Quiddtich Antrenmanı..

Misafir

"EEEHHHHHH!!! Yeter yahu!! Ne bu haliniz? Kesin artık."

Keiran boğuk ve bağıran sesi açık havada yankılandı. Her iki grubun tam ortasında ayakta dikilmiş duruyordu. Rüzgar soğuk soğuk hızla esiyor, ortamdaki gerilimi kamçılıyordu sanki. Etrafta duranlar ona çeşitli yüz ifadeleriyle bakıyordu. Keiran asasının hâlâ cübbesinin iç cebinde olduğunu biliyordu ama cübbesinin önü kapalıyken elinde olup olmadığı görünmediğininde farkındaydı. Kimse hemen saldırmaya cesaret edemezdi. Hem etseler ne olacaktı ki? Herkesin yüzüne dikkatle baktı.

Sarah yoktu. Nereye gitmişti bu kız? O ve birbirlerine laf ettikleri diğer Gryffindorlu kızda görünmüyordu. Sarah'ın kendi işini kendisinin hallebileceğini biliyordu. Hem yanına gitse kesin kıçına tekmeyi yerdi. O yüzden şimdi önündekilerle ilgilenmeyi tercih etti.

Hayley'in yere düşmüş asasını alıp ona doğru uzatırken ona yakın durmaya çalışıyordu. Kızıl saçlı kıza bakarken onun öfke dolu ifadesini görmemeye gayret etti. "Lütfen... Lütfen bak... konuşabilir miyiz?" Kıza eliyle biraz ötede kimsenin durmadığı sıraları gösterdi. Kız sinirle bakıp kafasını dikleştirdi. Gelmesi için Kerian dil dökmeye razı olacağını anladı. Alttan al. O da haklı. Binasından biri yaralandı. İçindeki sese uydu. "Lütfen konuyu burada kapatalım. Bak haksızsınız demiyorum. Ama konuşmazsak... Uçuş hocası Mr. Agenthon buralarda olabilir. Ve ne sizin, ne de bizim ceza almamamız lazım. Ayrıca konuşmalıyız diyorum." Sonunda Vance ona baktı ve ilermeye başladılar.

Keiran elinden geldiğince sesini sadece Vance duyacak şekilde alçak ve üst dudağını oynatmadan konuşmaya çalıştı. "Önünüzde Slytherin'le maçınız varken hem de.. Lütfen Vance.. Lütfen. Ekibini topla. Bende benimkileri. Bu iş şimdilik bitsin." Bunları fısıldayarak söylemişti. Diğerlerindense, onun ekip lideri olarak hareketi daha önemli olduğunu ve onunla konuşup anlaşırlarsa olayın kısa süreliğine de olsa kapanacağını düşündü. Kızın kendisine verdiği cevapları dinledi.

Arada başını sallayarak ona hak verdiğini söylemeye çalıştı. "Sen de haklısın. Ama bak... Antrenman saatinizi böyle harcamamalısınız. Arkadaşınız için üzgünüm ama olan oldu. Lütfen konuyu kapatalım. Kapatamıyorsanızda şimdi değil sonraya erteleyelim. Maç öncesi hem de Slytherin'le olan maçınız öncesinde bu iş... Aptalca sonuçlara razı olmayalım derim ben." Kızın ona verdiği cevapları dikkatle dinledi. Onun gözlerine içtenlikle bakmaya çalıştı. Kızın sempatik yüzündeki gerginliğin izlerinin silinmesi hemen olmazdı ama belki de durum kurtarılabilirlerdi.

Vance ile kısa ama aralarında süren diğerlerinin duymadığı konuşma bitince ona selam verip yanındna ayrıldı. Geri dönüp kendi binasının grubuna baktı. Kendisine en yakın olarak yedi feet mesafede duran ve gene saldıracakmış gibi bakan Johnny'e "sakın!" dercesine sertçe baktı, ona doğru ilerleyip kolundan tutarak Ravenclaw'lı gruba doğu sürükledi. Herkes ona bakıyor az evvel Gryffindor sınıf ve takım başkanıyla ne konuştuğunu duymak ister gibi merakla bakıyorlardı. "Yeterince dalaşıldı. Şimdi sahaya çıkacaklar... Pekala, ailelerimiz hakkında söylenenler ağır olabilir." Johnny'e baktı, ama o bakışını başka yöne çevirmişti.

"Hatta bir sürü şey daha söylenebilir... Ama bu size vurma hakkını vermez." Bunu sen mi diyorsun? Keiran kendiyle çelişen olayı şimdilik görmezden gelmek istiyordu. Ama içindeki ses susmuyordu. Hadi ya? Çocuğun babası yahu? "O yüzden kimse ceza almadan dağılalım istiyorum... Siz de lütfen artık dağılın." Herkes homurdandı. Açıklama yeterli gelmiyordu, memnun değildiler. "Bakın konuyu sonra binada ortak salonda konuşuruz. Şimdi dağılın lütfen. Hemen." Bir grup homurdanarak uzaklaşmaya başladı. Sonra kendi binasındaki Quidditch ekibine döndü. Takım kaptanı Tatyana'ya göz kırptı. "Bayanlar... Williams...ve beyler.. Bence kaptanınızı takip etmeniz gerekmekte. Değil mi Kaptanım? Bu havada terli terli durmakla annelerimizi kızdırmayalım." Tatyana ona gülümseyip ekibini topladı, takımların soyunma odasına giden kapıya doğru ilerlemelerini sağladı. Lily ise sinirle homurdanıyordu. Keiran ona uyaran bir bakış atmayı ihmal etmedi. Lily sinirle yeni katıldığı takımını takip etti kös kös...

