Göl Kenarı'na Yolculuk

Havadaki kap kara bulutlar yerini sanki herkese gülümsermiş gibi bakan güneşe bırakmıştı. Hogwarts'da bu mevsimde güneşi böylesine güzel görmek.. Pekde sık rastlanacak bir şey değildi. Havanın sıcak olmasından yararlanmak isteyen öğrencilerde kendilerini hemen bahçeye bırakmışlardı. Severus binada kalmayı tercih etmiş, büyük salon kapısının önünde heyecanla dışarıya çıkanları izliyordu.

Neredeyse herkes dışarı çıkmıştı. Hogwarts bir an büyük bir sessizliğe bürünmüştü. Bu sessizlik aslında biraz da ürkütücüydü. Koskoca binada tek başına olduğunu düşünmek.. Hiçde güzel değildi. Burada sıkılarak oturmaktansa göl kenarına gitmeyi tercih ederim..

Bahçeye çıktı. Sessizlik bir anda kaybolmuştu. Herkes birbiriyle sohbet halindeydi. Bunun sonucunda da boş bir gürültü oluşmuştu. Bu gürültü rahatsız edici düzeydeydi. Ama sohbet edenlerin hiç de umrumda değildi sanki.. Severus bahçede birkaç adım daha yürüdü. Göle doğru indi daha sonra..

Etrafına bakındı. Burası bile dop dolu.. Göle yakın olan ağacın altına kendini bıraktı. Bu ağaca adının baş harfini kazımıştı. Bu yüzden bu apacı hep tanıyordu. Her zaman bu ağacın altında oturuyordu..

Out : İsteyen gelebilir..

Göz bebekleri sanki bir büyüyp bir küçülüyordu.Gözlerinden akan kara kara şeyler tüm yüzünü kaplamıştı.Saçları çok dikilmişti ve üstünde siyah siyah böcekler dolaşıyordu.Ortam zifiri karanlıktı.Ne güneşliydi ne de güneşsizdi.Ne sis vardı ne de yoktu.Ne bulut vardı ne de yoktu.Ne aydınlık vardı ne de karanlık.Ne öldürmek vardı ne de yaşatmak.Ne sevmek vardı ne de sevmemek.Hala akan kara kara sıvılar yüz çizgilerinin etrafından daire çizerek dolaşıyordu.Ardından cüppesini kirletiyordu.

"Hayır,olamaz" Nefes nefese kalmış bir halde kendini dallarını kocaman kocaman açmış ve yaprakları yeşil yeşil iri bir ağacın altında buldu.Birçok kişi vardı göl kenarında.Herkes heyecan ve merakla bir yandan fıldır fıldır gözlerle kara göle bakarken diğer yandan ise ağızlarını açıp kapatarak yanlarındaki kişiler ile konuşuyorlardı.Etraflı bir şekilde gözlerindeki kırmızı damarları yok etmeye çalıştı adeta.Kanlanmış gözlerini etrafına çevirdi.Ortalığa baktı.Çevreye baktı.Çok pisti.Her tarafta pislik vardı.İnsanların gözü dönmüş gibiydi.Herkes bir yandan dilleri ile dudaklarını ıslatıyor diğer yandan ise gözleri dönmüş bir şekilde ortalığa bakıyordu.Gözlerini uzun ve çıtkırıldım parmakları ile ovaladığında bunların hiçbirinin olmadığını fark etti.

Ağacın altından poposunu ağırca kaldırarak yatakhanesine gitmeye hazırlandı.Kalbinin atışlarının eşliğinde adımlarını kısa kısa atarken gözlerinin kamaştırdığı beyaz ışığın arkasında Severus'u gördü.Onu hafifçe süzdü.Bıkmış ve solmuş gözüküyordu.Yüz çizgileri belirginleşmişti sanki."Merhaba Severus"

"Merhaba Severus"

Severus bir ses duymuştu. Dönüp baktığında bunları söyleyen kişinin Johnny olduğunu anladı. Yüzündeki sıkıcı ifade gitmiş değildi. Ama onun gelmesinede sevinmişti. Çünkü burada gerçekten sıkılmıştı. Hogwarts ona artık sıkıcı gelmeye başlamıştı.. Hep aynı şeyler.. Gerçekten sıkıyordu onu Hogwarts artık. Belkide ailesini özlediği ve onların yanına gitmeyi çok istediği için böyle düşünüyordu. Ama yinede sıkılıyordu işte. Nedenini kendiside bilmiyordu.

