Tesadüfler..!

Rachel herzaman ki gibi sabahın ilk ışıklarıyla kalkmıştı.Ama bu sefer yatağında oturup kitap okumamış Gryffindor cüppesini giyip kızlar yatakhanesinden çıkmıştı.Kitabını bu güzel havada göl kenarında okumak istemişti nedense..Sabahın ilk ışıkları gözünü alırken uygun bir yere oturdu.Kitabını elinde aldı.Sayfalarını kokladı.Ve kaldığı yeri bularak okumaya devam etti.

Öğrenilmiş çaresizlik belli bir tarzda düşünmenin sonucudur,bu yüzden ancak düşünme biçimi değiştirelerek ortadan kaldırılabilir.

Yanında getirdiği tüy kalemle cümlenin altını çizdi.Muggle kitapları okumanın herzaman işe yaracağını düşünmüştü zaten.Bir alt satıra geçerek okumaya devam etti.Güneş tepeye doğru yükseliyor ve zaman su gibi akıp geçiyordu.Rachel ise kendini sıcağa aldırmadan kitaba kaptırmıştı.Bazen bir cümle onu çok düşündürüyor bazısı komik geliyor güldürüyordu.Bazende kendi kendide:"Ahh evet haklı.Denemeliyim."Gibi sözler söylüyordu.Kitap okurken kendini tamamen ona verirdi.Şimdide öyle olmuştu.Hiçbir şeyin farkında değildi.

Charlie içeri süzülen sıcak ve parlak güneş ışınlarına aldırmıyor, hiç uyanmak istemiyordu.Aslında bu kadar uyumak gerçekten tembellikti ama Charlie bunu seviyordu.Almanya'da da erken uyandığı zor görülürdü bu yüzden annesi ile babası Charlie'yi zorla yataktan kaldırırdı.Uyku konusunda tembelli fakat ders konusuna gelince yüzseksen derecelik bir dönüş oluyor ve tam bir çalışkan oluyordu.Zaten bu iki konu ayrıydı.Bağlantı olarak söz edersek, derse geç kalıp zayıf not almaktı.Her ne kadar bugün ders olmasa da sıcak ve göz kamaştıran ışınlara dayanamayan Charlie yatağından doğrularak elini yüzünü yıkamaya gitti.Yıkadıktan sonra giyindi.Charlie artık rahattı.Galiba tüm uğraşlar bitmişti.Giyinmek,kişisel temizlik... İkisinin de uğraşlı olduğunu düşünüyordu fakat hayatından da bunları eksik etmezdi.Zaten bunları eksik eden bir kişide mutlaka bir hata aramak gerekirdi.

Charlie dışarı çıktığında yemyeşil, taptaze çimenlerin ve derin,mavi gökyüzünün temiz havasını içine bir vakum gibi çekti.Ona uykudan sonra en iyi gelen şeydi.Temiz hava... Hafif ve sakin adımlarla yavaş yavaş yürümeye başladı.Göle doğru gidiyordu.Orada daha bolca temiz hava olduğunu düşünmüştü.Oranın o güzel,parlak ve berrak suyu insanın içini dinlendiriyor bir yandan da mis gibi havayı içe çekmek ziyafet oluyordu doğrusu.. Tabii unutmamak gerekirdi bir de ormanlar ve ormanların şarkıları vardı.Daha çok şey vardı fakat şimdi bunları düşünmenin sırası değildi.Göle vardığında yine o aklında hayal ettiği gölle karşılaşmıştı.Düşüncelerinde yanılmamıştı.Kalın ve küt bir ağacın önüne çömeldi ve gölü seyretmeye başladı.O anda dikkatini çeken şeylerden, gölden başka bir Gryffindorlu kız olmuştu.Kitap okuyordu ve Charlie onu rahatsız etmek istemedi.

Rachel kitabın büyüsüyle donanmıştı.Kendini geliştirmek istiyor ve buna yardımcı olacak kitaplar okuyordu.Gryffindor'a seçilmeseydi kesinlikle sıkı bir Ravenclaw'lı olurdu.Bunu isterdi doğrusu.Ravenclaw zeki ve çalışkanların binasıydı ama Gryffindor'da kötü sayılmazdı.Belkide bir çok kişi bu asil binaya girmek istiyordu.Ama Rachel yüzsüzlük olarak başka bir binaya girme hayalleri kuruyordu.Bu düşüncelerle dikkati dağılmıştı.Kendini kitaba veremiyordu.İçinde konuşan geveze ses hiç susmayacak gibiydi.Kitabı isteksizce kapattı.Başını kaldırdığı zaman anca bir çocuğun gelip bir kenara oturduğunu farketti.Ürkekçe yerinde doğruldu.Ama kitap okurken onu rahatsız etmediyse birkaç Slytherin'li gibi ondan zarar gelmezdi.Yinede birşeyler söylemeye çekindi.Tekrar kitabını açıp okuyormuş gibi yapmak en iyisiydi galiba.Kitabını açtı.Ve tekrar okuyormuş gibi yaptı.Ağaçlar güneşin ışınlarını yarı yarıya engelliyordu.Gözüne gelen rahatsız bir ışıkla kitap okumak istemezdi zaten.Göl yine aynı sessizliğini koruyor ama her halikarda huzur veriyordu.Bu sessiz ortamda ürkmemek elde değildi galiba.Okuyormuş taklidi yaparken istemsizce bağırdı:"