Keiran'da bastıran uykusunu açmak için esnerken orada kalan Johnny ve Lucy'e döndü. "Johnny... Sen, ben ve Lucy ile gel. Konuşalım biraz." Lucy ise gözleri kocaman şekilde olan biteni izlemişti. Keiran'ın sözleri üzerine dönüp merakla "ne alaka" dercesine bakıyordu. Johnny ise dudaklarını büzmüş, asası yumruk halindeki avucunun içinde öylece duruyordu. Keiran bir dalganın üstüne gelip gelmediğini merak etti.

Hay sinirden deliye dönmüştü.Salak bir çocuk bazı kötü sözler yüzünden centilmence davranmayıp bir Gryffindorluya yumruk atmıştı hadi asa kullansa bir nebze anlardı ama gidip bir muggle gibi vurmuştu o sinile asasını uçırmuştu ama oda her an gidip Johnny'e yumruk atabilirdi.Daha sopnra Johnny ona çok sinirlenmiş olacak ki aynı şeyi kendisine de uyguladı. "Expelliarmus!!"Hay'ın elinde ki asa uçup gitmişti bu yaptığı şey Hay'ın sinirlerini daha çok gerdi.Gözleriyle asasını ararken herkes susmuştu sadece ona ve Johnny'e bakıyorlardı tabi birde yumruk yiyen çocuğa.Hay tam o düşündüğü şeyi uygulamak için çocuğa doğru adım atacaktı ki herkes'in ondan ve Johnny'den gözlerini alıp Keiran'a verdiği bir ses duydu"EEEHHHHHH!!! Yeter yahu!! Ne bu haliniz? Kesin artık."Keiran bir süre topluluğa baktıktan sonra Hay'ın yere düşmüş asasını buldu ve geri verdi.Sanki bir şeyler söylemesi gerekiyordu ki Hay'a yakın duruyoru durumu Hay da anamıştı ama içindeki öfkeyi bastıramıyordu.Keiranda bunu anlamıştı ki "Lütfen... Lütfen bak... konuşabilir miyiz?Lütfen konuyu burada kapatalım. Bak haksızsınız demiyorum. Ama konuşmazsak... Uçuş hocası Mr. Agenthon buralarda olabilir. Ve ne sizin, ne de bizim ceza almamamız lazım. Ayrıca konuşmalıyız diyorum." dedi eliyle biraz uzaktaki sıraları gösterdi.Hay yüzündeki öfkeyi değiştirmek istesede olmayacağını biliyordu.Keiran'ın biraz zorlamalarından sonra birlikte sıralara doğru ilerlediler.Keiran dedikleri yere gelince çok kısık sesle konuşmaya başladı."Önünüzde Slytherin'le maçınız varken hem de.. Lütfen Vance.. Lütfen. Ekibini topla. Bende benimkileri. Bu iş şimdilik bitsin." Hay çok sinirli olmasına rağmen Keiran'ın dediklerini haklı buluyordu nede olsa maçları vardı ve çalışmarı gerekiyordu ama ekibinden biri yaralanmıştı ve bunun sebebi Ravenclawlı kendini bilmez bir çocuktu."Bitmesi en doğru sonuç olur fakat Johnny'ın yaptığna ne demeli gidip yumruk attı çocuğa"Keiran dediklerini başıyla onaylıyordu Hay bu drumu naladığına çok seviniyordu nede olsa Keiranda bu durumdan rahatsızdı."Sen de haklısın. Ama bak... Antrenman saatinizi böyle harcamamalısınız. Arkadaşınız için üzgünüm ama olan oldu. Lütfen konuyu kapatalım. Kapatamıyorsanızda şimdi değil sonraya erteleyelim. Maç öncesi hem de Slytherin'le olan maçınız öncesinde bu iş... Aptalca sonuçlara razı olmayalım derim ben." Hay yüzünde ki sinirli havayı biraz yutmuştu artık normal yüz şekline dönüyordu.Ama hala öfkesi vardı içinde Keiran'a döndü. "Tamam bu konuyu kapatıyorum ama o çocuk-" gözleriyle Johnny'i göstererek"-bir daha takımıma veya gryffindora saldırırsa olacaklardan sorumlu değilim."dedi ve Keiran'a selam verip tekrar takımına doğru yürümeye başladı.Herkes o ve Kiran arasında ne konuştuklarını merak ediyordu ama Hay bu konuda konuşmadı hemen Gryffidorlu çocuğun yanına gitti.Cebindne bir mendil çıkarıp çocuğun kanayan burnuna bastırıp mendili ona verdi sonra bütün Gryffindorluların ortasına geçip konuştu."Brooke Tom'u Hastane Kanadına götürür müsün?-"Brooke bunu onaylayınca ikisi birlikte bütün Ravenclawlılar onlara bakarken sahadan ayrıldılar Hay tekrar konuştu. "Yeterinde kavga ettiniz artık kavga istemiyorum"gryffidorlular hep bir ağızdan homurdanmaya başlamıtı ses zaten fazlaydı Hay tekrar bağırarak konuştu"Kavga yok dedim!!Şimdi takım hariç herkes trübünlere"herkes yine homurdanmaya başlamıştı Hay tekrar konuştu ama bu sefer daha yüksek sesle "HEMEN!!"bütün izleyiciler türibünlere çıktıktan sonra Hya bütün takımı oratda topladı "Şimdi herkes uçmaya hazır mı?"herkes hep bir ağızdan evet diye bağırınca türibinlerde tezarurat yapmaya başladı...

