Normand Hakkındaki Gerçekler ve Yalanlar

Öncesi: Aile İçi Sorun:Baykuşhane

Kuzeni Daff'ın odasında Avril ve Johnny bir sağa bir sola gidiyordu.Daff meraklı gözler ile ikisini de aynı bakışlarını yöneltiyordu.Johnny sus dermişçesine ona bakıyordu.Avril'e kızgın bir bakış attı ve: "Uçuç tozu var mı? Avril ona evet anlamında kafasını salladı.Ardınan hemen şömineden uçuç tozu ile diğer şömineye geçtiler.Aslında yürüyerek geçebilirlerdi ama Fleur buradaydı.Sessiz olmak için ikisi de aynı anda uçuç tozu ile şömineye girip diğer şömineden çıkıverdileri.İlk önce Avril gelmişti.Ardından Johnny onu takip etmişti.Annesi neden böyle yaptınız der gibi bakıyordu ikisine şaşkın gözlerle. "Anne, Fleur'un yanında kim var?" Annesi hala şaşkın bakışlarla bir Avril'e bir Johnny'e bakıyordu. "Bilemiyorum az önce cisimlendiler ve yanlarında Angelina vardı." Profesör Angelina'dan bahsediyor olmalıydı. İki profesör birden buradaydı. Şimdi ne olacak? Ya yakalanırsak. Tedirgin bakışlar eşliğinde annesina bakarak onu süzdü. Onu gerçekten özlemişti. Yanağına bir öpücük kondurarak ona sıkıca sarıldı. Ardından babasını dört gözle aramaya başladı.

İlk önce annesine belli etmeden yukarı çıktı. Gerçi annesi görmüştü. Ama belli etmemişti. Taş merdivenlerden çıkarken merdivenin kenarlarında duran boşluklarda çeşitli desenler vardı. Bazı boşluklarda ise kavanozlar, kavanozların içlerinde ise uçuç tozları vardı. Geriye dönmek için yeterince uçuç tozu olduğunu içine sindiren Johnny birkaç basamak daha çıktıktan sonra ilk önce özlediği odasına girdi. Odası hala gittiği günkü gibi kokuyordu. Hemen önünde kocaman yatağı Johnny'i bekliyordu. Tam sağında uçuşan mumlar ışığını yitirmişti. Sanki Johnny gittiğinden beri odaya kimse girmemişti. Hemen sağında kalan kocaman gardırobunu açıp kıyafetlerine bakmaya vakti bile yoktu. Odasının nehir manzarasına bakarak aynı kapıdan anne ve babasının birlikte kaldığı odaya girdi.

Odadan girer girmez babası Normand asasını kırmaya çalışıyordu. Asası gözyaşları ile ıslanmıştı. Burnundan soluyarak babasının yanına gitti ve asayı elinden aldı. Biraz hasar görmüş olmasına rağmen yine de işlevini sürdürür durumdaydı. Babasının gözyaşlarını sildi ve sakince konuşmaya başladı. "Ablam aşağıda. Annemin yanında. Buraya sırf gerçekleri öğrenmek için geldik. Hogwarts'dan atılma uğruna seni görmeye, haberleri öğrenmeye geldik. Bunları nasıl açıklayacaksın. Okulda yaşadıklarımı bir bilsen. Şimdi bunları geçelim. Her şeyi anlatmaya başla. Anlatmadığın sürece sadece burada kalma sürem uzar" Gittikçe sesi yükselerek
konuşuyordu. Kızgın gözlerle babasını süzdü ve yatağa, uzak köşeye oturarak onu dinlemeye başladı .Ama hala bir şey söylemiyordu. Sadece yanağından isteksizce akan birkaç damla yaş vardı. Onun dışında ne bir kıpırtı ne de bir ses...

Avril, fark ettirmeden kardeşini takip ediyordu..Babasını ağlarken görünce, içi cızırdadı..Kend küçük arkadaşları gibi ağlıyordu babası..
Kapı eşiğine dayanarak dinlemeye başladı.

"Ablam aşağıda. Annemin yanında. Buraya sırf gerçekleri öğrenmek için geldik. Hogwarts'dan atılma uğruna seni görmeye, haberleri öğrenmeye geldik. Bunları nasıl açıklayacaksın. Okulda yaşadıklarımı bir bilsen. Şimdi bunları geçelim. Her şeyi anlatmaya başla. Anlatmadığın sürece sadece burada kalma sürem uzar"

Babası, önce şöyle bir Avril'e baktı.Fark etmişti.Sonra, oturduğu yerden Johnny'e dönerek:

-''O..o adam anneni öldürmeye çalıştı Johnny.Ryan burada değildi, o yüzden ben yapmak zorunda kaldım.Sadece, bizden uzak dursun diye ufak bir büyü yaptım...Ama basın bunu çarpıttı tabiiki.Ben, yıllar önce yemin etmiştim, bir daha yapmayacaktım-

Gözyaşları hala yüzünden aşağıya iniyordu.Asayı, Johnny'in elinden aldı...Anlaşılan eliyle kıramayacağı kadar güçlüydü bu asa.Avril' ''gel'' gibisinden el salladı...Bir yandan da asayı sallıyordu elinde.Avril, gözleri asaya zapt olmuşcasına sadece ona bakarak yaklaştı.Ne yapması gerektiğini anlamıştı.

