* Umut *

Hogwarts'ın gizemli yerleri halen çözülememişti. Yasak olan yerler dışında bir çok yeri gezmek istiyordu Allen. Bakalım bu düşüncesini onaylayabilicekmiydi. Fısıldayan ağaç korusunu çok merak etmitşi. Daha önce hiç duymamıştı. Rüzgar eşliğinde şatodan çıktı. Rüzgar saçlarını dalgalandırıyordu. Gözleri parlıyordu. Allen mutluydu. Fısıldayan ağaç korusunu görmüştü. Biraz yorulmuştu. Bir ağaç bulmuştu oraya doğru ilerledi. Çimlerde rüzgar eşliğinde uşuşuyordu. Ağaçlardan kopan solmuş yapraklar yukarı aşağı düşüyordu. Bir yaprak tam Allen'ın omzuna düşmüştü. Allen nadir vucüdunda yaprağı hissetti. Hemen eline alarak onu sildi geçti. Avucunun içine alarak ezdi. Yüzünce bir sırıtma ifadesi belirdi. Allen bir ağaç görmüştü. Gerçekten kocamanıd. Dalları Allen'ın dört katıydı. Hemen ağacın altına oturdu. Oturduğu yeri iyice temizledi. Parlak, temiz ve güzel cübbesini kirletmek istemezdi. Miller ailesine girdiği için tertipine dikkat etti. Ağaç gerçekten büyüktü, gölgelsinde Allen'ı saklıyordu. Birisinin gelmesi umuduyla bekledi.

Güneşin parlak ışıklarıyla gözlerini açtığında yatakhanenin çoktan boşalmış olduğunu farketti. Hafta sonu olmasına rağmen herkesin bu kadar erken kalkması garipti doğrusu. Ağır ağır, narin bedenini doğrulttu. Çıkıp biraz hava almak istiyordu. Saçlarını toplamak için aynanın karşısına geçti. Kendine hayran hayran bakarken, eksik olan birşeyi farketti. Fransa da geçirdiği küçüklük yıllarındaki çocukluk arkadaşı Clara'nın ona verdiği kolye yerinde yoktu. Düşmüş olamazdı. Eğer düştüyse bulması çok zordu. Odaya göz gezdirdi. Ama yoktu işte! Asasını kaldırdı ve çağırma büyüsü yaptı. Eline gelen hiçbirşey yoktu. Acaba geçen gece hava almak için gittiği, fısıldayan ağaç korosunda mı düşmüştü.

Aceleyle yatakhaneden çıktı, ortak salonu geçerken çarptığı küçük çocuğa aldırmadan kendini bahçede buldu. Yerlere baka baka yürüyor, ama görünürde akrep şeklinde bir kolye falan yoktu. Hogwarts bahçesinden bayaa uzaklamıştı. Fısıldayan ağaç korosuna doğru ilerliyordu. Ama yoktu işte! Yer yarıldı da içine mi girmişti lanet kolye.

Az ilerde ağacın altında oturan bir çocuk gördü. Cüppesinden Slythern olduğu belli oluyordu. Daha önce tanışmadığına göre birinci sınıftı bu çocuk. Belki görmüşrüe kolyesini diye, hızlı adımlarla ona yaklaştı.

"Buralarda akrep şeklinde bir kolye gördün mü acaba?" dedi gözleriyle yerleri ararken. Kolyei bulmalıydı yoksa Clara'ya cevap veremezdi.

Allen rahatça kafasını ağaca dayamıştı. Gerçekten çok rahattı. Güneş ışıkları onu rahatlatıyordu. Kemiklerine gelen gücü hissedebiliyordu. Allen karşıdan uzun boylu Hufflepuff cübbeli bir kız gördü. Allen'dan yüksek bir sınıfa gitti her halinden belli oluyordu. Kız biraz telaşlı gözüküyordu. Allen ne olduğunun farkında olamadan ayaklandı. Kız yanına geldiğinde,
"Buralarda akrep şeklinde bir kolye gördün mü acaba?"
Allen şaşımıştı. Allen ayağa kalktı üstünü başını düzeltti ve cevap verdi,
"aa ümidini kesmek istemem ama görmedim. Ama yardımcı olurum"
dedi. Allen kızın Hufflepuff'a düşmesini anladı. Neydi o telaş ,neydi o heyecan. Allen ve kız akrep şeklindeki kolyeyi aradı. Allen aradı aradı aradı... Ama hiçbir yerde yoktu lanet kolye. Allen bir yerde parlayan bişiy gördü. Ağacın baya bir uzağındaydı. Yanına doğru yaklaştığında beliriyordu. Allen o kolyeyi bulmuştu. İçinden, " şükür " diyordu. Rahatlamıştı. Üzerinden bin ton kalkmış gibi olmuştu. Allen bağırarak, " buldum !!" diye haykırdı. Kızın yanına koşarak geldi. Hemen kızın nadir ve büyük ellerine güzel kolyeyi uzatarak,
" işte kolyen " dedi ve ağacın altına tekrar oturdu. Küçük olmasına rağmen iyi bişiy yapmıştı. Ama kız büyüktü onu bir büyüyle bulabilirdi acaba neden büyüyle yapmamıştı da Allen'ı yormuştu?

