Yasak Bölüm'e girebilme çabaları..

Misafir

'' Lanet olsun.. '' Bir eliyle elindeki su şişesinin kapağını açmaya çalışırken bir yandan da kendine tokat atmıştı. Böylece yanmasının geçeceğini ummuyordu ama hiç bir faydası olmadı, sol yanağındaki sızlamadan başka.. Kapağından kurtulunca hemen şişeyi dikti. Neredeyse yarısını tek seferde içti, geri kalanını da ikinci nefeste.. Üzerinde Bertie Bott’un Binbir Çeşit Fasulye Şekerlemeleri yazan küçük bir kutu ise yere saçılmıştı. Az önce hayatında yediği en acı biberli şekeri yemişti, o kadar acıydı ki bir an için ağzının alev aldığını sanmıştı. Yere eğilip aldığı küçük kutuyu cüppesinin cebine sıkıştrdı. Bir kaç adım atmıştı ki hala elinde su şişesini taşıdığını fark etti. Etfrafına bakındıktan sonra boş pet şişeyi koridorun sonuna fırlattı. Tok bir sesle yere çarptıktan sonra şişe merdivenlerden yuvarlanmıştı. Pis bir sırıtmanın ardından arkasını dönüp terkar yürümeye başlamıştı ki cırtlak bir ses işitti.

'' Sen ne yaptığını sanıyorsun? ''

Ruby irkilerek etrafına bakındı, koridor boştu. İyi de o zaman kim konuşmuştu? Eğer görünmez biri onu izlemiyorsa kordiorda yalnızdı. Biraz daha bakındıktan sonra ses çıkmayınca omuz silkip yürümeye devam etti. Herhalde uykusuz kaldım.. Bir kaç metre sonra kütüphanenin kapısındaydı. İçerisi beklediğinin aksine oldukça kalabalıktı, genelde böyle yerler boş olurdu. Ya da bu sadece babasının kitap evi için geçerliydi. Daha bir kaç adım amtıştı ki büyük sınıflardan Slytherin'li iki çocuk önüne çıktı. Öyle bir yerde duruyorlardı ki Ruby adım atamıyordu. Çocukların yüzündeki pis sırıtmayı görünce kendine hakim olamadı ve nerde olduğunu unutarak yüksek sesle çıkıştı.

'' Siz mankafalar kütüphanenin yerini bilir miydiniz? Ben sadece kaslarınızı kullanmayı bildiğinizi sanıyordum. ''

Saçlarını geri atar gibi bir hareket yaptı, her zaman her yerde havalı olmaya çalışırdı. Sağındaki Slytherin'liyi hafifçe ittirdi ve ikisi ne dediğini anlayamadan aralarından geçti. Küçük olabilirdi ama onlardan daha zeki olduğu kesindi. Kesinlikle yanlış kişiye bulaşmışlardı, Ruby asla altta kalacak bir tip değildi. İnsanların Hufflepuff'lı olduğu için onu ezebileceklerini düşünmesine anlam veremiyordu. Belki çok başarılı bir bina olmayabilirdi ama Ruby gibi mükemmeller(!) de çıkabilirdi. Uçsuz bucaksız egosu yine dört bir yanını sarmıştı, o kadar ki etrafındakilerin ters ters ona baktığını fark edemiyordu. Medem Pince'in yanına gittiğinde olayın ciddiyetini hemen kavradı. Kadın öyle bir bakıyordu ki Ruby ne diyeceğini şaşırdı.

'' Gövde gösterin bittiyse hatırlatayım, burası bir kütüphane ve bazı kuralları vardır. Eğer bir daha böyle bağrıştığını görürsem - ''

Ruby ilk seferden kadınla ters düşmek istemiyordu. Sözünü keserek hemen lafa atladı.

'' Hayır, hayııır! ''

Yine yüksek sesle konuşmuştu, fısıltı tonunda devam etti. '' Geçrekten onlar benim önümü kesti, gördünüz. '' Kadının tek kaşının yavaşça kalktığını ve alnındaki atan damarı rahatça görebiliyordu. İtiraz etmek ona bir fayda sağlamayacaktı, aksine daha da batıyordu. Daha da kısık bir sesle mırıldandı. '' Özür dilerim, bir daha yapmam. ''Madam Pince ikna olmamış bir bakışla ona baktı ve direk konuya girdi. Kadının oldukça meşgul olduğu her halinden bellyidi.

'' Ne istiyordun? ''

'' Yasak Bölüm'e bakacaktım da.. ''

Madam Pince elektirik çarpmış gibi gözüküyordu, gözlerindeki sıcaklık Ruby'i resmen yakıyordu. Şu anda burda olmaktansa onlarca acı biberli şekeri tercih ederdi. Hemen birşeyler yapmalı ve durumu kurtarmalıydı, yoksa burdan ölüsü çıkardı. Artık anneside köşesine yazardı; Kızım kütüphane görevlisi tarafından öldürüldü, sevgili Cadı Gündemi okurları.. Madam Pince henüz ulaşamadık, röportaj yapıp en kısa zamanda yayınlayacağız. Büyük ihtimalle annesi haber çıktığı için sevinirdi, gazetenin trajı artarsa zam bile alabilirdi. Ama Ruby'nin ölmeye niyeti yoktu, zoraki bir tebessüm kondurdu suratına.

