Normal bir gün

Den göl kenarına mutlu bir şekilde gidiyordu ödevleri bitmişti rahatlamıştı. Ödevleri yani zorunlu şeyleri hiç sevmiyordu , eylenceli bile olsa. Ağır adımlarla çimlerin üzerine basa basa giderken yasak ormana bir göz attı. Ağaçların hışırtısı bana bak dercesine ses çıkartıyordu ancak pek acayip birşey görmemişti yoluna devam ederken çimlerden başka birşeye basmıştı ayağının altına baktığında acayip , kalın , uzun bir dal vardı eylenmek için güzel bir dal idi. Yerden alarak elinde sallamaya başladı , haavaya atıp tutuyor sopa ile oynamasını çok seviyordu.

Göl kenarına yaklaştığında sopayı ıslatarak etrefa su saçırmaya başladı bir süre sonra yorulduğunu hissetmeye başlamıştı yere oturarak sopayı yanına koydu ve gölü izlemeye başladı yalnızlığı sevmiyordu. Bundan sonrada yalnız olacağını hiç sanmıyorduda. Sopayı ölçer gibi tutarak boynuna koydu kollarınıda sopadan sallandırdı boynuna böyle masaj yapmayı seviyordu.

Lea sessizce göl kenarına doğru ilerliyordu.Orada oturan birini gördü ve arkasında ses çıkarmadan yaklaşmaya çalıştı.Çünkü kim olduğunu bilmiyordu ve kendisine zarar verebilirdi.İyice yaklaştıktan sonra uzunca baktı çocuğa.Fakat tanıyamadı.Yanına gelince durdu ve:
-Selam...Ben Lea.Jacenia Lea..Ya sen kimsin??dedi.Sessizlik sürüyordu.Lea çocuğun kendisini fark etmediğini sanınca yüksek sesle tekrarlardı.
-Selam...Ben Lea.Jacenia Lea..Ya sen kimsin??dedi.Bu sefer çocuk hafifçe başını kaldırıp Lea^ya baktı..Lea cevap bekliyordu..

Den oturduğu yerde sopasını bir ileri bir geri toprakta sürtüyordu arkasından birisinin geldiğini hissediyordu sopasını sıkıca tuttu Güneşin yeri güzeldi bir süre sonra ses yaklaştı ve gölgesinden anlaşıldığı kadarıyla kendi yaşında biri vardı arkasında ama kendi yaşında olduğunu anlamasını sesi ile anlayabilmişti

-Selam...Ben Lea.Jacenia Lea..Ya sen kimsin?
Demişti Den neden olduğunu bilmeden cevap vermemişti ama birkaç saniye sonra çok daha yüksek bir sesle bağırarak

-Selam...Ben Lea.Jacenia Lea..Ya sen kimsin?
demişti Den arkasına bakmadan
-Bağırmaktaki amacın ne idi.dedi böyle yapmayı çok seviyordu ve herzaman ağırbaşlı gibi davranır zevkini alırdı. Ardından birazdaha yumuşayarak

-Ben Den Danger. Sanada selam Lea.

dedi kafasını çevirip gülümseyerek sopasını yere bırakıp ağır ağır ayağa kaltı ve elini uzattı. Hufflepuff'lı sarışın kıza bakarak

-Memnun oldum.

Den isimli çocuk:
-Memnun oldum demişti.Lea da ardından.:-İzin verirsen biraz oturabilir miyim??Yaklaşık 1 saattir koşturuyorum...Çok yoruldum...dedi ve gülümsedi.Göl çok güzeldi.Seyri gözleri yorsada stresi tamamen atıyordu.Yorgun bakışlarla tekrar Den^e döndü ve:
-Bende Gryffindor^da olmak o kadar çok isterdim ki..Ama malesef Hufflepuff^tayım..Gene de binamı seviyorum.. dedi ve güldü..

out= Daha uyzun rp yaz

in= Den el sıkıştıktan sonra yere otururken gölü izliyordu ancak yanındaki h sarı giysili sarışın kız kendisine -İzin verirsen biraz oturabilir miyim??Yaklaşık 1 saattir koşturuyorum...Çok yoruldum...

diye yorgunluğundan isyan ediyordu Den kıza bakıp"Tabi oturun."dedi sopasını eline alarak soluna koydu kız kendisine"Bende Gryffindor'da olmak o kadar çok isterdim ki..Ama malesef Hufflepuff'tayım..Gene de binamı seviyorum.. "

demiş ve gülmüştü Den gülümseyerek kıza baktı. Aslında bakmak istemiyordu bu anda. Yerden keskin bir çakıltaşı alıp elindeki sopayı yontmaya başladı ucunu sivriltecekti bunu seviyordu asadan sonra sevdiği ikinci silah idi bu . İyi sopa kullanması ona sopalarla birşleştiriyordu. Bir yanı ağır öbür tarafı hafif olduğunda hiç iyi olmuyordu onun için taşla yontarak ağırlığını dengelerken
-Seçmen Şapka'ya güveniyorum, o nereye götüreceğini bilir.