"Aa ümidini kesmek istemem ama görmedim. Ama yardımcı olurum" dedi. İkisi birden aramaya başladılar. Buralarda bir yerlerde olması lazımdı. Bakışlarını iyice keskinleştirerek bir kedi gibi arıyordu kolyeyi. Ama sanki yer yarılmıştı da içine girmişti. Küçük çocukta bulamıyor gibiydi. Tam ümidini kesmiş, kendini ağacın altına atmışken uzaktan, yeşil cüppeli çocuğun sesi duyuldu.

"Buldum!!" diye haykırdı. Eva'nın yanına koşarak geldi. Hemen kızın narin ellerine güzel kolyeyi uzatarak "İşte kolyen" dedi. Eva, sevinçten parlayan yeşil gözleriyle, çocuğa bakarak elinden kolyeyi aldı. Eğer kolyeyi kaybetseydi, Clara'nın yüzüne bakamazdı bir daha. Kolyeyi, boynuna geçirdikten sonra oturduğu yere iyice kuruldu.

"Bu arada ben Vanessa Evangeline, ama Eva diyebilirsin. Slytherin'sin sanırım. İsmin neydi?" dedi. Bu çocuğu daha önce okulda gördüğünü hatırlamıyordu. Birinci sınıftı kesin.

"Bu arada ben Vanessa Evangeline, ama Eva diyebilirsin. Slytherin'sin sanırım. İsmin neydi?" dedi kız. Allen'da kolyeyi bulduğu için sevinmişti. Allen'da bir yere oturdu. Konuşmaya başladı,
"memnun oldum Eva. Bende David Allen Miller'ım"
dedi. Kolyeyi bulduktan sonra *oh* çekmişti. Gözleri ağrımıştı ve yorulmuştu. İki çiçeğin arasında parlaması onun için iyi olmuştu. Yoksa kaç saat boyunca arıyacaktı.

Kızın gözünde gerçekten ufak gözüküyor gibiydi ama küçükler de büyük işler başarabiliyordu. Her ne kadar küçük bir kolye olsa bile. Olduğu yere biraz daha yayılıp dinlendi. Kulağı Eva'daydı.

"Memnun oldum Eva. Bende David Allen Miller'ım" Bir Miller daha! Bu aralar okul Malfoy ve Miller aileleriyle ünlüydü. Yeni gelen SYB profesörü de bir Malfoy'du. Gerçi bu oldukça işine yarıyordu. Astronomi profesörü de Miller'dı. Acaba bir akrabalıkları var mıydı? Gerçi son derste kadına rezil olmuştu ama.. Kafasına takılmıştı bu soru. Yeşil gözlerini, çocuğun yüzüne odaklayarak:

"Ee Bayan Miller'la yani Linda Miller'la bir akrabalığın var mı?" diye sordu. Gerçi bunu öğrense ne olacaktı ki? Can sıkıntısından ne yaptığını bilmiyordu. Hafta sonu olmasına rağmen, ders çalışmaktan başka yapacak hiçbir şeyi yoktu. Dennise nerdeydi acaba?

Allen dilinin yandığını acı bir şekilde hissetti. Bir anda tuzlu bişiyler yemiş gibi olmuştu. Dilini ıslatmaya çalıştı. Değişik bir sesle,"Evet, beni evlatlık aldı," dedi. Diyebileceği; aslında bildiği tek şey buydu. Birde o görkemli şatoları.

Biraz sonra gitmek istiyordu. Çünkü dilince ki acı ona git gide zarar veriyordu.

Misafir

uyarı: Yapılan 5 satırdan kısa RPler düzeltilmedikleri takdirde silinecektir. Yarım satırlar 1 sayılmaz.