Ödüller

Avril, sanki etrafında çok yüksek sesli bir gürültü varmış gibi aniden uyanıverdi.Gözlerini hafifçe aralardı, pencereden giren ışık canını yakıyordu.Kalkar kalkmaz ilk işi, elini gözlerine siper ederek perdeleri çekmek oldu.

Bir cumartesi sabahı ve yapacak hiç bir iş yok.Ödevler bitmişti, çalışabileceği kadar derste çalışmıştı.Canı artık tek bir ders kitabı görmek bile istemiyordu.

Avril ellerini arkada kavuşturarak esnedi.Bir yandan da sıkılmamak için ne yapması gerektiğini düşünüyordu.Aklına birden, artık öğrencilere açık olan ödül odası geldi.Oraya bakabilirdi.En azından, üzerine kıyafetlerini geçirirken böyle düşünüyordu.Ağabeyi Ryan'dan el koyduğu büyük, mavi erkek tişörtünü ve mavi kaprisini geçirmişti.Altınada mavi spor ayakkabıları.Mavi gerçekten ona yakışıyordu.

Büyük bir enerjiyle, adeta zıplayarak indi kuledeki merdivenleri.Ortak salonda, birkaç kişi vardı.Bazıları Avril'i tanıyordu
-''Günaydın Avril''
-''Günaydın Avril''

Avril, hızlıca yanlarından geçip giderken şöyle bir bakış attı sevecen sevecen
-''Günaydın arkadaşlar''
Neredeydi ki ödül odası? Kuleden dışarı çıkar çıkmaz, bir anlığına olduğu yerde kaldı.Hiç gitmemişti ki daha önce

-''Hay Allah'' diyerek alt dudağını ısırdı.Bu aklına gelmemişti.Birinemi sorsaydı? Umarsız umarsız, bir hademe bulmak için etrafına bakınırken, Griffindor'dan Creft'i gördü.Oğlan, üzerinde muggle kıyafetleri, elinde ders notları, alnı kırışmış bir şekilde onları okuyarak geçip gidiyordu.Avril'i fark etmemişti henüz.Avril, birini bulmanın sevinci ile
-''Creft! Lütfen bakarmısın''
Creft, onun bir kaç adım önündeydi.Birden duraladı.İlk defa görüyormuş gibi Avril'i süzdükten sonra:
-''Günaydın Avril, ne oldu?''
Avril gülümsedi.Creft her zaman böyleydi, biraz saf ve yardımsever.Avril, iki büyük adımda onun yanına varınca:
-''Günaydın Creft, ödül odasını arıyorum.Acaba nerede olduğu konusunda bir bilgin varmı?''
-''Ah, evet oradan geliyorum.Bak şimdi, şu büyük goblen varya .....''
Diyerek anlatmaya başladı.Yeri hayli basitti aslında.Önce sağa, sonra sola..
-''....işte tam oradaki büyük kapı.Bu kadar basit.''
Avril, elini Creft'in koluna götürdü ve aşağı-yukarı sürttü.
-''Sağol Creft''

Önce sağ, sonra sol...Böyle bir yandan tarifi unutmamaya çalışırken bir yandan da yanlış yönlere gitmemeye dikkat etmek gerçekten büyük bir dikkat istiyordu.Ama en sonunda bulmuştu.

Büyük kapıyı, ses çıkartmamaya özen göstererek açtı.İçeride büyük raflara sıralı yüzlerce ödül vardı.Hepsi de pırıl pırıldı, göz kamaştırıcı ışıklar saçıyordu

