Tek Başına Büyü Çalışma(İsteyen Gelsin)

Gözleri kocaman kocaman açılmış bir şekilde kafasını gökyüzüne kaldırıp baktığında üzerinde bulutların daire çizerek dolaştığını gördü.Gerçekten çok güzel bir görüntüydü.O bulutların üzerinde olmak için neler vermezdi ki.Ama bu imkansız bir olaydı.Gerçi mugglelar için büyücülük imkansız bir olaydır.Ama büyücü diye bir şey vardır.Dünyadan habersiz muggle insanlar ise bunu bir gıdım bile farkında değil.Bulutlara binmenin ne büyük bir zevk olduğunu düşünmenin heyecanı ile Tılsım Dersliğine giden koridorlara ilerledi.Tılsım dersliğinin açık tahta kapısından Profesör Elizabeth'e gülümsedi ve sağa doğru ilerledi.Ritmik adımlarını biraz daha hızlandırdı ve daha önce güzel anılar yaşadığı Boş Sınıfın kapısını ince ve uzun parmaklarıyla açtı.İçerisi boştu.Boş olmasının mutluluğu ile asasını Ravenclaw armalı cüppesinden çıkardı ve elindeki büyü kitabının solmuş yapraklarını çevirdi.İçerisinde binbir çeşit büyü vardı.Taş duvarlara herhangi bir zarar vermemek için daha hafif ve zararsız bir büyü bulmaya koyuldu.Tam aksine "Bombarda" denen bir büyü gözüne ilişti.Duvarları patlatan bir büyüydü.Tıpkı bir bomba etkisi yaratıyormuş.Bunu denemek için çok heyecanlandı.Ama oturup adamakıllı düşündüğünde Hogwarts duvarlarında herhangi bir maddi zarar bırakmak istemiyordu.Ama o duvarlar sanki üstüne üstüne geliyordu."Bombarda" büyüsünü duvarlara uygulamak isterdi.Çünkü duvarlar hareket eden korkunç ve susamış canavarlar gibiydi sanki.Aralarında derin fısıltılar içinde konuşuyorlardı ve planlar yapıyorlardı.Duvarların fısıltılarını dinleyen Johnny kalbinin düzensiz atmasının eşliğinde duvarla hitaben kekeleyerek konuşmaya başladı.

"Ne konuşuyorsunuz aranızda ve ne gibi iğrenç planlar yapıyorsunuz" Duvarlar uykuya yatmış gibi hiçbir cevap vermeden öylece baktışar.Zaten cevap veremezlerdi.Onların fısıltıları Johnny'nin hayal dünyasındaydı.

Elindeki kalın kitaplarla koridorlada ilerliyordu. Bugün bir değişiklik yapıp, günlük çalışmasını ortak salonda yapmayacaktı. Ne zaman orada ders çalışmaya kalksa bir şekilde yarım kalıyordu. Boş bir sınıf bulmak için tek tek kapıları itip, içeriye bakıyordu. Ama her defasında kapının ardında birileri çıkıyordu. Aralarında tartışan kişiler, oldukça samimi aşıklar, tek başına ders çalışan genç büyücüler... Tükenmişti artık doğru düzgün bir yer bulamamaktan. Bu sınıf da boş çıkmazsa vazgeçmeyi düşünüyordu.

Narin elleriyle, tahta kapıyı iteledi. İçerisi boş gibi gözüküyordu. Elindeki kocaman kitabı taşımaktan yorulmuş, kendini bir sıraya atmak istiyordu. Uzun saçlarını savurarak kafasını çevirdiğinde sınıfın boş olmadığını farketti. Çocuğun teki arkasını dönmüş, duvarlarla konuşuyprdu. Kim olduğunu anlayamamıştı ama pek de normal biri giib gözükmüyordu.

"Ne konuşuyorsunuz aranızda ve ne gibi iğrenç planlar yapıyorsunuz" Eva'nın dudaklarında ister istemez bir gülümseme belirdi. Kimdi acaba bu çocuk? Ama bir an önce kendini farkettirmeliydi. Yoksa iyice rezil olacaktı. Yüzündeki gülümsemesini durdurarak yalandan öksürdü.

