Açılım...

Can sıkıntısı!Okula geldiğinden beri ilk defa hissettiği bir duygu.Ne yapacağını bilememek,birşeylerin elinden gelmemesi ilk defa bu kadar rahatsız ediciydi Maglor için.Ama ne yapabilirdi ki.O zaten hep böyle değil miydi?Neşeli küzenlerin yanındaki tek ciddi çocuk.Bu özelliği sayesinde kuzenlerinden farklı olup en çok sevilen çocuk.Aslında safkan olan ailesi,her ne kadar da bir takıntıya sahip olmasa da onun Slytherin olmasını istediklerini okula gönderirlerken açıkça belirtmişlerdi.Tabi bir Hufflepuf olmasını yadırgamamışlardı.Kendisinin düşüncesi ise diğer tüm binaların özelliğini kapsadığından bir Hufflepuff olmasıydı.Sorun muydu?Tabiki de değildi.İnsanların geleceklerini geçmişleri belirlemezdi.Gelecek için yaptıkları belirlerdi.O ise gelecekte ne yapacağına dair pek bir fikre sahip olduğunu söyleyemezdi.Bu nedenle de geleceği hakkında bir takım kaygılara sahipti.

Daha önce hiç gelmemiş olduğu göle doğru yola çıkmıştı.Hogwarts şatosu tüm görkemi ve süsüyle arkasında yükselirken,o daha yeni yeni uzamaya başlamış olan çimleri tüm ağırlığıyla ezerek göle doğru ilerliyordu.Göl gece daha bir güzeldi.Gündüz pencereden görme fırsatına sahip olmuştu.Ama dünyadaki her nesne gibi bir şeyi,birşeylerin arkasından görmektense canlı olarak görmek daha hoştu.

Ayın parıltısı gölün karanlık sularını aydınlatıp,geceye yol verirken gölün soğuk sularının yaydığı serinliği daha çok hissetmeye başlamıştı.Uzun saçları tam karşısından esen hafif rüzgarla dalgalanırken o kendini cebindeki taşıdığı mektup ile ilgili düşüncelere daldırmıştı.Artık göl ayaklarının ucundaydı.Siyah gözleri kısa bir müddet çevreyi taradı.Sol yanının biraz ötesinde diğerlerinden daha büyük olduğunu rahatlıkla belli eden kayayı gördü.Oturmak için oldukça uygundu.Adımlarını oraya yönlendirdi ve oturdu.Cebinden mektubu çıkardı ve mırıldanarak okumaya başladı.

Merhaba Silimauré,

Belki bu mektubu okuduktan sonra yaşamın değişecek,belki de o ucube hayatına devam edeceksin.Şunu bilmeni isterim ki ailen doğru yola girdi.Fakat sana söylemeye çekiniyorlar.Bunu kendime görev bildim.Senin gibi bir velet ile ne işim olacağını düşünürsen eğer -ki bana bunu sorgulamaman gerekir- sen bana lazımsın.Senin gibi biri asla dikkat çekmeyecektir.Aileni zorlamaya devam ediyorum.Yakında sana neden bahsettiğimi söyleyeceklerdir.

Doğru yola girmen dileğiyle...

S.M.

Bu da neydi.Bu kişi neyden bahsediyordu ki!Ayrıca daha önce S.M adında kimseyi tanımamıştı.Hafızasını daha önce zorlamadığı kadar zorluyor fakat bulamıyordu.Zarfı güzelce katlayıp sağ iç cebine yerleştirdi.Düşünceli gözlerle gölün dansını izliyordu.

Rüzgarın uğultusu kafasının içinde yankılanıyordu.Gölü izlemeyi kesmiş,çevreye bakmaya başlamıştı.Gölün kenarındaki dağlar dikkatini çekmişti.Fazla yükseltisi olmamasına rağmen yine de gece görünüşü itibariyle yeterince ürkütücü gözükmeyi başarabiliyorlardı.

