Tanışma, sohbet ve gezinti..

Sy hızlıca köşeyi döner dönmez bir şeye çarptı. Omzunda küçük bir sızlama başlamıştı, lanet okuyarak elini götürdü. Geçen hata kütüphanede kitap ararken merdivenden düşüp morartığı yere gelmişti. Çok acımasa da sinirlenmişti. Bugün gerçekten de ters bir günündeydi, neye çarptığını görmek için başını kaldırdı. Birinci sınıf olduğu her halinden belli olan bir kız şaşkın bir şekilde yüzüne bakıyordu.

'' Dikkat etsene- etsenize..! '' Son anda düzeltmeye çalıştı cümlesini. Profesör olmak her zaman kibar olmak demekti. Aslında kıza sağlam bir ceza vermeyi diliyordu ama rozetine gözü çarpmıştı bile. Eğer o küçük bir Slytherin'li olmasaydı gerçekten çekeceği vardı. Yine de bir kere daha çarpışırlarsa onu ayağından tavana asmayı düşünüyordu. Daha fazla bir şey demeden kızın yanından geçöip gitti. Bir yandan da saçını düzeltmeye çalışıyordu.

Büyük Salon'a giden kordiorun başına geldiğinde durdu. Bu sabah Elw ile konuşmuştu pek sevgili kuzeninin küçük bir ricası vardı. Onu kırmak isteyeceği en son şey olduğu içn kabul etmişti ama başkasını seçmesini dilerdi. Zaten bir sürü derdi vardı, bir de bu çıkmıştı başına. Büyümek zordu gerçekten de, sorumlulukların da büyüyordu. Bugün Charlotte'a okulu gezdirecekti, merak ediyordu acaba kendisinin ayakları yok muydu? Elw kendi gezdiremez miydi? Ama hep böyle şeyler Sy'a kalırdı ya, nasıl unuturdu. Daha önce evde adını bolca duyduğu Laurent ile birazdan tanışacaktı. Kendisi yeni gelmişti - Sy da yeni olmasına rağmen sanki yüzyıllardır burdaymış gibi hissediyordu ve kendisini daha tecrübeli görüyordu - ve ona biraz yardım etmesi söylenmişti.

'' Keşke görünmez olsam.. '' diye mırıldandı. Bir grup öğrenci ona gülümseyerek yanından geçiyordu. Utanç verici olan kısım ise yarısının geçen dönem arkadaşı olmasıydı. Kalan yarısı da sabahları selamlaştığı tanıdık yüzlerdi. Özellikle ona profesör ya da efendim demelerine kesinlikle tahammül edemiyordu. Bazılar içten söylerken bazıları küçümsediğini inceden belli ediyordu. Herkes Elw'in kuzeni olduğu için bu genç yaşta hemen profesör olduğunu düşünmüştü. Oysa Sy kesinlikte Bakanlık'ta çalışmak istiyordu, buraya zırunluluktan gelmişti. Yine kendi dertlerine boğulmuşken karşıdan birinin ona doğru geldiğini gördü. Hemen pozisyonunu aldı ve haifif bir tebessümle gelene baktı.

Misafir

* “Inutile! Okulun geri kalanı bana çok lazımmış gibi… Beuxbatons’u biliyor olmak bana gerçekten yetiyor..."

Geldiğinin daha ertesi günüydü ve nedense Elwina’nın kafasında Charlotte’un Hogwarts’ı görmesi gerektiği gibi sabit bir fikir vardı. Orada bulunduğu süre içinde sınıfından ve odasından çıkmayı pek düşünmeyen Charlotte ise bezgin bir ifadeyle Büyük Salona doğru ilerliyordu sıkı adımlarla. Siyah dik yakalı elbiseninin içinde bile donuyordu, Wina bütün bir yıl burada nasıl aşıyordu acaba?

Elbisenin, parmaklarına dek uzanan dar kollarını düzeltti ve eteğinin boyunu kontrol etti. *“Bon, approprié…” Henüz toplamadığı ama mükemmelce şekil verilmiş saçlarını havalı bir hareketle yüzünden çekip, orada bekleyen kadına doğru yürüdü. Ancak yüzünü görünce...

“Mon Dieu, daha çocuk bu…” Kuzeni ve profesör diye bahsedince açıkçası daha yaşlı birini bekliyordu Charlotte, lüzumsuz nezaket sohbetleri yapmaya öylesine şartlanmıştı ki yüzünde kendisininkine denk bir bezginlikle bekleyen genç Malfoy, küçük bir sürpriz olmuştu…

İçinden güldü, belli ki bu genç bayan da kendisini sevimsiz, soğuk ve züppe bir Fransıza hazırlamıştı ve Charlotte onu yanıltıp yanıltmayacağını pek kestiremiyordu doğrusu. Yüksek topuklu ayakkabıları üzerinde sanki yalın ayak yürücesine bir rahatlıkla kızın yanına vardı ve onun yüzündeki ince merak ve hayreti görmezden geldi: “Bonjour, ma chèrie, Charlotte Laurent… Sen de Rocio herhalde?”

