Bir Dost...

Çok düşünceli bir biçimde yürüyordu Ellen. Bir an önce yanlız kalmak için hızlıydı. Sadece biraz kafasını dinlemek istiyordu. Nereye gideceğini bilmiyordu. Yalnız kalmak istediği için olsa gerek bütün koridorlar öğrenci kaynıyordu. sıkıntıyla başını sallamaya başladı.

Bu sırada yanından hızlıca geçmekte olan Willa'yı farketti. Willa'yı az çok tanıyordu. Bir Hufflepuff öğrencisiydi. Ailesinin hepsi karanlık taraftaydı ve hepsi Slytherin üyesi olduğu için Willa'yı biraz dışlıyorlardı. Willa Ellen'i farketmemiş olacak ki ona çarpıp yürümeye devam ediyordu. Ellen kızı kolundan tuttu.

"Willa iyi mi-?"

Willa ağlıyordu. O masmavi gözlerinden akan yaşlar yüzünden gözleri kan
doluydu. Ellen'ı görünce gözlerini saklamaya çalıştı ama o Willa'nın kollarını sıkıca tuttu.

"Ne oldu sana?"

Willa hıçıkıryordu ama bir şey söylemeye niyeti yoktu. Ellen kızı sarsmaya başladı. Ondan bir şey saklamasını istemiyordu.

"Ellen lütfen bırak beni... Söyleyemem..."
dedi.
Ellen onu ne kadar sıkı tutsada ondan kurtulmayı başardı. Ellen kıza yardımcı olmak istiyordu. Ama ne yapacaktı. Asasını çekti. Bunu yapmaması gerekiyordu. Ama yaptı.

"Willa beni dinle gitme yoksa asayı kullanırım... Ceza alsam binayı kötü duruma soksam bile umrumda değil anlıyor musun"

Willa Ellen'a bakmadı bile arkasını dönüp koştu. Ardından sadece cılız bir ses geldi.

"Bir şey bilmiyorsun Ellen..."

Ellen havada kalan kolunu indirdi. Asasını cüppesinin cebine koydu. Arkasını dönüp yürümeye başladı. şimdi düşüncelerine bir yenisi daha eklenmişti. Willa nasıldı? Ona çarpan kişilere tepki bile vermiyordu. Gidip en kuytu duvarın oraya yaslandı.

Misafir

Pazar sabahı olduğuna inanmak güçtü gerçekten de. "Bir kış günü insanların yatağından çıkmayacağını düşünürsün halbuki..." diye söylendi Sarah. Büyük Salon, kahvaltı sırasında nedense tıklım tıkıştı, bu ani yemek ilgisinin o Fransız cadaloz olduğundan da neredeyse emindi.

Baykuş postasıyla gelen tam beş mektup vardı ona, ikisi abisinden, bir annesinden ve iki tane babasından... Babasının adını zarfın üzerinde görünce panikten tabağını olduğu gibi yere düşürmüştü sarah. Ancak herkes o kadını incelemekle o kadar meşguldu ki Sarah'ı fark eden olmamıştı. Keiran'ın yüzündeki ayran budalası ifade de iyice sinirlerini gerince, salondan hırsla çıkıp koridorlara dalmıştı Sarah...

Annesinden gelen kısa mektubu baştan savma okuyup asasıyla yaktıktan sonra külleri bir pencereden dışarı üfledi. Dışarıda, gece yağan kar beyaz ince bir tabaka oluşturmuştu. Ayaz halinde esen rüzgardan korunmak için pencereyi kapattı. "Davranışlarına dikkat et Sarah... Hanımefendi gibi davran Sarah... Sahtekar kadın, sanki umurundaymışım gibi.." Öfkeli mırıldanmasının ardından diğer mektupları rahat rahat okuyacak bir yer arıyordu ki omzuna yediği darbeyle bir an sarsıldı. Hufflepuff'tan Willa, iki gözü iki çeşme bir haldeydi ve Sarah daha "Neyin var?" bile diyemeden koridorun ucunda kaybolup gitmişti. "Bugünlerde de herkeste bir haller var..." diye söylendi ama üzülmüştü Will için. Çok samimi olmasalar da severdi onu.