-Ayy..!"

Küçük bir örümcek ona doğru geliyordu.Rachel'ın Ölüm Yiyenlerden sonra hayatında nefret ettiği 2.şeydi örümcekler...Kitabıyla onu ittirmeye çalıştı.Kitabada yazık olacaktı.Mecburi bir şekilde yerinden kalktı.

Charlie etrafa bakınıyordu.Narin ve duru gölün üstünden zarifçe uçan beyaz kuşlar, mis kokan tertemiz bir hava, bir o kadar bu havaya yardımcı olup çevreye oksijen yayıp, şarkı söyleyen ağaçlar ortama güzellik katıyordu.Böyle bir yerde huzur bulamamak mümkün değildi.Kesinlikle insanı okşuyor ve dinlendiriyor, rahatlatıyordu.Charlie hafif bir mayışmayla cüppesinin cebinden yırtılmış, artık beyaz renkten gri renge geçiş yapmış garip bir kağıt çıkardı.Bir eliyle tutarak okumaya çalıştı fakat nafile.Rüzgar kağıdı Charlie'nin gözüne doğru uçuşturuyordu.İki eliyle sıkıca tuttu bu sefer ama yine olmadı.Bu sefer de kağıdın alt kısmı Charlie'nin çene hizasına doğru uçuşuyordu.Sinirle ''Aaarghh!'' diye kağıdı buruşturup kırmızı çizgili, siyah cüppesinin ortalama büyüklükteki cebinde tıkıştırdı.
Bu olanlardan sonra tekrar etrafa bakınmaya başladı.Galiba o kağıdı okuyamamasının nedeni böyle şapşal bir şekilde göle bakmanın daha iyi olmasaydı.Charlie neleri düşündüğünü hissedince hafifçe sırıttı.Gerçekten saçma şeyler düşünüyordu.Bu düşünceleri zihninden kovarak yanındaki kızın hareketlendiğini gördü.N'apıyordu o öyle? Kitabıyla çimenleri mi yoluyordu yoksa başka birşeyle mi uğraşıyordu? Hiç de dayanamazdı Charlie böyle ilginç olaylara.Merakına yenik düşerek ayağa kalktı ve kızın yanına doğru yürümeye başladı.Kıza baktı sonra kızın nereye baktığına.. Küçük bir siyah örümcek kıza doğru yaklaşıyordu.O anda sert bir esinti çıktı ve Charlie örümceği kovamadan rüzgar örümceği kovdu.Dayanamayıp konuşmaya başladı : ''Bu kadar küçük bir böcek için Gryffindorlu birinin korkması garip değil mi?'' dedi galiba ukalalaşmış bir şekilde.Aslında kızın kendisi hakkında olumsuz düşünceler düşünmesini ve Charlie'nin ukala olduğunu düşünmesini istemezdi.Sonuçta o bir kızdı ve kızlar herşeyden korkardı Charlie'nin gözünde.Her ne kadar bu düşünce yanlış olsa da...

Rachel örümcekle biraz daha boğuştuktan sonra onu yollamayı başarmıştı.Huzurla yerine oturdu.Kitabını eline alıp okumaya devam edecekken çocuğun ayağa kalkıp yanına geldiğini gördü.

-''Bu kadar küçük bir böcek için Gryffindorlu birinin korkması garip değil mi?

-Ahh Gryffindor'lu biri için bu kadar ukala olmak iyi mi?

Çocuğun cüppesinden ve kravatından Gry.'lı olduğu belli oluyordu.Böyle durumlardan nefret ederdi.Birinin ona karışması,ya da birşey söylemesi onu hep sinirlendirirdi zaten.Ahh Gryffindor.İçinden senin Gryffindor'a değil Slytherin'e seçilmen gerekiyormuş..Dedi.Ama çocuk bunu duymadı.Sessiz kalmayı tercih ederdi ama kendini cevap vermek zorundaymış gibi hissediyordu.