'' Şaka yaptım canım, ödünç kitap alıcaktım kütüphaneden. Akşamları yatakhanede okumak için, haftaya getiririm. ''

Kadın hiç birşey demedi ve yanına gelen diğer bir kızla konuşmaya başladı. Ruby sessziliği evet olarak kabul etti ve ordaki deftere adını yazdı. Geriye ise okuyacak kitap bulmak kalıyordu. Raflata doğru yürüdü, bir yandan da kurtulduğuna seviniyordu. Ucuz atlattım.. Çok geçmeden ilginç bir kitap buldu, Veela'lardan bahsediyordu. En azından cildi güzel gözüküyordu. Zaman geçirmek için iyi bir kitap olabilirdi. Arkadaşı olmadığı için çok sıkılıyordu, boş boş dolaşmaktansa daha yararlı işlerle uğraşacağı için mutluydu. Saate baktı, bir sonraki derse kadar daha vakti vardı. Bir sandalye çekti ve oturdu. Saçlarını gözünün önünden çekip etrafına bakındı. Herkes kendi aleimdeydi, kimse onunla tanışmayacaktı işte boşuna bekliyordu. Omuz silkip kitaba gömüldü.

Out: İyi Rp yapan biri gelirse sevinirim.

Misafir

Paula kitabına gömülmüştü ve en heyecanlı yerindeydi.Uzun zamandır bu kadar heyecanlı bir kurgu okumamıştı ve daldığı hayaller onu acılarından uzaklaştırıyordu.Fakat birden sessizlik bozuldu:

'' Siz mankafalar kütüphanenin yerini bilir miydiniz? Ben sadece kaslarınızı kullanmayı bildiğinizi sanıyordum. ''

Paula kendisi gibi bir Hufflepufflının içeri girdiğini gördü.Bu kız da sadece Hufflepufflı olduğu için Slytherin ve diğer bazılarının kendilerini aşağı görmelerinden bıkmış görünüyordu.Kızın da kendisi gibi asi olduğunu anladı çünkü içerde Madam Pince'in varlığına rağmen buraya bu şekilde pervasızca girebilmişti ama kızın bu hali çok uzun sürmedi.Çünkü Pince Hufflepufflı bu kızı azarlamaya başlamıştı bile.Çevredekiler Pince'nin ona gereken cezayı vereceğini bildiklerinden kitaplarına gömüldüler fakat Paula konuşmayı dinlemeye başladı ve kulak kabarttı:

'' Gövde gösterin bittiyse hatırlatayım, burası bir kütüphane ve bazı kuralları vardır. Eğer bir daha böyle bağrıştığını görürsem - ''

'' Hayır, hayııır!''dedi ve bu konuşmalardan sonra Hufflepufflının fısıldamaya başladığını farketti ve konuşulanları duyabilmek için onların çok yakınında bir yerden bir kitap alıyormuş gibi yaptı ve dinlemeye başladı:
''
Geçerken onlar benim önümü kesti, gördünüz. ''

Fakat ardından Pince'nin tavrının değiştimediğini görünce:

'' Özür dilerim, bir daha yapmam. '

Ardından Pince kıza ne istediğini sordu ve kızın cevabı Paula'nın gözlerinin açılmasına sebep oldu:

'' Yasak Bölüm'e bakacaktım da.. ''

ama ardından

'' Şaka yaptım canım, ödünç kitap alıcaktım kütüphaneden. Akşamları yatakhanede okumak için, haftaya getiririm''

Paula kızın niyetini anlamıştı ama Pince meşguliyetinden anlamadığına sevindi.Hufflepufflı kızın yerine oturmasını bekledi ve yanına gidip:

''Demek sende Yasak Bölge'yi merak ediyorsun?'' deyip gülümsedi.

Hayley'e yaptığı aşk iksirinin yan etkileri David için çok büyüktü. Hayley bir türlü peşinden ayrılmıyor, nerye gitse oraya kuyruk gibi geliyordu, neyse ki David onu bu sefer atlatmıştı. İşlerin bu kadar yapışık gideceğinizi düşünememişti. Bir an önce kütüphaneye varıp iksirin bu etkisini geçirmeye bakmayı düşünüyordu, tabi Hayley kokusunu alıp burayı basmazsa. Düşünerek yoluna devam ederken, yanındaki tablolar David'e bakıyordu. Bir süre buna aldırmasa da, bir müddetten sonra bunların iğneleyici bakış olduğunu düşündü ve tablolara baktı. Hepsi kendinden bir haberdi, hiç birinin David'e baktığı yoktu. Neden böyle hissetmişti ki? Heralde yaptığı şeyin vicdan azabaını çekiyordu; ama hayır, memnundu halinden. Bugün az uyumuştu, ondandı heralde. Kafasına takmamaya çalışarak kütüphanenin bulunduğu koridora geldi ve kütüphaneden içeri girdi.