Kavga iyice alevlenmiş gibi gözüküyordu. Severus başkanları Hayley ve bina arkadaşları dışından hiç kimsenin sözünü umursamıyordu. İki tarafın sınıf başkanları birbirleriyle konuşuyorlardı.

"Lütfen... Lütfen bak... konuşabilir miyiz?Lütfen konuyu burada kapatalım. Bak haksızsınız demiyorum. Ama konuşmazsak... Uçuş hocası Mr. Agenthon buralarda olabilir. Ve ne sizin, ne de bizim ceza almamamız lazım. Ayrıca konuşmalıyız diyorum." demişti Keiran. Daha sonra Hay ile birlikte uzaktaki bir sıraya gittiler. Ne konuştuklarını kimse duymuyordu. Orada da başkanlar yokken bir kavga daha çıkabilirdi.

Johnny'nin yumruk attığı Tom'u Brooke hastane kanadına götürüyordu. Tom'un yüzü kan içindeydi. Johnny ise bundan büyük bir zevk almış gibi sırıtıyordu. Bu sırada başkanalr tekrar o bölgeye geldiler. Hayley "Yeterince kavga ettiniz artık kavga istemiyorum" dedi. Herkes homurdanmaya başlamıştı bile. Karşılarındakine ağızlarının payını vermek istiyorlardı. Ama Hayley bu sefer ses tonunu daha da yükselterek "Kavga yok dedim!!Şimdi takım hariç herkes trübünlere" diye bağırdı. Severus ve takımda yer almayan herkes tribünlere doğru yol aldılar. Bu kavga burada sonlanacak gibi gözüküyordu..

Bir sakinleşme yaşanmıştı büyük ve üstünde tekinsiz bulutların dolaştığı sahada.Gerçekten kasvetli bir ortamdı ve herkesin kalp atışları heyecanlı ve düzensiz gibiydi.Bir gryffindor öğrencisi kanlar içinde yatan çocuğu omuzlarına atıp hastane kanadına götürmüştü.Bir yandan Keiran anlaşılmayan şeyler konuşuyordu.Herkes Keiran'ı pür dikkat dinliyordu.Ama Johnny onun konuşmalarını takmıyordu.Aklındaki tek düşünce ise babasıydı.Bu çocuğa kim söylemişti ya da Normand Delacour'un babası olduğunu nereden biliyordu.Okulda tek bilen kişi Severus olmalıydı ve Severus bu sırrı o iğrenç çocuğa söylemişse bir daha onunla arkadaşlık yapmayacaktı.Keiran'ın tüm söylediklerini dinlemeden etrafına aptalca baktı.Ama Keiran'ın son söyledikleri gayet önemli olmalıydı.Çünkü Keiran Johnny'e gel işaretleri yapıyordu.Johnny düzensiz adımlarla Keiran'a doğru ilerledi.Tam Keiran'a makine gibi sorular sormaya hazırlanırken kulaklarına yansıyan sesler onu büyük derecede rahatsız etmişti.Johnny Gryffnidor Başkanına dik dik bakarak sadece Keiran'ın duyabileceği bir fısıltı ile kızgın bir şekilde konuşmaya başladı.

"O nasıl bu şekilde konuşabiliyor" Buna hiçbir cevap vermeyen Keiran Johnny'e sus dermişçesine baktı.Hayley ile birlikte herkes Nimbus 2001'lerine bindi.Sahadan çolgınca bir tezahurat koptu.

Artık kavga iyice çığrından çıkmış.Asalar havada uçuşuyordu nerdeyse.Herkes asasına sarılmış.Birbirlerine nasıl saldıracakalarını düşünüyorlardı.Daff nedenini bilmediği bir şekilde etrafına bakınıyordu.Bir kez daha baktığında Hayley'in kuzeni Johnny'ye asasını kaldırdığını gördü.Johnny'nin elindeki asa uçup gitmişti.Bu sırada Sarah denen Ravenclawlı kız Miranda Warewic ile kavga ediyordu ve de asalar kalkmıştı.Kızın söylediği sözler ağırdı.Hem de fazla ağır.Aile konularına girilmemeliydi diye düşünüyordu Daffodil.Bu sırada Keiran konuşmaya başlamıştı.

"Lütfen... Lütfen bak... konuşabilir miyiz?Lütfen konuyu burada kapatalım. Bak haksızsınız demiyorum. Ama konuşmazsak... Uçuş hocası Mr. Agenthon buralarda olabilir. Ve ne sizin, ne de bizim ceza almamamız lazım. Ayrıca konuşmalıyız diyorum."

demişti.Bu sırada Johnny'nin yaraladığı çocuğu Brooke hastane kanadına götürüyordu.Çocuk kanlar içindeydi.Acınası bir durumdaydı ama yinede hala Ravenclawlılara doğru bağırınıyordu.Daff buna şaşkındı.Bu sırada Hayley konuşmaya başladı.