Kızın onaylayan kafa sallaması üzerinde, eteğindeki sözümona kırışıklıkları düzeltirken sakin bir sesle ve ince bir aksanla konuşmaya başladı: “Wina’yı okulu görmeme gerek olmadığına ikna etmeye çalıştım ama görebildiğim kadarıyla pek başarılı olamamışım... Neyse, başlayalım mı?”

*Gereksiz!
*İyi, uygun..

Kendinden yaşça oldukça büyüktü, giyimine özen gösteren biri gibiydi ve biraz asık suratlıydı. Bunlar ilk gözüne çarpan detaylardı. Garip bir aksanı vardı, Sy istese daha düzgün konuşabileceğini biliyordu. Bahse girerdi ki böyle konuşmak hoşuna gidiyordu, böylece herkes bir fransız olduğunu anlayacaktı. Kendilerine özel bu havalarına gerçekten de uyuz oluyordu, hepsi mi gıcık olurdu? Dünyanın merkezi olduğunu sandığına emindi. Kadından aşırı bir güven hissi yayılıyordu. Sy biraz sert giriyordu topa, hemen atışını yapmamaya karar verdi, ne de olsa daha göreli birkaç saniye olmuştu.

Kendisine Rocio demesini önemsemedi, fazla kullanmasa da sorun değildi. İsteyen ne derse diyebilirdi, ama Elw'e Wina demesi gerçekten de tuhaftı. Sevgili kuzeni hiç annesinden bahsetmemişti şimdiye kadar, onun tarafından da.. Sy tabiki bir asillik, bir kibarlık bekliyordu ama anlaşılan gereksiz tepeden bakmalar onlarda genetikti. Fransızlara olan olumsuz düşüncelerinin bu sözlerine kesinlikle bir etkisi olmadığını söylese yalan olurdu. Evet, pek sevmezdi onları, saklamıyordu zaten.

Omuz silkip elini uzattı, yeni biriyle tanışıldığında genelde memnuniyet bildirirldi. Aniden elini indirip fikrini değiştirdi, bu orta yaşlı kibar görünümlü kadının hakkında çocuk demesini istemezdi, ya da beceriksiz tavırlarıyla alay etmesini. En iyisi normal davranmaktı, kendinden emin bir şekilde sordu. '' İlk nereyi görmek istersin? '' Gertçekten de onunla en azından bir saat boyunca etrafı gezeceğini düşünmek istemiyordu. Emindi ki çok sıkılacaktı. İçinden keşke birileri daha gelse diye geçirmeden edemedi. Birilerinin sesini duymasını umuyordu.

Misafir

Dağınık saçlarını düzenlemeye çalışarak koridorda ilerliyordu. Dışarısı ne kadar da rüzgarlıydı öyle. Halbuki gittiği yer sadece baykuşhane idi. Yüzünde bıkkın bir ifade, aklı hala Wes'te saçlarını yola sokmayı başardı. Kırmızı perçemlerii gözünün önünden çekti işaret parmağının ucuyla anlının sağ köşesine doğru. Koridor fazla kalabalık değildi. Saatine baktı yavaşça. Ders saati. Doğal olarak tüm öğrenciler dersteydi. Angelina bu dersinin boş olmasına şükrediyordu. Yoksa hayatta yetişemezdi.

Kafasında bu düşünceler, siyah elbisesinin diz altına kadar uzanan eteklerini savura savura koridoru yarılamıştı. Kafasını kaldırıp da önüne baktığında ona doğru gelen iki silueti gördü. Mavi-yeşil gözlerini iyice kısarak baktı yeniden. Sağ tarafta yürüyeni tanıyordu. Elwina'nın kuzeni, bir zamanlar öğrencisi olan Sycorax. Diğeri ise.. Angelina, bir kez daha baktı. Bu cadıyı sadece bir kez Büyük Salon'da görmüştü ve nadiren gelen misafirlerden biri olarak düşünmüştü. Anlaşılan yanılıyordu. Adımlarını biraz daha hızlandırarak yürüdü. aralarında bir buçuk metre kala Sycorax da onu görmüştü. Angelina onun biraz sıkkın göründüğünü düşündü. Onunla en son konuştuklarında Elwina ile büyük bir kavga etmişti. Şimdi aralarının düzelmiş olmasını umuyordu. Yüzüne zarif bir gülümseme yerleştirerek durdu onların yanına gelince. Önce onun gelmesinden gayet memnun görünen Sycorax'a döndü.

- "Selam Sycorax." Daha sonra henüz tanışmadığı bayana gülümsedi ve başını o yana doğru çevirdi. "Misafirin mi var?"