-Ahh bir ondan korkmuyorum tamam mı? Ondan iğreniyorum..Örümceklerden ve küçük böceklerden en az ölüm yiyenler kadar nefret ederim..!

Belkide karşısındaki kişi bir ölüm yiyendi.Umursamazcasına konuşmuştu.Ama onu takmıyordu.Bir ölüm yiyen ile mücadele etmek hayatında ençok istediği şeylerden biriydi.Eğer Gryffindor'a seçilip Ölüm Yiyense Rachel onu şu gölde boğabilirdi.Gerçi ikizide öyledi ama neyse..

-Açıklamam uygun mu beyfendi.?.Yoksa başka bir açıklama yapayım mı?

Ukala bir tavırla bunu söyledi ve başını kitaba çevirdi.Çocuğun ne diyeceğini merak ediyordu aslında.

Charlie kızın kendisine söylediği ard arda laflardan sonra utanır gibi oldu fakat bunu belli etmedi.Kısık ve komik bir kahkaha attı.Hoş,bu kadar gerilmiş ortamda kahkaha atmak da cesaret isterdi bir de kendisine sinir olmuş bir kız varken.Doğrusu Charlie cesaretliydi zaten,en belirgin özelliğiydi.Dayanamayıp konuşmaya başladı : ''Bana diyorsun fakat sen de benim kadar ukalasın.Açıklama yapabilirsin benim için farketmez.Ne sinirleniyorum ne de kızıyorum.'' dedi son derece sakin ve hoş bir tonla.Kravatını düzeltti.Sıkılmıştı biraz olsun.Doğrusu kızın hemen cevap vermesini istiyordu böyle merak içinde kalmak sıkıcıydı.En iyisi biraz da Charlie'nin konuşmasıydı : ''Bak ister dinle ister dinleme.Böyle sıkıcı ortamlara hiç gelemem.Ya sen konuş ya da ben konuşayım ve ben de senin konuşacağını umuyorum.Fobilerin olabilir saygı duyarım fakat bunu alçak ve hoş bir tavırla söylebilirdin.Benim gibi yani.'' dedi yine ukala bir tavırla.Aslında ukala olmaktan nefret ederdi ama hoşuna gitmişti,eğlenceliydi.Bir kız öğrenciyle uğraşmak zevkliydi.Belki karşı taraf bundan zevk almıyordu fakat Charlie biraz bencil olduğu için bu durumu düşünemezdi.Hem hep böyle dargın gibi kalacak değildiler ya (?)

Biraz toparlandı ve ayakta kaldığını gördü.Kızın yanına çömeldi ve kızı iyice sinir etmek için onun okuduğu kitabı her ne kadar içinden de olsa okumaya başladı.

Ya öyle mi dersin?Belkide sana çekmişimdir.Birileriyle uğraşmaktan zevk alıyorsun değil mi?Açıklamamı yaptım küçük bey..!Onlardan iğreniyorum..!

Kitabını okumaya devam etti.Gerçi kendini kitaba veremiyordu.Biri ona bakarken nasıl verebilirdiki zaten.Kafasını zorluyordu.Ama yinede olmuyordu.Böyle durumlardanda nefret ederdi.Zaten sinirleri üstündeydi.Kuzeni ve ikiziyle kavga etmişti.Birde bu çocuk fazlaydı.

''Bak ister dinle ister dinleme.Böyle sıkıcı ortamlara hiç gelemem.Ya sen konuş ya da ben konuşayım ve ben de senin konuşacağını umuyorum.Fobilerin olabilir saygı duyarım fakat bunu alçak ve hoş bir tavırla söylebilirdin.Benim gibi yani.'' dedi yine ukala bir tavırla.

-Alçak ve hoş ha?!? Sen bana ukalaca birşey sormuşken benden böyle bir tavır mı bekliyorsun? Ne yapmamı bekliyorsun..! Ahh pardon adını bilmiyorum ama neyse hobilerim varda filan mı?Çok iyi mükemmel..!Süper anlaşacağız sanırım..!

Bunları söyleyip kitabına döndü.Çocuk yanına çömelmiş.Onunla beraber kitabı okuyordu.Rachel yine sinirleniyordu.

-Bir kitabı ortadan okuyarak anlayamazsın bir..Beni gıcık etmek için mi geldin? Ahh buda iki..

Sinirle kitabı kapattı ..İlla okumak istiyorsan sonra sana veririm...

Aslında şimdi kalıp gidiyor olması lazımdı ama nedense kalkmıyor oturmuş gölü izliyordu.

-Çok iyi mükemmel..!Süper anlaşacağız sanırım..!