Derken aklında Rainy vardı. Özlediğini hissediyordu. Yazın ne yapacaktı burada ertesi günde özlerken yazın uzun bir süre ayrı kalacaktı bu Den için kötü olacaktı. Tatilleri sevmemeye başlamıştı . Hogwarts'ı sevsede Rainy ile daha çok seviyordu.

Hector, bir hayli yorgun, çıktı ortak salondan. Kahvaltıdan hemen sonra Kule'deki ortak salona gelmişti. Ne zamandır hiç bir ödevini yapmamıştı ve hepsinin de teslimine çok az kalmıştı. Şimdiye kadar ödevlerini tam ve zamanında yetiştiren Tom, bu defa da aynı olsun istiyordu. Ne olursa olsun hiçbir öğretmenin karşısına başı eğik çıkamazdı. Başını eğmeye alışık değildi ve alışmaya da zerre kadar niyeti yoktu.
Ortak salonda bir koltuğa yığılmıştı ve sağı-solu kitap doluydu. Kahvaltıdan beri böylesine çalışıyordu. Çok bunalmıştı, sanki ruhu bedenini yaracak göğe fırlayacaktı. " Off, kalanı da akşam! " diyerek kaldırdı tüm kitapları, götürüp yatağına üstün körü fırlattı. Sarmak merdivenleren indi Salon'a. Portre Deliği'nden dışarı çıktı. Nereye gideceğini çok iyi biliyordu.
Yavaş yavaş Kara Göl'e geldi. Gerçekten hoş bir manzara, dedi kendi kendine. Göl üzerine dökülmüştü Güneş ışınlarından oluşmuş kristaller. Derin bir nefes aldı. Taze yosun ve çiçek kokuları doldu ciğerlerine.
Etrafına bakınırken bir oğlan ve kız gördü. Oğlan bir Gryffindor'du, kız ise Hufflepuff. Hector kızı tanıyordu. Kuzeniydi bu.
Yanlarına yaklaştı. "Seçmen Şapka'ya güveniyorum, o nereye götüreceğini bilir" dedi oğlan. "Bence güvenmekte hakılısın." dedi Tom gülümseyerek. " Selam Lea nasılsın? Ne zamandır görüşemiyoruz, özledim doğrusu! " dedi gülümseyerek sonra aniden diğer çocuğa döndü. " Ben Hector Tom Dumbledore " dedi gülümseyerek. Daha önce hiç görmemişti bu çocuğu.

Den olduğu yerde oturup sopayı yontarken kendi kendine düşünüyordu şu daha önce bulduğu kitap çok işine yarayacaktı. Pratik ve iyi büyü öğretiyordu bulduğu kitap. Ondan çok şey öğrenmişti. Mesela aşk iksirini ama bunu daha pek iyi yapamıyordu denemiş deildi ama kitapta yazdığı kadarıyla birşeyi yanlış yapıyordu ama neyi yanlış yaptığını bilmiyor ve çözememişti."Bence güvenmekte hakılısın."

Sesin kimden geldiğini anlaması birkaç saniyesini anlamıştı kafasını döndürüp baktığında " Selam Lea nasılsın? Ne zamandır görüşemiyoruz, özledim doğrusu! "

Demişti Den bu kişinin kim olduğunu anlayamamıştı herhalde yakın bir arkadaşı olacaktı diye düşünürken " Ben Hector Tom Dumbledore "

Demişti bu sırada Den Tom'un Lea'nin bir arkadaşı değil akrabası olduğunu anlamıştı ardından ayağa kalkarken "Bende Den Danger." dedi. Elindeki sopayı sol eline alıp elini uzatırken "Tanıştığıma memnun oldum."

Çocuk dönüp Hector'a baktı. Anlaşılan onu tanımıyordu. Demek o da Hector'u hiç görmemişti. Hector'a merak ve şüpheyle bakıyordu.
Sonra Tom, kuzeni Lea'ya dönüp " Selam Lea nasılsın? Ne zamandır görüşemiyoruz, özledim doğrusu! " deyince, şüpheleri biraz azalmış gibiydi. Ama şimdi de Lea'yı nerden tanıdığını merak ediyor gibiydi.
Hector, kuzenine duyduğu özlemi dile getirdikten sonra, diğer çocuğa döndü. Adını söyleyince çocuk, tam olarak bağlantıyı kurmuş gibi görünüyordu. O da elindeki sopayı telaşla sol eline aldı ve "Bende Den Danger." dedi,"Tanıştığıma memnun oldum.". " Ben de çok memnun oldum. " dedi Hector da çocuğun elini sıkarak. " O nedir acaba Den? " dedi merakla sopayı göstererek.