Misafir

"İlk nereyi görmek istersin?"

"Ooo, küçük hanım biraz agresif galiba..." diye düşündü Charlotte, yüzündeki sabit, zarif tebessümü silmeden. Yine de sesindeki, öğrencileriyle konuşurken kullandığı garip ses tonuna engel olamadan yanıtladı onu: "Eh, okulu bilen sizsiniz küçük hanım. Bence buna da siz karar verin..."

Sycorax- ne zor isimleri vardı bu İngilizlerin- onu yanıtlamaya niyetleniyor gibiydi. Belli ki Charlotte onu yanıltmamıştı ancak insanların onun hakkındaki düşünceleri Charlotte’un öylesine umrunda değildi ki kızın suratsızlığını fark etmedi bile. Yüzüne düşen zifiri siyah bir tutam saçı geri atarken, üçüncü bir kişiye ait olan ses, karar verme çabalarını böldü:

“Selam Sycorax… Misafirin mi var?”

Yanlarına yaklaşan kızı görünce, Charlotte kendini bin yaşında gibi hissetmeye başlamıştı. Merlin aşkına, burada yaşı kendisininkine yakın olan tek kişi şu Wolfgang Malfoy muydu? “Neyse ki yıllar benden pek bir şey götürmüyor…” dedi içinden kayıtsızca ve alev rengi saçları olan genç kadına döndü bu kez:

“Eh, misafir sayılırım evet. Kısa bir süreliğine burada bulunacağım. Charlotte Laurent…” Ve kan kırmızı rujunu eksik etmediği dudaklarına sade, keskin bir gülümseme yerleştirdi…

"Eh, okulu bilen sizsiniz küçük hanım. Bence buna da siz karar verin..."

Küçük hanımmış.. Onun da kendisinden pek hoşlanmadığını düşündürmüştü bu tabir. En azından söylerken sesinde anlayamadığı küçük bir titreme sezmişti. Neyse uzatmanın bir alemi yoktu, öncelikle onunla istese de istemese de ilgilenmesi gerektiği gerçeği hala duruyordu. Tam nerden başlasam diye düşünürken gözü kızıl saçlı tanıdık birine takılmıştı. '' Keşke başka bir şey dileseydim.. Kesin dileğim anında gerçekleşirdi. '' Sy elinde olmadan kısık sesle kendi kendine mırıldanmıştı. Adeta sesini duymuş gibi Angelina yanlarına geliyordu. Daha çok sırıtmaya kaçan hoşnut bir gülümsemeyle eski profesörüne baktı, çok geçmeden yanlarında bitivermişti. Kendisini selamlayınca o da başıyla karşılık verdi. Konuşmamasının sebebi hala ona ne diyeceğini bilememesinden kaynaklanıyordu. Lin dışındaki bütün eski profesörlerine karşı hala bir çekimserlik taşıyordu.

"Misafirin mi var?"

Başını yavaşça iki yana sallayarak ve biraz da şaşırarak cevap verdi. '' Aa siz tanışmadınız mı? Ben de yeni tanışıyorum ama yani genelde haberin olurdu böyle şeylerden.. '' Konuştukça battığını hissederek kısa kesmeye karar verdi. Herşeye burnunu soktuğunu söylemek ister gibi bir anlam çıkıyordu sözlerinden. Ama gerçekten de öyleydsi okulun belki de en belalı en meraklı bilgili prfofesörü oydu. Geçen seneye kadar o da öğrenciydi, ne zaman başına bir iş açsa Angelina ile karşılaşırdı. Eskilerle olan bu küçük hesaplaşmasını sonraya bırakarak tekrar yanında duran Charlotte'a döndü.
Kendisini tanıtmıştı bile. Tabii kendine özel tavrıyla.. Bu sırada Sy adeta yalvarırcasına Angie'nin gözlerine bakarak sordu. '' Bize katılsana? '' Böylece yeni profesörümüz ile ilgilenmek biraz da olsa ona kalacaktı. Tabi ya söylemeyi unutmuştu, Charlotte de söylememişti henüz. Biraz işine karışıyor gibi olutordu ama hızlıca ekledi. '' Kendisi yeni Dans Profesörü. '' Neden Dans diye bir ders eklenmişti, bu da bir başka soru işaretiydi. İlerleyen dakikalarda cevabını duymayı istiyordu.

Misafir

Güzel cadı ona dönüp tanıtmıştı kendini Sycorax'ın cevabını bile beklemeden. Angelina'nın gözü kadının kan kırmızısı dudaklarına kaydı bir an. Bir yandan da beyni deli gibi çalışıyordu. Soyadı tanıdık gelmemişti ancak aksanına ve adına bakılırsa Fransızdı. Angelina da yüzüne kibar bir gülümseme oturtarak kendini tanıttı.