Ayağa kalktı ve ellerini cebine sokup,ileri geri yürümeye başladı.Dışarıdan gören biri onu görse,sanki doğumhanede hamile eşi varmışta çocuğunun doğumunu bekliyormuş zannederdi.Şu ufacıcık kağıt parçası aklını karıştırmaya yetmişti.Doğru olan yol neydi?Kendisine neden ucube demişti mektubu yazan kişi?Daha çocuk olması onun bunları anlamasına büyük bir engeldi.Oysa büyümüş olsaydı en azından hayat hakkında bir tecrübe sahibi olur ve bunu hayatına da uygulayabilirdi.

"Tak!"

Sinirini ayağının önünde duran,pekte büyük olmayan oval biçimdeki taştan çıkarmıştı.Taş yuvarlandı ve bir ağaca çarparak durdu.Ağaca bakınca orada çok uzun yıllardır var olduğunu anlaması uzun sürmedi.Ağaç yaşlı olduğunu her yönü ile gösteriyordu.Dökülmüş kabukları,lif lif olmuş gövdesi ve bu liflerin arasındaki büyükçe delik.Acaba bu ağaç Maglor gibi kaç kişiyi görmüştü burada.Bir an için oldukça yaşamak istedi.Hem de sonsuza kadar.

Misafir

Paula gecenin güzelliğini,yıldızların ışığı altında,hafif bir rüzgarla geçirmeyi planlıyordu.Bu yüzden gece rahatça yalnız kalabildiği yere gelmişti.Bir kaç seferdir gittiği üç dört büyük kayanın yanyana olduğu bir kısım vardı.Oraya gitti.

Oturup lacivert geceye baktı.Her bir yanına göz gezdirdi.Bakmaktan bıkıp usanmayacağı yıldız kalabalığına gülümsedi.Ne kadar da güzeldi herşey.Özgürlüğünü düşündü bir an.Heveslerini,özlediklerini düşündü.

Yalnızlık ,gecenin yumuşak karanlığı,güzel kokulu bir meltem...Paula derin bir nefes aldı ve çok eskiden büyükannesinden duyduğu ayin şarkısını söylemeye başladı.Büyükannesi bu şarkının bir kabile tarafından yeni doğan çocukları kutsamak için söylendiğini anlatmıştı ona.Öyle yumuşak bir sesle söylerdi ki bu şarkıyı büyükannesi.Paula yanlarında ,yeni doğan bir çocuğun saf ruhunu hissederdi.

Paula şarkıyı söylerken sesini biraz daha yükseltmişti fakat karanlıktan dolayı da en ufak bir çıtırtıya karşı tetikteydi.Birden ''Tak!'' diye bir ses duydu ve sesin geldiği tarafa gitti.

Sarı arması yıldızların ışığı altında parlayan biri vardı baktığı yerde.Önce tanımadığını sandığı bu kişinin şarkısını duymamış olmasını umut etti.Paula'nın sesi çok güzeldi ama çok utangaçtı.Sonra nerde görse tanıyacağı siyah gözleri görüp birden gizlendiği yerden fırladı düşüncesizce:

''Maglor...Sen miydin?''deyip güzel bir gülümsemeyle Maglor'a doğru bakmaya başladı.

"Haşırt!Huşurt!"

Yanına doğru biri yaklaşıyor olmalıydı.Çünkü az önce uzaktan gelen bu yerdeki yaprakların ezilme sesi,şimdi oldukça yakınlaşmıştı.Bu saatte burada kim olabilirdi ki?İstemsizce eli asasına gitti.Fakat daha çıkarmamıştı ki karşıdan gelen silüet gözüktü.İlk bakışta tanımıştı.Bu Paula'ydı.Gözleri ve yanakları onun olduğunu ele vermişti ve tabiki de gülümseyen yüzü.

''Maglor...Sen miydin?''