"Yeterinde kavga ettiniz artık kavga istemiyorum"
"Kavga yok dedim!!Şimdi takım hariç herkes trübünlere"...

demişti Hayley.Gerçekten de artık kavga sona ermeli idi.Hayley bu sözleri söylediği zaman Gryffindor'dan homurdanmalar gelmişti.Belli ki herkes kavganın biteceğine üzülmüş müydü neydi?Daffodil kavganın biteceğine memnun gibi görünüyordu ama bir anda birşey çıkıp uzayabilirdi bu.Daff Tom'u biraz önce alıp götüren Brooke'u tekrar gördü.Dönmüştü.Daff,Brooke ve diğerleri trübünlere doğru yürümeye başladılar...

Misafir

"Siz! Neler oluyor orada? Açılın açılın!"

Miranda'ya uyarı seansı henüz sonlanmıştı ki çevrelerindeki grubun neden bir anda sessizleşip ardından da çil yavrusu gibi dağıldığını anladı Sarah. Hademe süratle onların olduğu yana ilerlerken, orada bulunan herkesin adlarını bina başkanlarına teker teker yazacağını söylüyordu bir yandan da.. Filch onlara ulaşana kadar alanda Miranda ve Sarah'dan başka kalan olmamıştı..

Sarah asasını Miranda'nın boğazından çekip ayağa kalktı ve üstünü silkelerken Filch'e döndü: "Bir şey olduğu yok." Sade ve net bir şekilde söylediği bu sözler, o anki manzarayı pek doğru yansıtmasa da ince yüzünde en ufak bir öfke kırıntısına yer bırakmayacak şekilde gülümsedi. Bariz bir şekilde Filch ikna olmamıştı. Zafer kazanmış bir edayla sırıtarak küçk, boncuk gibi kara gözlerini Sarah'nın ince, zarif hatlı yüzüne dikti: "Çöz o kızı! İkinizi de yakaladım... Cezaya gideceksiniz haha! Ah.. Eski günler olsaydı.. Kırbacım ve zindanlarım bende olsaydı.. O zaman hizaya gelirdiniz!"

Sarah gözlerini devirerk Miranda'yı çözerken alçak sesle söylendi: "Ya yaa.. Bence hepimizi zincire vur, sersem kofti..."

Adamın ne dediğini duyup duymadığını bilmiyordu, zira hademe kendisini hala nostalji kuşağından alamamış gibiydi. Sarah, içinde ceza alacağı için biraz buruk bir hisle kafasını kaldırıp tribünlere baktı. Maç mı yapıyorlar dı ne? Oturanlardan biri aşağı tarafa, ona bakıyor gibi gelmişti ancak kim olduğunu seçemedi ve omuzlarını mümkün olduğunca dik tutmaya çalışarak, Filch ve kin dolu bakışlarla onu süzen Miranda'nın ardından yumuşak adımlarla okula doğru ilerlemeye başladı...

David, olayın ilk başlarında sesiz kalmayı tercih ediyordu; fakat Ravenclaw'lılar işi büyütmüşlerdi. Antremanlarının bittiklerini düşünüp sahaya hücüm etmişlerdi. David, sinirlenmişti haliyle. Bir takım kaptanı olarak bunu kendine yediremezdi. Gerizekalı birkaç Ravenclaw'lı, onlar üstüne geliyordu. Yine geçen seferki gibi kavga istiyor gibiydiler. Bu sefer de sayıları daha fazlaydı; ama çoğu birinci sınıf olduğu için David rahatça asasını kullanabilirdi. Özellikle arkaşdalarından birine zarar gelirse, hiç çekinmez, ordaki tüm herkese topluca dalabilridi. Tabi sonucunda ne olurdu bilemezdi; ama hem bir sınıf başkanı, hem de Quiiditch Kaptanı olarak bu olaya el koymaya karar vermişti. Bir yandan David, bir yandan da Keiran, bina arkadaşlarını korumaya ve kavga çıkmamasına çabalarken, adının Johnny olduğunu bildiği gerizeklaı bir çocuk Hayley'e Expelliarmus büyüsü yaptı ve Hayley'in asası elinden uçtu. bu David için bardağı taşıran son damla olmuştu. Keiran'a:

"Kusura bakma ama, şu sümüklü böceği ezmem gerek! Benim sevgilime kimse büyü yapamaz! Seni aşağlık pislik!"

dedi ve Keiran onu durdurmaya çalışsa da, boynu ve yapısını kullanıp kendini ondan kurtardı ve Johnny adındaki çocuğun üzerine yürüdü. Keiran arkasından "Dur David!Yapma!" diye seslense de, David Hayley'in incinmesine izin veremzdi. Keiran'ın korkusunu anlayabiliyordu. Ne de olsa David, Johnny çok rahat ezebilirdi ki, öyle de yapacaktı. Ne de olsa johnny ondan üç veya dört yaş küçüktü ki, aradaki boy farkı da bunun cabasıydı. Sinirle çocuğun yakasından tuttu, asasını boğasına doğrulttu ve:

"Seni küçük çocuk! Sen kime büyü yaptığının farkında mısın heaa?!"