- "Angelina Eléonore Johnson. Muggle Araştırmaları profesörüyüm."

Angelina sözünü bitirir bitirmez Sycorax konuşmaya başladı. Eski profesörü olmasından kalma bir tedirginlik vardı sesinde hala. "Aa siz tanışmadınız mı? Ben de yeni tanışıyorum ama yani genelde haberin olurdu böyle şeylerden.."

"Ah, geçen sabah Büyük Salon'da Lin'le beraber görmüştüm sanırım ama tanışmamıştık henüz. Son zamanlarda çok yoğunum zaten." Anlayış bekleyen bir ifade vardı şimdi yüzünde. Birkaç saniyelik sessizlikten sonra Sycorax - neredeyse - yalvararak onlara katılıp katılamayacağını sordu. Angelina, hayır demenin Sycorax için hayalkırıklığı olacağını düşünerek hafiften başını salladı. "Peki, tamam." Henüz ne yapacaklarını bile bilmiyordu halbuki. Hatta kadının ne için burada olduğunu bile. "Kendisi yeni Dans Profesörü." Sycorax sanki aklını okumuştu. Dans profesörü mü? Tabi ya! Şu noel balosu için olmalıydı. Ne de olsa Mcgonnagal böyle bir şeyden bahsetmişti. Angelina, anladığını belirtircesine başını salladıktan sonra soran gözlerle baktı bir yandan da kızıl perçemlerini gözünün önünden çekerken.

- "Ne yapıyoruz?"

Misafir

“Bayan Malfoy, Elwina’nın ricasıyla bana okulu gezdirmeye hazırlanıyordu. Aslında bunun için özel bir talebim olduğunu söyleyemem ama sevgili genç kuzenim bildiğini okumayı seviyor elbette…”

Yüzünde minicik bir gergin ifadeyle söylemişti bunları. Hemen ardından, Sycorax’ın belli ki haberinin olmadığı duruma ufak bir açıklama getirebilmek amacıyla konuştu: “Dans profesörü, evet… Bu tarz eğitimler vermiyorum tabii ama Wina özellikle ısrar edince daha fazla reddetmenin kabalık olacağını düşündüm.”

Yeni gelen genç hanım, Sycorax’dan çok daha hoş birine benziyordu açıkçası. Yine de kız onu sevmiş sevmemiş, halinden memnunmuş ya da değilmiş hiç tasası değildi. Zaten en fazla birkaç hafta içinde evine, yönettiği okula geri dönecekti. Aklına gelmişken, Elodie ve Gérard çalışıyor olsalar iyi olurdu…

Sonra sert hatlı yüzünde ferah bir bakışla Angelina’ya öndü tekrar: “Sanırım Mademoiselle Malfoy karar verecek...”

Angelina'nın onlara katılmasına gerçekten çok sevinmişti. Minnetle ona baktı, gözleriyle teşekkürlerini iletmek istiyordu. Fransız kadın ise şimdi de neden burda olduğunu anlatmaya başlamıştı. Onun için Dans Profesörü demesine sinir olduğunu görebiliyordu. Hemen açıklama ihtiyacı duymuştu bile. Şu an için herşey iyi gidiyor sayılırdı, nereye gideceklerine karar vermek dışında. Görünüşe göre bu zorlu görev artık onun üstüne kalmıştı, bundan sonraki dakikaları o proglamlayacaktı.

'' Ee tamam, yürümeye başlayalım. '' Üçü birlikte koridorun sonuna soğru yürümeye başladılar. Charlotte'ın neden burda olduğunu öğrenmek merakını tam anlamıyla gidermemişti. Sormak sitediği bir iki şey daha vardı. '' Noel Balosu için değil mi? Tam olarak ne zaman olduğunu biliyor musunuz? '' Aslında Sy gitmezdi herhalde, balo demek dans demekti, buda bir partner gerektirirdi. açıkçası hiç bir erkeği çekecek durumda değildi. Yine de sormuştu, içinden bir ses Eragon'la birlikte gidip gidemyeceğini soruyordu. Şu anda ayrıydılar yeniden barışsalar bile Elw gözü önünde.. Neyse barışmazlardı ne de olsa..

Hem bunu düşünmenin sırası değildi. Nasıl bir gezi isterlerdi bilmiyorduki? Gezi de denmezdi aslında buna, daha çok berbaer vakit geçirmek gibi birşeydi. Herhalde Elw yalnız kalmasını istememişti, kendi evinde gibi rahat olmasını dilemişti. '' Madam bahçeyemi çıkalım yoksa Hogwarts'ın tüm odalarına mı göz atalım? ''

Misafir

Ah, Elwina'nın ricası mı? Sevgili kuzeni mi? Nasıl oluyordu bu? Ayrıca bu kadın Elwina'nın kuzeniyse Sycorax neden bu kadar resmiydi? Tüm bu sorular kafasını kurcalarken Charlotte, nereye gidileceğine Sycorax'ın karar vereceğini belirtmişti. Bu sırada Angelina hala kadının bahsettiği Wina'nın kim olduğunu düşünüyordu ki- Elwina! Bulmuştu. Tabi ki Elwina olmalıydı.