İçeri çok kalabalıktı. David bir öğle vaktinde kütüphanenin sesiz sakin olacağı hayalleri kurmuştu ki, bu sayede daha rahat olabileceğini düşünüyordu. İstemsizce arka cebindeki asasını kontrol etti, nedense assasının yanında olması ona büyük bir güven veriyordu. Düşünerek kütüphanede boş bir yer bulmaya çalışırken, gördüğü tek boş yere -Hufflepuff'lı bir kızın tek başına oturduğu masaya- doğru yöneldi. Ama yolunu iki tane Slytherin'li, David ile yaşıt kişiler kesti ve:

"Bakın Gryffindor'un sınıf başkanı! Hadi biraz eğlenelim."

dediler. David sadece acıyıp baktı, aslında hiç bir şey demeyecekti; ama onlardan biri çok fazla kaşınmış olmalıdki David'e omuz attı. David ondan uzun boyludu; ama o daha iri yarıydı. Alaycı bir gülümsemeyle çocuğa bakan David:

"Seni geri zekalı Slytherin'li. Seni ezebileceğimi biliyorsun -" asasını arka cebinden çıkardı ve cocuğun boğazına tutup "- değil mi?" diye devam etti. Bu sırada tüm gözler onlara çevirlmişti, tabi Madam Pince'inkiler de.

"Ben bir şey yapmadım Madam Pince! Onlar yolumu kesti."

dedi ve Madam Pince onları oradan kovud. David büyük bir zafer kazanmışcasına alayla gülümsedi ve gözüne kestirdiği yere oturup yanındaki kitaplıktan iksirlerle ilgili bir kitap çekti, önüğne koydu. Bu sırada masada oturan iki kızın kendisine baktıklarını fark etti.

"Oturmamda sakınca yok değil mi?"

Misafir

Paula yanındaki Hufflepufflıdan sorduğu sorunun cevabını alamadan ikisinin de dikkatini dağıtan ufak bir çatışma daha oldu.Bu Slytherinliler hadlerini iyice aşmışlardı fakat bu sefer şans onlardan yana değildi.

Paula'nın birden gözleri parladı.Bu Göl Kenarı'nda gördüğü genç Gryffindordu.Asasını Slytherinlilerden birinin boğazına dayamış ne kadar da güçlü görünüyordu.Paula birden Göl'de gördüğü kızı da hatırlayıp bu muzur düşüncelerinden sıyrıldı.Fakat daha sonra birşey farketti.O da ne?! Gryffindorlu onlara doğru geliyordu.Ve evet! Masalarına oturacaktı.Genç adam izin istedi:

"Oturmamda sakınca yok değil mi?"

Sessizliği fısıltıyla da olsa ilk bozan Paula oldu:

''Tabiki yok.''

Genç adam Paula'yı hatırlayamamıştı sanki çünkü Paula ona aval aval bakarken o kitabının sayfalarını açmaya başlamıştı bile fakat Paula dayanamadı ve fısıltıyla:

''Şey,,Ben Paula.Göl kenarında düşen fotoğrafımı getirmiştiniz.Orda teşekkür etmeye çalıştım fakat öyle hızlı yürüyordunuz ki sesimi duyuramadım sanırım''

Misafir

Gözleri küçük yazılar üzerinde gidip gelirken, ayak seslerinden birinin ona yaklaştığını anlamıştı. Yine de son ana kadar kafasını kaldırıp bakmadı. Kızı tanıyordu ama daha önce hiç konuşmamışlardı. Birden gelip ona böyle bir soru sorması açıkcası garipti. Ya patavatsızdı, ya da kendini zeki sanıyordu? Neden yakın olmadığı birine derdini söyleyecekti ki? Sinir olmuştu, insanların işi olmayan şeylere burunlarını sokmasına dayanamıyordu. Ona laf yetiştirecek değildi. Hiç birşey olmamış gibi kitabına geri döndü.

Kısa bir süre sonra okuması tekrar bölündü. Çünkü bir türlü sessizlik olmuyordu. Ruby olanları şaşkınlıkla izledi, adeta bu bir dejavuydu. Az önce kendi başına gelen küçük(!) olayın aynısı bir başkasına oluyordu. Kendi halinde yürürken Slytherin'liyle sürtüşme bir de üstüne Pince'den azar.. Hatta çocuğun kendini savunması bile aynıydı. Onlar yolumu kesti.. Kendi kendine hafifçe gülümsedi, demek kendi gibi insanlarda vardı. Çocuk şimdi ise oturduğu masaya doğru yaklaşıyordu. O da bir sandalye çekti ve oturdu, aralarında azıcık bir mesafe vardı. Elindeki kitabı tam göremese de iksirlerle ilgili oolduğunu anlamıştı. Anlaşılan çocuk Sınıf Başkanı'ydı, rozeti vardı. Gryffindor'lu olduğu cüppesinden belliydi ve görünüşüne bakılırsa da Ruby'den büyüktü. Dikkatle onu incelediğini anlamış olacaktı ki çocuk da ona bakıyordu.