Bakışlarını tekrar önüne çevirdiğinde, az evvel kendisinin yaptığı gibi düşünceli bir şekilde Willa'nın ardından bakan kızı gördü. Aslında biraz tereddüt etmişti, dersler dışında hiç konuşmamıştı kızla çünkü. Yine de mektuplarını çantasında sağlam bir yere koydu ve ani bir kararla kıza ilerledi. "Ellen.. Ellen'dı değil mi? Willa'yı tanıyorsun sanırım..."

Soru dolu bakışlarla kızı süzdü...

"Ellen.. Ellen'dı değil mi? Willa'yı tanıyorsun sanırım..."

Ellen egelen sesle irkildi. kendini düşüncelerine o kadar vermişti ki. Sarah'ın geldğini görmemişti. Sarah'ı az çok tanıyordu. Çok fazla konuşmaları olmamıştı. Ama ona Ellen'ın kanı kaynamıştı.

"Ben... Evet tanıyorum... Ailesiyla ailem arkadaş."

Ellen kekeliyordu. Düşünceler, sinir birleşince konuşması tıslama yerine kekelemeye dönüşüyordu. Sarah'ın biraz önce Willa'yla karşılaştığını az çok anlamıştı. Çünkü bir anda Willa'yı sorması saçma olurdu.

" Willa'yı gördün sanırım?... Ağlıyordu..."

dedi. Gözlerini boşluğa dikmişti. Gelip geçen herkes Ellen'ın kendisine bakıp bakmadığınadan şüpheleniyordu. Bir o yana bir bu yana gidip Ellen'ın gözlerini takip ediyordular. O ise onların bu anormal hareketlerine tepkisiz kalıyordu.

" Sanırım ailesi yüzünden... onun Hufflepuff'a seçilmesini çok içerlemiştiler. Ailesi kuşaklar boyu Slytherindeydi. Willa'yı bir istisna olarak gördüler hep."

Sarah'a bu açıklamayı neden yaptığını bilmiyordu. Ama belki Willa'nın ailesi yüzünden ağlayıp ağlamadığını biliyordu. Böylelikle açık açık sormadan önce merakını belli etmiş oldu.

Misafir

" Sanırım ailesi yüzünden..."

"Şimdi anlaşıldı..." diye mırıldandı Sarah. Sonra yanında dikilmekte oldukları pencerenin boşluğuna yaslanıp, az önce Willa'ın kaybolduğu yere baktı: "Eh, eğer durum buysa kimsenin yapabileceği bir şey yok. Benim ailemde de aynı durum var. Babamın ailesinde, Slytherin'den başka binaya giren yok gibi bir şey. Abim de Slytherin Sınıf Başkanıydı.. Benim Ravenclaw'a seçildiğimi öğrenince büyük annem kalp krizi geçiriyormuş az daha, ufak bir aile faciası yaşandı..."

Omuz silkti, yapabileceği bir şey gerçekten de yoktu. Ama halasının annesine bu konuda laf sokmasını oldukça komik bulmuştu. Royce ona mektupta anlatmış olsa da o sahneyi görmek isterdi doğrusu...

Saçlarını yüzünden çekip bir süre geleni geçeni seyretti. Mektupları düşününce aklına henüz açamadığı zarflar gelmişti. Anlaşılan başka bir zamana kalacaktı. Sıkıntıyla iç geçirirken Ellen'a döndü tekrar. Kız hala düşünceli görünüyordu: "Sorunun ailesi olduğundan emin misin? Yani sene başında yapılan bir seçme yüzünden bu kadar üzgünse cidden kötü çünkü..."

Sırtını yasladığı taş duvarın soğuğu içine işlerken, boynundaki gri kaşmir şala daha sıkı sarındı...

"Eh, eğer durum buysa kimsenin yapabileceği bir şey yok. Benim ailemde de aynı durum var. Babamın ailesinde, Slytherin'den başka binaya giren yok gibi bir şey. Abim de Slytherin Sınıf Başkanıydı.. Benim Ravenclaw'a seçildiğimi öğrenince büyük annem kalp krizi geçiriyormuş az daha, ufak bir aile faciası yaşandı..."

Ellen bir ara kendini Willa'nın ya da Sarah'ın yerine koymayı düşündü. Slytherinden başka bir bina zaten onunla pek ilgilenmeyen ailesini ondan dahada uzaklaştırırdı. Sıkıntıyla içe geçirirken Sarah konuşmaya devam etmişti.

"Sorunun ailesi olduğundan emin misin? Yani sene başında yapılan bir seçme yüzünden bu kadar üzgünse cidden kötü çünkü..."