dedi. Artık sözler ağzından çıkamaz olmuştu. Gerçekten çok sinirlenmişti. Tribünlerden sesler yükseliyordu; ama David onları duymamazlıktan geliyordu, ya da gerçekten de duymuyordu. Sinir gözünü bürümüştü. Arkadan hala Keiran'ın sesini duyabiliyordu. Ellerini boğzına doladığı johnny'nin korkulu gözlerini görebiliyor, korkusunu hissedebiliyordu. Ama Hayley'e bunu yapmamalıydı. Buna izin vermezdi. Kim olursa olsun, gücünü yettiği kadar savaşırdı ki, Johnny ondan küçüktü. Bir küçüğe bunu yapmalı mıydı? Ya da af diletip herşeyi düzeltmeli miydi? Bir an önce karar vermeliydi. Verdiği karar ya büyük bir kavgaya neden olacak, ya da barış ortamını sağlayacaktı. Tüm Ravenclaw'lıların asalarını Davidê doğrulttuğu hissine kapıldı; ama Gryffindor'luların da asaları onların üstüne tutulmuştu. Sinirle çocuğun boğazını biraz daha sıktı ve sonra bırakıp:

"Bakın! Eğer bir sınıf başkanı olmasaydım..."

sözcükleri söyleyemiyordu bile. Sinirden resmen dili dolanmıştı. Bu öfkeyle iyi bir 'Avada' bile yapabilirdi belki de; ama bunu denemek aptallık olurdu. Sözlerine devam etti:

"Keiran! Binadaşına ne yapmamı istersin heea?! O Hayley'e büyü yaptı! Cezasını çekmeli!"

dedi öfkeyle. Keiran'ının yüzünde endişe ve korku karışımı bir duygu belirmişti. Asasını hala geri çekmemiş olan david, Johnny baktı. O daha bir çocuktu. Belki de düşündüklerini yapmamalıydı. Keiran ordan seslendi:

"Yapma David! Bir hata yapmış olamaz mı? Bırak özür dilesin, hepimiz barışabiliriz ve buna son verebiliriz."

dedi. Belki de haklıydı. İşi büyütmemeliydi. Gökyüzüne baktı. Yağmur bulutları birazdan üzerlerine çökecekti. Daha sonra yere baktı. Ateşoku yerde, fırlattığı gibiydi. Asasını Johnny'nin boğazından çekti ve çocuğa:

"Bu bir daha olursa... Eğer bir daha olursa sonun kötü olur!"

dedi. Son cümlesini bağırarak söylemişti. Daha sonra Hayley ortalığı yatıştırmak ve kavgayı iyice sonlandırmak için herkesi ortaya topladı. Herkes süpürgelerine bindi ve Hayley:

"Şimdi herkes uçmaya hazır mı?"

dedi. David, birick aşkı Hayley'e baktı. Acaba yağtığı zorbalık mıydı, yoksa onu korumak için beynin oynadığı bir oyun muydu? Ama umrunda değildi. En doğrusunu yaptığını düşünüyordu. Başıyla herkesin onayını alınca:

"Tamam uçuyoruz! Herkes hareketlensin."

diye bağırdı ve en başta David olmak üzere hepsi süpürgeleriyle havada zikzaklar çizerek oradan uzaklaştılar.

Herkes bir şey bağırıyor, hatta asalarını çıkarıp sinirle birbirlerine yöneltiyorlardı. Sadece 5 dakika erken gelme yüzünden olay çıkacak gibiydi ancak bunun bu kadar büyümesinin sorumlusu da Gryffindorlulardı. Tabiki Ravenclaw öğrencileri de önce büyük bir sinirle bağırmıştı. Yine de belli bir süre sonra Johnny dışında herkes durulmuş gibiydi. Lucienda Sarah'nın Mirandaya büyü yaptığını, sonrasında ise Gryffindorlu kız ile birlikte ortadan kayboluklarını farketmişti. Lily ve takımın geri kalanı inmiş, Lily Gryffindor arayıcısına neredeyse meydan okumuştu. Ancak o kargaşada kaynamıştı. O an Johhny bir Muggle gibi bir çocuğa vurmuştu bile. Daha sonraysa ortaya çıkan asaların sayısı artmıştı. Herkes her zamankinden tehditkar bakıyor gibiydi. Lucienda ise yanında Keiranla ortada duruyordu. Keiranın yanından ayrıldığını fark etti. Herkesi durdurmanın yolu artık tartışmak değildi. Neredeyse bütün binalar toplanmışken olmazdı. Herkes yavaşça olanları beklerken sınıf başkanları kenara çekilip konuşmuşlar ve geri dönmüşlerdi.