'' Oturmamda sakınca yok değil mi? ''

Yanlış anlaşılmış olmalıydı, o kadar dikkatli bakınca çocuk itenmediğini düşünmüştü. Sonuçta masa onun tapulu malı değildi, kimseyi kovamazdı. '' Tabi ki oturabilirsin. '' Kız ise çocukla konuşmaya girişmişti bile. Ruby tanımadığı birini rahatsız etmek istemezdi, ama dayanmayıp o da konuştu.

'' Biliyor musun az önce bana da sataştılar.. ''

Misafir

Paula Gryffindorlu sınıf başkanından da cevap alamadan yanındaki Hufflepufflı söze girdi:

'' Biliyor musun az önce bana da sataştılar.. ''

Kendisine cevap vermemişti bile ilk önce belki de arkadaş olabileceği bu kızı rahatsız ettiğini anladı,Sonra da içinden her zaman kendini saçma durumlara düşüren aşırı sıcakkanlılığına sövdü.Neden her zaman herşeye burnunu sokuyordu ki?Oysa bu kız kendisini savunurken onu da kendine benzetmişti.

Bu durumda kalmaktan canı sıkıldı ve aslında her ikisinin de duyamayacağını düşündüğü bir sesle:

''Sanırım rahatsız ettim''

dedi ve başka bir köşeye doğru bakışlarını çevirdi.Fakat kulağı hala masadaydı.Gryffindorludan bir cevap bekliyordu.Bir günde ikinci bir rezilliği kaldıramayacaktı.Oysa kendisini arkadaş canlısı sanıyordu.Hogwarts onda çok şeyi değiştirecekti anlaşılan diye düşündü.

Kafasını kitaba gömmüş harıl harıl okuyan ve aşk iksirinin etkilerini biraz olsun azaltamaya çalışan David, kafası karman çorman bir halde, bir ses duydupunu sandı; ama yanılmamıştı, bir ses duymuştu. Sağında oturan Hufflepuff'lı kız bir şey demişti; ama David bu iksir işiyle o kadar çok meşgüldü ki, sadece kıza bakıp gülümsemekle yetindi ve kitabına tekrar gömüldü. Bu sefer kafasını bir şey daha kurcalamaya başlamıştı: Bu kızı tanıyor muyum? Bu kızı gerçekten tanıyor muydu, yoksa sadece birine mi benzetmişti? Sanki yakında zamanda gördüğü bir yüz gibiydi. Kitapta harıl harıl okurken nihayet bulmak istediği şeyi buldu, bir an heyecanlandı; ama boşuna umutlanmıştı. Bulduğu şey sadece şuydu: 'Aşk iksirinin etkileri belli bir süre kalıcıdır ve değiştirilemez. Bu kalıcılık tamam yapılan kişiyle alakalıdır, tam tersi olan iksir ise Nefret İksiridir.' Bu da neydi şimdi? Boşuna mı aramıştı, hem bu tam tersi olan büyü ne yapıyordu ki? "Lanet olsun!" diye geçirdi içinden ve sol tarafında oturan diğer Hufflepuff'lı kız, daha deminki Slytherin'lilerin kendisine de sataştığını söyledi. David, arama çalışmalarına rağmen bir türlü aşk iksirinin etkilerini geçirme işlemini sonraya bırakarak kızla sohbete girdi:

"Demek öyle, bunların hepsi eşkiya, çoğu Slytherin'liler gibi. Zaten tanıdığım Slytherin'lilerden sadece biri çok iyiydi, o da mezun olup profesörümüz oldu."

dedi, hafifçe gülümseyerek. Bu sırada sağ tarafındaki Hufflepuff'lı masadan ayrılıp Slytherin'lilerin kovulmasıyla boşalan masaya geçti. Hatırlamıştı, bu kızı göl kenarında görmüştü; ama kurcalamak istemiyordu, belki başka sefere... Şuanki durumu kendini bile zor taşırken, bir mevzuyla daha...

Misafir

Paula kendini her zamanki gibi yalnız hissetmişti.Sorularına cevap verilmeyişi onu şaşırtmamıştı.O da kitabını okumaya karar verip başka bir masaya geçmeye karar verdi ve kalkmadan önce son bir kez kendisini umursamayan bu iki kişiye göz ucuyla şöyle bir baktı.

Tam o sırada genç Gryffindorlu sınıf başkanı ona sanki duyduklarına karşılık tatlı bir gülümsemeyle karşılık verdi.Paula'nın eli ayağına dolandı bir anda.Ne gülebildi karşılığında ne de bir şey söyleyebildi.Öylece bakakaldı.Gryffindorlu sınıf başkanı kitabına geri dönmüştü bile.