O, hala olanları kavramaya çalışadursun, Sycorax'ın talebiyle yürümeye başlamışlardı bile. Angelina artık sinirini bozmaya başlayan perçemleri yeniden çekti gözünün önünden, bu sefer daha sert bir hareketle. Aslında Charlotte'ı biraz fazla kibirli bulmuştu ancak insanları iyice tanımadan değerlendirmemeyi daha birinci sınıftayken öğrenmişti. İlk başlarda Elwina ve Linda hakkında düşündüklerini hatırlıyordu da. Aklının ucundan bile geçmezdi bu kadar iyi arkadaş olabilecekleri. Koridorun sonuna vardıklarında Sycorax Charlotte'e dönüp sordu. ''Madam, bahçeye mi çıkalım yoksa Hogwarts'ın tüm odalarına mı göz atalım?" Angelina da onlarla beraber duraklayarak yeni tanıştığı bayana döndü. Şimdi hem Sycorax hem de Angelina soran gözlerle Charlotte'e bakıyorlardı...

Misafir

“Mademoiselle, canım.” diye düzeltti Charlotte sükunetle ve ekledi: “Bahçeyi dolaşma işini kendim de yapabilirim eminim, o yüzden koridorları tercih ederim.”

Hafifçe tebessüm etti ve yürümeye başladılar. Aslında bir sigara içmek için bahçede olmak isterdi ama bunu akşama da saklayabilirdi elbette. Açık saçlarını el çabukluğuyla bir topuz yapıp yüzünden çekti ve etrafı incelenmeye başladı…

Zırhlar, duvarlar boyunca diziliydi ve o kadar çok tablodan o kadar çok gürültü çıkıyordu ki salim kafayla iki çift laf etmek olanaksız gibiydi. Önünden şarkılar söyleyen bir grup hayalet, süzülerek geçtiğinde Charlotte hiçbir tepki vermemişti ama okulun içinde neden hayalet tuttuklarını merak etti. Orman perileri çok daha insancıl yaratıklardı, hiç değilse sesleri de güzeldi. Yine de okulu beğenmişti, bu yüzündeki durgun ama olumlu bakıştan da belli oluyordu. Yanından geçtikleri bir merdivenin gürültüyle başka bir yöne döndüğünü gördüğünde ufak bir şok geçirdiğini itiraf etmeliydi yine de…

Topuk sesleri öğrencilerin koşuşturma uğultusuna karışırken Syrocax ve Angelina’ya döndü: “Dönen merdivenler? Kaybolmuyor musunuz burada siz?” Yüzünde ince bir şaşkınlık vardı, saklamaya gerek duymadı…

Misafir

Charlotte onun söylediklerini düzeltirken Sycorax'ın sinirlendiğini belli etmemeye çalışan gergin yüz ifadesi Angelina'nın hafifçe sırıtmasına neden olmuştu. O anda Sycorax ile gözgöze geldiler. Angelina, halden anlar bir şekilde başını yana eğdi belli belirsiz. Hala sırıtmasına engel olamamıştı. Charlotte ise, ikisi arasındaki bu bakışmayı ya görmemiş ya da görmezden gelmiş, konuşmaya devam ediyordu. Aynı kibirli ifadesiyle bahçeyi kendi başına dolaşabileceğini, koridorlardan devam etmek istediğini söyledi. Angelina tepki vermeden yürümeye devam etti. İlginç bir şekilde bu yürüyüşte inanılmaz eğleniyordu. En azından biraz kafası dağılmıştı. Charlotte'in bile o katı ifadesinde okuldan gayet hoşnut kaldığını görebiliyordu. O sırada önlerinden şarkı söyleyerek geçen Gryffindor hayaleti Neredeyse Kafasız Nick ve Hufflepuff hayaleti Şişman Keşiş'e başıyla selam verdi. İkisi de gayet neşeli görünüyordu. Birkaç metre sonra, sonunda, merdivenlere vardıklarında Charlotte'in yüzünü bir şaşkınlık ifadesi kaplamıştı. Karşılarındaki merdivenlerden biri büyük bir gürültüyle - Angelina'yı o kadar da rahatsız etmiyordu artık - karşı tarafa geçti. Bu sırada teneffüs saati olmuş öğrenciler dışarıya çıkmıştı. Doğal olarak koridordaki gürültü de birkaç kat artmıştı. Angelina kendilerine selam veren az sayıdaki öğrenciye başıyla karşılık verdikten sonra Charlotte'in sorusunu yanıtladı.

