Sıkıcı bir akşam...

Rachel ağır adımlarla büyük salondan çıktı... Bir süre koridorun ortasında durup kendi aralarında konuşan arkadaşlara baktı... Yanından geçenler ona meraklı gözlerle bakıyordu. Sonra farketti niye böyle baktıklarını, koridorun tam ortasında durmuş yolu kapatıyordu... Yüzüne özürdileyen bi ifade yerleşti. Hiç huyu olmamasına rağmen şimdi utanıyordu. Tamamen farklı bir ortamdaydı... Ailesinden ve sevdiklerinden uzaktı ve artı olarak henüz hiç kimseyi tanımıyordu. Ailesinden hiç kimse şu anda Hogwarts'da değildi çünkü bütün kuzenleri okulu bitirmiş veya henüz başlayacak yaşa gelmemişti...
Bir kapı sesiyle irkildi ve düşüncelerinden sıyrıldı. Farkında olmadan boş bir sınıfın kapısını açmıştı. İçeride loş bir ortam vardı. Bir süre girsem mi diye düşündü. En iyisi bu olacak sanırım diye geçirdi içinden. Yavaş yavaş içeriye girdi... 3 tane boş sıra vardı. İlk baştakine oturup başını sıraya koydu...

Liz bir büyü yapmak istiyordu. Ama profesörler büyü yapmaya kızabilirdi. O yüzden kimsenin görünmeyeceği bir sınıfa geçmek istedi.. Hogwartsta boş bir sınıf vardı. Orada bu saatlerde kimse olmazdı. Oraya gidicekti.
Kapıyı araladı. Kapı uzun zamandır açılmadığı için paslanmış ve gıcırdıyordu. İçeride çok loş bir kava vardı. Ayrıca sınıf çok tozluydu.
Liz etrafına bakındı. Koltuk altında kitap vardı. Diğer elini burnunun önündeki tozları uzaklaştırmak için kullanıyordu.
Liz sıralardan birine oturmak istedi. Tozdan pek birşey görünmüyordu. Önüne bakmadan ilk sıraya geçiyordu ki bir an çığlık attı. Sırada biri vardı. İyiki üstüne oturmamıştı. Sırada oturan siyah saçlı, hoş yüzlü bir kızdı. Kıza bakıp yapmacık bir gülümseme yaptı. Ama sonra umursamaz bir şekilde başka bir sıraya geçti. Kitabı açtı ve kısa süre içinde aradığı büyüyü buldu. "Reducio" diye mırıldandı. "Redu-" dedi tekrar ama yarıda bıraktı. Yanında ki kızla tanışsa hiç fena olmazdı. "Selam.. Ben Liz.." dedi gülümseyerek. Bu seferki gülümseme gerçekti..

Rachel kapının açılmasıyla tekrar irkildi. Kafasını tozlu sıradan kaldırdı. Muhtemelen kendi yaşıtlarında olan bir kız ona doğru geliyordu. Onu görmemişti galiba çünkü sıraya oturacak gibi duruyordu. Biraz daha yaklaşınca onu farketti ve bir çığlık attı. Rachel soran gözlerle ona baktı. Bu kadar korkacak ne vardı ki? Kız ona oldukça yapmacık bir şekilde gülümsedi, Rachel da aynı derecede soğuk bir gülümsemeyle ona karşılık verdi. Kızın biçimli vücudunu uzun uzun süzdü. Ondan uzaklaşıp başka bir sıraya geçmesini gözleriyle takip etti. Her yeni insan onda büyük bir merak uyandırırdı ama bu sefer öyle olmamıştı. Nedense kimseyle tanışmak ve konuşmak istemiyordu bu sıralar. Hatta onun yanına geldiği için henüz tanımadığı kızı suçluyordu. Büyü yapmasını izledi bir süre. Sonra sıkılıp kafasını öbür tarafa çevirdi... Tekrar sıraya yatacakken yanından hoş bir ses "Selam.. Ben Liz.." dedi.. Rachel kafasını tekrar ona çevirdi bu sefer gerçekten gülümsüyordu. Rachel yavaşca yerinden kalktı, uzun saçlarını elinin küçük darbesiyle arkaya doğru itip adı henüz öğrendiği kıza doğru yürüdü elini uzattı ve "Rachel..." dedi..