Keiran Luciendanın ondan beklemediği bir olgunlukla ortaya çıkıp konuşmaya başladı. Herkesi nasıl yatıştıracağını biliyor gibiydi. Belki de Profesör Luciendanın göremediğini görmüştü, Keiran o rozeti nasıl taşıyacağını biliyormuş gibi gözüküyordu. İşte bu ilginçti. Gömleği asla pantolonun içine girmeyen, saçları dağınık, sürekli hata yapan ve Luciendayı kızdıran Keiran aslında iyi bir liderdi anlaşılan. Üstelik söyledikleri işe yaramış gibiydi. Hala birbirlerine düşmanca baksalar, dişlerini sıkıp tehditler mırıldansalarda gerilim yatışmıştı. Çoğu tehdit zaten Quidditch'de birbirini ezmekle ilgili gibi görünüyordu. Sonunda Gryffindor takımı süpürgelerine bindiklerinde Keiran, Lucienda ve Johnny dışındaki Ravenclawlılar binaya doğru yürümeye başladı. Lucienda bir anda parlayan bir anda sönen olaylar karşısında biraz şaşkın bir ifadeyle Johnny'i sahadan uzaklaştıran Keiranın yanından yürüyordu. Sonunda ağaçların olduğu şatoya yakın bir yerde durdular. Johnny itiraz edecek gibi görünüyordu. Ancak hem Keiran hem Lucienda bakışlarıyla onu susturmuşlardı. Hadi Keiran sınıf başkanıydı. Luciendaya noluyordu da insanları sindiriyordu bilmiyordu. Johnny'e oldukça kızmıştı. Bu kadar kontrolünü kaybetmek, kavgayı büyütmek ne kadar saçma ve küçük düşürücüydü. Mugglelar gibi kavga etmesinin yanında bildiği 3-5 büyüyle düello yapmaya bile kalkmıştı. Bağırıp çağırmak, belki sözlerle kışkırtmak neyse ama bu...

"Nasıl Johnny? Nasıl olabilir de kontrolünü bu kadar kaybedebilirsin?! Yani ne bu? Sen de mi sürekli hatalar yapacaksın? Sanki.." Dilini ısırarak sustu. Sanki ne? Ne diyecekti? Keiran gibi mi? Hayır artık onu ezmekten vazgeçmeliydi. Sürekli onunla uğraştığında kendisinden uzaklaştırdığını fark etmişti. Hem o kadar da saçmalamıyordu son zamanlarda sanki. Kafasını yukarı kaldırıp Keiran'a baktı. Omzuna bile gelmiyordu çocuğun. Kelimeler ağzından döküldüğünde Lucienda da en az Keiran kadar şaşırmıştı. "Şey. Belki de sen konuşmalısın Johnny'yle."

"Sana konuşmak düşmez Black geçen seneki hüsrandan sonra-"

Ben..Sen..Hüsran ha ? Lily sinirle asasını kaldıracakken duraksamıştı.Gryffindor öğrencileri arasında David sessiz bir biçimde tartışmaları izliyordu.Hayley'e büyü yapmaya kalksa zaten hiç şansı yoktu.Yaş olarak ta büyü becerisi olarak ta ondan üstündü.Hem David'de kavgaya katılırdı o zaman.İşte bu tehlikeli olurdu onun için.Daha fazla tartışma istemiyordu.Korkmuyordu ama..Kimi kandırıyorsun! Ondan daha iyi büyü yapmayı bilen birine saldırmaya korkuyordu.En azından yararına bir korkuydu bu.Neyse.Sinirden titreyen elindeki asasını cüppesinin cebine atarken Keiran'ın orada bulunanlara göre oldukça sakin olan sesini duydu.

"Bakın konuyu sonra binada ortak salonda konuşuruz. Şimdi dağılın lütfen. Hemen.Bayanlar... Williams...ve beyler.. Bence kaptanınızı takip etmeniz gerekmekte. Değil mi Kaptanım? Bu havada terli terli durmakla annelerimizi kızdırmayalım."

Off..Keiran başkanlık konusunda iyiydi gerçekten.Bütün gerilimde sakin kalmayı becerebiliyorsa -ki Lily onun daha ufak bir sorunda muggle düellosu sergilediği Slytherin kavgasını unutmuş değildi- süper.Oysa o hala sinirden titriyordu resmen.Kendi durumu böyleyse Jhonny ve Sarah'ı hayal bile edemiyordu.Lanet olsun.Kimsenin böyle bir şey yapmayacağını bilse bile onun anne ve babasına laf edilse kim söylerse söylesin böyle şeyleri kaybetse bile dövüşürdü herhalde onla.Muggle,büyücü..Fark etmezdi.

Sinirle bunları düşünürken gitmemeye niyetliydi.Buz gibi esen rüzgar kamçı gibi suratına çarpıyordu.Gerçekten oonun gibi terden sırılsıklam birine uygun bir hava sayılmazdı.Duraksadığından ve hala homurdanmakta olduğundan sert bir ekilde ona bakan Keiran'ı fark edince çoktan birkaç adım önünde olan takımın peşinden soyunma odasına yürümeye başladı.Başını tam karşısındaki Ravenclaw tirbününe çevirdiğinde "R" harfinin ortasında beyaz olması gereken kumaşta altın bir parıltı gördü bir an için.Snitch ? Yada sadece güneş ışığı.Önünde yürüyen Tatyana'ya baktı.Demek takım kaptanı oydu.Takım oyuncularına göz gezdirirken tutucularının herkesin önünde hızlı ve üzgün bir şekilde soyunma odalarına gittiğini farketti.Onlar daha yolu yarıladığında çocuk içeri girmişti bile.Çok garip.Belki de pek iyi oynamadığından konuşmak istemiyor.Kavgada da hiç yer almadı.Olabilir..

Tatyana'nın söylemesinden sonra Keiran birden ''EEEHHHHHH!!! Yeter yahu!! Ne bu haliniz? Kesin artık." diye bağırmıştı.Ortalık zaten yeterince karışmıştı.Birde işin içine profesörler girerse her iki bina içinde iyi olmayacaktı.Keiran Hay'ı da alarak uzak bir köşede onunla konuşmaya başladı.