Paula onun bu kadar ilgisini çeken şeyin ne olduğunu merak etti ve kitaba farkettirmeden göz ucuyla baktı.Gördüklerinden çıkardığı anlamla kafası karıştı.Çünkü Gryffindorlu sınıf başkanı aşk iksiriyle ilgili bir şeyler okuyordu.Ve endişeli görünüyordu.Kimse kendisine aşk iksiri yapıldığının farkında olamayacağına göre?Olamaz!Yoksa bu Gryffindorlu...?Göl'de gördüğü o kız için mi bu kitabı kurcalıyordu.Birden çok canı sıkıldı ve hiç tanımadığı bu başkan hakkındaki bütün güzel düşünceleri Göl'ün sularına gömüldü.

Paula zaten diğer kızın da canını sıktığını farkedip belki daha uygun bir zamanda onunla konuşmayı düşündü.Masadan kalkmak üzereyken Gryffindorlu diğer Hufflepufflı kızın söylediğine karşılık verdi:

"Demek öyle, bunların hepsi eşkiya, çoğu Slytherin'liler gibi. Zaten tanıdığım Slytherin'lilerden sadece biri çok iyiydi, o da mezun olup profesörümüz oldu."

Gryffindorlunun sesi kulaklarına kazınmıştı.Paula doğru dürüst edemediği bu teşekküre neden bu kadar takılmıştı?Bilemiyordu...Hufflepufflı kızla konuşmak istediğine ve onu rahatsız etmek istemediğini ona söylemeye karar verdi.Bunun için fırsat kollayacaktı.

Fakat Gryffindorlu sınıf başkanı ile ilgili kafası karışmıştı.Belki de onu da tekrar görmek hoş olabilirdi.Kendi kendine gülümsedi. Slytherinlilerin kovulmalarının ardından boşalan masaya geçti sessizce.Orada yarım kaldığı macerasına gömüldü yeni başlayanları düşünerek...

Misafir

Çocukta saniyeler önce tam bir sınıf başkanı havası varken şimdi adeta buharlaşmıştı. Rahat ve özgüvenli tavırlarının yerini artık bir panik dalgası almıştı. O kitata herneye bakıyorsa işlerin yolunda gitmediği belliydi. Ama bu Ruby'i ilgilendirmezdi, kafasını önüne çevirdi. Ancak masada onun gibi düşünmeyen, merakla çocuğa bakan başkaları da vardı. Neyse ki kız burada fazlalık olduğunu anlamış ve susmuştu. Kısa bir süre için buna oldukça sevinmişiti, ama daha sonra kendini çok acımasız buldu. Sonuçta kimse için böyle düşünmemeliydi, Ruby yapılan her hareketin kendisine aynen geri döneceğine inanan biriydi. Bu sırada çocuk kafasını üfleteyerek kitaptan kaldırmış ve Ruby'le ilgilenmeye karar vermişti.

Sözlerini dinledikten sonra şaşırmadan edemedi. Diğer kızın yüzündede bir ışıltı oluşmuştu. Ruby onun konuşmak için can attığını biliyordu. Ama kız kendini tutacaktı, en azından o konuşanan kadar. Ne yaparsa yapsın bu kızla iyi anlaşamayacaktı, anlamıştı. Bi türlü ısınamamak bu olsa gerekti. ama içinden bir ses erken karar verdiğini söylüyordu. Sonuçta adam akıllı ilk defa yanyanaydılar. Yatakhanede bile karşılaşıp konuşmuşlukları yoktu. Kı hakkında kafa yormayı sonraya bıraktı, tekrar çocuğa döndü.

'' Kimden bahsediyorsun? Açıkcası ben bir Slytherin'li ile iyi sözcüğünü yanyana getiremiyorum. '' Hangi profesörden bahsediyordu ki? Düşündü, Slytherin mezunu bildiği Elwina Malfoy vardı ama onu kastetmesi imkansızdı. Hala çocukla tanışmamışlardı, önce tereddütte kaldı. Üstüne atlamış gibi olamk istemezdi. Sonra dudaklarından dökülüverdi kelimeler. '' Bu arada ben Ruby.. ''

Misafir

Paula diğer masaya geçip kahverengi cildi özenle şekillendirilmiş ve içi binbir macerayla dolu kitabını okumaya dalmıştı dalmasına fakat düşüncelerinden çıkaramadığı bir manzara vardı kafasında.

Bir türlü arkadaş bulamamıştı kendine.Çok mu kibirliydi içten içe ya da yoksa bunu dışarı mı yansıtıyordu.Çok mu sessizdi yoksa çok mu geveze?!Karar veremedi.Öyle çok canı sıkılmıştı ki birden meşe ağacından yapılmış ,uzun koyu kahverengi masaya sağ elini hafifçe vurarak ''Off!'' deyiverdi.

Kendisine haksızlık etmişti Hufflepufflı kız.Paula birden çok sinirlendi,öyle çok sinirlendi ki pembe yanakları kırmızıya döndü.Kendini sıkıyordu ve boğazında koca bir yumak vardı sanki.Gözleri yanmaya başladı.Kalkıp aldığı kitabı bitirmesine birkaç sayfa kala yerine koydu.Kendini o kadar sıkıyordu ki.