Liz kıza baktı. Kız oldukça soğuk görünüyordu. Canı birşeye sıkılıyor olabilirdi. Liz'de bu tavırdan hoşlanmamıştı. İyi kalpli olmamaya özen gösterdi. Eleanor'a gününü göstermek için..
Liz gözleriyle kıza baktı. Ama baktığını belli etmemek istiyordu. Kız Liz'e bakıyordu. Liz ortamın soğuklaştığını hissedi.Başını tekrar kitabına çevirdi. Sonra iki adımlık ayak sesi duydu ve buna birinin gölgesi eklendi.. "Rachel..." kız elini uzattı. Liz kaçlarını kaldırdı ve kıza baktı. Ve ardından uzatılan ele.. Liz elini bacaklarının arasına koymuştu. Çünkü üşüyordu. Biraz tebessüm etti ama sonra elini uzattı. "Gryffindor, 1. sınıf.." dedi yine yapmacık bir gülümsemeyle. Eleanor'a göre bu yapmacık gülümseme çok sinir bozucuydu. Liz kızla arasını iyi yaparsa belki sorardı yapmacık tavrının sinir olup olmadığını..

Rachel kızın eline baktı. Bacaklarının arasındaydı. Üşüdüğünü düşündü. Zaten yüz ifadeside bunu belli ediyordu. Liz'in elinin yavaş yavaş onun leine yaklaşmasını izledi. Her zamanki gibi ilk bakışta onu sevmemişti ama ellleri birbirşne değince yüz ifadesini biraz yumuşatması gerektiğini düşündü. Sonra kız bugünlerde Rachel'ın en çok duymak istediği sözlerden bir kaçını söyledi : "Gryffindor, 1. sınıf..". Rachel minnettarlık duygusuyla ona baktı. Yüzüne hoş bir gülümseme yayıldı ve çok önceden tanıştığı biriyle konuşuyormuş gibi rahattı artık. O çok beğenilen sevecen sesiyle "Bende 1. sınıfım.." dedi sonra birşeyi unuttuğunu farketti. Aslında cüppesi bunu gösteriyordu ama ortamın biraz loş olmasından dolayı kendim söylesem daha iyi olur diye geçirdi içinden. 1-2 saniye sonra gururla ekledi "Gryffindor'um...". Liz'in hala yüzünde olan o yapmacık gülümseme sinirlerini bozuyordu. Rachel buna onu belli ettirmek istemezdi ne de olsa henüz tanıştığı biriydi. Belki sonra bir daha bu bir daha yapmamasını isteyebilirdi...

Liz Rach'ın yüzüne baktı. Küçük bir tebessim oldu ve sonra daha da büyüdü.. "Bende 1. sınıfım.." Liz sevindi.. 1. sınıf.. Ona büyüklük taslıyamazdı.. Çok iyi anlaşıcaklardı.. Ama Liz çok erken karar vermişti. "Gryffindor'um..." Liz'in gülümsemesi yavaşça küçüldü ve kayboldu.. "Aman aman ne güzel!" dedi hayal kırıklığına uğramış bir şekildi. Rach bunu grurla söylediğine göre halinden memnundu. Liz Rach'a iyice baktı. Göz göze geldiler. "Memnun musun!? Gryffindor olduğundan?" dedi normal bir şekilde.
Rach'ın o yapmacık gülümsemesinden sinir olduğu kesindi. Çünkü Liz yapmacık gülümseme takındığında tiksinircesine bakıyordu.