Ellen başını hafifçe iki yana salladı.

"Hiç bir fikrim yok... Sadece varsayımlar üzerinden konuşuyorum. Ama ailesinin baskılarına soğuk kanlılıkla ne kadar dayanbilir ki... Sene başından beri dayanmıştı zaten... Artık kaldıramadı anlaşılan."

Başını duvara sertçe vurdu. Duvardan "tak" diye bir ses çıktı. Başında hissettiği acı beyninin daha hızlı çalışmasına yardım ediyordu sanki. Anlamsız bir sıcaklık yayıldı vücuduna...

Yere bakmaya başladı. Beynini nasıl boşaltacaktı. Farklı bir konuya geçmenin iyi olacağını düşündü.

" Derslerin nasıl?"

dedi. Bu sırada hafif kaymış olduğu duvarda doğrulmuştu.

Misafir

"... Sene başından beri dayanmıştı zaten. Artık kaldıramadı anlaşılan.."

Sarah dudağını ısırıp başını sallamakla yetindi. Neyse ki ailesi onu dışlamaya falan kalkışmamıştı. Yine de "Keşke Slytherin'e seçilseydim de annem de 'Sen de benim gibi bir Ravenclawsun!' saçmalıklarını kesseydi.." diye mırıldanmaktan kendini alamadı. Ellen'ın sorusu üzerine konuyu değiştirmenin daha mantıklı olabileceğini düşünüyordu.

"Fena değil..." dedi. Aslında gayet iyiydi, daha kendisinden ne bekliyordu bilmiyordu ama bir şeyleri eksik yapıyormuş hissinden de kurtulamıyordu. "Aritmansi'nin bu kadar yorucu olacağını düşünmemiştim ama. Yine en iyisi iksir, malzeme belli, talimat belli. İnsanların İksir'de neden zorlandığını anlamıyorum..." dedi. Yarına ödevi var mıydı ki? Hatırlayamadı. Üzerinde de fazla durmamıştı...

"Aritmansi'nin bu kadar yorucu olacağını düşünmemiştim ama. Yine en iyisi iksir, malzeme belli, talimat belli. İnsanların İksir'de neden zorlandığını anlamıyorum..."

Ellen aritmansi dersi almıyordu. Çünkü sayılardan nefret ediyordu. Ama iksir dersini alıyordu. iksir Sarah'ın dediği gibi çok kolaydı ama asıl zor olan iksiri hazırlarken doğru miktarı koyabilmekti. Ellen bu konuda kendine güvenemiyordu...

"Ben aritmansi almıyorum... Sayılar bana göre değil"
Hafif bir gülümsemeyle başını öne indirdi.
"Ama iksir o kadar zor değil gerçekten..."

Yaslandığı duvarı ısıtmıştı. Duvarda doğruldu. Boynunu kıtlattı. Aslında bu hareketi hiç sevmezdi ama şuan onun ağıran boynuna iyi gelmişti.

" Dönemin bitmesine az kaldı... Yakında ikinci sınıf olacağız..."

Başka bir konu gelmemişti hakkına ama gerçektende zaman çabuk geçiyordu. Dönemin başlangıcı dün gibi aklındaydı. Şimdi ise dönemin sonuna yaklaşmışlardı....

Misafir

"Ya, ne demezsin..."

Yılın bitmemesi için ne yapmalıydı bilemiyordu Sarah, doğrusunu söylemek gerekirse. Yaslanığı pervaza iyice yerleşip uzun bacaklarını sallamaya başladı: "Aslında okul hiç bitmesin istiyorum... Eskiden evde oturmaya alışıktım ama şimdi sıkıntıdan patlayacağım. Abim de çalışıyor zaten..."

Tırnaklarını şöyle bir inceleyip kıza döndü tekrar: "Söylentileri duydun mu? Noel balosu yapılacakmış ve o yeni gelen fransız," lafın burasında yüzünü ekşitti, "Dans mı öğretecekmiş ne.. Sanki insanlar kendi başlarına dans edemiyorlar.."