Armina gece yarısına kadar ödevler yüzünden uyuyamamış olsada, sabahın erken saatlerinde uyanmıştı. Yatakta doğrulup odadaki diğer 4 kıza baktı. Dördüde uyuyordu. Yatakların çevresindeki perdeler kapalıydı, gece yarısı geldiğinde kendisi çekmişti, fakat kalan aralıklardan kızların yüzlerini görebiliyordu. Ayaklarını aşağıya sarkıtarak, bir süre daha kendine gelmeye çalıştı. Gözlerini bir kaç kez açıp kapadıktan sonra, yatağın çevresinden sarkan yeşil perdeleri kenara çekip soğuk taş zemine indi. Yatağının hemen yanındaki minik masanın üzerindeki gaz lambasına gitti eli, yavaşça, şiddetini hafifçe arttırarak yakmaya başladı. Yan ranzadan rahatsızlık belirten bir homurtu yükselince hızla lambayı kapattı. Yatağının uzundaki sandığından ince siyah ayakkabılarını ve cübbesini alıp hızla üzerine geçirdi. Eli en köşedeki yeşil tokaya gitti önce, ama daha sonra vezgeçti. Elinden geldiğince sessizce yatakhaneden çıkıp, ortak salona indi. Kendisi gibi erken kalkan bir 3. sınıf öğrencisi gülümseyerek kıza döndü.

" Günaydın Armina.. "

Armina önce irkildi, neredeyse ortak salon çıkışına varmıştı. Kafasını şöminein yanındaki yeşil deri koltuklara çevirdi..

" Ehm, şey, günaydın..

Kızın adını hatırlayamamıştı. Daha fazla konuşmasına fırsat vermeden kendini zindanın loş, küf kokan koridorlarına attı. Sihir Tarihi dersi vardı bir öncceki gün. Laf arasında binaların ödülleri hakkında bir kaç şey sormuştu Armina. Slytherin'in başarılı bir bina olduğundan bahsediliyordu. Ne kadar safkan düşkünü olmasada, bu konuda meraklanmıştı. Bu nedenle etrafta bahsedilirken yerini öğrendiği ödül odasına gitmek istiyordu. Etrafta kimse yokken, en azından dersler başlamadan.. Zindan merdivenlerinin yüksek basamaklarını tırmanıp ilk kata çıktığında, gün ışığı gözlerini kamaştırmıştı. Bir süreliğine etraftaki hiçbirşeyi görememesine sebep olacak kadar güçlüydü ışık. Bir kaç saniye bekledikten sonra yoluna devam etti..

Koridorlarda yanlızca tek başlarına gezen öğrenciler vardı. Çoğu 2 yada 3. sınıftı ve Armina henüz onları tanımıyordu. Zaten ödül odasına vardığında, bunca yol boyunca selam verip durmak zorunda kalmadığı için memnundu.. Yavaşça ağır kapıyı ittirip, kalan küçük bir aralıktan içeriye süzüldü. Bir kez daha gözleri kamaşmıştı. Bunca ödül gün ışığını fazlaca yansıtıyordu. Gözlerinin tekrar düzelmesini bekledikten sonra, odada bulunan uzun boylu bir kızı farketti. Ne cübbesi giydiğini göremiyordu ve muhtemelen Armina'dan 1-2 yaş büyüktü. Onun bilmediği birçok şeyi biliyor olmalıydı. Armina arkadı dönük olan kıza yavaşça yaklaşırken bir anda duraksadı. Dürtüklemek falan - Armina'ya sinirlenmesine sebep olabilirdi. Kafasını biraz daha kaldırdı.

" Ehm, merhaba.. "

diye mırıldandı cılız bir sesle..

Avril, hayran hayran ödüllere bakmalıydı.Altın ve gümüşten, bazıları kakmalı ödüller.Şunlardan bir tanesine sahip olmayı ne çok isterdi.
Noel balosu ödüllerine bakıyordu şimdide.1. sınıfta iken kendiside noelde bir ödül kazanmıştı, adını görünce gülümsedi.Harflerin arasında dolaştırdı parmaklarını.

" Ehm, merhaba.. "
Bu ses, onu irkiltmişti.Hafifçe yerinden zıpladı.Arkasını dönmüştü, hafif bir sinirle kıza:
-''Ödümü patlattınız.Evet, merhaba'' dişlerini göstererek.İki silahşör gibi bakışıyorlardı.Kız, bir kere Avril' den yaşça küçüktü, barizdi bu.Birden, sinirlenmenin saçma olduğunu fark eder gibi oldu.Kız girdiğinde Avril'i fark etmemişti belkide.Bir dostluk bağı kurmak ister gibi:
-''Ödüllere bakıyordum.'' Tekrar raflara dönmüştü bile.
-''Burada çok fazla ödül var.Şuna bak, bir okula hizmetler özel ödülü''
Ödül kocaman ve altındandı.Epey ağır gibi gözüküyordu.Acaba kimin, sorusu aklından geçerken, sedef ışıltıları yüzünden okunamayan ve ancak parmaklarla dokunca hissedilebilen kabartma harflerin arasında gezdirdi parmaklarını.