Rachel Liz'in gerçekten gülümseyince ne kadar güzel olduğunu düşündü. Aslında çok hoş bir kızdı, bide o yapmacık ifadesi olmasa... Rachel ikinci cümlesini söylediğinde o güzel gülümseme yavaş yavaş kayboldu ve yine soğuk ve tiksindirici bir sesle "Aman aman ne güzel! dedi. Rachel gözlerini kısdı ve sorgulayan bir şekilde Liz'e bakıyordu. İkisinin gözleri birbirine değince Liz; "Memnun musun!? Gryffindor olduğundan?" diye sordu. Rachel'a göre bu soru oldukça anlamsızdı. Hiç düşünmeden cevap verdi "Elbetteki memnunum... En iyi binalardandır Gryffindor. Sen pek değilsin sanırım... Ne olmak isterdin? Hep kendini düşünen o aşağılık Slytherin'lerden mi?..." Artık Rachel'ın yüzünde de gülümseme kalmamıştı. Liz'e daha farklı bakıyordu şimdi sanki çok büyük bir yanlış yapmış gibi...

Liz ortamın yeniden soğuklaştığını hissetti. Ah ne güzel! Küçük bir cesur daha yetişmişti.. "Elbetteki memnunum... En iyi binalardandır Gryffindor. Sen pek değilsin sanırım... Ne olmak isterdin? Hep kendini düşünen o aşağılık Slytherin'lerden mi?..." Liz gözlerini kıstı. Aşağılık! Bunu yapmamalıydı. Slytherin'e hakaret etmemeliydi. Liz söyliyecek laf bulamadı ve başını kitabına çevirdi. Başını kaldırmadan konuşmaya başladı.. "Eee.. okulda beğenmediğin birşeyler var mı!?" dedi öylesine..

Rachel aralarının tekrar gerildiğini hissetti. 'Sanırım Slytherin hayralığı var' diye düşündü. Başını iki yana salladı. Kendi sırasına doğru yürüyüp oturdu. Bacaklarını sallayarak kızın sorusuna cevap verdi;

"Aa hayır yok... Sadece birkaç tane burnu Kaf Dağına değecek olan insan var.."

Gözlerini yere çevirdi. Yine düşünmeden konuşuyordu, yine başına bela alacaktı.Yine de susmadı;

"Bi de bana Minevra diyen çok. Bana sadece annem Minevra der... Zaten bu adı da o koymuş.."

Gözlerini devirdi ve ekledi;

"Ne gerek varsa..."

Liz'e baktı.

"Senin var mı?"...

Liz birşeyler hissediyordu. "Aa hayır yok... Sadece birkaç tane burnu Kaf Dağına değecek olan insan var.." Bu lafları galiba Rach Liz'e söylemişti. Gözleri yılanınkine benzedi. Kızdığı zaman böyle olurdu. "Bi de bana Minevra diyen çok. Bana sadece annem Minevra der... Zaten bu adı da o koymuş.." Minevra.. Değişik bir isim.. "Senin var mı?" Liz Rach'a baktı. "O kadar çok ki saymak yorucu olur!" diye tısladı. Sonra başını geriye eğdi. Birşeyler düşündü. "Okulda ailenden birileri var mı!?" dedi.

Rachel Liz'in sinirlendiğini hissetti. Ne kadar da itici olmuştu. Oysa az önceki çok farklı bir kızdı. "O kadar çok ki saymak yorucu olur!" dedi Liz. Sesi çok değişmiş bir yılanın tıslamasına dönmüştü sanki. Yılan... Rachel'ın en sevmediği şeylerden biriydi. Belki de Slytherin binasının amblemi olduğu içindi... Ama sevmezdi işte. Slytherin'den neden bu kadar nefret ettiğinide bilmiyordu gerçi...