Annesinin daha küçükken aldırmaya başladığı dans dersleri aklına gelince nefretle gözlerini devirdi. Hocasından nefret etmiş, annesini ise öldürmek istemişti o zamanlar. İster istemez öğrenmişti bir şeyler ama artık değil dans etmekten zevk almak, hocasının onu çalıştırırken çaldığı müzikleri bile duysa sinirleri sanki o günü yaşıyormuşçasına geriliyordu. Başını, düşünceleri kafasından atmak istermişçesine iki yana salladı ve yine atıştırmaya başlamış kara baktı bir süre. Sahi, baloda ne giyecekti ki?

"Söylentileri duydun mu? Noel balosu yapılacakmış ve o yeni gelen fransız,"

Ellen bir noel baosunu olduğunu duymamıştı. Ama duyduğunda umursamadı. Bir çok aptal dans eder oradan oraya zıplar ve yeni yılın gelişini kutlardı. Ama ertesi gün hiç bir şey olmamış gibiydi. Bir gecelik eğlence ve mutluluk yerini eski üzüntüye ve sessizliğe bırakırdı.

"Dans mı öğretecekmiş ne.. Sanki insanlar kendi başlarına dans edemiyorlar.."

"Nee?"

diye atladı birden. Sadece az ders aldığı için almaya başladığı dans dersi başına şimdiden bela açmıştı. Dans etmeyi öğrenip noel balosunda dans etmek kabus gibiydi. Sarah'ta bu durumdan pek hoşnut değildi.

" Sende dans dersleri alıyor musun?"

diye sordu. Dans etmek belki aşılabilen bir zorluktu. Ancak dans ederken partnerleri kim olacaktı. Kızkıza dans çok saçmaydı. Ellen kendini duvara sertçe bıraktı...

Misafir

"Tabi ki hayır.. Hem zaten, mecburiyetten o kadar çok dans dersi aldım ki değil burada da derse girmek, dans müziği bile duymak istemiyorum.." dedi. Aslında kendine itiraf etmesi gerekirse kadını olağanüstü bulmuştu, ama kıskançlık işte.. "Büyük Salon'daki bütün erkeklerin ağızlarının suyu aktı zaten, herhalde bütün dersler aynı bu sabah kahvaltıda olduğu gibi geçecek."

Sonra sinirle yüzüne ayran budalası bir ifade yapıştırıp, sözde profesörün olduğu yere gözlerini dikti. Ellen kıkırdarken, Sarah da ona katıldı. Ve içindeki küçük kıskanç hanımın ciyaklamalarına aldırmadan dudağını kemirmeye başladı...

"Tabi ki hayır.. Hem zaten, mecburiyetten o kadar çok dans dersi aldım ki değil burada da derse girmek, dans müziği bile duymak istemiyorum.."

Bu sözler Ellen da hınzırca bir gülümsemeye neden oldu. Jendini dans ederken düşünüyordu. Partneri kim olursa ona yazık olcağı kesindi.

"Büyük Salon'daki bütün erkeklerin ağızlarının suyu aktı zaten, herhalde bütün dersler aynı bu sabah kahvaltıda olduğu gibi geçecek."

Ellen şu erkekleri cidden anlamıyordu. Güzel bir kadın geçtiği zaman hepsi aptal aptal onlara bakıyordu. Ellen o zaman onlara bir şey fırlatmamak için kendini zor tutuyordu.

" Ah... Şu erkeklerin hepsi budala..."

dedi. Sonra başını umutsuz vakalardaki gibi iki yana salladı. Bu onun en çok yaptığı davranıştı.

"Ama kadının Fransızcası çok iyi"

Ellen Fransa'da yaşadığı için Fransızca'yı az çok biliyordu. Ancak ailesi her zaman ingilizce konuşurdu. Aslında bu Fransız kadının derslerine katılmasının tek sebebi onun bir Fransız olması ve Fransızca konuşmasıydı. Ona çocukluğunu hatırlatıyordu. Küçükken büyük annesiyle yaşardı. Hayatının en güzel yıllarını onunla yaşadığını inanıyordu. Hep Fransızca konuşmak istediği için büyükannesi ona öğretmişti...

"Fransızca çok zor bir dil. Hem anlaması hem de konuşması oldukça zor... Farkettiysen kadının Telafuzları çok değişik geliyor. Çünkü onlar Fransızcanın telafuzuna alışmışlar."

Ellen'ın büyükanneside Telafuzlarda zorlanıyordu. Bu yüzden annesi kısa bir süre sonra Ellen'ın Fransızca öğrenmesinden rahatsız olup onu kendi yanına almıştı.

