Gökkuşağı

Havada sanki bir kasvet var gibiydi.Bir sis bulutu herkesin üzerine düşüyor ve boğuyormuş gibiydi adeta.Sis bulutunun üzerinde ruh emiciler geziyordu kara kara...Çağ ne karanlıktı ne de aydınlıktı.Hava ne açıktı ne kapalıydı.Bulutlar ne fazlaydı ne de azdı.Ağaçlar ne büyüktü ne de küçüktü.Göl ne tehlikeliydi ne de masum.Böyle karışık bir ortamda korku ile ilerliyordu.Güneşli havada ağaçların arasından sızan güneş gözlerine vurmak yerine kafasını pişiriyordu.Ama ona nazaran bir de serin serin esen ve güneş ışığının etkilerini yok eden bir rüzgar vardı.Çimlerin üzerinde sessiz adımlarla yürümeye çalışıyordu.Çimler ne uzundu ne kısaydı.Ama üzerinde yürümek çok zordu.Sanki güçlü bir efsun ile kaplanmış gibiydi.İçinden bir şeyler çıkıyor ve sürekli ince bileklerini tutuyordu.Onu aşağıya çekiyorlardı adeta.Yer çekimi etkinliğini arttırmış gibiydi.Ona meydan okuyarak adımlarını biraz daha hızlandırdı.Hızlanan adımlarla çimemlerin altındaki hayali şey bir sesle yok oldu.Onun ardından çıkan hayali dumana bakarak balkabaklarının arkasında duran minik ve şirin bir klübe gördü.Gözleri ona oyun oynuyor olmalıydı.Sanki etrafta siyah şeyler vardı ve üstüne geliyordu.En önde gideni en büyükleriydi.Çürümüş ve kokan elleri yıllarca toprağın altında kalmış birinin ellerinden farksızdı.Elleriyle Johnny'nin boynunu tuttu ve yapıştı.Ruhunu emmeye başladı.O anda ne yapması gerektiğini bilmiyordu.Tam bayılıyorken pat...Birden ruh emiciler yok oldu.Gözleri ile birlikte çalışan beyni ona bir oyun oynamıştı.Bir hayal görmüştü.Kendini çimlerin arasında düşmüş buldu.Ağır hareketlerle doğruldu ve turuncu balkabaklarını incelemeye başladı.Sulu sulu balkabaklarını yememek kendini zor tutuyordu.O anda birden iri yarı sarışın bir dev tahta kapıyı açarak dışarı çıktı.Bu profesör Malfoy olmalıydı.Eğer tanımasaydı bir dev var diyerek kaçacaktı.

"Merhaba profesör." demekle yetinebildi hayretler içinde açık kalan ağzını bir süreliğine kapatıp konuşarak.Ağzı tekrar açıldı.Dev gibi iri cüssesi ile biraz daha klübeden uzaklaştı ve Johnny'nin yanına yaklaştı.

profesör gelecek misiniz?

Başındaki küçük ağrı delirtmese de Wolfgang'ı rahatsızlık derecesine varmıştı artık. Kulübesinde oturmuş pipposunu tüttürürken ayaklarını uzatmış küçük ev cininin ona Finlandiya'dan yolladığı spor gazetesini okuyordu. Turku bu sefer berabere kalmıştı, yine de kupaya her zamankinden yakındı. Eğer arayıcıları finale kadar iyileşirse kimse onları tutamazdı, Wolfgang keyifliydi bu yüzden başına rağmen.

Tam köşe yazarlarının yorumlarına geçecekti ki aralık olan arka bahçe kapısından giren Sibirya Kurdu'nun havlama sesi dikkatini dağıttı. "Lanet olsun Way..." Susmuştu çünkü tam aksi yönde, ön tarafta ayak sesleri ve bir düşme sesi duyulmuştu bu sefer de. Neler oluyordu böyle, hiç rahat yok muydu bu zavallı adama, insan bir gazete bile okuyamıyordu yani şu okulda.

Bir gıcırtı sesi eşliğinde balkabaklarıyla dolu bahçeye adımını attığında kaşları çatıldı, şu ders verdiği veletlerden birisi yerde uzanmış kendisine korku içinde bakıyordu. Ne yani, bu okulda herkes ona dev muamelesi mi yapmak zorundaydı, adam sadece birazcık (!) uzundu ve... bira göbeğine sahipti. Ama kesinlikle dev ya da ifrit değildi.

Kendisine şaşkın selam veren oğlana gözlerini kısarak baktı? Burada ve daha da önemlisi yerde ne yapıyordu ki? "Sana da..." dedi homurdanarak. Sonra yanına yaklaşarak oğlanı tek eliyle kaldırıverdi, ne kadar da hafifti öyle.

"Gel bakalım şöyle." dedi kulübesini göstererek içeri girdiklerinde durmadan doğrudan arka bahçeye geçti. Birkaç sandalyenin olduğu köşeye geçerek oturdu, oğlana da otursun diye karşısındaki sandalyeyi gösterdi.

