haber ulaştıramamışlardı. Sandalyesini masaya iyice yaklaştırdıktan sonra derin bir nefes aldı. Boğazını minik bir öksürükle temizledi.

- "Nasılsınız?" Çok saçma bir soruydu. Böyle bir haberin ardından nasıl olabilirlerdi ki.. "Neyse sormadım varsayın. Yeni bir gelişme olmadı şimdiye kadar. Açıkçası daha fazla kişinin gelmeyeceğini düşündüğüm için hemen başlamak istiyorum." İkisi de onaylar biçimde başlarını salladılar. Angelina devam etti. "Öncelik verdiğim mesele, Fransa'ya gidip yeni karargahın korunmasını ayarlamak." Yavaş bir hareketle Fleur'e çevirdi başını. "Tabi, bu görevi sen yapmak istersen.. Yani Fransa'ya gitmek isteyebileceğini düşündüm. Okuldaki işleri Sophia halleder eminim bizim için. Ne dersin?"

Soran gözlerle Fleur'a baktı. Eve gitmenin, Lamar'ı görmenin ona iyi geleceğini düşünüyordu. Ayrıca yoldaşlıkta kendinden sonra en çok güvendiği kişi Fleur'du. Fleur'dan sonra kendisi de Martin'nin ailesiyle görüşmek için gidecekti elbette. Sonuçta olanlar onun suçuydu. Karargahların daha yi korunmasını sağlayabilirdi. Düşünmeyi bıraktı. Sessizce yutkundu sadece.

Sophia, Angelina'nın geldiğini görünce çok sevinmişti.Onu da en az Fleur kadar özlemişti ve konuşacak birsürü konu vardı. Bu nedenle hemen toplantıya geçtiler.

Angelina'nın : - Tabi, bu görevi sen yapmak
istersen.. Yani Fransa'ya gitmek isteyebileceğini düşündüm. Okuldaki
işleri Sophia halleder eminim bizim için. Ne dersin? - sorusu üzerine hiç düşünmeden cevap verdi:

" Tabiki siz yokken okuldaki işleri halledebilirim. Zaten Fleur'un Fransa'ya gitmesini ben de istiyorum. Bu sırada okuldaki işlerle ve yoldaşlık işleriyle başa çıkabilirim sanıyorum "

Şimdi ikiside Fleur'a bakıyordu.Sophia'da Fleur'un Lamar'ı görmesinin onu mutlu edeceğini düşünüyordu...