Asası her zaman iç ceplerden birinde dururdu.Sol elini cüppesinin sağ cebine götürdü ve uzun asayı çıkarttı.Diğerine doğrultarak :
-''Evanesco !''
Diğer asa, bir buhara dönüşüp yok olmuştu...Avril sanki bir insanı öldürmüş gibi hissediyordu kendini.Bakışlarını yere eğdi...Göz yaşları birer birer damlamaya başlamıştı bile
-''Avril, hayır!!''
Babası anlık bir refleksle kalkıp ona sarılmıştı.Avril babasının çenesine anca denk gelebilirdi.Başını ona yasladı ve ağlamaya devam etti.Nedenini tahmin edemiyordu, ama bu ona hayli ağır ve taşınması zor bir yük gibi gelmişti.Oysa her gün birkaç şeyi yok etmesi gerekirdi.Ama, sanki çok kötü bir şey yapmış gibiydi.Babası onun sarı saçlarını destek verircesine okşuyor, Avril de hıçkırarak ağlamaya devam ediyordu.Şimdi babası, asla büyü gücüne geri dönmeyecekti, bu kesinleşmişti..

Babası bir çocuk gibi ağlamaya devam ediyordu. Gözlerindeki yaşlar elindeki alıç asaya akarken asadan ise yerdeki yumuşak halı döşemesine akıyordu. Johnny'nin hemen arkasından Avril geldi. Avril babasını bu halde görünce ona biraz acımış gibi yaptı ve çaktırmadan konuşulanları dinledi. ''O..o adam anneni öldürmeye çalıştı Johnny.Ryan burada değildi, o yüzden ben yapmak zorunda kaldım.Sadece, bizden uzak dursun diye ufak bir büyü yaptım...Ama basın bunu çarpıttı tabiiki.Ben, yıllar önce yemin etmiştim, bir daha yapmayacaktım-" Bu gereken açıklama değildi.

Hala kızgın bakışlarla babasına bakıyordu. Bir yandan ona acıyordu. Neden büyü gücünü reddettin,Neden? Bu konuya bir türlü bir açıklama getiremiyordu. Ama anlaşılan bu sırrı öğrenmenin zamanı gelip çatmıştı bile. Geç kalınmıştı hatta. Hem de çok geç. Biraz daha yatışmış gibi hissediyordu kendini. Sakin bir sesle gerçekleri öğrenme zamanının geldiğini vurguladı. "Tamam anneme saldırdı ancak sen büyü gücünü reddettin.Muggle'lardan ne farkın kaldı?" Derken babasının odasında asılı duran şampiyonmuş gibi bakan muggle portresine kızgınlıkla ve parçalamak istiyormuş gibi baktı. "Neden yaptın bunu? Bir açıklama yapabilecek misin? Yaparken hiç düşündün mü? Geride kalanlar ne olacaktı? Avril ile kendisini işaret etti. "Senden bir açıklama bekliyorum baba. Bunun açıklamasını yaparsan seni rahat bırakacağız ve bu konuyu kapatacağız." Tamamını yüksek sesle söylemişti.Bir yandan kalbi fena halde atıyordu.

Babası çok üzgün bakışlarla Johnny'e acınası bir halde bakıyordu. Az önce Johnny'nin baktığı heykele iç geçirerek baktı.Açıklamasını uzun uzun sürdürdü. "Bunu yapmamın sebebini mi soruyorsun bana? Evet sormakta haklısın. Benim için çok şanslı bir gündü. Büyüden nefret ettiğim herzamanki günlerden biriydi. O gün hayatımın kararını almaya hazırlanıyordum." Konuşurken bir taraftan ağlamaklı bakışlarla göz bebekleri yatağına takılmıştı. "O gün annenizin huzurunda büyü gücünü reddettim. Ömrüm boyunca asasz yaşayacaktım. Tıpkı bir muggle gibi olacaktım. Asam ise Avril'in parçaladağı asa... İyi ki parçalamış. Annenize parçala demiştim. Ama o uzun yıllardan beri saklıyordu. Gayet sakin bir ses tonu ile açıklamasını yaptı.

Bu gerçekler ve yalanların su yüzüne çıkmasıbir aile faciasını engellemişti. Babasına duyduğu tüm kin ve nefret ortadan kalkmıştı. Ona samimi gözlerle bakarak yanağına uzun bir öpücük kondurdu. Çok duygulanmışa benzeyen babasının ise göz pınarlarından gelen yaş sarı çizgili beyaz tişörtüne aktı ve onu ıslattı. Babasına sıkı sıkı sarıldı ve aşağıya annesinin yanına indi. Yanında ise Avril'in gözleri dolmuştu. "Her şey çözüldü anne. Hem de her şey." Bunu söyleyeceği aklının ucundan bile geçmezdi. Annesine sıkı sıkı sarıldı. Hasret giderdiler. Johnny ablasına gelmesini işaret etti. Çünkü saat geç olmuştu. "Saat geç oldu ben yatmaya gidiyorum." Aynı anda ablası hemen yanıbaşlarındaki odaya yöneldi.Johnny ise kendi odasına çekildi.