"Anlat bakalım." dedi sorgular bir şekilde. Fazla mı sert davranmıştı ne? Ama o durumda bahçesinde ne yaptığını bilmek istemesi de fazla abes değildi aslında.

Heyecanla ve soluk soluğa yerde öylesine yatıyordu.İri yarı profesör ise birkaç şey mırıldanmıştı.Şaşkınlıkla birden dev eliyle kollarını tuttu ve kaldırdı.Ona göre Johnny çok ama çok hafifti.Küçük klübenin kapısını açınca *hayır olmaz* dedi içinden.İçerisi çok kötüydü.İçeride küçük ve gri bir ev cini vardı.Üstünde birkaç paçavara dışında hiçbir şey yoktu.Birkaç yaratık eksik olmazdı böylesine bir klübede.Ama o yaratıkların ismini bilemiyordu ve onları ömrü boyunca ilk defa görmüştü.Bu son görüşü bile olabilirdi.

Klübede oturacaklarını düşünüp birkaç kez öfledi.Ama arka kapıdan dışarıya, yasak orman manzaralı arka bahçeye çıktılar.İri yarı profesör dev cüssesi ile büyük bir koltuğa oturdu.Johnny'de oturmasını işaret etti.Johnny oturmaya çalıştı.Ama sandalye biraz dardı, zar zor oturdu.

Anlatmaya başlayacakken hayatta en sevdiği şey olan gökkuşağı çıkmıştı.Gerçekten onları çok seviyordu.Bir renk cümbüşü oluşuyordu sanki.Göz kamaştırıcı yedi ışık ortama dağılmıştı.Profesörün gözü ise oraya kaydı.Sırasıyla kırmızı,turuncu,sarı,yeşil,mav,turuncu,mor vardı.Renkleri sayarken bir yandan ise konuşmaya başladı.

"Aslında sadece dolaşmaya çıktım.Ama ayaklarım beni buraya getirince birkaç hayal gördüm.Tıpkı gerçek gibiydi.Amacım sizi rahatsız etmek değildi"Ağzından çıkan birkaç kelime sonrasında yüzüne masum bir gülücük kondurdu ve ellerini ovuşturmaya başladı.

"Hmmm..."

Bu da neydi lanet olasıca hipogrifler adına? Küçük bir veletin canı sıkılmış da kendisiyle kafa mı buluyordu yoksa gerçek miydi anlattıkları? Gerçek olsa da ne olacaktı ki, gürültü yapmadan küçük şatosuna dönebilir ve Wolfgang'ı rahatsız etmeyebilirdi ama o bunu tercih etmemişti.

Aslında bu çocuğu postalayıp da kendi işine dönse çok daha sevinecekti, bu saçmalıklarla ilgilenmek istemiyordu pek. Ama şeytan dürtmüştü bir kere Wolfgang'ı, başına almıştı bu belayı.

"Tamam ufaklık sorun değil. Anlat bakalım bu sıkıcı bahçede ağaçlardan ve sincaplardan başka ne görmüş olabilirsin merak ettim."

Çocuk cevabı anlatmaya başlayınca ayağa kalkarak oğlanın tam arkasındaki kafesten oldukça berbat bir gürültü geldi, kurt da korkuyla ulumuştu gürültünün ardından. "Bir saniye..." diyerek kafese gitti ve asasını sallayarak bir şeyler mırıldandıktan sonra geri döndü yerine. "Evet?" diyerek konuşmaya teşvik etti çocuğu yeniden.

Profesör bıkmış bir ses tonuyla ona anlatmasını söyledi.Başka bir yaratık var mı diye düşünmeye başladı.Hayali olarak bir ruh emici görmüştü.Ama sadece hayaldi.Toprağın altından elini uzatıp onu çeken canavarlar.Bir tane daha birşey vardı.Şimdi hatırlamıştı.Kalın dudaklarını söylemek için oynatacakken klübeden bir ses geldi.Profesör oraya giderek bir şeyler mırıldandı ve ses yok oldu.Johnny korkak bir şekilde anlatmaya başladı.

"Aslında hayali ruh emiciler ve hayali topraktan beni çeken yaratıklar gördüm.Bunların hepsi hayali olmalıydı.Gözlerim bana oyun oynamış olabilir.Ama siz kapıyı açarken hemen balkabaklarının içinde siyah bir şey belirdi.Siz gelince kaçtı" Biraz şok etkisinde kalan profesör şaşkınlıkla sulu balkabaklarını olduğu tarha baktı.Johnny ise aynı anda yasak ormana göz ucuyla baktı.Biraz olsun korkmuştu.O beliren grimsi siyah yaratık neydi acaba.Belki yasak ormandan kaçıp gelmişti.Ama bu imkansız gibi gözüküyordu.Hızlı hızlı atan kalbinin eşliğinde gzölerini profesöre bakmaktan uzaklaştırdı ve evin içine bakmaya başladı.

Birazdan çıkmam lazım ilk girişimde editleyip yazacağım rpyi.

edit: Lütfen rp'lerinizde italic ya da bold seçeneğini kullanın. =) - A.C.M.

Uzun zamandır inaktif.