Herkes onlara bakıyor ve konuşmanın sonucunu bekliyordu.Bu arada Tatyana Jonny'nin en kadar sinirli olduğunu gördü.Zaten gryffindor'lu çocukla kavga etmişlerdi.Fakat bu öfkesini dindirmeye yetmemiş daha da öfkelenmesine yol açmıştı anlaşılan.Bu sırada Keiran ile Hay konuşmalarını bitirmişler ve yanlarına dönmüşlerdi.

''Yeterince dalaşıldı. Şimdi sahaya çıkacaklar... Pekala, ailelerimiz hakkında söylenenler ağır olabilir.Hatta bir sürü şey daha söylenebilir... Ama bu size vurma hakkını vermez." dedi.Tatyana Keiran'nın dediklerini düşünüyordu.Aslında ailesi hakkında kötü bir şey söylense buna dayanabileceğini hiç sanmıyordu.En zayıf noktasından biri de belkide buydu.Ancak okul yaşamı boyunca hiç kimse Johnson ailesine kötü bir laf etme cesaretini gösterememişti.

"O yüzden kimse ceza almadan dağılalım istiyorum... Siz de lütfen artık dağılın.''Etraftan onaylamayan sesler geliyordu.''Daha ne istiyorlardı?'' Sınıf başkanı böyle istiyorsa uyulması gerekiyordu. "Bakın konuyu sonra binada ortak salonda konuşuruz. Şimdi dağılın lütfen. Hemen.'' Keiran'nın daha kesin çıkan sesiyle beraber bir grup Ravenclawlı harekete geçmişti.Keiran Tatyana'ya göz kırparak "Bayanlar... Williams...ve beyler.. Bence kaptanınızı takip etmeniz gerekmekte. Değil mi Kaptanım? Bu havada terli terli durmakla annelerimizi kızdırmayalım." dedi.

Tatyana Keiran'a gülümsedi.Bu durumda bile espri yapabiliyordu.Gülümseyerek ''Evet, herkes soyunma odasına'' dedi.Takım arkdaşları bir karşılık vermeyerek onu dinlediler ve soyunma odasına doğru ilerlemeye başladılar.Tatyana olayın daha büyümeden bitmesine memnun olmuştu.Kuşkusuz bunda Keiran'nın büyük biri gibi gidip, Hay ile konuşmasının etkisi de büyüktü.''Demek ki yaş ne olursa olsun önemli olan olgun davranabilmekmiş'' diye düşündü Tatyana.Bugün bunu Keiran oradaki herkese göstermişti.

David'in onu azarlaması gerçekten kötüydü.Onu durdurmaya çalışan Gryffindor'lular büyük çabalar sonucunda sakinleştirmişlerdi.Ama Johnnny sakin değildi.Çünkü gözlerini iri iri açmış Lily,Keiran,Sarah,Lucienda Johnny'e dik dik bakıyorlardı.Johnny'nin verecek herhangi bir cevabı yoktu.Sadece oturup öylece bekledi.Gryffindor'lular güle güle antrenmanlarına devam ediyorlardu.Ara sıra bir kaçı Johnny'nin etrafına bakıyorlar ve sevinçle, alaycı bir şekilde gülüyorşardı.Johnny artık dayanamayarak kızgınlıkla bağırmaya başladı.

"Nasıl sakin olmayayım Lucienda.Ne yapabilirdim? Öylece beklemeli miydim yoksa saldırıya mı geçmeliydim? Keiran ne konuşacaktık? Olayı geçiştirmek için Keiran'a dik dik bakmaya başladı.Ne konuşacaklarını merak etmişti.Ama kafasındaki düşünceler onu meraktan korkuya çekiyordu.David'in sevgilisi olduğunu bilmiyodu.Zaten bilseydi asla yapmazdı böyle bir şeyi.Çünkü onun klübüne üyeydi.Yanaklarına doldurduğu kızgınlık çizgileriyle birlikte çimlerin üzerine oturdu ve sıkıntılı sıkıntılı düşünmeye başladı.

Misafir

Gryffindor ekibi antrenmanlarına başlamışlardı. Lucy ve Johnny ile sahadan çıkıp çimenliğe doğru ilerlerken Lucienda gene hızını alamamış, Keiran’ın ne diyeceğini beklemeden Johnny’e konuştu. Sonra neden bilinmez biden bire susmuştu. Keiran ikisinin de kendi dünyalarında olarak otomatik adımlarla merdivenlerden indiklerini düşündü. Sınıf başkanlığı… Berbat bir görevdi. Kendin olamıyordun. Aslında Lucy’nin söylediklerini kendi de söylemek içinden geçiyordu. Ancak sakin olamazsa başı iyicene dertlere gömülecekti. Bu arada solunda duran Lucy’den duyduğu mırıldanmaya şaşırdı. Yırtıcı olan Lucy tırnaklarını mı geri çekiyordu? Neden ki? Keiran’ın yakasına bir rozet takıldı diye mi? Aslında Lucy sınıf başkanı olsaydı ortalıkta tam bir sıkıyönetim ilan edeceğini hayal etti. Onu öyle hayal ederken sırıtmasına engel olmayı aklına bile getirmedi. Tribünlerin çimenliğe açılan çıkışına gelmelerine yakın yüzlerine baktığında Johnny’nin patlaması gerçekleşti.