Genç sınıf başkanı ve Hufflepufflı kızın olduğu masanın yanından geçerken birden hiç istemeden boğazında düğümlenen o hıçkırık sese dönüştü.''Kahretsin!'' dedi Paula içinden.Ağladığını anlamışlar mıydı?!Kendinden ve sulugözlülğünden nefret etti o anda.Ne kadar da zayıftı sinirleri.Öylece geçti yanlarından ve kütüphaneden çıktı.Gözlerindeki yaşlardan önünü göremediğinden gözlerini sildi ve tekrar görmeye başladığında kütüphaneden atılan iki Slytherinlinin alaycı ve saldırgan tavırlarla ona baktığını gördü.Bu iki Slytherinli dışarıda Gryffindorlu sınıf başkanını bekliyorlardı.Paula öylece kalmışken içinden bir mucizenin gerçekleşip onu bu durumdan kurtarmasını diledi.

Sessiz ve dalgınlıkla konuşmuştu bir an. Söylediği sözler, Sy ile eski günlerini hatırlatmış, kendisinin bir özlem havuzuna dalmış gibi hissetmesine neden olmuştu. Kütüphanenin boş duvarına bakıp gülümsedi, eski günler kafasında canlanmıştı. Ne güzel günlerdi, şuan Sy'ında öğrenci olmasını çok isterdi; ama bunun imkansız olduğunu rahatlıkla anlayabilecek olgunluktaydı. boş duvara gülümsemesini kestikten sonra, karşısında ona şaşkınlıkla bakan Hufflepuff'lı kıza aldırmayarak söylediği sözlerin cevabını vermeye dülşündü. Acaba bilmeliy miydi? Ona söylerse herkese yetiştirir miydi ki? Bitki Bilim dersinden SBS'si koca bir 'O' olsa bunu torpille mi aldığını düşünürdü? Aslında bu şaşılacak bir durum yaratmazdı, sonuçta güzel ders notları onu bu mevkiye getirmişti ki, David bunu hak ettiğini düşünüyordu. Evet evet, söylemeliydi. Hem böylece kızla arkadaş olabilirdi. Yeni arkadaş, yeni çevre... Bayılırdı bunlara. Konuşmaya başlayacakken, Hufflepuff'lı kız ismini söyledi. Gerçekten haklıydı. Fdaha birbirlerini tanımıyorlarken nasıl bu konuları kıza anlatabiliyordu ki? Lafına kendini tanıtmakla başlamayı düşündü ve:

"Ben de David, bu profesör kafanı karıştırmış gibi gözüküyorsun."

dedi, hafifçe gülümseyerek ve sözlerine devam etti:

"Profesör Rocio Sycorax Malfoy. Bir Slytherin'liydi; ama onunla çok iyi anlaşırdım, belki de aynı kafadan olduğumuz için. Aslına bakarsan o sadece Ravenclaw'lı birkaç kişi ve kendi binası haricinde herkese laf atıp karşısındakinin kendisine karşı nefret hissi edinmesine çalışırdı. Ben de başarılı olamamıştı, zaten bu sayede iyi arkadaş olmuştuk. Neyse senin de kafanı bunlarla doldurdum, rahatısz ettiysem özür dilerim."

fısltıyla dedi, konuşmasını küçük bir gülümseymele sonlandırdı.

"Bakın Gryffindor'un sınıf başkanı! Hadi biraz eğlenelim."

"Duruuun.Bende geliyorum."

Seni geri zekalı Slytherin'li. Seni ezebileceğimi biliyorsun -" asasını arka cebinden çıkardı ve cocuğun boğazına tutup "- değil mi?"

"Göster ona gününü Maik."

Ancak Maik`in sadece orada durup, Johnson`a sadece pis bir bakis atmasi, Ashley`nin hemen arkasini dönüp kitaplara dalmasina neden olmustu.Eger Johnson`a bulasirsa bunu biraz sonra yapacakti.Arkadan simdilik sadece onlari dinliyordu.Kitaplarin arkasina saklanmisti.Her zamanki gibi... Ama cocugun son sözleri beynini delip gecmisti.Hayir yalan olmaliydi.

"Profesör Rocio Sycorax Malfoy. Bir Slytherin'liydi; ama onunla çok iyi anlaşırdım, belki de aynı kafadan olduğumuz için. Aslına bakarsan o sadece Ravenclaw'lı birkaç kişi ve kendi binası haricinde herkese laf atıp karşısındakinin kendisine karşı nefret hissi edinmesine çalışırdı. Ben de başarılı olamamıştı, zaten bu sayede iyi arkadaş olmuştuk."

Sinirini belli etmeden kitalarin arasindan cikti ve onlarin oldugu masanin kenarinda durdu.

"Bak Johnson, Sy`nin seninle iyi arkadas olmasini inanacagimi sanmiyorsun öyle degil mi? Hayir yani, bir Slytherin`in bir Gryffindor`lu ile iyi arkadas olmasi... Sence bu sefer biraz ileri gitmedin mi?"

Bu sözleri söyledikten sonra elini asasinin oldugu cebine soktu.Bu cocugun ne yapacagi belli olmazdi.