"Öhömm..." dedi. Çocuk duyduğu sesten irkilip, kafasını Eva'ya çevirmişti. Şimdi hatırlamıştı bu çocuğu. Darch'ın Muggle Kent Gezisinde azarladığı Ravenclawlı oğlandı ve Darch'ın sevgilisiydi. Arkadaşının sevgilisini tanımak için, bundan iyi fırsat bulamazdı.

"Rahatsız etmiyorumdur umarım. Bir an sınıfın boş olduğunu sanmıştım da" dedi aptallığına yanarak.

Duvarlar hareket etmeyi bırakmıştı anlaşılan.Sanki hareket etmekten yorulmuşlardı.Ama Johnny'nin kalbi atmaktan bir türlü yorulmamıştı.Heycan içinde atan kalbinin düzensiz atışları onu rahatsız ediyordu.Bunu kendisine unutturmak amacı ile elindeki büyü kitabını karıştırdı.Yapamayacağı ve yapabileceği türlü büyüler vardı.Kitabın tozlu sayfalarını çevirirken iri iri açılmış gözlerine derin bir ayrıntı ilişir mi diye dikkatli bir şekilde kitabı inceliyordu.Alfabetik bir sıralamaya göre dizilmiş kitabın onuncu sayfasında ilk defa duyduğu bir büyü vardı. "Avada Kedavra" Öldüren Lanet diye de biliniyordu.Bu büyünün ismi zaten gayet soğuktu.İşlevi can yakıcı bir işlemdi.İnsanları öldürmek...Korkunç bir olaydı.Herhalde ölüm yiyenler insanlar üzerinde bunu kullanıyorlardı.Çünkü onların öldürdüğü insanlar gözlerinin iri iri açılması dışında hiçbir şeyleri olmuyordu.Bir insanı öldürmek...Eğer onu kızdıran olursa bu büyüyü uygulayacağı kesindi.Ama işin ucunda Azkaban Hapishanesi denilen o yere gitmek de vardı.İşte bu pek iyi olmazdı.

Duvarlar tekrar harekete geçmiş gibiydi.Ravenclaw armalı cüppesini çıkardı ve serinlemek amacıyla perdelerin ardında saklanmış pencereleri açtı.Açmasıyla serin bir rüzgarın esmesi bir oldu.Uzun saçlarını havalandıran rüzgar biraz olsun içine oksijen girmesini sağlamıştı.Bu rahatlama ile orada bulunan bir sıraya yayıldı.Uykuya dalmak üzereyken ince bir öksürük sesinin ardından tanışmak isteyen bir Hufflepuff öğrencisinin narin sesini duydu.Hufflepuff cüppesini inceleyim derken başkan rozetini görünce göz kapaklarını biraz daha yukarıya çekti ve başkan rozetine hayran hayran bakmaya başladı.

"Rahatsız etmediğinizden emin olabilirsiniz.Bende biraz büyü çalışıyordum" Büyü çalışmak amacı ile gelmiş olsa bile daha çalışmaya başlamamıştı. "Adım Johnny Delacour.Sanırım sizi daha önce görmüştüm"

"Rahatsız etmediğinizden emin olabilirsiniz.Bende biraz büyü çalışıyordum" Pek büyü çalışıyor gibi görünmüyordu. Daha çok duvarlarla konuşur gibi bir hali vardı. "Adım Johnny Delacour.Sanırım sizi daha önce görmüştüm" Bir Delacour daha! Avril'den çektikleri yetmiyormuş gibi, birde onun soyadıyla aynı olan birisini daha tanıyordu şimdi. Ama bu çocuk şaşılacak kadar avril'e benziyordu. Acaba akrabalık dereceleri neydi? Gerçi Darch bu çocuğu kabul ettiyse, Avril gibi iyilik meraklısı biri olmamalıydı. Neyse bunları zaman gösterecekti.

"Görmüş olman doğal. Hogwarts'da çoğu kişi birbirini tanıyor zaten. Her neyse bende Vanessa Evangeline Black. Kısaca Eva diyebilirsin." dedi çocuğu süzerek. "Birinci sınıtın değil mi?" Gerçi bunu biliyordu ama uzun süren sessizlikten rahatsız olmuştu.

Kızın ince ve narin sesi kulaklarını adeta okşuyordu.Onun ağzından dökülen sözlere karşı hiçbir cevap vermeden öylesine bekledi.Aklına birkaç büyü geliyordu.Belki de sınıf başkanı rozetli kişi ona yardım edebilirdi.Çünkü üçüncü sınıf olmalıydı.Ondan yardım ister bir şekilde gözlerinin içine parlak parlak baktı ve asasını cüppesinden bir çekişte çıkardı.