Charlie bu söz üstüne iyice gülmeye başladı.İçindeki yeni oluşmuş, taze kıpırtılar dans ediyor gibiydi.Anlaşılan bugün mutlu ve neşeli olucaktı : ''Demek süper anlaşacağız öyle mi?Hımmm...Bu süper birşey o zaman!'' dedi çok hafif alaycı ve eğlenceli bir tavırla.Ardından unuttuğu bir sözü ekler biçimde : ''Ha bu arada ben Charlie.İstersen Boone da diyebilirsin fakat Charlie demeni tercih ederim.Üçüncü ismime değinmeye bile gerek yok.'' dedi hızlı ve sade bir şekilde.Etrafa bakındı.Huzur verici sesler, doğal ve ihtişamlı manzarayla buluşunca ortaya eşsiz bir zevk çıkıyordu.Özellikle karşısındaki kızla sohbet etmek ya da daha doğrusu tartışmak çok eğlenceliydi.Galiba Charlie bugün tam günündeydi.

Ortamdaki serin ve üşüten esinti yerini sıcak güneş ışınlarına bırakmıştı.İlerideki karanlık ormandan gelen rüzgar kesilmişti.Bu esintinin etkisiyle dalgalanan, büyük göl de durgunlaşmıştı.Ortalıkta dolaşan Ravenclawlı ve Hufflepufflılar dışında bir tek Charlie ve karşısındaki kız kalmıştı.Daha doğrusu yanındaydı.Aynı kitabı okuyorlardı.Charlie kızın korkutan, ani sesiyle irkildi.Kız haklıydı bir kitabı iki kişi birden okuyamazdı.Zaten Charlie'nin de böyle bir amacı yoktu.Amaç, kızı sinirlendirmekti.Çünkü bu eğlenceliydi.Fakat bunun daha fazla uzamasını istemeyen Charlie : ''Tamam, anlaştık.Daha sonra bir ara verirsin.Fakat kitap okumayı o kadar çok sevmem.Ayrıca pek fazla okumuş gibi değilsin tam ortası sayılmaz bak daha önünde ortalamadan fazla sayfa var.Bunun akabindeyse seni gıcık etmek için gelmedim.Hata yaptıysam özür dilerim.'' dedi.Daha tanışmamışlardı bile.Charlie unutturmamak için sözlerini tekrarladı : ''Dediğim gibi ben Charlie.'' dedi.Kızın ismini de kişiliği kadar merak ediyordu doğrusu..

''Demek süper anlaşacağız öyle mi?Hımmm...Bu süper birşey o zaman!'' dedi çok hafif alaycı ve eğlenceli bir tavırla.

Öyle mi dersin? Sinirden gülmeye başlayacaktı şimdi.Hiçbirşey yokmuş gibi birde karşısında sırıtıyordu..!Kalın dalları ve oldukça büyük gövdesi olan ağaca biraz daha yaslandı.Dinleniyordu.Eğer yanındaki çocuk olmasa gözlerini kapatıp uyuyabilirdi.

''Ha bu arada ben Charlie.İstersen Boone da diyebilirsin fakat Charlie demeni tercih ederim.Üçüncü ismime değinmeye bile gerek yok.'' dedi hızlı ve sade bir şekilde.

Ahh iyi..! Tekrar gözlerini kapayıp arkasına yaslandı.Belkide çocuk kendisini tanıtmasını bekliyordu.Rachel kendince çocuğu gıcık ediyordu.Normalde tanışmalar böyle olmazdı.İstemsizce gülümsedi.Gözlerini açıp kitaba döndüğünde Charlie:"''Tamam, anlaştık.Daha sonra bir ara verirsin.Fakat kitap okumayı o kadar çok sevmem.Ayrıca pek fazla okumuş gibi değilsin tam ortası sayılmaz bak daha önünde ortalamadan fazla sayfa var.Bunun akabindeyse seni gıcık etmek için gelmedim.Hata yaptıysam özür dilerim.

Bu sözle biraz yumuşar gibi oldu.Ama kitap hakkında söyledikleri yinede sinir bozucuydu.Biraz dikleşti.Toprakta oturmak iyiydi,hoştu ama sırtını birazcık ağrıtıyordu.'

-Dediğim gibi ben Charlie..

Rachel dayanamayarak elini uzattı:"Bende Rachel Isabélle Dumbledore..! Isabélle'yi pek kullanmam Rachel dersen sevinirim.Hatta Rach bile desen yeterli.Tanıştığımaz memnun oldu ee şey Charlie..!

Güldü tekrar yerine yaslandı.Çocuğun ismini unutmuştu biran.Belkide bu kadar erken kalkmak işine yaramıyordu.Kendini gölün büyüsüne bıraktı.