Liz'in konuşmasıyla düşüncelerinden sıyrıldı. "Okulda ailenden birileri var mı!?" demişti Liz. Rachel kafasını hayır anlamında iki yana salladı sonra konuştu;

"Ailemde herkes ya okulu bitirdi ya da henüz başlayacak yaşa gelmedi. Onlardan ilk defa bu kadar uzak kalıyorum. Kötü bir durum... Ama alışmak lazım değil mi? Hep yanlarında olacak değilim ya..."

Meraklı gözlerle Liz'e baktı;

"Aileni... Anneni, babanı veya kardeşlerini anlatsana biraz..."

Bacaklarını sıradan indirdi, dinleme pozisyonuna geçti ve Liz'in konuşmasını bekledi...

Liz ortamın yeniden ısındığını fark etti. Ama 'tam' bir Gryffindor'lu biriyle o kadar iyi olamazdı.. "Ailemde herkes ya okulu bitirdi ya da henüz başlayacak yaşa gelmedi. Onlardan ilk defa bu kadar uzak kalıyorum. Kötü bir durum... Ama alışmak lazım değil mi? Hep yanlarında olacak değilim ya..." Liz acımış bir bakış attı. Daha önce bu duyguyu tatmamıştı.. Ama belkide güzeldi. Acıyan bakışlarını yok etti. "Aileni... Anneni, babanı veya kardeşlerini anlatsana biraz..." Liz'in gözleri parladı. Babası.. Onu büyük bir zevkle anlatıcaktı. "Annem.. Annem bir melektir. Onu pek sevmem. Bana göre fazla iyi. Zaten iyileride pek sevmem.." dedi. Duraksadı ve bozağazını temizledi. Gıcık olmuştu.. "Babama gelince.. Babam'ı herşeyden çok severim. O benim bir tanemdir. Asi.. Tıpkı benim gibi. Bana fazla karşı gelmez ama annemi sevmediğim için bana kızar.." dedi ve yine durdu. Kardeşlerini düşündü. "Bir ikizim var.. Rachel. Oda Gryffindor ve 1. sınıf. İstersen seni bir gün onunla tanıştırırım. Hem fazla yanlız olmamış olursun. Ayrıca birde Nicole diye ablam var. Oda Hufflepuff. 2. sınıf. Onunla fazla konuşamam bana göre büyük.. Ve Sophia var. O en büyüğümüz. Oda baş müfettiş. Onu da çok severim ama yoğun olduğundan fazla görüşemiyoruz." dedi. Biraz soluk aldı. Rach sıkılmış olabilirdi. Ailesini daha fazla anlatmasına gerek yoktu. Yani.. Kuzenleri falan. "Eee.. sen anlat bakalım.." dedi gülümseyerek. Ortam yeniden ısınmıştı..

Rachel Liz'i gülümseyerek dinledi... Annesinin sevmemesinin nedenini tam olarak anlamıştı. İyi olmanın neresi kötüydüki... Anlamadı bunu ama sormadı da.

Babasını anlatırken gözleri parlıyordu Liz'in. Onu ne kadar sevdiği belliydi. Asi... başa iş açabilecek bi özellik. Rachel'da belaya çok bulaşırdı ama asi olmasından değil düşünmeden konuşmasından.

Şimdi kardeşlerine geçmişti Liz. Ne kadar çok kardeşi var diye düşündü Rachel. Hepsini zevkle dinledi. İkizi olmasını hiç istemezdi.. Ondan bir tane daha. Çekilecek bi durum değildi. Liz sustu, bi süre sonra ekledi "Eee.. sen anlat bakalım.." Rachel heyecanla ellerini çıptı.. Anlatmak en sevdiği şeydi. Özelliklede ailesini...

"Ben seni baştan uyarıyım ailem oldukça geniştir, hepsini anlatırsam sıkılırsın. Önce annemi,babamı ve abimi anlatıyım.."