Lea çocuklar konuşurken dalmıştı.Aralarına katılan Tom'u görünce:
-Ahh!!Çok özür dilerim..Dalmışımda...Bende tanıştığıma memnun oldum.Oturmak ister misin? Burayı izlemek oldukça zevkli. Kafa dinlemek istersen oturailirsin ? dedi ve ardından şöyle ayağa kalktı ve Tom'a yer açtı.Tom oturdu ve Lea biraz daha kaymaya yeltendi.Şimdi ise gene kaptırmıştı kendini duygularına. Okula geleli tam tamına 2 hafta olmuştu.. Yeniydi ama hala doğru düzgün bir arkadaşı yoktu. Den'inde kendisiyle arkadaşl olacağından şüpheleniyordu. Zaten Tom da yeni gelmişti. Ne kadar iyi anlaşabilirlerdi ki?? Lea neredeyse ağlayacak gibi olmuştu. Gözünden bir damla yaş geldi ve ayağa kalktı.Tom'a tekrar:
-Lütfen rahatça otur .Ben biraz gezineceğim. Kafayı dağıtmaya ihtiyacım var..

Den karşısındaki çocukla tanıştıktan sonra gülümseyerek kalktığı yere tekrar otururken çocuk kendisine elindeki sopanın ne olduğunu sordu Den arkasını dönmeden düşündü şimdi samimi arkadaşlarına yaptığı gibi 'Otobüs' desemiydi yoksa dememesi daha mı iyi olurdu. Fazla hatta hiç samimi olmadığı için düzgün cevap verecekti...

"Göründüğü gibi kalın bir dal.Öylesine oynuyorum."

Dedi yere oturduktan sonra biraz önceki taş ile dalı yüzmeye devam etti. Burayı sevmişti gölün manzarası ile birşeyler konuşmak sohbet etmek iyi geliyordu ardından çocuğa bir baktı sopasının yontulma işlemi bitmişti elina alıp bir çevirdikten sonra toprağa sapladı. O sırada Lea'ya baktığında gözlerinin dolduğunu görmüştü tam 'iyi misin?' diyecekken Lea

-Lütfen rahatça otur .Ben biraz gezineceğim. Kafayı dağıtmaya ihtiyacım var..

Demişti Den durumdan şüphelenmişti şimdi peşinden gitsemiydi ama bu işin akrabasına düştüğğünü düşünsede peşinden giderek "İyi misin Lea? İstersen anlatabilirsin."

"İyi misin Lea? İstersen anlatabilirsin."demişti Den.Lea ise:
-İlgin çin çok teşekkür ederim Den..Sorunum sadece arkadaşımın olmaması..Hepsi bu işte...Hiçbirşey becerememem ve arkadaş bulamamam kendime.. diyerek ilerlemeye devam etmişti.Bir yandan da titriyordu.Titrerken ise sadece boş boş bakınıyordu çevresine.Den'in kendisine yardım etmek istemesini çok cömertçe bulmuştu ve biraz da olsa birinin kendisine yardım etmek istemesi üzerine sevinmişti.Gözlerini sildirmey çalıştı ve tekrara Den'e döndü...
out:Biraz kısa oldu ama olsun..Ben akşamüstü gelirim..Siz devam edin...