Dalıp gitmişken yanındaki Johnny'i hatırladı. Ona bir cevap vermeliydi artık. Fazlasıyla bekletmişti.

"Merhaba Johnny"

Kafasında öyle uçsuz bucaksız düşünceler dolanıyordu ki.Bir yetişkinin kafasını bile allak bullak edecek düşüncelerdi.Kaasındaki iğrenç düşünceleri atma umudu ile hayallere daldırdı kendini.Evinde kahve içerken bir yandan abisi elinde asa ile etrafa sallıyordu.Köpükler ortaya çıkıyordu.O köpükler ortaya çıkarken ablası,ölen ablası geldi aklına.Diğer ablası Avril ile şişirdikleri baloncukları zar zor hatırlıyordu.Gözlerinden yaşlar aka aka onu düşündü.Hayallerinde bile üzücü şeyler görüyordu.Bundan gerçekten bıkmıştı.

Güneş ışığından alnından terler akıyordu.Ağaçları gölgesi onu sıcaktan kurtarmaya yetmiyordu.Yüz halarından çıkan üzüntüyü neredeyse Severus bile anlamış sayılabilirdi.Ama ona belli etmemek için yüzüne yapmacık bir gülücük kondurdu."Nasılsın,nasıl gidiyor Hogwarts" Yapmacık bir şekilde devam eden gülmesi nihayet sonlanınca demin ki hayalleri gördüğü iri ağacın altına oturdu.

"Nasılsın,nasıl gidiyor Hogwarts"

Nasıl mı gidiyor..? Çok sıkıcıydı aslında. Ama belkide bunlar bir anlık düşünceleriydi. Hogwarts'a geldiği ilk günü hatırladı. Ne kadar da mutluydum.. Gerçekten de o gün çok mutluydu. Profesörlerin ciddi bakışları, öğrencilerdeki heyecan.. Hep aklındaydı. İlk gün gerçekten de herkes bu şekildeydi. Ama şimdi.. Neden bu kadar sıkıcı oldu burası ? Dönemin bitmesini sabırsızlıkla bekliyordu belkide. Ya 2.sınıf olunca ne olacaktı? Hogwarts'dan mezun olmaya biraz daha yaklaşmak, biraz daha büyümek, derslerin zorlaşması.. Olacaklar bunlardı belkide. 2.sınıf olacağını düşünmek önceden onu çok heyecanlandırsada şimdi çok sıradan bir olaymış gibi geliyordu..

"İyi..İyi gidiyor. Sadece biraz sıkıcı.."

Biraz mı ? Şu anda ona o kadar sıkıcı geliyordu ki. Bu söylediklerine kendiside inanmıyordu zaten. Gözlerini Johnny'e dikmiş onun vereceği cevabı bekliyordu..

Gözleri ile etrafı süzerken Severus'un verdiği cevabın karşılığı olarak ağzından yalnız birkaç kelime döküldü."Demek sıkıcı.Bu eşsiz güzellikteki şatonun etrafında nasıl sıkılıyorsun anlamadım."Şu günlerde siniri artmıştı.Arkadaşlarına hoşgörü göstermek yerine onlara ters cevaplar veriyordu.Ama onun anlamaması için hemen aynı yapmacık gülümsemeyi yüz hatlarına doldurdu ve oturduğu ağacın yapraklarını inceliyormuş gibi yaptı.