Eva biraz geri sıçradı.Bir büyü yapacağını tahmin etmiş olmalıydı.Ama kokrmasına gerek yoktu.Onu sakinleştirmek için rahatlatıcı sözler söyledi."Korkmanıza gerek yok.Sadece bir şey rica edecektim.Acaba büyü çalışabilir miyiz? Pek iyi bilmem de" Onunla birlikte çalışmayı gerçekten çok isterdi.Tekrar hayali büyü kitabını varmış gibi kabul ederek uzun ve ince parmaklarıyla karıştırdı.

Çocuğun yüzüne boş boş bakarken, aklından onunla alakası olmayan şeyler geçiriyordu. Son zamanlarda geçirdiği vakitler o kadar boştu ki Hogwarts gibi bir yerde bile sıkılıyordu. Hayatındaki eğlenceli, macera dolu günler yerin sıkıcı ve kitaplarla dolu günlere bırakmıştı. Önceden zevkle yaptığı başkanlık devriyelerini bile artık işkenceyle yapıyordu. Neler oluyordu böyle! Ufak çapta bir depresyon mu? Sınav öncesi hiç de tekin değildi bu iş. Bir anda Johnny ani bir hareketle cüppesinden asasını çıkardı. Düşüncelere dalmış olan Eva, irkilerek oturduğu sırada bir kaç adım geriye kaydı. Merlin aşkına! Ne yapıyordu bu çocuk? Johnny onun bakışlarındaki merakı görmüş olacak ki açıklama yapmaya koyuldu."Korkmanıza gerek yok. Sadece bir şey rica edecektim. Acaba büyü çalışabilir miyiz? Pek iyi bilmem de"

Büyü çalışmak mı? Kendisi çalışmaya gelmişti bu sınıfa. Bir de küçük bir çocuğa mı bir şeyler anlatacaktı. Hele ki bu ruh haliyle hiç çalıştırma havasında değildi. Ama ters bir cevap vermekte istemiyordu. Siyah cüppesinden, asasını çıkarırken çocuğa bakıp:

"Çalışalım ama fazla vaktimi alma lütfen. Çalışmam gereken dersler var da" dedi. Bu sırada asasını çıkarmış, elinde hazır bekliyordu. Ne çalıştırmalıydı bu çocuğa? Birinci sınıfların hangi büyüleri öğrendiklerini unutmuştu çoktan. Yeşil gözlerini Johnny'nin mavi gözlerine dikerek:

"Hmm hangi büyüleri çalışacağı?" diye sordu.

"Hangi büyüleri çalışacağız?" Bu cevap üzerine biraz mutlu olmuştu.Güneş ışığının etkisinde kalan dudakları onu konuşturmuyordu.Ama konuşmaya iten başka bir duygu vardı sanki.Korku,merak ve öfke ile karışmış bir bütündü.Kendisinden yaşça büyük başkana bakınca ileride böyle olmak istediği aklına geldi.Gerçekten böyle büyüyüp üçüncü sınıf öğrencisi olmak istiyordu.Bunun için canını dişine takarak çalışması lazımdı.Elinde duyduğu bir sızı ile ona hayal gelen bir dünyadan kopmuştu.Yüz hatları biraz daha belirmiş olan Eva'nın suratında bezmiş ve işi varmış gibi bir hava vardı.Onu çok yormayacaktı.Sadece bir büyü çalışacaktı.

"Aslında sadece Imper errr..tubavle veya tubable öyle bir şeydi ona çalışacaktım." Adını tam olarak hatırlayamadığı büyüyü telafuz etmekte zorlanmıştı.Dikişleri çok olmasa da biraz sökülmüş cüppsinin derin iç cebinden yazılı parşömeni çıkardı ve okudu. "Evet evet Imperturbable olması lazım." Büyüyü bulduğuna sevindi.Aynı anda bir ses yankılandı.Bir hışırtı gibiydi.O sesin ardından ise duvarın içinden Kanlı Baron geçti.Gözleri dönerek baktı ve hemen karşı duvardan ayrıldı.