Buradaki yalnızlığı son bulmuştu.Arkasını döndü ve göle baktı.Her zamanki gibiydi ve bir değişiklik yoktu.Geldiği günden beri.

"Ah!Evet benim.Şeyy.Ne yapıyorsun burada?"

Gülümsemesini yüzünden silmeye çalıştı.Yüzüne hafif şaşkın imajı vermeye çalışsa da beceremedi.O bu konularda pek yetenekli değildi.Biraz sevinmişti aslında ve bunu gizlemeye çalışmamıştı.Yalnızlığının sona ermesi ne kadar da sevinç verici birşeydi!Acaba yalnızlığının sona ermesine mi seviniyordu ki?

Misafir

Paula gördüğünün Maglor olmasına sevinmişti ve sevincini de belli etmişti.Maglor onu gördüğünde önce arkasına dönüp göle baktı.Sanki bir arkadaşına veda eder gibi göle buraya kadarmış diyordu.Paula gelmiş ve gölle Maglor'un arasındaki özel sohbeti bölmüştü.Ama bu Paula'nın umrunda bile değildi.Maglor'un yanına yürümeye başladı yavaş adımlarla.Bastığı her yerden kuru çalıların hışırtısı geliyordu.Maglor:

"Ah!Evet benim.Şeyy.Ne yapıyorsun burada?"

''Ben canım sıkıldığında hep buraya gelirim.Kayalardan birine oturup ayaklarımı suya sarkıtır minik dalgalar yaratmanın keyfini çıkarırım.Hem burda toprağın kokusu daha bir güzel.Yıldızlar da daha parlak ve daha yakın sanki...''deyip yıldızlara baktı Paula.

''Aslında ben biraz daha uzakta oturuyordum fakat buradan belli belirsiz bir ses duydum.Merak edip geldim.Aslında korkmam gerekirdi ama bilmiyorum.İçimden bir ses burada tanıdığım birini göreceğimi söylemişti.''Paula son cümlesinden sonra artık sus dedi kendi kendine.Ne çok gevezelik etmişti.Az evvel söylediği şarkıdaki gibi içinde bir tazelik vardı.Her zaman yaptığı aktivitesine Maglor'un da eşlik etmesini istiyordu Paula.Hevesle sordu:

''Sen de katılır mısın bana?''dedi iki kişinin oturabileceği kadar büyük bir kayaya oturup bacaklarını aşağıya sarkıtırken.

Canı çok sıkılan Hector, şatoyu turlamaya başlamıştı. Koridorlar ve merdivenlerde dolanıp duruyordu. Ama buralar ortak salondan çok daha sıkıcıydı. Yalnızlı insanın canını acayip sıkıyordu. Aslında Hector'un çevresi genişti ama şu sırada, bir türlü adını öğrenemediği, bir ders vardı. Çoğu kişi o derse gitmişti. Öyle olunca dersi almayan Hector da yalnız kalmıştı.
Şatonun sıkıcı havasını geride bırakıp araziye çıktı. Kara Göl'ün kıyılarına geldi. Burasının da pek kalabalık olduğu söylenemezdi. Hector, çevresine bakındı; birilerini aradı. Çok geçmeden de bir kayada oturmuş iki Hufflepuff gördü. Hemen yanlarına gitti ve
" Merhaba ben Hector Tom Dumbledore. Naber? " dedi insanın içini açan gülümsemeyle.

Elizabeth dersinin boş olması nedeniyle Ortak Odaya gitmişti. Ortak Oda'da kimseyi göremeyince bahçede dolaşmaya karar verdi. Dışarıda hava güzele benziyordu. Elizabeth'in pek sevmediği türdendi...

Kara Göl kıyıları genellikle dolu olur demişlerdi. Şuan bomboştu. Sadece ileride 3 kişi duruyordu.

Bir ağacın altına oturdu. Bu Slytherinlilerin genellikle yaptığı birşey değildi ama Elizabeth'in içinden bu gelmişti. Sadece Kara Gölü izliyordu.