Ortalık sessiz ve sakindi.İnsanı mayıştıran, güzellik ötesi, berrak göl durgundu.Birbirini kovalayanlardan, birbirini dövenlere kadar birsürü öğrenci bu eşsiz gölün çevresindeydiler.Hoş ve ılık bir ortamdı.Güneşin ılık ve parlak ışınları belki de ilk defa çevredekileri rahatsız etmiyordu.Ne gözünü kısan vardı, ne de bir elini ışınlara kalkan yaparcasına alnın ortasına koyan... Ortalık gittikçe sessiz ve sakinleşmeye başlıyordu ki bir su sesi tüm bu sükunetin kılıfını yardı -Foş!- Charlie hemen sesin nereden geldiğine bakıcaktı ki zaten olayın tam önünde gerçekleşmiş olduğunu gördü.Bir Ravenclawlı öğrenci hızlı ve komik bir şekilde göle düşmüştü.Etrafta kahkahalar kopuyordu.Özellikle Slytherinli öğrencilerin kahkahaları insanın kulaklarını tırmalıyordu.Gülmekten bile acizlerdi.Ancak insanların zayıf halkalarını gösterip dalga geçerlerdi işte.Böyle korkunç ve tiz kahkahaları da cabası.. Aslında Charlie sırıtmaktan alamadı kendini.Baya komik bir düşüş oluşmuştu çünkü ve aniydi.

O sırada adının Rachel olduğunu öğrendiği kızın kendisine bir oyun hazırladığının farkındaydı.Charlie ona ne kadar ukala ve gıcık yaklaşırsa o da Charlie'ye karşılık verecekti.Anlaşılan büyük bir eğlence başlıyordu.Başını geriye atarak, ağzını yaya yaya konuşmaya başladı : ''Ben de.Ben de memnun oldum..Bi' saniye..Adını unuttum galiba..ummm..Ah!Ben de memnun oldum Rachel!Öhö!Rach...'' dedi gülümseyen bir yüz ifadesiyle.Gerçekten çok tatlı ve eğlenceli bir diyalog dönüyordu aralarında.Böylesin zor rastlanırdı doğrusu.İkisi de birbirine oyun oynuyordu ve eğlenceli yanlarından ise bu oyunu oynadıklarını ikisi de biliyordu ve bilmelerine rağmen hala devam ettiriyorlardı.

Göl kenarı herzamanki güzelliğini koruyordu.Rach gibi 1.Sınıf öğrencileri uslu uslu oturmaktansa koşuşuyorlardı.Oldukçada eğleniyorlardı anlaşılan.Kahkaha sesleri yanılanıyor bu güzel ortamda insanın içine huzur dolması kolaylaşıyordu.Gölün üzerine narince bir yaprak düştü.Nazlı nazlı yüzüyordu şimdi gölün üstünde.Rach böyle manzaraları severdi.Hoşuna giderdi.Yanında oturan Charli'ye baktı.Sarışın,siyah gözlü,birazcık ukala ama iyi anlaşabileceği bir tipe benziyordu.Hem aynı binaydaydılar.

-Ahh Rach neler saçmalıyorsun? Dedi içinden.Böyle düşünmesine bir etken yoktu aslında.Hala elinde tuttuğu kitabı yanına bıraktı.

-Lanet olsun..Dedi sessizce..Kaldığı sayfayı işaretlemeyi unutmuştu yine..!

-Ahh Rach ahh..! Yine aynı sessizlikte söyledi bunları.Kitabı eline alıp kısa bir uğraştan sonra kaldığı sayfayı buldu.İşaretleyip tekrar yanına koyarken koşan çcuklardan ikisi büyük bir gürültüyle göle düştü.Rach istemsizce gülerken itici bir Slytherin'li kahkahalatla gülüyordu.Bu kadar gülmeye ne gerek vardıki?Keşke sen düşseydin...Dedi bağıararak..

'Ben de.Ben de memnun oldum..Bi' saniye..Adını unuttum galiba..ummm..Ah!Ben de memnun oldum Rachel!Öhö!Rach..

Rach...Rach..Rach diye tekrarladı Rachel yüzünde gevrek bir gülümsemeyle...! Unutmazsın artık ııı Charlie..!

Sonra nedense Charlie'ye dönüp:"O ve onun gibilere gıcık oluyorum.."Dedi o itici Slytherin'liyi gösterirken..Nedense bunu söyleme gereği duymuştu.

