Soğuk Ama Tatlı Bir Rüzgar

Claire yalnız başına Göl Kenarı'na doğru yürüyordu sessiz ve sakin adımlarla.Bir yandan düşünüyordu Hogwarts'a daha yeni gelmişti fakat yine de bir türlü arkadaş edinememesi onu üzüyordu.Özellikle Slytherinli çocuklardan nefret etmişti.Ne kadar bencil,kendini beğenmiş,kötü ve ukalaydılar.Tam da Claire'in sevmediği özellikleri taşıyorlardı.O an Claire sarı saçlarına çeki düzen vermek istedi fakat bugün saçları o kadar bakımlı değildi.Sonlara doğru biraz kabarmıştı sanki.Bu kabarıklığı elinden geldiğince bastırmaya başladı tabii fakat düzleştirici kadar etkili olamadı.Mavi gözleri yeşil ve Hogwarts kadar ihtişamlı olan ormanı süzdü.Ne kadar da güzeldi...Hep böyle yerleri görmüştü rüyalarında.O kadar yalnızlık çekmesine rağmen tek umuduydu böyle yerler ve sonunda gerçeğe dönüşmüştü.İşte şu anda yürüyordu.Rüyasında yürüdüğü gibi yürüyor,yere düşmüş sarı ve kurumuş yapraklara elinden geldiğince az basmaya çalışıyor hatta onlarla oyun oynuyordu.Bazılarının üstünden atlayıp geçiyor,bazılarını ayağıyla itip koşuyordu.Uzun gözlerine düşmüş kahkülleri görmesine engel olduğu için Claire onları bir hamleyle geriye attı.Bu saatte hiçbir profesör ya da bir yetişkinin kendisini görmesini istemiyordu çünkü morali bozulurdu.Birisinin gelmesini istedi fakat kimsenin gelemeyeceğini biliyordu.Zaten yatakhanede dursa olmuyordu sanki.Bu karanlık ormanda şimdi yalnız bir başına kalmıştı.Üşümeye ve korkmaya başladı..

''Anne ağlamayı bırak n'olur!Artık bu sesleri duymak istemiyorum.Baba lütfen sende bağırmayı bırak.Bunu istemeden yapıyorsun biliyorum.Fakat bu kavgalar canıma tak ettirdi artık.Benim gibi uysal ve uslu bir kızı bile çileden çıkartıyorsunuz!Siz ancak kendi aranızda tartışın ve konunuz ben olayım!Zaten hayatınızda tartışma konunuz olmaktan başka hiçbir şeyiniz olmadım!Kızınız ya da biricik tatlı çocuğunuz nedense hiç olmadım!Ancak kavgalarınıza tanık göstereceğiniz,neden ve kim konusunda kavga edelim ve buna beni yakıştırdığınız bir sünepeyim değil mi!Nedense hep benim bunlara sebep!HEP BEN!Ayrıca birşey söylemek istiyorum.Artık Hogwarts'a gidiyorum.Nasılsa siz de burada çok kısa bir zaman dilimi içerisinde kalacaksınız.Abartılacak bir durum değil sadece buradan ve sizden sıkıldım.Siz nasıl beni umursamayıp dediklerimden ve anlattıklarımdan sıkılıyorsunuz bende sizden sıkıldım!Gidiyorum işte!''

Bir an Claire'in geçmiş günlerindeki bir anı geldi aklına.Gözleri yaşlarla doldu.Herbir kelimesi gözündeki bir yaşa değdi.Güzel mavi bulutlarından yağmurlar boşalıyordu.Elleriyle silmeye çalıştı fakat bu engel olamadı bu yağmura.Claire ağlamasını durduramazken gerçekten bir yağmur boşaldı havadan yere doğru.Claire ıslanmaya başladı ve birkaç dakika içinde sırılsıklam oldu.Hıçkırarak ağlıyordu.Üşüyor,ağlıyor,hıçkırıyor ve bunları düşündükçe daha da mutsuz oluyordu.Her halde hasta olucaktı bu gidişle.Yağmur daha da şiddetlenince Claire'in başka çaresi kalmadı ve hemen Hogwarts'ın ihtişamlı kapısına doğru koşmaya başladı.Koşarken ayağı takıldı ve pis çamura düştü.Sapsarı temiz saçları pis çamura değdi ve kirlendi.Fakat Claire acıya aldırmadan kalkıp tekrar koşmaya devam etti.Burnunu çekip duruyordu.Yağan yağmur iki dakika içinde saçlarını temizlemişti.Claire koşmaya devam etti ve sonunda kapıya ulaştı.Hızla içeri girdi ve yatakhaneye doğru koşmaya başladı elinden geldiğince kimseye gözükmemek için sessiz ve sakince...

Hogwarts'da ilk döneminin sonunu sabırsızlıkla bekliyordu Severus. Annesini, babasını ve abisini çok özlemişti. Babasının durumunun iyi olduğuna dair mektup alsada yinede endişelenmeden duramıyordu. Kafasındaki soru işaretlerini bir türlü atamıyordu. Hiçbir şey düşünmeden boş boş Göl Kenarı'na doğru yürüyordu. Arkadaşlarını bulamamıştı orada.

Etrafına bakındı. Yerdeki ufak taşı alıp göle fırlattı. Canı sıkılıyordu. Uzakta Hufflepuff'lu bir kız gördü. Göl Kenarı'nda bir tek o vardı. Tanışmadığı birisiydi. Severus onun yanına doğru yavaş adımlarla yürüdü.

"Merhaba. Ben Severus Anthony." dedi yüzünde bir tebessüm ile..