Avril, biraz da sinirli bir halde, son derste bitince merdivenlerden aşağıya inmeye başlamıştı.Üzerinde öyle bir stres vardı ki, dayak yemiş gibiydi.Biraz ders çalışmak bahanesiyle yalnız kalmak istiyordu, böylece sinirleri yatışırdı belki.Biraz büyü çalışabilmek için boş sınıflardan birini arıyordu.

Eline ilk gelen kapı, ikinci kattaki boş sınıftı.Ancak, kapıyı açınca gördüğü manzara tahmininin çok üstündeydi.Belki öpüşen çiftlerle ya da düello eden bir çiftle karşılaşmayı doğal karşılayabilirdi.Ama bunu hayır....

-''JOHNNY!'' diye bağırdı.İçerideki Evangeline de, Johnny de hayli korkmuş bir şekilde başlarını ona çevirdiler.Avril'in yüz hatlarının kışıklaşması, ne kadar sinirli olduğunun göstergesiydi sanki

-''Johnny! O kızla ne yapıyorsun...Sana defalarca anlattığım Vanessa bu! Ne oluyor burda!''

Eva ağzını oynatırken ablasını sert adımlarını duydu.İçeriye büyük bir kızgınlıkla girdi.Bir Johnny'e bir Eva'ya bakıyordu.Gözlerinden ateşler fışkırıyor gibiydi.Ne yapmasını bilemeyen Johnny merak içerisinde dudaklarını kıpırdatmışken ablası kendi adını haykıran bir sesle bağırdı.Johnny ve Eva aynı anda yerinden sıçradı.

''Johnny! O kızla ne yapıyorsun...Sana defalarca anlattığım Vanessa bu! Ne oluyor burda!'' Ama böyle bir şey anlattığını hiç hatırlamıyorum.Ne o kapıyı pat! diye açıp içeri girmeler.Ablasına karşı çok sinirli olmasına rağmen ona belli etmemeye çalışıyordu.Eva'nın ablasına söyleyeceği şeyi duymaması gerekiyordu.Çünkü bu özeldi.

-"Chut!Maléediction.Que?"Fransızca sözcüklerin karşısında şaşırmış bir şekilde Johnny'e bakan Eva sadece korku dolu gözlerle bakmakla yetindi.

-"Chut!Maléediction.Que?"

Avril, ne demek istediğini galiba anlamıştı.Yavaşça kapıyı kapattı ve, Eva'nın anlamayacağından emin olduğu fransız aksanlı dil ile:
-''Toi chut, John! İl Moi Hostile.Te malédiction faire.''*
Az önceki kızgın gözleri şimdi yalvarırcasına bakıyordu:
-''İl moi se venger et pour autant te bénéficier''**Çocuğu bileğinden yakaladı.Diğer eliylede onun olduğunu tahmin ettiği parşomenleri topluyordu:
-''Galiba ders çalışıyordunuz''
Vanessa'ya şöyle bir bakış attı:
-''Ama bende sana yardım ederdim, eğer beni günlerdir bir kez bile görmüş olsaydın.'' Ses tonlaması, azıcıkda kırgın çıkmıştı.Kardeşinin onu boşlaması ağırına gidiyordu..

Kenara koyduğu kitapalrı tekrar kucağına aldı ve Johnny'e bakmaya devam etti.Gerçekten, Vanessa'nın Johnny'in beynini yıkayıp intikam için kullanabileceği açıktı.Ya da imperius yaparak.Ne de olsa Vanessa bir ölüm yiyendi, ondan herşey beklenirdi.Her zamanki inatçılığı üzerindeki Johnny'e:
-''Benim sözümü dinlemekten ne zarar gördün tatlım? Hep seni koruyorum ya.Moi écouter,il te damner!!'' ***

*Sen kes John!! O benim düşmanım.Seni lanetleyecek.
**Benden intikam almak istiyor ve bunun için seni kullanacak
***Beni dinle Johnny, seni lanetleyecek.

Demek beni lanetleyecek.Bana büyü çalıştırıyor nasıl beni lanetleyebilir.İçimden geçirdiği kelimeler eşliğinde gözleri dönmeye başladı.Kulaklarına gelen sesleri duymamazlıktan gelerek öylece etrafına bakındı.Kızgın kızgın bakışları ablasına çevrilirken onu bileğinden yakalamıştı.Ona tekrar kızgın bir bakış daha atarak bağırmaya başladı.