Gölün manzarası bizzat ustaca çizilmiş bir portre gibiydi.Bir büyücü gibi ince hatları vardı bu gölün.Bir o kadar da huzuru.Rachel'a doğru baktı.Son derece iyi,tatlı bir kızdı aslında.Sadece olayları Charlie böyle başlattığı için ilk başta ukala ve gıcık gibi gözükmüştü.Konuşmalar arttıkça tam tersi olduğu anlaşılmıştı tabii.Belki konuşmalar daha da arttıkça başka özelliklerini görürdü Rachel'ın Charlie.Adını tekrarladığını görünce kısık bir kahkaha attı.Eğlenceli bir kızdı : ''Aa!Demek adımı unutmamışsın!Buna çok mutlu oldum.Yani yani mutlu oldum dediysem de unutmadığın için.Tamam saçmaladım farkındayım.Neyse aslına bakarsak ben de unutmamıştım ismini.Yine şakacılığım tuttu, affet.'' dedi nahoş bir tavırla.Yüzü her cümlede ayrı bir şekle, tavra bürünmüştü.Sesi her cümlede değişmişti.Anlaşılan konuşacağı cümleleri toparlayamamıştı.Mimikleri de birbirine girmişti zaten.Son cümlede son derece ciddi bir tavır takınmıştı ki böyle garip garip davrandığını farkedince aniden sırıttı.Daha fazla rezil olmamak için sustu.Aslında komik bir duruma düşmüştü daha çok.Bunu da umursamıyordu zaten arkadaşları Charlie'nin komik olduğunu düşünürdü.

Charlie bunları düşünürken Rachel'ın kendisine demin büyük ve korkunç kahkahalar atan bir Slytherinli öğrenciyi gösterdiğini gördü.Kaşlarını çatarak çocuğa bakmaya başladı.Gerçekten Rach haklıydı.O ve onun gibilere gıcık olmamak mümkün değildi ki zaten.Hafifçe : ''Haklısın.'' diyebilmişti.Fazla açıklamaya gerek yoktu açıklasa da Rachel'ın da Charlie ile aynı düşüncelere sahip olduğu belliydi.Charlie bir kez daha mutlu oldu.Demek bazı konularda ortak noktaları vardı.İlk konuşmalarında bunları hiç düşünmemişti.Olaylara karışmayınca olaylar alıp başını gidiyordu tabii.Zaten böylesi de daha iyiydi.

Rp Out : Ben maviş gözlüyüm. xD

Rachel tekrar düşüncelere dalmıştı.Gölün bizzat bu kadar huzur verici olması onu daha çok düşündürmeye sevk ediyor olsada halinden hoşnuttu.Lizz ile kavga etmeleri,Eleanor'un onlardan nefret etmesi ve Lizz'in ayağını burkması...Herşey üst üste gelir miydi bu kadar?Sıkıntıyla içini çekti.Böyle sıkıntılara gelemezdi.Birde babasının hala bulunamamış hatta ölmüş olabilceği düşüncesi Rach'ı fena halde sıkıyor ve dönüşü olmayan bir çıkmaza sokuyordu.Ya ölmüşse? Ya bir ruh emici onu öpmüşse? Yoo hayır öyle birşey yok..! Baban gayet iyi..! İçindeki 2 zıt ses çatışmaya tutuşmuştu.Gölün büyüsüne dalmış giderken bu düşünceler nerden çıkmıştı ki sanki? Rach aslında kötüydü ama yinede gülmeye çalışıyordu.

''Aa!Demek adımı unutmamışsın!Buna çok mutlu oldum.Yani yani mutlu oldum dediysem de unutmadığın için.Tamam saçmaladım farkındayım.Neyse aslına bakarsak ben de unutmamıştım ismini.Yine şakacılığım tuttu, affet.'' dedi nahoş bir tavırla.

Charlie oldukça esprili birisiydi aslında.Rach'ı bu zor günlerinde güldürmeyi başarmıştı.Gülümseyerek onuhn suratına baktı.

-Ahh unutmadım Charlie.Benimde tuttu sanırım.Charlie'yi bastırarak söylemişti.Yüzüne hoş bir gülümse oturttu.Arkasına yaslanıp bu esprili çocukla yaşadığı komik diyoloğu düşünmeye başladı.Demin düşündüğü karamsar tablodan yüzde yüz daha iyi bir mevzuydu.Komikti birkere ve Rach'ı güldürebilirdi.Bunları düşünürken Charlie deminki Slytherin'li iin söylediği sözlere kısa bir yorum yapmıştı.Haklısın.

-Ahh kesinlikle öyle.Biliyor musun? Eskiden sevdiğim kuzenim Slytherin'de ve Gryffindor'a seçildik diye bizden nefert ediyor.Ahh bizde farklı sayılmayız ya neyse...

Bir çırpıda söylemişti herşeyi.İçi doluydu haklısın sözcüğünden çıkarak yapmıştı tüm bunları.Umursamazcasına arkasına tekrar yaslanıp gözlerini kapadı.Belkide konuşmaya ihtiyacı vardı.İçini dökmeye...