Biraz sonra gölü izlemeyi bırakıp oradaki 3 kişiye baktı. Cüppesinden Gryffindor öğrencisi olduğu anlaşılan bir çocuk diğerlerine elini uzatmıştı.

"Argg...Şu Gryffidorlar..Herkesle arkadaş olurlar.." dedi.

Belkide onu duymuş olmalıydı ya da tasadüf Gryffidor lu çocuk Elizabeth'e yaklaştı..Elizabeth tek kaşını kaldırmış ona bakarken çocuk iyiden iyiye yanına gelmişti.

''Ben canım sıkıldığında
hep buraya gelirim.Kayalardan birine oturup ayaklarımı suya sarkıtır
minik dalgalar yaratmanın keyfini çıkarırım.Hem burda toprağın kokusu
daha bir güzel.Yıldızlar da daha parlak ve daha yakın sanki...''

Dinliyordu.Karşısındaki kızın kişiliği yavaş yavaş çözümleniyor gibiydi.Asi,sinirli fakat yeri geldiğinde romantik ve uysal.Maglor sanırım iyi bir arkadaş kazanıyordu.Elini cebine attı ve yavaşça ileri geri yürümeye başladı.

''Aslında ben biraz daha uzakta oturuyordum fakat buradan belli belirsiz bir ses duydum.Merak
edip geldim.Aslında korkmam gerekirdi ama bilmiyorum.İçimden bir ses
burada tanıdığım birini göreceğimi söylemişti.'

İlginçti.Sanki birşey sürekli onları yanyana getirmek için uğraşıyordu.Aslında Paula'nın gelmesi iyi olmuştu.En azından mektup hakkındaki düşüncelerinden sıyrılmıştı.Yalnızlığı bir anda yok olmuştu.Aniden gözleri parladı ve Paula'nın gözlerinin içine baktı.

'Sen de katılır mısın bana?'

Kız şimdi iki kişilik bir koltuk görevi gören kayanın üstüne çıkıp oturmuş ve bacaklarını sarkıtmıştı ve Maglor'u da oturmaya çağırıyordu.Elini cebinden çıkartmadan ağır ağır kayaya doğru ilerledi.

"Tabi neden olmasın."

dedi ve o da kayanın üstüne,Paula'nın yanına oturdu.Kısa bir sessizlik oluşmuştu.Bu sessizliği bozması gerekiyordu.Ama nasıl?

"Noel balosu ne zaman?"

Misafir

Maglor elleri cebinde, az evvelki düşünceli halinden sıyrılmaya çalışır gibi, bir ileri bir geri yürüyordu. Paula kayada oturmuş onun gelmesini bekliyordu.

Paula onu rahatsız mı ediyordu yoksa varlığıyla huzur mu veriyordu anlayamadı. Maglor onu ilk gördüğünde sevinmişe benziyordu. Şimdiyse yine gairp bir şekilde karanlığa gömülmüştü bakışları. Birden siyah gözlerini karanlıktan kurtarıp Paula'nınkilere baktı ve Paula'nın az evvel ona yaptığı daveti kabul etti.

Maglor da aynı Paula gibi gelip kayaya oturduğunda Paula gökyüzüne bakıyordu. Yanakları hafifçe pembeleşmişti yine.Birbirini yeni tanımaya başlayan insanların kararsız sessizliği ortama hakim oldu. Paula bakışlarını lacivert gökyüzünden alıp suya indirdi.Biraz üşümüştü.Bacaklarını sağ tarafına yanına doğru kıvırdı. Tam o sırada sonsuza kadar sürmesine itiraz etmeyeceği bu sessizliği bozdu Maglor:

''Noel balosu ne zaman?"

''Noel akşamı saat sekizde kapılar açılacak.Profesörlerin ufak bir konuşması olur her zaman açılış için bilirsin.Konuşmadan sonra da balo başlayacak.Şeyy...Sen...Baloyaa...Yani...Yalnız mı gidiceksin?''