-"Dire Moi réprobation."Bir kahkaha sesi eşliğinde yere yatarak gülmeye başladı.Gözünden yaş gele gele güldü ve gülmesini kesince sessiz bir şekilde konuşmaya yeniden başladı.
-"Me comme il réprobation" Hala kızgın gözlerle ablasına bir bakış fırlattı ve sesi biraz daha hafiflemiş bir şekilde devam etti.
-"Evet büyü çalışıyorduk."İçinde "lanet" geçen İngilizce bir cümle kurmamaya özen gösterdi.

RPG OUT:1)Beni lanetlemek mi?
2)Beni lanetleyemez ki

"Evet evet Imperturbable olması lazım." Çocuğun söylediği büyüyü hatırlamaya çalışırken içeriye oldukça gürültüyle birisi girmişti. Sesinden pek de sakin olduğu söylenemezdi. Sesin sahibinin bedeni içeriye girinci, Eva'nın bakışlarındaki sakinlik yerini öfkeye çevirdi. Yine mi bu kız? Gittiği her yerde karşısıa çıktığı yetmiyor gibi burdada karşısındaydı. Johnny'e avazı çıktığı kadarıyla bağırıyordu. *Çok meraklıydım zaten Johnny'e.*

"Chut!Maléediction.Que?" Çocuk anlaşılan özel bir şeyler söylemek istiyordu. Ama düşünemedikleri bir nokta vardı ki Eva'nın annesi bir Fransızdı. Fransızcayı İngilizce kadar iyi bilirdi. Hogwarts'a gelmeden önce Fransa'da yaşıyordu. Yüz ifadesini değiştirmeden Avril'in vereceği cevabı bekledi.

''Toi chut, John! İl Moi Hostile.Te malédiction faire. İl moi se venger et pour autant te bénéficier'' Lanetlemek mi? Aklını mı kaçırmıştı bu kız? *Lanetlenecek biri varsa o da sensin. Kardeşinle işim yok benim* Hala sessizliğini koruyordu. Son noktayı kendisi koyacaktı. Belki de bu Fransızca işiyle önemli bir şeyler bile öğrenebilirdi.

''Benim sözümü dinlemekten ne zarar gördün tatlım? Hep seni koruyorum ya.Moi écouter,il te damner!!'' Bu kadarı da yeterdi! Eliyle sıranın üstündeki asasını kavrayarak yerinden fırladı. Bağırmak, içindekileri kusmak için dudaklarını aralamışken, küçük çocuk savunmaya geçmişti.

"Dire Moi réprobation. Me comme il réprobation" Sıkılmıştı artık bu Fransızca geçen lanet kelimelerinden. Eva'yı aptal yerine koymakla hata yaptıklarının farkına varmalıydılar artık.

"Aa yeter ama. Fransızca bilmediğimi düşünüyorsun Avril ama senden daha iyi bilirim. Annem Fransız benim bu bir. İkincisi ise kardeşinle hiç bir derdim yok. On bir yaşındaki bir çocuğu lanetleyecek kadar düşmedim. Benim derdim seninle. Çocuğu azarlamayı bırak da ne derdin varsa bana söyle." Sesi kendinden beklenmeyecek kadar yüksek çıkmıştı.

"Aa yeter ama. Fransızca bilmediğimi düşünüyorsun Avril ama senden daha iyi bilirim. Annem Fransız benim bu bir. İkincisi ise kardeşinle hiç bir derdim yok. On bir yaşındaki bir çocuğu lanetleyecek kadar düşmedim. Benim derdim seninle. Çocuğu azarlamayı bırak da ne derdin varsa bana söyle."

Avril, Johnny'i yakaladığı bileğinden bıraktı.Çelik gibi gözlerini Eva'nın gözlerinin içine dikti ve:
-''Senden her şey beklenir.Sen dürüstlük nedir bilmezsin, başkalarını değil sadece kendini düşünürsün.Bütün aileme sarmaya başladın yavaş yavaş, görmüyormuyum sanki.Johnny'i sana bırakayım da senin gibi bir..bir..'' gerisini getirmekte zorlanıyordu ''ailemizin tek ölüm yiyenimi olsun? Ya da imperius'lardan birinemi mahruz kalsın? Nasıl beyin yıkadıklarını biliyorum Eva.Seni, biz dost ikende yeni düşüncelerle donatıyorlardı.
Hayır, ama eğer Johnny şimdi bu odadan çıkmazsa, yemin ediyorum gidip Fleur'a şikayet ederim''

Johnny'e özür dilercesine bir bakış attı.O da Avril gibi burnunun dikine gidiyordu.Avril, iç çekti.Kendisi gibi inadım inat biri vardı karşısında.Daha kalacağını düşünerek, kitaplarını tekrar masanın üstüne koydu.

