Güneş Batarken..

Liz ortak salonda biraz dinlenip dışarı çıkmıştı. Yeniden dinçleşmişti. Ama bu gün daha fazla birileriyle kavga etmek istemiyordu. Yanlızca hoş sohbet edebilirdi.. Tabii biriyle karşılaşırsa..
Havada küçük bir meltem esintisi vardı.. Liz Fısıldayan ağaç korosuna gitmişti.. Küçük bir ağacın yanına oturmuştu.. Güneş batıyordu.. Buradan göl kenarı hafif görünebiliyordu.. Çok belli olmasada göl kızıla boyanmıştı.. Lizin hoşuna gitmişti.. Sessizlik.. Yere uzandı.. Ama sonra kalktı.. Tembellik yapmak yerine güneş batımını izlemeye karar verdi.. "Huzur!" dedi gülümseyerek.. Derin bir iç çekti. Ama bu iç çekmede sıkıntı değil mutluluk vardı.
Meltem ağaçların yapraklarını okşuyordu. Ağaçlarda sanki şarkı söylüyordu. Bunun arasına da kuşlar karışmıştış. Liz'in sabah ki kızdan gelme bütün sinirleri gitmişti. Huzurlu ve güven doluydu. Şimdi yanında 'düzgünce' sohbet edebileceği biri olsa tam olurdu..

-''Lanet olsun''

Yine göl kenarında gezinirken, çalılardan bir kaçı ayağına takılmıştı.Acıyla eğilip baktığında, çorabının paramparça olduğunu gördü.Acı bir ifadeyle, asasını çıkartıp birşeyler mırıldandı.Ancak sadece çorabı tamir edebilmişti, hala canı yanıyordu
-''Olsun'' dedi içinden.En azından görünmüyordu.Ve, hafiften topallayarak yürümeye devam etti.Yumuşak, yeşil çimler üzerine basıldıkça ayakkabının şeklini alıyordu.En sonunda su kenarına varabilmişti Avril.

Güneş batıyordu, bu zamanda da ışıkları gölün yüzeyine vurup binbir sedefli pırıltı saçardı.Gülümsedi.Ancak, bir şeyin hemen ilerisinde olduğunu anlaması uzun sürmedi.Bu kesinlikle bir hayaletti.Çünkü sadece hareket ettiğinde belli oluyordu:

-''Sen kimsin?''
Bu küçük yaşlardaki bir çocuğun hayaletiydi.En fazla dokuz...Belkide on
-''Sen kimsin'' diye tekrarlardı Avril.Ama çocuk, utanmış gibi gökyüzüne süzüldü.Avril ardından bakakalmıştı.Buda neydi böyle?
diye düşünerek yürürken, farkında olmadan Fısıldayan ağaç korosuna girmişti bile.Büyük, kalın ve sağlam bir köke takıldı ayağı.Sendeledi, az kaldı düşüyordu hatta.Can acısından tekrar yüzünü buruştururken eliyle ağaça dayanmaya çalıştı.Ama bu daha yumuşak bir şeydi.Bir kızın başı!!
-''Ooops, özür dilerim'' diyerek elini çekti.Ancak kız hiç kızmış görünmüyordu

Liz başını hızla kaldırdı. Tedirgin olmuştu. Başına birşey gelmişti. Acaba bir kuş muydu!? Ama kuş falan değildi.. Bir kızdı.. "Ooops, özür dilerim" Liz kızın yüzüne baktı.. Büyüktü. Heralde 3. sınıfa gidiyordu. Bu huzurlu günde sinirlenmiycekti. Hafife aldı. "Önemli değil." dedi gülümseyerek. Kıza süzdü. Güzel bir yüzü vardı. Fiziğide düzgündü. Yüzüne baktı ve gülümsedi. "Oturmaz mısın!?" dedi neşeli bir şekilde. Kızın oturmasını bekledi..

"Önemli değil."
"Oturmaz mısın!?"

Avril, aslında sadece özür dileyip geçmeyi planlamıştı ama, bacağı bu denli acırken, oturmak kulağa kötü gelmiyordu.Sağ bacağını kırmamaya özen göstererek, kızın yanına oturdu.Çimlerin üzeriydi.Ağaç gölgeside onları zaten batmakta olan güneşin fala sıcağından koruyordu.

Bacağını uzattığında, paçalarının kanla sırıl sıklam olduğunu gördü fakat telaşa kapılmak istemediğinden fazla bakınmadı.Sadece, gerekli büyünün adını bir türlü hatırlamadığına lanet ederek kanayan yeri tuttu.Diğer eliylede çimleri kavramış, fark etmeden sıkı sıkı kavramıştı.Galiba hastane kanadına gitse fena olmayacaktı.

Liz gülümsedi.. Kız yanına oturmuştu. Yanlız kalmaktan sıkılmıştı Zaten. Ama kızda bir tuhaflık vardı. Sanki birşey olmuştu. Birşey olup olmadığını sormak istedi ama önce tanışmak en iyi diye düşündü.. "Merhaba.. Ben Liz.." dedi gülümseyerek..

Daha sonra gözü kızın ayağına kaydı. Eliyle bacağını tutuyordu ve elinde hafif kırmızılık vardı.. Kanıyor olabilirdi.. Ama emin değildi.. Yanlış yargıyla kızı sinirlendirmek istemezdi. Sonuçta bugün zaten iyi bir kavga yapmıştı..