Kızgınlıkla Lucy ve kendisine bakıp bağırdı. "Nasıl sakin olmayayım Lucienda. Ne yapabilirdim? Öylece beklemeli miydim yoksa saldırıya mı geçmeliydim? Keiran ne konuşacaktık?” Keiran derin bir nefesi sabır dileyerek çekti. Johnny’nin aptal bir derginin babasıyla ilgili yazdığı şeyi neden bu kadar kafaya taktığını düşündü. Sonuçta babası Sarah’ın ki gibi Azkaban’da değildi. Çocuk ona sinirle bakarken binalarındaki iki kardeşin hallerini düşündü, ancak onların neden böyle olduğunu düşünüp durmakla da vakit kaybedemezdi. Diğer grubun sınıf başkanı olan Johnson ile Johnny’nin arası iyi diye bilirken, üstelik kuzenlerinden bazıları da o binadayken, Johnny gemileri yakmaya kalkışması aptallıktan başka neydi? Ne söyleyeyim ben buna? Lucy ise biraz merakla biraz da içinin daraldığını belli eden bir ifade ile bakınıyordu.

Çimenlere oturmadı. Hava serinken aklından geçen içinin üşümesi de değildi. “Johnny. Neden? Neden kendini saçmalık noktasına sürüklüyorsun? Baban hakkında birileri yazdı diye mi? Demek babanı Azkaban tıksalar, o zaman okulu yıkacaksın, öyle mi? Sana veya sinirine dokunan herhangi bir konuda laf eden olduğunda, öyle mi? Bana bakar mısın sen..” Johnny ona sinir bir bakışla bakıyordu. Umurumda değil. İstersen gene kavga çıkar. “John, her gelip de sana sataşanla böyle olacaksan, seni herkesten önce ciddi ben döveceğim. Vance’a saldırman sana ne kazandıracaktı? Veya o çocuğa büyü yapınca ne oldu? Baban böyle mi dedikodulardan, artık başındaki dert neyse ondan böyle mi kurtulacak? Küçük oğlu Hogwarts’ta sorun çıkartarak, milletin ağzına yeni üretecek dedikodu vermesiyle mi… Aptal olma…” Lucy’ye baktığında onun şaşkınlıkla kendisine baktığını gördü. Nedenini anlamadı, Johnny’e geri döndü bakışları. Tam bu sırada sahanın olduğu yerden bir zafer nidası duyuldu.

Olduğu yerde dizlerinin kırıp çömeldi. Karşısındaki çocuğun gözlerine bakıyordu. O ise Keiran’ın dedikleri ile ilgilenmiyordu da, kendisine söyeldiklerine sinir olmuş gibi bakıyordu. “Bırak o yazılanları sen yoluna devam et. Eğer bunu yapmazsan, yol seni yutacak haberin olsun. Başka bir şey de söylemeyeceğim. Otur, kendi kendinle düşün bunu. Şimdilik hoşça kal Johnny. Otur düşün...” Sonra onunla ilgilenmek yerine ayağa kalkıp Lucy’e döndü. “Hadi biraz yürüyelim şatoya kadar. Sarah’ı bulalım.” Lucy ise sessizce başıyla onaylayarak kabul etti. Keiran dönüp oradan uzaklaşırken o da Johnny’e hoşça kal dedi. Kız hızla yürüyerek zaten şatoya doğru ilerleyen Keiran’a yetişti.

Bırak o yazılanları sen yoluna devam et. Eğer bunu yapmazsan, yol seni yutacak haberin olsun. Başka bir şey de söylemeyeceğim. Otur, kendi kendinle düşün bunu. Şimdilik hoşça kal Johnny. Otur düşün...” Söylediklerinin son kısmını duymuştu.Çünkü ondan öncesi veya sonrası onun için hiç önemli değildi.Sarah ile uzun uzun adımlarla uzaklaşırken arkasından ona bir taş fırlatıp hastahanelik etmek geldi içinden.Ama en yakın arkadaşını herhalde bunu yapamazdı.Yapmak için düşünebilrdi belki.Tıpkı şu an olduğu gibi.

Arkasında bıraktığı sinir izleri ile birlikte çoktan Hogwarts'ın içine girmişti bile.O Hogwarts'ın içine girerken Johnny ise kafasını kemirip duran düşüncelerin içinden çıkamamıştı.Sadece kendini kandırıyordu.Çünkü Dırdırcıda çıkan haber tam olarak doğruydu.Bunu kendisi de biliyordu.Annesinin yazdığı mektupta satır aralarına düşmüş o ince ayrıntıyı görmemek mümkün değildi.Apaçık belli etmişti zaten yalan söylediğini.Heycan içerisinde nefes nefese soluklanmaya başladı.

Ağacın altına gözlerini kısmış bir şekilde kendini boşluğa bırakıyormuş gibi bıraktı.Ardından oturup düşünmeye başladı.Bu sırrını herkese söyleyecek miydi yoksa sadece kendi mi saklayacaktı?Ayrıca annesinin Johnny'den çekeceği vardı.Nasıl yalan söyleyebilirdi.Babasının iki tane acınası muggle'ı öldürdüğünü nasıl ondan gizledi.Gözleri kanlı bir halde yerinden doğruldu ve hızlı adımlarla Hogwart'ın içine hareket etmeye başladı.Amacı yatakhanesine çıkıp düşünmekti.Sadece düşünmek...