Derin bir nefes aldı ve başladı anlatmaya;

"Annem bir zamanlar Diagon yolunda bir sihirli hayvan dükkanı işletirdi. Küçüklüğüm orada geçmiştir benim. Şimdi o işten sıkıldı evde boş boş oturuyor. Bana hiç benzemez... Sarı saçlı çok güzel bir kadındır o. Ben annemi hayranım. Hayatımda öyle mükemmel birini görmedim..."

Boğazını temizleyip devam etti;

"Babam seherbazdır... Gerçekten iyi bir seherbaz.. Çok neşelidir.Onunla tanışmanı isterdim aslında. Yanında gülmeden duramazsın. Bizim ailenin neşesidir. Bana da çok düşkündür. Ne istersem yapar. Benim gibi esmerdir ama gözleri yeşil..."

Durdu ve bir süre düşündü;

"Abim ise Quidditch oyuncusudur. Uzun sarı saçları var. Uzun boylu yakışıklı biri. Bana Quidditch oynamayı o öğretti. Ama ben onun kadar sevmem oynamayı. İzlemek daha çok hoşuma gidiyor..."

Liz'e baktı. Yüz ifadesinden ne düşündüğünü anlayamadı. En iyisi sormak diye düşündü.

"Eee.. Ne düşünüyorsun ailem hakkında?"...

Liz Rach'ın sıkılmmadığını umuyordu. Galiba öyleydi çünkü gülümsüyordu. Liz'de ona gülümsedi. Rachel de uzun bir konuşmaya başladı.. "Ben seni baştan uyarıyım ailem oldukça geniştir, hepsini anlatırsam sıkılırsın. Önce annemi,babamı ve abimi anlatıyım.." Liz sırıttı. Ve dinlemeye başladı. "Annem bir zamanlar Diagon yolunda bir sihirli hayvan dükkanı işletirdi. Küçüklüğüm orada geçmiştir benim. Şimdi o işten sıkıldı evde boş boş oturuyor. Bana hiç benzemez... Sarı saçlı çok güzel bir kadındır o. Ben annemi hayranım. Hayatımda öyle mükemmel birini görmedim..." keşşke benim annemde benim gibi olsa diye düşündü Liz.. "Babam seherbazdır... Gerçekten iyi bir seherbaz.. Çok neşelidir.Onunla tanışmanı isterdim aslında. Yanında gülmeden duramazsın. Bizim ailenin neşesidir. Bana da çok düşkündür. Ne istersem yapar. Benim gibi esmerdir ama gözleri yeşil..." Seherbaz!.. Liz seherbazlardan nefret ederdi. Aslında Rachel'lede pek iyi olamayabilirdi ama bu sefer taraf dostluğu yenememişti. "Abim ise Quidditch oyuncusudur. Uzun sarı saçları var. Uzun boylu yakışıklı biri. Bana Quidditch oynamayı o öğretti. Ama ben onun kadar sevmem oynamayı. İzlemek daha çok hoşuma gidiyor..." Liz'in gözleri yuvarlarından fırladı. Heyecanlanmıştı. "Gerçekten mi?" dedi heyecanla. Yerinde duramıyordu. Ayağa kalktı ve boş sınıfta hızlı hızlı yürümeye başladı. "Ben Quidditch'e çok meraklıyımdır.." dedi gülümseyerek. Biraz durdu. Birşey daha diyecekti ama biraz tereddüt etti. "Şey.. Bana da öğretebilir misin?" dedi mahçup bir şekilde. Aslında babası biraz göstermişti ama bütün kuralları falan bilmiyordu..

Rachel Liz'e gülümsedi. Birden bi ürperti hisseti. Ayağa kalkıp kitaplarını topladı. Kapıya doğru yaklaştı ve Liz'e dönüp;

"Ben üşüdüm ortak salona gidelim mi?"

Dedi. Liz de başını sallayıp onayladı ve ikisi birden sınfı yine sessizliğe bırakarak oradan ayrıldılar...