- "Hogwarts'a ilk başladığım sene az derse geç kalmadım bu merdivenler yüzünden ama artık alıştık. Ne zaman ne şekilde yer değiştirdiklerini öğrenince hiç sorun olmuyor, inanın." Nazikçe gülümsedi. Şimdi kaçıncı kata çıkacaklarını bilmiyordu. Beyni misafirlerine gösterecek ilginç bir şeyler bulmak için hızla çalışırken daha çok Sycorax'a yönelerek sordu. "Şimdi hangi kata geçelim Sy?" Hemen ardından Charlotte'e dönerek ekledi. "Ya da sizin görmek istediğiniz özel bir yer var mı?"

Sinir şey.. Bu yaşında açıkcası Charlotte'nin bekar olacağını düşünmemişti. Yüzünün gergin bir hal aldığını biliyordu ama ifadesini değiştirmek için eskta bir zahmete girmeyecekti. Görüp görmemesi umrunda değildi, ama Angie görmüştü. Onun bu haline neredeyse sırıtarak tepki vermişti. Omuz silkti, gerçekten istiyorsa işi o devralabilirdi. Elw'i öldürmeyi bu hafta yapılacaklar lisetesine yazmayı kafasının bir köşesine not etti. Evde kalmış diye geçirdi içinden. Böylece birazda olsa kendince eğlenmiş oldu. Kimbilir belki o da onun yaşında bekar olurdu, ama kesinlikle bir evlilik geçirmiş olarak... İçinden bir ses yine gereksiz yere büyük konuştuğunu söylüyordu, ne yazık ki kötü bir yönü de buydu.

Bahçede bir iki tur atarak onu yollamayı düşünmüştü ama beceriksizce terslenmişti. Madem lanet okulu görmek istiyordu, buyurup kendisi gezmeyi tercih etseydi. Ama yok.. Mutlaka onuda peşinden sürükleyecekti, onun yerinde Sy olsaysı kesinlikle karşısındaki bu olumsuz portresi karşısında vazgeçip kendisi dolaşırdı. İnsanlar gerçekten garipti, ya da o gerçekten eşsiz biriydi. Evet, her zamanki kendine özel güveni bir kez daha baş gösteriyordu. Sessiz kalıp ikilinin adımlarını izlemeye karar verdi.

Her Hogwarts'a ait değişik bir objenin yanından geçerken kulaklarında aynı onaylar mırıldanma yükseliyordu. Charlotte halinden memnun tavırlar sergiliyordu. Hele bir laf atsaydı.. Sy kesin boğazına sarıldı bu huysuz cadının. Huyu kurusunki birini sevmeyince sevmiyordu. Kesinlikle bu kadından hoşlanmamıştı, daha tanışalı 10 dakika kadar olsa da bu açık bir gerçekti. Merdivenlere geldiklerinde şimdiye kadar burnu havada tam bir fransız tipi çizen Charlotte'ın yüzü şaşkın bir hal almıştı. Ne diyeceğini oldukçe merak ediyordu.

'' Dönen merdivenler? Kaybolmuyor musunuz burada siz? ''

Hogwarts'ın olağan gürültüsüne alışık olan kulakları bu hafif itirazcı sesi duymakta zorlanmıştı. Belki de beyni anlamsız soruyu anlamamak için uğraştığından kısa bir süre için yavaşlamıştı. Nasıl kaybolmuyorlar mıydı? İnsan yerlerini ezberliyebilirdi değil mi? Sonuçta sürekli yer değiştirseler bile hangisinin hangisine bağlanıcağı belli bir periyoda bağlıydı. Bir kaç gün içinde herkes öğrenebilirdi, gerçek bir aptal dışında. Durumu kontrol altında tutmakta üstün olan Angelina kibarca soruyu yanıtlamıştı. Sürekli sakin kalmayı nasıl başarıyordu, bunca zmaandır tanımasına rağmen ahala anlamamıştı. Belli ki muggle aşığı, iyilik perisi olmak sabrı da yanında getiriyordu.

" Şimdi hangi kata geçelim Sy? "

İşte bana bunu sorma.. Eğer onunla ne yapacağımı bilseydi Angie'yi yanında istemezdi. Okulda görülmesi gereken gerçekten çok yer vardı, başta İhtiyac odası olmak üzere. Ancak içindeki o çok konuşan ses yine harekete geçmişti ve nereye götürürse götürsün huysuz cadıyı tatmin edemeyeceğini söylüyordu. Tabi kide kendi okulunun ne kadar üstün olduğunu anlatıp duracaktı. Bu da Sy'ın yeniden onun boğazına sarılmasına sebep olacaktı, senaryo ne olursa olsun zihninde hep kötü sona ulaşıyordu. Bu geziyi kazasız belasız bitirebilirse kendini ödüllendirmeyi düşünüyordu. Bir sürü derdi bir kenarda dururken o rehberlik yapmakla meşguldu. Angelina'nın sözlerinin sonuna eklediği cümleye sıkı sıkı sarılarak konuştu. En iyi fikir Charlotte'ın gidecekleri yere karar vermesiydi. Böylece fazla mızmızlanamazdı, ya da şikayet edemezdi.