Misafir

"Büyük ihtimalle Fransız da ondan..." dedi Sarah ekşi bir suratla.

Fransızlarla hiç bir derdi yoktu aslını söylemek gerekirse, hatta geçen yaz ailesiyle Paris'e gittiğinde ciddi ciddi oraya yerleşmeyi bile düşünmüştü. Yine de ilgi odağı olmuş kadında ona fena halde batan bir şey vardı ve şu Noel balosu ne kadar çabuk biterse o kadar rahat edecekti. Mızmız görünmemek için sesli şikayet edemiyor oluşu bir sorundu ne de olsa...

Konuyu değiştirmek istercesine buklelerini geri attı ve aydınlık bir ifadeyle Ellen'a döndü: "Ee, baloda ne giyeceğine karar verebildin mi bari?"

"Ee, baloda ne giyeceğine karar verebildin mi bari?"

Ellen başını iki yana salladı.

"Hayır... Ben baloya gelmemeyi bile düşünüyorum"

Balolardan kendini bildiğinden beri nefret ederdi. Arka fonda çalan müzik, sürekli içilen kaymak biraları, Ellen'ın sinirlerini acayip bozuyordu. Giyilen aptalca kıyafetler ayrı bir şeydi.

"Sen karar verebildin mi ne giyeceğine?"

Yaslandığı yerde doğruldu. Duvarın soğukluğundan beli tutulmuştu. Ayaklarıda acımaya başlamıştı. gerindikten sonra tekrar duvara yaslandı. Bu Noel balosu hiç ilgisini çekmemişti.

Misafir

"Mantıklı karar. Şu yeni kadının soğuk bakışlarını bütün gece izlemektense ben de katılmamayı tercih ederdim açıkçası ama neyse... Daha çok var.."

Kıyafet meselesini hiç düşünmemişti, gerçi annesinin bunu da onun yerine düşünmüş olabileceğini hatırlayıp sandığına bakmayı aklının bir köşesine not etti. Tam ağzını açıp Ellen'a dönmüştü ki yanında dikilip durduğu cama birisi hızla tıklatmaya başladı.

"N'oluyor ya?" diyerek döndüğünde zemin katta olduklarını anımsamıştı. Camın buğusunu sildiğinde Lucy'yle burun buruna geldi ve pencereyi açar açmaz hemen arkasında duran Keiran'la ikisi aynı anda konuşmaya başladılar: "Gel çabuk!" "Sarah oyalanma!" "Hadii!"

Ne olup bittiğini anlamamıştı ancak onların bunu Ellen'ın yanında açıklamakta bir sakınca gördüğü belliydi. Merakına yenilerek kıza döndü: "Şey, benim gitmem lazım. Derste görüşürüz!"

Ve açtığı pencereden bahçeye atlayıp, onu çekiştirip duran Lucy'nin peşi sıra koştu...

"Şey, benim gitmem lazım. Derste görüşürüz!"

Ellen olduğu yerde doğruldu. Başını onaylar anlamında salladı.

"Görüşürüz... Seninle konuşmak güzeldi..."
dedi. Sarah hızla oencereden atlayıp uzaklaştı. Ellen şu Ravenclawlıların yaptıkları telaşları anlamıyordu. Evet eğlenceli kişilerdi ama çok telaşlıydılar. Bu sırada yanından geçmekte olan Willa'yı gördü. Gözleri ağlamaktan şişmişti. Ama artık ağlamıyordu. Willa'yı çekti.

"İyi misin ne oldu neden ağladın?"

Soruları birbiri ardına dizmişti. Willa'nın bitkin bir hali vardı. konuşmak istemiyor gibiydi. Ama Ellen ise onun aksine herşeyi öğrenmek istiyordu...

" Her zamanki konu yine ailem... Benim gitmem gerek Ellen yarın görüşürüz..."

Ellen olduğu yer kaldı. Tahmini doğruydu. Ama yapacak birşey yoktu. Omuz silkti. Onunda bir çok sorunu vardı. Ama ailesi her zaman yanındaydı. Willa'nın haline üzülüyordu...
Arkasını dönüp biraz önce Sarah'ın çıktığı pencereye baktı. Hala açıktı. Bir anda içini anlmasız bir sıkıntı ve yalnızlık kapladı. Ne yapacağını bilmeden bulunduğu yerden ayrıldı.

» Yeni Bir Dost
» <<Yeni Dost>>