Doğal yeşil çimenler, güzel portre gibi eşsiz bir manzara... Bunları düşündükçe Charlie'nin aklına Almanya geldi. Orası da bu kadar güzeldi. Tabii doğduğu yer gibisi yoktu. Oranın da kendine has güzel mis kokusu, yemyeşil çimenleri, şaheser yapılı binaları vardı. Binaları düşündükçe oturdukları ev geldi. Etrafta Muggle dolu olmasına rağmen rahat ve huzurlu hayatları vardı. Kimse onlara karışmıyor, Monaghan ailesi de kimseye karışmıyordu. Evde Charlie'nin annesiyle babası Charlie'ye günlük Almanca ve İngilizce dersleri veriyor oğullarının değişik dilleri öğrenmesini istiyorlardı. Aslında Almanca zaten temel dildi fakat İngilizce ile birleştirince daha güzel olur diye düşünüyorlardı. Fransızca'ya tamamen karşılardı çünkü Monaghan ailesi ve çoğu Alman ailede Fransızlara olan bir antipati besleniyordu. Bu kesinlikle hoş değildi. Bu yüzden her ne kadar ailesinin yanında kendisi de Fransızlara antipati beslediğini söylese de Charlie ailesinin yanından uzaklaştığında bu antipatiyi unutuyordu. Ailesine karşı çıkarsa dışlanacağından korkmuştu hep.

Charlie eskileri düşünmeyi bıraktı. Artık ileriye bakmalıydı ama yine de geridekileri anımsadan ileride adımlarını nasıl gerçekleştirebilirdi? Hayat bir satranç gibiydi gerçekten. Ya da bir tiyatro sahnesi... O kadar çoğaltılabilirdi ki bu benzetmeler. Akabinde şu an önünde gördüğü korkunç kahkalar atan Slytherinli çocuğu da canavara benzetiyordu. Rach bu konuda çok haklıydı. Bu bir içgüdü de olabilirdi. Gryffindorluların Slytherinlilere karşı beslediği bir kin, nefret, hırs, hiddet... Her ne kadar bunlar yeterli olsa da asla gaflet içinde davranmamak gerektiğini düşünüyordu. Charlie bunları düşünürken Rach yeniden bir söz söylemişti bile. Sevdiği kuzeni mi? İlk inanamadı, şaşırmıştı. Sevginin binalardan daha önemli olduğunu düşünmüştü Charlie fakat bu olayda durumlar farklıydı. Rach'ın üzgün olduğunu farketti birden. Galiba üzücü olayları anımsamıştı tekrardan. Hafif teselli eder bir havada :

''Haklısın. Ama ben yine de Seçmen Şapka'nın yanlış bir seçim yaptığını sanmıyorum. Bak, seni kırmak istemiyorum Rach fakat belki de kuzenin gerçekten kötü, şımarık biriydi. Gerçi bende şımarık sayılırım fakat beni katmayalım şimdi. Cümleleri yine toparlayamadım kabul ediyorum ama belki dediğim gibidir. Tabii ki bu senin yanlışın değil onun yanlışı. Karakteristik özellikleriyle giriyor herkes binaya ve ben Seçmen Şapka'nın yanıldığını hiç görmedim. Duymadım da.. Bu yüzden o kadar üzülmemelisin. Slytherinli herkes öyle maalesef. Hem ben dostlukları binaların ayırabileceğini sanmıyorum. Belki de rol yapıyordur. Ne dersin? Çünkü senle dost gibi görünürse Slytherin binasında dışlanacak Gryffindor'lu biriyle samimi olduğu için.. Bu yüzden korkuyordur belki.''

dedi. Kendisi yeniden Almanya'yı hatırlamıştı. Bu yüzden korkmak, dışlanmaktan korkmak. Ne dersin Charlie, Charlie? Almanca'da Beklommenheit sıkıntı demekti ve Charlie ailesinden öğrendiği ayrıca şu anda aklından geçirdiği kelimelerden sadece birisiydi.