Misafir

Nezaket gereği memnun oldum bile diyememişti. Çünkü çocuğun anlattıkları nefesini kesmişti. Bir Malfoy öyle mi? Evet, yaş olarak çok genç biriydi ama David ile yakın olacağı inanılır gibi değildi. Aslınca profesörle hiç yüzyüze konuşmamıştı, sadece derslerindeki silik bir yüzdü. Tüm içtenliğiyle bunlar söyleyen David'e gülümseyerek baktı. Ruby çocuğun da kendisine bir yakınlık duyduğunu hissetmişti, tıpkı ona kanının kaynadığı gibi. Bir anda özelini paylaşması arkadaş olma yolunda büyük bir adımdı. Bu sırada diğer kız masadan sinirle kalkmış ve başka yere geçmişti. Ruby onun ağladığını görebiliyordu. Mızmızlardan nefret ederdi, hiç birşey yapmamışlardı kıza. Yine de yanına gitmeye karar verdi sonuçta kimsenin kalbini kırmak istemezdi. Ama onun gibi düşünmeyen insanlar vardı.

Son sınıf bir Slytherin'li kız yanlarında bitivermişti. Anlaşılan David'in sözlerini duymuştu ve konuya dalmıştı hemen. Ruby kızın elini asasına götürdüğünü farketti. AğlayanDo'urden unutmuştu adeta, pür dikkat David'e bakıyordu. O birşey söylemeden konuşmak ona düşmezdi.

Misafir

Paula bu iki Slytherinliye bakıp içinden birşeyin onu kurtarmasını dilerken Slytherinliler daha büyük bir hedefleri olduğu mesajını içeri daldıkları anda verdiler.Paula onların ardından çıktığı kütüphaneye geri girdi.Artık ağlamayı kesmiş olan bitene konsantre olmuştu.O sırada diğer Hufflepufflı kızın da ayakta olduğunu gördü.Neler oluyordu burda böyle.

Paula'nın içeri girdiğini farkeden olmamıştı.İçerde Slytherinlil büyük sınıflardan bir kız Griffindorlu başkanla tartışıyordu.Paula endişelenmişti çünkü tartışma Slytherinli kızın küçümseyen tavrıyla daha da kızışacak gibi görünüyordu.

O sırada Paula hiç de olmasını istemediği şeylerden birine tanıklık etmek üzere hissetti kendini.Slytherinli kız asasına götürmüştü elini.Paula korkuyordu fakat Gryffindorlunun üstesinden geleceğinden emindi.O sırada diğer Hufflepufflı kızla gözgöze geldi.Sanki hepsi birden Slytherinlilere karşı birlik olucaklardı.Paula farkında olmadan elini asasına götürüvermişti.Ne olacağını merak ediyor konuşmaları dinliyordu.Diğer Hufflepufflı kızla Gryffindorlu sınıf başkanına baktı.Kaybedicek bir şeyi yoktu hatta bu sayede iki arkadaş kaznabilirdi.Bu yüzden tereddütsüz saçma bir cesaretle beklemeye başladı.

Daha demin masadan ayrılan Hufflepuff'lı kız, başka bir masaya geçmekle kalmamış, hemen sonra da kütüphaneden ayrılmıştı. David söylediği sözlerin pek inandırıcı olmadığını anlamıştı. Bir Gryffindor'luyla bir Slytherin'li, gerçekten pek inanadırıcı değil; ama doğrular buydu. Önünde solunda oturan Ruby, gözlerindeki şaşkınlıkla bir yandan David'e bakarken, bir yandandan dudaığın ufak bir gülümseme oluşturmuştu. Anlaşılan David'e inanmıştı, bu güzel bir şeydi. David konuşmasını bitireli daha saniye olmuşken, arka masalardan bir yerden en sevmediği Slytherin'li kız çıktı ve bu söylediklerinin yalan olduğunu idda etti; ama gerçekler su yüzeyindeydi işte. Bunun başka bir kimsenin daha öğrenmesi kötğ olmuştu. Bu çalçene herkese yetiştirirdi şimdi. En iyisi yalancı rolüne bürünük bu Slytherin'liyi atlatmaktı. Kıza dönüp tam bir şey söylecekken, kızın elinin cebine gittiğini fark etti. David'e asa mı çekecekti? O sırada daha demin kütüphaneden ayrılan kız geri gelmiş, kendi yatışları olan iki Slytherin'liyi de -daha demin David'in kovdurduğu- beraberinde geitrmişti. Beyninede şimseşkler çarpan David, tüm parçaların aydınlandığını düşünoyrdu, amaçlarını anlamıştı; ama David'le mücadele etmek bu kadar kolay dedi. Sakince yerine oturdu, elini asasından çekti ve ellerini masaya koyup konuştu:

"Bu seni iç ilgilendirmez Bayan Sinsi! Arkadaşlarını da al ve burdan defol. Söylediğim sözler hikakyeydi, evet de bundan sanane! Başkalarının konuşmasını dinleyeceğine konuşmayı öğren! Yoksa konuşmayı öğrenmek için mi dinliyorsun?!"

dedi, gülmemek imkansızdı. İster istemez hafifçe gülümseyip eski haline geri geldi. Aklındaki plan tıkır tıkrı işleyecek gibi görünürken, Slytherin'lilerin üç kişi olmalarını ona hiç etki etmiyor, aksine çok kişi olmalarını küçük bir çocuğun lunaparkta eğlenmesi gibi onu eğlendiriyordu.