-''Por favor Johnny*''

*İspanyolca:Lütfen

*N-ne saçmalıyorsun sen?* Ölümyiyen mi demişti Eva'ya? Bunu en yakın arkadaşlarından başka kimse bilmiyordu ve Avril kalkmış karşısında kendisine ölümyiyen diyordu. *Bu kız her düşman olduğuna aynı şeyi söylüyorsa yandık* Sıkıntıyla başını iki yana sallayarak konuşmaya hazırlanıyordu. Ama Avril makine gidi boyuna konuşuyor, Eva'nın bir cevap vermesini engelliyordu. Şimdi de Fleur'a şikayet tehditi. Aklını kaçırmış olmalıydı bu kız! Ne diyecekti yani 'Eva kardeşime lanet yolluyor' mu diyecekti? İçindeki sinir yerini tamamen acıma duygusuna bırakmıştı. Avril'in içinde bulunduğu durum acınacak cinstendi.

"Ölüm yiyen olduğumu da nerden çıkardın? Aklını mı kaçırdın sen? Kimsenin beni düşüncelerle donattığı falan da yok. Yalnızlıktan kafayı mı yedin sen? Kimsenin seninle konuşmak istememesi gayet doğal, herkese aynı muameleyi yapıyorsan!"

Sinirlerine hakim olamıyordu artık, bu kız günden güne canını sıkmaya başlamıştı. Hogwarts'dan mezun olup işini bitirmek için elinden geleni yapmak istiyordu artık. Bedenine hakim olamadan elinde hazır bekleyen asasını kıza doğrulttu ve yüksek bir sesle büyülü sözleri söyledi.

"Bumbardie"

Asasından çıkan yeşil ışık Avril'in göğsünün ortasına gelmiş, kız acıyla arkaya doğru sendelemişti. Bu büyünün zarar verecek bir etkisi yoktu ama kızı kendine getirmeye yarardı belkide.

"Kendine gel Avril! Kardeşinle alıp veremediğim yok. Ne hali varsa görsün anladın mı? Sizin ailenizde anlaşamadığım tek kişi sensin. Diğerleriyle hiç bir sorunum yok. Ve Fleur'a istediğini de diyebilirsin. Korkum yok benim. Bunu o kalın kafana sok!"

Avril, büyünün etkisiyle geriye doğru savruldu.Can acısıyla omuzunu tuttu ve öfke dolu gözlerle Eva'ya bakarken Eva:

"Kendine gel Avril! Kardeşinle alıp veremediğim yok. Ne hali varsa görsün anladın mı? Sizin ailenizde anlaşamadığım tek kişi sensin. Diğerleriyle hiç bir sorunum yok. Ve Fleur'a istediğini de diyebilirsin. Korkum yok benim. Bunu o kalın kafana sok!"

Avril, öfkeyle gözlerini kıstı.Yaptığı büyü gerçekten canını yakmış ve nefes alış veriş düzenini bozmuştu.Destek almak istercesine, tahta sıralardan birine dayandı.Derin bir nefes alıp elini tekrar omuzuna götürdü.
-''Öfkeni anlayabiliyorum Eva.Yaptığım yanlışların farkındayım ben'' tekrar derin bir nefes almaya çalıştı fakat olmuyordu, sanki hissedemiyordu nefes aldığını

-''Benim sana öfkem, bana hatamı düzeltmem için bir şans daha vermemendi.Ben asla sana yalan söylemedim.İstesem içimde tutardım.Hiç itiraf etmezdim.Ama sen bunu hiç bir zaman anlayamadım.Şimdi madem-
Johhny'e doğru baktı.Gözlerinin çinde biraz hüzün vardı sanki
-büyü çalışacaksınız, çalışın o zaman.
Hala omuzundaki elini,boğazına doğru götürdü.İçindeki öfke, anlayış araya girince kaybolmuş gibiydi.Diğer eliyle kitaplarını aldı ve kapıya yöneldi.Yalnız, çıkmadan hemen önce, ona doğru hiç bakmadan düz tutmaya çalıştığı sesiyle:
-''Ben göl kenarında olacağım.Beni ararsanız oradayım''
Ardından kapıyı itip çıktı.Artık onun için hiç bir önemi oktu.Madem büyü çalışmak istiyorlardı, güle oynaya çalışsınlardı.Johnny seçimini yapmış gibi gözükmüştü Avril'e.Bundan sonrada tavırları bu seçime göre olacaktı işte...