Acaba nasıl sıkılıyor.Burada sıkılmak imkansız.Yoksa onunda başına herhangi kötü birşey mi geldi? Öğrenmem lazım.Hayır! Belki de özeldir.Ne söyleyeceğini bilemeden etraflıca herkesi süzdü ve beklemeye başladı.Yalnız o iki ince dudağın arasından dökülecek kelimeleri beklemeye başladı.

"Demek sıkıcı.Bu eşsiz güzellikteki şatonun etrafında nasıl sıkılıyorsun anlamadım."

Çokda güzel bir soru sormuştu Johnny. Severus'un bu sorunun cevabını bilmiyordu. Sorunda buydu ya zaten. Neden sıkıldığını bilememesi. Neden böyle oluyor ki? Cevabı kendinde saklıydı belkide. Biraz düşünmesi gerekiyordu. Evet.. Burası gerçekten de güzel bir yer. Peki ona sıkıcı gelen şey neydi? Buraya geldiğin günü hatırlasana Severus.. Ne kadar da mutlu ve heyecanlıydın..

Bu düşünceler içindeyken yüzündede bir gülümseme oluşmuştu. Daha sonra Johnny'e doğru dündü. Severus'un yüzündeki bu gülümsemeden elbette bir anlam çıkaramamıştı Johnny..

"Bende bilmiyorum.. Sıkıcı geliyor işte.. Evet.. Burası güzel ama artık bana sıkıcı gelmeye başladı. Nedenini bilmiyorum."

"Bende bilmiyorum.. Sıkıcı geliyor işte.. Evet.. Burası güzel ama artık bana sıkıcı gelmeye başladı. Nedenini bilmiyorum." Nedenini bilmiyorsun demek he? O zaman ben sana açıklayayaım.Gerçi gerek yok.Benim yerimde olsaydın anlardın! Aklından geçen uçsuz bucaksız düşünceleri ona söylemek isterdi ama bu onu gerçekten kırabilirdi.Bu nedenle her zaman yaptığı gibi sadece gülebilmek ie yetindi.Güne ışığının loş manzarası onun içindeki sıkıntıları biraz olsun almıştı.Ama bir türlü geçememişti.

"Nedenini bilmiyorsan o zaman sıkılma.Nedensiz yere sıkılacak halin yok ya.Neyse benim gitmem lazım sanırım" Biraz sert çıkmış olsa bile yine de gülümsedi ve hızlı adımlarla ayrıldı.Hiçbir işi yoktu.Sadece kendine iş çıkarmıştı.Bir an önce oradan ayrılmak istiyordu.Bunun için Hogwarts'ın kapısına gelene kadar kendi kendine söylendi.Heyy lanet olası taş.Ne işin var orada.Ayağımı takıp düşmem için mi oradasın Yere düşmesi onun için büyük bir şok olmuştu.Ama dizlerinin üzerine kalktı ve biraz sonra ağır bir şekilde ayaklarının üzerine kalkarak yoluna deam etti.Kalbi hızla atıyordu.Birilerini öldürmek istiyor gibiydi.

"Nedenini bilmiyorsan o zaman sıkılma.Nedensiz yere sıkılacak halin yok ya.Neyse benim gitmem lazım sanırım"

Aslında doğru söylüyordu Johnny. Kimse nedensiz bir yere sıkılmazdı. Evet.. Bir nedeni olmalıydı. Ama Severus bu nedeni pekde öğrenmeye çalışmıyordu. Canının sıkılmasına neden olan şeyi zaten kafasından atmak için uğraşıyordu. Bu nedenide kimseye söylemeyecekti. Neden sıkıldığıdnan kimsenin haberi olmayacaktı. Zaten Johnny'nin bu olaydan haberi vardı. Johnny ayağa kalkmıştı. Gitmem lazım demişti zaten..

"Görüşürüz Johnny." dedi Severus Johnny'nin arkasından. Johnny'nin de sinirli bir hali vardı. Severus buna anlam verememişti. Aslında onun sinirinin nedenini de çok merak etmiyordu..