Sırıttı.Üzerinde ''Thomasina Delacour'' diye yazıyordu.O kimdi, Avril hiç bilmiyordu ama kendi ailesinden birinin yıllar önce bile olsa ödül alması onu mutlu etmişti.Vücudunu dönmeden kıza çevirdi başını.Kızcağız hala şaşkın bakışlarla Avril'e bakıyordu

-''Thomasina ne kadar garip bir isim değil mi? Ooo, 1948 yılına ait bu ödül''
Kaşları çatılmıştı, kimse bu Thomasina, epey yaşlı -belki de ölmüş- olmalıydı.İlk fırsatta onun kim olduğunu Fleur'a sormayı aklının bir köşesine yazdı.
Kızın kim olduğunu sormasını bekliyordu.Adın ne, hangi binadasın gibisinden.Teker teker ödüllere bakarken, kızın soluğunu arkasında hissediyordu.
-''Ben Avril Delacour.'' dedi arkasını dönmeden.''Peki sen kimsin?''

'Ödümü patlattınız.Evet, merhaba''

kız Armina'ya bir süre sinirli sinirli baktıktan sonra sakinlemişti. Bu arada Armina, bir iki adım gerilemiş merakla kızı süzüyordu. Birden konuşmakla, onu korkutmuş olmalıydı. Özür diler gibi baktı bir an.

''Ödüllere bakıyordum.Burada çok fazla ödül var.Şuna bak, bir okula hizmetler özel ödülü''

Kız elleriyle kupanın üzerindeki kabartmalı yazıyı okumaya çalışıyordu. Armina ise gözlerini iyice kısıp okumaya çalıştı.. Thomas.. Thomasina.. İsmi okuyabilmişti ama soyadını bir türlü anlayamamıştı.

'Thomasina ne kadar garip bir isim değil mi? Ooo, 1948 yılına ait bu ödül''

Kızı onaylarcasına başını belli belirsiz saşşayıp gülümsedi. Bu arada kızın cübbesindeki armayı görebiliyordu ; Ravenclaw. Sorun yoktu o zaman, herhalde.. Bir Gryffindor olsa, sorun çıkartabilirdi. Biraz daha rahatlayarak, derin bir soluk aldı. Fakat tozlu hava nedeniyle bir süre öksürük nöbetine tutulmuştu. Kız ise ödüllere dikkatle bakıyordu, Armina'nın durumundan habersiz gibiydi. Son bir kez daha öksürürken, kız beklediği soruyu sormuştu.

''Ben Avril Delacour.Peki sen kimsin?''

Armina önce tam önündeki tozlu havayı arındırmak istercesine, elini bir kaç kere salladı. Ardından hafif gururlu ve daha öncekine göre fazlaca güven dolu bir sesle konuştu..

" Ben Armina, Armina Jena Andrews.. Slytherin'im, 1. sınıf.. Belli oluyordur sanırım.. " Durup hala kendisine bakmamakta ısrarlı olan kıza döndü. " Delacour ha, güzel.. "

Bir anda kafasına "dank" etmişti.. Kızın dikkatini çeken ödülün üzerindeki yazıyı bir kez daha okumaya çalıştı.. Thomasina Delacour.. İrkilerek tekrar konuşmaya başladı..

" Örnek öğrencilerden oluşan bir aile, sanırım.. Bir kaç tane daha Delacour gördüğümü hatırlıyorum.. "

diye mırıldandı sessizce..