out:Biraz kısa oldu kusura bakmayın ::utangaç::

Bu tartışma sonu gelmez bir tartışma gibiydi adeta. Kalbinin atışları yavaş yavaş hızlanmıştı. Sonu gelmez göğüs boşluğundan çıkacakmış gibi atıyordu sanki. Bir ablasına birde ablasına zarar veren Eva'ya kızgınlıkla ve nefretle bakıyordu. Çocuk gibi davranıyorlardı. Johnny bile onlar gibi değildi. Onlardan daha da usluydu. Hogwarts içinde birbirine zarar vermek... Profesör Mcgonagall'a söylersem hemen bir ceza verir. Beyninde saçmasapan fikirler üreterek bağrışmalarını dinlemekle yetinebildi. Ağzı açık ve şaşırmış bir halde onların çocukça tavırlarına bakıyordu.

"YETER!! Bu sonu gelmez kavganız nezaman bitecek acaba? Nedir bu düşmanlık? Ne yaptınız birbirinize? Ne oluyor? Biri bana açıklasın lütfen." İkisini de aynı anda tıpkı bir yetişkin gibi kızgın birer bakış attı. "Bu çocukça tavırlarınızdan ne zaman vazgeçeceksiniz? Etrafımda sürekli kavga, sürekli kavga... Nedir bu anlayamıyorum? Bu kavgaya burada son veriyorum! Herkes nereye defolacaksa oraya gitsin." Sözleri biraz ağır olsa bile ikisi de bunu hakediyordu .Ablası izin isteyerek göl kenarına doğru zarif ve düzensiz adımlarla ilerlemeye başladı. Onun arkasından bakarak göz bebeklerini Eva'ya odakladı. Eva ona kızgın bir bakış attı. Johnny ise bu bakışa sinsilik katarak iade etti ve asasını mavi desenli cübbesinin en iç kısmına yerleştirdi.

"Ben gidiyorum. Daha çok kalamayacağım." Eva evet anlamında kafasını salladı. Johnny unuttuğu bir şey var mıdır diye etrafına bakındı. Gözüne çarpan tek şey Eva'nın almaya gittiği asası oldu. Bir yandan kravatını, diğer yanan ise cüppesini düzelterek yatakhanesine, ferahlama gitti. Oh be huzur vermiş. Bir rahat vermediler.

*Hah, şans vereceğim son kişisin sen Avril* Madem yalan söylemiyordu, Tom'u niye öpmüştü gözlerinin önünde? Artık hayatında Tom olmasa da bu kızı asla affetmezdi, hele ki aralarında geçenlerden sonra. Yüzünde hadi dercesine kızın konuşmasını bitirmesini bekliyordu. Sıkılmıştı artık, onunla her gün aynı ortamda bulunup, aynı konuları konuşmaktan. Elindeki asasını sıkıca tutuyordu, gelecek her hangi bir saldırıya karşı. Ama beklediği gibi olmamış, Avril kendinden beklenmeyecek bir şekilde sınıfı terk etmişti. Hem de oldukça sakin bir ses tonuyla. Ama kardeşine bakarkenki bakışlarını görmüştü, çok koymuştu ona Jhonny'nin Eva'yla aynı ortamda bulunması.

Kardeşi de kavganın nedenini merak ediyordu. Bunu, ablasının nasıl biri olduğunu söylemeyi çok istese de kavganın nedenini Avril'in anlatması daha uygundu. Ya da uğraşmak istemiyordu Jhonny'le. Çocuğun sınıftan gitmek istemesine itiraz etmedi -zaten bu durumdan da çok memnun değildi-. Sınıf boşalınca içinde ders çalışma isteği kalmadığını anladı ve kitaplarını kolları altına alıp, boş koridorlardan geçip ortak salonuna geldi. Yine tüm akşamı Avril yüzünden rezil olmuştu.