Paula bunları söyledikten sonra da Maglor!a farkettirmeden derin bi nefes alıp verdi.

''Noel akşamı saat sekizde
kapılar açılacak.Profesörlerin ufak bir konuşması olur her zaman açılış
için bilirsin.Konuşmadan sonra da balo başlayacak.Şeyy...Sen...Baloyaa...Yani...Yalnız mı gidiceksin?''

Baloya gitmek mi?Hiç düşünmemişti bunu.Kalabalık,normalde birbirinin kuyusunu kazan fakat sanki iki dost gibi davranan insanlar,ses,gürültü...Arkadaşları,eğlence,uçarılık,macera ve yasak çiğneme.Galiba diğer seçenek daha yatkın geliyordu.Ama şimdi birşeyleri ağırdan alma zamanıydı.

"Aslında gitmemeyi düşünüyorum.Pek kalabalığı sevmem de.Yani kaçmayı.Sen gidecek misin yoksa?"

dedi.İçinden muzurca gülüyor fakat dışı oldukça ciddiydi.Sağ eli yine başının arkasıyla uğraşıyordu.Acaba kız ne diyecekti.Deneme yanılma yöntemiyle ne düşündüğünü kestirmeye çalışıyordu.

Misafir

Paula aldığı cevap karşısında afallamıştı.Ellerini birbirine geçirmiş, dizlerinin üzerine koymuştu.Tekrar suya bakmaya başlamıştı.Maglor baloya gitmeyi düşünmüyordu.Üstelik baloda insanlardan kaçmak zorunda kalacağını düşünüyordu.Aslında Paula da gitmek için can atmıyordu.Noel akşamı herkes oradayken yalnız olmak istemiyor ve balonun neye benzeyeceğini merak ediyordu o kadar.

Maglor'un rahat tavrı onu sinirlendirmişti yine.Fakat ona kızamıyordu; çünkü kalabalığa girmeyi o da istemiyordu.Ama dans etmek istiyordu. Bütün o ihtişamı görmek istiyordu. Her şeyden önemlisi de Maglor'la birlikte gitmek istiyordu. Paula kafasına koymuştu bir kere ve aslında Maglor'un da içten içe baloyu merak ettiğini düşünerek kendine cesaret verdi.Ellerini çözüp Maglor'a doğru döndü:

''Evet ben gideceğim.Bütün o ihtişamı merak ediyorum.Aslında bir dakika evveline kadar seninle birlikte gitmeyi umuyordum,tabi sen de istersen?Ama görüyorum ki sen istemiyorsun?''

Paula söylediklerine kendi de şaşırmıştı.Hafif kaprisli ,hafif de kırgın bir surat ifadesi takınmıştı.Ama içinden bir ses Maglor'un hiç de göründüğü gibi isteksiz olmadığını düşünüyordu.Ve bu Paula'yı muzurlaştırıyordu.

''Evet ben gideceğim.Bütün o ihtişamı merak ediyorum.Aslında bir dakika evveline kadar seninle birlikte gitmeyi umuyordum,tabi sen de istersen?Ama görüyorum ki sen istemiyorsun?''

Maglor'un yüzünde hafif bir sırıtış belirmişti.Sağ elini başının arkasından çekip,sanki düşünceliymiş edası vermek amacıyla alnına koydu.Biraz düşünürmüş gibi yaptıktan sonra

"Madem bu kadar istiyorsun.Gideriz.Arkadaşım için kalabalığa katlanamayacak kadar iradesiz değilim."

Sırıtmıştı.Ama bu sırıtış azdı.Çünkü içinde kahkahalar kopuyor,patlamamak için kendini oldukça zor tutuyordu.Gözlerinin içinde bir parıltı yandı ve söndü.İyi de balo da ne yapacaktı ki?Dans etmesini biliyordu ama ya heyecandan yanlış birşey yaparsa veya kıyafetine birşey olmuşsa.Böyle şeyler hep telaşlandırırdı onu.Telaş şimdiden bedenini sarmıştı.