Ben Armina, Armina Jena Andrews.. Slytherin'im, 1. sınıf.. Belli oluyordur sanırım.. " " Delacour ha, güzel.. "
" Örnek öğrencilerden oluşan bir aile, sanırım.. Bir kaç tane daha Delacour gördüğümü hatırlıyorum.. "

Avril, hafif bir kahkaha koyuverdi.Gerçekten de öyleydi
-''Adını daha önce hiç duymadım, Jena.''
Hala ödüllere bakmakta ısrarlıydı, ödülleri daha çok ilgisini çekmişti, ama kızı kırmamak için bakışlarını ondan yana doğrulttu.
-''Demek bir slytherin daha ha? Ah, umarım sende bir ölüm yiyen olmazsın.Hoş, yoldaşlıktan olabilieceğini düşünmüyorum bile.Ne çok Slytherin var.Ben Ravenclaw'danım.3.sınıftayım ben''

Diğer bir ödüle bakmaya geçmişti, bu da oul birinciliği ödülüydü.Adı Tom Spales 'ti ödülü alanın.

-''Hmm, kulağa hoş geliyor''
Dudağını ısırdı sessizce.Kendisi neden bir ödül alamamıştı ki bir türlü? Yarışmalarıda hep başkaları kazanırlardı, konuşmaları en iyi hep başkaları yapardı.Avril kendini epey ezik gibi duyumsamaya başlamıştı.Kafasını dağıtmalı, konuşacak başka bir şey bulmalıydı:
-''Andrew soy adını daha önce hiç duymadım.Safkan değilmisin yoksa?''

" Adını daha önce hiç duymadım, Jena. Demek bir Slytherin daha ha ? Ah, umarım sende bir ölüm yiyen olmazsın. Hoş, yoldaşlıktan olabilieceğini düşünmüyorum bile. Ne çok Slytherin var. Ben Ravenclaw'danım. 3. sınıftayım ben. ''

Armina kafasını hafifçe evet manasında sallayıp bakışlarını tam karşısındaki kupalara çevirdi. İlgileniyormuş gibi görünmeye çalışarak mırıldandı.

" Hmpf, duymaman normal, etrafta pek gezinmiyorum - en azından şu an için.. "

Taraf konusuna ise cevap vermemeyi yeğlemişti ; eğer kız yoldaşlıktan falansa, tarafsız olduğunu iddia etsede Armina'ya tamamen başka bir gözle bakacağı kesindi.. Slytherin'lere karşı herkesin kırılması zor bir ön yargısı, tanımı vardı.. Armina tanıma yarı yarıya uyuyordu belki, ama diğer binaları ezmek gibi bir niyeti yoktu ; bazı belirli kişiler istisna oluşturuyordu tabii.. Adının Fleur olduğunu yeni öğrendiği kız, Ravenclaw'a layık olduğunu yeterince belli eden parlak mavi gözlerini, ilerideki bir ödüle dikmişti. Bir okul birinciliği ödülü. Gözlerini bir kez daha kısıp ismi okumaya çalıştı; Tom Spales.. Soyadını duyduğunu hiç sanmıyordu. İlgisizce omuz silkip, sağındaki raftan bir Slytherin, Quidditch kupasını eline aldı. 1960'larda alınmıştı. Armina'da Quidditch'e bayılırdı ; babasıyla yaşadıkları evin geniş bahçesinde oynarlardı Armina Hogwarts'a başlamadan önce.. En sevdiği konum ise tartışmasız vuruculuktu.

'' Hmm, kulağa hoş geliyor. Andrews soy adını daha önce hiç duymadım. Safkan değilmisin yoksa ? ''

Kızın sesiyle bir an irkilmiş, zihnine dolan görüntülerin etkisinden kurtulmaya çabalamıştı ; yaklaşık 3 senedir görmediği kuzeni Kirsten'le Quaffle'ları sakinleştirmeye çalışmaları.. Az daha elinden düşüreceği kupayıda, özenle rafa yerleştirip kıza döndü.

" Ah, hayır, safkanım.. "

dedi hafifçe göğsü kabararak. Bir an bu aşırı gururundan utansada " Tamam, ayrımcılık yapmıyorum ama buda safkan olmaktan gurur duymamı engellemez ya.. " diye geçirdi kafasından ; en azından kendisini teselli etmek için. Yinede küçük bir " Miranda Andrews " a dönüşmekten hâlâ korkuyordu.. Bir an, cevabı kısa keserek kızla olan konuşmasından sıkılmış gibi görüneceğini düşündü..

" Ehm, sende safkansın, değil mi ? Delacour.. Aileyi bilmeyen yoktur herhalde.. "

dedi istekli görünmeye gayret ederek..