Den "Göründüğü gibi kalın bir dal.Öylesine oynuyorum." dedi. Hector, çocuğun verdiği cevaba bir hayli şaşırmıştı. Gölün manzarasını izlemek ve huzur bulmak, düşünmek gibisi varken, tozlu bir dalla oynamak... " Anlıyorum." dedi Hector sadece. Ve mavi gözleri göle sabitlenmiş, öylece dikilmeye başladı.
Lea'nın kuzenine cevp vermesi ise 1-2 dakikasını almıştı. Tom ona alışık olduğundan, pek şaşırmadı ve ya " Ben buradayım. " ifadesi de vermedi. Ama Lea hiç iyi görünmüyordu. Gözleri buğulu ve hüzünlüydü. Ve çok geçmeden de Tom'un korktuğu oldu. Lea'nın yanağından bir damla yaş süzüldü.
Bu göz yaşı büsbütün kendine getirmişti kızcağızı.
"Ahh!!Çok özür dilerim..Dalmışımda...Bende tanıştığıma memnun oldum.Oturmak ister misin? Burayı izlemek oldukça zevkli. Kafa dinlemek istersen oturailirsin ? " dedi. Tom çok ama çok şaşırmıştı. Hem korkmuş hem telaşlanmış bir sesle sordu: " Merlin'in sakalı! Lea, ben senin kuzeninim, yeni tanıştığın biri değil! " dedi. Ama Lea öylece bakmakla yetindi ve çabucak ayağa kalktı. "Lütfen rahatça otur .Ben biraz gezineceğim. Kafayı dağıtmaya ihtiyacım var.." dedi. Sesi titriyordu. " Lea neler oluyor? Yoksa seni rahatsız eden birileri mi var? " dedi hiddetle. Sonra Den de kalktı ve "İyi misin Lea? İstersen anlatabilirsin." dedi. Lea de "İlgin çin çok teşekkür ederim Den..Sorunum sadece arkadaşımın olmaması..Hepsi bu işte...Hiçbirşey becerememem ve arkadaş bulamamam kendime.." dedi. Ve yürümeye devam etti. Sonra dönüp tekrar Den'e baktı.
Artık sabrı taşan Tom hızla kuzeninin yanına geldi. " Ne yani arkadaşın yok diye mi ağlıyorsun? Peki Den neyin oluyor? Hadi ben kuzeninim de ondan beni arkadaş kategorisine almıyorsun anladık. Ama Den kim oluyor? Üstelik, henüz çok az zaman geçti buraya geleli, nasıl birden bire çevresi ordu gibi sarılı olmayı bekleyebilirsin ki? Hem, senin asıl problemin beceriksizlik falan değil. ÇÜNKÜ HİÇBİR DUMBLEDORE BECERİKSİZ DEĞİLDİR! Senin Gryffindor'a girmek istediğini çok iyi biliyorum. Ama olmadı işte. Hufflepuff'a yerleştin ve şunu unutma Hufflepuff beceriksiz değildir. Öyle olsaydı, Helga Hufflepuff, 3 muhteşem büyücüye karşı mücadele edip de binayı kuramazdı. Hadi güçlü ol ve gel buraya... " dedi.

Den Lea'nın bu konuda ağlaması üzerine şaşırmıştı insan arkadaşsızlıktan ağlamak yerine arkadaş edinmeyi denemez miydi.Den teselli etmek için

"Lea bu konuda ağlamana deymez. Bak ben senin arkadaşınım hemde senin akrabalarında var burada. Ben senin arkadaşın değilmiyim ? Sen beni arkadaşın olarak görmüyormusun ? Benim ise burada kendimden başka kimsem yok. Etrafındakilere bakarmısın ? Akrabaların arkadaşın senin yardım isteyebileceklerin..."
dedi ardından ekleyerek

"Öyle ise benimde ağlamam gerekmezmiydi ?"

dedi . Kendisinin okulda tanıdığı üç kişi vardı bunlardan ikiside Lea ve Tom idi ardından Lea'nın omzunu sıvazlayarak

"Şimdi arkadaşlarının tadını çıkart ve sil göz yaşlarını." dedi.Acısını bir nebzede olsa dindirebilmeyi diliyordu. Gülümseyerek Lea'ya baktı. Ardından Tom'a baktı ve konuyu değiştirerek

"Hufflepuff'ta Slytherin'den iyidir. Huff'ı mı yoksa Sly'yi mi seçerdin ? Helga Hufflepuff kimlerle savaşmıştı Tom?"

Lea Tom'un sözlerine cevap vermedi. Den de bunun üzerine onu teselli için "Lea bu konuda ağlamana deymez. Bak ben senin arkadaşınım hemde senin akrabalarında var burada. Ben senin arkadaşın değilmiyim ? Sen beni arkadaşın olarak görmüyormusun ? Benim ise burada kendimden başka kimsem yok. Etrafındakilere bakarmısın ? Akrabaların arkadaşın senin yardım isteyebileceklerin..." dedi ardından ekleyerek
"Öyle ise benimde ağlamam gerekmezmiydi ?" dedi. Bir yandan Lea'nın omzuna haffif haffif vuruyordu. Ama konuyu değiştirmek istediği de her halinden belliydi. Şüphesiz başaka bir şey düşünüyordu.
Çok geçmeden de bir sonuca vardı ve Hector'a dönüp "Hufflepuff'ta Slytherin'den iyidir. Huff'ı mı yoksa Sly'yi mi seçerdin ? Helga Hufflepuff kimlerle savaşmıştı Tom?" dedi.
Hector Den'e iyi seçim dercesine baktı. Zaten Hector insanları bilgilendirmeye bayılırdı. " Tabii Hufflepuff'ı seçerdim! " dedi. " Çünkü Helga Hufflepuff, büyük bir çocuk kitlesinin Hogwarts dışı edildiğini söyleyerek, diğer kuruculara hemen binalarının kayıtlarını genişletmelerini söyledi. Ancak kabul edilmeyince ADALET'in binasını açmaya karar verdi ve Salazar başta olmak üzere uzun müddet 3 kurucuya karşı mücadele etti, kazandı.... "