Rachel gölün verdiği huzurla yeni edindiği bu arkadaşla konuşmak istiyordu. Açıkçası onu yanlış tanımıştı.İlk görüştüklerinde belkide konuşmalarında onu kesin şımarık bir Slytherin'li olarak düşünmüştü. Kendide pek az sayılmazdı. Ukala olmak onun kişiliğinde vardı bunu binasıyla kimse değerlendiremezdi. Ama Eleanor öyle değildi ki? Şımarık değildi... Ailesine önem verirdi. En önemlisi sevmeyi bilirdi insanları incitmeye çalışmazdı. Annesinin azkabana atılması , onun Slytherin'e seçilmesi aralarında ilişkileri büyük bir hızla yok etmişti. Eleanor ve Lizz ile kendisini ne zaman bulsa kavga eder olurlardı.Charlie Rach'e oldukça uzun gelen bir zaman diliminden sonra konuşmaya başlamıştı. Sevginin herşeyin üstünde olduğunu vurguluyordu aslında... Ama her defasında öyle olmuyordu ki? Rach eğer onlarla iyi geçinirse Eleanor'un dışlanacağına adı gibi emindi. Her nekadar eskiden sevdiğim kuzenim diye bahsetsede onu iyi anlıyordu. Eğer gerçekten öyleyse buluştuklarında zahmet edip birkaç göz işareti yapabilir , burada konuşamayacaklarını belirtebilirdi. Ama Elea hiç böyle yapmamıştı. Rach'de kendini yapılmayan bir şeye ne yazıkki inandıramıyordu. Kalbi her nekadar inanmak istesede...

Sıkıntıyla içini çekip uzun bir süre konuşmadı. Charlie onu gerçekten anlıyor muydu ? Yoksa sadece teselli sözcüklerimi sarfetmişti anlaya mıyordu? Babası olsaydı kesin bu problemi ortadan kaldırırdı... Ahh Rach her ne olursa olsun baban size ihanet etti! O Lord adına çalışıyor! İçinden bir ses bunu söyledi. Rach kalbine saplanan bu acıyı belkide çoğu kez duymuştu. Boğulacak gibi olurdu hep... Konuyu değiştirmek için Charlie'ye yöneldi:" O eskiden böyle değildi ki? O iyiydi anlamıyorsun..! "

Ortam biraz gerilmişti sanki. İpler sıkılaşmış gibiydi. Hayatın daha 11 yaşında getirebileceği zorlukları bir düşündü Charlie. Ne olabilirdi? Bazıları için hayat zordu, her ne kadar sihirle olsa da. Bazıları için de bebek oyuncağıydı sihirle heryerin hakimiyeti büyücülerin ellerinde diye. Aslında iki tarafta haklıydı fakat kendilerini bir inceleselerdi? Akrabalıklarda zedelenmeleri ele alsalardı bir. Bağların kopuşu ya da bağlanamayışı... Hüzünler, kederler, gözyaşı... Bu örnekler daha ne kadar çoğaltılabilirdi? O anda Charlie'nin kalbinin ta derinliklerinde birşey kopmuş gibiydi. Aile meselesine gelince, Charlie için kapanmıştı. Bütün bütün kapanmıştı. Fakat Almanya'daki ailesinin kendisine bir mektup bile göndermemesi.. Üzücüydü... Bir o kadar da gerçek.. İşte bu kadardı, sınırlar aşılabilirdi. 11 Yaşındaki bir çocuğun düşünceleri bazen kendisine bile ağır gelebilirdi. Charlie umursamıyordu, fazla takmıyordu kafasına aile sorunları veya hayattaki sorunları. Ailesinin onu ne kadar çok sevdiğini biliyordu, hayatın da sihirle çok kolay olduğunu. Her ne kadar bazıları zor başlasa da bunların geliştirildikçe kolaylaşacağını düşünüyordu Charlie, galiba haklıydı da : ''Bu kadar büyümüş de küçülmüşlük yeter..'' dedi kimsenin duymaması için ağzını kapayıp, sesini en alçağa indirerek. O anda sesini biri duysa ya da duyabilse bu sesin bir robota ait olduğunu düşünebilirdi çünkü gerçekten de öyle çıkmıştı. Tabii sesini kısmak problemleri çözmüyordu düşüncelerini engellemekten başka...

O sırada belki de şaşkınlık ve dalgınlığından olsa gerek Rachel'ı farketti. Kendine geldi, silkelendi hafif bir nahoşlukla. Daha sonra Rach'a bakarak sırıttı. Ya Rachel? Charlie'nin düşündüğü gibi onun da ailevi sorunları vardı galiba. Ailevi sorunlarını yeniden tazeleyip, maziyi kazıp tekrardan onu üzmek istemiyordu gerçekten. Neden üzülmemesini istiyordu? Normalde karakteristik özelliği böyleydi fakat Rach'a karşı başka duygular besliyordu sanki. Aklına gelen fakat bir yandan onları kovmak isteyen ama kovamayan... Dudaklarından hafif manalı sözler döküldü : ''Anlıyorum... A, bak ne hatırladım. Nelerden nefret edersin ya da daha kibarca bir şekilde sormak istersem nelerden hoşlanmazsın? Ona göre davranmak istiyorum da.'' dedi ve gülümsedi tatlı tatlı.