'' Evet, evet özellikle bir yer varsa oraya gidelim. ''

Misafir

“Oğlum burada eğlenirdi gerçekten de…” diye mırıldandı kendi kendine Charlotte. Sonra genç Malfoy’un gelen sorusu üzerine derin bir sabır emaresi gösterircesine ikinci bir kez tebessüm etti:

“Daha önce de söylediğim gibi, Hogwarts’la ilgili, Elwina’nın ve Malfoyların geri kalanının burada okumuş olması dışında hiçbir şey bilmiyorum. Dolayısıyla Elwina’nın bu gezinti konusunaki anlamsız ısrarını biraz da olsa anlıyorum, yine de beni götürmenizi istediğim bir yer yok... Ama-öyle bir yer varsa tabii- bu soğukta bahçede dikilmeden sigara içebileceğim bir yer varsa, işte orayı görmeyi çok isterim doğrusu…”

Oğlu aklına gelince hemen ardından Jean’ı anımsamıştı. Dava o haftasonuydu, o kadar uzun süredir erteleniyordu ki Rémy’nin velayetini 80 yaşında alacağına inanmaya başlamıştı. Elebette ki alacaktı ama, her neyse…

Sinir bozucu bir sükunetle yanındaki genç kızı süzdü, eğer birkaç sigara içebileceği bir yer bulursa bu manasız gezintiye bir son verebilecek, böylece herkes rahat edecekti…

Misafir

Angelina sorusuna cevap beklerken Charlotee bir şeyler mırıldanmıştı kendi kendine. Angelina ne dediğini anlamak için ona döndüğünde artık çok geçti. Charlotte eskisi kadar sessizdi yine. Bu sırada Sycorax, belli ki aklına iyi bir yer gelmemiş, onun sorduğu soruyu tekrarlamıştı. Artık ikisi de ona bakıyorlardı soran gözlerle. " -Ama-öyle bir yer varsa tabii- bu soğukta bahçede dikilmeden sigara içebileceğim bir yer varsa, işte orayı görmeyi çok isterim doğrusu…” Biraz fazla sert çıktı gibi gelmişti Angelina'ya. Gerçi Sycorax'ın yüz ifadesini gören herkes bu şekilde davranabilirdi herhalde.

Angelina, Sycorax ile beraber bir yer bulmaya çalışırken Charlotte'in de daldığını fark etmişti. Böyle karamsar karamsar ne düşündüğünü merak etse de, dillendirmedi sorusunu. Onun yerine misafirin istediği gibi bir yer bulmaya odaklandı. Sıcak ama havadar, rahat ve sigara biçilebilecek bir yer.. Kaşları hafif çatık bir şekilde düşündükçe düşündü. Tabi ya! Nasıl da unuturdu. Okulda hazır böyle bir yer yoktu ama ne isterlerse olan gizli bir odaya sahiptiler. Angelina yüzüne yerleşen gülümsemeyi gizlemeye çalışmadan diğer ikisine döndü.

- "Sanırım bir yer buldum. 7. kata çıkalım bence. Olur değil mi Sy?" Sycorax'ın, onu anladığından emindi. Zaten kızın yüzünde oluşan gülümseme de bunun bir kanıtıydı. Charlotte ise tepkisiz bir şekilde ne yapacaklarını bekliyordu. Angelina ve Sycorax onu merdivenlere doğru yönlendirdiler. Hep beraber 7. kata doğru ilerlemeye başladılar.

Charlotte Hogwarts hakkında hiçbir şey bilmediğini söylerken sabırlı olmaya çalışıyordu. Belli ki ısrarla sormasına anlam verememişti. Ancak Sy da anlamıyordu, nasıl Hogwarts'ı bilemezdi ki? Ona göre tek burası vardı, gerçek bir büyücü ancak burda yetişebilirdi. Aslında diğer okullar aklında o da bir şey bilmiyordu. Gerek yoktu ki? Haksızlık ettiğini düşünmeye başladı, kendisi de onun geldiği yeri bilmiyordu. Ama bu berbat fikirden aklını hemen uzaklaştırdı. Cahrlotte kötü bir hareket yapmasa da sinirini oynatabilecek biriydi.