"Bu seni iç ilgilendirmez Bayan Sinsi! Arkadaşlarını da al ve burdan defol. Söylediğim sözler hikakyeydi, evet de bundan sanane! Başkalarının konuşmasını dinleyeceğine konuşmayı öğren! Yoksa konuşmayı öğrenmek için mi dinliyorsun?!"

Neler sacmaliyordu bu cesaret budalasi? Simdi de kütüphaneyi sahiplenmisti ve onlari kovmaya calisiyordu.Ash kaslarini catip:

"Birincisi, bu kütüphane sana ait degil ve kimseyi buradan kovamazsin.Ikincisi, anlattigin hikayelerde benim bir ailemin üyesinden söz ettigin icin beni ilgilendiriyor ve eger birsey birini ilgilendirmiyorsa, bu da benim nasil konustugum ve kimi dinledigimdir."

Cocugun hafifce gülümseyip hemen sonra yine ciddilesmesine anlam veremiyordu Ash.Bir plani mi vardi? Bunun üzerine kafa yormamaya karar verdi.Arkasina bakti. Maik ve tanimadigi biri arkasinda duruyorlardi ve bön bön bakiyorlardi.Sonra siyah saclarini yavasca arkaya atti.Neden en ihtiyac duydugu zamanlar bu ikisi beliriyordu? Simdi yaninda Dennise ve Vanessa olsa böyle konusabilir miydi Johnson? Gözlerini masadakilerden ayirmadan elini cebinden cekti.Derin bir nefes alip:

"Mon Dieu. Pekala Johnson. Gidiyorum, yoruz.Ama ailem hakkinda sacmalamamani öneririm.Unutma senden büyügüm."

dedi sogukkanlilikla.Eliyle arkasindakilere "yürüyün." anlamina gelen bir isaret yaptiktan sonra arkadaki masadaki kitaplarini alip kütüphaneden cikti.

Misafir

Paula bütün olan bitenleri izlerken nefesini tutyordu.Bu 3.sınıf Slytherinli kızın çok tehlikeli olabileceğini düşünüyordu.Hatta o kadar endişeliydi ki elini asasına götürmüştü kaldığı kuytu yerde.Fakat birden olayların seyri değişivermişti.Slytherinli ve Gryyfindorlu başkan atışırlarken Slytherinli:

"Birincisi, bu kütüphane sana ait degil ve kimseyi buradan kovamazsin.Ikincisi, anlattigin hikayelerde benim bir ailemin üyesinden söz ettigin icin beni ilgilendiriyor ve eger birsey birini ilgilendirmiyorsa, bu da benim nasil konustugum ve kimi dinledigimdir."

Paula bunları dinlerken ne zaman konuşmaların bitip asaların konuşmaya başlayacaını merak ediyor ve soğuk terler döküyordu sanki.Gryyfindorlu ile Slytherinli bir süre bakışlarıyla birbirlerine meydan okudular.O sırada Paula Gryyfindorlunun yüzünde minik bir gülümseme gördüğünü düşündü.Ama neden gülümsesin di ki?Gitgide gerginleşen bir kavganın ortasında?Ne kadar da kendinden emindi Gryyfindorlu.Bu bir an Paula'yı rahatlattı.Ardından Paula'nın kedi gibi gerilmiş halini değiştiren ilginç bir şey oldu.Slytherinli sinmişti:

"Mon Dieu. Pekala Johnson. Gidiyorum, yoruz.Ama ailem hakkinda sacmalamamani öneririm.Unutma senden büyügüm."

Paula Slytherinlinin planını,neden böyle yaptığını,sonra ne yapacağını kestirmeye çalışırken, Slytherinli Paula'nın korkudan içeri girmesine sebep olan diğer iki Slytherinli ile kütüphaneden çıktı.

Şimdi geriye adının Jason olduğunu öğrendiği Gryffindorlu başkan,arkadaş olmaya çalıştığı diğer Hufflepufflı kız ve elini asasına götürüp öylece kalmış olan Paula kaldı.Paula'nın eli hala asasındaydı.Acaba Gryffindorlunun gireceği bir kavgaya, hiçbirşey bilmemesine karşın, gözü kapalı elini asasına götüren Paula'yı farketmiş miydi.Paula farketmemiş olmasını diledi.Çünkü bu durum çok küçük düşürücü olurdu.Hiç bir şey bilmediğinden bu sadece saçma bir cesaret gösterisi olarak algılanırdı.

» Yasak Kitap
» Yasak Orman Ziyareti
» - Yasak Orman Ziyareti -