Misafir

Paula aslında Maglor'un bu akıl oyunlarını anlayacak kadar zekiydi.Maglor onunla baloya gitmek istiyordu fakat fazla hevesli görünmemeye çalışıyordu.

Maglor onu kırmayacağını ve baloya geleceğini söylemişti.Madem öyle Paula da sevincini belli etmeyecekti.Onun bu baloyu ne kadar önemsediğini Büyük Salon'un kapısından girerlerken anlayacaktı nasılsa.

Paula'nın merak ettiği bir şey vardı.Acaba Maglor dans etmeyi biliyor muydu?Paula küçük yaşlarından beri salon dansları ile ilgili eğitilmişti.Fakat bunu bir baloda hiç kullanamamıştı.Çünkü bu Paula'nın ilk balosu olacaktı.Daha doğrusu bir partnerle katılacağı ilk balosu.Heyecanını bastırarak:

''Maglor,dans etmeyi biliyor musun?''diye sordu.Paula bu soruyu sorarken kafasında bir yandan da ne giyeceğine karar vermeye çalışıyordu.Telaşlanmıştı birden.

Telaşı kafasından sıyırıp atmış ve yeniden kendine gelmişti.Şu an kendinden oldukça emin bir şekilde duruyordu.Hafifçe kafasını gökyüzüne doğru kaldırdı ve yıldızlara bakmaya başladı.Bir partner ile baloya katılacaktı.Kendini çok önemli bir quidditch maçına çıkacak arayıcı gibi hissetti bir an.

''Maglor,dans etmeyi biliyor musun?''

Başını indirmeden gökyüzüne bakmaya devam etti.Biliyordu,fakat o an ne yapabileceğini kendi bile bilmiyordu.Belki kızın ayağına basacak ve rezil duruma düşecekti.Beliki de yeterince iyi dans edip kendi çapında bir dans prensi olacaktı.Ama rahatlatıcı olan tek birşey vardı.Her iki şıkta da bir şey kazanmayacak veya kaybetmeyecekti.Başını tekrar aşağı indirdi ve kıza doğru bakarak

"Biliyorum.Fakat senden iyi mi bilemiyorum."

dedi hafifçe sırıtarak.O an bir hayaldi sadece aklında.Fakat hayal ettiği şey yakında olacaktı ve o buna hazırlıklı olmalıydı.Her zamanki gibi.

Misafir

Paula da kafasını kaldırıp gökyüzüne bakmaya başladı.Bu mevsim için gökyüzü ne kadar da açıktı.Yıldızlar da kendilerine noel balosu için eş arıyor gibi göz kırpıyorlardı.Paula hafif bir yorgunluk hissetti içinde.Maglor'a karşı kasmıştı kendisini ve bu onu yormuştu.Beklenen gün geldiğinde iddialı olması gerekiyordu.Çünkü bu pervasız çocuğun gözlerinin faltaşı gibi açılmasını istiyordu.

Maglor dans etmeyi bildiğini söylediğinde Paula'nın içi çok rahatlamıştı.Özgürce dans edebilecekti.Şimdiden kafasında figürler canlanmaya başlamıştı.Sonra dönüp Maglor'a göz ucuyla baktı.Onun dans ederken uzun boyuyla nasıl heybetli görünebileceğini düşündü.Umarım hata yapmaz diye geçirdi içinden.Heyecanlanmıştı balo için.

Maglor'a bakıp:

''Ne dersin?Gidelim mi artık?Sınıf başkanları teftişe çıkmak üzerelerdir.Baloya gitmeden önce Hufflepuff ortak salonda buluşuruz?Başlamadan 15 dakika önce?'' dedi.

Maglor'un bakışını onay olarak yorumladı ve her ikisi de yatakhanelerine doğru yola koyuldular.