En basitinden suratına takındığı o sahte gülümseme vardı. Gerçekten de zoraki bir tebessüm.. Sonra... Neyse neydi - aslında aklına başka şey gelmiyordu - kanı ısınmamıştı işte. Herkesi sevmek zorunda da değildi. Sevgi dolu biri değildi, tam tersi o tiplerden nefret ederdi. Bir süre böyle devam ettikten sonra kendi kendine yine anlamsız bir tatışmada olduğunu farketti. Bu hayattaki en büyük düşmanı içindeki sesti. Hep söylediklerinin aksinde diretirdi. Onu içinden söküp atmak isterdi.

Sigara.. Herhalde Sy kalmıştı bir tek şunu içtiğini saklayan. Ona göre muggle işi bir şey olduğu için kullananların utanması gerekirdi. Git evinde iç diye bağırmak istedi, ama sustu. Elw'e mahçup olmak istemiyordu, belli ki o Sy'a güvenmişti. Ya da bu işi sadece onun yapacağını düşünmüştü, sonuçta Sy ona karşı gelmezdi. Bir kere gelmişti, hem de çok aptal biri için.. Kendine bunca zaman sonra bile inanamıyordu. Tüm bunlar yaşianırken aklı neredeydi ki? Elw o zaman onu uyarmıştı, ama o.. İlk defa onun sözünden çıkarken doğru olduğunu düşündüğü şeye inanmıştı. Geç de olsa o da görmüştü gerçekleri. Bir erkek için hiçbir şey yapmaya değmezdi, geç de olsa anlamıştı.

"Sanırım bir yer buldum. 7. kata çıkalım bence. Olur değil mi Sy?"

Açıkcası düşünme zahmetine bile girmemişti, Angie'nin mantıklı bir fikir öne süreceğini biliyordu. Kızıl saçlı kadına anlamlı bir şekilde baktıktan sonra gülümsedi. İhtiyaç Odası'nı kastediyor olmalıydı, beraber merdivenlere yöneldiler. Sy yavaş yavaş çıkarken aklında tek bir şey vardı. İhtiyaç Odası.. Eragon ile birlikteyken orda buluşurlardı, özellikle profesör olduktan sonra gizli olması gerektiği için tek yerleri orasıydı. Ama artık rahattı, hayatında öyle biri yoktu. Yinede canı yanmıştı galiba. En azından yeniden oraya gidecekti, ama onsuz.. Kendini bu ayrılığa alıştırmıştı, hatta üzülmemişti bile. Oysa şimdi yavaşça bir sızı esir alıyordu bedenini. Pişmanlık bu muydu? Yoksa bedenini zehirleyen şeyden kurtulmanın memnuniyeti miydi? En azından artık kendini hafiflemiş hissediyordu.

Yedinci kata geldiklerinde tekrardan Angelina'ya baktı. Sonuçta bu onun fikriydi, emindi ki bu gizli odayı o göstermek isterdi. Charlotte ne diyecekti acaba? Eğer buraya da bir kusur bulursa Sy asasına sarılırdı herhalde. Gerçekten ne istediğini bilmiyordu. Belki de sinirini ondan çıkarıyordu, öyle olsa bile pek rahataladığı söylenemezdi. Omuz silkip etrafına bakındı. Söyleyecek birşeyi yoktu, boşuna ağzını açmayı düşünmüyordu. Zorla konuşmaya çalışıyor izelnimi vermek istemezdi. Boş boş bakınırken gözüne birşey çarptı, daha doğrusu biri. Koridorun sonunda birini gördüğünü sandı, çok tanıdık birini..

Misafir

Merdivenler, merdivenler… Neyse ki yönettiği akademi de kat bakımından hiçbir sıkıntı yaşamayan bir binaydı. Asansörleri manasız buluyordu Charlotte, merdiven bacak kasları için iyiydi ve öğrencilerinin tembel birer kedi yavrusu gibi kenara köşeye yuvalanması taraftarı değildi.

En üst kata vardıklarında, Angelina ve Sycorax onu bomboş bir koridora sokmuşlardı. “Şaka mı bu?” diye düşündü bir an Charlotte. Yerde boylu boyunca uzanan koyu mor renkli halı, üçünün ayak seslerini emerken bulundukları yer hayli sessizdi. Ta ki koridorun diğer başından ince tiz bir ses bu dinginliği bozana kadar: “Profesööör! Profesör Malfoooy!”

Charlotte kulakları kanıyormuşçasına geri döndü ve minicik, ufacık bir öğrencinin elinde anlamsız şekilli kıpırdanıp duran bir bitkiyle Sycorax’a doğru fırladığını gördü. Angelina’ya baktı, “Ne oluyor?” dercesine ama o da dikkatini öğrenciye vermişti. Küçük, profesörü Malfoy’a diziler halinde bolca botanik içerikli soruları sıralarken Charlotte ince bir sesle iç çekti. Daha ne kadar beklemesi gerekecekti acaba? Uzun kirpiklerini kırpıştırıp Angeline’ya döndü: “Beni nereye getirdiniz, canım?”

» Gezinti...